læẏiar i hangꝼerel hringa hlẏr tungli mer þꝛungu Garðꝛ ſkipſ ſem her er sua
ſkaut gegn í gognum garðſteín ꝼarenn barða ſa var gnẏ ſtærer geíra gunnar hæꝼr ſem
næꝼrar Aſkr ullar ſem her er ganga el um unga ullar ſkipſ með ꝼullu þar er ſam
nagla
ſiglur ſliðꝛ ꝺukaðar riða Ilia blað hrungníſ ſem bragi qvað Vilit hraꝼn
ketill
hæẏra hve hreíngroið ſteini þruðar ſkal ek þengíl þioꝼſ ilia blað læẏꝼa
Bragí qvað þetta um bauginn a ſkillꝺinum nema sua at goð hinſ gialla giollꝺ bꜹg
navar villꝺí mæẏia híolſ enn mærí mg ſigurðar hogna hann kallaði ſkiollꝺinn
hillꝺar híol en bauginn nǫꝼ hiolſínſ Baug ioꝛð ſem hallvarðꝛ qvað Rauð lioſa ser
ræser rit bꝛeſtr ſunꝺꝛ hin hvita baug ioꝛð broꝺꝺa ꝼerðar biug renꝺ i tvau ꝼliuga
Sua er enn qveðit Baugr er a beru ſæmſtr enn a boga ǫꝛꝼar Sverð er oðínſ ellꝺꝛ ſem
koꝛmakr qvað Svall er gekk með giallan gauz ellꝺ hinn er ſtẏr bellꝺí glað ꝼæðanꝺi
griðar gunnr komz urðꝛ at bꝛunni hialmſ ellꝺar ſem qvað ulꝼr ugga ſon Full oꝼ
lug
let ꝼialla ꝼramm haꝼ ſleípní þramma hillꝺꝛ en hoꝼz oꝼ gillꝺar hialmǫllꝺum
mar ꝼellꝺu Brẏniu ellꝺꝛ ſem glumr geira ſon qvað Hein þẏntan let hvína hrẏn
ellꝺ at þat bꝛẏníu ꝼollꝺar voꝛðꝛ ſa er ꝼẏrðum ꝼioꝛn harðan ſik varðí Ranꝺar iſſ
ok granꝺ hliꝼar Sem æína qvað rað vonꝺum þa ek rauðꝛa ranꝺa iſ at viſa granꝺ
berum hialmſ i henꝺí hvarm þæẏ ꝺꝛiꝼin ꝼræẏíu Øx heiter trollkona hliꝼa
Sem æína qvað Sia megu rett hve reꝼilſ riðenꝺꝛ við bra griðar ꝼioꝛniſ ꝼagrt
oꝼ ſkoꝛner ꝼollꝺ viggſ ꝺꝛekar liggía Spiot er oꝛm kallaðꝛ ſem reꝼr qvað Kna mẏrk
ꝺꝛeki marka minn þar er ẏtar ꝼinnaz æꝼr a allꝺar loꝼum eikin bozt at leika Ǫrvar eru
kallaðar hagl boga eða ſtrengiar eða hliꝼa eða oʀosto ſem qvað ſkala glamm Brak rǫgner ſkog bognum
barð oþẏrmer varða hagl oꝛ hlakkar ſeglum hioꝛſ rakkliga ꝼioꝛví Ok geir ǫtu gotvar
gaglſ við ſtrengia haglí hungræẏðunꝺum hanga hlǫðut iarni ſǫðar Ok æẏvinꝺꝛ
ſkallꝺa ſpiller Litt kvaðu þik lata lanꝺvoꝛðꝛ er braſt hoꝛða bꝛẏníu hagl i beníum bu
guz
almar geð ꝼalma Orroſta er kollut hiaðninga veðꝛ eða el eða vapn hiaðninga ellꝺꝛ
eða venꝺer enn ſia ſaga er til þeſſ er heðin̅ het hiarranꝺa er heðinn het hiarranꝺa
Kongr ſa er hogní er neꝼnꝺꝛ attí ꝺottur er hillꝺꝛ het hana tok at herꝼangí ſa konungr
ſon þa var hogni konungr ꝼara i konunga ſteꝼnu enn er hann ſpurðí at heríat var i rikí hans
ok ꝺotter hans brott tekinn þa ꝼoꝛ hann með ſinu liðí at leita heðínſ ok ſpurði til hans at hann
ꝼoꝛ noꝛðꝛ með lanꝺi þa er hogní konungr kom í noꝛeg ſpurði hann at heðínn haꝼði ſiglt um
haꝼ veſtr þa ſigler hogní epter honum allt til oꝛkn æẏía ok er hann kom þar ſem heíter h
æẏ
þar var ꝼyrir heðinn með ſitt lið þa ꝼoꝛ hillꝺꝛ a ꝼunꝺ ꝼoður ſínſ ok bauð honum ſætt