Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

menota

Menota data services

Menu Search

AM 242 fol: 11-17032 — Codex Wormianus

Al.mattigr guð ſkapaði i upphaꝼi himín ioꝛð alla þa lut er þ̅m ꝼẏlgía ſiðarſt men̅ tua ætt͛ eru ꝼra komnͬ aꝺam euo ꝼiolgaðiz þ̅ra kẏnſloð ꝺꝛeꝼðiz um hæim allan. En̅ er ꝼram liðu ſtunꝺ͛ þa viaꝼnaðiz man̅ꝼolkið sum͛ goðer rett trvaꝺ͛ en̅ micklu ꝼleiri ſn͛uz þa epter girnꝺum heímſínſ vræktv guðſ boðoꝛð ꝼͥ þi ꝺꝛekti guꝺ heiminu̅ i ſiovar gangi ǫllum kẏkvenꝺu̅ heimſinſ nemͣ þ̅m er í oꝛkín̅i með noa. Ept͛ noa ꝼloð liꝼðu .viij. m̅n þ̅r heimin̅ bẏgðu komv ꝼᷓ þ̅m ætt͛ vͬð en̅ ſe̅ ꝼẏ at þa er ꝼiolm̅tiz bẏgðiz verollꝺin þa var þ̅ allr ꝼíolði man̅ꝼolkſenſ er elſkaði agirní ꝼiar metnaðar en aꝼræktvz guðſ hlẏðní sᷓ mik̅ g͛ðiz at þvi at þ̅r villꝺu æͥ neꝼna guð. en hu͛r munꝺi þa ꝼᷓ ſegia sonu̅ þ̅ra ꝼᷓ guðs ſtoꝛm͛kiu̅ sᷓ ko̅ at þ̅r tẏnꝺu guðs naꝼní uiðaz um u͛ollꝺína ꝼanz æͥ ſa er ꝺæili kẏn̅i a ſkapara ſinu̅. en æͥ at ſiðꝛ veitti guð þ̅m iarðlegͬ gipt͛ ꝼe ſælu er þ̅ꝛ ſkẏllꝺu u͛a i heíminu̅. miðlaði ſpektina sᷓ at þ̅r ſkilꝺv alla iarðlega luti allar græin͛ þær ſia matti loptzinſ iarðaren̅ar. þat hugſuðu þ̅r unꝺꝛuðuz hui þ̅ munꝺi gegna er ioꝛðin ꝺẏrín ꝼuglarner hoꝼðu ſaman eðli í ſumu̅ lutu̅ þo ulik at hættí. þ̅ var æitt eðli at ioꝛðin graꝼen i ham ꝼialltínꝺu̅ ſpratt þar vatn upp þurꝼtí þar æͥ lengra at grava vaz en i ꝺiupu̅ ꝺǫlu̅. sᷓ er ꝺẏr ꝼuglar at iamlangt er bloðſ i hoꝼði ꝼotu̅. On̅ur natura er ſu iarðͬ at a hv͛iu ꜳri uex a ioꝛðun̅i graſ blom a ſama ꜳrí ꝼellr þ̅ allt ꝼolnͬ. sᷓ ꝺẏr ꝼuglar at vex hꜳr ꝼieðrar ꝼellr aꝼ a hv͛iu áári þat er hin þriðia nattura iarðͬ þa er hon er opnuð grauín þa grær gᷓs a þ̅ri mollꝺu ęꝼzt a mollꝺun̅i. Biꝛg ſteina þyꝺꝺu þ̅r motí tǫn̅u̅ beínu̅ kuikenꝺa. aꝼ þeſſu ſkilðv þ̅r sᷓ at ioꝛðin væri kvik heꝼði liꝼ m nokkuru̅ hætti viſſv þ̅r at hon ꝼurðulegha gǫmul allꝺar tali mattug i eðlí. hon ꝼæꝺꝺi ǫll kẏkvenꝺi hon æignaðiz allt þ̅ er ꝺo ꝼͥ þa ſok gaꝼu þ̅r hen̅i naꝼn tolðu ætt ſina. þat ſama ſpurðu þ̅r aꝼ gǫmlu̅ ꝼrænꝺu̅ ſinu̅ at ſiðan er talín moꝛg hunꝺꝛvt vetra. en gangr hímíntungla ſol himintungl. en gangr himíntungla viaꝼn. attv ſum lengᷓ gang en ſum þiliku̅ lutu̅ grunaði þa at nokku munꝺi v͛a ſtioꝛnari himíntunglan̅a ſa er ſtilla munꝺi gang þ̅ꝛa at vilia ſinu̅ ſialꝼſ munꝺi ſa v͛a rikr mattugr. þeſſ ventu þ̅ꝛ eꝼ reð ꝼͥ hoꝼut ſkepnunu̅ at munꝺi ꝼẏʀi v͛it haꝼa en̅ hímíntunglín. Ok þ̅ ſa þ̅r eꝼ ræðꝛ gang himintungla at mun raða ſkini ſolar ꝺogg him̅ſ avexti iarðaren̅ar. er þar ꝼẏlg͛ ſlikt ſama vinꝺu̅ loꝼzenſ þar m ſtoꝛmi ſiovare̅s. þat viſſu þ̅r æͥ hvar ʀͥ h̅s var. en̅ þvi truðu þ̅ꝛ at reð ollu̅ lutu̅ a ioꝛðu i loptí him̅ſ him̅tunglan̅a ſiovar veðꝛanna. Eþeſſ at hellꝺꝛ mættí ꝼᷓ ſegía ę i min̅i ꝼeſta þa gaꝼu þ̅r noꝼn m ſialꝼu̅ ſer heꝼer þeſſi atrunaðꝛ a mͬga lunꝺ bꝛæẏzt. sᷓ ſem þioð͛nar ſkiptuz tungurnar greinꝺuz eꝼnat þ̅ ſmíðí meſt heꝼ͛ v͛it i vollꝺun̅i. i elli ſin̅i ſkipt͛ noe heimínu̅ með ſonu̅ ſinu̅. ætlaði cham veſtr hlꝼu en̅ iapheth noꝛðꝛ haalꝼu. En sém ſuðꝛ haalꝼu m þ̅ri parteran ſem ſiðaʀ grein͛ i þriðiunga ſkipti heimſinſ. i þan̅ tima ſem ſẏner þeſſara voꝛu í v͛ollꝺin̅i þa ǫꝼlgaðiz þegͬ agirni ꝼiar man̅metnaðar aꝼ þui at þa kenꝺuz þær margar list͛ ſe̅ aðꝛ hoꝼðu ekkí ꝼunꝺnar v͛it Ok hoꝼ ſik hv͛r ept͛ ſin̅i iþrott Ok ſva langt ꝼærðu þ̅r ꝼram̅ ſin̅ metnat at þ̅r aꝼꝼͥcaní komner aꝼ cham h͛iuðu i þan̅ luta v͛allꝺar ſem bẏgði aꝼſpringr ſemſ ꝼrænꝺꝛ þ̅ra ſem þ̅r hoꝼðu þa ẏꝼ͛ un̅it þotti þ̅m ſer æͥ nægiaz heímren̅ ſmiðuðu æin̅ ſtopul m tigl gríot þan̅ er þ̅r ætluðu at vín̅a ſkẏllꝺi hímínſ a þ̅m velli kallaz ſennr þa er þ̅ta ſmiði var ſva mikit voꝛðit at þ̅ tok upp oꝛ veðꝛum æͥ hoꝼðu þ̅ꝛ at min̅i ꝼẏſi til at hallꝺa ꝼram̅ ſmiðin̅í ſem guð ſer hv͛ſu þ̅ra oꝼſi gæiſar haatt þa ſier at verðꝛ með æínſhv͛iu niðꝛ at ſla. Ok ſa ſami guð ſem allz er vollðugr allt þ̅ra v͛k mattí a æínu auga bꝛagði niðꝛ ſla en þa ſialꝼa lata v͛ða ꝺupti. þa villꝺi þo hellꝺꝛ m þi eẏða þ̅ꝛa ꝼͥ ætlan at þ̅r mætti kenaz ſin̅ litilleik með þí at æíngi þ̅ra ſkilꝺi hvat an̅aʀ talaði þi viſſi æingi þ̅ra hvat hv͛r bauð oðꝛu̅ bꝛaut þ̅ an̅a niðꝛ ſem an̅a uillꝺi upp reíſa þar til er þ̅ꝛ ſtriꝺꝺuz a ſialꝼ͛ m þi æẏꝺꝺiz ǫll þ̅ra ꝼͥ ætlan i upp tekin̅i ſtopul ſmið ſa e ꝼremztr var het zoꝛoaſtres hlo ꝼẏʀ en gret er kom i v͛ollꝺina en̅ ꝼoꝛ ſmiðer ij. .lxx. Ok sᷓ margar tungur haꝼa ſiðan ꝺꝛeiꝼz um v͛ollꝺina ept͛ þi ſem riſarn͛ skiptuz ſiðan l̅ꝺa þioðern͛ ꝼiolguðuz. i þeſſum ſama ſtað gioꝛr æín hín agiætaztʀ b̅g ꝺꝛegit aꝼ naꝼni ſtopulſinſ kolluꝺ babilon ſe̅ tu̅gna ſkiptið var oꝛðit þa ꝼiolguðuz sᷓ noꝼnin man̅an̅a an̅arra luta. Ok ſia ſamí zoroaſtres haꝼði moꝛg nꝼn þo at vnꝺ͛ſtaði at h̅s oꝼſi væri lægð aꝼ ſagðꝛi ſmið þa ꝼærði ſig þo ꝼram̅ v͛allꝺligſ metnaðar let taka ſik til k̅gſ ẏꝼ͛ mǫrgu̅ þioðu̅ aſſirioꝝ. aꝼ h̅m hoꝼz ſkurðgoða villa ſem blotaðꝛ var kallaðꝛ bꜳl. þan̅ kollum bel. haꝼði moꝛg on̅ur noꝼn En̅ ſem noꝼnín ꝼiǫlguðuz þa tẏnꝺiz m þuí ſanleíkrin̅. Ok aꝼ ꝼẏrſtu uillv þa blotaði hv͛r maðꝛ ept͛ komanꝺí ſin̅ ꝼoꝛmeiſtara ꝺẏr ę ꝼugla loptin him̅tvnglín ẏmiſliga ꝺauðlega lutí þar til er þeſſi villa gekk um allan heim sᷓ vanꝺlegha tẏnꝺu þ̅r ſan̅leiknu̅ at æingi viſſi ſkapͬa ſin̅. utan þ̅ꝛ æiner m̅n ſem toluðu ebreſka tungu þa ſem gekk ꝼͥ ſtǫpul ſmíðina þo tẏnꝺu þ̅ꝛ æͥ likamlegu̅ giptu̅ er þ̅m voꝛu veittar þi ſkilðu þ̅r alla luti iarðligri ſkilningu at þ̅m æͥ geꝼen anꝺleg ſpekten. Sva ſkilðv þ̅r at aller lut͛ væri ſmiðaðir aꝼ nokkuru eꝼni. erollꝺin gꝛeinꝺ i þriar halꝼr ꝼᷓ ſuðꝛi veſtr in̅ míðiarðar ſía. ſa lutr var kallaðꝛ aꝼꝼͥka en̅ ſẏðꝛi lutr var kallaðꝛ. hin̅ ſẏðꝛi lutr þ̅ꝛar ꝺæillꝺar hæitr bꝛun̅iṅ aꝼ ſolu. an̅a lutr ꝼra veſtri til noꝛðꝛſ in̅ haꝼſínſ ſa kallaꝺꝛ europa eða enea. hin̅ neẏrði lutr er þar kallꝺꝛ sᷓ at æͥ vex gras æͥ ma bẏggía. Fra noꝛðꝛí um auſtꝛ hꜳlꝼur allr til ſuðꝛſ þ̅ er kallat aſía. i þ̅m luta v͛allꝺar er oll ꝼegrð prẏðí æign iarðar avaxtar gull gímſteinar þar er mið v͛ollðín sᷓ ſem þar er ioꝛðin ꝼegͥ betri koſtu̅ en i oðꝛu̅ ſtoðum sᷓ man̅ꝼolkið þar meſt tignat aꝼ ǫllu̅ tignu̅ giptu̅ ſpekin̅i aꝼlínu ꝼegrðin̅i allrͤ kun̅oſtu. ær miðꝛi v͛ollꝺin̅i var goꝛt þ̅ huſ herb͛gi er agiætaz heꝼ͛ goꝛt v͛ið er kolloð troía þar ſem kollu̅ tẏrkl̅ꝺ. þeſſi ſtaðꝛ micklu meiri gioꝛr en̅ aðꝛ͛ m meíra hagleik a marga lunꝺ m koſtnaði ꝼǫngu̅ er þar þar .xii. k̅ꝺomar æin̅ ẏꝼ͛k̅gr lagu moꝛg þioðlonꝺ hv͛ſ k̅gꝺomſ. þar i b̅gin̅i .xii. hoꝼut tungur. þess͛ hoꝼðingiar haꝼa v͛ið umꝼram alla m̅n þa er v͛ið haꝼa i v͛ollꝺu um alla man̅ꝺomlega luti. Leikr þ̅ ſiz a tvímæli hu͛r ꝼræði mͬ ſem ꝼᷓ þ̅m heꝼ͛ ſagt aꝼ þvi at aller ꝼoꝛ m̅n noꝛðꝛhalꝼun̅ar telia þangat ſinͬ ætt͛ ſetía þa i guða tǫlu alla ſem ꝼorm̅n ſtaðarenſ einkan̅lega sᷓ ſem ſialꝼan pͥamu̅ ſetia þ̅r ꝼͥ uoꝺen. ma þ̅ æͥ unꝺarligt kalla þ̅t pͥam᷒ komin̅ aꝼ ſaturno þ̅m ſem noꝛðꝛhalꝼan truðí langan tíma ſialꝼan g̅ð v͛it haꝼa. þeſſi ſaturn᷒ vox upp i æẏ þ̅ri i gͥkkl̅ꝺz haꝼi er krit. h. meiri Ok ſt͛kari ꝼͥðarí en̅ aðꝛ͛ m̅n sᷓ bar vitrleikr h̅s aꝼ ollu̅ m̅m ſem aðꝛar naturu gíaꝼ͛ ꝼan̅ margar liſt͛ þær ſem aðꝛ hoꝼðu æͥ ꝼunꝺnͬ v͛it. sᷓ mikill a þa iðꝛott phítonſanꝺa liſt heit͛. at uiſſi ꝼẏr͛ uoꝛðna lutí. ꝼan̅ rauða þan̅ i ioꝛðu er bleſ aꝼ gull aꝼ þeſſhꜳttar lutu̅ vͬð ſkiott ríkr. ſagði Ok ꝼẏr̅ arꝼ͛ð marga aðꝛa læẏnꝺa lutí aꝼ ſliku moꝛgu oðꝛu tokv þ̅r hoꝼðingia yꝼ͛ æẏna ſem haꝼði litla hrið hen̅i ſtẏrt þa þar ſkiott nog allra hanꝺa ꜳrgiæzka þar gekk æíngí pen̅ingr nema gull pen̅ningꝛ sᷓ þ̅ nogt þo hallæri værí i ǫðꝛu̅ l̅ꝺ̅m þa ko̅ þar allꝺꝛi uaran mattí aꝼ þi þangat ſækia alla þa lutí ſem þ̅r þurꝼtu at haꝼa aꝼ þeſſu moꝛgu ǫðrv uſẏnilegu krapta lani er haꝼði truðu þ̅r guð v͛a aꝼ þeſſu hoꝼz ǫn̅ur villa millu̅ kritar man̅a maceꝺonioꝝ sᷓ ſem hín ꝼẏí meðal aſſirioꝝ challꝺeíſ. aꝼ zoꝛoaſtre. Ok er ſaturn᷒ ꝼin̅r hv͛ſu mikin̅ ſtẏrk ꝼolk̅ þikkiz aꝼ h̅m haꝼa þa kallaz guð v͛a ſegiz ſtioꝛnarí him̅ſ iarðarz allra luta. Ein̅ tima ꝼoꝛ ſkipi grikkl̅ꝺz þviat þar var k̅gſ ꝺott͛ ſu er haꝼði hugh a. ꝼekk m því nꜳð hen̅i at æin̅ ꝺagh ſem hon utí meðꝛ þionoſtu konu̅ ſinu̅ þa bra a ſik liki graðungſ æínſ la ꝼͥ hen̅i i ſkoginu̅ ſua ꝼagr at gullz litr a hv͛iu hꜳri ſem k̅gſꝺott͛ ſier þa klappaꝺi hon um granarnͬ ſprettr upp bꝛa aꝼ graðungſ likí bar tok h̅a i ꝼang ſier bar h̅a til ſkipſ ꝼlẏtr hæím i krít. at þeſſu ꝼin̅r Juna kona h̅s. bra h̅i i kuigu likí Ok ſenꝺí h̅a auſtr i elꝼar kviſler let h̅nar gæẏma þræl þan̅ er arguluſ het. þar hon .xii manaðí aðꝛ ſkipaði aptr. marga lutí gioꝛði þeſſu̅ lika ę unꝺarligͥ. han̅ ꜳttí þria ſẏní. het æin̅ iupit͛. an̅aʀ neptun᷒. þriði plut᷒. þ̅r aller atg͛ꝼiſm̅n hin͛ meſtu iupiter langt ꝼͥ þ̅m. var ſtriðſ maðꝛ van̅ mꝛg k̅ga ʀͥ var liſtugꝛ ſem ꝼað͛ h̅s bra a ſik ymiſſa ꝺẏra liki m þvi ko̅ moꝛgu ꝼram̅ þvi ſem man̅ꝺomínu̅ umoguligt at gioꝛa aꝼ ſliku oðꝛu hræꝺꝺuz allar þioðer. þvi er iupit͛ ſettr ꝼͥ þoꝛ sᷓ ſem allar uvett͛ hræꝺꝺuz h̅. aturn᷒ lett upp gioꝛa i krítt tvær b̅ger .lxx. ſem þikkiz ꝼullkomin̅ i rikí ſinu þa ſkipt͛ þi m ſonu̅ ſinu̅ ſem ſetti ſik ꝼͥ guð ſkipaði iupit͛ himinʀͥ en̅ neptuno iarðrͥ en pluto helviti þotti h̅m ſa lutr okioꝛligaztr þi gaꝼ h̅m hunꝺ ſin̅ þan̅ er kallaðí ſerb͛um þeſſ at gæẏma helvitíſ. þen̅a ſerb͛um ſegia grikk͛ erkulu̅ haꝼa ꝺꝛegit oꝛ helvití a iarðriki þo at ſaturn᷒ heꝼðí ſkipt Jupit͛ him̅rikí þa girntiz æͥ at ſiðꝛ at eignaz iarðrikí h͛iar nu upp a ʀͥ ꝼoður ſínſ sᷓ ſegiz at letí taka gellꝺa ꝼẏr͛ ſlik ſtoꝛvͥki ſeg͛ ſik guð v͛a þ̅ ſegia maceꝺoníj at letí taka ſkopi̅ kaſta ut a ſioen̅ þvi truðu þ̅r langa æꝼí at þar aꝼ heꝼðí voꝛðit kona þa kolluðu þ̅r ven͛em. þvi ven᷒ alla æꝼí ſiðan kolluð aſtar gẏðia ſettu h̅a i guða tolu at þ̅r truðu at hon mætti þiða allra hioꝛtu ꜳſtar karla kvenna Sem ſaturn᷒ gellꝺꝛ aꝼ iupit͛ ſẏní ſínu̅ þa ꝼlẏ auſtan oꝛ krít hingat i italia þa bẏgðu þa þeſſ hꜳttͬ þioð͛ ſem ekkí erꝼiðaðu liꝼðu akarn við groſ lagu i hellu̅ ę iarðholum ſem ſaturn᷒ ko̅ þar þa ſkiptí noꝼnu̅ kallaði ſik nioꝛð ſak͛ þeſſ at hugði at iupit͛ ſon h̅s munꝺi þa ſiðꝛ ꝼretta upp. kenꝺi þar ꝼẏrſtr man̅a at plægia planta víngarða þar goð ioꝛð hra gioꝛðiz þar ſkiott aar mik̅ toku þ̅r hoꝼðingia sᷓ æignaðiz ǫll þeſſhttar ʀͥ let gioꝛa þar mͬgar b̅ger. Jupit͛ ſon h̅s ꜳttí mͬga ſẏni. þa ſem ætt͛ eru ꝼra komnͬ. h̅s ſon var ꝺarꝺan᷒. h̅s ſon heríkon. h̅s ſon lameꝺon ꝼaðer pͥamí hoꝼut k̅gſ. Priam᷒ ꜳttí marga ſẏní. Ein̅ aꝼ þ̅m ektoꝛ er agiætaztr heꝼ͛ v͛it allra i v͛ollꝺu at aꝼli vextí atgioꝛꝼí ǫllu̅ man̅ꝺo̅leghu̅ liſtu̅ riꝺꝺarlígrar ſlektar. þ̅ ꝼin̅z ſkriꝼat þa er grikk͛ allr ſtẏrkr noꝛðꝛ hꜳlꝼu auſtrhalꝼu bǫꝛðuz troio m̅n. þa heꝼði þ̅ꝛ allꝺꝛí ſigrað͛ voꝛðit. nema grikk͛ heꝼði heitið a guðin g̅gu sᷓ ꝼrett͛ at ekkí man̅ligt eðlí mattí þa ſigra nema þ̅ꝛ ẏrðí ſvikn͛ aꝼ ſialꝼſ ſinſ m̅m ſem ſiðan g͛ðiz aꝼ þ̅ra ꝼrægð gaꝼu ept͛ komanꝺi ſer þ̅ra virðingar nꝼn æínkan̅lega sᷓ ſem romv͛iar er agiætazt͛ haꝼa verit at moꝛgu̅ lutu̅ ept͛ þ̅ra ꝺaga sᷓ ſegiz at þa er roma algiꝛ at ro̅v͛iar venðuðu ſinu̅ ſiðu̅ logmalí ſem næſt mattu þ̅r komaz ept͛ þi ſem troiu menn hoꝼðu haꝼt ꝼoꝛꝼeðꝛ þ̅ra. sᷓ mikill kraptr ꝼẏlgði þeſſum m̅m at moꝛgum ǫllꝺꝛu̅ ſiða þa er pompei᷒ æin̅ hoꝼðingí ro̅vería h͛iaðí i auſtrhꜳlꝼuna ꝼlẏði utan oðin̅ oꝛ aſia hingat i noꝛðꝛ halꝼuna þa gaꝼ ſ͛ ſinu̅ m̅m þ̅ra noꝼn kallaði pͥamu̅ haꝼa heitið oðín en̅ ꝺꝛottn̅g h̅s ꝼͥgg aꝼ þi tok rikið ſiðan naꝼn kallaði ꝼͥgia þar ſem b̅gín ſtoð. hvart er oðin̅ ſagði þ̅ metnaðar við ſik ę. þ̅ haꝼi sᷓ v͛it m ſkiptí tungnan̅a þa haꝼa þo mͬg͛ ꝼræðim̅n haꝼt þ̅ ꝼͥ ſan̅enꝺa ſogn þ̅ lengi æꝼi ept͛ at hv͛r ſem mikill hoꝼðingí var tok ſer þar ꝺæmí epter. Ein̅ k̅gr i troio het munon ę mennon. ꜳtti ꝺottur hoꝼuð k̅gſ priamí. Su het troan. þau attu ſon. ſa het troꝛ. þann kollu̅ þoꝛ var at upp ꝼæzlu i tracía m þ̅m h͛toga neꝼnðꝛ er loꝛic᷒. en er var .x. vetra. þa tok víð vapnu̅ ꝼoður ſinſ. sᷓ var ꝼagr alitu̅ er ko̅ m oðꝛum m̅m ſem þa er ꝼilſbæín er graꝼit i eik hꜳr h̅s er ꝼegᷓ en gull. Þa er var .xii. vetra haꝼðí ꝼullt aꝼl þa lẏptí aꝼ iorðu x biarnſtǫku̅ ǫllu̅ ſen̅. Ok þa ꝺꝛap loꝛíc᷒ hertoga ꝼoſtra ſin̅ konu h̅s loꝛa ę gloꝛa æígnaðí rik̅ tracía þa̅ kollum þꝛuðheím. þa ꝼoꝛ viða um lǫnꝺ kanaðí hæimſ halꝼur ſigraði æin̅ ſaman alla b͛ſerkí alla riſa Ok æin̅ hín̅ meſta ꝺꝛeka moꝛg ꝺẏr. i noꝛðꝛ halꝼu heímſ ꝼan̅ ſpakonu þa er ſibil het er kollu̅ ſiꝼ ꝼekk h̅nar eíngi kan̅ ſegia ætt ſiꝼíar. hon allra kven̅a ꝼegrſt hꜳr hen̅ar var ſem gull. þ̅ra ſon loꝛiꝺe er likr ꝼeꝺꝛ ſínu̅. h̅s ſon henreꝺe. h̅s vingeþȯꝛ. h̅s ſon vingen͛. h̅s ſon moꝺa. h̅s ſon Magí. h̅s ſon ceſpheth h̅s ſon beꝺvíg. h̅s ſon athra er kollum annan. h̅s ſon ítrman̅. h̅s ſon heremoð. h̅s ſon ſkallꝺun̅ er kollu̅ ſkiǫllꝺ. h̅s ſon biaꝼ er kollu̅ bíar. h̅s ſon iat. h̅s ſon guðolꝼ. h̅s ſon ꝼin̅. h̅s ſon ꝼriallaꝼ er kollu̅ ꝼͥðleiꝼ. aatti þan̅ ſon er neꝼnꝺꝛ er voꝺen. þan̅ kollu̅ oðen. var agiætr maꝺꝛ aꝼ ſpekí allre atgioꝛꝼí. kona h̅s het ꝼͥgiða kǫllu̅ ꝼͥgg. Oðen̅ haꝼði ſpaꝺom sᷓ kona h̅s aꝼ þ̅m viſinꝺu̅ ꝼan̅ þat at naꝼn h̅s munꝺi uppi v͛a haꝼt i noꝛðꝛ hꜳlꝼu hæímſ tignat um ꝼram alla k̅ga. Fẏr͛ þa ſǫk ꝼẏſtiz at bẏria ꝼ͛ð ſina aꝼ tẏrkl̅ꝺi haꝼði m ſer mikin̅ ꝼíǫlða liðſ unga m̅n gamla karla konur Ok hoꝼðu m mͬga g͛ſemlegha lutí. en̅ hvar ſem þ̅r ꝼoꝛu ẏꝼ͛ lonꝺ þar agiæti mik̅ aꝼ þ̅m ſagt ſua at þ̅r þottu likari guðum en̅ m̅m. Ok þ̅r geꝼa æͥ ſtað ꝼ͛ðin̅i ꝼẏʀ en þ̅r koma noꝛðꝛ i þ̅ l̅ꝺ er nu er kallat Saxl̅ꝺ. þar ꝺvalꝺiz oðin̅ langa hrið æignaðiz viða þ̅ lanꝺ. þar ſettí oðen̅ til l̅ꝺz giæzlu iii. ſonu ſina. æin̅ neꝼnꝺꝛ veġꝺe. rikr k̅gr reð ꝼͥ auſtr ſaxa l̅ꝺi. h̅s ſon vitrgilſ. h̅s ſẏn͛ þ̅r picta ꝼað͛ heíngeſtz ſiga ꝼaðer ſvebꝺeg er kollum ſvipꝺag. an̅aʀ ſon oðenſ het bellꝺeg er kǫllu̅ ballꝺꝛ. ꜳttí þ̅ l̅ꝺ er nu heit͛ veſt ꝼal. hanſ .ſ. var bꝛanꝺꝛ. h̅s ſon ꝼrioðigar er kǫllu̅ ꝼroða. h̅s ſon ꝼreovín. h̅s ſon ẏvi. h̅s ſon gevíſ er kǫllu̅ gave. en̅ þriði ſon oðenſ neꝼnꝺꝛ ſigí. h̅s ſon ʀer͛. þ̅r langꝼeðꝛ reðu þar ꝼẏr͛ er nu kallat ꝼᷓckl̅ꝺ. er þaðan ſu ætt komín er kollut er uǫlſungar. ꝼra ǫllum þeſſum eru ſtoꝛar ætt͛ komnͬ mͬgar. a bẏriaði oðen̅ ꝼerð ſína noꝛðꝛ ko̅ i þ̅ l̅ꝺ er þ̅r kolluðu reiðgota l̅ꝺ æignaðiz i því l̅ꝺi allt þ̅ er villꝺi. ſettí þar l̅ꝺa ſon ſin̅ er ſkiollꝺꝛ het. h̅s ſon ꝼriðleiꝼr. þaðan er ſu ætt komín er ſkiollꝺungͬ heita. þ̅ eru ꝺana k̅gar. Ok þ̅ heit͛ nu iotl̅ꝺ er þa kallat reiðgota l̅ꝺ. pt͛ þ̅ ꝼoꝛ noꝛðꝛ þar ſem nu heit͛ ſviþioð þar var ſa k̅gr er gẏlꝼi neꝼnꝺꝛ En̅ er ſpẏ ꝼ͛ðar þ̅ra aſia aſia man̅a er æs͛ voꝛu kallað͛. ꝼoꝛ moti þ̅m Ok bauð at oðin̅ ſkẏllꝺí ſlikt vallꝺ haꝼa i h̅s riki ſem villꝺi ſialꝼr Ok ſa tími ꝼẏlgði ꝼ͛ð þ̅ra at hvar ſem þ̅ꝛ ꝺuolðuz i l̅ꝺ̅m þa þar r ꝼͥðꝛ. þ̅ꝛ truðu aller at þ̅ꝛ værí þe raðanꝺí þ̅t þ̅ ſa rikiſ m̅n at þ̅r ulik͛ oðꝛu̅ m̅m þ̅m þ̅r hoꝼðu ſieð at ꝼegrð sᷓ at vití. þar þotti oðní ꝼagr͛ l̅ꝺzkoſt͛ kauſ ſier þar b̅gar ſtað ſe̅ nu heita ſigtun. þ̅ aꝼ h̅s naꝼni. gaꝼ k̅g ꝺo̅ kallaðiz níoꝛðꝛ. þi ꝼin̅z þ̅ ſkriꝼat i ꝼræði boku̅ at nioꝛðꝛ haꝼi heitið hin̅ ꝼẏrſtí ſvia k̅gꝛ. er þ̅ þeſſ at oðin̅ heꝼer þar v͛ið goꝼgaztr. Ok ſkipaðí þar hoꝼðingiu̅ i þa liking ſem v͛it haꝼði í troío ſettí tolꝼ hoꝼut m̅n i ſtaðnu̅ at ꝺæma l̅ꝺz log. ſua ſkipaði rettu̅ ǫllu̅ ſem ꝼẏ hoꝼðu v͛it i troío tẏrk͛ voꝛu van͛. ept͛ þ̅ ꝼoꝛ noꝛðꝛ þar til er ſiar tok h̅m ſa er þ̅r hugðu at lægí um lonꝺ ǫll ſetti þar ſon ſin̅ þeſſ rikiſſ er nu heit͛ noꝛegr ſa het ſæmingr telia þar noꝛegſ k̅gar ſinar ætter h̅s ſua iarlar aðꝛ͛ rikíſ m̅n. Sva ſem ſeg͛ i halæẏgia talí. en oðen̅ haꝼði m þann ſon ſin̅ er ẏngvi neꝼnꝺꝛ er k̅gr i ſviþioðu ept͛ h̅. Ok eru aꝼ h̅m komnͬ þær ætt͛ er ẏnglingͬ eru kallaðer. þ̅r æs͛ toku kvan ꝼng þar inan l̅ꝺz en ſum͛ ſonu̅ ſinu̅ virðu þeſſar ætt͛ ꝼiolm̅nar sᷓ at um ſaxl̅ꝺ allt þaðan um noꝛðꝛ hlꝼ᷑ ꝺꝛeiꝼðiz sᷓ at þ̅ra tunga aſia mͣ var æigín tunga um ǫll þeſſi l̅ꝺ. þ̅ þikkiaz m̅n ſkẏnía mega aꝼ þui er rituð eru langꝼeðga noꝼn þ̅ra. at þau noꝼn haꝼa ꝼẏlgt þeſſi tungu þ̅r æs͛ haꝼa haꝼt tunguna noꝛðꝛ hingat i heím i noꝛeg Ok ſviþioð i ꝺanmoꝛk ſax l̅ꝺ. Ok i engl̅ꝺi eru ꝼoꝛn l̅ꝺz heítí ę ſtaða þav er ſkilia at aꝼ annaí tungu eru geꝼen en þeſſi. ẏlꝼi k̅gr reð þar lonꝺum er nu heit͛ ſviþioð ꝼᷓ h̅m er þ̅ ſagt at han̅ gaꝼ æin̅ ꝼaranꝺí konu at launu̅ ſke̅tanar ſin̅ar æítt plogſ l̅ꝺ i ríkí ſínu þ̅ er ꝼioꝛer ǫxn ꝺꝛægí upp ꝺag nott. en ſu kona æín aꝼ aſa ætt. hon er neꝼnꝺ geꝼion. hon tok .iiii. oxn noꝛꝺan oꝛ iotun heímu̅ en þ̅ voꝛu ſẏn͛ jotunſ nokkurſ h̅nar ſetti þa ꝼͥ plog. en̅ plogrin̅ gekk sᷓ bꝛeiṫ ꝺiupt at upp læẏſti l̅ꝺit ꝺꝛogu oxn͛n͛ þ̅ l̅ꝺ ut um haꝼit veſtr namu ſtaðar i ſunꝺí nokkuru. þar ſettí geꝼion l̅ꝺít gaꝼ naꝼn kallaði ſelunꝺ. en̅ þar ſem lanꝺit haꝼði upp gengit var þar epter vatn. þat er nu logrin̅ kallaðꝛ i ſviþioð. Ok liggia ſva víkr í legínum ſem neſ i ſælunꝺe. Sua ſeger bꝛagí gamlí. Geꝼion ꝺꝛo ꝼra gẏlꝼa gloð ꝺiuproðul. ǫðla ſua at aꝼ renní rauknum rauk ꝺanmarkar auka. baru ǫxn Ok ꜳtta enní tungl þar er gengu ꝼͥ vinæẏia viðꝛí valroꝼ ꝼiogur hoꝼuð ẏlꝼí er maðꝛ neꝼnꝺꝛ var k̅gr ꝼiolkun̅igr unꝺraðiz þ̅ er aaſa ꝼolk var ſua kun̅ikt at aller lut͛ gioꝛðuz at þ̅ra vilía hugſaði hvart þ̅ munꝺi v͛a aꝼ eðli ſialꝼra þ̅ꝛa eða munꝺí þi vallꝺa guð mǫgn þau er þ̅ꝛ blotuðu. bẏriaðí ꝼ͛ð ſína aſgarðz ꝼoꝛ með læẏnꝺ Ok bra a ſik gamalſ man̅z likí ꝺulðiz ſua. en æs͛ voꝛu þi viſarí at þ̅r hoꝼðu ſpaꝺom ſa þ̅r ꝼerð h̅s ꝼẏ en̅ kom gioꝛðu imot h̅m ſionhv͛ꝼingar. Ok er kom in̅ i b̅gina ſa þar hava hǫll ſua at varla mattí ſia ẏꝼ͛ h̅a. þak h̅nar var lagt gẏllꝺu̅ ſkiollꝺu̅ ſem ſpan þak. Sua ſeg͛ þioðolꝼr en̅ hvinv͛ſki at valholl var ſkiollꝺu̅ þokt. a baki letu blikia barð͛ voꝛu griotí ſuaꝼniſ ſalnæꝼrar ſegg͛ hẏggianꝺí. Gẏlꝼí ſa man̅ i hallar ꝺẏru̅ er lek at hanꝺſǫxu̅ haꝼꝺi ſiau ſen̅ a loptí Sa ſpurði ꝼẏ at naꝼní. han̅ neꝼnꝺiz ganglerí komin̅ aꝼ reꝼilſ ſtigu̅ beiꝺꝺiz at ſækia nattſtaðar ſpurði hv͛r hǫllina ááttí. ſ. ſeg͛ at þ̅ k̅gr þ̅ra en̅ ma ꝼẏlgía þ͛ at ſia h̅. ſk̅ tu þa ſpẏria naꝼnſ ſialꝼr ſn͛iz ſa maðꝛ ꝼẏr͛ h̅m in̅ i hǫllína en̅ gekk ept͛ þegar laukz hurðín a hæla h̅m. þar ſa moꝛg golꝼ mart ꝼolk ſumt meðꝛ leiku̅. ſum͛ ꝺrucku ſum͛ m vapnu̅ boꝛðuz Þa litaðiz um þottí marg͛ lut͛ utruleg͛ þ̅r er ſa. þa m̅li h̅. Gaatt͛ allar aðꝛ gangí ꝼram̅ um ſkẏgnaz ſkẏlí þ̅t uviſt hvar uvin͛ ſitía a ꝼleti ꝼẏʀ͛. an̅ ſa þríu haſætí hv͛t upp ꝼᷓ oðꝛu ſat ſin̅ i hu͛íu. þa ſpurðí hv͛t naꝼn hoꝼðingia þ̅ra værí. Sa ſvarar leiꝺꝺi in̅ at ſa er i enu neðſta ſitr haſætí at ſa var k̅gr heit͛ háár en þar næſt ſa er Iaꝼn háár heit͛ en ſa oꝼarſt er þriði heit͛. þa ſpẏ haaṙ komanꝺan̅ hvat ꝼleira ſe erenꝺa h̅s. en̅ heimill er matr ꝺrẏkkr h̅m ſem ollu̅ þar i hava hǫll. ſvar. at ꝼẏrſt vill vita eꝼ nokkuṙ er ꝼroðꝛ in̅i. haar ſ. at komí æͥ hæill ut nema ſe ꝼroðari Ok ſtat tu ꝼram̅ meðan þu ꝼregn ſitia ſkal ſa er ſeger. anglerí hoꝼ ſua maal ſitt hv͛r æztr .e. ellztr allra guða. háár ſ. Sa hæit͛ alꝼǫðꝛ at voꝛu mlí en í aaſgarði hinu̅ ꝼoꝛna aatti .xii. noꝼn. Eit alꝼǫðꝛ ę allꝼoðꝛ. An̅at h͛ran ę. herian. þriðia hníkarr e. nikar. ꝼioꝛða. Nikuz ę hníkuðꝛ. Fimta ꝼioln͛ .vi. oſki .vij. Omí .viij. Biꝼliði .ę. biblinꝺi .ix. viðꝛir .x. Sviðꝛ͛ .xi. Sviðoꝛ̇ .xii. Ialg e. Ialkr. þa ſpẏ ganglerí. hvar ſa guð ę hvat ma ę. hvat heꝼ͛ un̅ið ꝼrama v͛ka. haaṙ ſ. Liꝼ͛ um allar allꝺ͛ ſtioꝛnar ollu rikí ſínu ræðꝛ ollu̅ lutu̅ ſtoꝛu̅ ſmám. þa ml̅i iaꝼnháár ſmiðaði himin ioꝛð lopten alla æign þ̅ra. þa ml̅i þriði. hit er meſt giorði man̅iṅ gaꝼ h̅m onꝺ þa er liꝼa ſk̅ allꝺꝛi tẏnaz þoṫ likamr ꝼumollꝺar ę bren̅i at ǫſku ſk̅o aller liꝼa þ̅r er rett eru ſiðað͛ vera m h̅m ſialꝼu̅ þar ſem heit͛ gimle ę vingolꝼ. en vaanꝺ͛ m̅n ꝼara heliar þaðan i niꝼlhel. þ̅ er niðꝛ i hin̅ niunꝺa hæi̅. þa m̅li Gangl̅. hvat haꝼðiz aðꝛ en̅ himin̅ ioꝛð væri gioꝛ̇. þa ſ. haar. þa var m hrimþuſſu̅. Gangl̅. ml̅i. hvat upphaꝼ ę hv͛ſu hoꝼz ę hvat var aðꝛ. har ſ. Sva ſem ſeg͛ i vǫlu ſpa. Ar var allꝺa þ̅ er ekki varat ſanꝺꝛ ne ſiar ne ſvalar un̅ir ioꝛð ꝼan̅z ęꝼa ne upp himin̅ gap gin̅unga en̅ graſ ekki. þa ml̅i Iaꝼnhaar. Fẏ var þ̅ moꝛgu̅ ollꝺu̅ en̅ ioꝛð værí ſkoput niꝼlhæimr gioꝛr i h̅m miðiu̅ liggꝛ bꝛun̅r ſa er hv͛gelm͛ heit͛ þaðan aꝼ ꝼalla þær aar er sᷓ heita. Svol. Gun̅þra. Fioꝛm. ꝼimbulþul. Sliðꝛ hrið. Sẏlgr ẏlgr. Viꝺ. Leiptr. Giǫll er næſt helgrinꝺu̅. þa m. þͥði Fẏrſt var þo ſa hæimr i ſuðꝛ haalꝼu muſpell heit͛ er lioſſ heitr loganꝺi er brenanꝺi uꝼæ þ̅m er þar eru utlenꝺ͛ æͥ eigu þar oðul. Sa ſurtr neꝼnꝺꝛ er þar ſitr a l̅ꝺz enꝺa l̅ꝺvarnar. heꝼ͛ loganꝺa ſv͛ð i enꝺa v͛allꝺar mun ꝼara h͛ia ſigra ǫll guðín bren̅a allan hæím m ellꝺi. Sua ſeger í vǫlu ſpa. Surtr ꝼ͛r ſun̅an m ſviga læuí ſkin̅ aꝼ ſv͛ði ſol valtíva griotbioꝛg gnata en giꝼr rata troða haler helveg en̅ himin̅ kloꝼnͬ. Gangl̅. ml̅i. hv͛ſu ſkipaðiz aaðꝛ en̅ ætt͛nar ẏrði ę. aukaðiz man̅ꝼolk̅. þa .m. har. Ar þær er kallaðar eru eli vagar þa er þær ſua langt komnar ꝼᷓ uppſprettu̅ at æit kvika ſu er þ̅m ꝼẏlgði harðnaði ſua ſem ſinꝺ þ̅ er ꝼ͛r oꝛ ellꝺinu̅ þa varð þ̅ iſſ. þa er ſa iſſ gaꝼ ſtaðar ran̅ æͥ þa helði ẏꝼ͛ þan̅ig ur þ̅ er aꝼ ſtoð æitrinu ꝼrauſ hrimí iok ht hrimið ẏꝼ͛ an̅at allt i gin̅unga gap. þa m. Iaꝼn haar. Gin̅unga gap þ̅ er viſſi noꝛðꝛættar ꝼẏllꝺiz m þunga hǫꝼugleik iſſ hrímſ. in̅ i ꝼᷓ ur guſtr. en̅ hin̅ ſẏðꝛi lutr gin̅unga gapſ lettíz motí gneiſtu̅ ſiu̅ þ̅m er ꝼlugu oꝛ muſpellz hæimí. þa ml̅i þriði. Sua ſem kallt ſtoð aꝼ niꝼlheimí all͛ lut͛ grimm͛. ſua var allt þ̅ er viſſu namunꝺa muſpelli hæitt lioſt. en̅ gin̅unga gap var ſua líett ſem lopt vinꝺlauſt. Ok þa er mættí hriminu blær hítanſ ſua at braðnaði ꝺꝛaup aꝼ þ̅m kviku ꝺꝛopu̅ kviknaði m kraptí þeſſ er ſenꝺí hitann vͬð man̅z likínꝺí er ſa neꝼnꝺꝛ ẏm͛. en̅ hrimþuſſar kalla aurgelmí eru þaðan komnar ætt͛ hrímþuſſa sᷓ ſem ſeg͛ i vǫlu ſpa hin̅i ſkǫm̅u. eru vǫlur allar ꝼᷓ viðolꝼi vitkar aller ꝼᷓ vilmeiði en̅ ſeiðb͛enꝺr ꝼᷓ ſvͬthoꝼða iotnͬ aller ꝼᷓ ẏmí komn͛. en̅ ſeg͛ sᷓ vaꝼþꝛuðn͛ iotun̅. Hvaðan aurgelm͛ ko̅ m iotna ſonu̅ ꝼẏrſt en̅ ꝼroðí iotun̅ oꝛ eli vagu̅ ſtukku æitr ꝺꝛopar ox unz varð oꝛ iotun̅ þar oꝛar ætt͛ komu allar ſaman þvi er þ̅ allt atallt. þa m. Gang. hv͛n veg oxu ætt͛ þaðan ę ſkapaðiz ſva at ꝼleirí urðu ę trui þ͛ þan̅ guð er nu ſagð͛ þu ꝼᷓ. þa ſ. h. ꝼẏʀ͛ engan mun truu̅ guð v͛a. illr aller h̅s ætt m̅n. þa kollu̅ hrímþurſa. en ſua er ſagt at þa er ſvaꝼ ꝼekk ſveíta. þa vox unꝺ͛ vinſtrí henꝺi h̅m kona annaʀ ꝼotr h̅s gat ſon ru̅ en̅ þaðan aꝼ komu ætt͛. þ̅ eru hrimþursͬ. hin̅ gamli hrímþuſſ kollu̅ ẏmi. þa ml̅i Ganglerí. hvar bẏgði ẏmer eða við hvað liꝼði h̅. æſt þ̅ þa er hrimíð ꝺꝛaup at þar varð aꝼ kẏr ſu er auðumbla het en .iiij. miolkaar run̅u or ſpenu̅ hen̅ar ꝼæꝺꝺí hon ẏmí. þa ml̅i G. hvat ꝼæꝺꝺiz kẏrín. h. ſ. hon ſkti hrimſtæina er ſallt͛ voꝛu hin̅ ꝼẏrſta ꝺagh er hon ſleiktí ſteínana. ko̅ oꝛ ſteinínu̅ at kvellꝺí man̅z haar An̅an ꝺag man̅z hoꝼut. þriðia ꝺag var þ̅ allr maðꝛ ſa neꝼnꝺꝛ burí. ꝼagr alitu̅ mikill mattugr gat ſon þan̅ er boꝛr neꝼnꝺꝛ. ꝼekk þ̅rar konu er beſtla er neꝼnꝺ ꝺott͛ bǫlþoꝛnſ iotunſ gatu þau .iij. ſonu. het æín̅ oðin̅ anna vili. þriði ve. þ̅ er mín trua at ſa oðin̅ h̅s bræðꝛ muní v͛a ſtẏranꝺí himínſ iarðͬ. þat ætlu̅ at muní sᷓ heíta. ſua heit͛ ſa maðꝛ er vitu̅ meſtan agiæztan vel megu þ͛ laata ſua heita. ẏmí iotun. en̅ er ꝼell þa hliop sᷓ kit a ml̅i G. hvat varð þa um þ̅ra ſætt ę. hvar͛ rikarí. þa ſ. h. Sẏn͛ boꝛſ ꝺꝛapu . bloð oꝛ ſꜳru̅ h̅s at m því ꝺꝛecktu þ̅r allri ætt hrimþuſſa nema æin̅ komz unꝺan m ſinu hẏſkí þan̅ kalla iotnar b͛ergelmí. ꝼoꝛ upp a luðꝛ ſin̅ kona h̅s hellz þar eru aꝼ þ̅m komnar hrimþuſſa ætt͛er. Sua ſe̅ ſeg͛. Orovi vetra aðꝛ væri ioꝛð oꝼ ſkoput þa var b͛gelm͛ boꝛin̅ þ̅ er ꝼẏrſt oꝼ man er ſa hin̅ ꝼroðí iotun̅ a var luðꝛ oꝼ lagiðꝛ. þa .ſ. G. hvat hoꝼðuz þa at boꝛſ ſẏn͛ eꝼ þu truer at þ̅r ſe guð. h. ſ. Eigi er þͬ litið aꝼ at ſegía. þ̅r toku ẏmí ꝼluttu i mitt gin̅unga gap gioꝛðu aꝼ h̅m ioꝛðina aꝼ bloði h̅s ſæín̅ votnín. Ioꝛðin gioꝛ aꝼ hollꝺinu en bioꝛgin aꝼ bæínunu̅. griot urð͛ gioꝛðu þ̅r aꝼ ton̅um ixlu̅ bæinu̅ brotin vͦ. þa m. Iaꝼ̅har. aꝼ þi bloði oꝛ ſaru̅ ran̅ lauſt ꝼóꝛ þar aꝼ gioꝛðu þ̅r ſia þan̅ er þ̅r gẏrðu ꝼeſto ſaman ioꝛðína logðu þan̅ ſia i hríng utan um h̅a mun þ̅ ꝼleſtu̅ m̅m uꝼæra þikkia at komaz þͬ ẏꝼ͛ þa ml̅i þriði. toku þ̅r hauſ h̅s gioꝛðu aꝼ h̅m himín ſettu upp ẏꝼ͛ ioꝛðina. m ꝼioꝛu̅ ſkautu̅ unꝺ͛ hv͛t hoꝛn ſettu þ̅r ꝺv͛g. þ̅r heita ſua Auſtri. veſtri. Suðꝛi. noꝛðꝛí. þa toku þ̅r ſiur gneíſta þa er laus͛ ꝼoꝛu er kaſtat haꝼði oꝛ muſpellz heiſettu a himín bæði oꝼan neðan at lẏſa him̅ ioꝛð. þ̅r gaꝼu ſtað ǫllu̅ ellꝺíngunu̅ ſumu̅ a himní ſumͬ ꝼoꝛu lauſar unꝺ͛ hímní ſettu þo þ̅m ſtað ſkǫpuðu gongu þ̅m. Sua ſagt i ꝼornu̅ viſenꝺu̅ at þaðan aꝼ ꝺægr greinꝺ ááratal. Sua ſeg͛ i vǫlu ſpa. Sol þ̅ ne viſſi hvar hon ſalí aattí. maaní þ̅ ne viſſi hvat meginſ aattí ſtioꝛnur þ̅ ne viſſu hvar þær ſtaði ttu. Sva aaðꝛ en þ̅ta værí. a ml̅. G. þtta eru mikil tiðinꝺi nu hæẏrí ek. ꝼurðu mikil ſmið er þ̅ haglegha goꝛt. hv͛n veg ioꝛðín hattuð. þa ſ. hꜳr. hon krínlott þar utan um liggr hin̅ ꝺíupi ſioꝛ. Ok m þ̅ꝛi ſiavͬ ſtronꝺu gaꝼu þ̅r lonꝺ til bẏgðar iotna ættu̅. en̅ ꝼͥ in̅an a ioꝛðun̅i gioꝛðu þ̅r b̅g um hv͛ꝼiſ hæi̅ ꝼẏr͛ uꝼͥði iotna en̅ þ̅rar b̅gar hoꝼðu þ̅r brar ẏmiſ iotunſ kolluðu þa b̅g miðgarð. Toku þ̅r heila h̅s koſtuðu i lopt giorðu aꝼ ſkẏen. Sva ſem ſeg͛. Or ẏmiſ hollꝺi var ioꝛð oꝼ ſkoput en̅ oꝛ ſveita ſiar bioꝛg oꝛ beínu̅ baðmr oꝛ haarí en̅ oꝛ hauſi min̅. en̅ oꝛ h̅s brám gioꝛðu bliꝺ regín miꝺgarð man̅a ſonu̅. en̅ oꝛ h̅s heila voꝛu þau en̅ harꝺmoðgu ſkẏ ǫll oꝼ ſkopuð. þa ml̅ .G. mik̅ þotti þ̅r þa haꝼa ſnuið leiðar er ioꝛð himin̅ gíꝛr ſol himintungl ſett ſkipt ꝺægru̅. en hvaðan komo m̅nern͛ þ̅r hæi̅ bẏggía. þa ſ. hͬ. þa er þ̅r gengu m ſiavͬ ſtronꝺu boꝛſ ſẏn͛ ꝼunꝺu tre .ij. toku upp trein ſkopuðu aꝼ m̅n. gaꝼ hin̅ ꝼẏrſt onꝺ liꝼ an̅aṙ vit hræríng þriði aſionu mal hæẏrn ſion. gaꝼu þ̅m klæði noꝼn. het karl maðꝛen̅ aſkr en konan embla olz þaðan aꝼ man̅kinꝺín ſu er bẏgðin var geꝼin unꝺ͛ miðgarði. þar næſt gioꝛðu þ̅r ſier b̅g i miðiu̅ heimí kolloð aaſgarðꝛ. þ̅ kallaz troía. þar bẏgðu guðin ætt͛ þ̅ꝛa gioꝛðuz þaðan aꝼ moꝛg tiðinꝺí græinír bæði a ioꝛðu i loptí. þar er æin̅ ſtaðꝛ er hliðſkialꝼ heit͛ þa oðin̅ ſettiz þar i haſætí þa ſa oꝼ alla heima hv͛ſ man̅z at hæví viſſi alla luti þa er ſa. kona h̅s het ꝼrigg ꝼioꝛgvinſ .ꝺ. Ok aꝼ þ̅ra ætt er ſu kẏnſloð komín er kollu̅ aſa ætt͛ bẏgt hava aaſgarð hin̅ ꝼoꝛna þau riki þar liggia. þ̅ allt goðkun̅ig ætt ꝼͥ þi ma hæíta allꝼǫðꝛ at er ꝼað͛ allra guðan̅a allz þeſſ er aꝼ h̅s krapti var ꝼullgoꝛt. Ioꝛðin ꝺott͛ h̅s kona h̅s. aꝼ hen̅i gioꝛði hin̅ ꝼẏrſta ſonín̅ en þ̅ ꜳſa þoꝛr. h̅m ꝼẏlgði aꝼl ſt͛kleikr. þar aꝼ ſigᷓr oll kvikenꝺí. Noꝛvi eða narvi het iotun bẏgði i iotun hæímu̅. aattí ꝺott᷑ er nott het. hon ſvoꝛt ꝺǫkk ſem hon aattí ætt tͥ. hon gipt ꝼẏrſt þ̅m er naglꝼari het. þ̅ꝛa ſon het auðꝛ. þvi næſt hon gipt þ̅m ana het. ioꝛð het þ̅ra ꝺott͛. Siðarſt ꜳtti hana ꝺellingr var aaſa ættar. þ̅ra ſon ꝺagr. lioſſ ꝼagr ept͛ ꝼaðerní ſinu. þa tok allꝼoðꝛ nott ꝺag ſon h̅nar gaꝼ þ̅m .ij. heſta tvær k͛rur ſenꝺi þa upp a mín at þau ſk̅u riða a hv͛iu̅ tvei̅ ꝺægꝛu̅ umhv͛ꝼiſ ioꝛðina. Riðꝛ nott ꝼẏrri þ̅m heſtí kallaðꝛ er hrimꝼaxí moꝛní hv͛iu̅ ꝺoggv͛ ioꝛðina aꝼ melꝺꝛopum ſinu̅. Sa heſtr er ꝺagr a heit͛ ſkínꝼaxí lẏſ͛ allt lopt ioꝛðina aꝼ ꝼaxi h̅s. þa m. G. hv͛ſu ſtẏr͛ gang ſolar ę tunglſ. h. ſ. Sa maðꝛ er neꝼnꝺꝛ munꝺilꝼari aatti tvꜹ boꝛn. þa voꝛu sua ꝼǫgr ꝼͥð at kallaði ſon ſin̅ mána en̅ ꝺott᷑ ſina ſol giptí h̅a þ̅m man̅i er glenr het. en guðin reiꝺꝺuz þeſſu oꝼ ꝺꝛambí toku þau ſẏſtkín ſettu upp a himín letu ſol kæẏra þa heſta er ꝺrogu k͛ru ſolaren̅ar þ̅rar guðin hoꝼꝺu ſkapað at lẏſa heímana aꝼ þ̅ri ſiu er ꝼlaug oꝛ muſpellz heimí. þ̅r heſtar heita ſua. alſviðꝛ aarvakr. en̅ unꝺ͛ bogu̅ heſtan̅a ſettu guðin tva vinꝺbelgí at kiæla þa en̅ i ſumu̅ ꝼræðum er þ̅ kallat iſarn kol. Maaní ſtẏr͛ gongu tunglſ ræðꝛ nẏu̅ niðu̅. han̅ tok boꝛn tvau aꝼ ioꝛðin̅í er sᷓ heita. Bil hiukí er þau gengu ꝼᷓ bꝛun̅i þ̅m er bẏrg͛ heit͛ baru a oxlvm ſa er heit͛ ſægr en ſtǫngin ſimul. Viðꝼin̅r er neꝼnꝺꝛ ꝼaðer þ̅ra. þeſſi boꝛn ꝼẏlgia mana sᷓ ſem ſia ma aꝼ ioꝛðu. þa ml̅. Gangl. Skiott ꝼ͛r ſolín nær sᷓ ſem hon ſe hræꝺꝺ æͥ munꝺi hon þa mei hvata gongun̅i at hon hræꝺꝺiz bana ſin̅ þa ſ. h. Eigi er þ̅ unꝺarligt þo at hon ꝼari akaꝼlega nær er ſa er h̅a ſæk͛ engan ut veg a hon nema ren̅a unꝺan. þa m. G. hv͛r er ſa er h̅e gioꝛ͛ þan̅ omaka. h. ſ. þ̅ eru .ij. ulꝼar heit͛ ſa ſkoll er ept͛ h̅e ꝼ͛r. hræðiz hon mun taka h̅a. en̅ ſa heit͛ hatí hroðvitníſ .ſ. er ꝼẏr͛ h̅e hlæẏpr vill taka tunglið sᷓ mun v͛ða. þa m. G. hv͛r er ætt ulꝼan̅a. har .ſ. Gẏgr æín bẏr ꝼͥ auſtan miðgͬð i þ̅m ſkogi er iarnviðꝛ heít͛. i þ̅m ſkogí bẏggia þær trollkonur er iarnviðíur heíta. en gamla gẏgr ꝼæð͛ at ſonu̅ marga iotna alla i vargſ likíu̅ þaðan eru ko̅n͛ þeſſ͛ ulꝼar. Ok ſua er ſagt at aꝼ ættin̅i v͛ðꝛ ſa æín̅ matkaztr er kallaðꝛ managarmr. ꝼẏlliz m ꝼioꝛví allra þ̅ra er ꝺæẏía glæẏp͛ tungl en ſtokkv͛ bloði min lopt oll. þaðan aꝼ tẏn͛ ſol ſkíní ſínu Ok vinꝺar eru þa okẏrr͛ gnẏia heðan hanꝺan. Sua ſeger i vǫlu ſpa auſtr bẏr hín allꝺna i iarnviðiu ꝼæð͛ þar ꝼenreſ kinꝺ͛ v͛ðꝛ aꝼ þ̅m ollu̅ æin̅a nokkuṙ tunglſ tíugarí i trꜹllz hamí ꝼẏlliz ꝼioꝛví ꝼeigra man̅a rẏðꝛ ragna ſiǫt rauðu̅ ꝺꝛæẏra ſvꝛt v͛ða ſolſkín um ſum᷑ ept͛ veðꝛ oll valunꝺ vitu þ͛ en̅ ę hvað. ꝼroðlega ſpurt. er þ͛ æͥ ſagt a ml̅i. G. hv͛r er leið himinſ aꝼ ioꝛðu. þa ſ. haar hlo vͥ. æͥ er nu . þ̅ er guðin gioꝛðu bꝛu aꝼ iǫꝛðu til hím̅s heit͛ biꝼrǫſt. h̅a mun tu ſieð haꝼa. kan̅ v͛a at þ̅ kaller þu regnbgga hon m .iij. lítu̅ miok ſterk gioꝛr með liſt kun̅attu meirí en̅ aðꝛar ſmíð͛. en̅ sᷓ ſt͛k ſem hon er þa mun brotna þa er muſpellz meg͛ ꝼara at h͛ia ríða h̅a ſvíma heſtar þ̅ra ẏꝼ͛ ſtoꝛar aar. þa m. G. Eigi þotti guðín gioꝛa aꝼ trunaði bruna hon ſk̅ brotna mega megu þau gioꝛa ſem þau vilia. h. ſ. Eigí eru guðin hallmæl̅ v͛ð aꝼ þ͛si ſmið. goð bꝛu er biꝼrǫſt en eingi lutr ſa i þeſſum hæímí ſier megi træẏſta þa muſpellz ſẏn͛ a ml̅i. G. hvat haꝼðiz allꝼoðꝛ þa er giꝛr hería. aaſgarðꝛ. h. ſ. i upphaꝼi ſetti ſtioꝛnar m̅n i ſætí beiꝺꝺi þa at ꝺæma m ǫꝛlog man̅a rꜳða um ſkipun b̅garen̅ar. þ̅ var þar ſem heiter iða vollr i miðri b̅gin̅i. var þ̅ hið ꝼẏrſta þ̅ra v͛k at gioꝛa hoꝼ þ̅ er ſætí þ̅ra tolꝼ ſtanꝺa í ǫn̅oꝛ en haſætíð þ̅ allꝼoðꝛ a. þ̅ huſ er bezt goꝛt a ioꝛðu meſt. allt er þ̅ utan Ok in̅an ſem gull æítt. i þ̅m ſtað kalla m̅n glaðſ heím. An̅an ſal gioꝛðu þ̅r. þ̅ var hoꝛgr er gẏðiurnar aattu allꝼagrt huſ. þ̅ kalla m̅n víngolꝼ. þar næſt logðu þ̅r aꝼla þar gioꝛðu hamar tng ſteðia þaðan aꝼ oll tol ǫn̅ur þͥ næſt ſmiðuðu þ̅r malm ſteín tre ſua gnoglega þan̅ malm er gull heit͛ at oll b᷒gǫgn oll reiðí gogn hoꝼðu þ̅r aꝼ gullí er ſu ǫllꝺ kollut gullallꝺꝛ aðꝛ en̅ ſpilltiz aꝼ kvamu kven̅aṅa þær komu oꝛ iotun heímu̅. ar næſt ſettuz guðin upp i ſæti ſín ſettu ꝺoma ſina min̅tuz hvaða ꝺv͛gar hoꝼðu kvíknat i mollꝺun̅i níðꝛí i ioꝛðun̅i ſua ſem maðkar i hollꝺi. ꝺv͛garn͛ hoꝼðu ſkipaz ꝼẏrſt tek̅ kviknan i hollꝺi ẏmíſ þa maðkar en̅ atkvæði guðan̅a urðu þ̅r vitanꝺi manviz hoꝼðu man̅z likí bua þo i ioꝛðu ſteinu̅ Moðſogn͛ var æztr an̅aʀ ꝺurin̅n. Sua ſeg͛ i vǫlu ſpa. þa g̅gu regín ǫll a rǫkſtola gin̅heilug goð um þ̅ giettuz. hv͛ ſkẏllꝺi ꝺv͛ga ꝺꝛott oꝼ ſkegia oꝛ bꝛimi bloðgu oꝛ blaenſ leggiu̅. þar manlikun moꝛg oꝼ gioꝛðuz ꝺv͛gar i ioꝛðu̅ ſem ꝺurin̅ ſagꝺi. þeſſi ſeg͛ hon noꝼn þ̅ra. Nẏi niðí noꝛðꝛi ſuðꝛí auſtr veſtri alþioꝼr ꝺvalin̅. naar nain̅ nipingr ꝺain̅. biꝼu bavu bombu. noꝛi Ori. ona ai míǫð vítn͛. vigr ganꝺalꝼr vinꝺalꝼr þoꝛin̅. Fili kilí ꝼunꝺin̅ vali þroꝛ þroen̅ þekkr litr vitr nẏr nẏraðr rekkr raðſvíðꝛ. en̅ þeſſer ꝺv͛gar bua i ſteínu̅ en̅ hin͛ ꝼẏʀí i mollꝺu. Draupn͛ ꝺolgþvarí. hau. hugſtarí hleðiolꝼr gloin̅. ꝺoꝛi oꝛí ꝺuꝼr anꝺvarí heꝼtiꝼilí haa ſvia. en þess͛ komu ꝼᷓ ſvarenſ haugí oꝛvanga a iǫru uollu þaðan komin̅ loꝼaʀ. þeſſi eru noꝼn þ̅ra Skirv͛ virv͛. ſkaꝼiðꝛ aí. alꝼr. ingí eikinſkiallꝺí. ꝼalr ꝼroſti. ꝼiðr gin̅a þar ſk̅u guðin eiga a .m. G. hvar er hoꝼuð ſtaðꝛin̅ ę. helgí ſtaðꝛ guðan̅a. h. ſ. þ̅ er at aſki ẏɢꝺraſilſ. ꝺoma ſína hv͛n ꝺag. þa ml̅. G. hvat er at ſegia ꝼᷓ þ̅m ſtað. þa ſ. Iaꝼn haar. Aſkrin̅ allra trea meſtr beztr. limar h̅s ꝺꝛeiꝼaz um hei̅ allan ſtanꝺa ẏꝼ͛ hi̅ní þriar rætr treſenſ hallꝺa því upp ſtanꝺa aꝼar bꝛeítt. Eín m aaſu̅ en̅ on̅ur með hrimþuſſum þar ſe̅ ꝼoꝛðu̅ gin̅unga gap. en̅ þriðia ſtenꝺꝛ ẏꝼ͛ níꝼlheímí unꝺ͛ þ̅r rot er hv͛gelm͛ en niðhoggr gnagar neðan rotína. en̅ unꝺ͛ þ̅ri rot hri̅þuſſa hoꝛꝼ͛ þar er mímíſ bꝛun̅r er ſpekt manvit er ꝼolgít heit͛ ſa mím͛ a bꝛunnin̅. er ꝼullr aꝼ viſinꝺu̅ ꝼͥ þi at ꝺrekkr oꝛ bꝛun̅inu̅ aꝼ hoꝛninu giallar hoꝛní. Þar ko̅ allꝼǫðꝛ beiꝺꝺiz æinſ ꝺꝛẏkkiar aꝼ bꝛun̅inu̅. en̅ ꝼekk æͥ ꝼẏ en̅ lagꝺi ꜹga ſitt aꝺ veði. sᷓ ſeg͛ i volu ſpa. Allt veit ek oðin̅ hvar þu auga ꝼalt i hinu̅ mæra míſ bꝛun̅i ꝺꝛekkr mioð mím͛ moꝛgín hv͛ian aꝼ veði valꝼoðꝛſ vitu þ͛ en̅ ę. hvað. þriðia rot aſkſinſ ſtenꝺꝛ a hímní unꝺ͛ þ̅ri rot bꝛun̅r ſa er miok heilagr heit͛ urðar bꝛun̅r. þar æígu guðín ꝺo̅ſtað ſin̅. hv͛n ꝺag riða æs͛ þanga upp um bꝛuna biꝼrǫſt heit͛ aaſbꝛu. heſtar aſan̅a heita sᷓ Sleipn͛ baztr. a oðin̅. heꝼer .viii. ꝼætr. An̅ar er glaðꝛ. þriði gẏller .iiii. glenr .v. Skeiðbꝛim͛ .vi. Silꝼríntoṗr .vii. ſinír viii. Giſl .ix. ꝼalhoꝼn͛ .x. Gulltoṗr .xi. Lettꝼetí. Ballꝺꝛſ heſtr var bꝛenꝺꝛ m h̅m. en̅ þoꝛr g̅gr ꝺomſenſ veðꝛ aar þær er sᷓ heíta. koꝛmt ǫꝛmt k͛laugar .ij. þær ſkal þoꝛr vaða ꝺag hv͛n er ꝺæma ꝼ͛r at aſki ẏggꝺꝛaſilſ þ̅t aſbꝛu bꝛen̅r ǫll loga heilog votn hloa. þa m. G. bꝛen̅r ellꝺꝛ ẏꝼ͛ biꝼrꜹſt. haar .ſ. þ̅ er þu rautt i boganu̅ er ellðꝛ bren̅anꝺi. upp a him̅ munꝺu ganga b͛griſar eꝼ ǫllu̅ værí ꝼært a biꝼroſt þ̅m er ꝼͬa vilía. Marg͛ ſtaðer eru a himní ꝼagr͛ er þar allt guðleg voꝛn ꝼͥ. þar ſtenꝺꝛ ſalr æin̅ ꝼagꝛ unꝺer aſkinu̅ bꝛun̅ín̅ oꝛ þ̅m ſal koma .iij. mæẏiar þær er sᷓ heita. Urðꝛ. v͛ꝺanꝺi. ſkullꝺ. þeſſar mæẏiar ſkapa m̅m allꝺꝛ. þær kollu̅ noꝛn͛. en̅ eru ꝼleiri norn͛ þær er koma hv͛ſ barnſ boꝛið v͛ðꝛ at ſkapa allꝺꝛ eru þeſſar goðkun̅ígar en̅ aðꝛar aalꝼa ættar. en̅ hinar þriðiu ꝺv͛ga ættar Sua ſem ſeg͛. Sunꝺꝛ boꝛnͬ miǫk ſegi ek at noꝛſe æigut þær ætt ſaman. ſumͬ eru aſkungar ſumͬ eru alꝼkungar ſumͬ ꝺættr ꝺvalenſ. þa m. G. eꝼ noꝛn͛nar raaða oꝛlǫgu̅ man̅a þa ſkipta þær gæẏſi uiaꝼnt er ſum͛ haꝼa gott liꝼ rikulegt. en̅ ſum͛ haꝼa litið lén ę. loꝼ. sum͛ langt liꝼ. ſum͛ ſkamt. h. ſ. Goðar noꝛn͛ ſkapa goðan allꝺꝛ. en̅ þ̅r m̅n er ꝼͥ uſkopu̅ v͛ða þa vallꝺa þi illar noꝛn͛. þa ml̅i. G. hvat ꝼleira at ſegia ſtoꝛm͛kia ꝼᷓ aſkinu̅. h. ſ. mart þar aꝼ ſegía. Ꜹrn æin̅ ſitr i límu̅ aſkſenſ er margſ vítanꝺí. en millí augna h̅m ſitr haukr ſa er heit͛ veðꝛ ꝼoln͛. Ikoꝛní ſa er heit͛ ratatoſkr ren̅r upp niðꝛ ept͛ aſkinu̅ b͛r oꝼunꝺar oꝛð millu̅ arnare̅s níðhggſ. en̅ ꝼioꝛ͛ hirt͛ ren̅a i limu̅ aſkſenſ bita ba. þ̅r heita ſua. Dain̅. ꝺvalín̅ ꝺun æẏrṙ. ꝺẏra þroꝛ. en sᷓ marg͛ oꝛmar eru i hv͛gelmí m niðhǫgg. at eingi tunga ma telia. sᷓ ſeg͛ h͛. Aſkr ẏggꝺraſilſ ꝺꝛẏgir erꝼiði meira en me̅n vití. hioꝛtr bitr oꝼan en a hliðu ꝼunar ſk͛ð͛ niðhoggr neðan. Sua en̅ ſagt. Ormͬ ꝼleirí liggia unꝺ aſki ẏggðraſilſ en̅ þ̅ oꝼ hẏggi hv͛r oſviðꝛa aꝼa Goen̅ moen þ̅ꝛ eru graꝼvitníſ ſẏn͛ grabakr gᷓpvolluðꝛ oꝼn͛ ſvaꝼn͛ hẏ ek at æ muní meiðſ kviſtu̅ ma. en̅ er þ̅ ſagt at noꝛn͛ þær bẏggia urðar bꝛun̅ taka hv͛n ꝺag vatn i bꝛun̅inu̅ m auren̅ þan̅ er liggꝛ bꝛun̅iṅ auſa upp ẏꝼ͛ aſkin̅ þeſſ at æͥ ſk̅u limͬ h̅s trena ę. ꝼuna. en̅ þ̅ vatn er sᷓ heilagt at aller lut͛ þ̅r þͬ ko̅a i bꝛun̅iṅ v͛ða sᷓ hvit͛ ſe̅ hin̅a ſu er ſkiall heit͛ er in̅an liggr eggſkurn. Sua ſem ſeg͛. Aſk veit ek auſin̅ heit͛ ẏggꝺraſill har baðmr heilagr hvita aurí þaða koma ꝺoggvar þærſ i ꝺali ꝼalla ſtenꝺꝛ æ ẏꝼ͛ græn̅ urðar bꝛun̅i. Su ꝺogg þaðan aꝼ ꝼellr a ioꝛðína þ̅ kalla m̅n hunang ꝼall. þar aꝼ ꝼæðaz bẏꝼlug᷑. Fuglar .ij. ꝼæðaz i urðar bꝛun̅í. þ̅r heita ſvan͛ aꝼ þ̅m ꝼuglu̅ heꝼ͛ komít þ̅ ꝼugla kẏn sᷓ heit͛. a ml̅i. G. mikil tiðinꝺi kan tu ſegia aꝼ hi̅nínu̅ hvat þͬ ꝼleira hoꝼut ſtaða en̅ urðar bꝛun̅i. h. ſ. marg͛ ſtað͛ eru þar goꝼugleg͛ Sa er æin̅ ſtaðꝛ þar kall̅ alꝼhei̅r þar bẏgg͛ ꝼolk þ̅ lioſalꝼar heita en̅ ꝺokkalꝼar bua niðꝛí i íoꝛðu eru þ̅r ulik͛ þei̅ ſẏnu̅ mẏcklu olikari ræẏnꝺu̅. lioſalꝼar eru ꝼegͥ en̅ ſol ſẏnu̅. en ꝺokkalꝼͬ eru ſvͬtarí bikí. þar en̅ ſa ſtaðꝛ er breiða blik kall̅. engi ꝼegͥ ſtaðꝛ. þar ſa er glitn͛ heit͛ eru vegg͛ h̅s ſteðꝛ allar ſtolpar aꝼ rauðu gullí en̅ þak h̅s aꝼ ſilꝼri. þar en̅ ſa ſtaðꝛ er him̅bioꝛg heita. ſa ſtenꝺꝛ a him̅s enꝺa. bꝛuar ſpoꝛð þar biꝼrǫſt kemr hím̅ſ. þar en̅ mikill ſtaðꝛ er vala ſkialꝼ heit͛. þan̅ ſtað a oðin̅. þan̅ gioꝛðu guðin þoktu ſkiru ſilꝼͥ. þar hliðſkialꝼin i þ͛ſu ſal þ̅ haſæti sᷓ heit͛. þa alꝼoðꝛ ſitr i þi ſætí þa ſier alla heima a ſun̅an v͛ðu̅ hím̅ſ enꝺa ſa ſalr er allra ꝼegrſtr biartͬi en̅ ſolen gimle heit͛. ſk̅ ſtanꝺa þa er bæði hímin̅ ioꝛð heꝼ͛ ꝼariz bẏggia þan̅ ſtað goð͛ m̅n riettlaat͛ um allar allꝺ͛. Sua ſeg͛ i vǫlu ſpa. Sal veit ek ſtanꝺa ſolu ꝼegᷓ gulli þakta̅ a gímle þan̅ ſk̅o ꝺẏggvͬ ꝺꝛott͛ bẏggia allꝺꝛ ꝺagha ẏnꝺiſ niota. þa m. G. hvat giæt͛ þeſſ ſtaðar þa ſurta logi bꝛenn͛ him̅ ioꝛð. h. ſ. Sua ſagt at an̅a himin̅ ſe ſuðꝛ upp ꝼᷓ þeſſu̅ heit͛. ſa anꝺlangr. en̅ hin̅ þriði himín̅ ſe en̅ upp ꝼᷓ þ̅m heit͛. ſa viðblaen̅ a þ̅m hi̅ní hẏggiu̅ þ̅na ſtað v͛a en̅ lioſalꝼͬ æin͛ hẏggiu̅ at nu bẏggi þa ſtaði. Þa m. G. hvaðan ke̅r vinꝺꝛ er ſt͛kr sᷓ at hrær͛ ſtoꝛ hoꝼ æs͛ ellꝺ en̅ sᷓ ſt͛kr ſe̅ er þa ma æͥ ſia þvi unꝺarlega ſkapaðꝛ. þa ſ. h. þ̅ kan̅ ek vel ſegia þ͛. a noꝛðan v͛ðu̅ him̅s enꝺa ſitr iotun̅ ſa hræſvelgꝛ heit͛. heꝼ͛ arnͬ ha̅. en̅ er bein͛ ꝼlug þa ſtanꝺa unꝺan vængiu̅ h̅s vinꝺar ſe̅ ſeg͛. hræſvelgr heit͛ ſitr a him̅ſ enꝺa tun i arnͬ ham aꝼ h̅s vængiu̅ kveða vinꝺ koma alla m̅n ẏꝼ͛ angl̅. m. hvi ſkilr sᷓ mik̅ at ſumͬ ſk̅ v͛a heítt en̅ vetr kallꝺꝛ. h. ſ. æͥ munꝺi sᷓ ꝼͦðꝛ ſpẏria þ̅t þ̅ta vitu aller at ſegia en̅ eꝼ þu æin̅ e͛t voꝛðin̅ sᷓ ꝼa viſſ at æͥ heꝼer þ̅a hæẏrt þa vil þo þ̅ vel vͥða at hellꝺꝛ ſpẏʀ͛ þu æitt ſin̅ oꝼroðlega en̅ þu gang͛ lengr ꝺulin̅ þeſſ er ſkẏllt er at vita Suaſoðꝛ heit͛ ſa ꝼað͛ ſumarſ ſælliꝼr sᷓ at aꝼ h̅s heití er þ̅ kallat ſvaſlegt er blítt e͛. en̅ ꝼað͛ vetᷓr er ẏmizt kallaðꝛ vinꝺlio̅ ę vinꝺſvalr er vaſaðar ſon þ̅r attungͬ gri̅m͛ ſvalbrioſtað͛ heꝼ͛ vetr þ̅ra ſkaplẏnꝺi. a ml̅i. G. hver͛ eru æs͛ þ̅r m̅m ſkẏllt at trua a. h. ſ. tolꝼ eru æs͛ goðkun̅ig͛. þa m. Iaꝼnh. Eigi eru aſẏniurnͬ ohelgari æͥ megu þær min̅a. þa m̅li þꝛiði. oðin̅ æztr ellzr aſan̅a ræðꝛ ǫllu̅ lutu̅ sᷓ ſe̅ ǫn̅ur guðin eru mattug þa þiona h̅m oll sᷓ ſe̅ boꝛn ꝼoður. en̅ ꝼͥɢ kona h̅s veit ǫll oꝛlog þot ſegi æigí ſpar ſe̅ er ſagt at oðin̅ m̅li ſialꝼr þan̅ aſ loki heit͛. Æ er tu nu loki ǫꝛ vití hví ne lezkat tu oꝛlog vita ꝼͥgg hẏgg ek at ǫll viti þott ſialꝼgi ſegí oðin̅ heit͛ allꝼoðꝛ þͥ. at er ꝼað͛ allra guða heit͛ valꝼǫðꝛ þ̅t h̅s oſka ſẏn͛ eru aller þ̅r er i val ꝼalla þ̅m ſkipar valholl vingolꝼ heita þ̅r þa æinh͛iar heit͛ hanga guð hapta guð ꝼͬma guð en̅ heꝼ͛ neꝼnꝺz a ꝼleírí vega þa komín̅ geirroðar k̅gſ. hetu̅z gͥmr ganglari. h͛ian hialmb͛i. þekkr þriðí. þuðꝛ uðꝛ. helblinꝺi haʀ ſaꝺꝛ ſvípall ſan̅getall. h͛teitr hnikaʀ. bilæẏgr balæẏgr bolv͛kr ꝼioln͛. Grimn͛. glapſviꝺꝛ ꝼiolſviðꝛ ſiꝺhǫttr ſiðſkeġr ſigꝼoðꝛ. hníkuðꝛ alꝼoðꝛ. atriðꝛ. ꝼͬmatẏr. Oſki. Omí. Iaꝼnhár biblinꝺi Gǫnꝺl̅. harbarðꝛ ſviðu ſviðꝛ͛ ialkr kiala. viðu. þroꝛ ẏggr þunꝺꝛ. vakr. Skilungꝛ vaꝼoðꝛ hropta tẏʀ. gautr veratẏr. þa m. G. Gæẏſi mꝛg heiti haꝼi þ͛ geꝼit h̅m þ̅ veit trua mín at þ̅ta mun v͛a mikill ꝼroðleikr ſa kan̅ ſkẏn ꝺæmi hver͛ atburð͛ haꝼa oꝛðit. ſer hv͛ſ þeſſa naꝼnſ. þa .ſ. h. mikil ſkẏnſemí er at riꝼia þ̅ vanꝺlega upp en̅ þo þ͛ þ̅ ſkiotaz at ſegia at ꝼleſt heití haꝼa v͛it geꝼen aꝼ þ̅m atburð at sᷓ mͬgar tu̅gur ſe̅ ganga i v͛ollꝺin̅í þa þikkiaz allar þioð͛ þurꝼa at bꝛæẏta naꝼni h̅s ſin̅ar tungu akallz bæna ꝼͥ ſialꝼu̅ s͛. en̅ ſum͛ atburð͛ þeſſaraa heita haꝼa gorz i ꝼ͛ðu̅ h̅s þ̅ ꝼært i ꝼᷓ ſagn͛ mun tu æͥ mega ꝼͦðꝛ heíta eꝼ þu ſk̅t æͥ kun̅a ꝼᷓ ſegia þ̅m a m. G. hv͛r eru noꝼn an̅aʀa aſan̅a ę hv. ſk̅u þ̅r ſtoꝛtiðinꝺu̅ at haꝼaz. ę hvat haꝼa þ̅r goꝛt ꝼᷓma. h. ſ. þoꝛr er þ̅ꝛa ꝼᷓmaztr ſa kallaðꝛ er aſa þoꝛr ę. aku þoꝛr. er ſt͛kaztr allra guðan̅a mͣ. a þar riki þruðvangar heíta en̅ holl h̅s heit͛ bilſkirn͛. i þ̅m ſal eru .v. hunꝺꝛa golꝼa .xl. þ̅ huſ meſt sᷓ m̅n haꝼí goꝛt. sᷓ ſeg͛ i gͥmníſ malu̅ .ꝺ. golꝼa um .xl. sᷓ hẏgg ek bilſkirní m bugu̅ ran̅a þ̅ra er ek rept vita mínſ veít ek meſt magar þoꝛr a haꝼᷓ tua er ſua heita tan̅ gnioſtr tan̅griſnir reið þa er ekr í en̅ haꝼrarn͛ ꝺraga reiðína þvi er kallaðꝛ aku þoꝛr. a .iij. koſtgripí. æin̅ hamaren̅ miolln͛ hrim þuſſar b͛griſa ken̅a þa er kemr a lopt er þ̅ æͥ unꝺarlegt. heꝼ͛ lamið mͬgan hauſ a ꝼeðꝛu̅ ę. ꝼrænꝺu̅ þ̅ra. An̅an grip a beztan megin giarðarnͬ er ſpenn͛ þ̅m um ſik þa vex h̅m aſmegín halꝼu. en̅ þriðia lut a þan̅ mikill gͥpr er í. þ̅ eru iarngloꝼͬ þ̅ra ma æͥ miſſa hamͬſkaptiꝺ. en̅ eingi er ſua ꝼͦðꝛ at telia kun̅i ǫll ſtoꝛ vͥki h̅. en̅ ſegia kan̅ ek þ͛ sᷓ moꝛg at ꝺveliaz munu ſtunꝺ͛nͬ aðꝛ en ſagt er allt þ̅ er ek veit. þa ml̅i. G. ſpẏria vil ek tiðinꝺa aꝼ ꝼleíru̅ aſunu̅. h. ſ. an̅ar ſon oðinſ ballꝺꝛ ꝼᷓ h̅m gott at ſegia er beztr loꝼa aller. sᷓ ꝼagr alitu̅ biartr at lẏſer aꝼ h̅m eitt graſ er sᷓ hvitt at iaꝼnat ballꝺꝛſ brar þ̅ allra graſa hvitaz þar ept͛ mattu mͬka ꝼegrð h̅s bæði a haar a likí. vitᷓztr ꜳſa ꝼegrſt talaðꝛ liknſamaztr. en̅ ſu nattura ꝼẏlg͛ h̅m at eíngi ma hallaz ꝺomr h̅s. bẏr þar ſem heíta breiða blik a hímní i þ̅m ma ekki v͛a uhreínt. Sua ſe̅ her ſeg͛. breiða blik heita þar er ballꝺꝛ heꝼ͛ oꝼ gioꝛꝼa ſalí a þi l̅ꝺi ek liggia veit ꝼæſta ꝼeiknſtaꝼí. hin̅ þriði aaſſ heit͛ níoꝛꝺꝛ bẏr a hímní þar ſe̅ heita noa tun. ræðꝛ ꝼͥ gǫngu vin̅z ſtill͛ ſia ellꝺ a ſk̅ heíta ſęꝼara veiða. er sᷓ auðigr ꝼeſæll at ma geꝼa þ̅m auð l̅ꝺa lauſa ꝼíar a ſk̅ þeſſ heita. æͥ nioꝛðꝛ aſa ættͬ. upp ꝼęꝺꝺꝛ i vana heimí. en̅ van͛ giſluðu guðunu̅ toko í mot at giſlingu þ̅n hæn͛ heit͛. varð at ſætt m guðu̅ vǫnu̅. nioꝛðꝛ a þa konu ſkaði heit͛. ꝺ. þiaza Iǫtunſ. ſkaði vill haꝼa bu ſtað þan̅ er ꜳtt haꝼði ꝼað͛ h̅nar þ̅ er a ꝼiollu̅ nokkuru̅ þar ſe̅ heiter þrẏ̅heímr en̅ nioꝛðꝛ vill v͛a nær ſío þau ſættuz a þ̅ at þau ſkẏllꝺu v͛a niu nætr í þrẏmheimí en̅ þa .iij. noa tunu̅. en̅ er níoꝛðꝛ ko̅ aptr noa tuna aꝼ ꝼiallínu þa qᷓð þ̅ta. leið eru̅k ꝼioll varka ek lengí a nætr æinͬ níu. ulꝼa þẏtr þottí illr v͛a hia ſongví ſvana. þa qᷓꝺ ſkaðí þ̅ta. Soꝼa ek ne matta ſiavͬ beðiu̅ a ꝼuglſiarmi ꝼͥ ſa mik vekr aꝼ viði kemr moꝛgin hv͛ian mr. þa ꝼoꝛ ſkaði upp a ꝼiall bẏgði i þꝛẏmheímí ꝼ͛r hon miok a ſkíðum m boga ſkæẏtr ꝺẏr hon heit͛ onꝺur guð ę ǫnꝺur ꝺíſ. Sua er ſagt. þrẏm heímr heit͛ er þiaza ſa hin̅ amatki iǫtun̅ en̅ nu ſkaði bẏgg͛ ſkír bruðꝛ guða ꝼoꝛnar toꝼt͛ ꝼoður. ioꝛðꝛ i noa tunu̅ gat ſiðan tuau bꝛn het an̅at ꝼreẏr ꝼreẏia. þau ꝼogr alitu̅ mattug. ꝼræẏr hin̅ agiætazti aꝼ aſu̅. ræðꝛ ꝼͥ regni ſkiní ſolar þͬ m avextí iarðar a er gott at heíta aarſ ꝼͥðar ræðꝛ ꝼeſælu mͣ. en̅ ꝼreẏia er agiætuz aꝼ aſẏniu̅. hon a þan̅ a hímní ꝼolkvangr heit͛ hv͛ ſem hon riðꝛ vigſ þa a hon halꝼan val en̅ halvan oðin̅. Sua er ſagt. Folkvangr heit͛ en̅ en þar ꝼræẏia ræðꝛ ſeſſa koſtu̅ i ſal halꝼan val hon kẏſſ hv͛ian ꝺag en̅ halꝼan oðin̅ a Salr h̅nar ſeſru̅n͛ mikill ꝼagr hon ꝼ͛r þa ekr kǫttu̅ ij. ſitr i reið. hon nakvęmuz m̅m a heita aꝼ h̅nar naꝼní þ̅ tignͬ naꝼn er rikiſ kon᷑ eru kallaðar ꝼrur. h̅ne likaði vel manſǫngr a h̅a gott at heita ááſta. þa ml̅i. G. iklir þikkia þess͛ ꝼͥ ſier æs͛n͛ æͥ er unꝺarligt at mikill kraptr ꝼẏlgi ẏðꝛ er þ͛ ſk̅ut kun̅a ſkẏn guðan̅a vita hv͛t biðia ſk̅ hv͛rar bænaren̅ar ę eru ꝼleiri en̅ guðin. h. ſ. Sa er en̅ aſſ tẏr heit͛ er ꝺiarꝼaztr bezt hugaðꝛ ræðꝛ mig ſigͥ i oꝛruſtu̅. a er gott at heita hræẏſti m̅m. þ̅ er oꝛðtak at ſa tẏ rauſtr er ꝼra̅m aðꝛa m̅n. ekki ſiez ꝼͥ. vítr sᷓ at þ̅ ml̅t at ſa tẏrſpakr vitᷓztr e͛. þ̅ er æitt mͬk ꝺiarꝼleik h̅s þa er æs͛ lokkuðu ꝼenriſ ulꝼ þeſſ at leggia ꝼioturen̅ a gleiꝼni þa truði þ̅m æͥ at þ̅r munꝺu læẏſa ꝼẏʀ en̅ þ̅r legði h̅m at veði honꝺ tẏſ i mun̅i h̅s. en̅ þa æs͛ villꝺu æͥ læẏſa þa beit honꝺína aꝼ þar nu heit͛ ulꝼliðr æínhenꝺꝛ ekki kallaðꝛ ſætt͛ mͣ. ragí heit͛ æin̅. agiætr aꝼ ſpekí meſt aꝼ malſnillꝺ orðꝼimi. kan̅ meſt aꝼ ſkallꝺſkap aꝼ h̅m er bragr kallaðꝛ ſkallꝺſkapr aꝼ h̅s naꝼní ſa kallaðꝛ bragr karla ę bragr kven̅a er orðſnillꝺ heꝼ͛ ꝼᷓmaʀ en̅ aðꝛ͛ kona ę karl mͬ. h̅s kona er iðun̅. hon varðveit͛ i eſki ſínu epli þau guðin ſk̅u a bíta þa er þau ellꝺazt v͛ða þa aller ung͛ ſua mun v͛a ragna rokkrſ. þa m. G. All mikit þikki guð en æiga unꝺ͛ giæzlu ę trunaði iðun̅ar. þa ſ. h. hlo vͥ. nær lagði þ̅ uꝼæru æítt ſin̅ kun̅a mun ek þar aꝼ at ſegia. en̅ þo ſk̅ tu nu ꝼẏrſt hæẏra ꝼleiri noꝼn aſan̅a. eímꝺallr heit͛ æín̅. er kallaðr hvítíaaſſ. mikill heílagꝛ baru at ſẏní mæẏiar .ix. allar ſẏſtr. heit͛ hallinſkiðꝛ gullintan̅í. ten̅ h̅s aꝼ gulli heſtr h̅s heit͛ gulltoṗr. bẏr þar heita him̅biꝛg biꝼrǫſt er vǫrðꝛ guða ſettr þar hímínſenꝺa at giæta bruaren̅ar ꝼͥ b͛gríſu̅. þarꝼ min̅a ſveꝼn en̅ ꝼugl. iaꝼnt nott ſem ꝺagh .c. raſta ꝼᷓ s͛. hæẏr͛ þ̅ graſ vex a ioꝛðu ull a ſauðu̅ allt þ̅ er hæra lætr. heꝼ͛ luðꝛ þan̅ giallar hoꝛn heit͛ hæẏr͛ blaſt h̅s i alla heima. hæímꝺallar ſv͛ꝺ kallat hoꝼut. þ̅ er ſagt. him̅bioꝛg heita en̅ þar hei̅ꝺall kveða vallꝺa ueum. þar voꝛðꝛ guða ꝺrekkr i v͛o ran̅i glaðꝛ hin̅ goða miǫð. en ſeg͛ ſialꝼr. i hei̅ꝺallar gallꝺͥ. Niu em ek mæðꝛa mg niu em em ek ſẏſtra ſonr hoðꝛ heit͛ æin̅ aaſſin̅. blinꝺꝛ ærit ſt͛kr en vilia munꝺu guðin at þ̅na ꜳſ þurꝼti æͥ at neꝼna þ̅t h̅s hanꝺa v͛k munu lengi v͛a hoꝼð at miṅu̅ m guðum iðar heit͛ æin̅ hín̅ þogli áſſ. heꝼ͛ ſko þẏkkan er ſt͛kr m̅m næſt þui ſem þoꝛ̇ aꝼ h̅m haꝼa guðin mik̅ trꜹſt i allar þraut͛. Ali ę vali heit͛ ein̅ ſon oðinſ rinꝺar. er ꝺiarꝼr i oʀ̅m miǫk haṗſkæẏtr. llr heit͛ æín̅ .ſ. ſivíar ſtiupſon þoꝛſ. bogmͬ ſua goðꝛ ſkiðꝼæ at eingi ma kepaz. er ꝼagr alítu̅ heꝼ͛ h͛man̅z atg͛ꝼi a gott at heíta í eínvígí. oꝛſeti heit͛ .ſ. ballꝺꝛſ nǫn̅u nepſ .ꝺ. a þan̅ ſal a himní glitn͛ heít͛ en̅ aller h̅s koma m ſakar vanꝺræðí þa ꝼara aller ſatt͛ i brott ſa er ꝺomſtaðꝛ baztr m guðu̅ m̅m. ſua ſeg͛ h͛. Glitn͛ heit͛ ſalr gullí ſtuꝺꝺꝛ ſilꝼrí þaktr hið ſama en̅ þa ꝼoꝛſetí bẏgg͛ ꝼleſtan ꝺag ſvæꝼ͛ allar ſak͛. a en̅ talðꝛ m aſu̅ er ſum͛ kalla rogb͛a aſan̅a ꝼru̅kveða ꝼlærðan̅a vǫ̅m allra guða ſa er neꝼnꝺꝛ loki ę loptr ſon ꝼarbauta Iǫtunſ. moð͛ h̅s heit͛ lauꝼæẏ ę naal. bꝛæðꝛ h̅s eru þ̅r bẏleiſtr helblínꝺí. Lokí er ꝼriðꝛ ꝼagr ſẏnu̅ illr i ſkaplẏnꝺí miok ꝼiǫlbreẏtin̅ hattu̅. haꝼði þa ſpekí umꝼᷓṁ aðꝛa m̅n ſlægð heit͛ velar allra luta. ko̅ aſu̅ iaꝼnan í ꝼullt vanꝺreðí opt læẏſtí þa m viel ræðu̅. kona h̅s heit͛ ſẏgín ſon þ̅ra narí ę narví. en̅ attí lokí ꝼleirí bǫꝛn. Angrboða heit͛ gẏgr. i iotun heimum hen̅i gat loki .iij. bꝛn. eitt var ꝼenriſ ulꝼr. an̅at ioꝛmunganꝺꝛ. þ̅ miðgarzoꝛmr. þriðia hel. en̅ er guðin viſſu at þeſſi þꝛiu ſẏſtkin ꝼæꝺꝺuz upp i itunheimu̅ guðín roktu ſpaꝺoma aꝼ aꝼ þeſſum ſẏſtkínu̅ munꝺi þ̅m mik̅ uhapp ſtanꝺa þotti illz aꝼ von ꝼẏrſt aꝼ moð͛ní en̅ v͛ra aꝼ ꝼað͛ní. a ſenꝺi allꝼoðꝛ guðín at taka boꝛnín ꝼæra s͛. þau komu h̅s þa kaſtaði oꝛmínu̅ i hin̅ ꝺiupa ſia liggꝛ l̅ꝺ ǫll ox ſa oꝛmr sᷓ at liggr i miðíu haꝼinu lonꝺ oll bitr i ſpoꝛꝺ s͛. Hel kaſtaði i níꝼlhei̅ gaꝼ h̅i vallꝺ ẏꝼ͛ níu heímu̅ at hon ſkẏllꝺi ſkipta ǫllu̅ viſtu̅ m þ̅m h̅nar ſenꝺ͛. en̅ þ̅ eru ſott ꝺauð͛ m̅n elli ꝺauð͛. hon a þar mickla bolſtaði eru garðar h̅nar ꝼoꝛkun̅ar haꝼ͛. gͥnꝺꝛ ſtoꝛͬ. Eliuðn͛ heit͛ ſalr h̅nar hungr ꝺiſkr h̅nar. ſulltr kniꝼr h̅nar. ganglati þræll. ganglǫt ambatt. ꝼallanꝺa ꝼoꝛat þreſkollꝺꝛ. hon bla halꝼ en halꝼ með hoꝛunꝺz lít. þvi er hon auðkenꝺ hellꝺꝛ gnupleit gri̅mleít. lꝼen̅ ꝼæꝺꝺu æs͛ heíma haꝼðe tẏr æín̅ ꝺiarꝼleik at ganga geꝼa h̅m mat en̅ guðin ſa hv͛ſu mik̅ ox hv͛n ꝺag allar ſpar ſogðu at munꝺí v͛a lagðꝛ ſkaða þ̅m. þa ꝼengu æs͛ þ̅ rað at þ̅r gioꝛðu ꝼiotur allſt͛kan þ̅r kolluðu læðing Ok baru ulꝼſínſ baðu ræẏna aꝼl ſitt ꝼioturín̅. en̅ ulꝼínu̅ þotti þ̅ ekkí oꝼreꝼliet þa ꝼara m þ̅r villꝺu. en̅ ꝼẏrſta ſin̅ er ulꝼrin̅ ſpẏrnꝺí brotnaði ſa ꝼiotuṙ sᷓ læẏſtiz oꝛ læðingí. þvi næſt gioꝛðu æs͛ an̅an ꝼiǫtur halꝼu ſt͛kara þ̅r kolluðu ꝺroma baðu en̅ ulꝼin̅ ræẏna ſik þan̅ ꝼiǫtur. tolðu v͛ða munꝺu agiætan míok aꝼ aꝼli eꝼ ſlik ſtoꝛſmiðí mætti æͥ hallꝺa h̅m en̅ ulꝼrin̅ hugſaði at þ͛ſi ꝼioturr ſt͛kr miok þ̅ m at h̅m haꝼði aꝼl vaxit ſiðan er bꝛaut læðíng. ko̅ þ̅ i hug at munꝺi v͛ða at leggia ſik i hættu eꝼ ſkẏllꝺi ꝼrægr v͛ða liet leggia a ſik ꝼioturin̅. æs͛ tǫlðuz bun͛ þa hriſti ulꝼrin̅ ſik lauſt ꝼiotͥnu̅ a ioꝛðína knuðiz ꝼaſt ſpẏrn͛ bꝛaut ꝼiǫt᷑in̅ sᷓ at rrí ꝼlugu bꝛotín. sᷓ ꝺrap ſik oꝛ ꝺꝛoma. þ̅ ſiðan haꝼt ꝼͥ oꝛðtak at læẏſi oꝛ læðingi ę ꝺꝛepi oꝛ ꝺroma þa ein̅ hv͛r lutr akaꝼlega ſottr. pt͛ þ̅ ottuðuz æs͛n͛ at þ̅r munꝺu æͥ ꝼa bunꝺit ulꝼín̅ þa ſenꝺi allꝼoðꝛ þan̅ ſkirn͛ er neꝼnꝺꝛ ſenꝺi ꝼræẏſ oꝼan i ſvartalꝼa hei̅ ꝺv͛ga nokkua liet g͛a ꝼiotur þan̅ gleiꝼn͛ heit͛. gꝛr aꝼ .vi lutu̅ aꝼ ꝺẏn kattare̅ſ aꝼ ſkeggi konunar aꝼ rotu̅ b͛gſinſ aꝼ ſinu̅ biarnare̅ſ aꝼ anꝺa ꝼiſkſínſ aꝼ ꝼuglſ hráka. þot tu vit͛ æͥ aðꝛ þeſſi tiðinꝺi þa mat tu ꝼin̅a ſon̅ ꝺæmí at æͥ logit at þ͛. ſieð mun tu haꝼa at konan heꝼ͛ æͥ ſkegg. eingi ꝺẏnr v͛ðꝛ aꝼ hlaupi kattare̅s æͥ e͛u rætr unꝺ͛ b͛ginu. þ̅ veit tͧa mín at Iaꝼn ſatt þ̅ allt ek heꝼí ſagt þ͛ þo at þ̅r ſe ſum͛ lut͛ er þu matt æͥ ræẏna. þa ml̅. G. þ̅ta ma ek at viſu ſkilia at ſatt er. þeſſa luti ma ek ſia er þu heꝼ͛ nu ꝺæma tekið. en̅ hv͛n veg vͬð ꝼiotuʀen̅ ſmiðaðꝛ. h. ſ. þ̅ kan̅ ek þ͛ vel ſegía. Fioꝛtuʀen̅ vͬð ſlettr blꜹtr ſe̅ ſilki ræma sᷓ trauſtr ſt͛kr ſem nu ſk̅ tu hæẏra. þa ꝼiot᷑rin̅ ꝼærðꝛ aſunu̅. þokðu þ̅r vel ſenꝺi ſitt erenꝺí. þa ꝼoꝛu æs͛n͛ ut í vatn þ̅ amſvartn͛ heit͛ i holm þan̅ er lẏngví kallaðꝛ kolluðu m ulꝼín̅. ſẏnꝺu h̅m ſilki banꝺit baðu ſlita ſogðu v͛a nokkuru trauſtara en̅ likinꝺi þætti a v͛a ꝼͥ ꝺigrleikſ ſak͛ ſellꝺi hv͛r oðꝛum træẏſtí m hanꝺaꝼlí. en̅ þo qᷓðu þ̅r ulꝼín̅ ſlita munꝺu. þa .ſ. ulꝼ. sᷓ litz a þ̅na ꝺregil ſe̅ enga ꝼrægð muna ek aꝼ hliota þoat ek ſlita i ſunꝺꝛ sᷓ miott banꝺ. en̅ eꝼ þ̅ er goꝛt m liſt vél þo at þ̅ ſẏniz litið þa kemr þ̅ banꝺ æͥ a mína ꝼætr. þa ſogðu æs͛n͛ at munꝺi ſkíot ſlíta miott ſilkí banꝺ er haꝼði ꝼẏ brotið ſtoꝛa iarnꝼiotᷓ en̅ eꝼ þu ꝼæṙ æͥ þ̅ra banꝺ ſlitið þa mun tu ekki hræꝺa mega guðín. ſk̅o mega þa læẏſa þik Ulꝼ .ſ. eꝼ þ͛ bínꝺit mik sᷓ at ek ꝼæ æͥ læẏſt mik. þa þ͛ sᷓ ætla at mun ſei̅t v͛a at taka aꝼ ẏðꝛ hialp. oꝼuſſ em ek at þlta þ̅ta banꝺ a mik leggia. en̅ hellꝺꝛ en þ͛ ꝼrẏið mer hugar þa leggi æin̅ ẏðar honꝺ ſína i mun̅ at þ̅ta ſe ꝼalſlauſt goꝛt. en̅ hv͛r aſan̅a ſa an̅arſ þotte a tvꜹ vanꝺꝛæðí. villꝺi eíngí ſína honꝺ ꝼᷓm̅ ſelía ꝼẏʀ en tẏr let ꝼᷓṁ hægͥ hǫnꝺ ſína leggr i mun̅ ulꝼinu̅. en̅ ulꝼ. ſpẏrn͛ þa harðnaði banꝺít þvi ðara bꝛauz um þvi ſkarpara banꝺít. þa hlogu aller nema tẏr. let honꝺ ſina þa er æs͛n͛ ſa at ulꝼͥn̅ bunꝺin̅ at ꝼullu þa toku þ̅r ꝼeſtína er oꝛ ꝼiotͥnu̅. er gelgia heit͛ ꝺꝛogu h̅a i gegnu̅ hellu mickla ſu heit͛ giǫll ꝼello hellona langt i ioꝛð niðꝛ. þa toku þ̅r mikin̅ ſteín ſkutu en̅ lengra i ioꝛðína ſa heit͛ þvití hoꝼðu þan̅ ſtein ꝼͥ ꝼeſtar hælen̅. Ulꝼrin̅ gaꝼti akaꝼlehga ꝼekz um míok villꝺi bita þa. þ̅r ſkutu i mun̅iṅ h̅m ſv͛ðí nokkuru nema hilltin neꝺꝛ gomí en̅ eꝼᷓ gomí bloðreꝼillen̅. þ̅ er gomſpai. h̅s. greníar illelega ſleva ren̅ oꝛ mun̅i h̅s. þ̅ a ſu er von heit͛. þar liggr ragna rǫkkrſ. þa m. G. ꝼurðu illa ba æign gat lokí en̅ ǫll þeſſi ſẏſtkín eru mikil ꝼͥ en̅ ꝼͥ hvi ꝺrapu æͥ æs͛ ulꝼin̅ eꝼ þ̅m er illz aꝼ h̅m váán h. ſ. Sua mikilſ virðu guðín ve ſin griða ſtaði at æͥ villꝺu þau ſaurga þa með bloði ulꝼſinſ þa at sᷓ ſegí ſpꜳrnͬ at muní v͛ða at bana oðní. a m̅l. G. hv͛iar eru en̅ aſẏnioꝛnͬ. h. ſ. Frigg æzt hon a þan ꝼenſaler .h. allvegligr. ǫn̅ur ſága hon bẏr a ſokkua bekk þ̅ mikill ſtaðꝛ .iij. er æír hon lækn͛ beztr .iiij. geꝼion. hon mær h̅ni þiona þær meẏiar anꝺaz .v. ꝼulla er en̅ mær ꝼ͛ʀ lauſháár gullbanꝺ at hoꝼði. b͛ꝛ eſkí ꝼͥġiar get͛ ſkoklæðá h̅nar. veit laun rað m h̅e. Freẏia tignuz m ꝼͥɢ. giptiz þ̅m man̅i oðꝛ .h. þ̅ꝛa ꝺott͛ hnoſſ. er sᷓ ꝼogꝛ at aꝼ naꝼní h̅nar eru hnos͛ kallaðar þ̅ er ꝼagrt g͛ſemlegt. Oðꝛ ꝼoꝛ brott langͬ leið͛ en̅ ꝼræẏia grætr ept͛ en̅ taar h̅nar eru gull rautt. ꝼræẏia a mǫꝛg noꝼn. er ſu ſok þeſſ at gaꝼ ẏmiſ heití ꝼoꝛ m okun̅u̅ þioðu̅ at leita oðſ. heit͛ marꝺǫll hǫꝛn. geꝼn ſẏr. Freẏia ááttí bꝛiſinga men. hon er kolloð vana ꝺiſ. Setta ſioꝼn. hon giæt͛ mig at ſnua hugu̅ aaſta karla kven̅a aꝼ h̅nar naꝼni er elſkugin̅ kallaðꝛ ſiaꝼní .viij. Loꝼn hon sᷓ millꝺ goð a heita at hon ꝼær læẏꝼí aꝼ allꝼǫðꝛ ę ꝼͥgg man̅a ſamgangſ kven̅a karla þott aðꝛ ſe ban̅at ę þv͛tek̅ þikkí. þ̅ er aꝼ h̅nar naꝼní loꝼ kallat sᷓ þ̅ at hon loꝼut míǫk aꝼ m̅m .ix var hon hlẏðer a eiða einka mal veita ſín i milli konur karlar. þvi heíta þau mal varar. heꝼn͛ þ̅m er brigða .x Vǫr. hon vitr ſpurul sᷓ at eingi lut ma h̅a læẏna. þ̅ oꝛð tak at kona v͛ði vꝛ þeſſ hon v͛ðꝛ víſ .xi. Sýn. hon giæt͛ ꝺẏra í hǫllin̅í lẏkr aptr ꝼͥ þ̅m er æͥ ſk̅u in̅ ganga ſett varnͬ a þ̅g̅m ꝼͥ þau mal er vill uſan̅a þvi þ̅ oꝛðtak at ſẏn ſe ꝼͥ ſett þa er neitar .xii. hlín. hon ſett giæzlu ẏꝼ͛ þ̅m m̅m ꝼrígg vill ꝼoꝛða við hááſka nokkuru̅. þaðan aꝼ er þ̅ oꝛðtak at ſa er ꝼoꝛðaz hleín͛ .xiij ſnotra hon er vitr laat pꝛuð aꝼ h̅nar heití kall̅ ſnotr karlmͬ ę kona. ſa hoꝼlaatr .xv. Gna. h̅a ſenꝺ͛ ꝼͥɢ i ẏmſa heíma at erenꝺu̅ ſínu̅. hon a þan̅ heſt ren̅r lopt lǫg heihoꝼvarpn͛. þ̅ var æítt ſin̅ hon reíð at van͛ nokkoꝛ͛ ſa reið h̅nar i loptinu. þa m̅li æín̅. hvat þar ꝼlẏgr hvat þar ꝼ͛r ę at lopti liðꝛ. hon ſv. ne ek ꝼlẏg þo ek ꝼer at lopti liðꝛ. a hoꝼvarpní þ̅m hamſkerp͛ gat garðroꝼu. aꝼ gnar naꝼni sᷓ kallat at þ̅ gnæꝼͬ er haatt ꝼ͛r ſol bil eru talꝺar m aſẏníu̅ en̅ ſagt ꝼẏʀ eðli þ̅ꝛa. eru þær aðꝛar þiona ſk̅o i valhǫll b͛a ꝺꝛẏkkíu giæta boꝛðbunaðar ǫlgagna Sua eru þær neꝼnꝺar i íſ malu̅. hriſt miſt vil ek at hoꝛn b͛i ſkeggiollꝺ ſkǫgul hillꝺꝛ þruðꝛ. hlokk h͛ꝼiǫtur Gꜹll geira hǫð. ran̅grið Raðgͥð regínleíꝼ þær b͛a einh͛iu̅ ǫl. þeſſar hei valkẏriur. þær ſenꝺ͛ oðin̅ hv͛rar oʀ̅o. þær kioſa ꝼeigð a m̅n raða ſigri. Guðꝛ rota noꝛn en ẏngſta ſkullꝺ heit͛ riða iaꝼnan at kioſa val rꝺa vigu̅. ioꝛð moð͛ þoꝛſ rinꝺꝛ moð͛ vꜳla eru talðar m aſẏníu̅. ẏm͛ het en̅ kona h̅s aurboða b͛griſa ættͬ. ꝺott͛ þ̅ꝛa g͛ðꝛ allra qͤn̅a ꝼegrſt þat æin̅ at ꝼræẏr haꝼði g̅git i hliðſkialꝼ ſa heima alla en̅ leit i noꝛðꝛ æṫ þa ſa a einu̅ mik̅ huſ ꝼagrt þeſſ huſſ gekk æín kona hon tok upp hǫnꝺunu̅ lauk hurð ꝼͥ s͛. þa lẏſti aꝼ honꝺu̅ h̅nar bæði i lopt a lg all͛ heimͬ birtuz aꝼ hen̅i sᷓ heꝼnꝺi h̅m þ̅ mikillætí er haꝼði ſezt i þ̅ hið helga ſætí at gekk i brott ꝼullr aꝼ harmí kom heím m̅li ekki. ekkí ſvaꝼ ekkí ꝺrakk h̅. eíngi þoꝛði at kreꝼia malſínſ. þa let níoꝛðꝛ kalla ſín ſkirní ſkoſvein ꝼræẏſ bað ganga ꝼræẏſ beiða oꝛða ſpẏria hv͛iu̅ værí sᷓ reíðꝛ at m̅li ekkí m̅n. en̅ ſkirn͛ liez ganga munꝺu æͥ ꝼuſſ kvað illra ſvara v͛a von aꝼ h̅m. en̅ ko̅ ꝼræẏſ þa ſpurði hvi ꝼræẏr sᷓ hnípín̅ m̅li æͥ m̅n. þa .ſ. ſagði at haꝼði ſieð konu ꝼagᷓ ꝼͥ h̅nar ſak͛ ſua harmꝼullr at æͥ munꝺi lengi liꝼa eꝼ ſkẏllꝺi æͥ na h̅í. nu ſk̅ tu ꝼara biðía h̅nar hanꝺa haꝼa h̅a hingat hv͛t ꝼað͛ hennar vill ę æͥ. ſk̅ ek þ̅ vel launa þ͛. þa .ſ. ſkirn͛ sᷓ at ſk̅ ꝼara ſenꝺi ꝼ͛ð en ꝼræẏr ſk̅ ꝼa h̅m ſv͛ð ſitt. þ̅ var sᷓ gott at ſialꝼt váz. en̅ ꝼræẏr liet æͥ þ̅ ſkorta gaꝼ h̅m ſv͛ðít. þa ꝼoꝛ ſkirn͛ bað h̅m konun̅ar ꝼekk heít h̅nar at .ix. nottu̅ ſiða ſkẏllꝺí þar koma baʀ æẏ heit͛ ganga þa at bꝛullaupi m ꝼræẏ. en̅ ſkirn͛ ſagði ꝼræẏ ſit erenꝺí þa qᷓð þ̅ta. Long nott lǫng ǫn̅ur hve mega ek þræẏia .iij. opt mer manaðꝛ mín̅i þottí en̅ ſia halꝼ hẏ nott. þeſſi ſok er ꝼræẏṙ var sᷓ vapnlauſſ barðiz bela ꝺꝛap m hiartar hoꝛní. þa m. G. Unꝺꝛ mik̅ þilikr hoꝼðingí ſem ꝼræẏr villꝺi geꝼa ſv͛ð sᷓ at aatti æͥ an̅at iaꝼngott. gæẏſi mik̅ mein h̅m þ̅ þa er barðiz þan̅ beli heít͛. þ̅ veit tru mín at þ̅ꝛar giaꝼar munꝺi þa iðꝛaz þa ſ. h. litið mark þa þ̅r beli hittuz ꝺꝛepa matti ꝼræẏr m henꝺí ſin̅í verða mun þ̅ er ꝼræẏ mun þikkia v͛r koma er miss͛ ſv͛ðzinſ þa er muſpellz ſẏnír ꝼara at heria a m̅l. G. þ̅ ſeg͛ þu at aller þ̅r er i oꝛ̅o haꝼa ꝼallit ꝼᷓ upphaꝼí heímſ e͛u nu komn͛ oðinſ i valhǫll. hvat heꝼ͛ at ꝼa þ̅m at viſtu̅ ek hugða at þar ſkẏllꝺi v͛a allmik̅ ꝼiolm̅ní. þa .ſ. haar. Sat þ̅ þu ſeger allmik̅ ꝼiǫlm̅ní þar en̅ mícklu ꝼleira ſk̅ en̅ v͛ða man þo oꝼlitið þikkía þa ulꝼren̅ kemr. en̅ allꝺꝛi er sᷓ mikill man̅ꝼiǫlðin̅ i valhǫll t æi ma þ̅m enꝺaz ꝼleſk galltͬ þeſſ ſerimn͛ heit͛. er ſoðin̅ hv͛n ꝺag heill at aptní. en̅ þeſſi ſpurn̅g er nu ſpẏr þu þikkí likara at ꝼaer munu sᷓ vis͛ v͛a at kun̅í ſatt aꝼ at ſegia. Anꝺhrimn͛ heit͛ ſteikaren̅ en̅ ellꝺhrímn͛ ketillín̅. Sua agt. Anꝺhrimn͛ lætr i ellꝺ hrimní ſerimní ſoðin̅ ꝼleſka bazt en þ̅ ꝼaer vitu hvat eính͛iar alaz. a m. G. hvart heꝼ͛ oðin̅ þ̅ ſama boꝛð hallꝺít se̅ eính͛iar. h. ſ. þa viſt a h̅s boꝛði ſtenꝺꝛ geꝼr .ij. ulꝼu̅ er sᷓ heita g͛i ꝼrekí en enga viſt þarꝼ h̅. vín h̅m bæði ꝺrẏkkr matr. sᷓ ſeg͛ h͛er. g͛a ꝼreka ſeðꝛ gunntamiðꝛ hroðigꝛ hæria ꝼǫðꝛ en̅ vin eít vapn gǫꝼugꝛ oðin̅ æ liꝼ͛. hraꝼnͬ .ij. ſitia oxlu̅ h̅m ſegia i æẏro h̅m oll tiðinꝺí þau þ̅r ſia ę hæẏra. þ̅r heita sᷓ hugin̅ munín̅. þa ſenꝺ͛ i ꝺagan at ꝼliuga hei̅ allan koma þ̅r aptr ꝺagv͛ðar malí. þar aꝼ v͛ðꝛ margᷓ tiðinꝺa viſſ þi kalla m̅n hraꝼna guð ſua ſem ſagt e͛. hugin̅ munin̅ ꝼliuga hv͛ian ꝺag ioꝛmungͧnꝺ ẏꝼ͛. oumz ek hugín at aptr ne komí þo ſiamz meí um munin. þa m. Gang. vat haꝼa æinh͛iar at ꝺꝛẏkk þ̅ er þ̅m enꝺiz ia̅gnoglega ſem viſtin ę er þar vatn ꝺꝛukk̅. þa .ſ. h. Vnꝺarlega ſpẏ þu nu at alꝼoðꝛ bioða ſin k̅g̅m ę ioꝛlu̅ ę oðꝛu̅ rikiſ m̅m muní geꝼ þ̅m vatn at ꝺꝛekka þ̅ veit trua mín at mͬgr kemr ſa valhallar ꝺẏrt munꝺi þikkiaz kaupa vazꝺꝛẏkkin̅ eꝼ æͥ væri betra ꝼagnaðar þangat at vitia ſa er aðꝛ þoler ſaar ſviða bananſ. an̅at kan̅ ek ſegia þer þaðan. Geit ſu heiðꝛun heit͛ ſtenꝺꝛ uppi a valhǫll bitr ba aꝼ limu̅ treſ þeſſ mig naꝼnꝼrægt leraðꝛ heít͛ en̅ oꝛ ſpenu̅ h̅nar re̅r mioðꝛ ſa hon ꝼẏller ſkaptk͛ þ̅ hv͛n ðag sᷓ er mik̅ at aller æinh͛iar v͛ða ꝼullꝺꝛukn͛ aꝼ. þa .m. G. þ̅ er þ̅m gæẏſi haglig gæít ꝼoꝛkun̅ ar goðꝛ viꝺꝛ mun ſa v͛a er bitr aꝼ. þa .ſ. h. en̅ meíra mark oꝼ hioꝛtín̅ æikþẏrní ſtenꝺr a valhǫll bitr aꝼ limu̅ þeſſ treſ. en aꝼ hoꝛnu̅ h̅s v͛ðꝛ sᷓ mikill ꝺꝛopí at niðꝛ kemr i hv͛gelmí þaðan aꝼ ꝼalla þær aar er sᷓ heita. Sið við. ſekínækin. ſvǫl. gun̅þro. ꝼioꝛin. ꝼimbul þul. gipul gopul. gm̅l geirrumul. þeſſar ꝼalla um aſa bẏgꝺ͛ . þeſſar eru en̅ neꝼnꝺar. þẏn vín. þǫll. Holl. grað. gun̅þoꝛín nẏt naut nꜹn̅ hron̅ vína veg. ſvín̅. þioðnuma. þa .m. G. þetta eru unꝺarlig tiðinꝺi nu ſagð͛ þo gæẏſi mik̅ huſ mun valholl v͛a allþrǫ̅gt mun þar opt ꝼͥ ꝺẏru̅ v͛a. þa .ſ.agði h. hvi ſpẏʀ þu æͥ þeſſ hv͛ſu mͬgar ꝺẏ eru a hollen̅í ę hv͛ſu ſtoꝛar. eꝼ þu hæẏr͛ þ̅ ſagt þa mun tu ſegia at hitt unꝺarlegt eꝼ æigí ma ganga ut in̅ hv͛r vill. en̅ m ſon̅ u at ſegía at æͥ þꝛngᷓ at ſkipa h̅a en ganga i h̅a. mat tu hæẏra i grimníſ malu̅. v. hunꝺ ꝺẏra oꝼ ꝼioꝛu̅ tugu̅ sᷓ hẏġ ek a valhǫll v͛a. ꝺccc. eính͛ia ganga ſen̅ oꝛ æinu̅ ꝺẏru̅. þa þ̅ꝛ ꝼara vitní at vega. þa mæl̅. G Allmikill man̅ꝼiolði i valhollu sᷓ niota ek tru mín̅ar all mikill hoꝼðingi oðin̅ ſtẏr͛ sᷓ mikklu̅ ę hvat ſkemtan æính͛ian̅a þa þ̅r ꝺꝛekka æͥ .h. ſ. hv͛n ꝺ. þ̅r haꝼa klæz þa h͛ væða þ̅ꝛ ſik ganga ut i garðin̅ b͛ iaz ꝼeller hv͛r an̅an þ̅ er leikr þ̅ra er liðꝛ at ꝺogurðar malí þa riða þ̅r hei̅ hallaren̅ ar ſetiaz ꝺꝛẏkkiu sᷓ ſem ſeg͛ . Aller æinh͛ iar oðenſ tunu̅ í hoggvaz hv͛ian ꝺag val þ̅r kioſa riða vigi ꝼᷓ ſitia mei um ſatt͛ ſaman. en̅ ſat þ̅ er þu ſagꝺ͛ mikill oðin̅ ꝼͥ s͛ . moꝛg ꝺæmí ꝼin̅az þeſſ sᷓ ſagt i oꝛðu̅ ſialꝼra aſan̅a. Aſkr ẏggꝺꝛaſilſ er æztr viða en̅ ſkiðblaðn͛ ſkipa oðin̅ aaſa en ioa ſleipn͛ biꝼrǫſt bꝛua en̅ bꝛagi ſkallꝺa habrok hauka en̅ hunꝺa garmr. þa ml̅. G. u͛r a þan̅ heſt ſleipní ę hvat ꝼᷓ h̅m at ſegia. h. ſ. æͥ kan tu ꝺæili a ſleipní æͥ veiz tu at burði aꝼ hv͛iu ko̅ . en̅ þ̅ mun þ͛ þikkia ꝼᷓſagnͬ v͛ t. þ̅ ſnemma i onꝺv͛ ða bẏgð guðan̅ a þa guðín hoꝼðu ſett miðgarð. goꝛt val holl kom þar ſmiðꝛ nokku bauð at g͛a þ̅m b̅g a þrím miſſeru̅ sᷓ trauſta at oꝛugg værí ꝼͥ b͛griſu̅ hrimþuſſu̅ þo at þ̅r kiæmí in̅ um miðgarð. en̅ ml̅ þ̅ kaupſ at ſkẏllꝺi æignaz ꝼræẏíu haꝼa villꝺi ſol mána. þa gengu æs͛ a tal reðu raðum ſinu̅ þ̅ kaup goꝛt ſmiðin̅ at ſkẏllꝺi æignaz þ̅ er ml̅ eꝼ ꝼengi goꝛt b̅ gína a eínu̅ vetrí. en hin̅ ꝼẏrſta ſumarſ .ꝺ. eꝼ nokkuʀ lutr væri ogioꝛr at b̅gin̅i þa ſkẏllꝺi aꝼ kaupínu. ſkẏllꝺi aꝼ engu̅ lið þiggia v͛ kſínſ en̅ er þ̅r ſogꝺu h̅m þeſſa koſtí þa beiꝺꝺiz at þ̅r ſkẏllꝺu loꝼa at heꝼði lið aꝼ heſtí ſinu̅. er ſvaðilꝼari heit͛ . en̅ þvi reð loki er þ̅ lagt h̅ . han̅ tok en̅ ꝼẏrſta vetrar .ꝺ. at gioꝛa b̅gina en̅ oꝼ nætr ꝺꝛo griot a heſtínu̅. en þ̅ þotti aſu̅ mik̅ unꝺꝛ hv͛ſu ſtoꝛ bioꝛg ſa heſtr ꝺꝛo halꝼo meira þꝛekvͥki g͛ ði heſtrin̅ en ſmiðꝛin̅. en̅ kaupi þ̅ra ſt͛ k vitní moꝛg ſærí ꝼͥ þvi at iotin̅ þotti ekki trẏgt at v͛a m aaſu̅ griða lauſt eꝼ þo kæmí hei̅ en̅ þa ꝼaren̅ i auſtr veg at b͛ ia trǫll. en̅ er a leið vetrín̅ þa ſottiz miog b̅gar ſmiðin hon sᷓ haa ſt͛ k at æͥ matti a þ̅ leita en̅ þa þͥꝛ ꝺagͬ ſumarſ þa komiꝺ míok at b̅g hliði. þa ſettuz guðín a ꝺomſtola ſína leituðu rꜳða ſpurði hv͛r an̅an hv͛ þi heꝼði raðit at gipta ꝼræẏíu i iǫtun heima ę ſpilla loptínu himninu̅ sᷓ aꝺ taka þaðan ſol tungl geꝼa itnu̅. en̅ þ̅ kom aſamt m ǫllu̅ at þeſſu munꝺi raðit haꝼa ſa er ꝼlæſtu illu ræðꝛ lokí lauꝼæẏiar .ſ. ſǫgðu v͛ ðugan illz ꝺauða eꝼ æͥ hittí raað at ſmiðꝛin̅ værí aꝼ kaupínu veittu loka at gongu. en̅ varð ræꝺꝺꝛ þa ſoꝛ æiða at ſkẏllꝺi sᷓ haga at ſmiðꝛin̅ verí aꝼ kaupinu. hvat ſe̅ koſtaði tͥ. hið ſama kvellꝺ ſmiðꝛin̅ Ok ut ept͛ griotínu m heſtin̅ ſvaðilꝼara þa liop oꝛ ſkogi nokkuru̅ m͛r heſtinu̅ hrein vͥ. en̅ heſtrin̅ kenꝺi hvat roſſa þ̅ var þa æꝺꝺiz ſleit ſunꝺꝛ reipin. liop a ſkogin̅ en hun unꝺan ſmiðꝛin̅ epvill taka heſtín̅. en þeſſi hlaupa alla nott ꝺvelz ſmiðín. þa nott ept͛ ꝺagin̅ vͬð ekki sᷓ ſmiðat ſem vant var þa er ſmiðꝛin̅ at æͥ mun lok̅ v͛ða v͛kínu þa ꝼæriz ſmiðꝛin̅ i iǫtun moð. en̅ er æs͛n͛ ſa þ̅ viſſ at þar b͛griſi komin̅ þa varð æͥ þẏrmt æiðunu̅ kolluðu þ̅r a þoꝛ Iamn ſkiott ko̅ þi næſt ꝼoꝛ a lopt hamaṙen̅ miǫlln͛. gallt þa ſmiðarkaup̅ æͥ ſol ę tungl. hellꝺꝛ ſẏniaði h̅m bẏggia i iotunheímu̅ lauſt þ̅ hið ꝼẏrſta hǫgg at hauſſin̅ brotnaði i ſman mola en ſenꝺi niðꝛ unꝺ͛ niꝼlhel. en̅ loki haꝼði þa ꝼ͛ð haꝼt ſvaðilꝼara at nokk᷑u ſiða bar ꝼẏl. þ̅ haꝼði .viij. ꝼætr ſa heſtr baztr m guðu̅ m̅m. sᷓ ſeg͛ i vǫluſpa. þa gengu regin ǫll a rǫkſtola gin̅heilug goð þ̅ gęttuz hv͛r heꝼði loꝼt allt lævi blanꝺít ę ætt iǫtunſ oðſ mæẏ geꝼna. þoꝛr æin̅ þ̅ va þꝛungin̅ moði ſiallꝺan ſitr er ſlikt oꝼ ꝼregn. þa ml̅. G. hvat er ſegia ꝼra ſkiðblaðní beztr ſkipa hvͬt er ekki ſkip iammik̅ ſem h̅. h. ſv. ꝺv͛gar nokkur͛ ſẏn͛ ivallꝺa kiðblaðner beztr ſkipan̅a m meſtu̅ hagleik goꝛt en naglꝼar meſt ſkip gioꝛðu ſkiðblaðní gaꝼu ꝼræẏ ſkip̅. er sᷓ mikill at aller æs͛ megu ſkipa m vapnu̅ h͛bunaðí heꝼ͛ bẏr þegar er ſegl er upp ꝺꝛeg̅ hv͛t ꝼara ſk̅ en þa æͥ ſk̅ m a ſio ꝼara þa giꝛr aꝼ sᷓ moꝛgu̅ lutu̅ m sᷓ mikilli liſt ma veꝼia ſaman ſem ꝺuk haꝼa i pungí ſínu̅. þa ml̅i. G. gott ſkip er ſkiðblaðn͛ en all mikil ꝼiolkẏngí mun v͛a hoꝼð aðꝛ sᷓ ꝼaí goꝛt. hvart heꝼ͛ þoꝛr hv͛gi sᷓ ꝼarit at haꝼí hitt ꝼͥ sᷓ rikt ę ramt at h̅m haꝼi oꝼreꝼli i v͛ið ꝼͥ aꝼlſ ſak͛ ę ꝼiolkẏngí þa ſ. h. Faer vænti ek at ꝼᷓ þvi kun̅i ſegia en̅ mͬt heꝼ͛ h̅m harð ꝼært þott. en̅ þoṫ sᷓ haꝼí v͛it at nokku lutr haꝼí sᷓ ram̅r ę ſt͛kr v͛it at þoꝛr haꝼi æͥ ſigꝛ ꝼengit a un̅ið þa er æͥ ſkẏllt at ſegia ꝼᷓ ꝼͥ þi at moꝛg ꝺæmí eru þeſſ þvi eru aller ſkẏllꝺ͛ at trua þoꝛr matkaztr. þa m. G. sᷓ liz ſe̅ þeſſ lutͬ muna ek ſpurt haꝼa at eingi ꝼæ at ſegia. þa m. iaꝼn har. hæẏrt hoꝼu̅ ſagt ꝼᷓ þ̅m atburðum er oſſ þikkia otruleg͛ at ſann͛ muní v͛a. en̅ mun ſa ſitia nær vita ſon̅ tiðinꝺi aꝼ at ſegia mun tu þinͬ trua at mun æͥ liuga nu hið ꝼẏrſta ſin̅ er allꝺꝛi laug ꝼẏʀ. þa ml̅i. G. mun ek ſtanꝺa hlẏða eꝼ nokkur oꝛlauſn ꝼæz þeſſa malſ en̅ oðꝛu̅ koſtí kalla ek ẏðꝛ vera ẏꝼ͛ komna eꝼ þ͛ kun̅ut æͥ ſegia þ̅ er ek ſpẏr. þa .m. þriðí. Auðſẏnt nu at vill þ͛si tiðinꝺi vita þo at oſſ þikki æͥ ꝼagrt at ſegia. þ̅ er upphaꝼ þeſſa malſ aku þoꝛr ꝼoꝛ m haꝼra ſína reið m h̅m ſa áſſ er loki .h. koma þ̅r at kvellꝺi æinſ bonꝺa ꝼa þar natt ſtað. kvellꝺit tok þoꝛr haꝼᷓ ſina ſkar baða ept͛ þ̅ þ̅r ꝼlegn͛ boꝛn͛ ketilſ en̅ ſoðit þa ſettiz þoꝛ̇ natt v͛ðar. þoꝛr bauð matͬ m buanꝺanu̅ konu h̅s boꝛnu̅ þ̅ꝛa. ſonr buanꝺa het þialꝼí en̅ rǫſkva ꝺott͛. þa lagðí þoꝛr haꝼrſtǫkurnͬ utar ꝼᷓ ellꝺínu̅ ml̅i at bonꝺin̅ heíma m̅n h̅s ſkẏllꝺu kaſta a haꝼr ſtokuna bæínunu̅. þialꝼi ſon bonꝺa hellt a lær legg haꝼrſenſ ſprettí a kniꝼí ſinu̅ braut m͛giar. þoꝛ̇ ꝺvalðiz þar nottina en̅ i ottu ꝼͥ ꝺag ſtoð upp klæꝺꝺí ſik tok hamaren̅ míǫllní bra upp vigði haꝼrſtokurnͬ ſtoðu þa upp haꝼrarn͛ þa an̅aʀ halltr eꝼtᷓ ꝼætí. þ̅ ſa þoꝛr talði at h᷒bonꝺin̅ ę. h̅s hion munꝺi æͥ ſkẏnſamlegha haꝼa ꝼarið m beínu̅ haꝼrſenſ kenn͛ brotin̅n lær leggrín̅. æͥ þarꝼ langt ꝼᷓ því at ſegia vita megu þ̅ megu þ̅ hall͛ hv͛ſu hræꝺꝺꝛ bonꝺin̅ munꝺi v͛ða ſa at þoꝛr let ſiga bꝛẏn̅ar oꝼan ꝼͥ augun en̅ þ̅ ſa augnan̅a þa hugðiz ꝼalla munꝺu ꝼͥ ſionín̅i æín̅í ſaman. herði henꝺꝛnͬ a hamar ſkaptínu sᷓ at hvitnuðu knuarn͛. en bonꝺin̅ gioꝛði ſem von oll hionín kolluðu akaꝼlega baðu ꝼͥðar buðu at ẏꝼ͛bot allt þ̅ þau áttu. en̅ ſa ræzlu þ̅ra þa gekk aꝼ h̅m moꝺꝛin̅ ſeꝼaðiz h̅. Ok tok aꝼ þ̅m i ſætt bǫꝛn þ̅ra þialꝼa rǫſku gioꝛðuz þau þa ſkẏllꝺ͛ þionoſtu m̅n h̅s ꝼẏlgia þau h̅m iaꝼnan ſiðan. let þar ept͛ haꝼᷓ en bẏriaði ꝼ͛ðina auſtr i iotun heima Ok allt haꝼſenſ þa ꝼoꝛ ut ẏꝼ͛ haꝼít þ̅ hið ꝺiupa en̅ er kom l̅ꝺz þa gekk upp m h̅m lokí þialꝼi roſkva. þa er þau hoꝼðu litla hrið gengít þa vͬð ꝼͥ þ̅m moꝛk ſtoꝛ. gengu þau þan̅ ꝺ. allan mẏrkrſ. þialví var allra man̅a ꝼothvataztr bar kẏl þoꝛſ en̅ viſta æͥ gott. þa er mẏrkt var oꝛðit leituðu þ̅ꝛ nattſtaðar ꝼunꝺu ꝼͥ ſkala nokkurn miǫg mikín̅ voꝛu ꝺẏ a enꝺa ia̅bꝛeiðar ſkalanu̅ þar leituðu þ̅r nattbolſ. en̅ um miꝺía nott vͬð l̅ꝺſkialꝼtí mikill gekk ioꝛðín þ̅m unꝺ͛ ſkukku̅ ſkalꝼ huſið. þa ſtoð þoꝛr upp het a lagſ m̅n ſína leituðuz ꝼẏr͛ ꝼunꝺu aꝼ huſ hægͥ hanꝺar í míðíu̅ ſkalanu̅ gengu þan̅ig ſettiz þoꝛr i ꝺẏrnar en̅ ǫn̅ur þau in̅ar í ꝼra honum þau hræꝺꝺ. en̅ þoꝛr hellt hamͬſkaptínu hugði at v͛ia ſik. þa hæẏrðu þꜹ ẏm mikin̅ gnẏ en kom ꝺagan þa gekk þoꝛr ut ſíer man̅ hvar la ſkamt ꝼᷓ h̅m i ſkogínu̅ ſa æͥ litill. ſvaꝼ hraut ſterklega. þa þottiz þoꝛr ſkilia hvat tum veríð heꝼði um nottína. ſpentí ſig megín gioꝛðu̅ ox h̅m aſmegín. en i þ̅ bilí vaknar ſa ſtoð upp ſkiott en þa ſagt at þoꝛ vͬð bilt æítt ſin̅í at ſla m hamrenu̅ ſpurði at naꝼní. Sa neꝼnꝺiz ſkrẏm͛ en̅ æͥ þarꝼ ek ſeg͛ at ſpẏria þik naꝼnſ ken̅i ek at þu e͛t aſa þoꝛr. en̅ hvart heꝼ͛ þu ꝺꝛegit i bꝛaut han̅zka min̅ ſeillꝺiz til tok upp hanzkan̅. ſier þoꝛr þa at þ̅ haꝼðí haꝼt ꝼͥ ſkala um nottina en̅ aꝼ huſit þumlungꝛin̅ ha̅zkanſ. ſkrẏm͛ ſpurði eꝼ þoꝛr villꝺi haꝼa ꝼoꝛunæẏtí h̅s en þo iatti þí. þa tok ſkrẏm͛ læẏſtí neſtbagga ſin̅ bioz eta ꝺagv͛ð en̅ þo i oðꝛu̅ ſtað h̅s ꝼelagar. ſkrẏm͛ bauð at þ̅r legði mautu næẏti ſitt en þoꝛr iatti því. þa batt ſkrẏm͛ neſt þ̅ra allt i æin̅ bagga lagði a bak s͛. gekk ꝼͥ ꝺagin̅ ſteig hellꝺ ſtoꝛu. en̅ ſið at kvellꝺi læitaðí ſkrẏm͛ þ̅m nattſtaðar unꝺ͛ æik mikillí þa ml̅i ſkrẏm͛ þoꝛſ at vill leggiaz niðꝛ ſoꝼa en̅ þ͛ tak̅ neſtbaggan̅ buið nattv͛ðar ẏðꝛ. þvi næſt ſoꝼnͬ ſkrẏm͛ hraut ꝼaſt en̅ þoꝛr tok neſtbaggan ſk̅ læẏſa en sᷓ er at ſegia ſem otͦlikt mun þikkia at engan knut ꝼekk læẏſt engan alar enꝺan̅ hrært ſua at þa værí lauſar en̅ aaðꝛ. er at þ̅ta v͛k ma æͥ nẏtaz þa v͛ðꝛ reiðꝛ greip hamaren̅ miǫlltvei̅ honꝺu̅ ſteig ꝼram̅ ǫðꝛu̅ ꝼætí at þar ſkrẏm͛ la lẏſtr i hoꝼuð. en̅ ſkrẏvaknͬ ſpẏ hvart lauꝼſblað ꝼelli i hoꝼut h̅m ę. hvͬt þ̅r haꝼi þa mataz ſe burekkna. þoꝛr ſagði at þ̅r munu þa ſoꝼa ganga þ̅r þa unꝺ͛ aðꝛa eik þ̅ þ͛ ſatt at ſegia at ekki þa otta lauſt at ſoꝼa. en̅ miðri nott þa hæẏr͛ þoꝛr at ſkrẏmer hrẏtr ꝼaſt sᷓ at ðunͬ i ſkogínu̅. þa ſtenðꝛ upp g̅gr h̅s reið hamͬen̅ títt hart lẏſtr í miðian hvirꝼil h̅m kenn͛ at hamͬſ mun̅in̅ ſokkr ꝺiupt i hoꝼuðit. en̅ i því bili vaknͬ ſkrẏm͛ hvat nu. ꝼell akarn nokkut i hoꝼut ę. hvat er tiðt þik þoꝛ̇ en þoꝛr gekk aptr ſkẏnꝺilega ſagði at þa nẏvaknaðꝛ þa var miðnott en̅ ri maal at ſoꝼa. þa hugſaði þoꝛr þ̅ eꝼ kiæimi sᷓ i ꝼærí at ſla hið þriðia hgg aꝺ allꝺꝛi ſkẏllꝺi ſia ſik ſiðan. liggr nu giæt͛ eꝼ ſkrẏm͛ ſoꝼnͬ en̅. litlu ꝼͥ ꝺagan þa hæẏr͛ at ſkrẏm͛ mun ſoꝼnat haꝼa. ſtenꝺꝛ þa upp læẏpr at h̅m reið͛ þa hamaren̅ aꝼ ǫllu aꝼli lẏſtr a þun̅vangan̅ þan̅ er upp viſſi. ſękkr hamaren̅ upp ſkaptínu. en̅ ſkrẏm͛ ſettiz upp ſtrauk um vangan̅ ml̅. hvart munu ꝼuglar nokkoꝛ͛ ſitia í trenu ẏꝼ͛ mík grunaðí ek vaknaði at troſ nokkut aꝼ kvíſtunu̅ ꝼelli i hoꝼuð hvart vak͛ þu þoꝛr. mal mun v͛a at ſtanꝺa upp klæða. þo eigu þ͛ nu ekki langa leið ꝼram̅ b̅garen̅ar kǫll̅ utgarðꝛ. hæẏrt heꝼi ek at þ͛ haꝼið kviſat millu̅ ẏða at ek væra ekki litill maðꝛ vextí. en̅ ſia ſk̅o þ͛ þar ſtærrí m̅n eꝼ þ͛ komit i utgarð. nu mun ek raða ẏðꝛ heilræði. lti þ͛ ekkí ſtoꝛlega ẏꝼ͛ ẏðꝛ ekki munu hirðm̅n ut garða loka vel þola þviliku̅ kogur ſveinu̅ kǫpur ẏrði en̅ oðꝛu̅ ſti hv͛ꝼit aptr þan̅ ætla ek ẏðꝛ v͛a betra aꝼ taka. en̅ eꝼ þ͛ vilið ꝼᷓm ꝼara þa ſteꝼnið þ͛. i auſtr en ek a nu noꝛðꝛ leið ꝼialla þeſſa þ͛ megít nu ſía mega. tekr ſkrẏm͛ neſtbaggan̅ kaſtar a bak ſnẏr þv͛s í ſkogín̅ ꝼᷓ þ̅m þeſſ getið at æs͛n͛ bæði þa heila oꝛr ſnẏr ꝼram̅ a leiðina þ̅r ꝼelagar g̅gr ꝼraman hittaz miðſ ꝺagſ þa ſa þ̅r b̅g ſtanꝺa a vǫllu̅ nokkuru̅ ſettu hnakkan a bak aptr aðꝛ þ̅r ꝼengu ſieð ẏꝼ͛ upp. ganga b̅garen̅ar grinꝺ ꝼͥ b̅g hliðinu lokin aptʀ. Þoꝛr gekk a grinꝺína ꝼekk æͥ upp lok̅it. en̅ þ̅r þræẏttu at komaz i b̅rgina þa ſmugu þ̅ꝛ millu̅ ſpalan̅a koma sᷓ in̅ ſa þa hǫll mickla g̅gu þan̅ig hurðin opin. þa g̅gu þ̅r in̅ ſa þar marga m̅n a tua bekkí ꝼleſta ærið ſtoꝛa þvi næſt komu þ̅r þvi næſt komu þ̅r ꝼͥ k̅gin̅ utgarða loka kvoꝺꝺu en leit ſeínt þ̅ra glottí tǫn̅ ml̅. Seint um langan veg at ſpẏria tiðinꝺa ę. anan veg en̅ hẏgg þeſſi ſveinſtꜹli oꝛðin̅ aku þoꝛr. en̅ meirí mun tu v͛a en ſẏniz þu hvat iþrotta er þ̅ er þ͛ alagͬ þikkiz v͛a vͥbun͛ eingi ſk̅ v͛a m oſſ ſa æͥ kun̅i nokkurſkonar liſt ę. kunanꝺi umꝼᷓm aðꝛa m̅n. þa ſv ſa er ſiðarſt gekk loki heit͛. kan̅ ek þa iþrott ek em buin̅ reẏna at eingi ſa in̅i at ſkiotara ſk̅ eta mat ſin̅ en̅ ek. þa ſv. utgarða lokí. Iþroṫ er þ̅ eꝼ þu eꝼn͛ ꝼreiſta ſk̅ þa þeſſar iþrottͬ. kallaði utar a bekkin̅ at ſa logi heit͛ ſk̅ ganga a golꝼ ꝼram̅ ꝼreiſta ſin motí loka. þa tek̅ trog æítt boꝛit in̅ a hallar golꝼit ꝼẏllt aꝼ ſlatͥ. ſettiz loki at ǫðꝛu̅ enꝺa en logí oðꝛum át hvͬtveggi ſe̅ tiðaz mættuz i miðíu trogínu. haꝼði þa loki etið ſlatr allt aꝼ beinu̅ en̅ logi haꝼði etit ſlatr allt beinín m sᷓ trogit ſẏnꝺiz nu ǫllu̅ ſem loki heꝼði latið leikin̅. a ſpẏ utgarða lokí hvat ſa en̅ ungí kun̅i leika. en̅ þialꝼí .ſ. at mun ꝼreíſta ren̅a ſkeið nokkut ein̅ hv͛n þan̅ utgarða loki ꝼæṙ tͥ. Utgͬl. ſeg͛ at þ̅ta goð íþrott kallar þeſſ meirí uon at vel at buín̅ ſkiotleikin̅ eꝼ ſk̅ þeſſa i þrott inna en̅ þo lætr ſkiott ſk̅u þeſſa ꝼreiſta. ſtenꝺr upp g̅gr ut var þar gott ſkeið at renna ept͛ ſlettu̅ vellí. þa kallar utg. ſin ſvein ſtavla nokkurn neꝼnꝺꝛ hugí bað re̅a i kǫpp þialꝼa. þa taka þ̅r ꝼẏrſta ſkeið hugi þvi ꝼᷓma at ſnẏz aptr moti h̅m at ſkeiðſ enꝺa. þa m. Utgͬl. þurꝼa mun tu þialꝼi at leggi þik meí ꝼram̅ eꝼ þu ſk̅t vín̅a leikin̅ en þo er þ̅ ſatt at ekki haꝼa komít þ̅r m̅n at þikkia ꝼothvatͬí þa taka þ̅r aptr an̅at ſkeið þa er hugi kemr ſkeiðſ enꝺa ſn͛iz aptr þa la̅gt kolꝼ ſkot þialꝼa. þa m. utg. vel þikki .þ. ren̅a. en̅ æͥ trui ek at vin̅i nu leíkin̅. en̅ nu mun ræẏna leikin̅ þ̅r ren̅a þriðia ſkeið. þa taka þ̅r en̅ ſkeiðit. ren̅r hugi ſkei nꝺa ſnẏz aptr þialꝼi æͥ þa komin̅ a mitt ſkeið. þa ſegi aller a ſpẏr utgͬð. þoꝛ hvat þ̅ra iþrotta mun v͛a nt þ̅na leik. er muní vilia birta ꝼͥ þ̅m sᷓ mikklar ſogur ſe̅ m̅n haꝼa goꝛt ſtoꝛvͥkí h̅s þa ſv. þoꝛr. hellz vill þ̅ til taka at þræẏta um ꝺꝛẏkiu æin̅ hv͛n man̅. Utg. ſeg͛ at þ̅ ma vel v͛a. g̅gr in̅ i hollina. ſkal taka vitiſ hoꝛn þ̅ hirꝺ m̅n eru van͛ ꝺꝛekka aꝼ þvi næſt kemr ꝼram̅ ſkutil ſveín̅ m hoꝛnínu ꝼær þoꝛ i honꝺ. þa m. ut ahoꝛní þeſſu þikki þa velꝺꝛukk̅ eꝼ i eínu̅ ꝺꝛẏkk g̅gr aꝼ en̅ ſum͛ ꝺꝛikka aꝼ i .ij. ꝺꝛẏkkiu̅ en̅ eingi sᷓ mikill ꝺꝛẏkkiu mͬ at æͥ gangi aꝼ i þͥmr. Þoꝛ̇ litr a hoꝛnit ſẏniz ekkí mik̅ er þo hellꝺꝛ langt en miǫk þẏſtr tekr ꝺꝛekr ſvelgr allſtoꝛu̅ hẏġʀ at æͥ ſk̅ þurꝼa optͬ at luta i hoꝛnít. en̅ er þraut erenꝺít laut oꝛ hoꝛníno Ok hvat leið ꝺꝛẏkkinu̅ liz h̅m sᷓ ſem all litill munr mun v͛a at nu ſe lægᷓ i hoꝛnino en̅ aðꝛ. þa .m. utg. vel ꝺꝛukk̅ æi mik̅. æͥ munꝺa ek tͧa eꝼ værí ſagt ꝼra at aſa þoꝛr munꝺí æͥ meíra ꝺꝛẏkk ꝺꝛekka en̅ þo veit ek at þu munt vilia ꝺꝛekka aꝼ i oðꝛu̅ ꝺꝛẏkk þoꝛr .ſ. engu ſetr hoꝛnið a mun̅ hẏggr nu at ꝺꝛekka meira ꝺꝛẏkk. þæẏt͛ a ꝺꝛẏkkiuna ſe̅ h̅m van̅z erenꝺít en̅ at ſtikill hoꝛnſinſ vill æͥ upp sᷓ míog ſe̅ h̅m likar tok hoꝛnít aꝼ mun̅i liz h̅m nu ſe̅ min̅a haꝼi þoꝛrit en hinn ꝼẏa ſin̅i nu gott b͛anꝺí boꝛð a hoꝛnínu. þa m. Utg. hvat er nu þo mun tu nu æͥ ſpara æínſ ꝺꝛẏkkiar meira en þ͛ mun hagr a v͛a. sᷓ liz eꝼ þu ſk̅t nu ꝺꝛekka aꝼ hoꝛnínu en̅ þriðia ꝺꝛẏkkín̅ ſe̅ þeſſi mun meſtr ætlaðꝛ en̅ ekki mun tu mega heita m oſſ sᷓ mikill ſem æs͛ kalla þik eꝼ þu gioꝛ͛ æͥ meira aꝼ þer um aðꝛa leika en̅ liz at þ̅na v͛a. þa þo reiðꝛ ſetr hoꝛnit a mun̅ ꝺꝛek̇r ſem akaꝼlegaz þꝛæẏt͛ ſe̅ meſt a ꝺꝛẏkkin̅. en̅ er ſa i hoꝛnít þa haꝼði nu hellꝺz nokkut munr a ꝼeng̅ þa bẏðꝛ upp hoꝛníð vill ꝺꝛekka meira. þa m. Utg. auðſætt nu at maaṫr þin̅ ekki sᷓ mikill ſe̅ hugðu̅ ę. vill tu ꝼreiſta um ꝼleiri leika ſia ma nu at ekki nẏt͛ þu aꝼ. þoꝛr .ſ. ꝼꝛeiſta ma ek en̅ um nokkura leika en̅ unꝺarlega munꝺi þikkia þa ek heíma m aſu̅ eꝼ þilik͛ ꝺꝛẏkk͛ væri sᷓ litlir kallað͛. en̅ hvat leik vili þ͛ nu bioða m͛. þa m utgl.. at g͛a ung͛ ſveinar litið mͬk mun þikkía at heꝼia aꝼ ioꝛðu kǫtt min̅n. en̅ æͥ munꝺa ek kun̅a at mæla þvilikt aſa þor eꝼ ek heꝼða æͥ ſieð ꝼẏʀ at þu ert mẏcklu min̅i ꝼͥ þ͛ en ek hugða. þvi næſt liop ꝼram̅ kǫttr æin̅ gᷓr a hallar golꝼit hellꝺꝛ mikill en þoꝛr gekk tok henꝺí ſin̅i viðꝛ unꝺ͛ miðian kviðin̅n. Ok lẏpti upp en kottrin̅ bæẏgði kengin̅ sᷓ ſem þoꝛr rettí upp honꝺina þa þ. ſeillꝺiz sᷓ langt upp ſem matti lengzt þa liettí kottrín̅ æínu̅ ꝼætí ꝼekk þoꝛ̇ æͥ ꝼramið þ̅na leík mei þa .m. Utg. Sua ꝼoꝛ þeſſi leikr ſe̅ mik varði. kottrin̅ hellꝺꝛ mikill en̅ þoꝛr lagr litill hia ſtoꝛm̅ní þi ſem er m oſſ. þa m. þoꝛ̇. Sua litin̅ ſe̅ þ͛ kallið mik gangi æin̅hv͛r ꝼaiz við mík nu em ek reíðꝛ. þa ſv. utg. leit a bekkína. æͥ ſe ek þan̅ man̅ in̅i at æͥ mun litilræði i þikkia at ꝼaz við þik. en̅ m. Sia̅ ꝼẏrſt kalli hingat k͛lingína ꝼoſtru mína ellí ꝼaiz þoꝛr h̅a. eꝼ vill. ꝼellt heꝼ͛ hon þa m̅n er haꝼa ſẏn̅z æͥ uſt͛klegͥ en þoꝛr er. þͥ næſt ko̅ i hollina k͛ling nokkur gomul. þa m. utg. at hon ſk̅ taka ꝼang aaſa þoꝛ. ekki þarꝼ langt um at g͛a sᷓ ꝼoꝛ ꝼang þ̅ at þvi harðara en̅ þoꝛr knuðiz at ꝼanginu þvi ꝼaſtara ſtoð hon þa tok k͛lingín at leita bꝛagða varð þoꝛr þa lauſſ a ꝼotu̅ þær ſviptingar allharðar æͥ lengi aðꝛ þoꝛr ꝼell a kne ǫðꝛu̅ ꝼætí þa gekk utgͬða lokí bað þau hætta ꝼangínu ſagði sᷓ at þoꝛr munꝺi æͥ þurꝼa at bioða ꝼleiru̅ m̅m ꝼang i h̅s hirð. var þa komið at nott viſaði utg. þ̅m ꝼelogu̅ ſætiſ ꝺveliaz þar natt langt i goðu̅ ꝼagnaðí. en̅ at moꝛní þegͬ er ꝺagaði ſtanꝺa þ̅r ꝼelagar upp klæða ſik eru bun͛ brott at ganga. þa ko̅ þar utgl. liet ſetia þ̅m boꝛð ſkoꝛti þa æͥ goðan ꝼagnat mat ꝺꝛẏkk þ̅r haꝼa mataz ſnuaz þ̅r ꝼ͛ðar. utg. ꝼẏlg͛ þ̅m ut. g̅gr m þ̅m brott oꝛ b̅gin̅í. en̅ at ſkilnaði þ̅ʀa m. utg. þoꝛſ ſpẏ hv͛nveg h̅m þikk͛ ꝼ͛ð ſín oꝛðín ę hvͬt heꝼ͛ hitt rikara man̅ en ſik. þoꝛr .ſv. at æͥ mun þ̅ ſegia at æͥ haꝼi mikla uſæ̅ð ꝼarit i þ̅ra vͥſkiptu̅ en̅ þo veít ek at þ͛ munuð kalla mik litin̅ man̅ ꝼͥ uní ek því illa. þa ml̅ utg. nu ſk̅ ſegia þ͛ hið ſan̅a er þu ert ut komin̅ um b̅gina eꝼ ek liꝼi mega ek raða þa ſk̅ tu allꝺꝛi opta i h̅a koma þ̅ veit mín allꝺͥ heꝼð͛ þu i h̅a komit eꝼ ek heꝼða vitað aðꝛ at þu heꝼð͛ sᷓ mikin̅ krapt m þ͛ þu heꝼð͛ sᷓ næʀ haꝼt oſſ mikilli oꝼæru. en̅ ſionhvꝼingar heꝼi ek goꝛt þ͛ ꝼẏrſta ſin̅ a ſkoginu̅ ko̅ ek ꝼunꝺar ẏðꝛ þa er þu ſkẏllꝺ͛ læẏſa neſtbaggan þa haꝼða ek bunꝺit m gꝛeſſ iarní en þu ꝼant æͥ hvͬ upp ſkẏllꝺí luka. en̅ þi næſt lauſt þu mik með hamrínu̅ .iij. hgg. hit ꝼẏrſta mín̅zt þo sᷓ mik̅ at munꝺí enꝺaz til bana eꝼ a heꝼði komít. en̅ þar þu ſatt hia b̅g mín̅i ſet b͛g þar ſattu oꝼan i þria ꝺalí ꝼ͛ſkæẏtta æin̅ ꝺiupaztan þ̅ hamͬſpoꝛ þín ſetb͛ginu bra ek ꝼͥ hǫggín en æͥ ſt tu þ̅ sᷓ var um leikana þ͛ þræẏttut hirð mina þa þ̅ hið ꝼẏrſta er loki gioꝛði. míok ſolltin̅ aat titt. en̅ ſa logi heit͛ þ̅ villiellꝺꝛ bꝛenꝺi æͥ ſein̅a trogít en̅ ſlatrið. en̅ er þialꝼi þꝛræẏtti raſ þan̅ hugi h þ̅ var hugr min̅ þialva æͥ vænt at þræẏta ſkiotꝼærí han̅n. en þ̅ þu ꝺᷓkt aꝼ hoꝛnínu þotti þ͛ ſeint líða en þ̅ veít tru mín at þa vͬð þ̅ unꝺꝛ ek munꝺa æͥ trua at v͛a mættí an̅a enꝺ͛er hornſinſ ut i haꝼi en þ̅ ſat tu æͥ. en nu þu kemr ſęvare̅s þa mun tu ſia mega hv͛n þurð þu heꝼ͛ ꝺꝛukk̅ a ſionu̅. þ̅ eru nu ꝼiǫꝛ᷑ kallaðar en̅ ml̅i h̅. æͥ þottí hitt min̅a v͛t er þu lẏpt͛ upp kettínu̅ þ͛ ſatt at ſegia þa hræꝺꝺuz aller þ̅r er ſa er þu lẏpt͛ aꝼ ioꝛðu æinu̅ ꝼætínu̅ en̅ ſa kottr æͥ ſem þ͛ ſẏnꝺiz þ̅ miðgarðz oꝛmr liggꝛ um lonꝺ ǫll van̅z h̅m vͬla lengꝺ ioꝛðina tækí ſpoꝛðꝛ hꝼuð sᷓ langt ſeillꝺiz þu upp at ſkamt þa hímínſ Ehitt mik̅ unꝺꝛ um ꝼang̅ þu ſtoðt sᷓ lengi ꝼell æͥ mei en a kne ǫðru̅ ꝼætí þu ꝼek̇z elli ꝼͥ þvi at æingí heꝼ͛ ſa voꝛðit eingí mun v͛ða eꝼ gamall v͛ðꝛ at æi komi ellín ǫllu̅ ꝼallz er nu þ̅ ſatt at ſegía at munu̅ ſkiliaz þa betr hvͬra tveggiu hanꝺar at þ͛ komið æͥ opta mik at ꝼin̅a. ek mun en̅ an̅at ſin̅ v͛ia b̅g mína m þiliku̅ velu̅ ę oðꝛu̅ sᷓ ekki vallꝺ munu þ͛ a ꝼa. en̅ er þoꝛr hæẏrði þeſſa tǫlu greip hamͬſenſ bregði a lopt en̅ er ſk̅ ꝼram̅ reiða þa hv͛gi utgarða loka þa ſnẏz aptr b̅garen̅ar ætlaz þ̅ ꝼͥ at briota b̅gina þa ſier þar vǫllu viða ꝼagra en enga b̅g. Snẏz aptr ꝼ͛r leið ſína þeſſ ko̅ aptr i þꝛuðvanga en þ̅ er ſatt at ſegia at þa haꝼði rꜳðit ꝼͥ at leita til eꝼ ſaman mætti v͛a ꝼunꝺi þ̅ra miꝺgarðz oꝛmſ ſem ſiðaʀ vͬð. nu ætla ek at eíngi kun̅i þ͛ ꝼramͬr at ſegia ꝼᷓ þeſſi ꝼ͛ð þoꝛſ. þa .m. G. Allmikkill utgl. ꝼͥ ſier en̅ m velu̅ ꝼiolkẏngi ꝼ͛r miǫk. en̅ þ̅ ma ſia at mikill ꝼͥ at attí hirðm̅n þa mikin̅ matt haꝼa .ę. hvart heꝼ͛ þo ekki þeſſ heꝼnt. aaʀ ſv sᷓ. æͥ er þ̅ okun̅ikt þoṫ æͥ ſe ꝼræði m̅n er þo leiðrettí þeſſa ꝼ͛ðina er nu ꝼᷓ ſagt ꝺvalðiz ekki lengí heima aðꝛ bioz sᷓ ſkẏnꝺiliga ꝼ͛ðar at haꝼði æͥ haꝼrana ekki ꝼoꝛunæẏti. gekk ut ꜳſgͬð sᷓ ſe̅ ungr ꝺꝛe̅gꝛ ko̅ æin̅ aptan at kvellꝺi iǫtunſ æinſ ſa h. ẏm͛. þ. ꝺualðiz þar giſtingu nottína en i ꝺagan ſtoð ẏm͛ upp klæꝺꝺiz bioz at roa a ſæ ꝼiſkíar. en̅ þo upp ſkiott buin̅ bað at ẏm͛ ſkẏllꝺí lata roa m s͛. en ẏm͛ ſagði at litil lið ſemð munꝺí at h̅m v͛a er litill ungm̅ní æítt mun þik kala eꝼ ek ſit sᷓ lengi utarlega ſem ek em vanr en̅ þoʀ ſagði at munꝺí roa mega ꝼͥ þvi langt ꝼᷓ l̅ꝺi at æͥ viſt hvart munꝺi ꝼẏ beiðaz at roa utan reiꝺꝺiz þo iotnínu̅ sᷓ at þa buið at han̅ munꝺi þegar lata hamͬen̅ ſkella h̅m. en̅ let þ̅ b͛az ꝼͥ þi at hugði þa at ræẏna aꝼl ſitt i oðꝛu̅ ſtað. ſpurði ẏmí hvat þ̅r ſkẏllꝺu haꝼa at beitu̅ en ẏm͛ bað ſialꝼan ꝼa beitur. þa ſn͛iz þoʀ brott þangat ſa ǫxna ꝼlokk nokkurn er ẏm͛ atti. tok en̅ meſta uxan̅ himin hriotr kall̅ ſleit aꝼ hoꝼuðit ꝼoꝛ með ſioꝼͬ haꝼði þa ẏm͛ ut ſkotið nǫkkvanu̅. þoꝛr gekk a ſkipit ſettiz i auſt ru̅ tok tvær arͬ reri þotti ẏmi ſkriðꝛ v͛ða aꝼ roðꝛí h̅s. ẏm͛ rerí i halſinu̅ ꝼram̅ ſottiz ſkiott roðꝛin̅. ſagði ẏm͛ at þa þ̅r komn͛ a þær vaſt͛ er vanr at ſitia ꝺraga ꝼlata ꝼiſka. en .þ. kveðz villꝺu roa mẏcklu lengra toku þ̅r en̅ ſn͛ti roðꝛ. þa ſagði ẏm͛ at þ̅r komn͛ sᷓ langt ut at hætt at ſitia ꝼͥ miðgarðz oꝛmí. en̅ .þ. kvez munꝺu roa en̅ um hrið sᷓ gioꝛði h̅. en ẏm͛ þa allokatr. en þa er þo lagði upp ararnͬ gꝛeiꝺꝺi vað hellꝺꝛ ſt͛kan æͥ ǫngullen̅ min̅í ę oꝛamlegͥ. þar let .þ. koma a ǫngulin̅ uxa hoꝼuðit kaſtaði ꝼͥ boꝛð ꝼoꝛ ǫngullin̅ grun̅z er þ̅ ſatt at ſegia at æͥ gíntí þ. min̅r þa míðgarðz oꝛm en̅ utgarða lokí haꝼði ſpottat þoꝛ þa er hoꝼ oꝛmín̅ upp m henꝺi Miðgarðz oꝛmr gæín um miðguxahauꝼuðit. en̅ ǫngullin̅ va i gomin̅ ormínu̅. en̅ er oꝛmren̅ kenꝺi þ̅ bra han̅ sᷓ hart at bað͛ hneꝼar þoꝛſ ſkullu ut at boꝛðínu þa varð þoʀ reiðꝛ ꝼærðiz i aſmegín ſpẏrnꝺi sᷓ ꝼaſt at liop baðu̅ ꝼotu̅ í gegnu̅ ſkipit ſpẏrnꝺi grun̅í ꝺꝛo þa oꝛmín̅ upp at boꝛði. en̅ þ̅ ma ſegía at eingi heꝼer ſa ſieð all ogurlegar ſion͛ æͥ mattí þ̅ ſia er .þ. hveſtí augun a oꝛmín̅. en̅ oꝛmrin̅ ſtͬði neðan i mot bleſ æitrínu. þa ſagt at iotun̅in̅ ẏm͛ g͛ðiz litv͛pr. ꝼǫlnaði ræꝺꝺíz ſa .O. þ̅ ſioꝛin̅ ꝼell ut in̅ um nǫkkvan̅. i þui bilí þo gꝛeip hamͬen̅ ꝼærði a lopt þa ꝼalmaði iǫtun̅in̅ agnſax hio vað þoꝛſ a boꝛði. en̅ oꝛmren̅ ſektiz i ſioen̅. en̅ .þ. kaſtaði hamrenu̅ ept͛ h̅m ſegia m̅n at lẏſti aꝼ h̅m hoꝼuðit hronnunu̅. en̅ ek hẏgg hiṫ v͛a þ͛ ſatt at ſegía at miðgͬðz.O. liꝼ͛ en̅ liggr i ſia. en þo reiꝺꝺi hneꝼan̅ ſetr æẏra ẏmí sᷓ at ſtæẏptíz ꝼͥ boꝛð ſier i iliar h̅m. en̅ þo l̅ꝺz. a .m. ɢ. haꝼa nokkur meírí tiðinꝺí oꝛðít m aſu̅. All mik̅ trekvͥkí van̅ .Þ. i þeſſi ꝼ͛ð. þa ſ. haar. v͛a mun at ſegia ꝼᷓ þ̅m tiðinꝺu̅ meira þotti v͛t aſunu̅. en̅ þ̅ er upphaꝼ þ̅rar ſogu at ballꝺꝛ hin̅ goða ꝺꝛæẏmði ðꝛauma ſtoꝛa hættlega vm líꝼ ſítt. en̅ er ſagði aſunu̅ ꝺꝛaumana þa baru þ̅r ſaman rað ſín þ̅ goꝛt at beiða griða ballꝺꝛí ꝼͥ allz konͬ hꜳſka. ꝼͥgg tok ſuarꝺaga þeſſ at æíra ſkẏllꝺi ballꝺꝛí ellꝺꝛ uatn iarn allz konar malmr ſteinar ioꝛðín viðirn͛ ſott͛nar ꝺẏren ꝼuglarn͛ æitríð oꝛmarn͛. en̅ er þ̅tta var goꝛt vítað. þa þ̅ ſkemtan ballꝺꝛſ aſan̅a at ſkẏllꝺí ſtanꝺa upp a þ̅gum en aꝺꝛ͛ æs͛ ſkẏllꝺv ſum͛ ſkiota a ſum͛ hoggva til ſum͛ b͛ia griotínv. en̅ hvat ſem var goꝛt ſakaði ekki. þottí þ̅tta ǫllu̅ mikill ꝼᷓmí. en þ̅ta ſa loki lauꝼæẏiar .ſ. þa likaði h̅m illa. gekk ꝼenſalar ꝼͥggiar bra i konv líkí. þa ſpẏ ꝼrigg eꝼ ſv kona viſſi hvat æs͛ heꝼðiz a þ̅ginv. hon ſagði at aller ſkutu ballꝺrí þ̅ at ſakaði ekkí. þa .m. ꝼͥgg. æͥ munu uapn ę við͛ granꝺa ballꝺꝛí. æiða heꝼi ek ꝼeng̅ aꝼ ǫllu̅ þ̅m. þa ſpẏ konan. haꝼa aller lut͛ þ͛ æiða un̅it at æira ballꝺͥ. þa .ſ. ꝼͥgg. vex viðar teínungr æín̅ ꝼͥ veſtan valhǫll. Sa kallaðꝛ miſtil tein̅. ſa þottí ungr at kreꝼia eiðſínſ. þvi næſt hvarꝼ konan bꝛaút. en̅ loki tok miſtilteín ſleit vpp gekk þ̅gſ. en̅ hǫðꝛ ſtoð utarlega i man̅hringinu̅ þ̅t blinꝺꝛ. þa m. loki h̅. hvi ſkẏtr þu ekki at ballꝺrí. ſv. þ̅t ek ſe æigí hvar ballꝺꝛ þ̅ an̅at at ek em vapn láuſſ. þa ml̅ loki. ɢioꝛ þu þo i liking an̅arra veit ballꝺͥ ſæmð ſem aꝺꝛ͛ m̅n ek mun uiſa þ͛ hvar ſtenꝺꝛ. ſkiot at honu̅ venꝺi þeſſu̅. Hǫðꝛ tok miſtilteín ſkaut ballꝺꝛí at tͥ viſan loka. ꝼlaug ſkotið í gegnu̅ h̅. ꝼell .b. ꝺauðꝛ iarðar heꝼ͛ þ̅ meſt uhapp goꝛt v͛ið m guðu̅ m̅m. þa ballꝺꝛ var ꝼallin̅ þa ꝼelluz ǫllu̅ aſum oꝛðtk sᷓ henꝺꝛ at taka h̅s ſa hv͛r an̅arí m æinu̅ hug all͛ þeſſ un̅íð haꝼði v͛kít. en̅ æͥ mattí heꝼna þar sᷓ mikill gͥðaſtaðꝛ. en þa æs͛n͛ vitkuðuz þa þ̅ ꝼẏrſt at gratrin̅ ko̅ upp sᷓ at æingi mattí oðꝛu̅ ſegia m oꝛðunu̅ ꝼᷓ ſinu̅ harmí. en̅ oðen̅ bar þ̅m mun v͛ſt þ̅na ſkaða ſem kun̅i meſta ſkẏn hv͛ſu mikil aꝼtaka míſſa aſunu̅ i ꝼᷓꝼalli ballꝺꝛſ. en er guðin vitkuðuz Þa m. ꝼͥ ſpurði hv͛r ſa væri m aſu̅ æignaz villꝺí allar aſt͛ mínar hÿlli vili riða a helveg ꝼreiſta eꝼ ꝼaí ꝼunꝺit ballꝺꝛ bioða heliu utlauſn eꝼ hon vill lata ꝼara ballꝺꝛ hæím i aaſgarð. en̅ ſa er neꝼnꝺꝛ h͛moðꝛ en̅ huatí ſon oðínſ þ̅rar ſenꝺi ꝼarar vͬð. þa tekin̅ ſleipn͛ heſtr oðínſ leíꝺꝺꝛ ꝼram̅ ſteig h͛moðꝛ a þan̅ .h. hlæẏptí brott. en̅ æs͛n͛ toku lik ballꝺꝛſ ꝼluttu ſioꝼar. hrínghoꝛni het ſkíp ballꝺꝛſ. allra ſkipa meſtr. víllꝺu guðin ꝼᷓm ſetia g͛a þar a balꝼǫꝛ ballꝺꝛſ en̅ ſkip̅ gekk hv͛gi ꝼram̅. þa ſent í iotun heíma ept͛ gẏgi þ̅rí hẏrrokkín er neꝼnꝺ eer hon ko̅ reið vargí haꝼði hoggoꝛm at táumu̅. þa liop hon aꝼ heſtinu̅. en̅ in̅ kallaði b͛ſerkí ꝼioꝛa at giæta heſtzenſ ꝼengu þ̅ꝛ æͥ hallꝺit nema þ̅r ꝼellꝺi h̅. þa gekk hẏrrokin a ꝼᷓmſtaꝼn nokkua̅s hratt ꝼᷓm i ꝼẏrſta vͥbragðí sᷓ at ellꝺꝛ raut oꝛ hlun̅unu̅. en lonꝺ ǫll ſkulꝼu. þa vͬð þoꝛr reíðꝛ greip hamͬen̅ munꝺi þa briota hoꝼut h̅nar aðꝛ ǫll guðin baðu h̅e ꝼͥðar. þa boꝛið ut a ſkip̅ lik ballꝺꝛſ. en̅ er þ̅ ſa kona h̅s na̅na nepſꝺott͛ þa ſprakk aꝼ harmí ꝺo hon boꝛín a balit ſlegi i ellꝺí. þa ſtoð þo at vigði balið m miollní. en̅ ꝼͥ ꝼotu̅ h̅m ran̅ ꝺv͛gr nokkuʀ ſa litr neꝼnꝺꝛ. en .þ. ſpẏrnꝺí ꝼæti ſinu̅ a hratt h̅m i ellꝺin̅ bꝛan̅ þ͛ſi bꝛen̅u ſottí mͬgſkonͬ þíoð. ꝼẏrſt ſegia ꝼᷓ oðní at m ꝼoꝛ ꝼͥ valkẏriur hraꝼnͬ h̅s. en ꝼræẏr Ok í k͛ru m gellti þ̅m gullinburſtí heit͛ eða ſliðꝛugtan̅í. en̅ heímꝺallr reið heſtí þ̅m gulltoppr .h. en̅ ꝼræẏia kǫttu̅ ſínu̅ þar kemr mik̅ ꝼolk hrimþuſſa b͛gríſa. oðin̅ lagði a balið gullríng þan̅ ꝺꝛaupn͛ heit͛. h̅m ꝼẏlgði ſiðan ſu natt᷑a at hína niunꝺu hu͛ia nott ꝺꝛupu aꝼ h̅m .uiij. hríngͬ iaꝼnhǫꝼger. heſtr ballꝺrſ leiꝺꝺꝛ a balít m ǫllu reiðí. en̅ þ̅ er at ſegia ꝼᷓ h͛moðí at reið .ix. nætr ꝺǫkkua ꝺala ꝺiupa sᷓ at ſa ekkí ꝼẏ en̅ ko̅ aren̅ar giallar reið a giallar bruna þǫkt lẏſi gullí. moðguðꝛ neꝼnꝺ mær ſu giæt͛ bruaren̅ar. ſpurði at naꝼní at ætt ſagði at hín̅ ꝼẏa ꝺ. riðu um bꝛuna .v. ꝼẏlki ꝺauðꝛa en̅ æͥ ꝺẏnr bꝛue̅ min̅r unꝺ͛ æínu̅ þ͛ æͥ heꝼ͛ þu lit ꝺauðꝛa hvi riðꝛ þu a helveg. ſ. ek ſk̅ riða heliar at leita ballꝺꝛſ .e. hvͬt heꝼ͛ þu nakkvat ſieð ballꝺꝛ a helvegí. ſ. at ballꝺꝛ haꝼí þar riðit um giallar bꝛu. en̅ niðꝛ noꝛðꝛ liggr helvegr. þa reið h͛m. þar ko̅ at helgͥnꝺu̅. þa ſteig aꝼ heſtinu̅ gẏrði faſt ſteig upp kæẏrði ſpoꝛu̅ en̅ heſtͥn̅ hliop sᷓ hͬt ẏꝼ͛ grínꝺína at ko̅ hv͛gi nær. þa reið hei̅ hallaren̅ar ſteig aꝼ bakí gekk in̅ i hǫllína. ſa þar ſitia i onꝺvegi ballꝺꝛ broður ſin̅ ꝺvalðiz h͛moðꝛ þͬ nottina. at moꝛní beiꝺꝺiz aꝼ heliu at ballꝺꝛ ſkẏllꝺi riða hei̅ m h̅m. ſagði hv͛ſu mikill grꜳtr m aaſu̅. en̅ hel ſagði at þ̅ ſkẏllꝺí sᷓ ræẏna hvͬt ballꝺꝛ sᷓ aſtſæll ſe̅ ſagt e͛. Ok eꝼ all͛ lut͛ i hæímínu̅ kvik͛ ꝺauð͛ grááta þa ſk̅ ꝼara aaſa aptr en̅ hallꝺaz m helíu eꝼ nokku mæler ę. vill æͥ gráta. þa ſtoð h͛m. upp en̅ ballꝺꝛ leiꝺꝺi ut oꝛ hollin̅i tok hríngin̅ ꝺꝛaupní ſenꝺí oðní mínía. en̅ nan̅a ſenꝺi ꝼͥgg riptí en̅ ꝼleirí giaꝼ͛. ꝼullu ꝼingrgull. þa reiꝺ h͛moðꝛ aptr leið ſína ko̅ i aaſgͬð ſagði ǫll tiðinꝺi þꜹ ui næſt ſenꝺo æs͛ um allan hei̅ haꝼði ſieð ę hæẏrt. erenꝺreka at biðia at ballꝺꝛ væri gᷓtin̅ oꝛ helíu. en aller gioꝛðu m̅nern͛ kvikenꝺín ioꝛðín ſteinͬn͛ tre allr malmr sᷓ ſem þu munt ſieð haꝼa at þess͛ lut͛ gᷓta þa er þ̅r koma oꝛ ꝼroſtí í híta. þa ſenꝺi m̅n ꝼoꝛu heím hoꝼðu vel rek̅ erenꝺi ſín. ꝼin̅a þ̅r i helli nokkuru̅ hvar gẏgr ſat. ſu neꝼnꝺiz þǫkk. þ̅r biðia h̅a grata ballꝺꝛ oꝛ helíu. hon .ſ. sᷓ. þǫkk mun grata þuʀu̅ tááru̅ ballꝺꝛſ báálꝼarar. kvikſ ne ꝺauðs nautka ek karlſ .ſ. hallꝺí hel þvi heꝼ͛. en̅ þeſſ geta m̅n at þar haꝼi v͛iꝺ lokí lauꝼæẏíar ſon er ꝼleſt heꝼ͛ illt goꝛt m aaſu̅. þa m. G. Allmikklu ko̅ loki a leið olli ꝼẏrſt þvi ballꝺꝛ vegín̅ sᷓ því er vͬð æͥ læẏſtr ꝼᷓ helíu ę hvͬt h̅m nokkut þeſſa heꝼnt. hꜳr .ſ. Gollꝺít h̅m þ̅tta sᷓ at mun lengí ken̅naz. a er guðín oꝛðin h̅m sᷓ reið ſe̅ von vͬ. hliop bꝛaut ꝼal ſik a ꝼiallí nokkuru g͛ði þar huſ .iiij. ꝺẏ at matti ſia oꝛ huſínu i allar ætt͛. en̅ opt ꝺaga bra i lagſlikí ꝼalſt þa þar ſem heit͛ ꝼranangrſ ꝼoꝛſ. hugſaðí ꝼͥ ſier hvería vel æs͛ munꝺu ꝼin̅a at taka i ꝼoꝛſínu̅. en̅ ſat i huſínu tok língarn reið a rækſna sᷓ ſem net ſiðan goꝛt en̅ ellꝺꝛ bꝛan̅ ꝼͥ h̅m. þa ſa at æs͛ attu ſkamt h̅s haꝼði oðin̅ ſieð oꝛ hliðſkialꝼin̅i hvar var. liop þegar ut i na. en̅ kaſtaði netínu ꝼram̅ i ellꝺín̅. en̅ er æs͛ koma þa gekk ſa ꝼẏrſt in̅ er allra vitraztr er kuas͛ er neꝼnꝺꝛ er ſa a ellꝺinu̅ ꝼolſkan̅ netið haꝼði bꝛun̅ít þa ſkilði at þ̅ munꝺi viel v͛a at taka ꝼiſkana ſagði aſunu̅. þvi næſt toku þ̅r gioꝛðu net ept͛ þvi ſem þ̅r ſa a ꝼǫlſkanu̅ at loki haꝼði goꝛt. buið netið þa ꝼara æs͛ til Aren̅ar kaſta netí i ꝼoꝛſin̅. hellt þoꝛr oꝺꝛu̅ netz háálſi en̅ ǫðꝛu̅ hellꝺu aller æs͛ ꝺꝛogu netið. en loki ꝼoꝛ ꝼẏr͛ legz níðꝛ millu̅ ſteína tveggía. ꝺꝛogu þ̅r netíð ẏꝼ͛ han̅ kenꝺu at kvikt vͬð ꝼͥ. ꝼara í an̅at ſin̅ upp ꝼoꝛſínſ kaſta ut netínu binꝺa sᷓ þungt at æͥ ſkẏli unꝺ͛ mega ꝼara ꝼ͛r þa lokí ꝼẏr͛ netínu. en̅ ſier at ſkamt var ſiouͬ þa læẏpr upp ẏꝼ͛ þinulin̅ renn͛ upp í ꝼoꝛſ. nu ſa æſern͛ hvar ꝼoꝛ ꝼara en̅ upp ꝼoꝛſínſ ſkipta liðinu i tva ſtaði. en þoꝛr ueðꝛ þa ept͛ miðꝛi aanꝼara sua ut ſiouͬ. en er loki tva koſtí þ̅ liꝼſ haſkí at hlaupa a ſioen̅ en hin̅ var an̅a at leita en̅ ẏꝼ͛ netið þ̅ gioꝛði hliop ſem ſnaraz ẏꝼ͛ netþinulin̅. þo greíp ept͛ h̅m tok renꝺí i henꝺí h̅m sᷓ at ſtaðar na̅ honꝺín við ſpoꝛðin̅ er ꝼẏr͛ þa ſǫk ſiðan laxin̅ aptr míoꝛ. u loki tekin̅ griða lauſſ ꝼarið m i helli nokkurn. þa toku þ̅r .iij. hellur ſettu a egg luſtu rauꝼ a hellun̅i hv͛ri. þa tekn͛ ſẏn͛ loka vali nari ę narꝼí. bꝛugðu æs͛ vala i vͬgſlikí reiꝼ i ſunꝺꝛ narꝼa bꝛoður ſin̅. þa toku æs͛ þarma h̅s bunꝺu loka m ẏꝼ͛ þa iij. eɢ. ſtenꝺꝛ æin̅ unꝺ͛ h͛ðu̅ an̅aʀ unꝺ͛ lenꝺu̅. þriði unꝺ͛ kneſbotu̅. urðu þau bonꝺ at iarní. þa tok ſkaði eítroꝛm ꝼeſti upp ẏꝼ͛ h̅. sᷓ at æitríð ſkẏllꝺí ꝺꝛiupa oꝛ oꝛmínu̅ í anꝺlít h̅m. en̅ ſigẏn kona h̅s ſitr hía h̅m hellꝺꝛ mun̅laugu unꝺ͛ æitr ꝺropa. en þa er ꝼull er mun̅laugín gengr ſlær ut æitrinu. en̅ meðan ꝺꝛẏpr æitrið i anꝺlit h̅m. þa kippiz sᷓ hart at ioꝛð oll ſkelꝼr þ̅ kalli þ͛ l̅ꝺ ſkiapta þar liggr i bonꝺu̅ v͛r tiðinꝺi eru at ſegia um ragna rǫkkrſ. þa m. G. ragna rokkr þeſſ heꝼi ek æͥ ꝼẏʀ hæẏrt getíð. h. ſ. mikil tiðinꝺi ero þaðan at ſegia moꝛg þau hin ꝼẏrſtu at vetr ſa kemr kall̅ ꝼimbulvetr. þa ꝺꝛiꝼr ſníoꝛ oꝛ ǫllu̅ ættu̅ ꝼroſt eru þa mikil uinꝺar harð͛ ekki nẏtr ſolar. þ̅r vetr ꝼara .iij. ſaman ekkí ſumͬ í míllu̅. en̅ aðꝛ ganga sᷓ aðꝛ͛ .iij. vetr þa eru um allan heím oꝛroſtur mikklar þa ꝺꝛepaz bræðꝛ ꝼͥ agirní ſak͛ eingí þẏrm͛ ꝼǫður ę ſẏní i man̅ꝺrapu̅ ę ſivía ſlití. sᷓ ſeg͛ i uǫlu ſpa. Bræðꝛ munu b͛iaz at bǫnu̅ v͛ðaz munu ſẏſtrungar ſiꝼiu̅ ſpílla. hart m holðu̅ hoꝛꝺo̅r mikill ſkeggiǫlꝺ ſkalmollꝺ. ſkillꝺ͛ kloꝼn͛ uinꝺǫllꝺ uargollꝺ aðꝛ v͛ollꝺ ſtæẏpíz. þa v͛ðꝛ þ̅ ͛ mikil tiðin kia at ulꝼrin̅ glæẏp͛ ſolína þikk͛ m̅m þ̅ mík̅ meín. þa tekr an̅a ulꝼren̅ lít gioꝛ͛ ſa mik̅ ogagn. ſtioꝛnur hv͛ꝼa þa aꝼ himní. þa þ̅ tiðinꝺa at sᷓ ſkelꝼr ioꝛð oll biꝛg at uið͛ loſna oꝛ ioꝛðu upp en bioꝛgin hrẏnia en ꝼiotrar all͛ bonꝺ brotna ſlitna. þa v͛ðꝛ ꝼenriſ ulꝼr lauſſ þa gæẏſiz hauið a l̅ꝺín ꝼͥ því at þa ſnẏz miðgarðz oꝛmr í íotun moð ſæk͛ upp a l̅ꝺit. þa v͛ðꝛ þ̅ at naglꝼar loſnar ſkíp þ̅ er sᷓ heit͛. þ̅ er goꝛt aꝼ nǫglu̅ ꝺauðꝛa er þ̅ ꝼͥ þi uarnaðar v͛t eꝼ maðꝛ ꝺæẏr m oſkoꝛnu̅ nglu̅ at ſa maꝺꝛ æẏkr mik̅ eꝼní ſkipſínſ naglꝼarſ ͛ guðin m̅n villꝺu ſæínt a gioꝛt ẏrðí. en̅ i þeſſu̅ ſioꝼar gang ꝼlẏtr naglꝼar. hrẏmr heit͛ iǫtun̅ er ſtẏr͛ naglꝼara. en̅ ꝼenríſ ulꝼr ꝼ͛r m gapanꝺa mun̅ hin̅ neðꝛí kioptr a ioꝛðu en hin̅ eꝼrí við hímín. gapa munꝺí mæira eꝼ ru̅ væri til. Ellꝺar bren̅a oꝛ augu̅ h̅s nǫſum. Miðgarðſ oꝛmr blæſſ sᷓ æítrínu at ꝺꝛeiꝼ͛ lopt ǫll log Ok er allogurligr. a aðꝛa hlið ulꝼínu̅. i þeſſum gnẏ kloꝼnͬ himin̅in̅ riða þaðan muſpellz ſẏn͛. Surtr riðꝛ ꝼẏrſt ꝼẏr͛ h̅m ept͛ ellꝺꝛ bren̅anꝺí. Sv͛ð h̅s er gott míǫk aꝼ þvi ſkin̅ biartara en̅ aꝼ ſolu. en̅ er þ̅r riða biꝼrǫſt þa bꝛotnar hon ſem ꝼẏʀ er ſagt. Muſpellz meg͛ ſækia ꝼram̅ a þan̅ voll vigriðꝛ heít͛. þar kemr ꝼenríſ ulꝼr miðgͬz .o. þar er þa komín̅ lok hrẏmr m h̅m aller hrimþuſſar en̅ loka ꝼẏlgia aller heliar ſin̅ar. en̅ muſpellz ſẏn͛ haꝼa æin͛ ꝼẏlk̅g ſu biꝛt mig Vollren̅ vigriðꝛ er .c. raſta viðꝛ a hv͛nveg. en̅ er þeſſi tiðinꝺi v͛ða þa ſtenꝺꝛ upp heimꝺallr blæ akaꝼlega i giallar hoꝛn vekr upp ǫll guðin æiga þau þ̅g ſaman. þa riðꝛ oðen̅ mimiſ bꝛun̅z tekr rað aꝼ mímí ꝼͥ ſinu liði þa ſkelꝼr aſkr ẏggꝺꝛaſilſ eingí lutr er þa otta lauſſ a hímní ę ioꝛðu. ęſern͛ h͛væða ſik all͛ æínheriarn͛ ſækia ꝼram̅ a uǫlluna. riðꝛ ꝼẏrſt oðin̅ m gullhial̅ ꝼagra bꝛẏníu geir ſin̅ er gungn͛ heit͛ ſteꝼn͛ motí ꝼenríſ ulꝼ. en̅ þo ꝼram̅ a aðꝛa hlið h̅m ma ekki ꝺuga h̅m. þ̅t heꝼ͛ ꝼullt ꝼang at b͛íaz miðgͬðz .o. Fræẏr b͛ſt moti ſurtí v͛ðꝛ harðꝛ ſamgangr aðꝛ ꝼræẏr ꝼellr. þ̅ v͛ðꝛ h̅s baní míſſír þeſſ hinſ goða ſv͛ðz er gaꝼ ſkírní. þa er lauſſ oꝛðin̅ hunꝺꝛin̅ garmr er bunꝺin̅ er ꝼͥ gnípa hellí. er hið meſta ꝼoꝛat. a vig motí tẏ verðꝛ hua ǫðꝛum at ſkaða. þo b͛ꝛ banoꝛð aꝼ miðgarðz .o. ſtigr þaðan bꝛott niu ꝼet þa ꝼellr ꝺauðꝛ til iarðar ꝼͥ æitrí því er oꝛmren̅ bleſ a h̅. Ulꝼren̅ glæẏp͛ oðin. v͛ðꝛ þ̅ hanſ baní. Enn þegar ept͛ ſnẏz ꝼram viða ſtigr ǫðꝛu̅ ꝼætí i neðꝛa kípt ulꝼſínſ. a þei̅ ꝼætí heꝼ͛ þan̅ ſko er allan allꝺꝛ heꝼ͛ v͛ið ſamnat. þ̅ eru bioꝛar þ̅r er m̅n ſníða oꝛ ſkom ſínu̅ ꝼͥ tam ę. hælí. því ſk̅ þ̅m bioꝛu̅ bꝛott kaſ ſa mðꝛ er at því vill hẏggia at koma aſunu̅ at liðí. An̅aʀí henꝺi tekr en̅ eꝼra kipt ulꝼſ ſunꝺꝛ gín h̅s v͛ðꝛ þ̅ ulꝼſínſ baní. loki a oʀ̅o heimꝺall v͛ðꝛ hua a baní. því næſt ſlẏngr ſurtr ellꝺi ẏꝼ͛ ioꝛðína bꝛenn͛ allan heím. sᷓ er ſagt i uǫlu ſpa. Haatt blæſſ hæímꝺallr hoꝛn a loptí mæler oðin̅ mímſ hoꝼut. ſkelꝼr ẏggꝺꝛaſilſ aſkr ſtanꝺanꝺí ẏmr allꝺna tre en̅ iotun̅ loſnar. hvat er m aaſum hvat er með alꝼum gnẏr allr iǫtunheímr æs͛ ero a þ̅gi ſtẏnía ꝺv͛gar ꝼͥ ſteinꝺẏru̅ vegb͛gſ uis͛ vitu þer rẏmr ekr auſtan heꝼiz linꝺ ꝼẏr͛ ſnẏz en̅ eða hvað. ioꝛmunganꝺꝛ i iotunmoði oꝛmr knẏr unn͛ en̅ ari hlakkar ſlitr naí niðꝼolr naglꝼar loſnar. kiǫll ꝼ͛r auſtan koma munu muſpellz um log lẏð͛ en̅ loki ſtẏr͛ ꝼara ꝼiꝼlmeg͛ m ꝼreka all͛ þ̅m er bꝛoꝺ͛ bẏleiſtz i ꝼoꝛ. Surtr ꝼ͛r ſun̅an m ſviga ſkin̅ aꝼ ſverðí ſol valtíva griot biǫꝛg gnata en̅ giꝼr hrata troða haler helveg en̅ hímín̅ kloꝼnar. þa kemr hlínar hamr an̅a ꝼram̅ oðin̅ ꝼ͛r ulꝼ vega en̅ baní belia biartr at ſurtí þar mun ꝼͥggíar ꝼalla angan̅. Gengr oðinſ .ſ. ulꝼ vega viðͬꝛ oꝼ veg at valꝺẏrí lætr megi hveðꝛungſ munꝺ oꝼ ſtanꝺa hioꝛ hiarta þa heꝼnt ꝼǫður. Gengr hin̅ mæri mǫgr hloðẏníar neppr aꝼ naðꝛí níðſ okvíðnu̅ munu hal͛ aller heímſtoð rẏðía er aꝼ moði ꝺꝛepr miðgarðz ueo. Sol mun ſoꝛtna ſokkr ꝼollꝺ í mar hv͛ꝼa aꝼ hímní heiðu̅ ſtiǫrnur. gæiſar æímí allꝺꝛ narí leikr haar hití hímín ſialꝼan. Her ſeg͛ en̅ sᷓ vigriðꝛ heít͛ vǫllr er ꝼin̅az vígí at ſurtr hin sᷓ ſu guð hunꝺꝛat raſta er a hv͛ían veg ſa er þ̅m vollr vitaꝺꝛ. þa ml̅. G. hvat v͛ðꝛ þa ept͛ er brenꝺꝛ er heimr allr ꝺauð ǫll guðín aller æính͛iar allt man̅ꝼolk haꝼi þ͛ aðꝛ ſagt at hv͛r maðꝛ ſk̅ liꝼa í nǫkkuru̅ heimí allar allꝺ͛. þa ſv. þriðí. argͬ eru þa uiſt͛ goðar mͬgar illar bezt þa at v͛a a hímní allgott er goðſ ꝺꝛẏkkiar þ̅m er þ̅ þikk͛ gaman i þ̅m ſal er bꝛím͛ heit͛. ſtenꝺꝛ a okolní. Sa er en̅ goðꝛ ſalr ſtenꝺꝛ a níða ꝼiǫllu̅ gioꝛr aꝼ rauðu gullí. ſa heit͛ ſinꝺꝛí. I þeſſum ſǫlum ſkolu bẏggva goðer m̅n ſiðlaat͛. hrẏggíu̅ en̅ oꝛma hoꝼut naſtronꝺu̅ mikill ſalr illr hoꝛꝼa noꝛðꝛ ꝺẏ er oꝼin̅ allr oꝛma hoꝼut ǫll vitu in̅ i huſit. blaſa æitͥ sᷓ at ept͛ ſalínu̅ ren̅a æítr áár vaða þær áár eiðroꝼar moꝛðvͬgar sᷓ ſem ſeg͛. Sal veít ek ſtanꝺa ſolu ꝼiarrí na ſtrǫnꝺu a noꝛðꝛ hoꝛꝼa ꝺẏ ꝼalla æítr ꝺropar in̅ um líoꝛa ſa er unꝺin̅ ſalr oꝛma hrẏggíu̅ ſk̅u þar vaða þunga ſtrauma m̅n meínſvara moꝛðvͬgar. en̅ i hv͛gelmi er verſt. þar kvelr niðhǫggr naí ꝼram̅gengna. þa m. G. hvͬt liꝼa nokkur guðin þa áár .ſ. upp ẏtr íoꝛðun̅i þa ę. er þa nokkur ioꝛð ę. himín̅. oꝛ ſíonu̅ græn ꝼgr vaxa þa akrar oſan͛. viðaʀ valí liꝼa sᷓ at æͥ heꝼer ſer logí granꝺat þ̅m bẏggia þ̅r ða vellí þar ſem ꝼẏ aaſgͬðꝛ þar ko þóꝛſ moði magní haꝼa þa miǫllní. þvi næſtr kemr þar ballꝺ ðꝛ ꝼra heliar ſetiaz þa aller ſamt tala við min̅az a runar ſinar Ok ræða um ǫll tiꝺí þau er ꝼẏ hoꝼðu v͛ið um miðgarz oꝛm um ꝼenriſ ulꝼ. þ ꝼin̅az þar í graſinu gulltoꝼlur þær er æs͛n͛ hoꝼðu aatt. Sua er ſagt. viða vali bẏggía ve guða þa er ſoꝛtnar ſurta logí. moði magní ſk̅u miollní haꝼa víngniſ víngniſ at vigþrotí. en þar ſem heit͛ hoꝺꝺmímíſ hollt læẏnaz m̅n tveír i ſurta loga er sᷓ heíta liꝼ leíꝼþras͛ haꝼa moꝛgínꝺǫggvar ꝼͥ mat en̅ aꝼ þeſſum m̅m kemr sᷓ mikil kẏnſloð at bẏggviz heimr allr. Sua ſem ſeg͛. Liꝼ leiꝼþras͛ en̅ þau læẏnaz munu i hollti hoꝺꝺmímíſ moꝛginꝺǫggvar þau at mat haꝼa en̅ þaðan aꝼ allꝺer alaz. Ok hitt mun þ͛ unꝺarligt þikkia er ſolin heꝼ͛ getið ꝺottur æͥ uꝼegrí en hon er ꝼ͛r ſu þa ſtigu moður ſin̅ar sᷓ ſem ſeg͛. Eína ꝺott᷑ b͛r alꝼrǫðull aðꝛ h̅a ꝼenr͛ ꝼarí. ſu ſk̅ riða er regín ꝺæẏía moður bꝛaut͛ mær. en nu eꝼ þu kant lengra ꝼram̅ at ſpẏria þa veít ek æͥ hvaðan þ͛ kemr þ̅ ꝼͥ þvi at eingi man̅ hæẏrða ek lengra ſegia ꝼram̅ allꝺar ꝼarít niot tu nu ſem þu namt. þvi næſt hæẏrði .G. ꝺẏní mikkla hv͛nveg ꝼᷓ leit ut a hlið s͛. þa er ſiez meiṙ um. þa ſtenꝺꝛ utí a ſlettu̅ vellí. ſier þa ſtenꝺꝛ utí a ſlettu̅ vellí. Gengr þa brott leið ſina Ok kemr hæím í ríkí ſitt ſeg͛ þau tiðinꝺí er heꝼ͛ ſieð ę hæẏrt. ept͛ h̅m ſagði hv͛r æs͛ ſetiaz þa a tal raða maðꝛ oðꝛu̅ þeſſar ſogur raðu̅ ſínum mín̅az a þeſſa ꝼraſogn alla er her var ſagt geꝼa nǫꝼn þeſſi en ſomu er ááðꝛ eru neꝼnꝺ m̅m ſtǫðum þ̅m er þar voꝛu til þe at þa er langͬ ſtunꝺ͛ liðí at m̅n ſkẏllꝺu ekki iꝼaz i at aller væri æín͛ þ̅r æs͛ er nu var ꝼᷓ ſagt þeſſer er þau ſǫmu noꝼn geꝼen. þar var þa þoꝛr kallaðꝛ er ſa aſa þoʀ en̅ gamli þorr. Sa er aku þo honum eru kenꝺ þau ſtoꝛvirki er ektoꝛ gioꝛði í troío. en̅ þat hẏggia menn at tẏrker haꝼí ſagt ꝼᷓ ulixes haꝼi þ̅r hann kallat loka þvi at tẏrke voꝛu hanſ ener meſtu uvínír. Ein̅ maðꝛ er neꝼnꝺꝛ æg͛ ę hler bio i æẏju þ̅rí nu kollut hleſæẏ. míǫg ꝼiolkun̅ígꝛ. gioꝛði ꝼ͛ð ſína ááſgarðz en̅ æs͛ uiſſu ꝼͥ ꝼ͛ð hanſ h̅m ꝼagnat vel þo mͬger lut͛ gioꝛv͛ m ꝼiolkẏngí um kvellꝺit er ꝺꝛekka var ꝼareð þa t oðin̅ b i hollina ſva biꝛt at þar aꝼ lẏſtí ekki haꝼt lioſ an̅at meðan ꝺꝛẏ ſetið. þa ge̅gu æs͛ at gillꝺí ſinu ſettuz í haætí .xij. æs͛ þ̅r er ꝺom̅ꝺꝛ ſkẏllꝺu nemn̅ꝺ͛ þoꝛr. nioꝛðꝛ. ꝼræẏr tẏr. heimꝺr bragí. viðaʀ. valí. ullr. ftí. Lokí. ſlíkt ſama ſẏníur. Frígg. ꝼræẏia. geꝼion. Iþun̅. Gerðꝛ. Sigẏn. ꝼulla. ęgí ttí gǫꝼuglikt þar um at ſiaz. veggþilí ǫll þar tiǫllꝺut m ꝼǫgru̅ ſkiǫllꝺum. þar var aꝼengin̅ miǫðꝛ miok ꝺꝛukkít. Næſtí maðꝛ ægi ſat bragí attuz þ̅r ꝺꝛẏkkiu oꝛða ſkiptí. Sagði bragí ꝼra moꝛgu̅ tiðinꝺu̅ þ̅m er æs͛ hoꝼðu haꝼz. han̅ hoꝼz þa ꝼᷓ ſogn at iij. æs͛ ꝼoꝛu heíman. Oðín̅ loki hæn͛ ꝼoꝛu ꝼiǫll æẏði m͛kr illt til viſta. en̅ er þ̅r koma oꝼan i ꝺal nokkurn ſia oxna ꝼlokk. taka æín̅ uxan̅ ſnua ſæẏðís. en̅ er þ̅r hẏggia at ſoðit mun v͛a þa rauꝼa þeir ſæẏðin̅ ekki ſoðit an̅at ſin̅ er þ̅r riuꝼa ſæẏðín̅ þa er ſtunꝺ var liðín var ekki ſoðit. mæla þ̅r þa ſín a millí hv͛iu þ̅ta mun gegna. þa hæẏra þ̅r mal í eíkína upp ẏꝼ͛ ſik at ſa er þar ſat qᷓz raða því er ekkí ſoðnaði a ſæẏðínu̅. þ̅r litu ſat þar ǫꝛn æͥ lítíll. þa .m. Ǫrnín̅. vilí þ͛ geꝼa ꝼẏllí mína aꝼ uxanu̅. þa mun ſoðna a ſæẏðínu̅. þ̅r iata h̅m ꝼẏlli ſin̅í aꝼ uxanu̅. þa lætr ſigaz oꝛ trenu ſezt a ſeẏðin̅ leggr upp i ꝼẏrſtu lær uxanſ bæðí baða bǫguna. þa varð loki reiðꝛ greip upp mickla ſtǫng reið͛ aꝼ ǫllu aꝼlí rekr a kroppin̅ ernínu̅. Ornín̅ bregz hoggit ꝼlẏgr upp. þa var ꝼǫſt honꝺín ſtongína en̅ an̅a enꝺ͛ bak arnarens. Ornínn ꝼlẏgr htt sᷓ at ꝼætr loka taka niðꝛ griot urð͛ viðu en̅ henꝺꝛ h̅s hẏggr at ſlitna muní oꝛ ǫxlu̅. kallar biðꝛ allþarꝼlega ǫꝛnin̅ ꝼríðar. en̅ ſeg͛ at lokí ſk̅ allꝺꝛegí lauſſ verða nema veití h̅m ſvarꝺaga at koma iðun̅i ut um áſgarð með eplí ſín. en̅ loki vill þ̅ verðꝛ þa lauſſ ꝼ͛r lagſ man̅a ſin̅a er æͥ at ſin̅i ſogð ꝼleirí tiðinꝺí um þ̅ra ꝼ͛ð. aðꝛ þ̅r koma hæi̅. en̅ at akveðin̅i ſteꝼnu tæẏg͛ loki un̅i ut um áſgarð i ſkog nokkurn ſeg͛ at heꝼ͛ ꝼunꝺit eplí þau hen̅i mun gͥpr i þikkía bað at hon ſk̅ haꝼa m ſin eplí b͛a ſaman hín. þa kemr þar þiaz iotun̅ i arnͬ ham tekr iðun̅í ꝼlẏgr brott m h̅a i þrẏmhei̅ huſſ ſínſ. æs͛ urðu illa hvarꝼ íðun̅ar gioꝛðuz þ̅r bꝛatt hær͛ gamler þa attu þ̅r þ̅g. ſpurði hv͛r an̅an hvat ſiðarſt viſſi iðun̅ar. en̅ þ̅ var ſieð ſiðarſt at hon gekk oꝛ aaſgarðí m loka. þa var lokí tekín̅ ꝼærðꝛ a þ̅g h̅m heítíð bana ę. pínſlum. en̅ er varð hꝺꝺꝛ þa kvaz munꝺu ſækia ept͛ iðun̅í i íǫtun hæím ok kemr æin̅ ꝺag þiaza eꝼ ꝼræẏía vill lia h̅m valſha̅ er hon áá er ꝼekk valhamín̅ ꝼlẏgr noꝛðꝛ í íotunheíma kemr æín̅ .ꝺ. þiaza iǫtu̅ſ roen̅ a ðun̅ var æín heíma bra lokí hen̅í i hnotar likí haꝼði í klóm ꝼlẏgr eſt. en̅ er þiaz ko̅ heím ſaknͬ iðun̅ar tekr arnͬ hamín̅ ꝼlẏgꝛ ept͛ loka nſug í ꝼlugínu̅. en̅ er æs͛ ſa at valren̅ ꝼlaug m hnotína hvͬ ǫrní ganga þ̅r ut unꝺ͛ aaſgarð baru þan̅íg bẏrðar aꝼ lokar ſpaanu̅ þa ꝼlaug in̅ um b̅gína let ꝼallaz niðꝛ b̅gar veggin̅ þa ſlogu æs͛ner elldi lokar ſpa ǫꝛnín̅ matti æͥ ſtoðva ſik miſtí valſínſ lauſt þa elínu̅ i ꝼíðꝛí arnare̅s tok þa aꝼ ꝼlugín̅ þa æs͛ nær ꝺrapu oꝛnen̅ þ̅ var þiazí iǫtun̅ ꝼͥ in̅an aaſgrinꝺ͛. er þ̅ vig allꝼrægt. Eſkaði ꝺott͛ þiaza íotunſ tok hial̅ bꝛẏníu oll h͛vapn ꝼ͛r aaſgarðz heꝼna ꝼǫður ſínſ en̅ æs͛ buðu h̅e ſætt ẏꝼ͛ bætr hið ꝼẏrſta at hon ſkal kioſa man̅ aꝼ ááſum kioſa at ꝼotum ſía ekkí aꝼ ꝼleíra. þa ſa hon æínſ man̅z ꝼætr ꝼoꝛkun̅ar ꝼagra ml̅. þ̅na kẏſ ek. ꝼaatt mun liott a ballꝺͥ. en þ̅ níoꝛðꝛ oꝛ noa tunu̅. þ̅ haꝼðí hon i ſættar gioꝛð ſin̅i at æs͛ ſkẏllꝺu þ̅ gioꝛa hon hugðí at þ̅r ſkẏllꝺu æͥ mega at hlægia h̅a. þa gioꝛði loki þ̅ at batt um ſkegg geitar nokkuar ǫðꝛu̅ enꝺa um hreðiar letu þau ẏmſi ꝼͥ ſkræktí hvͬtveggia haṫ þa let loki ꝼallaz i kne ſkaðí. þa hlo hon. var þa gíꝛ ſætt aꝼ aſan̅a henꝺí við h̅a. Sua er ſagt oðin̅ gioꝛði þ̅ um bota ſkaða at tok augu þíaza Ok kaſtaðí upp a himín gioꝛði aꝼ ſtioꝛn᷑ .ij. þa m. æg͛. mikill þikki þiazi haꝼva v͛it ꝼͥ ſier ę. hv͛ſkẏnſ var h̅. Bragí .ſ. Ǫlvallꝺí het ꝼað͛ h̅s mki munu þ͛ at þikkía eꝼ ek ſegi þ͛ ꝼra h̅m. var míg gullauðígr. en̅ er ꝺo ſẏn͛ h̅s ſkẏllꝺu ſkipta arví þa hoꝼðu þ̅r mælíng a gullínu er þ̅r ſkiptu at hv͛r ſkẏllꝺí taka mun̅ꝼẏlli ſína aller ia̅margar. Ein̅ þ̅ra þiazí an̅a Iðí. þriði Gangr. en̅ þ̅ hoꝼu̅ nu oꝛðtak m oſſ at kalla gullít mun̅tal þeſſa itna. en̅ ꝼelum í runu̅ ę i ſkallꝺſkap sᷓ at kollu̅ þ̅ mal ę. oꝛða tal þeſſa iotna. þa m. æg͛. þat þikki v͛a vel ꝼolgit i runu̅. vaðan aꝼ heꝼ͛ þ̅ haꝼiz ſu iþrott þer kallit ſkallꝺſkap. Bragi .ſ. þ̅ var upphaꝼ þeſſ at guðin hoꝼðu uſætt þ̅ ꝼolk uan͛ heíta en þ̅r logðu m ꝼrið ſteꝼnu ſettu grið a þa lunꝺ at þ̅r gengu hvar͛ tveggiu æínſ kerſ ſpẏttu hraka ſínu̅ í. en̅ ſkilnaðí þa toku guðín villꝺu æͥ lata tẏnaz þ̅ griða mark ſkopuðu þar aꝼ man̅. Sa heit͛ kvas͛. er sᷓ vitr at eíngi ſpẏʀ þ̅ra luta æͥ kan̅ oꝛlauſn ꝼoꝛ víða um heim at ken̅a m̅m ꝼræði. þa er kom at heimboði ꝺv͛ga nokkua ꝼialarſ g. þa kolluðu þ̅r m a æínmæli ꝺꝛapu h̅. letu ren̅a bloð h̅s í tvau æín̅ ketil. Ok heiter ſa oðꝛær͛. en k͛en heíta ſon boðn. þ̅r blenꝺu hunangi ðit varð þar aꝼ mioðꝛ ſa er hv͛r aꝼ ꝺꝛekkr v͛ðꝛ ſkallꝺ ꝼræði maðꝛ. D͛ ſogðu ááſum at kuas͛ heꝼði kaꝼnat í manvítí ꝼͥ því at eingi var þar sᷓ ſpẏria kun̅i ꝼroðleikſ. þa buðu þeſſer ꝺv͛gar ſin iotní þ̅m er gillingr h Ok onu h̅ſ þa buðu ꝺv͛garn͛ gillingí at roa a ſio m s͛. en̅ er þ̅r ꝼͦ ꝼẏr͛ l̅ꝺ ꝼram̅ garner i boða hvelꝼðu ſkípinu. gillíngr var oſẏnꝺꝛ tẏnꝺiz . en ꝺv͛gar ttu ſkipit Ok reru til l̅ꝺz þ̅r ſogðu konu h̅s þ̅na atburð. en hon kun̅i illa gret tt. þa ſp᷑ði ꝼiala h̅a eꝼ h̅i munꝺí huglettara eꝼ hon ſæí ut a ſioen̅ þar er haꝼði tẏnz. en hon villꝺí þ̅. þa ml̅. hon Galar broður ſin̅ at ſk̅ ꝼara upp ẏꝼ͛ ꝺẏrnar er hon gengi ut lata kv͛nſteín í hoꝼut hen̅í talði leiðaz op h̅nar sᷓ gioꝛði h̅. a er þ̅ta ſpurðí ſuttungr itun̅ ſon gíllíngſ ꝼ͛r tok. ꝺv͛gana ꝼlẏtr a ſę ut ſetr þa í ꝼlæðar ſk͛. þ̅r biðia ſuttung liꝼſ griða bíoða h̅m ſættar i ꝼoður giollꝺ míǫðin̅ ꝺẏra þ̅ verðꝛ at ſætt m þ̅m. ꝼlẏtr ſuttu̅gꝛ mioðin̅ heím hirð͛ þar ſem heita hnítbiǫꝛg ſetr þar til giæzlu ꝺottur ſina gun̅loðu. aꝼ þeſſu kǫllu̅ ſkallꝺſkap kvaſiſ bloð ę ꝺv͛ga ꝺꝛekku ę ꝼẏllí. eða nkkvarſkonar lǫg oðreriſ ę boðnar. ę ſonar ę ꝼarſkoſtr ꝺv͛ga ꝼͥ þvi at miǫðꝛ ꝼlutti þ̅m ꝼiꝛlauſn oꝛ ſk͛ínu. ę ſuttunga miǫð ę hnítbiarga lg. þa ml̅. æg͛. Mẏrkt þikkí mer þ̅ mællt at kalla ſkallꝺ ſkap m þeſſum heitu̅. en̅ hv͛nveg komuz þ͛ æs͛ at ſuttungs ia ſaga er þeſſ at oðin̅ ꝼoꝛ heíman ko̅ þar míðí. Bragi .ſ. er þrælar níu ſlogu hæẏ. ſpẏ eꝼ þ̅r vili at bꝛẏní lia þ̅ra. þ̅r iata þí. þa tekr hæín aꝼ bellti brẏnꝺí líana. en þ̅m þottí bita líarn͛ mikklu betr ꝼǫluðu heínína. en̅ mat sᷓ at ſa er kaupa villꝺí ſkẏllꝺi geꝼa hóꝼ. en̅ aller qᷓðuz vilía baðu ſelía. en̅ kaſtaði hæinín̅i i lopt upp. en̅ er aller uillꝺu henꝺa. þa ſkiptuz þ̅r sᷓ víð at hv͛r bra lianu̅ a hꜳlſ oðꝛu̅. oðin̅ ſettí nꜳttſtaðar at iotunſ þe er baugi er neꝼnðꝛ broðer ſuttungſ. Baugi kallaði illt ꝼiarhallꝺ ſítt. ſagði at þrælar h̅s .ix. hoꝼðu ꝺrepiz en talðiz æͥ vita ván v͛kman̅a. en̅ oðin̅ neꝼnꝺíz ꝼͥ h̅m bǫlv͛kr. bauð at taka upp níu man̅a v͛k ꝼͥ bauga en̅ ml̅ æin̅ ꝺꝛẏkk aꝼ ſuttunga miðí. baugi kvez einſkíſ rað æíga aꝼ míðínu̅. Sagði at ſuttungr villꝺí æin̅ haꝼa. en̅ ꝼara kvez munꝺu m bolv͛ki ꝼreiſta eꝼ þ̅r ꝼengí míǫðin̅. bǫlverkr uan̅ um ſumaret níu v͛k. en̅ vetrí beiꝺꝺi bauga leigu ſin̅ar. þa ꝼara þ̅r baðer til ſtungſ. ſeg͛ baugi broður ſinu̅ kaup þ̅ra bǫlv͛kſ. en̅ ſuttungr ſẏniar þv͛lega h ꝺropa aꝼ míðínu̅. þa .m. bolv͛kr bauga at þ̅r ſk̅u ꝼreiſta vela nokkurra eꝼ megi na míðínu̅. en̅ baugi lætr þ̅ vel v͛a. þa ꝺꝛegr Bǫlverkr ꝼram̅ naꝼar er ratí heit͛. mæler at baugí ſk̅ boꝛa b͛gít eꝼ naꝼaṙen̅ bitr. han̅ gioꝛ͛ sᷓ. þa ſeg baugí at gegnu̅ er boꝛat b͛gít. en̅ bǫlv͛kr blæſſ í naꝼarſ rauꝼína hríota ut ſpænern͛ moti h̅m. þa ꝼan̅ at baugí villꝺí ſvikia h̅. bað boꝛa i gegnu̅ gít baugi boꝛaði en̅. bǫlverkr blæ an̅at ſin̅ þa ꝼuku in̅ ſpæn͛ner. þa bꝛaz bǫlv͛kr i oꝛmſliki. ſkreið i naꝼarſ rauꝼína. en̅ baugí ſtakk ept͛ h̅m naꝼrínu̅ miſti h̅s. ꝼoꝛ bolv͛kr þar til ſem gun̅loð var lia hen̅i .iij. nætr. þa loꝼaði h̅m at ꝺꝛekka aꝼ miðínu̅ .iij. ꝺꝛẏkkí. i enu̅ ꝼẏrſta ꝺrẏkk ꝺꝛakk allt oꝛ oðꝛerí. en̅ i ǫðꝛu̅ oꝛ boðn. i enu̅ þriðia ꝺꝛẏkk oꝛ ſon. haꝼði þa allan míǫin̅. þa bꝛaz i arnar ham ꝼlaug ſem akaꝼlegaz. en þiazi ſa ꝼlug arnare̅s tok arnar ham ꝼlaug ept͛ h̅m. en̅ æs͛ ſa hvar oðin̅ ꝼláug þa ſettu þ̅r ut i garðin̅ ſin en er oðin̅ kom in̅ um aaſgarða ſpẏttí upp míðínu̅ i k͛ín. en̅ h̅m þa ſua nær komíð at ſuttungr munꝺi na h̅m at ſenꝺi aptr ſuman míǫðín̅ þeſſ ekki giætt haꝼði þ̅ hv͛r villꝺí kollu̅ þ̅ ſkallꝺꝼíꝼla lut. en̅ ſuttunga miǫð gaꝼ oðen̅ aſunu̅ þ̅m m̅m er ẏrkia kun̅u. þvi kollu̅ ſkallꝺſkapín̅ ꝼeng oðinſ Ok ꝼunꝺ. ꝺꝛẏkk h̅s gíǫꝼ ꝺꝛẏkk aſan̅na. þa .m. æg͛. hv͛ſu a marga lunꝺ bꝛæẏti þ͛ oꝛðtoku̅ ſkallꝺſkapar ę hv͛ſu moꝛg ę hv͛ſu mǫꝛg eru kẏn ſkallꝺſkaparenſ. a m. bragí. Tven̅ eru kẏn þau er gꝛeína ſkap allan. Æg͛ ſpẏ. hv͛r tvau. Bᷓgí ſ. mal hætt͛. hv͛t maltak haꝼt ſkallſkapar. Þren̅ er gꝛeín ſkallꝺſkapar mꜳlſ. Hv͛r. Su at neꝼna hv͛n lut ſem heit͛. ǫn̅ur grein ſu er heit͛ ꝼoꝛ noꝼn. en þriðia malſgꝛeín ſu kolluð ken̅ing. er ſu gꝛein sᷓ ſett at kollu̅ oðin ę þoꝛ ę tẏ ę. æin̅ hv͛n aꝼ aaſu̅ ę. aalꝼu̅. þa tekr ek m hæití aꝼ æígn an̅aſ aſſínſ ę get ek h̅s v͛ka nokkuʀa. þa æignaz naꝼnít en æͥ hin̅ neꝼnꝺꝛ var. sᷓ ſem er kollu̅ ſigtẏ ę hanga tẏ. ꝼarma tẏ. þat þar oðinſ heití kollu̅ þ̅ kent heítí þetta er nu at ſegia Sua at kalla reiðar tẏ. ungu̅ ſkallꝺu̅ þ̅m gírnaz at nema mꜳl ſkallꝺſkapar hæẏía oꝛðꝼiolða m ꝼoꝛnu̅ hæítum ę girnaz þ̅r at kun̅a ſkilia þ̅ ſem hulit kveðit þa ſkíþeſſa bok ꝼroðleíkſ ſkemtanar. en ekki er at glæẏma ę uſan̅a sᷓ þeſſar þeſſar ꝼraſagn͛ at taka oꝛ ſkallꝺſkapnu̅ ꝼoꝛnͬ ken̅ingar þær hoꝼut ſkaallꝺín haꝼa ſier lika láátið. en̅ æͥ ſk̅u kriſtn͛ m̅n trua a heiðín guð. æͥ a ſan̅ínꝺí þeſſa ſagna an̅an veg en̅ sᷓ ſem her ꝼín̅z i upp haꝼí bokar ſagt er ꝼr atburðu̅ þ̅m ͛ man̅ꝼolk̅ villtiz ꝼra rettrí tru. Ok þa næſt ꝼᷓ tẏrkiu̅ hv͛nveg aſia m̅n þ̅r er æſ͛ eru kallað͛ ꝼǫlſuðu ꝼra ſagn͛ ꝼᷓ þ̅m tiðínꝺu̅ gioꝛðuz i t þeſſ at l̅ꝺꝼolkit ſkẏllꝺi trua þa guð vera. aꝼ ollu̅ her h̅s. Sa ſalr en̅ riamuſ k̅gr i troio var hoꝼðingi ẏꝼ͛ ollu̅ tẏrkia h̅s ſẏn͛ tignazt͛ agiætí æs͛ kolluðu bꝛimíſ ſal ę. bioꝛſal. þ̅ var holl priam᷒ k̅gſ. en̅ þ̅ þ̅r gioꝛa langa ꝼᷓ ſogn aꝼ ragna rǫkk þ̅ er troio man̅a oꝛ̅a. þar sᷓ ſagt at ꜹkuþoꝛr egnꝺi uxa hoꝼði ꝺꝛo at boꝛði miðgarz orm. en̅ oꝛmren̅ halp sᷓ liꝼínu at ſǫktíz i haꝼit ept͛ þ̅m ꝺæmu̅ er þ̅ta ſagt ektoꝛ ꝺrap volocronte agiætan kappa at aſianꝺa enu̅ mikkla akille tæẏgði sᷓ at m hoꝼði en ꝺꝛeꝼna þeſſ er þ̅r ioꝼnuðu uxanſ þeſſ er aku þoꝛr bꝛaut hoꝼuðit en̅ er akillaſ ꝺregin̅ i þ̅ta uꝼæri m ſínu kappí þa h̅m ſu æín liꝼſ hialpín at ꝼlẏia unꝺan banvænu hǫggí ektoꝛíſ þo ſꜳ Sua er ſagt at ektoꝛ ſotti sᷓ akaꝼlega oꝛroſtuna sᷓ mikkler oꝼrhugar h̅s at ſa Akilles at eingi lutr ſterkr at ſtanꝺaz męttí ꝼͥ h̅m. en̅ er miſti akillíſ ꝼlẏiðꝛ þa ſevaði reíðína sᷓ at ꝺꝛap þann kappa er roꝺu᷒ het. Sua ſogðu æs͛ at þa ꜹku þo miſtí oꝛmſínſ þa ꝺꝛap ẏmí iotun. en ragna rǫkk ko̅ miðgarðz oꝛmr vaveiꝼlega bleſ a æitrí hio bana. en æͥ nentu æs͛ at ſegia sᷓ at ǫku þo heꝼði sᷓ latiz at æin̅ ſtigí ẏꝼ͛ æínn h̅. þoat sᷓ heꝼði v͛it. en mei hrǫpuðu þ̅r ꝼᷓſognín̅í en̅ ſatt er þ̅r ſogðu miðgarðz oꝛmr ꝼengí þar bana. en þ̅ ꝼærðu þ̅r þoat akilleſ bærí banoꝛð aꝼ ektoꝛe þa la hann ꝺauðꝛ á ſama velli aꝼ þ̅m ſokum. þat g͛ðu þ̅ꝛ alexanꝺ͛. þan̅ Alexa̅ꝺ͛ kalla ęs͛ ala. þ̅ ſegia þ̅ꝛ at hann heꝼ̅ꝺi bꝛoðuʀ ſinſ. hann liꝼðí þa ll guðin vͦo ꝺauð. ſloknaðꝛ uáʀ ellꝺꝛín ſa bꝛenꝺꝛ aſgarðꝛ allaʀ eígn͛ guðanna. en piṙus honu̅ ioꝼnuðu þ̲ꝛ til ꝼenriſ úlꝼs. ꝺꝛap oðin. en piṙuſ mátti uárgꝛ heíta at þ̲ꝛa trú því at þẏrmði gꝛiða ſtoðu̅ðum hann ꝺꝛap k̅gin̅ i hoꝼinu ꝼͥ ſtalla þoꝛſ. þ̅ kalla þ̅r ſurta loga er troia bran̅. en̅ moði magní ſẏn͛ aku þoꝛſ komu at kreꝼia l̅ꝺa ala ę viðar. er eneaſ. kom brott aꝼ troío uan̅ ſiðan ſtoꝛv͛k. Sua ſagt at ſẏn͛ ektoꝛiſ komu ꝼrigia l̅ꝺz ſettuz ſialꝼ͛ i þ̅ riki en̅ u ſk̅ lꜳta hæẏra ꝺæmí til hv͛nveg raku brott elenu̅. hoꝼuð ſkallꝺín haꝼa lꜳtið lika at ẏrkia ept͛ þeſſu̅ heitu̅ ken̅ingu̅ Sua ſem ſ͛ arnoꝛ Iarla ſkallꝺ at heti allꝼǫðꝛ. nu hẏkk ſliðꝛ hugaz ſegia ſið lett͛ ſtriða þẏtr allꝼoðꝛ ẏtu̅ iarlſ koſt brím hroſta. kallar ſkallꝺſkapin̅ hroſta bꝛím allꝼǫðꝛ. Havarðꝛ halltí kvað sᷓ. nu Ioꝺꝛaugu̅ ægíſ arnͬ ꝼlꜹg bauga hẏgg ek at heímboð þiggí hanga guðſ aꝼ vangí. Sua kvað víga glu̅r Lattiz h͛r m hǫttu hanga tẏſ at ganga þottið þ̅m at hætta þekkiligt ꝼͥ bꝛekku. Sua kvað reꝼr. opt kemr iarðar leiptra ballꝺꝛ hnígin̅ ſkallꝺí hollr at helgu ꝼullí hraꝼn aſar ſtaꝼna. sᷓ qᷓð æẏvinꝺꝛ ſkaallꝺa ſpiller. Ok ſigurð hin̅ ſvǫnu̅ veittí hroka biðꝛ haꝺꝺingia valſ. ꝼarma tẏſ ꝼioꝛvi næmðí iarðꝛaðenꝺꝛ a ogloe. sᷓ q. Glumr gæira ſon. þar þraꝼna bẏriar þ̅m ſtẏrðu beíma ſialꝼr i ſæki alꝼí ſigtẏr atalſ ꝺẏra. sᷓ q. æẏvinꝺꝛ en̅. Gonꝺul ſkogul ſenꝺí gauta tẏr at kioſa um k̅ga hv͛r ẏngva ættar ſkẏllꝺi m oðní ꝼara i valholl at v͛a. Sua q. ulꝼr ugga .ſ. ʀiðꝛ at vilgi bliðu viðꝼrægr en liða hropta tẏr oꝼ hvapta hͦꝺꝛmal ſonar balí. sᷓ .q. þioðolꝼr hvinv͛ſkí. valr la þar a ſanꝺí vitinn enu̅ æin æin æẏía ꝼͥggiar ꝼaðmbẏggví ꝼognuðu̅ ꝺað ſlikrí. sᷓ kvað hallꝼroðꝛ. San̅ẏrðu̅ ſpenr ſv͛ða ſvaʀ þiggianꝺí viggiar baṙhaꝺꝺaða bẏriar biꝼkvan unꝺ ſíg þꝛíðia. er þeſſ ꝺæmí at ioꝛð kǫllut kona oðinſ i ſkallꝺſkap. sᷓ er ſagt at æẏv kvað. Hermoðꝛ bragi qᷓð hropta tẏr gangit i gegn gramí. þ̅t k̅gr ꝼ͛r ſa kappí þikk͛ til hallar híníg. Sua kvað koꝛmakr. Eẏkr m en̅i ꝺuki iarðlutr ꝺia ꝼiarðar bꝛæẏti hun̅ ſa er bæinan binꝺꝛ ſeið ẏggr rinꝺar. sᷓ .q. ſteinþo. Foꝛn gioꝛvar a ek ꝼirnu̅ ꝼarmſ gun̅laðar arma hoꝛna ꝼoꝛſ at hroſa hlitſtẏġſ þo lítlum Sua .q. ulꝼr ugga .ſ. þar hẏkk ſigrun̅i ſvín̅um ſẏlgſ valkẏriur ꝼẏlgía heilagſ taꝼnſ hraꝼna hlaut in̅an sᷓ min̅u̅. sᷓ .q. Egill. Blot ek æͥ aꝼ þvi broður viliſ guð iarðarz at ek giarn ſe. þo heꝼ͛ mimſ vínr oꝼ ꝼeng̅ bolꝼa bætr hið betra telz. Gaꝼumk iðꝛott ulꝼſ bagí vigi vanr vam̅i ꝼirða. er kallaðꝛ guð iarðar Ok mimíſ vínr ulꝼſ bagí. sᷓ q. ʀeꝼr. þer æigu veigar valgautr ſalar brautar ꝼalſ hran̅ vala ꝼan̅ar ꝼᷓmr vallꝺꝛ ramͬ giallꝺa. sᷓ ſe̅ .q. Einͬr ſkalaglam. hliota mun ek ne hlítͥ h͛tẏſſ oꝼ þ̅ ꝼræẏíu ꝼͥ ꜹrþæẏſi at auſa auſtr vingnaðar ꝼlauſta. Sua .q. Ulꝼr ugga .ſ. koſtigr riðꝛ at keſtí kẏnꝼroðſ þ̅m guð hloðu hraꝼn ꝼreíſtaðar heſtí heimꝺallr at mǫg ꝼallin̅. sᷓ er ſagt i æirikſ malu̅. hvat þ̅ ꝺꝛauma qᷓð oðín̅ ek hugðumk ꝼͥ ꝺag riſa valhǫll at rẏðía ꝼͥ vegnu ꝼolkí vakta ek æinh͛ia bað ek upp riſa bekki at ſtra bioꝛk͛ læẏðꝛa valkẏrioꝛ vín b͛a ſem viſi komí. þa q. koꝛmakr. Algillꝺan bið ek allꝺar alluallꝺ oꝼ hallꝺa ẏſ biꝼvangí ẏngva ungr ꝼoꝛ hroptr m gungní. sᷓ .q. þoꝛalꝼr Sði hitt er hugðit hliðſkialꝼar gᷓmr ſialꝼu̅ hliꝼar ſtẏggr þar hǫggn͛ harekſ liðar varu. sᷓ .q. æẏvínꝺꝛ. hin̅ ſurtz oꝛ ſǫkk ꝺolu̅ ꝼarmagnuðꝛ ꝼliuganꝺí bar. sᷓ kvað bᷓgí þat eru̅k ſent at ſnem̅a ſon allꝺa ꝼǫðꝛſ villꝺí aꝼlſ urí þæꝼðan iarðarz reíſt oꝼ ꝼreíſta. sᷓ .q. æína. þ̅t ꝼiolkoſtigr ꝼleſtu ꝼleſtr ræðꝛ ſon beſtlu tek̅ heꝼi ek moꝛz mærðar mæríngr en̅ þu ꝼæra. Sua .q. þoꝛvͬallꝺꝛ blonꝺu ſkallꝺ. nu heꝼi ek mart i miði greipar burar boꝛſ bura arva. tuð sᷓ ſem er at kalla qᷓſis er ſk̅ ek hæẏra hve ſkallꝺín haꝼa kent ſkallꝺſkapin̅ ept͛ þ̅ſum heítu̅ aðꝛ eru tuð ꝺꝛæẏra ꝺv͛ga ſkip. ꝺv͛ga mioð. iotna míǫð. Suttunga míǫð. oðinſ míǫð. aſa mioð ꝼǫður giollꝺ iǫtna. Lgr oðreriſ boðnar ſonar. Logr hnítbiarga. Fengꝛ ꝼunꝺꝛ ꝼarmr gioꝼ oðínſ. sᷓ ſem er kveðit er oꝛtí æína ſkala glam. hugſtoꝛan bið ek hæẏra hæẏr iarl kvaſiſ ꝺꝛæẏra ꝼollꝺar voꝛð a ꝼẏrða ꝼiarðleggiar bꝛi̅ ꝺreggíat. ſem kvað en̅ Einͬr ſkal. g. Ullar g̅gr oꝼ alla aſk ſǫgn þeſſ er hvot magnar bẏrgiſ boðvar ſoꝛgar b͛gſ gꝛẏmí la ꝺv͛ga. sᷓ ſem .q. Ormr ſteínþoꝛſ .ſ. at værí boꝛið bioꝛſ brikar mítt lik rekkar nemi ꝺauðſ ꝺꝛẏkk ꝺvalínſ i æín̅ ſal. ſe̅ reꝼr .q. griot allꝺar tær gillꝺí geðreinar þoꝛſteíní b͛g mæra glẏmr báara bið ek lẏða kẏn hlẏða. ſe̅ q. egill Buðumk hilm͛ lǫð a ek hroðꝛ um kvꜹð bar ek oðinſ miǫð a engla biǫð. ſem q. Glumr gæira .ſ.. Hlẏði hapta beiðiſ heꝼk millꝺi þvi biðiu̅ ver þǫgnar þegna tion at ꝼregnu̅. ſem .q. æẏvínꝺr. Vilka ek hlioð at harſ liði meðan gillingſ giǫllꝺu̅ ẏppik. þ̅t h̅s ætt i hv͛legí galga ꝼarmſ goða teliu̅m. sᷓ ſe̅ q. æina ſkala glam̅. Eiſar uagr ꝼͥ viſa v͛k rǫgniſ hǫgna þẏtr oðꝛęriſ allꝺa allꝺꝛ haꝼſ ꝼleſ gallꝺꝛa. en̅. nu þaz boðnar bara b͛gſaxa tær vaxa geꝼi i hǫll hlẏði hlioð ꝼlæẏ ioꝼurſ þioð͛. ſem .q. æẏliꝼr guðꝛunͬ .ſ. verði þ͛ oꝛða oſ gręr oꝼ kon męrar a ſeꝼreínu ſonͬ ſað vín gioꝼu̅ raða. sᷓ ſem .q. volu ſtein̅. hæẏr mímſ vinar mína ꝼunꝺꝛ geꝼen̅ þunꝺar goma ſk͛ glẏmía glaumb͛gſ egill ſtrauma. Sua q. Ormr ſt. ſ. Segg͛ þurꝼut ala ugg engu ſnẏ ek i viðurſ ꝼeng. haði kun̅um hroðſ ſmið haꝼa oꝼ mín̅ brag. Sem q. ulꝼr ugga .ſ. hoꝺꝺmillꝺu̅ ter hillꝺar hugreiꝼu̅ oleiꝼí. vi ek at gioꝼ grímníſ geð ꝼiarðar la kveðia. kallꝺſkapr er kallaðꝛ ſiar ę. logr ꝺv͛gan̅a ꝼͥ því at kvaſiſ bloꝺ var logr ræríſ aðꝛ míǫðꝛin̅ verí giꝛr þar gioꝛðiz i katlenu̅ er kallaðꝛ ꝼͥ því hv͛lǫgr oðinſ. ſe̅ æẏv. ꝼẏ ritað. en̅ kallaðꝛ ſkallꝺſkaprín̅ ꝼar ę lið ꝺvergan̅a. Lið heít͛ ǫl en lið heit͛ ſkip. sᷓ er tekit ꝺæma ſkallꝺſkapr kallaðꝛ ꝼẏr͛ þvi ſkíp ꝺv͛ga ſua ſem her. bæði a ek til bꝛuðar b͛g iarlſ ſkip ꝺv͛ga ſollin̅ vínꝺ vernveg ſk̅ kena þoꝛ. Sua at ſenꝺa ſeínꝼẏrnꝺ gotu æína. at kalla ſon oðinſ iarðar. ꝼað͛ magna moða þruðar. v͛r siꝼiar ſtiup ꝼað͛ ullar ſtẏr͛ æiganꝺí miǫllníſ megin giarða. bilſkirniſ. v͛ianꝺí ꜳſgarðz. miðgarðz ꝺolgr baní iǫtna. trǫllkuen̅a. Veganꝺí hrungníſ. Geirraðar þrívallꝺa. Drottin̅ þíalva rǫſku ꝺolgr miðgarðz oꝛmſ. ꝼoſtri vingníſ hloꝛu. sᷓ .q. bragi ſkaallꝺ. Vaðꝛ la viðꝛiſ arꝼa vilgi ſlakr er raktiz a æẏneꝼiſ onꝺꝛí ioꝛmunganꝺꝛ at ſanꝺí. sᷓ q. ǫlꝼ͛ hnuꝼa. ęſtiz allra l̅ꝺa um g͛ð ſonr iarðar. Sua .q. æẏl. Reiðꝛ ſtoð rǫſku broðer va gagn ꝼað͛ magna ſkelꝼᷓ þoꝛſ ne þíalꝼa þͦtta ſteín otta. ſe̅ .q. æẏſtein̅ vallꝺa .ſ. Leit a brattᷓr brautar baug hvaſſlegum augu̅ æſtiz aðꝛ at ꝼlauſti ꜹg᷑ſ buð ꝼað͛ þruðar. en̅ .q. æẏſtein̅. Sín bio ſiꝼiar ruſnarla ꝼram̅ m karlí hoꝛn ſtrau̅ getin̅ hrímníſ hræra veiðar ꝼærí. en̅. Sua bra viðꝛ at ſẏioꝛ ſeiðꝛ renꝺi ꝼram̅ breiðar iarðarz ut boꝛði. ullz magſ hneꝼar ſkullu. sᷓ q. bragí. hamri ꝼoꝛſt í hægͥ honꝺ þa er allra l̅ꝺa æẏg͛ oꝼlug barða enꝺi ſeiðſ oꝼ kenꝺi. sᷓ .q. Gamli. meðan gramr hin̅ ſvik ſamði ſnͬt bilſkirniſ hiarta grunꝺar ꝼiſk m granꝺí gliuꝼr ſkeliungſ nam ríuꝼa. sᷓ q. þoꝛbioꝛn ꝺisͬſkallꝺ. þoꝛr heꝼ͛ ẏggſ m aru̅ aſgarð aꝼ þrek varðan. sᷓ q. bragí. Ok boꝛð roínſ barða bꝛautar hríngr hin̅ liotí a hauſprengi hrungiſ harðgeꝺꝛ neðan ſtarði. en̅ q. bragí. vel haꝼit ẏðꝛu̅ ẏẏkiu̅ aptr þrivallꝺa hallꝺít ſimblí ſumbl oꝼ mæru̅ ſunꝺꝛ kliuꝼr níu hoꝼða. sᷓ kv. Eiliꝼr. Þrongu̅ gæir þungu̅ þangſ rauðbita tangar kvellꝺ run̅in̅a kven̅a kun̅legſ alin mun̅í. sᷓ q. bꝛagí. þiokvoxnu̅ qvað þikkia þiklíng ꝼaren míckla haꝼra nioz at hoꝼgu̅ hætting megín ꝺꝛætti. sᷓ q. ulꝼr. Full oꝼlugr let ꝼeller ꝼiallgautz hneꝼa ſkialla ramt mein þ̅ ræẏní reẏrar logſ æẏra. en̅. Viðgẏmr͛ lauſt vímrar vaðſ aꝼ ꝼranu̅ naðꝛí hluſta gꝛunn. hronnu̅ hlaut ín̅an sᷓ míṅu̅. er kallaꝺꝛ iotun̅ vimrar vaðſ. a heiter vimur þoꝛr þa ſottí geirraðar garða. sᷓ q. vetr liði ſkallꝺ. Leggí brauztu leiknͬ lamꝺ͛ þrivallꝺa ſtæẏpt͛ ſtarkeþi ſtettu oꝼ gialꝼ ꝺauꝺa. sᷓ q. þoꝛbioꝛn ꝺiſar ſkallꝺ. Gall i keilu kolli kiallanꝺi bꝛauztu alla aꝺꝛ ꝺꝛaptu lut leiꝺa leztu ꝺꝛæẏra buſæẏru. heꝼt͛ þu hengian̅ kioptu hẏrrokkin ꝺo ꝼẏrrí þo ſnemr en ſama ſvivoʀ numin liꝼí. æiganꝺi hringhoꝛna ok v͛nveg ſk̅ ken̅a ballꝺꝛ. sᷓ at kalla ſon oðinſ ꝼͥggiar. non̅u ꝼað͛ ꝼoꝛſeta ꝺꝛaupniſ ꝺolgr haðar heliar ſin̅í. grata guð Ulꝼr ugga ſon heꝼ͛ kveðit ept͛ ſogu ballꝺꝛſ langt ſkeið i huſ ꝺꝛapu ritað er ꜳðꝛ ꝺæmi til þeſſ ballꝺꝛ er ſua v͛n veg ſk̅ ken̅a nioꝛð sᷓ at kalla vanga guð ę. vana kenꝺꝛ. nið ę van ꝼoður ꝼræẏſ ꝼræẏíu ꝼegíaꝼa guð sᷓ ſeg͛ þoꝛðꝛ ſiaʀekſ ſon varð ſialꝼ ſona nama ſnotr una kiala oꝼ tamði qvoðut hamði guðꝛun bani goð bꝛuðꝛ vani hellꝺꝛ vel mara hioꝛleik ſpara. getr þeſſ er ſkaði gekk ꝼᷓ nirði ſe̅ ꝼẏ v͛nveg ſk̅ ken̅a þoꝛ ꝼreẏ sᷓ at kalla ſon niarðar er ritað. broður ꝼræẏiu. en̅ vana guð vana nið vanr aarguð ꝼegiaꝼa sᷓ q. egill ſk. g. ſ. þ̅t griotbíǫrn oꝼ gieꝺꝺan heꝼr ꝼræẏr nioꝛðꝛ at ꝼiaí er kallaðꝛ belia ꝺolgr sᷓ ſem .q. æẏv. ſkallꝺa ſpill. þa er ut ræſtr iarla bagí belia ꝺolgſ bẏgia villꝺi. er æiganꝺi ſkiðblaꝺníſ galltare̅s gullinbuſta sᷓ ſem er ſagt. Ivallꝺa ſẏn͛ gengu i arꝺaga ſkiðblaðní at ſkipa. sᷓ .ſ. ulꝼr ugga .ſ. Riðꝛ a boꝛg b̅gar bǫðꝼroðꝛ ſonar oðinſ ꝼræẏr ꝼolku̅ ſtẏr͛ ꝼẏrſt gulli bẏrſtu̅ vern veg ſk̅ heimꝺall ken̅a sᷓ at. heit͛ ſliðꝛugtanní. kalla ſon níu mæðꝛa ę voꝛð guða sᷓ ſem ꝼẏʀ ritað. ę hvita aſ loka ꝺolg m̅ſæk͛ ꝼræẏio. heimꝺallar ſv͛ꝺ hoꝼut heit͛. Sua ſagt var loſtín̅ man̅z hoꝼði i gegnu̅. en̅ þ̅

A l.mattigr guð ſkapaði i upphaꝼi himín ok ioꝛð ok alla þa lut er þeim ꝼẏlgía ok ſiðarſt menn tua er ætter eru ꝼra komnar aꝺam ok euo ok ꝼiolgaðiz þeira kẏnſloð ok ꝺꝛeꝼðiz um hæim allan Enn er ꝼram liðu ſtunꝺer þa viaꝼnaðiz mannꝼolkið voro sumer goðer ok rett trvaꝺer enn micklu ꝼleiri ſneruz þa epter girnꝺum heímſínſ ok vræktv guðſ boðoꝛð ok ꝼyrir þi ꝺꝛekti guꝺ heiminum i ſiovar gangi ok ǫllum kẏkvenꝺum heimſinſ nema þeim er í oꝛkínni voro með noa Epter noa ꝼloð liꝼðu .viij. menn þeir er heiminn bẏgðu ok komv ꝼra þeim ætter ok varð enn ſem ꝼẏ at þa er ꝼiolmentiz ok bẏgðiz verollꝺin þa var þat allr ꝼíolði mannꝼolkſenſ er elſkaði agirní ꝼiar ok metnaðar en aꝼræktvz guðſ hlẏðní ok sua mikit gerðiz at þvi at þeir villꝺu æigi neꝼna guð en huerr munꝺi þa ꝼra ſegia sonum þeira ꝼra guðs ſtoꝛmerkium sua kom at þeir tẏnꝺu guðs naꝼní ok uiðaz um uerollꝺína ꝼanz æigi ſa maðr er ꝺæili kẏnni a ſkapara ſinum en æigi at ſiðꝛ veitti guð þeim iarðlegar gipter ꝼe ok ſælu er þeiꝛ ſkẏllꝺu við uera i heíminum miðlaði hann ok ſpektina sua at þeir ſkilꝺv alla iarðlega luti ok allar græiner þær er ſia matti loptzinſ ok iarðarennar þat hugſuðu þeir ok unꝺꝛuðuz hui þat munꝺi gegna er ioꝛðin ok ꝺẏrín ok ꝼuglarner hoꝼðu ſaman eðli í ſumum lutum ok þo ulik at hættí þat var æitt eðli at ioꝛðin var graꝼen i ham ꝼialltínꝺum ok ſpratt þar vatn upp ok þurꝼtí þar æigi lengra at grava til vaz en i ꝺiupum ꝺǫlum sua er ok ꝺẏr ok ꝼuglar at iamlangt er til bloðſ i hoꝼði ok ꝼotum Onnur natura er ſu iarðar at a hveriu ꜳri uex a ioꝛðunni graſ ok blom ok a ſama ꜳrí ꝼellr þat allt ok ꝼolnar sua ok ꝺẏr ok ꝼuglar at vex hꜳr ok ꝼieðrar ok ꝼellr aꝼ a hveriu áári þat er hin þriðia nattura iarðar þa er hon er opnuð ok grauín þa grær gras a þeiri mollꝺu er ęꝼzt er a mollꝺunni Biꝛg ok ſteina þyꝺꝺu þeir motí tǫnnum ok beínum kuikenꝺa aꝼ þeſſu ſkilðv þeir sua at ioꝛðin væri kvik ok heꝼði liꝼ með nokkurum hætti ok viſſv þeir at hon uar ꝼurðulegha gǫmul allꝺar tali ok mattug i eðlí hon ꝼæꝺꝺi ǫll kẏkvenꝺi ok hon æignaðiz allt þat er ꝺo ꝼyrir þa ſok gaꝼu þeir henni naꝼn ok tolðu ætt ſina þat ſama ſpurðu þeir aꝼ gǫmlum ꝼrænꝺum ſinum at ſiðan er talín voro moꝛg hunꝺꝛvt vetra en gangr hímíntungla ok ſol ok himintungl en gangr himíntungla var viaꝼn attv ſum lengra gang en ſum Af þilikum lutum grunaði þa at nokku munꝺi vera ſtioꝛnari himíntunglanna ſa er ſtilla munꝺi gang þeiꝛa at vilia ſinum ſialꝼſ ok munꝺi ſa vera rikr ok mattugr ok þeſſ ventu þeiꝛ eꝼ hann reð ꝼyrir hoꝼut ſkepnunum at hann munꝺi ok ꝼẏʀi verit haꝼa enn hímíntunglín Ok þat ſa þeir eꝼ hann ræðꝛ gang himintungla at hann mun raða ſkini ſolar ok ꝺogg himinſ ok avexti iarðarennar er þar ꝼẏlger ok ſlikt ſama vinꝺum loꝼzenſ ok þar með ſtoꝛmi ſiovarens þat viſſu þeir æigi hvar ʀiki hans var enn þvi truðu þeiꝛ at hann reð ollum lutum a ioꝛðu ok i loptí himinſ ok himintunglanna ſiovar ok veðꝛanna Enn til þeſſ at hellꝺꝛ mættí ꝼra ſegía eða i minni ꝼeſta þa gaꝼu þeir noꝼn með ſialꝼum ſer ok heꝼer þeſſi atrunaðꝛ a marga lunꝺ bꝛæẏzt sua ſem þioðernar ſkiptuz ok tungurnar greinꝺuz uar eꝼnat þat ſmíðí er meſt heꝼer verit i vollꝺunni i elli ſinni ſkipter noe heimínum með ſonum ſinum ætlaði hann cham veſtr hlꝼu enn iapheth noꝛðꝛ haalꝼu En sém ſuðꝛ haalꝼu með þeiri parteran ſem ſiðaʀ greiner i þriðiunga ſkipti heimſinſ i þann tima ſem ſẏner þeſſara manna voꝛu í verollꝺinni þa ǫꝼlgaðiz þegar agirni til ꝼiar ok mannmetnaðar aꝼ þui at þa kenꝺuz þær margar lister ſem aðꝛ hoꝼðu ekkí ꝼunꝺnar verit Ok hoꝼ ſik hverr epter ſinni iþrott Ok ſva langt ꝼærðu þeir ꝼramm ſinn metnat at þeir aꝼꝼricaní komner aꝼ cham heriuðu i þann luta verallꝺar ſem bẏgði aꝼſpringr ſemſ ꝼrænꝺꝛ þeira ok ſem þeir hoꝼðu þa ẏꝼer unnit þotti þeim ſer æigi nægiaz heímrenn ok ſmiðuðu æinn ſtopul með tigl ok gríot þann er þeir ætluðu at vínna ſkẏllꝺi til hímínſ a þeim velli er kallaz ſennr ok þa er þetta ſmiði var ſva mikit voꝛðit at þat tok upp oꝛ veðꝛum ok æigi hoꝼðu þeiꝛ at minni ꝼẏſi til at hallꝺa ꝼramm ſmiðinní ok ſem guð ſer hverſu þeira oꝼſi gæiſar haatt þa ſier hann at hann verðꝛ með æínſhveriu niðꝛ at ſla Ok ſa ſami guð ſem allz er vollðugr ok allt þeira verk mattí a æínu auga bꝛagði niðꝛ ſla en þa ſialꝼa lata verða ꝺupti þa villꝺi hann þo hellꝺꝛ með þi eẏða þeiꝛa ꝼyrir ætlan at þeir mætti við kenaz ſinn litilleik með þí at æíngi þeira ſkilꝺi hvat annaʀ talaði ok þi viſſi æingi þeira hvat hverr bauð oðꝛum ok bꝛaut þat anna niðꝛ ſem anna uillꝺi upp reíſa þar til er þeiꝛ ſtriꝺꝺuz a ſialꝼer ok með þi æẏꝺꝺiz ǫll þeira ꝼyrir ætlan i upp tekinni ſtopul ſmið ok ſa er ꝼremztr var het zoꝛoaſtres hann hlo ꝼẏʀ en gret er hann kom i verollꝺina enn ꝼoꝛ ſmiðer uoro ij. ok .lxx. Ok sua margar tungur haꝼa ſiðan ꝺꝛeiꝼz um verollꝺina epter þi ſem riſarner skiptuz ſiðan til lanꝺa ok þioðerner ꝼiolguðuz i þeſſum ſama ſtað var gioꝛr æín hín agiætaztʀ borg ok ꝺꝛegit aꝼ naꝼni ſtopulſinſ ok kolluꝺ babilon ok ſem tungna ſkiptið var oꝛðit þa ꝼiolguðuz sua noꝼnin mannanna ok annarra luta Ok ſia ſamí zoroaſtres haꝼði moꝛg nꝼn ok þo at hann vnꝺerſtaði at hans oꝼſi væri lægð aꝼ ſagðꝛi ſmið þa ꝼærði hann ſig þo ꝼramm til verallꝺligſ metnaðar ok let taka ſik til konungſ ẏꝼer mǫrgum þioðum aſſiriorum aꝼ honum hoꝼz ſkurðgoða villa ok ſem hann var blotaðꝛ var hann kallaðꝛ bꜳl þann kollum ver bel hann haꝼði ok moꝛg onnur noꝼn Enn ſem noꝼnín ꝼiǫlguðuz þa tẏnꝺiz með þuí ſanleíkrinn Ok aꝼ ꝼẏrſtu uillv þa blotaði hverr maðꝛ epter komanꝺí ſinn ꝼoꝛmeiſtara ꝺẏr eða ꝼugla loptin ok himintvnglín ok ẏmiſliga ꝺauðlega lutí þar til er þeſſi villa gekk um allan heim ok sua vanꝺlegha tẏnꝺu þeir ſannleiknum at æingi viſſi ſkapara ſinn utan þeiꝛ æiner menn ſem toluðu ebreſka tungu þa ſem gekk ꝼyrir ſtǫpul ſmíðina ok þo tẏnꝺu þeiꝛ æigi likamlegum giptum er þeim voꝛu veittar ok þi ſkilðu þeir alla luti >iarðligri ſkilningu at þeim var æigi geꝼen anꝺleg ſpekten Sva ſkilðv þeir at aller luter væri ſmiðaðir aꝼ nokkuru eꝼni Verollꝺin var gꝛeinꝺ i þriar halꝼr ꝼra ſuðꝛi veſtr ok inn míðiarðar ſía ſa lutr var kallaðꝛ aꝼꝼrika enn ſẏðꝛi lutr var kallaðꝛ hinn ſẏðꝛi lutr þeiꝛar ꝺæillꝺar er hæitr ok bꝛunninn aꝼ ſolu anna lutr ꝼra veſtri ok til noꝛðꝛſ ok inn til haꝼſínſ er ſa kallaꝺꝛ europa eða enea hinn neẏrði lutr er þar kallꝺꝛ sua at æigi vex gras ok æigi ma bẏggía Fra noꝛðꝛí ok um auſtꝛ hꜳlꝼur allr til ſuðꝛſ þat er kallat aſía i þeim luta verallꝺar er oll ꝼegrð ok prẏðí ok æign iarðar avaxtar gull ok gímſteinar þar er ok mið verollðín ok sua ſem þar er ioꝛðin ꝼegri ok betri koſtum en i oðꝛum ſtoðum sua var ok mannꝼolkið þar meſt tignat aꝼ ǫllum tignu̅ giptum ſpekinni ok aꝼlínu ꝼegrðinni ok allre kunnoſtu Nær miðꝛi verollꝺinni var goꝛt þat huſ ok herbergi er agiætaz heꝼer goꝛt verið er kolloð var troía þar ſem ver kollum tẏrklanꝺ þeſſi ſtaðꝛ var micklu meiri gioꝛr enn aðꝛer ok með meíra hagleik a marga lunꝺ með koſtnaði ok ꝼǫngum er þar voro þar voro .xii konungꝺomar ok æinn ẏꝼerkonungr ok lagu moꝛg þioðlonꝺ til hverſ konungꝺomſ þar voro i borginni .xii. hoꝼut tungur þesser hoꝼðingiar haꝼa verið umꝼram alla menn þa er verið haꝼa i verollꝺu um alla mannꝺomlega luti Leikr þat ſiz a tvímæli huerr ꝼræði maðr ſem ꝼra þeim heꝼer ſagt ok aꝼ þvi at aller ꝼoꝛ menn noꝛðꝛhalꝼunnar telia þangat ſinar ætter ok ſetía þa i guða tǫlu alla ſem ꝼormenn voro ſtaðarenſ einkannlega sua ſem ſialꝼan priamum ſetia þeir ꝼyrir uoꝺen ma þat æigi unꝺarligt kalla þviat priamus var kominn aꝼ ſaturno þeim ſem noꝛðꝛhalꝼan truðí langan tíma ſialꝼan guð verit haꝼa þeſſi ſaturnus vox upp i æẏ þeiri i grikklanꝺz haꝼi er krit heiter hann var meiri Ok ſterkari ꝼriðarí enn aðꝛer menn sua bar vitrleikr hans aꝼ ollum monnum ſem aðꝛar naturu gíaꝼer hann ꝼann ok margar liſter þær ſem aðꝛ hoꝼðu æigi ꝼunꝺnar verit hann var ok sua mikill a þa iðꝛott er phítonſanꝺa liſt heiter at hann uiſſi ꝼẏrer uoꝛðna lutí hann ꝼann ok rauða þann i ioꝛðu er hann bleſ aꝼ gull ok aꝼ þeſſhꜳttar lutum varð hann ſkiott ríkr hann ſagði Ok ꝼẏrer arꝼerð ok marga aðꝛa læẏnꝺa lutí ok aꝼ ſliku ok moꝛgu oðꝛu tokv þeir hann til hoꝼðingia yꝼer æẏna ok ſem hann haꝼði litla hrið henni ſtẏrt þa var þar ſkiott nog allra hanꝺa ꜳrgiæzka þar gekk ok æíngí penningr nema gull penningꝛ sua var þat nogt ok þo hallæri værí i ǫðꝛum lǫnꝺum þa kom þar allꝺꝛi uaran mattí aꝼ þi þangat ſækia alla þa lutí ſem þeir þurꝼtu at haꝼa ok aꝼ þeſſu ok moꝛgu ǫðrv uſẏnilegu krapta lani er hann haꝼði truðu þeir hann guð vera ok aꝼ þeſſu hoꝼz ǫnnur villa millum kritar manna ok maceꝺoniorum sua ſem hín ꝼẏí meðal aſſiriorum ok challꝺeíſ aꝼ zoꝛoaſtre Ok er ſaturnus ꝼinnr hverſu mikinn ſtẏrk ꝼolkit þikkiz aꝼ honum haꝼa þa kallaz hann guð vera ok ſegiz ſtioꝛnarí himinſ ok iarðar ok allra luta Einn tima ꝼoꝛ hann ſkipi til grikklanꝺz þviat þar var konungſ ꝺotter ſu er hann haꝼði hugh a hann ꝼekk með því nꜳð henni at æinn ꝺagh ſem hon var utí meðꝛ þionoſtu konum ſinum þa bra hann a ſik liki graðungſ æínſ ok la ꝼyrir henni i ſkoginum ok ſua ꝼagr at gullz litr var a hveriu hꜳri ok ſem konungſꝺotter ſier þa klappaꝺi hon um granarnar hann ſprettr upp ok bꝛa aꝼ ser graðungſ likí ok bar tok hana i ꝼang ſier ok bar hana til ſkipſ ok ꝼlẏtr hæím i krít at þeſſu ꝼinnr Juna kona hans hann bra henni i kuigu likí Ok ſenꝺí hana auſtr i elꝼar kviſler ok let hennar gæẏma þræl þann er arguluſ het þar var hon .xii manaðí aðꝛ hann ſkipaði aptr marga lutí gioꝛði hann þeſſum lika eða unꝺarligri Hann ꜳttí þria ſẏní het æinn iupiter annaʀ neptunus þriði plutus þeir voro aller atgerꝼiſmennn hiner meſtu ok var iupiter langt ꝼyrir þeim hann var ſtriðſ maðꝛ ok vann mꝛg konunga ʀiki hann var ok liſtugꝛ ſem ꝼaðer hans ok bra a ſik ymiſſa ꝺẏra liki ok með þvi kom hann moꝛgu ꝼramm þvi ſem mannꝺomínum er umoguligt at gioꝛa ok aꝼ ſliku ok oðꝛu hræꝺꝺuz hann allar þioðer þvi er iupiter ſettr ꝼyrir þoꝛ sua ſem allar uvetter hræꝺꝺuz hann Saturnus lett upp gioꝛa i krítt tvær borger ok .lxx. ok ſem hann þikkiz ꝼullkominn i rikí ſinu þa ſkipter hann þi með ſonum ſinum ſem hann ſetti ſik ꝼyrir guð ok ſkipaði hann iupiter himinʀiki enn neptuno iarðriki en pluto helviti ok þotti honum ſa lutr okioꝛligaztr ok þi gaꝼ hann honum hunꝺ ſinn þann er hann kallaðí ſerberum til þeſſ at gæẏma helvitíſ þenna ſerberum ſegia grikker erkulum haꝼa ꝺꝛegit oꝛ helvití ok a iarðriki ok þo at ſaturnus heꝼðí ſkipt Jupiter himinrikí þa girntiz hann æigi at ſiðꝛ at eignaz iarðrikí ok heriar nu upp a ʀiki ꝼoður ſínſ ok sua ſegiz at hann letí taka hann ok gellꝺa ok ꝼẏrer ſlik ſtoꝛverki ſeger hann ſik guð vera ok þat ſegia maceꝺoníj at hann letí taka ſkopin ok kaſta ut a ſioenn ok þvi truðu þeir langa æꝼí at þar aꝼ heꝼðí voꝛðit kona þa kolluðu þeir venerem ok þvi er venus alla æꝼí ſiðan kolluð aſtar gẏðia ok ſettu hana i guða tolu at þeir truðu at hon mætti þiða allra manna hioꝛtu til ꜳſtar karla ok kvenna Sem ſaturnus var gellꝺꝛ aꝼ iupiter ſẏní ſínum þa ꝼlẏ hann auſtan oꝛ krít ok hingat i italia þa bẏgðu þa þeſſ hꜳttar þioðer ſem ekkí erꝼiðaðu ok liꝼðu við akarn ok við groſ ok lagu i hellum eða iarðholum ok ſem ſaturnus kom þar þa ſkiptí hann noꝼnum ok kallaði ſik nioꝛð ſaker þeſſ at hann hugði at iupiter ſon hans munꝺi þa ſiðꝛ ꝼretta hann upp hann kenꝺi þar ꝼẏrſtr manna at plægia ok planta víngarða þar var goð ioꝛð ok hra ok gioꝛðiz þar ſkiott aar mikit toku þeir hann til hoꝼðingia ok sua æignaðiz hann ǫll þeſſhttar ʀiki ok let gioꝛa þar margar borger Jupiter ſon hans ꜳttí marga ſẏni þa ſem ætter eru ꝼra komnar hans ſon var ꝺarꝺanus hans ſon heríkon hans ſon lameꝺon ꝼaðer priamí hoꝼut konungſ Priamus ꜳttí marga ſẏní Einn aꝼ þeim var ektoꝛ er agiætaztr heꝼer verit allra manna i verollꝺu at aꝼli ok vextí ok atgioꝛꝼí ok ǫllum mannꝺomleghum liſtum riꝺꝺarlígrar ſlektar ok þat ꝼinnz ſkriꝼat þa er grikker ok allr ſtẏrkr noꝛðꝛ hꜳlꝼu ok auſtrhalꝼu bǫꝛðuz við troio menn þa heꝼði þeiꝛ allꝺꝛí ſigraðer voꝛðit nema grikker heꝼði heitið a guðin ok gengun sua ꝼretter at ekkí mannligt eðlí mattí þa ſigra nema þeiꝛ ẏrðí ſvikner aꝼ ſialꝼſ ſinſ monnum ſem ſiðan gerðiz ok aꝼ þeira ꝼrægð gaꝼu epter komanꝺi menn ſer þeira virðingar nꝼn ok æínkannlega sua ſem romveriar er agiætazter menn haꝼa verit at moꝛgum lutum epter þeira ꝺaga ok sua ſegiz at þa er roma var algiꝛ at romveriar venðuðu ſinum ſiðum ok logmalí ſem næſt mattu þeir komaz epter þi ſem troiu menn hoꝼðu haꝼt ꝼoꝛꝼeðꝛ þeira ok sua mikill kraptr ꝼẏlgði þeſſum monnum at moꝛgum ǫllꝺꝛum ſiða þa er pompeius æinn hoꝼðingí romvería heriaðí i auſtrhꜳlꝼuna ꝼlẏði utan oðinn oꝛ aſia ok hingat i noꝛðꝛ halꝼuna ok þa gaꝼ hann ſer ok ſinum monnum þeira noꝼn ok kallaði priamum haꝼa heitið oðín enn ꝺꝛottning hans ꝼrigg ok aꝼ þi tok rikið ſiðan naꝼn ok kallaði ꝼrigia þar ſem borgín ſtoð ok hvart er oðinn ſagði þat til metnaðar við ſik eða þat haꝼi sua verit með ſkiptí tungnanna þa haꝼa þo marger ꝼræðimenn haꝼt þat ꝼyrir ſannenꝺa ſogn ok þat var lengi æꝼi epter at hverr ſem mikill hoꝼðingí var tok ſer þar ꝺæmí epter Einn konungr i troio het munon eða mennon hann ꜳtti ꝺottur hoꝼuð konungſ priamí Su het troan þau attu ſon ſa het troꝛ þann kollum þoꝛ hann var at upp ꝼæzlu i tracía með þeim hertoga er neꝼnðꝛ er loꝛicus en er hann var .x. vetra þa tok hann víð vapnum ꝼoður ſinſ sua var hann ꝼagr alitum er hann kom með oðꝛum monnum ſem þa er ꝼilſbæín er graꝼit i eik hꜳr hans er ꝼegra en gull Þa er hann var .xii. vetra haꝼðí hann ꝼullt aꝼl þa lẏptí hann aꝼ iorðu x biarnſtǫkum ǫllum ſenn Ok þa ꝺꝛap hann loꝛícus hertoga ꝼoſtra ſinn ok konu hans loꝛa eða gloꝛa ok æígnaðí ser rikit tracía þat kollum ver þꝛuðheím þa ꝼoꝛ hann viða um lǫnꝺ ok kanaðí hæimſ halꝼur ok ſigraði æinn ſaman alla berſerkí ok alla riſa Ok æinn hínn meſta ꝺꝛeka ok moꝛg ꝺẏr i noꝛðꝛ halꝼu heímſ ꝼann hann ſpakonu þa er ſibil het er ver kollum ſiꝼ ok ꝼekk hennar eíngi kann ſegia ætt ſiꝼíar hon var allra kvenna ꝼegrſt hꜳr hennar var ſem gull þeira ſon var loꝛiꝺe er likr var ꝼeꝺꝛ ſínum hans ſon var henreꝺe hans vingeþorꝛ hans ſon vingener hans ſon moꝺa hans ſon Magí hans ſon ceſpheth hans ſon beꝺvíg hans ſon athra er ver kollum annan hans ſon ítrmann hans ſon heremoð hans ſon ſkallꝺunn er ver kollum ſkiǫllꝺ hans ſon biaꝼ er ver kollum bíar hans ſon iat hans ſon guðolꝼ hans ſon ꝼinn hans ſon ꝼriallaꝼ er ver kollum ꝼriðleiꝼ hann aatti þann ſon er neꝼnꝺꝛ er voꝺen þann kollum ver oðen hann var agiætr maꝺꝛ aꝼ ſpekí ok allre atgioꝛꝼí kona hans het ꝼrigiða er ver kǫllum ꝼrigg Oðenn haꝼði ſpaꝺom ok sua kona hans ok aꝼ þeim viſinꝺum ꝼann hann þat at naꝼn hans munꝺi uppi vera haꝼt i noꝛðꝛ hꜳlꝼu hæímſ ok tignat um ꝼram alla konunga Fẏrer þa ſǫk ꝼẏſtiz hann at bẏria ꝼerð ſina aꝼ tẏrklanꝺi ok haꝼði með ſer mikinn ꝼíǫlða liðſ unga menn ok gamla karla ok konur Ok hoꝼðu með ser marga gerſemlegha lutí enn hvar ſem þeir ꝼoꝛu ẏꝼer lonꝺ þar var agiæti mikit aꝼ þeim ſagt ſua at þeir þottu likari guðum enn monnum Ok þeir geꝼa æigi ſtað ꝼerðinni ꝼẏʀ en þeir koma noꝛðꝛ i þat lanꝺ er nu er kallat Saxlanꝺ þar ꝺvalꝺiz oðinn langa hrið ok æignaðiz viða þat lanꝺ þar ſettí oðenn til lanꝺz giæzlu iii. ſonu ſina er æinn neꝼnꝺꝛ veggꝺe var hann rikr konungr ok reð ꝼyrir auſtr ſaxa lanꝺi hans ſon vitrgilſ hans ſẏner voro þeir picta ꝼaðer heíngeſtz ok ſiga ꝼaðer ſvebꝺeg er ver kollum ſvipꝺag annaʀ ſon oðenſ het bellꝺeg er ver kǫllum ballꝺꝛ hann ꜳttí þat lanꝺ er nu heiter veſt ꝼal hanſ ſon var bꝛanꝺꝛ hans ſon ꝼrioðigar er ver kǫllum ꝼroða hans ſon var ꝼreovín hans ſon ẏvi hans ſon gevíſ er ver kǫllum gave enn þriði ſon oðenſ er neꝼnꝺꝛ ſihans ſon ʀerer þeir langꝼeðꝛ reðu þar ꝼẏrer er nu er kallat ꝼracklanꝺ ok er þaðan ſu ætt komín er kollut er uǫlſungar ꝼra ǫllum þeſſum eru ſtoꝛar ætter komnar ok margar Þa bẏriaði oðenn ꝼerð ſína noꝛðꝛ ok kom i þat lanꝺ er þeir kolluðu reiðgota lanꝺ ok æignaðiz i því lanꝺi allt þat er hann villꝺi hann ſettí þar til lanꝺa ſon ſinn er ſkiollꝺꝛ het hans ſon var ꝼriðleiꝼr þaðan er ſu ætt komín er ſkiollꝺungar heita þat eru ꝺana konungar Ok þat heiter nu iotlanꝺ er þa var kallat reiðgota lanꝺ Epter þat ꝼoꝛ hann noꝛðꝛ þar ſem nu heiter ſviþioð þar var ſa konungr er gẏlꝼi er neꝼnꝺꝛ Enn er hann ſpẏ til ꝼerðar þeira aſia aſia manna er æser voꝛu kallaðer ꝼoꝛ hann moti þeim Ok bauð at oðinn ſkẏllꝺí ſlikt vallꝺ haꝼa i hans riki ſem hann villꝺi ſialꝼr Ok ſa tími ꝼẏlgði ꝼerð þeira at hvar ſem þeiꝛ ꝺuolðuz i lǫnꝺum þa var þar r ok ꝼriðꝛ þeiꝛ truðu aller at þeiꝛ værí þe raðanꝺí þviat þat ſa rikiſ menn at þeir voro uliker oðꝛum monnum þeim er þeir hoꝼðu ſieð at ꝼegrð ok sua at vití þar þotti oðní ꝼagrer lanꝺzkoſter ok kauſ ſier þar borgar ſtað ſem nu heita ſigtun þat var aꝼ hans naꝼni ok gaꝼ ser konung ꝺom ok kallaðiz níoꝛðꝛ ok þi ꝼinnz þat ſkriꝼat i ꝼræði bokum at nioꝛðꝛ haꝼi heitið hinn ꝼẏrſtí ſvia konungꝛ er þat til þeſſ at oðinn heꝼer þar verið goꝼgaztr Ok ſkipaðí þar hoꝼðingium i þa liking ſem verit haꝼði í troío ſettí tolꝼ hoꝼut menn i ſtaðnum at ꝺæma lanꝺz log ok ſua ſkipaði hann rettum ǫllum ſem ꝼẏ hoꝼðu verit i troío ok tẏrker voꝛu vaner epter þat ꝼoꝛ hann noꝛðꝛ þar til er ſiar tok við honum ſa er þeir hugðu at lægí um lonꝺ ǫll ok ſetti þar ſon ſinn til þeſſ rikiſſ er nu heiter noꝛegr ſa het ſæmingr ok telia þar noꝛegſ konungar ſinar ætter til hans ok ſua iarlar ok aðꝛer rikíſ menn Sva ſem ſeger i halæẏgia talí en oðenn haꝼði með ser þann ſon ſinn er ẏngvi er neꝼnꝺꝛ er konungr var i ſviþioðu epter hann Ok eru aꝼ honum komnar þær ætter er ẏnglingar eru kallaðer þeir æser toku ser kvan ꝼng þar innan lanꝺz en ſumer ſonum ſinum ok virðu þeſſar ætter ꝼiolmennar sua at um ſaxlanꝺ ok allt þaðan um noꝛðꝛ hlꝼur ꝺꝛeiꝼðiz sua at þeira tunga aſia manna var æigín tunga um ǫll þeſſi lǫnꝺ ok þat þikkiaz menn ſkẏnía mega aꝼ þui er rituð eru langꝼeðga noꝼn þeira at þau noꝼn haꝼa ꝼẏlgt þeſſi tungu ok þeir æser haꝼa haꝼt tunguna noꝛðꝛ hingat i heím i noꝛeg Ok ſviþioð i ꝺanmoꝛk ok ſax lanꝺ Ok i englanꝺi eru ꝼoꝛn lanꝺz heítí eða ſtaða þav er ſkilia at aꝼ annaí tungu eru geꝼen en þeſſi Gẏlꝼi konungr reð þar lonꝺum er nu heiter ſviþioð ꝼra honum er þat ſagt at hann gaꝼ æinni ꝼaranꝺí konu at launum ſkemtanar ſinnar æítt plogſ lanꝺ i ríkí ſínu þat er ꝼioꝛer ǫxn ꝺꝛægí upp ꝺag ok nott en ſu kona var æín aꝼ aſa ætt hon er neꝼnꝺ geꝼion hon tok .iiii. oxn noꝛꝺan oꝛ iotun heímum En þat voꝛu ſẏner jotunſ nokkurſ ok hennar ok ſetti þa ꝼyrir plog enn plogrinn gekk sua bꝛeitt ok ꝺiupt at upp læẏſti lanꝺit ok ꝺꝛogu oxnerner þat lanꝺ ut um haꝼit ok veſtr ok namu ſtaðar i ſunꝺí nokkuru þar ſettí geꝼion lanꝺít ok gaꝼ naꝼn ok kallaði ſelunꝺ enn þar ſem lanꝺit haꝼði upp gengit var þar epter vatn þat er nu logrinn kallaðꝛ i ſviþioð Ok liggia ſva víkr í legínum ſem neſ i ſælunꝺe Sua ſeger bꝛagí gamlí Geꝼion ꝺꝛo ꝼra gẏlꝼa gloð ꝺiuproðul ǫðla ſua at aꝼ renní rauknum rauk ꝺanmarkar auka baru ǫxn Ok ꜳtta enní tungl þar er gengu ꝼyrir vinæẏia viðꝛí valroꝼ ꝼiogur hoꝼuð Gẏlꝼí er maðꝛ neꝼnꝺꝛ hann var konungr ok ꝼiolkunnigr hann unꝺraðiz þat er aaſa ꝼolk var ſua kunnikt at aller luter gioꝛðuz at þeira vilía ok hugſaði hann hvart þat munꝺi vera aꝼ eðli ſialꝼra þeiꝛa eða munꝺí þi vallꝺa guð mǫgn þau er þeiꝛ blotuðu hann bẏriaðí ꝼerð ſína til aſgarðz ok ꝼoꝛ með læẏnꝺ Ok bra a ſik gamalſ mannz likí ok ꝺulðiz ſua en æser voꝛu þi viſarí at þeir hoꝼðu ſpaꝺom ok ſa þeir ꝼerð hans ꝼẏ enn hann kom ok gioꝛðu imot honum ſionhverꝼingar Ok er hann kom inn i borgina ſa hann þar hava hǫll ſua at varla mattí ſia ẏꝼer hana þak hennar var lagt gẏllꝺum ſkiollꝺum ſem ſpan þak Sua ſeger þioðolꝼr enn hvinverſki at valholl var ſkiollꝺum þokt a baki letu blikia barðer voꝛu griotí ſuaꝼniſ ſalnæꝼrar ſegger hẏggianꝺí Gẏlꝼí ſa mann i hallar ꝺẏrum er lek at hanꝺſǫxum ok haꝼꝺi ſiau ſenn a loptí Sa ſpurði hann ꝼẏ at naꝼní hann neꝼnꝺiz ganglerí ok kominn aꝼ reꝼilſ ſtigum ok beiꝺꝺiz at ſækia til nattſtaðar ok ſpurði hverr hǫllina ááttí hann ſarar ok ſeger at þat var konungr þeira enn hann ma ꝼẏlgía þer at ſia hann ſkal tu þa ſpẏria hann naꝼnſ ſialꝼr ok ſneriz ſa maðꝛ ꝼẏrer honum inn i hǫllína enn hann gekk epter ok þegar laukz hurðín a hæla honum þar ſa hann moꝛg golꝼ ok mart ꝼolk ſumt meðꝛ leikum ſumer ꝺrucku ſumer með vapnum ok boꝛðuz Þa litaðiz hann um ok þottí marger luter utruleger þeir er hann ſa þa mælti hann Gaatter allar aðꝛ gangí ꝼramm um ſkẏgnaz ſkẏlí þviat uviſt er hvar uviner ſitía a ꝼleti ꝼẏʀer Hann ſa þríu haſætí ok hvert upp ꝼra oðꝛu ok ſat ſinn maðr i hueríu þa ſpurðí hann hvert naꝼn hoꝼðingia þeira værí Sa ſvarar er hann leiꝺꝺi inn at ſa er i enu neðſta ſitr haſætí at ſa var konungr ok heiter háár en þar næſt ſa er Iaꝼn háár heiter en ſa oꝼarſt er þriði heiter þa ſpẏ haarr komanꝺann hvat ꝼleira ſe erenꝺa hans enn heimill er matr ok ꝺrẏkkr honum ſem ollum þar i hava hǫll hann ſvarar at ꝼẏrſt vill hann vita eꝼ nokkurr er ꝼroðꝛ maðr inni haar ſarar at hann komí æigi hæill ut nema hann ſe ꝼroðari Ok ſtat tu ꝼramm meðan þu ꝼregn ſitia ſkal ſa er ſeger Ganglerí hoꝼ ſua maal ſitt hverr æztr eða ellztr allra guða háár ſarar Sa hæiter alꝼǫðꝛ at voꝛu mlí en í aaſgarði hinum ꝼoꝛna aatti hann .xii. noꝼn Eit er alꝼǫðꝛ eða allꝼoðꝛ Annat herran eða herian þriðia hníkarr eða nikar ꝼioꝛða Nikuz eða hníkuðꝛ Fimta ꝼiolner .vi. oſki .vij. Omí .viij. Biꝼliði eða biblinꝺi .ix. viðꝛir .x. Sviðꝛer .xi. Sviðoꝛr .xii. Ialg eða Ialkr þa ſpẏ ganglerí hvar er ſa guð eða hvat ma hann eða hvat heꝼer hann unnið ꝼrama verka haarr ſarar Liꝼer hann um allar allꝺer ok ſtioꝛnar ollu rikí ſínu ok ræðꝛ ollum lutum ſtoꝛum ok ſmám þa mælti iaꝼnháár hann ſmiðaði himin ok ioꝛð ok lopten ok alla æign þeira þa mælti þriði hit er meſt er er hann giorði manninn ok gaꝼ honum onꝺ þa er liꝼa ſkal ok allꝺꝛi tẏnaz þott likamr ꝼutil mollꝺar eða brenni at ǫſku ok ſkulo aller men liꝼa þeir er rett eru ſiðaðer ok vera með honum ſialꝼum þar ſem heiter gimle eða vingolꝼ en vaanꝺer menn ꝼara til heliar ok þaðan i niꝼlhel þat er niðꝛ i hinn niunꝺa hæim þa mælti Gangleri hvat haꝼðiz hann aðꝛ enn himinn ok ioꝛð væri gioꝛr þa ſarar haar þa var hann með hrimþuſſum Gangleri mælti hvat var upphaꝼ eða hverſu hoꝼz eða hvat var aðꝛ har ſarar Sva ſem ſeger i vǫlu ſpa Ar var allꝺa þat er ekki var varat ſanꝺꝛ ne ſiar ne ſvalar unnir ioꝛð ꝼannz ęꝼa ne upp himinn gap var ginnunga enn graſ ekki þa mælti Iaꝼnhaar Fẏ var þat moꝛgum ollꝺum enn ioꝛð værí ſkoput er niꝼlhæimr var gioꝛr ok i honum miðium liggꝛ bꝛunnr ſa er hvergelmer heiter ok þaðan aꝼ ꝼalla þær aar er sua heita Svol Gunnþra Fioꝛm ꝼimbulþul Sliðꝛ ok hrið Sẏlgr ok ẏlgr Viꝺ Leiptr Giǫll er næſt helgrinꝺum þa mælti þriði Fẏrſt var þo ſa hæimr i ſuðꝛ haalꝼu er muſpell heiter hann er lioſſ ok heitr loganꝺi er hann ok brenanꝺi ok uꝼæ þeim er þar eru utlenꝺer ok æigi eigu þar oðul Sa er ſurtr neꝼnꝺꝛ er þar ſitr a lanꝺz enꝺa til lanꝺvarnar hann heꝼer loganꝺa ſverð ok i enꝺa verallꝺar mun hann ꝼara ok heria ok ſigra ǫll guðín ok brenna allan hæím með ellꝺi Sua ſeger í vǫlu ſpa Surtr ꝼerr ſunnan með ſviga læuí ſkinn aꝼ ſverði ſol valtíva griotbioꝛg gnata en giꝼr rata troða haler helveg enn himinn kloꝼnar Gangleri mælti hverſu ſkipaðiz aaðꝛ enn ætternar ẏrði eða aukaðiz mannꝼolkit þa mælti har Ar þær er kallaðar eru eli vagar þa er þær voro ſua langt komnar ꝼra uppſprettum at æit kvika ſu er þeim ꝼẏlgði harðnaði ſua ſem ſinꝺ þat er ꝼerr oꝛ ellꝺinum þa varð þat iſſ ok þa er ſa iſſ gaꝼ ſtaðar ok rann æigi þa helði ẏꝼer þannig ur þat er aꝼ ſtoð æitrinu ok ꝼrauſ hrimí ok iok hvert hrimið ẏꝼer annat allt i ginnunga gap þa mælti Iaꝼn haar Ginnunga gap þat er viſſi til noꝛðꝛættar ꝼẏllꝺiz með þunga ok hǫꝼugleik iſſ ok hrímſ ok inn i ꝼra ur ok guſtr enn hinn ſẏðꝛi lutr ginnunga gapſ lettíz motí gneiſtum ok ſium þeim er ꝼlugu oꝛ muſpellz hæimí þa mælti þriði Sua ſem kallt ſtoð aꝼ niꝼlheimí ok aller luter grimmer ſua var allt þat er viſſu namunꝺa muſpelli hæitt ok lioſt enn ginnunga gap var ſua líett ſem lopt vinꝺlauſt Ok þa er mættí hriminu blær hítanſ ſua at braðnaði ok ꝺꝛaup ok aꝼ þeim kviku ꝺꝛopum kviknaði með kraptí þeſſ er til ſenꝺí hitann ok varð mannz likínꝺí ok er ſa neꝼnꝺꝛ ẏmer enn hrimþuſſar kalla hann aurgelmí ok eru þaðan komnar ætter hrímþuſſa sua ſem ſeger i vǫlu ſpa hinni ſkǫmmu eru vǫlur allar ꝼra viðolꝼi vitkar aller ꝼra vilmeiði enn ſeiðberenꝺr ꝼra ſvarthoꝼða iotnar aller ꝼra ẏmí komner enn her ſeger sua vaꝼþꝛuðner iotunn Hvaðan aurgelmer kom með iotna ſonum ꝼẏrſt enn ꝼroðí iotunn oꝛ eli vagum ſtukku æitr ꝺꝛopar ok ox unz varð oꝛ iotunn þar oꝛar ætter komu allar ſaman þvi er þat allt atallt þa mælti Gangleri hvern veg oxu ætter þaðan eða ſkapaðiz ſva at ꝼleirí urðu eða trui þer þann guð er nu ſagðer þu ꝼra þa ſarar har ꝼẏʀer engan mun truum ver hann guð vera hann var illr ok aller hans ætt menn þa kollum ver hrímþurſa en ſua er ſagt at þa er hann ſvaꝼ ꝼekk hann ſveíta þa vox unꝺer vinſtrí henꝺi honum maðr ok kona ok annaʀ ꝼotr hans gat ſon við rum enn þaðan aꝼ komu ætter þat eru hrimþursar hinn gamli hrímþuſſ hann kollum ver ẏmi þa mælti Ganglerí hvar bẏgði ẏmer eða við hvað liꝼði hann Næſt var þat þa er hrimíð ꝺꝛaup at þar varð aꝼ kẏr ſu er auðumbla het en .iiij. miolkaar runnu or ſpenum hennar ok ꝼæꝺꝺí hon ẏmí þa mælti Gangleri við hvat ꝼæꝺꝺiz kẏrín har ſagði hon ſleikti hrimſtæina er ſallter voꝛu ok hinn ꝼẏrſta ꝺagh er hon ſleiktí ſteínana kom oꝛ ſteinínum at kvellꝺí mannz haar Annan ꝺag mannz hoꝼut þriðia ꝺag var þat allr maðꝛ ſa er neꝼnꝺꝛ burí hann var ꝼagr alitum mikill ok mattugr hann gat ſon þann er boꝛr er neꝼnꝺꝛ hann ꝼekk þeirar konu er beſtla er neꝼnꝺ ꝺotter bǫlþoꝛnſ iotunſ ok gatu þau .iij. ſonu het æínn oðinn anna vili þriði ve ok þat er mín trua at ſa oðinn ok hans bræðꝛ muní vera ſtẏranꝺí himínſ ok iarðar þat ætlum ver at hann muní sua heíta ſua heiter ſa maðꝛ er ver vitum meſtan ok agiæztan ok vel megu þer laata hann ſua heita ẏmí iotun en̅ er ꝼell þa hliop sᷓ kit Þa mælti Gangleri hvat varð þa um þeira ſætt eða hvarer voro rikarí þa ſarar har Sẏner boꝛſ ꝺꝛapu ẏmí iotun enn er hann ꝼell þa hliop sua kit bloð oꝛ ſꜳrum hans at með því ꝺꝛecktu þeir allri ætt hrimþuſſa nema æinn komz unꝺan með ſinu hẏſkí þann kalla iotnar b͛ergelmí hann ꝼoꝛ upp a luðꝛ ſinn ok kona hans ok hellz þar ok eru aꝼ þeim komnar hrimþuſſa ætt͛er Sua ſem her ſeger Orovi vetra aðꝛ væri ioꝛð oꝼ ſkoput þa var bergelmer boꝛinn þat er ꝼẏrſt oꝼ man er ſa hinn ꝼroðí iotunn a var luðꝛ oꝼ lagiðꝛ þa ſeger Gangleri hvat hoꝼðuz þa at boꝛſ ſẏner eꝼ þu truer at þeir ſe guð har ſarar Eigi er þar litið aꝼ at ſegía þeir toku ẏmí ok ꝼluttu i mitt ginnunga gap ok gioꝛðu aꝼ honum ioꝛðina aꝼ bloði hans ſæínn ok votnín Ioꝛðin var gioꝛ aꝼ hollꝺinu en bioꝛgin aꝼ bæínunum griot ok urðer gioꝛðu þeir aꝼ tonnum ok ixlum ok bæinum er brotin voro þa mælti Iaꝼnhar aꝼ þi bloði er oꝛ ſarum rann ok lauſt ꝼóꝛ þar aꝼ gioꝛðu þeir ſia þann er þeir gẏrðu ok ꝼeſto ſaman ioꝛðína ok logðu þann ſia i hríng utan um hana ok mun þat ꝼleſtum monnum uꝼæra þikkia at komaz þar ẏꝼer þa mælti þriði toku þeir ok hauſ hans ok gioꝛðu aꝼ honum himín ok ſettu hann upp ẏꝼer ioꝛðina með ꝼioꝛum ſkautum ok unꝺer hvert hoꝛn ſettu þeir ꝺverg þeir heita ſua Auſtri veſtri Suðꝛi noꝛðꝛí þa toku þeir ſiur ok gneíſta þa er lauser ꝼoꝛu er kaſtat haꝼði oꝛ muſpellz heiok ſettu a himín bæði oꝼan ok neðan til at lẏſa himin ok ioꝛð þeir gaꝼu ſtað ǫllum ellꝺíngunum ſumum a himní ſumar ꝼoꝛu lauſar unꝺer hímní ok ſettu þo þeim ſtað ok ſkǫpuðu gongu þeim Sua er ſagt i ꝼornum viſenꝺum at þaðan aꝼ voro ꝺægr greinꝺ ok ááratal Sua ſeger i vǫlu ſpa Sol þat ne viſſi hvar hon ſalí aattí maaní þat ne viſſi hvat hann meginſ aattí ſtioꝛnur þat ne viſſu hvar þær ſtaði ttu Sva var aaðꝛ en þetta værí Þa mælti Gangleri þetta eru mikil tiðinꝺi er nu hæẏrí ek ꝼurðu mikil ſmið er þat ok haglegha goꝛt hvern veg var ioꝛðín hattuð þa ſarar hꜳr hon er krínlott ok þar utan um liggr hinn ꝺíupi ſioꝛ Ok með þeiꝛi ſiavar ſtronꝺu gaꝼu þeir lonꝺ til bẏgðar iotna ættum enn ꝼyrir innan a ioꝛðunni gioꝛðu þeir borg um hverꝼiſ hæim ꝼẏrer uꝼriði iotna enn til þeirar borgar hoꝼðu þeir brar ẏmiſ iotunſ ok kolluðu þa borg miðgarð Toku þeir ok heila hans ok koſtuðu i lopt ok giorðu aꝼ ſkẏen Sva ſem her ſeger Or ẏmiſ hollꝺi var ioꝛð oꝼ ſkoput enn oꝛ ſveita ſiar bioꝛg oꝛ beínum baðmr oꝛ haarí enn oꝛ hauſi minn enn oꝛ hans brám gioꝛðu bliꝺ regín miꝺgarð manna ſonum enn oꝛ hans heila voꝛu þau enn harꝺmoðgu ſkẏ ǫll oꝼ ſkopuð þa mælti Gangleri mikit þotti mer þeir þa haꝼa ſnuið til leiðar er ioꝛð ok himinn var gíꝛr ok ſol ok himintungl voro ſett ok ſkipt ꝺægrum en hvaðan komo mennerner þeir er hæim bẏggía þa ſarar har þa er þeir gengu með ſiavar ſtronꝺu boꝛſ ſẏner ꝼunꝺu tre .ij. ok toku upp trein ok ſkopuðu aꝼ menn gaꝼ hinn ꝼẏrſt onꝺ ok liꝼ annarr vit ok hræríng þriði aſionu mal ok hæẏrn ok ſion gaꝼu þeim klæði ok noꝼn het karl maðꝛenn aſkr en konan embla ok olz þaðan aꝼ mannkinꝺín ſu er bẏgðin var geꝼin unꝺer miðgarði þar næſt gioꝛðu þeir ſier borg i miðium heimí er kolloð er aaſgarðꝛ þat kallaz troía þar bẏgðu guðin ok ætter þeiꝛa ok gioꝛðuz þaðan aꝼ moꝛg tiðinꝺí ok græinír bæði a ioꝛðu ok i loptí þar er æinn ſtaðꝛ er hliðſkialꝼ heiter ok þa er oðinn ſettiz þar i haſætí þa ſa hann oꝼ alla heima ok hverſ mannz at hæví ok viſſi alla luti þa er hann ſa kona hans het ꝼrigg ꝼioꝛgvinſ ꝺotter Ok aꝼ þeira ætt er ſu kẏnſloð komín er ver kollum aſa ætter er bẏgt hava aaſgarð hinn ꝼoꝛna ok þau riki er þar til liggia ok er þat allt goðkunnig ætt ok ꝼyrir þi ma hann hæíta allꝼǫðꝛ at hann er ꝼaðer allra guðanna ok manna ok allz þeſſ er aꝼ hans krapti var ꝼullgoꝛt Ioꝛðin var ꝺotter hans ok kona hans aꝼ henni gioꝛði hann hinn ꝼẏrſta ſonínn en þat er ꜳſa þoꝛr honum ꝼẏlgði aꝼl ok ſterkleikr þar aꝼ ſigrar hann oll kvikenꝺí Noꝛvi eða narvi het iotun er bẏgði i iotun hæímum hann aattí ꝺottur er nott het hon var ſvoꝛt ok ꝺǫkk ſem hon aattí ætt til hon var gipt ꝼẏrſt þeim manni er naglꝼari het þeiꝛa ſon het auðꝛ þvi næſt var hon gipt þeim er ana het ioꝛð het þeira ꝺotter Siðarſt ꜳtti hana ꝺellingr ok var hann aaſa ættar var þeira ſon ꝺagr var hann lioſſ ok ꝼagr epter ꝼaðerní ſinu þa tok allꝼoðꝛ nott ok ꝺag ſon hennar ok gaꝼ þeim .ij. heſta ok tvær kerrur ok ſenꝺi þa upp a mín at þau ſkulu riða a hverium tveim ꝺægꝛum umhverꝼiſ ioꝛðina Riðꝛ nott ꝼẏrri þeim heſtí er kallaðꝛ er hrimꝼaxí ok moꝛní hverium ꝺoggver hann ioꝛðina aꝼ melꝺꝛopum ſinum Sa heſtr er ꝺagr a heiter ſkínꝼaxí ok lẏſer allt lopt ok ioꝛðina aꝼ ꝼaxi hans þa mælti Gangleri hverſu ſtẏrer hann gang ſolar eða tunglſ har ſarar Sa maðꝛ er neꝼnꝺꝛ munꝺilꝼari er aatti tvꜹ boꝛn þa voꝛu sua ꝼǫgr ok ꝼrið at hann kallaði ſon ſinn mána enn ꝺottur ſina ſol ok giptí hana þeim manni er glenr het en guðin reiꝺꝺuz þeſſu oꝼ ꝺꝛambí ok toku þau ſẏſtkín ok ſettu upp a himín letu ſol kæẏra þa heſta er ꝺrogu kerru ſolarennar þeirar er guðin hoꝼꝺu ſkapað til at lẏſa heímana aꝼ þeiri ſiu er ꝼlaug oꝛ muſpellz heimí þeir heſtar heita ſua alſviðꝛ ok aarvakr enn unꝺer bogum heſtanna ſettu guðin tva vinꝺbelgí at kiæla þa enn i ſumum ꝼræðum er þat kallat iſarn kol Maaní ſtẏrer gongu tunglſ ok ræðꝛ nẏum ok niðum hann tok boꝛn tvau aꝼ ioꝛðinní er sua heita Bil ok hiukí er þau gengu ꝼra bꝛunni þeim er bẏrger heiter ok baru a oxlvm ser ſa er heiter ſægr en ſtǫngin ſimul Viðꝼinnr er neꝼnꝺꝛ ꝼaðer þeira þeſſi boꝛn ꝼẏlgia mana sua ſem ſia ma aꝼ ioꝛðu þa mælti Gangleri Skiott ꝼerr ſolín ok nær sua ſem hon ſe hræꝺꝺ ok æigi munꝺi hon þa mei hvata gongunni at hon hræꝺꝺiz bana ſinn þa ſarar har Eigi er þat unꝺarligt þo at hon ꝼari akaꝼlega nær er ſa er hana ſæker ok engan ut veg a hon nema renna unꝺan þa mælti Gangleri hverr er ſa er henne gioꝛer þann omaka har ſarar þat eru .ij. ulꝼar ok heiter ſa ſkoll er epter henne ꝼerr hann hræðiz hon ok hann mun taka hana enn ſa heiter hatí hroðvitníſ ſon er ꝼẏrer henne hlæẏpr ok vill hann taka tunglið ok sua mun verða þa mælti Gangleri hverr er ætt ulꝼanna har ſeger Gẏgr æín bẏr ꝼyrir auſtan miðgarð i þeim ſkogi er iarnviðꝛ heíter i þeim ſkogí bẏggia þær trollkonur er iarnviðíur heíta en gamla gẏgr ꝼæðer at ſonum marga iotna ok alla i vargſ likíum ok þaðan eru komner þeſſer ulꝼar Ok ſua er ſagt at aꝼ ættinni verðꝛ ſa æínn matkaztr er kallaðꝛ er managarmr hann ꝼẏlliz með ꝼioꝛví allra þeira manna er ꝺæẏía ok hann glæẏper tungl en ſtokkver bloði min ok lopt oll þaðan aꝼ tẏner ſol ſkíní ſínu Ok vinꝺar eru þa okẏrrer ok gnẏia heðan ok hanꝺan Sua ſeger i vǫlu ſpa auſtr bẏr hín allꝺna i iarnviðiu ok ꝼæðer þar ꝼenreſ kinꝺer verðꝛ aꝼ þeim ollum æinna nokkurr tunglſ tíugarí i trꜹllz hamí ꝼẏlliz ꝼioꝛví ꝼeigra manna rẏðꝛ ragna ſiǫt rauðum ꝺꝛæẏra ſvꝛt verða ſolſkín um ſumur epter veðꝛ oll valunꝺ vitu þer enn eða hvað ꝼroðlega ſpurt er þ͛ æͥ ſagt Þa mælti Gangleri hverr er leið til himinſ aꝼ ioꝛðu þa ſarar haar ok hlo við æigi er nu ꝼroðlega ſpurt er þer æigi ſagt þat er guðin gioꝛðu bꝛu aꝼ iǫꝛðu til hímins er heiter biꝼrǫſt hana mun tu ſieð haꝼa kann vera at þat kaller þu regnboga hon er með .iij. lítum ok miok ſterk ok gioꝛr með liſt ok kunnattu meirí enn aðꝛar ſmíðer enn sua ſterk ſem hon er þa mun hon brotna þa er muſpellz meger ꝼara at heria ok ríða hana ok ſvíma heſtar þeira ẏꝼer ſtoꝛar aar þa mælti Gangleri Eigi þotti mer guðín gioꝛa aꝼ trunaði bruna er hon ſkal brotna mega ok megu þau gioꝛa ſem þau vilia har ſarar Eigí eru guðin hallmælis verð aꝼ þersi ſmið goð bꝛu er biꝼrǫſt en eingi lutr er ſa i þeſſum hæímí er ſier megi træẏſta þa er muſpellz ſẏner hería Þa mælti Gangleri hvat haꝼðiz allꝼoðꝛ þa er giꝛr var hería aaſgarðꝛ har ſarar i upphaꝼi ſetti hann ſtioꝛnar menn i ſætí ok beiꝺꝺi þa at ꝺæma með ser ǫꝛlog manna ok rꜳða um ſkipun borgarennar þat var þar ſem heiter iða vollr i miðri borginni var þat hið ꝼẏrſta þeira verk at gioꝛa hoꝼ þat er ſætí þeira tolꝼ ſtanꝺa í ǫnnoꝛ en haſætíð þat er allꝼoðꝛ a þat huſ er bezt goꝛt a ioꝛðu ok meſt allt er þat utan Ok innan ſem gull æítt i þeim ſtað kalla menn glaðſ heím Annan ſal gioꝛðu þeir þat var hoꝛgr er gẏðiurnar aattu ok var hann allꝼagrt huſ þat kalla menn víngolꝼ þar næſt logðu þeir aꝼla ok þar til gioꝛðu hamar ok tng ok ſteðia ok þaðan aꝼ oll tol ǫnnur ok þvi næſt ſmiðuðu þeir malm ſteín ok tre ok ſua gnoglega þann malm er gull heiter at oll busgǫgn ok oll reiðí gogn hoꝼðu þeir aꝼ gullí ok er ſu ǫllꝺ kollut gullallꝺꝛ aðꝛ enn ſpilltiz aꝼ tilkvamu kvennanna þær komu oꝛ iotun heímum Þar næſt ſettuz guðin upp i ſæti ſín ok ſettu ꝺoma ſina ok minntuz hvaða ꝺvergar hoꝼðu kvíknat i mollꝺunni ok níðꝛí i ioꝛðunni ſua ſem maðkar i hollꝺi ꝺvergarner hoꝼðu ſkipaz ꝼẏrſt ok tekit kviknan i hollꝺi ẏmíſ ok voro þa maðkar enn atkvæði guðanna urðu þeir vitanꝺi manviz ok hoꝼðu mannz likí ok bua þo i ioꝛðu ok ſteinum Moðſogner var æztr ok annaʀ ꝺurin̅n Sua ſeger i vǫlu ſpa þa gengu regín ǫll a rǫkſtola ginnheilug goð ok um þat giettuz hver ſkẏllꝺi ꝺverga ꝺꝛott oꝼ ſkegia oꝛ bꝛimi bloðgu ok oꝛ blaenſ leggium þar manlikun moꝛg oꝼ gioꝛðuz ꝺvergar i ioꝛðum ſem ꝺurinn ſagꝺi ok þeſſi ſeger hon noꝼn þeira Nẏi ok niðí noꝛðꝛi ok ſuðꝛí auſtr ok veſtri alþioꝼr ꝺvalinn naar nainn nipingr ꝺainn biꝼu bavu bombu noꝛi Ori ona ai míǫð vítner vigr ok ganꝺalꝼr vinꝺalꝼr þoꝛinn Fili kilí ꝼunꝺinn vali þroꝛ þroenn þekkr litr ok vitr nẏr nẏraðr rekkr raðſvíðꝛ enn þeſſer ok ꝺvergar ok bua i ſteínum enn hiner ꝼẏʀí i mollꝺu Draupner ꝺolgþvarí hau hugſtarí hleðiolꝼr gloinn ꝺoꝛi oꝛí ꝺuꝼr anꝺvarí heꝼtiꝼilí haa ſvia en þesser komu ꝼra ſvarenſ haugí til oꝛvanga a iǫru uollu ok er þaðan kominn loꝼaʀ þeſſi eru noꝼn þeira Skirver virver ſkaꝼiðꝛ alꝼr ingí eikinſkiallꝺí ꝼalr ꝼroſti ꝼiðr ginna þar ſk̅u guðin eiga Þa mælti Gangleri hvar er hoꝼuð ſtaðꝛinn eða helgí ſtaðꝛ guðanna har ſarar þat er at aſki ẏɢꝺraſilſ þar ſkulu guðin eiga ꝺoma ſína hvern ꝺag þa mælti Gangleri hvat er at ſegia ꝼra þeim ſtað þa ſagði Iaꝼn haar Aſkrinn er allra trea meſtr ok beztr limar hans ꝺꝛeiꝼaz um heim allan ok ſtanꝺa ẏꝼer himní þriar rætr treſenſ hallꝺa því upp ok ſtanꝺa aꝼar bꝛeítt Eín er með aaſum enn onnur með hrimþuſſum þar ſem ꝼoꝛðum var ginnunga gap enn þriðia ſtenꝺꝛ ẏꝼer níꝼlheímí ok unꝺer þeir rot er hvergelmer en niðhoggr gnagar neðan rotína enn unꝺer þeiri rot er til hrimþuſſa hoꝛꝼer þar er mímíſ bꝛunnr er ſpekt ok manvit er ꝼolgít ok heiter ſa mímer er a bꝛunninn hann er ꝼullr aꝼ viſinꝺum ꝼyrir þi at hann ꝺrekkr oꝛ bꝛunninum aꝼ hoꝛninu giallar hoꝛní Þar kom allꝼǫðꝛ ok beiꝺꝺiz æinſ ꝺꝛẏkkiar aꝼ bꝛunninum enn hann ꝼekk æigi ꝼẏ enn hann lagꝺi ꜹga ſitt aꝺ veði sua ſeger i volu ſpa Allt veit ek oðinn hvar þu auga ꝼalt i hinum mæra míſ bꝛunni ꝺꝛekkr mioð mímer moꝛgín hverian aꝼ veði valꝼoðꝛſ vitu þer enn eða hvað þriðia rot aſkſinſ ſtenꝺꝛ a hímní ok unꝺer þeiri rot er bꝛunnr ſa er miok er heilagr er heiter urðar bꝛunnr þar æígu guðín ꝺomſtað ſinn hvern ꝺag riða æser þangað upp um bꝛuna biꝼrǫſt hon heiter ok aaſbꝛu heſtar aſanna heita sua Sleipner er baztr hann a oðinn hann heꝼer .viii. ꝼætr Annar er glaðꝛ þriði gẏller .iiii. glenr .v. Skeiðbꝛimer .vi. Silꝼríntoppr .vii. ſinír viii. Giſl .ix. ꝼalhoꝼner .x. Gulltoppr .xi. Lettꝼetí Ballꝺꝛſ heſtr var bꝛenꝺꝛ með honum enn þoꝛr gengr til ꝺomſenſ ok veðꝛ aar þær er sua heíta koꝛmt ok ǫꝛmt ok kerlaugar .ij. þær ſkal þoꝛr vaða ꝺag hvern er hann ꝺæma ꝼerr at aſki ẏggꝺꝛaſilſ þviat aſbꝛu bꝛennr ǫll loga heilog votn hloa þa mælti Gangleri bꝛennr ellꝺꝛ ẏꝼer biꝼrꜹſt haar ſagði þat er þu ser rautt i boganum er ellðꝛ brennanꝺi upp a himin munꝺu ganga bergriſar eꝼ ǫllum værí ꝼært a biꝼroſt þeim er ꝼara vilía Marger ſtaðer eru a himní ꝼagrer ok er þar allt guðleg voꝛn ꝼyrir þar ſtenꝺꝛ ſalr æinn ꝼagꝛ unꝺer aſkinum við bꝛunnínn ok oꝛ þeim ſal koma .iij. mæẏiar þær er sua heita Urðꝛ verꝺanꝺi ſkullꝺ þeſſar mæẏiar ſkapa monnum allꝺꝛ þær kollum ver noꝛner enn eru ꝼleiri norner þær er koma til hverſ barnſ er boꝛið verðꝛ at ſkapa allꝺꝛ ok eru þeſſar goðkunnígar enn aðꝛar aalꝼa ættar enn hinar þriðiu ꝺverga ættar Sua ſem her ſeger Sunꝺꝛ boꝛnar miǫk ſegi ek at noꝛner ſe æigut þær ætt ſaman ſumar eru aſkungar ſumar eru alꝼkungar ſumar ꝺættr ꝺvalenſ þa mælti Gangleri eꝼ noꝛnernar raaða oꝛlǫgum manna þa ſkipta þær gæẏſi uiaꝼnt er ſumer haꝼa gott liꝼ ok rikulegt enn ſumer haꝼa litið lén eða loꝼ sumer langt liꝼ ſumer ſkamt har ſagði Goðar noꝛner ſkapa goðan allꝺꝛ enn þeir menn er ꝼyrir uſkopum verða þa vallꝺa þi illar noꝛner þa mælti Gangleri hvat er ꝼleira at ſegia ſtoꝛmerkia ꝼra aſkinum har ſagði mart er þar aꝼ ſegía Ꜹrn æinn ſitr i límum aſkſenſ ok er hann margſ vítanꝺí en millí augna honum ſitr haukr ſa er heiter veðꝛ ꝼolner Ikoꝛní ſa er heiter ratatoſkr rennr upp ok niðꝛ epter aſkinum ok berr oꝼunꝺar oꝛð millum arnarens ok níðhggſ enn ꝼioꝛer hirter renna i limum aſkſenſ ok bita ba þeir heita ſua Dainn ꝺvalínn ꝺun æẏrrr ꝺẏra þroꝛ en sua marger oꝛmar eru i hvergelmí með niðhǫgg at eingi tunga ma telia sua ſeger her Aſkr ẏggꝺraſilſ ꝺꝛẏgir erꝼiði meira en menn vití hioꝛtr bitr oꝼan en a hliðu ꝼunar ſkerðer niðhoggr neðan Sua er enn ſagt Ormar ꝼleirí liggia unꝺ aſki ẏggðraſilſ enn þat oꝼ hẏggi hverr oſviðꝛa aꝼa Goenn ok moen þeiꝛ eru graꝼvitníſ ſẏner grabakr ok grapvolluðꝛ oꝼner ok ſvaꝼner hẏ ek at æ muní meiðſ kviſtum ma enn er þat ſagt at noꝛner þær er bẏggia við urðar bꝛunn taka hvern ꝺag vatn i bꝛunninum ok með aurenn þann er liggꝛ um bꝛunninn ok auſa upp ẏꝼer aſkinn til þeſſ at æigi ſkulu limar hans trena eða ꝼuna enn þat vatn er sua heilagt at aller luter þeir er þar koma i bꝛunninn verða sua hviter ſem hinna ſu er ſkiall heiter er innan liggr við eggſkurn Sua ſem her ſeger Aſk veit ek auſinn heiter ẏggꝺraſill har baðmr heilagr hvita aurí þaðan koma ꝺoggvar þærſ i ꝺali ꝼalla ſtenꝺꝛ æ ẏꝼer grænn urðar bꝛunni Su ꝺogg er þaðan aꝼ ꝼellr a ioꝛðína þat kalla menn hunang ꝼall ok þar aꝼ ꝼæðaz bẏꝼlugur Fuglar .ij. ꝼæðaz i urðar bꝛunní þeir heita ſvaner ok aꝼ þeim ꝼuglum heꝼer komít þat ꝼugla kẏn er sua heiter Þa mælti Gangleri mikil tiðinꝺi kan tu ſegia aꝼ himnínum hvat er þar ꝼleira hoꝼut ſtaða enn urðar bꝛunni har ſagði marger ſtaðer eru þar goꝼugleger Sa er æinn ſtaðꝛ þar er kallaðr er alꝼheimr þar bẏgger ꝼolk þat er lioſalꝼar heita enn ꝺokkalꝼar bua niðꝛí i íoꝛðu ok eru þeir uliker þeim ſẏnum ok mẏcklu olikari ræẏnꝺum lioſalꝼar eru ꝼegri enn ſol ſẏnum en ꝺokkalꝼar eru ſvartarí bikí þar er enn ſa ſtaðꝛ er breiða blik er kallaðr ok engi ꝼegri ſtaðꝛ þar er ſa er glitner heiter ok eru vegger hans ok ſteðꝛ allar ok ſtolpar aꝼ rauðu gullí enn þak hans aꝼ ſilꝼri þar er enn ſa ſtaðꝛ er himinbioꝛg heita ſa ſtenꝺꝛ a himins enꝺa við bꝛuar ſpoꝛð þar er biꝼrǫſt kemr til híminſ þar er enn mikill ſtaðꝛ er vala ſkialꝼ heiter þann ſtað a oðinn þann gioꝛðu guðin ok þoktu ſkiru ſilꝼri ok þar er hliðſkialꝼin i þerſu ſal þat haſæti er sua heiter ok þa er alꝼoðꝛ ſitr i þi ſætí þa ſier hann um alla heima a ſunnan verðum hímsinſ enꝺa er ſa ſalr er allra er ꝼegrſtr ok biartari enn ſolen er gimle heiter hann ſkal ſtanꝺa þa er bæði híminn ok ioꝛð heꝼer ꝼariz ok bẏggia þann ſtað goðer menn ok riettlaater um allar allꝺer Sua ſeger i vǫlu ſpa Sal veit ek ſtanꝺa ſolu ꝼegra gulli þaktan a gímle þann ſkulo ꝺẏggvar ꝺꝛotter bẏggia ok um allꝺꝛ ꝺagha ẏnꝺiſ niota þa mælti Gangleri hvat giæter þeſſ ſtaðar þa er ſurta logi bꝛenner himin ok ioꝛð har ſeger Sua er ſagt at anna himinn ſe ſuðꝛ ok upp ꝼra þeſſum ok heiter ſa anꝺlangr enn hinn þriði himínn ſe enn upp ꝼra þeim ok heiter ſa viðblaenn ok a þeim himní hẏggium ver þenna ſtað vera enn lioſalꝼar æiner hẏggium ver at nu bẏggi þa ſtaði Þa mælti Gangleri hvaðan kemr vinꝺꝛ hann er ſterkr sua at hann hrærer ſtoꝛ hoꝼ ok hann æser ellꝺ enn sua ſterkr ſem hann er þa ma æigi ſia hann þvi er hann unꝺarlega ſkapaðꝛ þa ſagði har þat kann ek vel ſegia þer a noꝛðan verðum himins enꝺa ſitr iotunn ſa er hræſvelgꝛ heiter hann heꝼer arnar ham enn er hann beiner ꝼlug þa ſtanꝺa unꝺan vængium hans vinꝺar ſem her ſeger hræſvelgr heiter er ſitr a himinſ enꝺa tun i arnar ham aꝼ hans vængium kveða vinꝺ koma alla menn ẏꝼer Gangleri mælti hvi ſkilr sua mikit at ſumar ſkal vera heítt enn vetr kallꝺꝛ har ſagði æigi munꝺi sua ꝼroðꝛ maðr ſpẏria þviat þetta vitu aller at ſegia enn eꝼ þu æinn ert voꝛðinn sua ꝼa viſſ at æigi heꝼer þeta hæẏrt þa vil þo þat vel virða at hellꝺꝛ ſpẏʀer þu æitt ſinn oꝼroðlega enn þu ganger lengr ꝺulinn þeſſ er ſkẏllt er at vita Suaſoðꝛ heiter ſa er ꝼaðer ſumarſ er ok er hann ſælliꝼr sua at aꝼ hans heití er þat kallat ſvaſlegt er blítt er enn ꝼaðer vetrar er ẏmizt kallaðꝛ vinꝺlion eða vinꝺſvalr hann er vaſaðar ſon ok voro þeir attungar grimmer ok ſvalbrioſtaðer ok heꝼer vetr þeira ſkaplẏnꝺi Þa mælti Gangleri hverer eru æser þeir er monnum er ſkẏllt at trua a har ſagði tolꝼ eru æser goðkunniger þa mælti Iaꝼnhar Eigi eru aſẏniurnar ohelgari ok æigi megu þær minna þa mælti þꝛiði oðinn er æztr ok ellzr aſanna hann ræðꝛ ǫllum lutum ok sua ſem ǫnnur guðin eru mattug þa þiona honum oll sua ſem boꝛn ꝼoður enn ꝼriɢ er kona hans ok veit hon ok ǫll oꝛlog manna þot hon ſegi æigí ſpar ſem her er ſagt at oðinn mælti ſialꝼr við þann aſ er loki heiter Æ er tu nu loki ok ǫꝛ vití hví ne lezkat tu oꝛlog vita ꝼrigg hẏgg ek at ǫll viti þott hon ſialꝼgi ſegí oðinn heiter allꝼoðꝛ þvi at hann er ꝼaðer allra guða hann heiter ok valꝼǫðꝛ þviat hans oſka ſẏner eru aller þeir er i val ꝼalla þeim ſkipar hann valholl ok vingolꝼ ok heita þeir þa æinheriar hann heiter ok hanga guð ok hapta guð ꝼarma guð ok enn heꝼer hann neꝼnꝺz a ꝼleírí vega þa er var komínn til geirroðar konungſ hetumz grimr ok ganglari herian hialmberi þekkr þriðí þuðꝛ uðꝛ helblinꝺi haʀ ſaꝺꝛ ſvípall ſanngetall herteitr hnikaʀ bilæẏgr balæẏgr bolverkr ꝼiolner Grimner glapſviꝺꝛ ꝼiolſviðꝛ ſiꝺhǫttr ſiðſkeggr ſigꝼoðꝛ hníkuðꝛ alꝼoðꝛ atriðꝛ ꝼarmatẏr Oſki Omí Iaꝼnhár biblinꝺi Gǫnꝺler harbarðꝛ ſviðu ſviðꝛer ialkr kiala viðu þroꝛ ẏggr þunꝺꝛ vakr Skilungꝛ vaꝼoðꝛ hropta tẏʀ gautr veratẏr þa mælti Gangleri Gæẏſi mꝛg heiti haꝼi þer geꝼit honum ok þat veit trua mín at þetta mun vera mikill ꝼroðleikr ſa er her kann ſkẏn ok ꝺæmi hverer atburðer haꝼa oꝛðit ſer til hverſ þeſſa naꝼnſ þa ſagði har mikil ſkẏnſemí er at riꝼia þat vanꝺlega upp enn þo er þer þat ſkiotaz at ſegia at ꝼleſt heití haꝼa verit geꝼen aꝼ þeim atburð at sua margar tungur ſem ganga i verollꝺinní þa þikkiaz allar þioðer þurꝼa at bꝛæẏta naꝼni hans til ſinnar tungu til akallz ok bæna ꝼyrir ſialꝼum ser enn ſumer atburðer til þeſſara heita haꝼa gorz i ꝼerðum hans ok er þat ꝼært i ꝼra ſagner ok mun tu æigi mega ꝼroðꝛ maðr heíta eꝼ þu ſkalt æigi kunna ꝼra ſegia þeim ſtoꝛtiðinꝺum Þa mælti Gangleri hverr eru noꝼn annaʀa aſanna eða hvat ſkulu þeir ſtoꝛtiðinꝺu̅ at haꝼaz eða hvat haꝼa þeir goꝛt til ꝼrama har ſagði þoꝛr er þeiꝛa ꝼramaztr ſa er kallaðꝛ er aſa þoꝛr eða aku þoꝛr hann er ſterkaztr allra guðanna ok manna hann a þar riki er þruðvangar heíta enn holl hans heiter bilſkirner i þeim ſal eru .v. hunꝺꝛa golꝼa ok .xl. þat er huſ meſt sua menn haꝼí goꝛt sua ſeger i grimníſ malum .ꝺ. golꝼa ok um .xl. sua hẏgg ek bilſkirní með bugum ranna þeira er ek rept vita mínſ veít ek meſt magar þoꝛr a haꝼra tua er ſua heita tann gnioſtr ok tanngriſnir ok reið þa er hann ekr í enn haꝼrarner ꝺraga reiðína þvi er hann kallaðꝛ aku þoꝛr hann a ok .iij. koſtgripí æinn er hamarenn miollner er hrim þuſſar ok bergriſa kenna þa er hann kemr a lopt ok er þat æigi unꝺarlegt hann heꝼer lamið margan hauſ a ꝼeðꝛum eða ꝼrænꝺum þeira Annan grip a hann beztan megin giarðarnar ok er hann ſpenner þeim um ſik þa vex honum aſmegín halꝼu enn þriðia lut a hann þann er mikill gripr er í þat eru iarngloꝼar þeira ma hann æigi miſſa við hamarſkaptiꝺ enn eingi er ſua ꝼroðꝛ at telia kunni ǫll ſtoꝛ virki han enn ſegia kann ek þer sua moꝛg at ꝺveliaz munu ſtunꝺernar aðꝛ en ſagt er allt þat er ek veit þa mælti Gangleri ſpẏria vil ek tiðinꝺa aꝼ ꝼleírum aſunum har ſagði annar ſon oðinſ er ballꝺꝛ ok er ꝼra honum gott at ſegia hann er beztr ok hann loꝼa aller hann er sua ꝼagr alitum ok biartr at lẏſer aꝼ honum ok eitt graſ er sua hvitt at iaꝼnat er til ballꝺꝛſ brar þat er allra graſa hvitaz ok þar epter mattu marka ꝼegrð hans bæði a haar ok a likí hann er vitraztr ꜳſa ok ꝼegrſt talaðꝛ ok liknſamaztr enn ſu nattura ꝼẏlger honum at eíngi ma hallaz ꝺomr hans hann bẏr þar ſem heíta breiða blik a hímní i þeim ma ekki vera uhreínt Sua ſem her ſeger breiða blik heita þar er ballꝺꝛ heꝼer ser oꝼ gioꝛꝼa ſalí a þi lanꝺi er ek liggia veit ꝼæſta ꝼeiknſtaꝼí hinn þriði aaſſ heiter níoꝛꝺꝛ hann bẏr a hímní þar ſem heita noa tun hann ræðꝛ ꝼyrir gǫngu vinnz ok ſtiller ſia ok ellꝺ a hann ſkal heíta til ſęꝼara ok til veiða hann er sua auðigr ok ꝼeſæll at hann ma geꝼa þeim auð lanꝺa ok lauſa ꝼíar a hann ſkal til þeſſ heita æigi er nioꝛðꝛ aſa ættar hann var upp ꝼęꝺꝺꝛ i vana heimí enn vaner giſluðu hann guðunum ok toko í mot at giſlingu þann er hæner heiter hann varð at ſætt með guðum ok vǫnum nioꝛðꝛ a þa konu er ſkaði heiter ꝺotter þiaza Iǫtunſ ſkaði vill haꝼa bu ſtað þann er ꜳtt haꝼði ꝼaðer hennar þat er a ꝼiollum nokkurum þar ſem heiter þrẏmheímr enn nioꝛðꝛ vill vera nær ſío þau ſættuz a þat at þau ſkẏllꝺu vera niu nætr í þrẏmheimí enn þa .iij. noa tunum enn er níoꝛðꝛ kom aptr til noa tuna aꝼ ꝼiallínu þa quað hann þetta leið erumk ꝼioll varka ek lengí a nætr æinar níu ulꝼa þẏtr mer þottí illr vera hia ſongví ſvana þa quaꝺ ſkaðí þetta Soꝼa ek ne matta ſiavar beðium a ꝼuglſiarmi ꝼyrir ſa mik vekr er aꝼ viði kemr moꝛgin hverian mr þa ꝼoꝛ ſkaði upp a ꝼiall ok bẏgði i þꝛẏmheímí ok ꝼerr hon miok a ſkíðum ok með boga ok ſkẏtr ꝺẏr hon heiter onꝺur guð eða ǫnꝺur ꝺíſ Sua er ſagt þrẏm heímr heiter er þiaza ſa hinn amatki iǫtunn enn nu ſkaði bẏgger ſkír bruðꝛ guða ꝼoꝛnar toꝼter ꝼoður Nioꝛðꝛ i noa tunum gat ſiðan tuau bꝛn het annat ꝼreẏr ok ꝼreẏia þau voro ꝼogr alitum ok mattug ꝼræẏr er hinn agiætazti aꝼ aſum hann ræðꝛ ꝼyrir regni ok ſkiní ſolar ok þar með avextí iarðar ok a hann er gott at heíta til aarſ ok ꝼriðar hann ræðꝛ ok ꝼeſælu manna enn ꝼreẏia er agiætuz aꝼ aſẏnium hon a þann a hímní er ꝼolkvangr heiter ok hver ſem hon riðꝛ til vigſ þa a hon halꝼan val enn halvan oðinn Sua er her ſagt Folkvangr heiter enn en þar ꝼræẏia ræðꝛ ſeſſa koſtum i ſal halꝼan val hon kẏſſ hverian ꝺag enn halꝼan oðinn a Salr hennar ſeſrumner er mikill ok ꝼagr ok er hon ꝼerr þa ekr hon kǫttum ij. ok ſitr i reið hon er nakvęmuz monnum til a heita ok aꝼ hennar naꝼní er þat tignar naꝼn er rikiſ konur eru kallaðar ꝼrur henne likaði vel manſǫngr a hana er gott at heita til ááſta þa mælti Gangleri Miklir þikkia mer þesser ꝼyrir ſier æserner ok æigi er unꝺarligt at mikill kraptr ꝼẏlgi ẏðꝛ er þer ſkulut kunna ſkẏn guðanna ok vita hvert biðia ſkal hverrar bænarennar eða eru ꝼleiri enn guðin har ſagði Sa er enn aſſ er tẏr heiter hann er ꝺiarꝼaztr ok bezt hugaðꝛ ok hann ræðꝛ mig ſigri i oꝛruſtum a hann er gott at heita hræẏſti monnum þat er oꝛðtak at ſa er tẏ rauſtr er um ꝼramm er aðꝛa menn ok ekki ſiez ꝼyrir hann er ok vítr sua at þat er ok mælt at ſa er tẏrſpakr er vitraztr er þat er æitt mark um ꝺiarꝼleik hans þa er æser lokkuðu ꝼenriſ ulꝼ til þeſſ at leggia ꝼioturenn a hann gleiꝼni þa truði hann þeim æigi at þeir munꝺu læẏſa hann ꝼẏʀ enn þeir legði honum at veði honꝺ tẏſ i munni hans enn þa er æser villꝺu æigi læẏſa hann þa beit hann honꝺína aꝼ þar er nu heiter ulꝼliðr ok er hann æínhenꝺꝛ ok ekki kallaðꝛ ſætter manna Bragí heiter æinn hann er agiætr aꝼ ſpekí ok meſt aꝼ malſnillꝺ ok orðꝼimi hann kann meſt aꝼ ſkallꝺſkap ok aꝼ honum er bragr kallaðꝛ ſkallꝺſkapr ok aꝼ hans naꝼní er ſa kallaðꝛ bragr karla eða bragr kvenna er orðſnillꝺ heꝼer ꝼramaʀ enn aðꝛer kona eða karl maðr hans kona er iðunn hon varðveiter i eſki ſínu epli þau er guðin ſkulu a bíta þa er þau ellꝺazt ok verða þa aller unger ok ſua mun vera til ragna rokkrſ þa mælti Gangleri All mikit þikki mer guð en æiga unꝺer giæzlu eða trunaði iðunnar þa ſagði har ok hlo við nær lagði þat uꝼæru æítt ſinn kunna mun ek þar aꝼ at ſegia enn þo ſkal tu nu ꝼẏrſt hæẏra ꝼleiri noꝼn aſanna Heímꝺallr heiter æínn hann er kallaðr hvítíaaſſ hann er mikill ok heílagꝛ hann baru at ſẏní mæẏiar .ix. ok allar ſẏſtr hann heiter ok hallinſkiðꝛ ok gullintanní tenn hans voro aꝼ gulli heſtr hans heiter gulltoppr hann bẏr þar er heita himinbiꝛg við biꝼrǫſt hann er vǫrðꝛ guða ok ſettr þar við hímínſenꝺa at giæta bruarennar ꝼyrir bergríſum hann þarꝼ minna ſveꝼn enn ꝼugl hann ser iaꝼnt nott ſem ꝺagh .c. raſta ꝼra ser hann hæẏrer ok þat er graſ vex a ioꝛðu ok ull a ſauðum ok allt þat er hæra lætr hann heꝼer luðꝛ þann er giallar hoꝛn heiter ok hæẏrer blaſt hans i alla heima hæímꝺallar ſverꝺ er kallat hoꝼut þat er ſagt himinbioꝛg heita enn þar heimꝺall kveða vallꝺa ueum þar voꝛðꝛ guða ꝺrekkr i vero ranni glaðꝛ hinn goða miǫð ok en ſeger hann ſialꝼr i heimꝺallar gallꝺri Niu em ek mæðꝛa mg niu em em ek ſẏſtra ſonr hoðꝛ heiter æinn aaſſinn hann er blinꝺꝛ ærit er hann ſterkr en vilia munꝺu guðin at þenna ꜳſ þurꝼti æigi at neꝼna þviat hans hanꝺa verk munu lengi vera hoꝼð at minnum með guðum ok monnum Viðar heiter æinn hínn þogli áſſ heꝼer hann ſko þẏkkan hann er ſterkr næſt þui ſem þoꝛr aꝼ honum haꝼa guðin mikit trꜹſt i allar þrauter m̅m næſt þui ſem þoꝛ̇ aꝼ h̅m haꝼa guðin mik̅ trꜹſt i allar þraut͛ Ali eða vali heiter einn ſon oðinſ ok rinꝺar hann er ꝺiarꝼr i oʀostum ok miǫk happſkæẏtr Ullr heiter æínn ſon ſivíar ſtiupſon þoꝛſ hann er bogmaðr ſua goðꝛ ok ſkiðꝼæ at eingi ma við hann kepaz hann er ꝼagr alítum ok heꝼer hermannz atgerꝼi a hann er gott at heíta í eínvígí Foꝛſeti heiter ſon ballꝺꝛſ ok nǫnnu nepſ ꝺottur hann a þann ſal a himní er glitner heíter enn aller er til hans koma með ſakar vanꝺræðí þa ꝼara aller ſatter i brott ſa er ꝺomſtaðꝛ baztr með guðum ok monnum ſua ſeger her Glitner heiter ſalr hann gullí ſtuꝺꝺꝛ ok ſilꝼrí þaktr hið ſama enn þa ꝼoꝛſetí bẏgger ꝼleſtan ꝺag ok ſvæꝼer allar ſaker Sa er enn talðꝛ með aſum er ſumer kalla rogbera aſanna ok ꝼrumkveða ꝼlærðanna ok vǫmm allra guða ok manna ſa er neꝼnꝺꝛ loki eða loptr ſon ꝼarbauta Iǫtunſ moðer hans heiter lauꝼæẏ eða naal bꝛæðꝛ hans eru þeir bẏleiſtr ok helblínꝺí Lokí er ꝼriðꝛ ok ꝼagr ſẏnum illr i ſkaplẏnꝺí miok ꝼiǫlbreẏtinn hattum hann haꝼði þa ſpekí umꝼramm aðꝛa menn er ſlægð heiter ok velar til allra luta hann kom aſum iaꝼnan í ꝼullt vanꝺreðí ok opt læẏſtí hann þa með viel ræðum kona hans heiter ſẏgín ſon þeira narí eða narví enn attí lokí ꝼleirí bǫꝛn Angrboða heiter gẏgr i iotun heimum við henni gat loki .iij. bꝛn eitt var ꝼenriſ ulꝼr annat ioꝛmunganꝺꝛ þat er miðgarzoꝛmr þriðia er hel enn er guðin viſſu til at þeſſi þꝛiu ſẏſtkin ꝼæꝺꝺuz upp i itunheimum ok guðín roktu til ſpaꝺoma aꝼ aꝼ þeſſum ſẏſtkínum munꝺi þeim mikit uhapp ſtanꝺa ok þotti illz aꝼ von ꝼẏrſt aꝼ moðerní ok enn verra aꝼ ꝼaðerní Þa ſenꝺi allꝼoðꝛ til guðín at taka boꝛnín ok ꝼæra ser ok er þau komu til hans þa kaſtaði hann oꝛmínum i hinn ꝺiupa ſia er liggꝛ um lǫnꝺ ǫll ok ox ſa oꝛmr sua at hann liggr i miðíu haꝼinu um lonꝺ oll ok bitr i ſpoꝛꝺ ser Hel kaſtaði hann i níꝼlheim ok gaꝼ henni vallꝺ ẏꝼer níu heímum at hon ſkẏllꝺi ſkipta ǫllum viſtum með þeim er til hennar voro ſenꝺer enn þat eru ſott ꝺauðer menn ok elli ꝺauðer hon a þar mickla bolſtaði ok eru garðar hennar ꝼoꝛkunnar haꝼer ok grinꝺꝛ ſtoꝛar Eliuðner heiter ſalr hennar hungr ꝺiſkr hennar ſulltr kniꝼr hennar ganglati þræll ganglǫt ambatt ꝼallanꝺa ꝼoꝛat þreſkollꝺꝛ hon er bla halꝼ en halꝼ með hoꝛunꝺz lít þvi er hon auðkenꝺ ok hellꝺꝛ gnupleit ok grimmleít Ulꝼenn ꝼæꝺꝺu æser heíma ok haꝼðe tẏr æínn ꝺiarꝼleik at ganga til ok geꝼa honum mat enn er guðin ſa hverſu mikit hann ox hvern ꝺag ok allar ſpar ſogðu at hann munꝺí vera lagðꝛ til ſkaða þeim þa ꝼengu æser þat rað at þeir gioꝛðu ꝼiotur allſterkan er þeir kolluðu læðing Ok baru hann til ulꝼſínſ ok baðu hann ræẏna aꝼl ſitt við ꝼioturínn enn ulꝼínum þotti ser þat ekkí oꝼreꝼok liet þa ꝼara með þeir villꝺu enn ꝼẏrſta ſinn er ulꝼrinn ſpẏrnꝺí við brotnaði ſa ꝼioturr sua læẏſtiz hann oꝛ læðingí þvi næſt gioꝛðu æser annan ꝼiǫtur halꝼu ſterkara er þeir kolluðu ꝺroma ok baðu enn ulꝼinn ræẏna ſik við þann ꝼiǫtur ok tolðu hann verða munꝺu agiætan míok aꝼ aꝼli eꝼ ſlik ſtoꝛſmiðí mætti æigi hallꝺa honum enn ulꝼrinn hugſaði at þerſi ꝼioturr var ſterkr miok ok þat með at honum haꝼði aꝼl vaxit ſiðan er hann bꝛaut læðíng kom þat i hug at hann munꝺi verða at leggia ſik i hættu eꝼ hann ſkẏllꝺi ꝼrægr verða ok liet leggia a ſik ꝼioturinn ok er æser tǫlðuz buner þa hriſti ulꝼrinn ſik ok lauſt ꝼiotrinum a ioꝛðína ok knuðiz ꝼaſt ſpẏrner við bꝛaut ꝼiǫturinn sua at iarrí ꝼlugu bꝛotín sua ꝺrap hann ſik oꝛ ꝺꝛoma þat er ſiðan haꝼt ꝼyrir oꝛðtak at læẏſi oꝛ læðingi eða ꝺꝛepi oꝛ ꝺroma þa er einn hverr lutr er akaꝼlega ſottr Epter þat ottuðuz æserner at þeir munꝺu æigi ꝼa bunꝺit ulꝼínn þa ſenꝺi allꝼoðꝛ þann er ſkirner er neꝼnꝺꝛ ſenꝺi maðr ꝼræẏſ oꝼan i ſvartalꝼa heim til ꝺverga nokkua ok liet gera ꝼiotur þann er gleiꝼner heiter hann var gꝛr aꝼ .vi lutum aꝼ ꝺẏn kattarenſ ok aꝼ ſkeggi konunar aꝼ rotum bergſinſ ok aꝼ ſinum biarnarenſ aꝼ anꝺa ꝼiſkſínſ ok aꝼ ꝼuglſ hráka ok þot tu viter æigi aðꝛ þeſſi tiðinꝺi þa mat tu ꝼinna her ſonn ꝺæmí at æigi er logit at þer ſieð mun tu haꝼa at konan heꝼer æigi ſkegg ok eingi ꝺẏnr verðꝛ aꝼ hlaupi kattarens ok æigi eru rætr unꝺer berginu ok þat veit trua mín at Iaꝼn ſatt er þat allt er ek heꝼí ſagt þer þo at þeir ſe ſumer luter er þu matt æigi ræẏna þa mælti Gangleri þetta ma ek at viſu ſkilia at ſatt er þeſſa luti ma ek ſia er þu heꝼer nu til ꝺæma tekið enn hvern veg varð ꝼiotuʀenn ſmiðaðꝛ har ſagði þat kann ek þer vel ſegía Fioꝛtuʀenn varð ſlettr ok blꜹtr ſem ſilki ræma ok sua trauſtr ok ſterkr ſem nu ſkal tu hæẏra þa er ꝼioturrinn var ꝼærðꝛ aſunum þokðu þeir vel ſenꝺi manni ſitt erenꝺí þa ꝼoꝛu æserner ut í vatn þat er amſvartner heiter i holm þann er lẏngví er kallaðꝛ ok kolluðu með ser ulꝼínn ſẏnꝺu honum ſilki banꝺit ok baðu hann ſlita ok ſogðu vera nokkuru trauſtara enn likinꝺi þætti a vera ꝼyrir ꝺigrleikſ ſaker ok ſellꝺi hverr oðꝛum ok træẏſtí með hanꝺaꝼlí enn þo quaðu þeir ulꝼínn ſlita munꝺu þa ſagði ulꝼrinn sua litz mer a þenna ꝺregil ſem enga ꝼrægð muna ek aꝼ hliota þoat ek ſlita i ſunꝺꝛ sua miott banꝺ enn eꝼ þat er goꝛt með liſt ok vél þo at þat ſẏniz litið þa kemr þat banꝺ æigi a mína ꝼætr þa ſogðu æserner at hann munꝺi ſkíot ſlíta miott ſilkí banꝺ er hann haꝼði ꝼẏ brotið ſtoꝛa iarnꝼiotra enn eꝼ þu ꝼærr æigi þeira banꝺ ſlitið þa mun tu ekki hræꝺa mega guðín ſkulo ver mega þa læẏſa þik Ulꝼrinn ſagði eꝼ þer bínꝺit mik sua at ek ꝼæ æigi læẏſt mik þa munu þer sua ætla at mer mun ſeint vera at taka aꝼ ẏðꝛ hialp oꝼuſſ em ek at lta þetta banꝺ a mik leggia enn hellꝺꝛ en þer ꝼrẏið mer hugar þa leggi æinn ẏðar honꝺ ſína i munn mer at þetta ſe ꝼalſlauſt goꝛt enn hverr aſanna ſa til annarſ ok þotte a ver tvꜹ vanꝺꝛæðí ok villꝺi eíngí ſína honꝺ ꝼramm ſelía ꝼẏʀ en tẏr let ꝼramm hægri hǫnꝺ ſína ok leggr i munn ulꝼinum enn er ulꝼrinn ſpẏrner þa harðnaði banꝺít ok þvi harðara er bꝛauz um þvi ſkarpara var banꝺít þa hlogu aller nema tẏr hann let honꝺ ſina þa er æserner ſa at ulꝼrinn var bunꝺinn at ꝼullu þa toku þeir ꝼeſtína er oꝛ var ꝼiotrinum er gelgia heiter ok ꝺꝛogu hana i gegnum hellu mickla ſu heiter giǫll ok ꝼello hellona langt i ioꝛð niðꝛ þa toku þeir mikinn ſteín ok ſkutu enn lengra i ioꝛðína ſa heiter þvití ok hoꝼðu þann ſtein ꝼyrir ꝼeſtar hælenn Ulꝼrinn gaꝼti akaꝼlega ok ꝼekz um míok ok villꝺi bita þa þeir ſkutu i munninn honum ſverðí nokkuru nema hiolltin við neꝺꝛa gomí enn eꝼra gomí bloðreꝼillenn þat er gomſpai hans hann greníar illelega ok ſleva renn oꝛ munni hans þat er a ſu er von heiter þar liggr hann til ragna rǫkkrſ þa mælti Gangleri ꝼurðu illa barna æign gat lokí enn ǫll þeſſi ſẏſtkín eru mikil ꝼyrir ser enn ꝼyrir hvi ꝺrapu æigi æser ulꝼinn eꝼ þeim er illz aꝼ honum váán har ſagði Sua mikilſ virðu guðín ve ſin ok griða ſtaði at æigi villꝺu þau ſaurga þa með bloði ulꝼſinſ þa at sua ſegí ſpꜳrnar at hann muní verða at bana oðní Þa mælti Gangleri hveriar eru enn aſẏnioꝛnar har ſagði Frigg er æzt hon a þan er ꝼenſaler heiter ok er hann allvegligr ǫnnur er ſága hon bẏr a ſokkua bekk ok er þat mikill ſtaðꝛ .iij. er æír hon er lækner beztr .iiij. er geꝼion hon er mær ok henni þiona þær er meẏiar anꝺaz .v. er ꝼulla hon er enn mær ok ꝼerʀ lauſháár ok gullbanꝺ at hoꝼði hon berꝛ eſkí ꝼriggiar ok geter ſkoklæðá hennar ok veit laun rað með henne Freẏia er tignuz með ꝼriɢ hon giptiz þeim manni er oðꝛ het þeiꝛa ꝺotter hnoſſ hon er sua ꝼogꝛ at aꝼ naꝼní hennar eru hnoser kallaðar þat er ꝼagrt er ok gerſemlegt Oðꝛ ꝼoꝛ brott langar leiðer enn ꝼræẏia grætr epter enn taar hennar eru gull rautt ꝼræẏia a mǫꝛg noꝼn er ſu ſok til þeſſ at hon gaꝼ ser ẏmiſ heití er hon ꝼoꝛ með okunnum þioðum at leita oðſ hon heiter marꝺǫll ok hǫꝛn geꝼn ok ſẏr Freẏia ááttí bꝛiſinga men hon er ok kolloð vana ꝺiſ Setta ſioꝼn hon giæter mig til at ſnua hugum manna til aaſta karla ok kvenna ok aꝼ hennar naꝼni er elſkuginn kallaðꝛ ſiaꝼní .viij. Loꝼn hon er sua millꝺ ok goð til a heita at hon ꝼær læẏꝼí aꝼ allꝼǫðꝛ eða ꝼrigg til manna ſamgangſ kvenna ok karla þott aðꝛ ſe bannat eða þvertekit þikkí þat er aꝼ hennar naꝼní loꝼ kallat ok sua þat at hon er loꝼut míǫk aꝼ monnum .ix var hon hlẏðer a eiða manna ok einka mal er veita ſín i milli konur ok karlar þvi heíta þau mal varar hon heꝼner ok þeim er brigða .x Vǫr hon er vitr ok ſpurul sua at eingi lut ma hana læẏna þat oꝛð tak at kona verði vꝛ þeſſ er hon verðꝛ víſ .xi. Sýn hon giæter ꝺẏra í hǫllinní ok lẏkr aptr ꝼyrir þeim er æigi ſkulu inn ganga ok hon er ſett til varnar a þingum ꝼyrir þau mal er hann vill uſanna þvi er þat oꝛðtak at ſẏn ſe ꝼyrir ſett þa er maðr neitar .xii. hlín hon er ſett til giæzlu ẏꝼer þeim monnum er ꝼrígg vill ꝼoꝛða við hááſka nokkurum þaðan aꝼ er þat oꝛðtak at ſa er ꝼoꝛðaz hleíner .xiij ſnotra hon er vitr ok laat pꝛuð aꝼ hennar heití er kallat ſnotr karlmaðr eða kona ſa er hoꝼlaatr er .xv. Gna hana ſenꝺer ꝼriɢ i ẏmſa heíma at erenꝺum ſínum hon a þann heſt er rennr lopt ok lǫg ok heiter hoꝼvarpner þat var æítt ſinn er hon reíð at vaner nokkoꝛer ſa reið hennar i loptinu þa mælti æínn hvat þar ꝼlẏgr hvat þar ꝼerr eða at lopti liðꝛ hon ſvaraði ne ek ꝼlẏg þo ek ꝼer ok at lopti liðꝛ a hoꝼvarpní þeim er hamſkerper gat við garðroꝼu aꝼ gnar naꝼni er sua kallat at þat gnæꝼar er haatt ꝼerr ſol ok bil eru talꝺar með aſẏníum enn ſagt er ꝼẏʀ eðli þeiꝛa Enn eru þær aðꝛar er þiona ſkulo i valhǫll bera ꝺꝛẏkkíu ok giæta boꝛðbunaðar ok ǫlgagna Sua eru þær neꝼnꝺar i grimníſ malum hriſt ok miſt vil ek at mer hoꝛn beri ſkeggiollꝺ ok ſkǫgul hillꝺꝛ ok þruðꝛ hlokk ok herꝼiǫtur Gꜹll ok geira hǫð ranngrið ok Raðgrið ok regínleíꝼ þær bera einherium ǫl þeſſar heita valkẏriur þær ſenꝺer oðinn til hverrar oʀosto þær kioſa ꝼeigð a menn ok raða ſigri Guðꝛ ok rota ok noꝛn en ẏngſta er ſkullꝺ heiter riða iaꝼnan at kioſa val ok rꝺa vigum ioꝛð moðer þoꝛſ ok rinꝺꝛ moðer vꜳla eru talðar með aſẏníum Gẏmer het maðr enn kona hans aurboða hon var bergriſa ættar ꝺotter þeiꝛa er gerðꝛ er allra qvenna var ꝼegrſt þat var æinn ꝺag at ꝼræẏr haꝼði gengit i hliðſkialꝼ ok ſa um heima alla enn er hann leit i noꝛðꝛ ætt þa ſa hann a einum mikit huſ ok ꝼagrt ok til þeſſ huſſ gekk æín kona ok er hon tok upp hǫnꝺunum ok lauk hurð ꝼyrir ser þa lẏſti aꝼ honꝺum hennar bæði i lopt ok a lg ok aller heimar birtuz aꝼ henni ok sua heꝼnꝺi honum þat mikillætí er hann haꝼði ſezt i þat hið helga ſætí at hann gekk i brott ꝼullr aꝼ harmí ok er hann kom heím mælti hann ekki ekkí ſvaꝼ hann ekkí ꝺrakk hann eíngi þoꝛði ok at kreꝼia hann malſínſ þa let níoꝛðꝛ kalla til ſín ſkirní ſkoſvein ꝼræẏſ ok bað hann ganga til ꝼræẏſ ok beiða hann oꝛða ok ſpẏria hverium hann værí sua reíðꝛ at hann mælti ekkí við menn enn ſkirner liez ganga munꝺu ok æigi ꝼuſſ ok kvað illra ſvara vera von aꝼ honum enn er hann kom til ꝼræẏſ þa ſpurði hann hvi ꝼræẏr var sua hnípínn ok mælti æigi við menn þa ſvaraði ok ſagði at hann haꝼði ſieð konu ꝼagra ok ꝼyrir hennar ſaker var hann ſua harmꝼullr at æigi munꝺi hann lengi liꝼa eꝼ hann ſkẏllꝺi æigi na henok nu ſkal tu ꝼara ok biðía hennar mer til hanꝺa ok haꝼa hana hingat hvert er ꝼaðer hennar vill eða æigi ſkal ek þat vel launa þer þa ſagði ſkirner sua at hann ſkal ꝼara ſenꝺi ꝼerð en ꝼræẏr ſkal ꝼa honum ſverð ſitt þat var sua gott at ſialꝼt váz enn ꝼræẏr liet æigi þat til ſkorta ok gaꝼ honum ſverðít þa ꝼoꝛ ſkirner ok bað honum konunnar ok ꝼekk heít hennar at .ix. nottum ſiða ſkẏllꝺí hon þar koma er baʀ æẏ heiter ok ganga þa at bꝛullaupi með ꝼræẏ enn er ſkirner ſagði ꝼræẏ ſit erenꝺí þa quað hann þetta Long er nott lǫng er ǫnnur hve mega ek þræẏia .iij. opt mer manaðꝛ mínni þottí enn ſia halꝼ hẏ nott þeſſi ſok var til er ꝼræẏrr var sua vapnlauſſ er hann barðiz við bela ok ꝺꝛap hann með hiartar hoꝛní þa mælti Gangleri Unꝺꝛ mikit er þilikr hoꝼðingí ſem ꝼræẏr er villꝺi geꝼa ſverð sua at hann aatti æigi annat iaꝼngott gæẏſi mikit mein var honum þat þa er hann barðiz við þann er beli heíter þat veit tru mín at þeiꝛar giaꝼar munꝺi hann þa iðꝛaz þa ſagði har litið mark var þa er þeir beli hittuz ꝺꝛepa matti ꝼræẏr hann með henꝺí ſinní verða mun þat er ꝼræẏ mun þikkia verr við koma er hann misser ſverðzinſ þa er muſpellz ſẏnír ꝼara at heria Þa mælti Gangleri þat ſeger þu at aller þeir er i oꝛosto haꝼa ꝼallit ꝼra upphaꝼí heímſ eru nu komner til oðinſ i valhǫll hvat heꝼer hann at ꝼa þeim at viſtum ek hugða at þar ſkẏllꝺi vera allmikit ꝼiolmenní þa ſagði haar Sat er þat er þu ſeger allmikit ꝼiǫlmenní er þar enn mícklu ꝼleira ſkal enn verða ok man þo oꝼlitið þikkía þa er ulꝼrenn kemr enn allꝺꝛi er sua mikill mannꝼiǫlðinn i valhǫll at æi ma þeim enꝺaz ꝼleſk galltar þeſſ er ſerimner heiter hann er ſoðinn hvern ꝺag ok heill at aptní enn þeſſi ſpurning er nu ſpẏr þu þikkí mer likara at ꝼaer munu sua viser vera at her kunní ſatt aꝼ at ſegia Anꝺhrimner heiter ſteikarenn enn ellꝺhrímner ketillínn Sua er her sagt Anꝺhrimner lætr i ellꝺ hrimní ſerimní ſoðinn ꝼleſka bazt en þat ꝼaer vitu við hvat eínheriar alaz Þa mælti Gangleri hvart heꝼer oðinn þat ſama boꝛð hallꝺít sem eínheriar har ſagði þa viſt er a hans boꝛði ſtenꝺꝛ geꝼr hann .ij. ulꝼum er sua heita geri ok ꝼrekí en enga viſt þarꝼ hann vín er honum bæði ꝺrẏkkr ok matr sua ſeger her gera ok ꝼreka ſeðꝛ gunntamiðꝛ hroðigꝛ hæria ꝼǫðꝛ enn við vin eít vapn gǫꝼugꝛ oðinn æ liꝼer hraꝼnar .ij. ſitia oxlum honum ok ſegia i æẏro honum oll tiðinꝺí þau er þeir ſia eða hæẏra þeir heita sua huginn ok munínn þa ſenꝺer hann i ꝺagan at ꝼliuga um heim allan ok koma þeir aptr ꝺagverðar malí þar aꝼ verðꝛ hann margra tiðinꝺa viſſ þi kalla menn hann hraꝼna guð ſua ſem ſagt er huginn ok muninn ꝼliuga hverian ꝺag ioꝛmungrunꝺ ẏꝼer oumz ek hugín at hann aptr ne komí þo ſiamz meí um munin þa mælti Gangleri Hvat haꝼa æinheriar at ꝺꝛẏkk þat er þeim enꝺiz iamgnoglega ſem viſtin eða er þar vatn ꝺꝛukkit þa ſeger har Vnꝺarlega ſpẏ þu nu at alꝼoðꝛ mun bioða til ſin konungum eða ioꝛlum eða oðꝛum rikiſ monnum ok muní geꝼ þeim vatn at ꝺꝛekka ok þat veit trua mín at margr kemr ſa til valhallar er ꝺẏrt munꝺi þikkiaz kaupa vazꝺꝛẏkkinn eꝼ æigi væri betra ꝼagnaðar þangat at vitia ſa er aðꝛ þoler ſaar ok ſviða til bananſ annat kann ek ſegia þer þaðan Geit ſu er heiðꝛun heiter ſtenꝺꝛ uppi a valhǫll ok bitr ba aꝼ limum treſ þeſſ er mig er naꝼnꝼrægt er leraðꝛ heíter enn oꝛ ſpenum hennar renr mioðꝛ ſa er hon ꝼẏller ſkaptker þat hvern ðag er sua er mikit at aller æinheriar verða ꝼullꝺꝛukner aꝼ þa mælti Gangleri þat er þeim gæẏſi haglig gæít ꝼoꝛkunnar goðꝛ viꝺꝛ mun ſa vera er hon bitr aꝼ þa ſeger har enn er meíra mark oꝼ hioꝛtínn æikþẏrní er ſtenꝺr a valhǫll ok bitr aꝼ limum þeſſ treſ en aꝼ hoꝛnum hans verðꝛ sua mikill ꝺꝛopí at niðꝛ kemr i hvergelmí ok þaðan aꝼ ꝼalla þær aar er sua heita Sið við ſekínækin ſvǫl gunnþro ꝼioꝛin ꝼimbul þul gipul gopul gmul geirrumul þeſſar ꝼalla um aſa bẏgꝺer þeſſar eru enn neꝼnꝺar þẏn vín þǫll Holl grað gunnþoꝛín nẏt naut nꜹnn hronn vína veg ſvínn þioðnuma þa mælti Gangleri þetta eru unꝺarlig tiðinꝺi er nu ſagðer þo gæẏſi mikit huſ mun valholl vera allþrǫngt mun þar opt ꝼyrir ꝺẏrum vera þa ſagði har hvi ſpẏʀ þu æigi þeſſ hverſu margar ꝺẏ eru a hollenní eða hverſu ſtoꝛar eꝼ þu hæẏrer þat ſagt þa mun tu ſegia at hitt er unꝺarlegt eꝼ æigí ma ganga ut ok inn hverr er vill enn er með ſonnu at ſegía at æigi er þꝛng>ra at ſkipa hana en ganga i hana her mat tu hæẏra i grimníſ malum v. hunꝺruð ꝺẏra ok oꝼ ꝼioꝛum tugum sua hẏgg ek a valhǫll vera ꝺccc. eínheria ganga ſenn oꝛ æinum ꝺẏrum þa er þeiꝛ ꝼara við vitní at vega þa mælti Gangleri Allmikill mannꝼiolði er i valhollu sua niota ek tru mínnar all mikill hoꝼðingi er oðinn er hann ſtẏrer sua mikklum her eða hvat er ſkemtan æínherianna þa er þeir ꝺꝛekka æigi har ſagði hvern ꝺag er þeir haꝼa klæz þa hervæða þeiꝛ ſik ok ganga ut i garðinn ok beriaz ok ꝼeller hverr annan þat er leikr þeira ok er liðꝛ at ꝺogurðar malí þa riða þeir heim til hallarennar ok ſetiaz til ꝺꝛẏkkiu sua ſem her ſeger Aller æinheriar oðenſ tunum í hoggvaz hverian ꝺag val þeir kioſa ok riða vigi ꝼra ſitia mei um ſatter ſaman enn ſat er þat er þu ſagꝺer mikill er oðinn ꝼyrir ser moꝛg ꝺæmí ꝼinnaz til þeſſ sua er her ſagt i oꝛðum ſialꝼra aſanna Aſkr ẏggꝺꝛaſilſ hann er æztr viða enn ſkiðblaðner ſkipa oðinn aaſa en ioa ſleipner biꝼrǫſt bꝛua enn bꝛagi ſkallꝺa habrok hauka enn hunꝺa garmr þa mælti Gangleri Huerr a þann heſt ſleipní eða hvat er ꝼra honum at ſegia har ſagði æigi kan tu ꝺæili a ſleipní ok æigi veiz tu at burði aꝼ hveriu hann kom enn þat mun þer þikkia ꝼraſagnar vert þat var ſnemma i onꝺverða bẏgð guðanna þa er guðín hoꝼðu ſett miðgarð ok goꝛt val holl kom þar ſmiðꝛ nokku ok bauð at gera þeim borg a þrím miſſerum sua trauſta at oꝛugg værí ꝼyrir bergriſum ok hrimþuſſum þo at þeir kiæmí inn um miðgarð enn hann mælti ser þat til kaupſ at hann ſkẏllꝺi æignaz ꝼræẏíu ok haꝼa villꝺi hann ſol ok mána þa gengu æser a tal ok reðu raðum ſinum ok var þat kaup goꝛt við ſmiðinn at hann ſkẏllꝺi æignaz þat er hann mælti til eꝼ hann ꝼengi goꝛt borgína a eínum vetrí en hinn ꝼẏrſta ſumarſ ꝺag eꝼ nokkuʀ lutr væri ogioꝛr at borginni þa ſkẏllꝺi hann aꝼ kaupínu ſkẏllꝺi hann aꝼ engum manni lið þiggia til verkſínſ enn er þeir ſogꝺu honum þeſſa koſtí þa beiꝺꝺiz hann at þeir ſkẏllꝺu loꝼa at hann heꝼði lið aꝼ heſtí ſinum er ſvaðilꝼari heiter enn þvi reð loki er þat var til lagt við hann hann tok til enn ꝼẏrſta vetrar ꝺag at gioꝛa borgina enn oꝼ nætr ꝺꝛo hann til griot a heſtínum en þat þotti aſum mikit unꝺꝛ hverſu ſtoꝛ bioꝛg ſa heſtr ꝺꝛo ok halꝼo meira þꝛekvirki gerði heſtrinn en ſmiðꝛinn enn kaupi þeira voro ſterk vitní ok moꝛg ſærí ꝼyrir þvi at iotinn þotti ekki trẏgt at vera með aaſum griða lauſt eꝼ þo kæmí heim enn þa var hann ꝼarenn i auſtr veg at beria trǫll enn er a leið vetrínn þa ſottiz miog borgar ſmiðin ok var hon sua haa ok ſterk at æigi matti a þat leita enn þa er þriꝛ ꝺagar voro til ſumarſ þa var komiꝺ míok at borg hliði þa ſettuz guðín a ꝺomſtola ſína ok leituðu rꜳða ok ſpurði hverr annan hver þi heꝼði raðit at gipta ꝼræẏíu i iǫtun heima eða ſpilla loptínu ok himninum sua aꝺ taka þaðan ſol ok tungl ok geꝼa itnum enn þat kom aſamt með ǫllum at þeſſu munꝺi raðit haꝼa ſa er ꝼlæſtu illu ræðꝛ lokí lauꝼæẏiar ſon ok ſǫgðu hann verðugan illz ꝺauða eꝼ æigi hittí hann raað til at ſmiðꝛinn værí aꝼ kaupínu ok veittu loka at gongu enn er hann varð ræꝺꝺꝛ þa ſoꝛ hann æiða at hann ſkẏllꝺi sua til haga at ſmiðꝛinn verí aꝼ kaupinu hvat ſem hann koſtaði til ok hið ſama kvellꝺ er ſmiðꝛinn Ok ut epter griotínu með heſtinn ſvaðilꝼara þa liop oꝛ ſkogi nokkurum merr ok heſtinum ok hrein við enn er heſtrinn kenꝺi hvat roſſa þat var þa æꝺꝺiz hann ok ſleit ſunꝺꝛ reipin ok liop a ſkoginn en hun unꝺan ok ſmiðꝛinn epter ok vill taka heſtínn en þeſſi hlaupa alla nott ok ꝺvelz ſmiðín þa nott ok epter um ꝺaginn varð ekki sua ſmiðat ſem vant var ok þa er ſmiðꝛinn ser at æigi mun lokit verða verkínu þa ꝼæriz ſmiðꝛinn i iǫtun moð enn er æserner ſa þat til viſſ at þar var bergriſi kominn þa varð æigi þẏrmt æiðunum ok kolluðu þeir a þoꝛ ok Iamn ſkiott kom hann ok þi næſt ꝼoꝛ a lopt hamarrenn miǫllner gallt hann þa ſmiðarkaupit ok æigi ſol eða tungl hellꝺꝛ ſẏniaði hann honum bẏggia i iotunheímum ok lauſt þat hið ꝼẏrſta hǫgg at hauſſinn brotnaði i ſman mola en ſenꝺi hann niðꝛ unꝺer niꝼlhel enn loki haꝼði þa ꝼerð haꝼt til ſvaðilꝼara at nokkuru ſiða bar hann ꝼẏl þat haꝼði .viij. ꝼætr ok er ſa heſtr baztr með guðum ok monnum sua ſeger i vǫluſpa þa gengu regin ǫll a rǫkſtola ginnheilug goð ok um þat gęttuz hverr heꝼði loꝼt allt lævi blanꝺít eða ætt iǫtunſ oðſ mæẏ geꝼna þoꝛr æinn þat va þꝛunginn moði hann ſiallꝺan ſitr er hann ſlikt oꝼ ꝼregn þa mælti Gangleri hvat er ſegia ꝼra ſkiðblaðní er hann er beztr ſkipa hvart er ekki ſkip iammikit ſem hann har ſvarar ꝺv͛gar nokkur͛ ſẏn͛ ivallꝺa Skiðblaðner er beztr ſkipanna ok með meſtum hagleik goꝛt en naglꝼar er meſt ſkip ꝺvergar nokkurer ſẏner ivallꝺa gioꝛðu ſkiðblaðní ok gaꝼu ꝼræẏ ſkipit hann er sua mikill at aller æser megu ſkipa hann með vapnum ok herbunaðí ok heꝼer hann bẏr þegar er ſegl er upp ꝺꝛegit hvert er ꝼara ſkal en þa er æigi ſkal með hann a ſio ꝼara þa er hann giꝛr aꝼ sua moꝛgum lutum ok með sua mikilli liſt hann ma veꝼia ſaman ſem ꝺuk ok haꝼa i pungí ſínum þa mælti Gangleri gott ſkip er ſkiðblaðner en all mikil ꝼiolkẏngí mun við vera hoꝼð aðꝛ sua ꝼaí goꝛt hvart heꝼer þoꝛr hvergi sua ꝼarit at hann haꝼí hitt ꝼyrir ser sua rikt eða ramt at honum haꝼi oꝼreꝼli i verið ꝼyrir aꝼlſ ſaker eða ꝼiolkẏngí þa ſeger har Faer vænti ek at ꝼra þvi kunni ſegia enn mart heꝼer honum harð ꝼært þott enn þott sua haꝼí verit at nokku lutr haꝼí sua rammr eða ſterkr verit at þoꝛr haꝼi æigi ſigꝛ ꝼengit a unnið þa er æigi ſkẏllt at ſegia ꝼra ꝼyrir þi at moꝛg ꝺæmí eru til þeſſ ok þvi eru aller ſkẏllꝺer at trua þoꝛr er matkaztr þa mælti Gangleri sua liz mer ſem þeſſ lutar muna ek ſpurt haꝼa at eingi er til ꝼæ at ſegia þa mælti iaꝼn har hæẏrt hoꝼum ver ſagt ꝼra þeim atburðum er oſſ þikkia otruleger at ſanner muní vera enn her mun ſa ſitia nær er vita ſonn tiðinꝺi aꝼ at ſegia ok mun tu þinar trua at hann mun æigi liuga nu hið ꝼẏrſta ſinn er allꝺꝛi laug ꝼẏʀ þa mælti Gangleri her mun ek ſtanꝺa ok hlẏða eꝼ nokkur oꝛlauſn ꝼæz þeſſa malſ enn oðꝛum koſtí kalla ek ẏðꝛ vera ẏꝼerkomna eꝼ þer kunnut æigi ſegia þat er ek ſpẏr þa mælti þriðí Auðſẏnt er nu at hann vill þersi tiðinꝺi vita þo at oſſ þikki æigi ꝼagrt at ſegia Enn þat er upphaꝼ þeſſa malſ aku þoꝛr ꝼoꝛ með haꝼra ſína ok reið ok með honum ſa áſſ er loki heiter koma þeir at kvellꝺi til æinſ bonꝺa ok ꝼa þar natt ſtað ok um kvellꝺit tok þoꝛr haꝼra ſina ok ſkar baða epter þat voro þeir ꝼlegner ok boꝛner til ketilſ enn er ſoðit var þa ſettiz þoꝛr til natt verðar þoꝛr bauð til matar með ser buanꝺanum ok konu hans ok boꝛnum þeiꝛa ſonr buanꝺa het þialꝼí enn rǫſkva ꝺotter þa lagðí þoꝛr haꝼrſtǫkurnar utar ꝼra ellꝺínum ok mælti at bonꝺinn ok heíma menn hans ſkẏllꝺu kaſta a haꝼr ſtokuna bæínunum þialꝼi ſon bonꝺa hellt a lær legg haꝼrſenſ ok ſprettí a kniꝼí ſinum ok braut til mergiar þoꝛr ꝺvalðiz þar um nottina enn i ottu ꝼyrir ꝺag ſtoð hann upp ok klæꝺꝺí ſik tok hamarenn míǫllní bra upp ok vigði haꝼrſtokurnar ſtoðu þa upp haꝼrarner var þa annaʀ halltr eꝼtra ꝼætí þat ſa þoꝛr ok talði at husbonꝺinn eða hans hion munꝺi æigi ſkẏnſamlegha haꝼa ꝼarið með beínum haꝼrſenſ kenner hann brotinn var lær leggrínn æigi þarꝼ langt ꝼra því at ſegia vita megu þat megu þat aller hverſu hræꝺꝺꝛ bonꝺinn munꝺi verða er hann ſa at þoꝛr let ſiga bꝛẏnnar oꝼan ꝼyrir augun enn þat er ſa augnanna þa hugðiz hann ꝼalla munꝺu ꝼyrir ſionínni æínní ſaman hann herði henꝺꝛnar a hamar ſkaptínu sua at hvitnuðu knuarner en bonꝺinn gioꝛði ſem von var ok oll hionín kolluðu akaꝼlega baðu ser ꝼriðar buðu at ẏꝼerbot allt þat er þau áttu enn er hann ſa ræzlu þeira þa gekk aꝼ honum moꝺꝛinn ok ſeꝼaðiz hann Ok tok aꝼ þeim i ſætt bǫꝛn þeira þialꝼa ok rǫſku ok gioꝛðuz þau þa ſkẏllꝺer þionoſtu menn hans ok ꝼẏlgia þau honum iaꝼnan ſiðan let hann þar epter haꝼra en bẏriaði ꝼerðina auſtr i iotun heima Ok allt til haꝼſenſ ok þa ꝼoꝛ hann ut ẏꝼer haꝼít þat hið ꝺiupa enn er hann kom til lanꝺz þa gekk upp ok með honum lokí þialꝼi ok roſkva þa er þau hoꝼðu litla hrið gengít þa varð ꝼyrir þeim moꝛk ſtoꝛ gengu þau þann ꝺag allan til mẏrkrſ þialví var allra manna ꝼothvataztr hann bar kẏl þoꝛſ enn til viſta var æigi gott þa er mẏrkt var oꝛðit leituðu þeiꝛ ser til nattſtaðar ok ꝼunꝺu ꝼyrir ser ſkala nokkurn miǫg mikínn voꝛu ꝺẏ a enꝺa ok iambꝛeiðar ſkalanum þar leituðu þeir ser nattbolſ enn um miꝺía nott varð lanꝺſkialꝼtí mikill gekk ioꝛðín þeim unꝺer ſkukkum ok ſkalꝼ huſið þa ſtoð þoꝛr upp ok het a >lagſ m enn ſína ok leituðuz ꝼẏrer ok ꝼunꝺu aꝼ huſ til hægri hanꝺar í míðíum ſkalanum ok gengu þannig ſettiz þoꝛr i ꝺẏrnar enn ǫnnur þau voro innar í ꝼra honum ok voro þau hræꝺꝺ enn þoꝛr hellt hamarſkaptínu ok hugði at veria ſik þa hæẏrðu þꜹ ẏm mikinn ok gnẏ en er kom ꝺagan þa gekk þoꝛr ut ok ſíer mann hvar la ſkamt ꝼra honum i ſkogínum ok var ſa æigi litill hann ſvaꝼ ok hraut ſterklega þa þottiz þoꝛr ſkilia hvat tum veríð heꝼði um nottína hann ſpentí ſig megín gioꝛðum ok ox honum aſmegín en i þat bilí vaknar ſa maðr ſtoð upp ſkiott en þa er ſagt at þoꝛ varð bilt æítt ſinní at ſla hann með hamrenum ok ſpurði hann at naꝼní Sa neꝼnꝺiz ſkrẏmer enn æigi þarꝼ ek ſeger hann at ſpẏria þik naꝼnſ kenni ek at þu ert aſa þoꝛr enn hvart heꝼer þu ꝺꝛegit i bꝛaut hannzka minn ſeillꝺiz hann til ok tok upp hanzkann ſier þoꝛr þa at þat haꝼðí hann haꝼt ꝼyrir ſkala um nottina enn aꝼ huſit var þumlungꝛinn hanzkanſ ſkrẏmer ſpurði eꝼ þoꝛr villꝺi haꝼa ꝼoꝛunæẏtí hans en þo iatti þí þa tok ſkrẏmer ok læẏſtí neſtbagga ſinn ok bioz til eta ꝺagverð enn þo i oðꝛum ſtað ok hans ꝼelagar ſkrẏmer bauð at þeir legði mautu næẏti ſitt en þoꝛr iatti því þa batt ſkrẏmer neſt þeira allt i æinn bagga ok lagði a bak ser gekk ꝼyrir um ꝺaginn ok ſteig hellꝺ ſtoꝛu enn ſið at kvellꝺi læitaðí ſkrẏmer þeim nattſtaðar unꝺer æik mikillí þa mælti ſkrẏmer til þoꝛſ at hann vill leggiaz niðꝛ ok ſoꝼa enn þer takit neſtbaggann ok buið til nattverðar ẏðꝛ þvi næſt ſoꝼnar ſkrẏmer ok hraut ꝼaſt enn þoꝛr tok neſtbaggan ok ſkal læẏſa en sua er at ſegia ſem otrulikt mun þikkia at engan knut ꝼekk hann læẏſt ok engan alar enꝺann hrært ſua at þa værí lauſar enn aaðꝛ ok er hann ser at þetta verk ma æigi nẏtaz þa verðꝛ hann reiðꝛ ok greip hamarenn miǫlltveim honꝺum ok ſteig ꝼramm ǫðꝛum ꝼætí at þar er ſkrẏmer la ok lẏſtr i hoꝼuð enn ſkrẏmer vaknar ok ſpẏ hvart lauꝼſblað ꝼelli i hoꝼut honum eða hvart þeir haꝼi þa mataz ok ſe buner til rekkna þoꝛr ſagði at þeir munu þa ſoꝼa ganga þeir þa unꝺer aðꝛa eik er þat þer ſatt at ſegia at ekki var þa otta lauſt at ſoꝼa enn miðri nott þa hæẏrer þoꝛr at ſkrẏmer hrẏtr ꝼaſt sua at ðunar i ſkogínum þa ſtenðꝛ hann upp ok gengr til hans reið hamarenn títt ok hart ok lẏſtr í miðian hvirꝼil honum hann kenner at hamarſ munninn ſokkr ꝺiupt i hoꝼuðit enn i því bili vaknar ſkrẏmer hvat er nu ꝼell akarn nokkut i hoꝼut mer eða hvat er tiðt um þik þoꝛr en þoꝛr gekk aptr ſkẏnꝺilega ok ſagði at hann var þa nẏvaknaðꝛ ok þa var miðnott ok enn ri maal at ſoꝼa þa hugſaði þoꝛr þat eꝼ hann kiæimi sua i ꝼærí at ſla hann hið þriðia hgg aꝺ allꝺꝛi ſkẏllꝺi hann ſia ſik ſiðan liggr nu ok giæter eꝼ ſkrẏmer ſoꝼnar enn ok litlu ꝼyrir ꝺagan þa hæẏrer hann at ſkrẏmer mun ſoꝼnat haꝼa ſtenꝺꝛ þa upp ok læẏpr at honum reiðer þa hamarenn aꝼ ǫllu aꝼli ok lẏſtr a þunnvangann þann er upp viſſi ſękkr hamarenn upp ſkaptínu enn ſkrẏmer ſettiz upp ok ſtrauk um vangann ok mælti hvart munu ꝼuglar nokkoꝛer ſitia í trenu ẏꝼer mer mík grunaðí er ek vaknaði at troſ nokkut aꝼ kvíſtunum ꝼelli i hoꝼuð mer hvart vaker þu þoꝛr mal mun vera at ſtanꝺa upp ok klæða þo eigu þer nu ekki langa leið ꝼramm til borgarennar er kǫlluð er utgarðꝛ hæẏrt heꝼi ek at þer haꝼið kviſat millum ẏða at ek væra ekki litill maðꝛ vextí enn ſia ſkulo þer þar ſtærrí menn eꝼ þer komit i utgarð nu mun ek raða ẏðꝛ heilræði lti þer ekkí ſtoꝛlega ẏꝼer ẏðꝛ ekki munu hirðmenn ut garða loka vel þola þvilikum kogur ſveinum kǫpur ẏrði enn oðꝛum koſti hverꝼit aptr ok þann ætla ek ẏðꝛ vera betra aꝼ taka enn eꝼ þer vilið ꝼram ꝼara þa ſteꝼnið þer i auſtr en ek a nu noꝛðꝛ leið til ꝼialla þeſſa er þer megít nu ſía mega tekr ſkrẏmer neſtbaggann ok kaſtar a bak ser ok ſnẏr þvers í ſkogínn ꝼra þeim ok er þeſſ getið at æserner bæði þa heila hittaz Þoꝛr ſnẏr ꝼramm a leiðina ok þeir ꝼelagar ok gengr ꝼraman hittaz til miðſ ꝺagſ þa ſa þeir borg ſtanꝺa a vǫllum nokkurum ok ſettu hnakkan a bak ser aptr aðꝛ þeir ꝼengu ſieð ẏꝼer upp ganga til borgarennar ok var grinꝺ ꝼyrir borg hliðinu ok lokin aptʀ Þoꝛr gekk a grinꝺína ok ꝼekk æigi upp lok̅it enn er þeir þræẏttu at komaz i borrgina þa ſmugu þeiꝛ millum ſpalanna ok koma sua inn ſa þa hǫll mickla ok gengun þannig var hurðin opin þa gengu þeir inn ok ſa þar marga menn a tua bekkí ok ꝼleſta ærið ſtoꝛa þvi næſt komu þeir þvi næſt komu þ̅r ꝼyrir konunginn utgarða loka ok kvoꝺꝺu hann en hann leit ſeínt til þeira ok glottí við tǫnn ok mælti Seint er um langan veg at ſpẏria tiðinꝺa eða er annan veg enn hẏgg er þeſſi ſveinſtꜹli oꝛðinn aku þoꝛr enn meirí mun tu vera en mer ſẏniz þu eða hvat iþrotta er þat er þer aelagar þikkiz vera viðbuner eingi ſkal her vera með oſſ ſa er æigi kunni nokkurſkonar liſt eða kunanꝺi umꝼram aðꝛa menn þa ſvarar ſa er ſiðarſt gekk er loki heiter kann ek þa iþrott er ek em buinn reẏna at eingi er her ſa inni at ſkiotara ſkal eta mat ſinn enn ek þa ſvarar utgarða lokí Iþrott er þat eꝼ þu eꝼner ok ꝼreiſta ſkal þa þeſſar iþrottar kallaði utar a bekkinn at ſa er logi heiter ſkal ganga a golꝼ ꝼramm ok ꝼreiſta ſin motí loka þa var tekit trog æítt ok boꝛit inn a hallar golꝼit ok ꝼẏllt aꝼ ſlatri ſettiz loki at ǫðꝛum enꝺa en logí oðꝛum ok át hvartveggi ſem tiðaz ok mættuz i miðíu trogínu haꝼði þa loki etið ſlatr allt aꝼ beinum enn logi haꝼði ok etit ſlatr allt ok beinín með ok sua trogit ok ſẏnꝺiz nu ǫllum ſem loki heꝼði latið leikinn Þa ſpẏ utgarða lokí hvat ſa enn ungí maðr kunni leika enn þialꝼí ſagði at hann mun ꝼreíſta ok renna ſkeið nokkut við einn hvern þann er utgarða loki ꝼærr til Utgarðaloki ſeger at þetta er goð íþrott ok kallar þeſſ meirí uon at hann er vel at ser buínn um ſkiotleikinn eꝼ hann ſkal þeſſa i þrott inna enn þo lætr hann ſkiott ſkulu þeſſa ꝼreiſta ſtenꝺr upp ok gengr ut ok var þar gott ſkeið at renna epter ſlettum vellí þa kallar utgarðaloki til ſin ſvein ſtavla nokkurn er neꝼnꝺꝛ er hugí ok bað hann rena i kǫpp við þialꝼa þa taka þeir ꝼẏrſta ſkeið ok er hugi þvi ꝼrama at hann ſnẏz aptr moti honum at ſkeiðſ enꝺa þa mælti Utgarðaloki þurꝼa mun tu þialꝼi at leggi þik meí ꝼramm eꝼ þu ſkalt vínna leikinn en þo er þat ſatt at ekki haꝼa her komít þeir menn at mer þikkia ꝼothvatarí þa taka þeir aptr annat ſkeið ok þa er hugi kemr til ſkeiðſ enꝺa ok hann ſneriz aptr þa var langt kolꝼ ſkot til þialꝼa þa mælti utgarðaloki vel þikki mer þialfi renna enn æigi trui ek at hann vinni nu leíkinn enn nu mun ræẏna leikinn er þeir renna þriðia ſkeið þa taka þeir enn ſkeiðit rennr hugi til ſkeiðs enꝺa ok ſnẏz aptr ok er þialꝼi æigi þa kominn a mitt ſkeið þa ſegi aller ræynt er um þenna leik Þa ſpẏr utgarðaloki þoꝛ hvat þeira iþrotta mun vera nt þ̅na leik er hann muní vilia birta ꝼyrir þeim sua mikklar ſogur ſem menn haꝼa goꝛt um ſtoꝛvirkí hans þa ſvarar þoꝛr hellz vill hann þat til taka at þræẏta um ꝺꝛẏkiu við æinn hvern mann Utgarðaloki ſeger at þat ma vel vera gengr inn i hollina ſkal taka vitiſ hoꝛn þat er hirꝺ menn eru vaner ꝺꝛekka aꝼ þvi næſt kemr ꝼramm ſkutil ſveínn með hoꝛnínu ok ꝼær þoꝛ i honꝺ þa mælti utgarðaloki aꝼ hoꝛní þeſſu þikki þa velꝺꝛukkit eꝼ i eínum ꝺꝛẏkk gengr aꝼ enn ſumer ꝺꝛikka aꝼ i .ij. ꝺꝛẏkkium enn eingi er sua mikilllitill >ꝺꝛẏkkiu maðr at æigi gangi aꝼ i þrimr Þoꝛr litr a hoꝛnit ok ſẏniz ekkí mikit ok er þo hellꝺꝛ langt en hann er miǫk þẏſtr tekr ok ꝺꝛekr ok ſvelgr allſtoꝛum ok hẏggʀ at æigi ſkal hann þurꝼa optar at luta i hoꝛnít enn er hann þraut erenꝺít ok hann laut oꝛ hoꝛníno Ok ser hvat leið ꝺꝛẏkkinum ok liz honum sua ſem all litill munr mun vera at nu ſe lægra i hoꝛnino enn aðꝛ þa mælti utgarðaloki vel er ꝺꝛukkit ok æi til mikit æigi munꝺa ek trua eꝼ mer værí ſagt ꝼra at aſa þoꝛr munꝺí æigi meíra ꝺꝛẏkk ꝺꝛekka enn þo veit ek at þu munt vilia ꝺꝛekka aꝼ i oðꝛum ꝺꝛẏkk þoꝛr ſagði engu ſetr hoꝛnið a munn ser ok hẏggr nu at hann ꝺꝛekka meira ꝺꝛẏkk ok þæẏter a ꝺꝛẏkkiuna ſem honum vannz til erenꝺít ok enn ser hann at ſtikill hoꝛnſinſ vill æigi upp sua míog ſem honum likar ok er hann tok hoꝛnít aꝼ munni ser ok liz honum nu ſem minna haꝼi þoꝛrit en hinn ꝼẏa ſinni er nu gott beranꝺí boꝛð a hoꝛnínu þa mælti Utgarðaloki hvat er nu þo mun tu nu æigi ſpara til æínſ ꝺꝛẏkkiar meira en þer mun hagr a vera sua liz mer eꝼ þu ſkalt nu ꝺꝛekka aꝼ hoꝛnínu enn þriðia ꝺꝛẏkkínn ſem þeſſi mun meſtr ætlaðꝛ enn ekki mun tu mega her heita með oſſ sua mikill maðr ſem æser kalla þik eꝼ þu gioꝛer æigi meira aꝼ þer um aðꝛa leika enn mer liz at þenna mun vera þa var þo reiðꝛ ſetr hoꝛnit a munn ser ok ꝺꝛekkr ſem akaꝼlegaz ok þꝛæẏter ſem meſt a ꝺꝛẏkkinn enn er hann ſa i hoꝛnít þa haꝼði nu hellꝺz nokkut munr a ꝼengiz ok þa bẏðꝛ hann upp hoꝛníð ok vill eigi ꝺꝛekka meira þa mælti Utgarðaloki auðſætt er nu at maattr þinn er ekki sua mikill ſem ver hugðum eða vill tu ꝼreiſta um ꝼleiri leika ſia ma nu at ekki nẏter þu her aꝼ þoꝛr ſeger ꝼꝛeiſta ma ek enn um nokkura leika enn unꝺarlega munꝺi mer þikkia þa er ek var heíma með aſum eꝼ þiliker ꝺꝛẏkker væri sua litlir kallaðer enn hvat leik vili þer nu bioða mer þa mælti utgarðaloki Þat gera her unger ſveinar er litið mark mun þikkía at heꝼia aꝼ ioꝛðu kǫtt min̅n enn æigi munꝺa ek kunna at mæla þvilikt við aſa þor eꝼ ek heꝼða æigi ſieð ꝼẏʀ at þu ert mẏcklu minni ꝼyrir þer en ek hugða þvi næſt liop ꝼramm kǫttr æinn grar a hallar golꝼit ok hellꝺꝛ mikill en þoꝛr gekk til ok tok henꝺí ſinni viðꝛ unꝺer miðian kviðin̅n Ok lẏpti upp en kottrinn bæẏgði kenginn sua ſem þoꝛr rettí upp honꝺina ok þa er þorr ſeillꝺiz sua langt upp ſem hann matti lengzt þa liettí kottrínn æínum ꝼætí ok ꝼekk þoꝛr æigi ꝼramið þenna leík mei þa mælti Utgarðaloki Sua ꝼoꝛ þeſſi leikr ſem mik varði kottrinn er hellꝺꝛ mikill enn þoꝛr er lagr ok litill hia ſtoꝛmenní þi ſem her er með oſſ þa mælti þoꝛr Sua litinn ſem þer kallið mik gangi til æinnhverr ok ꝼaiz við mík nu em ek reíðꝛ þa arar utgarðaloki ok leit a bekkína æigi ſe ek þann mann her inni at æigi mun litilræði i þikkia at ꝼaz við þik ok enn mælti hann Siam ꝼẏrſt kalli mer hingat kerlingína ꝼoſtru mína ellí ok ꝼaiz þoꝛr við hana eꝼ hann vill ꝼellt heꝼer hon þa menn er mer haꝼa ſẏnnz æigi uſterklegri en þoꝛr er þvi næſt kom i hollina kerling nokkur gomul þa mælti utgarðaloki at hon ſkal taka ꝼang við aaſa þoꝛ ekki þarꝼ her langt um at gera sua ꝼoꝛ ꝼang þat at þvi harðara enn þoꝛr knuðiz at ꝼanginu þvi ꝼaſtara ſtoð hon þa tok kerlingín at leita til bꝛagða ok varð þoꝛr þa lauſſ a ꝼotum ok voro þær ſviptingar allharðar ok æigi lengi aðꝛ þoꝛr ꝼell a kne ǫðꝛum ꝼætí þa gekk til utgarða lokí ok bað þau hætta ꝼangínu ok ſagði sua at þoꝛr munꝺi æigi þurꝼa at bioða ꝼleirum monnum ꝼang i hans hirð var þa ok komið at nott viſaði utgarðaloki þeim ꝼelogum til ſætiſ ok ꝺveliaz þar natt langt i goðum ꝼagnaðí enn at moꝛní þegar er ꝺagaði ſtanꝺa þeir ꝼelagar upp ok klæða ſik ok eru buner brott at ganga þa kom þar utgarðaloki ok liet ſetia þeim boꝛð ſkoꝛti þa æigi goðan ꝼagnat mat ok ꝺꝛẏkk ok er þeir haꝼa mataz ſnuaz þeir til ꝼerðar utgarðaloki ꝼẏlger þeim ut gengr með þeim brott oꝛ borginní enn at ſkilnaði þeiʀa mælti utgarðaloki til þoꝛſ ok ſpẏ hvernveg honum þikker ꝼerð ſín oꝛðín eða hvart hann heꝼer hitt rikara mann en ſik þoꝛr ſvarar at æigi mun hann þat ſegia at æigi haꝼi hann mikla uſæmð ꝼarit i þeira viðſkiptum enn þo veít ek at þer munuð kalla mik litinn mann ꝼyrir mer ok uní ek því illa þa mælti utgarðaloki nu ſkal ſegia þer hið ſanna er þu ert ut kominn um borgina ok eꝼ ek liꝼi ok mega ek raða þa ſkal tu allꝺꝛi opta i hana koma ok þat veit tru mín allꝺri heꝼðer þu i hana komit eꝼ ek heꝼða vitað aðꝛ at þu heꝼðer sua mikinn krapt með þer ok þu heꝼðer sua næʀ haꝼt oſſ mikilli oꝼæru enn ſionhvꝼingar heꝼi ek goꝛt þer ok ꝼẏrſta ſinn a ſkoginum kom ek til ꝼunꝺar við ẏðꝛ ok þa er þu ſkẏllꝺer læẏſa neſtbaggan þa haꝼða ek bunꝺit hann með gꝛeſſ iarní en þu ꝼant æigi hvar upp ſkẏllꝺí luka enn þi næſt lauſt þu mik með hamrínum .iij. hgg ok var hit ꝼẏrſta mínnzt ok var þo sua mikit at mer munꝺí enꝺaz til bana eꝼ a heꝼði komít enn þar er þu ſatt hia borg mínni ſet berg ok þar ſattu oꝼan i þria ꝺalí ꝼerſkæẏtta ok æinn ꝺiupaztan þat voro hamarſpoꝛ þín ſetberginu bra ek ꝼyrir hǫggín en æigi ſt tu þat sua var ok um leikana er þer þræẏttut við hirð mina þa var þat hið ꝼẏrſta er loki gioꝛði hann var míok ſolltinn ok aat titt enn ſa er logi heiter þat var villiellꝺꝛ ok bꝛenꝺi hann æigi ſeinna trogít enn ſlatrið enn er þialꝼi þꝛræẏtti raſ við þann er hugi heiter þat var hugr minn var þialva æigi vænt at þræẏta ſkiotꝼærí við han̅n en þat er þu ꝺrakt aꝼ hoꝛnínu ok þotti þer ſeint líða en þat veít tru mín at þa varð þat unꝺꝛ er ek munꝺa æigi trua at vera mættí anna enꝺ͛er hornſinſ var ut i haꝼi en þat ſat tu æigi en nu er þu kemr til ſęvarens þa mun tu ſia mega hvern þurð þu heꝼer ꝺꝛukkit a ſionum þat eru nu ꝼiǫꝛur kallaðar ok enn mælti hann æigi þottí mer hitt minna vert er þu lẏpter upp kettínum ok þer ſatt at ſegia þa hræꝺꝺuz aller þeir er ſa er þu lẏpter aꝼ ioꝛðu æinum ꝼætínum enn ſa kottr var æigi ſem þer ſẏnꝺiz þat var miðgarðz oꝛmr er liggꝛ um lonꝺ ǫll ok vannz honum varla lengꝺ til ioꝛðina tækí ſpoꝛðꝛ ok hꝼuð ok sua langt ſeillꝺiz þu upp at ſkamt var þa til hímínſ Enn hitt var ok mikit unꝺꝛ um ꝼangit er þu ſtoðt sua lengi við ok ꝼell æigi mei en a kne ǫðrum ꝼætí er þu ꝼekkz við elli ꝼyrir þvi at æingí heꝼer ſa voꝛðit ok eingí mun verða eꝼ gamall verðꝛ at æi komi ellín ǫllum til ꝼallz ok er nu þat ſatt at ſegía at ver munum ſkiliaz ok mun þa betr hvarra tveggiu hanꝺar at þer komið æigi opta mik at ꝼinna ek mun enn annat ſinn veria borg mína með þilikum velum eða oðꝛum sua ekki vallꝺ munu þer a mer ꝼa enn er þoꝛr hæẏrði þeſſa tǫlu greip hann til hamarſenſ ok bregði a lopt enn er hann ſkal ꝼramm reiða þa ser hann hvergi utgarða loka ok þa ſnẏz hann aptr til borgarennar ok ætlaz þat ꝼyrir at briota borgina þa ſier hann þar vǫllu viða ok ꝼagra en enga borg Snẏz hann aptr ok ꝼerr leið ſína til þeſſ er hann kom aptr i þꝛuðvanga en þat er ſatt at ſegia at þa haꝼði hann rꜳðit ꝼyrir ser at leita til eꝼ ſaman mætti vera ꝼunꝺi þeira miꝺgarðz oꝛmſ ſem ſiðaʀ varð nu ætla ek at eíngi kunni þer ꝼramarr at ſegia ꝼra þeſſi ꝼerð þoꝛſ þa mælti Gangleri Allmikkill er utgarðaloki ꝼyrir ſier enn með velum ok ꝼiolkẏngi ꝼerr hann miǫk enn þat ma ſia at hann er mikill ꝼyrir ser at hann attí hirðmenn þa er mikinn matt haꝼa eða hvart heꝼer þo ekki þeſſ heꝼnt Haaʀ ſvarar sua æigi er þat okunnikt þott æigi ſe ꝼræði menn er þo leiðrettí þeſſa ꝼerðina er nu var ꝼra ſagt ok ꝺvalðiz ekki lengí heima aðꝛ hann bioz sua ſkẏnꝺiliga til ꝼerðar at hann haꝼði æigi haꝼrana ok ekki ꝼoꝛunæẏti gekk hann ut um ꜳſgarð sua ſem ungr ꝺꝛengꝛ ok kom æinn aptan at kvellꝺi til iǫtunſ æinſ ſa het ẏmer þorr ꝺualðiz þar giſtingu um nottína en i ꝺagan ſtoð ẏmer upp ok klæꝺꝺiz ok bioz at roa a ſæ til ꝼiſkíar enn þo upp ok var ſkiott buinn ok bað at ẏmer ſkẏllꝺí lata hann roa með ser en ẏmer ſagði at litil lið ſemð munꝺí at honum vera er hann litill ok ungmenní æítt ok mun þik kala eꝼ ek ſit sua lengi ok utarlega ſem ek em vanr enn þoʀ ſagði at hann munꝺí roa mega ꝼyrir þvi langt ꝼra lanꝺi at æigi var viſt hvart hann munꝺi ꝼẏ beiðaz at roa utan ok reiꝺꝺiz þo iotnínum sua at þa var buið at hann munꝺi þegar lata hamarenn ſkella honum enn hann let þat við beraz ꝼyrir þi at hann hugði þa at ræẏna aꝼl ſitt i oðꝛum ſtað hann ſpurði ẏmí hvat þeir ſkẏllꝺu haꝼa at beitum en ẏmer bað hann ſialꝼan ꝼa ser beitur þa ſneriz þoʀ brott þangat er hann ſa ǫxna ꝼlokk nokkurn er ẏmer atti hann tok enn meſta uxann er himin hriotr er kallaðr ok ſleit aꝼ hoꝼuðit ok ꝼoꝛ með til ſioꝼar haꝼði þa ẏmer ut ſkotið nǫkkvanum þoꝛr gekk a ſkipit ok ſettiz i auſt rum tok tvær arar ok reri ok þotti ẏmi ſkriðꝛ verða aꝼ roðꝛí hans ẏmer rerí i halſinum ꝼramm ok ſottiz ſkiott roðꝛinn ſagði ẏmer at þa voro þeir komner a þær vaſter er hann var vanr at ſitia ok ꝺraga ꝼlata ꝼiſka en þorr kveðz villꝺu roa mẏcklu lengra ok toku þeir enn ſnerti roðꝛ þa ſagði ẏmer at þeir voro komner sua langt ut at hætt var at ſitia ꝼyrir miðgarðz oꝛmí enn þorr kvez munꝺu roa enn um hrið ok sua gioꝛði hann en ẏmer var þa allokatr en þa er þo lagði upp ararnar gꝛeiꝺꝺi hann til vað hellꝺꝛ ſterkan ok æigi var ǫngullenn minní eða oꝛamlegri þar let þorr koma a ǫngulinn uxa hoꝼuðit ok kaſtaði ꝼyrir boꝛð ok ꝼoꝛ ǫngullinn til grunnz ok er þat ſatt at ſegia at æigi gíntí þorr minnr þa míðgarðz oꝛm enn utgarða lokí haꝼði ſpottat þoꝛ þa er hann hoꝼ oꝛmínn upp með henꝺi ser Miðgarðz oꝛmr gæín um uxahauꝼuðit enn ǫngullinn va i gominn ormínum enn er oꝛmrenn kenꝺi þat bra hann við sua hart at baðer hneꝼar þoꝛſ ſkullu ut at boꝛðínu þa varð þoʀ reiðꝛ ok ꝼærðiz i aſmegín ſpẏrnꝺi við sua ꝼaſt at hann liop baðum ꝼotum í gegnum ſkipit ok ſpẏrnꝺi við grunní ꝺꝛo þa oꝛmínn upp at boꝛði enn þat ma ſegía at eingi heꝼer ſa ſieð all ogurlegar ſioner er æigi mattí þat ſia er þorr hveſtí augun a oꝛmínn enn oꝛmrinn ſtarði neðan i mot ok bleſ æitrínu þa er ſagt at iotunninn ẏmer gerðiz litverpr ꝼǫlnaði ok ræꝺꝺíz er hann ſa Orminn ok þat er ſioꝛinn ꝼell ut ok inn um nǫkkvann ok i þui bilí er þo gꝛeip hamarenn ok ꝼærði a lopt þa ꝼalmaði iǫtunninn til agnſax ok hio vað þoꝛſ a boꝛði enn oꝛmrenn ſektiz i ſioenn enn þorr kaſtaði hamrenum epter honum ok ſegia menn at hann lẏſti aꝼ honum hoꝼuðit við hronnunum enn ek hẏgg hitt vera þer ſatt at ſegía at miðgarðz.Ormrinn liꝼer enn ok liggr i ſia en þo reiꝺꝺi til hneꝼann ok ſetr við æẏra ẏmí sua at hann ſtæẏptíz ꝼyrir boꝛð ok ſier i iliar honum enn þo til lanꝺz Þa mælti ɢangleri haꝼa nokkur meírí tiðinꝺí oꝛðít með aſum All mikit trekverkí vann Þorr i þeſſi ꝼerð þa ſeger haar vera mun at ſegia ꝼra þeim tiðinꝺum er meira þotti vert aſunum enn þat er upphaꝼ þeirar ſogu at ballꝺꝛ hinn goða ꝺꝛæẏmði ðꝛauma ſtoꝛa ok hættlega vm líꝼ ſítt enn er hann ſagði aſunum ꝺꝛaumana þa baru þeir ſaman rað ſín ok var þat goꝛt at beiða griða ballꝺꝛí ꝼyrir allz konar hꜳſka ok ꝼrigg tok ſuarꝺaga til þeſſ at æíra ſkẏllꝺi ballꝺꝛí ellꝺꝛ uatn iarn ok allz konar malmr ſteinar ioꝛðín viðirner ſotternar ꝺẏren ꝼuglarner æitríð oꝛmarner enn er þetta var goꝛt ok vítað þa var þat ſkemtan ballꝺꝛſ ok aſanna at hann ſkẏllꝺí ſtanꝺa upp a þingum en aꝺꝛer æser ſkẏllꝺv ſumer ſkiota a hann ſumer hoggva til ſumer beria griotínv enn hvat ſem var goꝛt ſakaði hann ekki ok þottí þetta ǫllum mikill ꝼramí en er þetta ſa loki lauꝼæẏiar ſon þa likaði honum illa hann gekk til ꝼenſalar til ꝼriggiar ok bra ser i konv líkí þa ſpẏ ꝼrigg eꝼ ſv kona viſſi hvat æser heꝼðiz a þinginv hon ſagði at aller ſkutu ballꝺrí ok þat at hann ſakaði ekkí þa mælti ꝼrigg æigi munu uapn eða viðer granꝺa ballꝺꝛí æiða heꝼi ek ꝼengit aꝼ ǫllum þeim þa ſpẏ konan haꝼa aller luter þer æiða unnit at æira ballꝺri þa ſeger ꝼrigg vex viðar teínungr æínn ꝼyrir veſtan valhǫll Sa er kallaðꝛ miſtil teinn ſa þottí mer ungr at kreꝼia eiðſínſ þvi næſt hvarꝼ konan bꝛaút enn loki tok miſtilteín ok ſleit vpp ok gekk til þingſ enn hǫðꝛ ſtoð utarlega i mannhringinum þviat hann var blinꝺꝛ þa mælti loki við hann hvi ſkẏtr þu ekki at ballꝺrí hann ſvaraði þviat ek ſe æigí hvar ballꝺꝛ er ok þat annat at ek em vapn láuſſ þa mælti loki ɢioꝛ þu þo i liking annarra manna ok veit ballꝺri ſæmð ſem aꝺꝛer menn ek mun uiſa þer til hvar hann ſtenꝺꝛ ſkiot at honum venꝺi þeſſum Hǫðꝛ tok miſtilteín ok ſkaut ballꝺꝛí at til viſan loka ꝼlaug ſkotið í gegnum hann ok ꝼell balldr ꝺauðꝛ til iarðar ok heꝼer þat meſt uhapp goꝛt verið með guðum ok monnum þa er ballꝺꝛ var ꝼallinn þa ꝼelluz ǫllum aſum oꝛðtk ok sua henꝺꝛ at taka til hans ok ſa hverr til annarí ok voro með æinum hug aller til þeſſ er unníð haꝼði verkít enn æigi mattí heꝼna þar var sua mikill griðaſtaðꝛ en þa er æserner vitkuðuz þa var þat ꝼẏrſt at gratrinn kom upp sua at æingi mattí oðꝛum ſegia með oꝛðunum ꝼra ſinum harmí enn oðenn bar þeim mun verſt þenna ſkaða ſem hann kunni meſta ſkẏn hverſu mikil aꝼtaka ok míſſa aſunum var i ꝼraꝼalli ballꝺꝛſ en er guðin vitkuðuz Þa mælti ꝼri ok ſpurði hverr ſa væri með aſum er æignaz villꝺí allar aſter mínar ok hÿlli ok vili hann riða a helveg ok ꝼreiſta eꝼ hann ꝼaí ꝼunꝺit ballꝺꝛ ok bioða heliu utlauſn eꝼ hon vill lata ꝼara ballꝺꝛ hæím i aaſgarð enn ſa er neꝼnꝺꝛ hermoðꝛ enn huatí ſon oðínſ er til þeirar ſenꝺi ꝼarar varð þa var tekinn ſleipner heſtr oðínſ ok leíꝺꝺꝛ ꝼramm ok ſteig hermoðꝛ a þann hest ok hlæẏptí brott enn æserner toku lik ballꝺꝛſ ok ꝼluttu til ſioꝼar hrínghoꝛni het ſkíp ballꝺꝛſ hann var allra ſkipa meſtr hann víllꝺu guðin ꝼram ſetia ok gera þar a balꝼǫꝛ ballꝺꝛſ enn ſkipit gekk hvergi ꝼramm þa var ſent í iotun heíma epter gẏgi þeirí er hẏrrokkín er neꝼnꝺ enn er hon kom ok reið vargí ok haꝼði hoggoꝛm at táumum þa liop hon aꝼ heſtinum enn inn kallaði til berſerkí ꝼioꝛa at giæta heſtzenſ ok ꝼengu þeiꝛ æigi hallꝺit nema þeir ꝼellꝺi hann þa gekk hẏrrokin a ꝼramſtaꝼn nokkuans ok hratt ꝼram i ꝼẏrſta viðbragðí sua at ellꝺꝛ raut oꝛ hlunnunum en lonꝺ ǫll ſkulꝼu þa varð þoꝛr reíðꝛ ok greip hamarenn ok munꝺi þa briota hoꝼut hennar aðꝛ ǫll guðin baðu henne ꝼriðar þa var boꝛið ut a ſkipit lik ballꝺꝛſ enn er þat ſa kona hans nanna nepſꝺotter þa ſprakk hon aꝼ harmí ok ꝺo var hon boꝛín a balit ok ſlegi i ellꝺí þa ſtoð þo at ok vigði balið með miollní enn ꝼyrir ꝼotum honum rann ꝺvergr nokkuʀ ſa er litr neꝼnꝺꝛ en þorr ſpẏrnꝺí ꝼæti ſinum a hann ok hratt honum i ellꝺinn ok bꝛann hann Aþerſi bꝛennu ſottí margſkonar þíoð ꝼẏrſt ſegia ꝼra oðní at með honum ꝼoꝛ ꝼri ok valkẏriur ok hraꝼnar hans en ꝼræẏr Ok í kerru með gellti þeim er gullinburſtí heiter eða ſliðꝛugtanní enn heímꝺallr reið heſtí þeim er gulltoppr het enn ꝼræẏia kǫttum ſínum þar kemr ok mikit ꝼolk hrimþuſſa ok bergríſa oðinn lagði a balið gullríng þann er ꝺꝛaupner heiter honum ꝼẏlgði ſiðan ſu nattura at hína niunꝺu hueria nott ꝺꝛupu aꝼ honum .uiij. hríngar iaꝼnhǫꝼger heſtr ballꝺrſ var leiꝺꝺꝛ a balít með ǫllu reiðí enn þat er at ſegia ꝼra hermoðí at hann reið .ix. nætr ꝺǫkkua ꝺala ok ꝺiupa sua at hann ſa ekkí ꝼẏ enn hann kom til arennar giallar ok reið a giallar bruna hon er þǫkt lẏſi gullí moðguðꝛ er neꝼnꝺ mær ſu er giæter bruarennar hon ſpurði hann at naꝼní ok at ætt ok ſagði at hínn ꝼẏa ꝺag riðu um bꝛuna .v. ꝼẏlki ꝺauðꝛa manna enn æigi ꝺẏnr bꝛuen minnr unꝺer æínum þer ok æigi heꝼer þu lit ꝺauðꝛa manna hvi riðꝛ þu her a helveg hann ſagði ek ſkal riða til heliar at leita ballꝺꝛſ eða hvart heꝼer þu nakkvat ſieð ballꝺꝛ a helvegí hon ſagði at ballꝺꝛ haꝼí þar riðit um giallar bꝛu enn niðꝛ ok noꝛðꝛ liggr helvegr þa reið hermoðꝛ þar til er hann kom at helgrinꝺum þa ſteig hann aꝼ heſtinum ok gẏrði hann faſt ſteig upp ok kæẏrði hann ſpoꝛum enn heſtrinn hliop sua hart ẏꝼer grínꝺína at hann kom hvergi nær þa reið hann heim til hallarennar ok ſteig aꝼ bakí gekk inn i hǫllína ſa þar ſitia i onꝺvegi ballꝺꝛ broður ſinn ok ꝺvalðiz hermoðꝛ þar um nottina at moꝛní beiꝺꝺiz hann aꝼ heliu at ballꝺꝛ ſkẏllꝺi riða heim með honum ok ſagði hverſu mikill grꜳtr var með aaſum enn hel ſagði at þat ſkẏllꝺí sua ræẏna hvart ballꝺꝛ var sua aſtſæll ſem ſagt er Ok eꝼ aller luter i hæímínum kviker ok ꝺauðer grááta hann þa ſkal hann ꝼara til aaſa aptr enn hallꝺaz með helíu eꝼ nokku mæler við eða vill æigi gráta þa ſtoð hermoðꝛ upp enn ballꝺꝛ leiꝺꝺi hann ut oꝛ hollinni ok tok hrínginn ꝺꝛaupní ok ſenꝺí oðní til mínía enn nanna ſenꝺi ꝼrigg riptí ok enn ꝼleirí giaꝼer ꝼullu ꝼingrgull þa reiꝺ hermoðꝛ aptr leið ſína ok kom i aaſgarð ok ſagði ǫll tiðinꝺi þꜹ er hann haꝼði ſieð eða hæẏrt Þui næſt ſenꝺo æser um allan hei̅ haꝼði ſieð ę hæẏrt erenꝺreka at biðia at ballꝺꝛ væri gratinn oꝛ helíu en aller gioꝛðu mennerner ok kvikenꝺín ok ioꝛðín ok ſteinarner ok tre ok allr malmr sua ſem þu munt ſieð haꝼa at þesser luter grata þa er þeir koma oꝛ ꝼroſtí í híta þa er ſenꝺi menn ꝼoꝛu heím ok hoꝼðu vel rekit erenꝺi ſín ꝼinna þeir i helli nokkurum hvar gẏgr ſat ſu neꝼnꝺiz þǫkk þeir biðia hana grata ballꝺꝛ oꝛ helíu hon ſagði sua þǫkk mun grata þuʀum táárum ballꝺꝛſ báálꝼarar kvikſ ne ꝺauðs nautka ek karlſ ſonar hallꝺí hel þvi er heꝼer enn þeſſ geta menn at þar haꝼi veriꝺ lokí lauꝼæẏíar ſon er ꝼleſt heꝼer illt goꝛt með aaſum þa mælti Gangleri Allmikklu kom loki a leið er hann olli ꝼẏrſt þvi er ballꝺꝛ var vegínn ok sua því er hann varð æigi læẏſtr ꝼra helíu eða hvart var honum nokkut þeſſa heꝼnt hꜳr ſagði Gollꝺít var honum þetta sua at hann mun lengí ken̅naz Þa er guðín voro oꝛðin honum sua reið ſem von var hliop hann bꝛaut ok ꝼal ſik a ꝼiallí nokkuru gerði þar huſ ok .iiij. ꝺẏ at hann matti ſia oꝛ huſínu i allar ætter enn opt um ꝺaga bra hann ser i lagſlikí ok ꝼalſt þa þar ſem heiter ꝼranangrſ ꝼoꝛſ hann hugſaðí ꝼyrir ſier hvería vel æser munꝺu til ꝼinna at taka hann i ꝼoꝛſínum enn er hann ſat i huſínu tok hann língarn ok reið a rækſna sua ſem net er ſiðan goꝛt enn ellꝺꝛ bꝛann ꝼyrir honum þa ſa hann at æser attu ſkamt til hans ok haꝼði oðinn ſieð oꝛ hliðſkialꝼinni hvar hann var hann liop þegar ut i na enn kaſtaði netínu ꝼramm i ellꝺínn enn er æser koma til þa gekk ſa ꝼẏrſt inn er allra var vitraztr er kuaser er neꝼnꝺꝛ ok er hann ſa a ellꝺinum ꝼolſkann er netið haꝼði bꝛunnít þa ſkilði hann at þat munꝺi viel vera til at taka ꝼiſkana ok ſagði aſunum þvi næſt toku þeir ok gioꝛðu ser net epter þvi ſem þeir ſa a ꝼǫlſkanum at loki haꝼði goꝛt ok er buið var netið þa ꝼara æser til Arennar ok kaſta netí i ꝼoꝛſinn hellt þoꝛr oꝺꝛum netz háálſi enn ǫðꝛum hellꝺu aller æser ok ꝺꝛogu netið en loki ꝼoꝛ ꝼẏrer ok legz níðꝛ millum ſteína tveggía ꝺꝛogu þeir netíð ẏꝼer hann ok kenꝺu at kvikt varð ꝼyrir ok ꝼara í annat ſinn upp til ꝼoꝛſínſ ok kaſta ut netínu ok binꝺa við sua þungt at æigi ſkẏli unꝺer mega ꝼara ꝼerr þa lokí ꝼẏrer netínu enn er hann ſier at ſkamt var til ſiouar þa læẏpr hann upp ẏꝼer þinulinn ok renner upp í ꝼoꝛſ nu ſa æſerner hvar hann ꝼoꝛ ꝼara enn upp til ꝼoꝛſínſ ok ſkipta liðinu i tva ſtaði en þoꝛr ueðꝛ þa epter miðꝛi aanok ꝼara sua ut til ſiouar en er loki ser tva koſtí var þat liꝼſ haſkí at hlaupa a ſioenn en hinn var anna at leita enn ẏꝼer netið ok þat gioꝛði hann hliop ſem ſnaraz ẏꝼer netþinulinn þo greíp epter honum ok tok um hann ok renꝺí hann i henꝺí honum sua at ſtaðar nam honꝺín við ſpoꝛðinn ok er ꝼẏrer þa ſǫk ſiðan laxinn aptr míoꝛ Nu var loki tekinn griða lauſſ ok ꝼarið með hann i helli nokkurn þa toku þeir .iij. hellur ok ſettu a egg ok luſtu rauꝼ a hellunni hverri þa voro tekner ſẏner loka vali ok nari eða narꝼí bꝛugðu æser vala i vargſlikí ok reiꝼ hann i ſunꝺꝛ narꝼa bꝛoður ſinn þa toku æser þarma hans ok bunꝺu loka með ẏꝼer þa iij. ſtenꝺꝛ æinn unꝺer herðum annaʀ unꝺer lenꝺum þriði unꝺer kneſbotum ok urðu þau bonꝺ at iarní þa tok ſkaði eítroꝛm ok ꝼeſti upp ẏꝼer hann sua at æitríð ſkẏllꝺí ꝺꝛiupa oꝛ oꝛmínum í anꝺlít honum enn ſigẏn kona hans ſitr hía honum ok hellꝺꝛ munnlaugu unꝺer æitr ꝺropa en þa er ꝼull er munnlaugín gengr hon ok ſlær ut æitrinu enn meðan ꝺꝛẏpr æitrið i anꝺlit honum þa kippiz hann sua hart við at ioꝛð oll ſkelꝼr þat kalli þer lanꝺ ſkiapta þar liggr hann i bonꝺum til ragna rǫkkrſ þa mælti Gangleri Hverr tiðinꝺi eru at ſegia um ragna rǫkkrſ þa m. G. ragna rokkr þeſſ heꝼi ek æigi ꝼẏʀ hæẏrt getíð har ſagði mikil tiðinꝺi ero þaðan at ſegia ok moꝛg þau hin ꝼẏrſtu at vetr ſa kemr er kallaðꝛ er ꝼimbulvetr þa ꝺꝛiꝼr ſníoꝛ oꝛ ǫllum ættum ꝼroſt eru þa mikil ok uinꝺar harðer ekki nẏtr ſolar þeir vetr ꝼara .iij. ſaman ok ekkí ſumar í míllum enn aðꝛ ganga sua aðꝛer .iij. vetr þa eru um allan heím oꝛroſtur mikklar þa ꝺꝛepaz bræðꝛ ꝼyrir agirní ſaker ok eingí þẏrmer ꝼǫður eða ſẏní i mannꝺrapum eða ſivía ſlití sua ſeger i uǫlu ſpa Bræðꝛ munu beriaz ok at bǫnum verðaz munu ſẏſtrungar ſiꝼium ſpílla hart er með holðum hoꝛꝺomr mikill ſkeggiǫlꝺ ſkalmollꝺ ſkillꝺer kloꝼner uinꝺǫllꝺ uargollꝺ aðꝛ verollꝺ ſtæẏpíz þa verðꝛ þat er mikil tiðinꝺi þikkia at ulꝼrinn glæẏper ſolína ok þikker monnum þat míkit meín þa tekr anna ulꝼrenn tunglít ok gioꝛer ſa ok mikit ogagn ſtioꝛnur hverꝼa þa aꝼ himní þa er ok þat tiðinꝺa at sua ſkelꝼr ioꝛð oll ok biꝛg at uiðer loſna oꝛ ioꝛðu upp en bioꝛgin hrẏnia en ꝼiotrar aller ok bonꝺ brotna ok ſlitna þa verðꝛ ꝼenriſ ulꝼr lauſſ þa gæẏſiz hauið a lǫnꝺín ꝼyrir því at þa ſnẏz miðgarðz oꝛmr í íotun moð ok ſæker upp a lanꝺit þa verðꝛ ok þat at naglꝼar loſnar ſkíp þat er sua heiter þat er goꝛt aꝼ nǫglum ꝺauðꝛa manna ok er þat ꝼyrir þi uarnaðar vert eꝼ maðꝛ ꝺæẏr með oſkoꝛnum nglum at ſa maꝺꝛ æẏkr mikit eꝼní til ſkipſínſ naglꝼarſ er guðin ok menn villꝺu ſæínt a gioꝛt ẏrðí enn i þeſſum ſioꝼar gang ꝼlẏtr naglꝼar hrẏmr heiter iǫtunn er ſtẏrer naglꝼara enn ꝼenríſ ulꝼr ꝼerr með gapanꝺa munn ok er hinn neðꝛí kioptr a ioꝛðu en hinn eꝼrí við hímín gapa munꝺí hann mæira eꝼ rum væri til Ellꝺar brenna oꝛ augum hans ok nǫſum Miðgarðſ oꝛmr blæſſ sua æítrínu at hann ꝺꝛeiꝼer lopt ǫll ok log Ok er hann allogurligr ok er hann a aðꝛa hlið ulꝼínum i þeſſum gnẏ kloꝼnar himinninn ok riða þaðan muſpellz ſẏner Surtr riðꝛ ꝼẏrſt ok ꝼẏrer honum ok epter ellꝺꝛ brennanꝺí Sverð hans er gott míǫk aꝼ þvi ſkinn biartara enn aꝼ ſolu enn er þeir riða biꝼrǫſt þa bꝛotnar hon ſem ꝼẏʀ er ſagt Muſpellz meger ſækia ꝼramm a þann voll er vigriðꝛ heíter þar kemr ok ꝼenríſ ulꝼr ok miðgarz .ormr þar er ok þa komínn lok ok hrẏmr ok með honum aller hrimþuſſar enn loka ꝼẏlgia aller heliar ſinnar enn muſpellz ſẏner haꝼa æiner ser ꝼẏlking ok er ſu biꝛt mig Vollrenn vigriðꝛ er .c. raſta viðꝛ a hvernveg enn er þeſſi tiðinꝺi verða þa ſtenꝺꝛ upp heimꝺallr ok blæ akaꝼlega i giallar hoꝛn ok vekr upp ǫll guðin ok æiga þau þing ſaman þa riðꝛ oðenn til mimiſ bꝛunnz ok tekr rað aꝼ mímí ꝼyrir ser ok ſinu liði þa ſkelꝼr aſkr ẏggꝺꝛaſilſ ok eingí lutr er þa otta lauſſ a hímní eða ioꝛðu ęſerner hervæða ſik ok aller æínheriarner ok ſækia ꝼramm a uǫlluna riðꝛ ꝼẏrſt oðinn með gullhialm ok ꝼagra bꝛẏníu ok geir ſinn er gungner heiter ſteꝼner hann motí ꝼenríſ ulꝼ enn þo ꝼramm a aðꝛa hlið honum ok ma hann ekki ꝺuga honum þviat hann heꝼer ꝼullt ꝼang at beríaz við miðgarðz .orm Fræẏr berſt moti ſurtí ok verðꝛ harðꝛ ſamgangr aðꝛ ꝼræẏr ꝼellr þat verðꝛ hans baní er hann míſſír þeſſ hinſ goða ſverðz er hann gaꝼ ſkírní þa er ok lauſſ oꝛðinn hunꝺꝛinn garmr er bunꝺinn er ꝼyrir gnípa hellí hann er hið meſta ꝼoꝛat hann a vig motí tẏ ok verðꝛ hua ǫðꝛum at ſkaða þo berꝛ banoꝛð aꝼ miðgarðz.ormi ok ſtigr þaðan bꝛott niu ꝼet þa ꝼellr hann ꝺauðꝛ til iarðar ꝼyrir æitrí því er oꝛmrenn bleſ a hann Ulꝼrenn glæẏper oðin verðꝛ þat hanſ baní Enn þegar epter ſnẏz ꝼram viða ok ſtigr ǫðꝛum ꝼætí i neðꝛa kípt ulꝼſínſ a þeim ꝼætí heꝼer hann þann ſko er allan allꝺꝛ heꝼer verið til ſamnat þat eru bioꝛar þeir er menn ſníða oꝛ ſkom ſínum ꝼyrir tam eða hælí því ſkal þeim bioꝛum bꝛott kaſta ſa maðꝛ er at því vill hẏggia at koma aſunum at liðí Annaʀí henꝺi tekr hann enn eꝼra kipt ulꝼſinſ Ok riꝼr ſunꝺꝛ gín hans ok verðꝛ þat ulꝼſínſ baní loki a oʀoſto við heimꝺall ok verðꝛ hua annars baní því næſt ſlẏngr ſurtr ellꝺi ẏꝼer ioꝛðína ok bꝛenner allan heím sua er ſagt i uǫlu ſpa Haatt blæſſ hæímꝺallr hoꝛn er a loptí mæler oðinn við mímſ hoꝼut ſkelꝼr ẏggꝺꝛaſilſ aſkr ſtanꝺanꝺí ẏmr allꝺna tre enn iotunn loſnar hvat er með aaſum hvat er er með alꝼum gnẏr allr iǫtunheímr æser ero a þingi ſtẏnía ꝺvergar ꝼyrir ſteinꝺẏrum vegbergſ uiser vitu þer enn eða hvað Hrẏmr ekr auſtan heꝼiz linꝺ ꝼẏrer ſnẏz en̅ eða hvað ioꝛmunganꝺꝛ i iotunmoði oꝛmr knẏr unner enn ari hlakkar ſlitr naí niðꝼolr naglꝼar loſnar kiǫll ꝼerr auſtan koma munu muſpellz um log lẏðer enn loki ſtẏrer ꝼara ꝼiꝼlmeger með ꝼreka aller þeim er bꝛoꝺer bẏleiſtz i ꝼoꝛ Surtr ꝼerr ſunnan með ſviga ſkinn aꝼ ſverðí ſol valtíva griot biǫꝛg gnata enn giꝼr hrata troða haler helveg enn hímínn kloꝼnar þa kemr hlínar harmr anna ꝼramm er oðinn ꝼerr við ulꝼ vega enn baní belia biartr at ſurtí þar mun ꝼriggíar ꝼalla angann Gengr oðinſ ſonr við ulꝼ vega viðarꝛ oꝼ veg at valꝺẏrí lætr hann megi hveðꝛungſ munꝺ oꝼ ſtanꝺa hioꝛ til hiarta þa er heꝼnt ꝼǫður Gengr hinn mæri mǫgr hloðẏníar neppr aꝼ naðꝛí níðſ okvíðnum munu haler aller heímſtoð rẏðía er aꝼ moði ꝺꝛepr miðgarðz ueo Sol mun ſoꝛtna ſokkr ꝼollꝺ í mar hverꝼa aꝼ hímní heiðum ſtiǫrnur gæiſar æímí ok allꝺꝛ narí leikr haar hití við hímín ſialꝼan Her ſeger enn sua vigriðꝛ heíter vǫllr er ꝼinnaz vígí at ſurtr ok hin sua ſu guð hunꝺꝛat raſta hann er a hverían veg ſa er þeim vollr vitaꝺꝛ þa mælti Gangleri hvat verðꝛ þa epter er brenꝺꝛ er heimr allr ok ꝺauð ǫll guðín ok aller æínheriar ok allt mannꝼolk ok haꝼi þer aðꝛ ſagt at hverr maðꝛ ſkal liꝼa í nǫkkurum heimí um allar allꝺer þa ſvaraði þriðí Margar eru þa uiſter goðar ok margar illar bezt er þa at vera a hímní ok allgott er til goðſ ꝺꝛẏkkiar þeim er þat þikker gaman i þeim ſal er bꝛímer heiter hann ſtenꝺꝛ a okolSa er enn goðꝛ ſalr er ſtenꝺꝛ a níða ꝼiǫllum gioꝛr aꝼ rauðu gullí ſa heiter ſinꝺꝛí I þeſſum ſǫlum ſkolu bẏggva goðer menn ok ſiðlaater hrẏggíu̅ en̅ oꝛma hoꝼut A naſtronꝺum er mikill ſalr ok illr ok hoꝛꝼa noꝛðꝛ ꝺẏ hann er oꝼinn allr oꝛma hrẏggíum enn oꝛma hoꝼut ǫll vitu inn i huſit ok blaſa æitri sua at epter ſalínum renna æítr áár ok vaða þær áár eiðroꝼar ok moꝛðvargar sua ſem her ſeger Sal veít ek ſtanꝺa ſolu ꝼiarrí na ſtrǫnꝺu a noꝛðꝛ hoꝛꝼa ꝺẏ ꝼalla æítr ꝺropar inn um líoꝛa ſa er unꝺinn ſalr oꝛma hrẏggíum ſkulu þar vaða þunga ſtrauma menn meínſvara ok moꝛðvargar enn i hvergelmi er verſt þar kvelr niðhǫggr naí ꝼrammgengna þa mælti Gangleri hvart liꝼa nokkur guðin þa eða er þa nokkur ioꝛð eða himínn Háár ſagði upp skẏtr íoꝛðunni þa ę. er þa nokkur ioꝛð ę. himín̅ oꝛ ſíonum ok er þa græn ok ꝼgr vaxa þa akrar oſaner viðaʀ ok valí liꝼa sua at æigi heꝼer ſerenn ne surta logí granꝺat þeim ok bẏggia þeir a iða vellí þar ſem ꝼẏ var aaſgarðꝛ ok þar koma þa syner þóꝛſ moði ok magní ok haꝼa þar miǫllní þvi næſtr kemr þar ballꝺr Ok ðꝛ ꝼra heliar ſetiaz þa aller ſamt ok talaz við ok minnaz a runar ſinar Ok ræða um ǫll tiðinꝺí þau er ꝼẏ hoꝼðu verið um miðgarz oꝛm ok um ꝼenriſ ulꝼ þa ꝼinnaz þar í graſinu gulltoꝼlur þær er æserner hoꝼðu aatt Sua er ſagt viða ok vali bẏggía ve guða þa er ſoꝛtnar ſurta logí moði ok magní ſkulu miollní haꝼa víngniſ víngniſ at vigþrotí en þar ſem heiter hoꝺꝺmímíſ hollt læẏnaz menn tveír i ſurta loga er sua heíta liꝼ ok leíꝼþraser ok haꝼa moꝛgínꝺǫggvar ꝼyrir mat enn aꝼ þeſſum monnum kemr sua mikil kẏnſloð at bẏggviz heimr allr Sua ſem her ſeger Liꝼ ok leiꝼþraser enn þau læẏnaz munu i hollti hoꝺꝺmímíſ moꝛginꝺǫggvar þau at mat haꝼa enn þaðan aꝼ allꝺer alaz Ok hitt mun þer unꝺarligt þikkia er ſolin heꝼer getið ꝺottur æigi uꝼegrí en hon er ok ꝼerr ſu þa ſtigu moður ſinnar sua ſem her ſeger Eína ꝺottur berr alꝼrǫðull aðꝛ hana ꝼenrer ꝼarí ſu ſkal riða er regín ꝺæẏía moður bꝛauter mær en nu eꝼ þu kant lengra ꝼramm at ſpẏria þa veít ek æigi hvaðan þer kemr þat ꝼyrir þvi at eingi mann hæẏrða ek lengra ſegia ꝼramm allꝺar ꝼarít ok niot tu nu ſem þu namt þvi næſt hæẏrði Gangleri ꝺẏní mikkla hvernveg ꝼra ser ok leit hann ut a hlið ser ok þa er hann ſiez meirr um þa ſtenꝺꝛ hann utí a ſlettum vellí ſier þa ſtenꝺꝛ utí a ſlettu̅ vellí Gengr hann þa brott leið ſina Ok kemr hæím í ríkí ſitt ok ſeger þau tiðinꝺí er hann heꝼer ſieð eða hæẏrt ok epter honum ſagði hverr maðꝛ oðꝛum þeſſar ſogur Enn æser ſetiaz þa a tal ok raða maðꝛ oðꝛu̅ þeſſar ſogur raðum ſínum ok mínnaz a þeſſa ꝼraſogn alla er her var ſagt ok geꝼa nǫꝼn þeſſi en ſomu er ááðꝛ eru neꝼnꝺ monnum ok ſtǫðum þeim er þar voꝛu til þe at þa er langar ſtunꝺer liðí at menn ſkẏllꝺu ekki iꝼaz i at aller væri æíner þeir æser er nu var ꝼra ſagt ok þeſſer er þau ſǫmu noꝼn uoro geꝼen þar var þa þoꝛr kallaðꝛ ok er ſa aſa þoʀ enn gamli þorr Sa er aku þo ok honum eru kenꝺ þau ſtoꝛvirki er ektoꝛ gioꝛði í troío enn þat hẏggia menn at tẏrker haꝼí ſagt ꝼra ulixes ok haꝼi þeir hann kallat loka þvi at tẏrke voꝛu hanſ ener meſtu uvínír Einn maðꝛ er neꝼnꝺꝛ æger eða hler hann bio i æẏju þeirí er nu er kollut hleſæẏ hann er míǫg ꝼiolkunnígꝛ hann gioꝛði ꝼerð ſína til ááſgarðz enn æser uiſſu ꝼyrir ꝼerð hanſ ok var honum ꝼagnat vel ok þo marger luter gioꝛver með ꝼiolkẏngí ok um kvellꝺit er ꝺꝛekka var ꝼareð þa liet oðinn bera sverðinn i hollina ok voro ſva biꝛt at þar aꝼ lẏſtí ok var ekki haꝼt lioſ annat meðan við ꝺꝛẏkkiu var ſetið þa gengu æser at gillꝺí ſinu ok ſettuz í hasætí .xij. æser þeir er ꝺomenꝺꝛ ſkẏllꝺu vera Ok sva voro nemnnꝺer þoꝛr nioꝛðꝛ ꝼræẏr tẏr heimꝺallr bragí viðaʀ valí ullr ner forseLokí ſlíkt ſama aſẏníur Frígg ꝼræẏia geꝼion Iþunn Gerðꝛ Sigẏn ꝼulla nanna ęgí þottí gǫꝼuglikt þar um at ſiaz veggþilí ǫll voro þar tiǫllꝺut með ꝼǫgrum ſkiǫllꝺum þar var ok aꝼenginn miǫðꝛ ok miok ꝺꝛukkít Næſtí maðꝛ ægi ſat bragí ok attuz þeir við ꝺꝛẏkkiu ok oꝛða ſkiptí Sagði bragí ꝼra moꝛgum tiðinꝺum þeim er æser hoꝼðu haꝼz hann hoꝼz þa ꝼraſogn at iij. æser ꝼoꝛu heíman Oðínn ok loki ok hæner ok ꝼoꝛu um ꝼiǫll ok æẏði merkr ok var illt til viſta enn er þeir koma oꝼan i ꝺal nokkurn ok ſia oxna ꝼlokk taka æínn uxann ok ſnua til ſæẏðís enn er þeir hẏggia at ſoðit mun vera þa rauꝼa þeir ſæẏðinn ok var ekki ſoðit ok annat ſinn er þeir riuꝼa ſæẏðínn þa er ſtunꝺ var liðín ok var ekki ſoðit mæla þeir þa ſín a millí hveriu þetta mun gegna þa hæẏra þeir mal í eíkína upp ẏꝼer ſik at ſa er þar ſat quaz raða því er ekkí ſoðnaði a ſæẏðínum þeir litu til ok ſat þar ǫꝛn ok æigi lítíll þa mælti Ǫrnínn vilí þer geꝼa mer ꝼẏllí mína aꝼ uxanum þa mun ſoðna a ſæẏðínum þeir iata honum ꝼẏlli ſinní aꝼ uxanum þa lætr hann ſigaz oꝛ trenu ok ſezt a ſeẏðinn ok leggr upp i ꝼẏrſtu lær uxanſ bæðí ok baða bǫguna þa varð loki reiðꝛ ok greip upp mickla ſtǫng ok reiðer aꝼ ǫllu aꝼlí ok rekr a kroppinn ernínum Ornínn bregz við hoggit ok ꝼlẏgr upp þa var ꝼǫſt honꝺín við ſtongína enn anna enꝺer við bak arnarens Ornínn ꝼlẏgr htt sua at ꝼætr loka taka niðꝛ griot ok urðer ok viðu enn henꝺꝛ hans hẏggr hann at ſlitna muní oꝛ ǫxlum hann kallar ok biðꝛ allþarꝼlega ǫꝛninn ꝼríðar enn hann ſeger at lokí ſkal allꝺꝛegí lauſſ verða nema hann veití honum ſvarꝺaga at koma iðunni ut um áſgarð með eplí ſín enn loki vill þat verðꝛ hann þa lauſſ ok ꝼerr til lagſ manna ſinna ok er æigi at ſinni ſogð ꝼleirí tiðinꝺí um þeira ꝼerð aðꝛ þeir koma hæim enn at akveðinni ſteꝼnu tæẏger loki unni ut um áſgarð i ſkog nokkurn ok ſeger at hann heꝼer ꝼunꝺit eplí þau er henni mun gripr i þikkía ok bað at hon ſkal haꝼa með ser ſin eplí ok bera ſaman ok hín þa kemr þar þiaz iotunn i arnar ham ok tekr iðunní ok ꝼlẏgr brott með hana ok i þrẏmheim til huſſ ſínſ Enn æser urðu illa við hvarꝼ íðunnar ok gioꝛðuz þeir bꝛatt hærer ok gamler þa attu þeir þing ſpurði hverr annan hvat ſiðarſt viſſi til iðunnar enn þat var ſieð ſiðarſt at hon gekk oꝛ aaſgarðí með loka þa var lokí tekínn ok ꝼærðꝛ a þing ok var honum heítíð bana eða pínſlum enn er hann varð hꝺꝺꝛ þa kvaz hann munꝺu ſækia epter iðunní i íǫtun hæíma ok kemr æin̅ ꝺag þiaza eꝼ ꝼræẏía vill lia honum valſham er hon áá ok er hann ꝼekk valshamínn ꝼlẏgr hann noꝛðꝛ í íotunheíma ok kemr æínn ꝺag til þiaza iǫtunſ var hann roenn a enn iðunn var æín heíma bra lokí henní i hnotar likí ok haꝼði í klóm ser ok ꝼlẏgr sem meſt enn er þiaz kom heím ok ſaknar iðunnar tekr hann arnar hamínn ok ꝼlẏgꝛ epter loka ok dro arnſug í ꝼlugínum enn er æser ſa at valrenn ꝼlaug með hnotína ok hvar ǫrnínn flaug þa ganga þeir ut unꝺer aaſgarð ok baru þanníg bẏrðar aꝼ lokar ſpaanum ok þa er valrinn ꝼlaug inn um borgína let hann ꝼallaz niðꝛ við borgar vegginn þa ſlogu æserner elldi i lokar ſpanuna enn ǫꝛnínn matti æigi ſtoðva ſik er hann miſtí valſínſ lauſt þa elldínum i ꝼíðꝛí arnarens ok tok þa aꝼ ꝼlugínn þa voro æser nær ok ꝺrapu oꝛnenn þat var þiazí iǫtunn ꝼyrir innan aaſgrinꝺer ok er þat vig allꝼrægt Enn ſkaði ꝺotter þiaza íotunſ tok hialm ok bꝛẏníu ok oll hervapn ok ꝼerr til aaſgarðz heꝼna ꝼǫður ſínſ enn æser buðu henne ſætt ok ẏꝼer bætr ok hið ꝼẏrſta at hon ſkal kioſa ser mann aꝼ ááſum ok kioſa at ꝼotum ok ſía ekkí aꝼ ꝼleíra þa ſa hon æínſ mannz ꝼætr ꝼoꝛkunnar ꝼagra ok mælti þenna kẏſ ek ꝼaatt mun liott a ballꝺri en þat var níoꝛðꝛ oꝛ noa tunum þat haꝼðí hon ok i ſættar gioꝛð ſinni at æser ſkẏllꝺu þat gioꝛa er hon hugðí at þeir ſkẏllꝺu æigi mega at hlægia hana þa gioꝛði loki þat at hann batt um ſkegg geitar nokkurrar ok ǫðꝛum enꝺa um hreðiar ser ok letu þau ẏmſi ꝼyrir ok ſkræktí hvartveggia hatt þa let loki ꝼallaz i kne ſkaðí þa hlo hon var þa gíꝛ ſætt aꝼ aſanna henꝺí við hana Sua er ſagt oðinn gioꝛði þat til um bota við ſkaða at hann tok augu þíaza Ok kaſtaðí upp a himín ok gioꝛði aꝼ ſtioꝛnur .ij. þa mælti æger mikill þikki mer þiazi haꝼva verit ꝼyrir ſier eða hverſkẏnſ var hann Bragí ſagði Ǫlvallꝺí het ꝼaðer hans ok mki munu þer at þikkía eꝼ ek ſegi þer ꝼra honum hann var míg gullauðígr enn er hann ꝺo ok ſẏner hans ſkẏllꝺu ſkipta arví þa hoꝼðu þeir mælíng a gullínu er þeir ſkiptu at hverr ſkẏllꝺí taka munnꝼẏlli ſína ok aller iammargar Einn þeira var þiazí anna Iðí þriði Gangr enn þat hoꝼum uer nu oꝛðtak með oſſ at kalla gullít munntal þeſſa itna enn ver ꝼelum í runum eða i ſkallꝺſkap sua at ver kollum þat mal eða oꝛða tal þeſſa iotna þa mælti æger þat þikki mer vera vel ꝼolgit i runum Hvaðan aꝼ heꝼer þat haꝼiz ſu iþrott er þer kallit ſkallꝺſkap Bragi ſagði þat var upphaꝼ til þeſſ at guðin hoꝼðu uſætt við þat ꝼolk er uaner heíta en þeir logðu með ser ꝼrið ſteꝼnu ok ſettu grið a þa lunꝺ at þeir gengu hvarer tveggiu til æínſ kerſ ok ſpẏttu hraka ſínum í enn ſkilnaðí þa toku guðín ok villꝺu æigi lata tẏnaz þat griða mark ok ſkopuðu þar aꝼ mann Sa heiter kvaser hann er sua vitr at eíngi ſpẏʀ hann þeira luta æigi kann hann oꝛlauſn ok hann ꝼoꝛ víða um heim at kenna monnum ꝼræði ok þa er hann kom at heimboði til ꝺverga nokkua ꝼialarſ ok galarſ þa kolluðu þeir hann með ser a æínmæli ok ꝺꝛapu hann letu renna bloð hans í tvau ker ok æínn ketil Ok heiter ſa oðꝛærer en keren heíta ſon ok boðn þeir blenꝺu hunangi við bloðit ok varð þar aꝼ mioðꝛ ſa er hverr er aꝼ ꝺꝛekkr verðꝛ ſkallꝺ ok ꝼræði maðꝛ Dvergarner ſogðu ááſum at kuaser heꝼði kaꝼnat í manvítí ꝼyrir því at eingi var þar sua roðr at ſpẏria kunni hann ꝼroðleikſ þa buðu þeſſer ꝺvergar til ſin iotní þeim er gillingr het Ok konu hanſ þa buðu ꝺvergarner gillingí at roa a ſio með ser enn er þeir ꝼoro ꝼẏrer lanꝺ ꝼramm reru dvergarner i boða ok hvelꝼðu ſkípinu gillíngr var oſẏnꝺꝛ ok tẏnꝺiz hann en ꝺvergarner rettu ſkipit Ok reru til lanꝺz þeir ſogðu konu hans þenna atburð en hon kunni illa ok gret htt þa ſpurði ꝼiala hana eꝼ henni munꝺí huglettara eꝼ hon ſæí ut a ſioenn þar er hann haꝼði tẏnz en hon villꝺí þat þa mælti hon við Galar broður ſinn at hann ſkal ꝼara upp ẏꝼer ꝺẏrnar er hon gengi ut ok lata kvernſteín í hoꝼut henní ok talði ser leiðaz op hennar ok sua gioꝛði hann Þa er þetta ſpurðí ſuttungr itunn ſon gíllíngſ ꝼerr hann til ok tok ꝺvergana ok ꝼlẏtr a ſę ut ok ſetr þa í ꝼlæðar ſker þeir biðia ſuttung ser liꝼſ griða ok bíoða honum til ſættar i ꝼoður giollꝺ míǫðinn ꝺẏra ok þat verðꝛ at ſætt með þeim ꝼlẏtr ſuttungꝛ mioðinn heím ok hirðer þar ſem heita hnítbiǫꝛg ſetr þar til giæzlu ꝺottur ſina gunnloðu aꝼ þeſſu kǫllum ver ſkallꝺſkap kvaſiſ bloð eða ꝺverga ꝺꝛekku eða ꝼẏllí eða nakkvarſkonar lǫg oðreriſ eða boðnar eða ſonar eða ꝼarſkoſtr ꝺverga ꝼyrir þvi at miǫðꝛ ꝼlutti þeim ꝼiꝛlauſn oꝛ ſkerínu eða ſuttunga miǫð eða hnítbiarga lg þa mælti æger Mẏrkt þikkí mer þat mællt at kalla ſkallꝺ ſkap með þeſſum heitum enn hvernveg komuz þer æser at ſuttungs míðí Bragi ſagði Sia ſaga er til þeſſ at oðinn ꝼoꝛ heíman ok kom þar míðí Bragi .ſ. er þrælar níu ſlogu hæẏ hann ſpẏ eꝼ þeir vili at hann bꝛẏní lia þeira þeir iata þí þa tekr hann hæín aꝼ bellti ser ok brẏnꝺí líana en þeim þottí bita líarner mikklu betr ok ꝼǫluðu heínína enn hann mat sua at ſa er kaupa villꝺí ſkẏllꝺi geꝼa við hóꝼ enn aller qvaðuz vilía ok baðu hann ser ſelía enn hann kaſtaði hæinínni i lopt upp enn er aller uillꝺu henꝺa þa ſkiptuz þeir sua víð at hverr bra lianum a hꜳlſ oðꝛum oðinn ſettí til nꜳttſtaðar at iotunſ þe er baugi er neꝼnðꝛ broðer ſuttungſ Baugi kallaði illt ꝼiarhallꝺ ſítt ok ſagði at þrælar hans .ix. hoꝼðu ꝺrepiz en talðiz æigi vita ser ván verkmanna enn oðinn neꝼnꝺíz ꝼyrir honum bǫlverkr hann bauð at taka upp níu manna verk ꝼyrir bauga enn mælti til æinn ꝺꝛẏkk aꝼ ſuttunga miðí baugi kvez einſkíſ rað æíga aꝼ míðínum Sagði at ſuttungr villꝺí æinn haꝼa enn ꝼara kvez hann munꝺu með bolverki ok ꝼreiſta eꝼ þeir ꝼengí míǫðinn bǫlverkr uann um ſumaret níu manna verk enn at vetrí beiꝺꝺi hann bauga leigu ſinnar þa ꝼara þeir baðer til ſuttungſ ſeger baugi broður ſinum kaup þeira bǫlverkſ enn ſuttungr ſẏniar þverlega hvers ꝺropa aꝼ míðínum þa mælti bolverkr til bauga at þeir ſkulu ꝼreiſta vela nokkurra eꝼ þeir megi na míðínum enn baugi lætr þat vel vera þa ꝺꝛegr Bǫlverkr ꝼramm naꝼar þann er ratí heiter ok mæler at baugí ſkal boꝛa bergít eꝼ naꝼarrenn bitr hann gioꝛer sua þa ſeger baugí at gegnum er boꝛat bergít enn bǫlverkr blæſſ í naꝼarſ rauꝼína ok hríota ut ſpænerner moti honum þa ꝼann hann at baugí villꝺí ſvikia hann ok bað boꝛa i gegnum bergít baugi boꝛaði enn bǫlverkr blæ annat ſinn þa ꝼuku inn ſpænerner þa bꝛaz bǫlverkr i oꝛmſliki ok ſkreið i naꝼarſ rauꝼína enn baugí ſtakk epter honum naꝼrínum ok miſti hans ꝼoꝛ bolverkr þar til ſem gunnloð var ok lia henni .iij. nætr ok þa loꝼaði hon honum at ꝺꝛekka aꝼ miðínum .iij. ꝺꝛẏkkí i enum ꝼẏrſta ꝺrẏkk ꝺꝛakk hann allt oꝛ oðꝛerí enn i ǫðꝛum oꝛ boðn i enum þriðia ꝺꝛẏkk oꝛ ſon ok haꝼði hann þa allan míǫðinn þa bꝛaz hann i arnar ham ok ꝼlaug ſem akaꝼlegaz en er þiazi ſa ꝼlug arnarens tok hann ser arnar ham ok ꝼlaug epter honum enn er æser ſa hvar oðinn ꝼláug þa ſettu þeir ut i garðinn ker ſin en er oðinn kom inn um aaſgarða ſpẏttí hann upp míðínum i kerín enn honum var þa ſua nær komíð at ſuttungr munꝺi na honum at hann ſenꝺi aptr ſuman míǫðínn ok var þeſſ ekki giætt haꝼði þat hverr er villꝺí ok kollum ver þat ſkallꝺꝼíꝼla lut enn ſuttunga miǫð gaꝼ oðenn aſunum ok þeim monnum er ẏrkia kunnu þvi kollum ver ſkallꝺſkapínn ꝼeng oðinſ Ok ꝼunꝺ ꝺꝛẏkk hans ok gíǫꝼ ok ꝺꝛẏkk aſanna þa mælti æger hverſu a marga lunꝺ bꝛæẏti þer oꝛðtokum ſkallꝺſkapar ę hv͛ſu moꝛg eða hverſu mǫꝛg eru kẏn ſkallꝺſkaparenſ Þa mælti bragí Tvenn eru kẏn þau er gꝛeína ſkap allan Æger ſpẏ hverr tvau Bragí ſagði mal ok hætter hvert maltak er haꝼt til ſkallſkapar Þrenn er gꝛeín ſkallꝺſkapar mꜳlſ Hverr Su at neꝼna hvern lut ſem heiter ǫnnur grein er ſu er heiter ꝼoꝛ noꝼn en þriðia malſgꝛeín er ſu er kolluð er kenning ok er ſu gꝛein sua ſett at ver kollum oðin eða þoꝛ eða tẏ eða æinn hvern aꝼ aaſum eða aalꝼum þa tekr ek með hæití aꝼ æígn annaſ aſſínſ eða get ek hans verka nokkuʀa þa æignaz hann naꝼnít en æigi hinn er neꝼnꝺꝛ var sua ſem her er ver kollum ſigtẏ eða hanga tẏ ꝼarma tẏ þat er þar oðinſ heití ok kollum ver þat kent heítí Sua ok at kalla reiðar tẏ Enn þetta er nu at ſegia Sua at kalla reiðar tẏ ungum ſkallꝺum þeim er gírnaz at nema mꜳl ſkallꝺſkapar ok hæẏía ser oꝛðꝼiolða með ꝼoꝛnum hæítum eða girnaz þeir at kunna ſkilia þat ſem hulit er kveðit þa ſkíhann þeſſa bok til ꝼroðleíkſ ok ſkemtanar en ekki er at glæẏma eða uſanna sua þeſſar þeſſar ꝼraſagner at taka oꝛ ſkallꝺſkapnum ꝼoꝛnar kenningar þær er hoꝼut ſkaallꝺín haꝼa ſier lika láátið enn æigi ſkulu kriſtner menn trua a heiðín guð ok æigi a ſannínꝺí þeſſa ſagna annan veg enn sua ſem her ꝼínnz i upp haꝼí bokar er ſagt er ꝼra atburðum þeim er mannꝼolkit villtiz ꝼra rettrí tru Ok þa næſt ꝼra tẏrkium hvernveg aſia menn þeir er æſer eru kallaðer ꝼǫlſuðu ꝼra ſagner ꝼra þeim tiðínꝺum er gioꝛðuz i troiu til þeſſ at lanꝺꝼolkit ſkẏllꝺi trua þa guð vera aꝼ ollu̅ her h̅s Sa ſalr en̅ Priamuſ konungr i troio var hoꝼðingi ẏꝼer ollum her tẏrkia ok hans ſẏner voro tignazter aꝼ ollum her hans Sa enn agiætí er æser kolluðu bꝛimíſ ſal eða bioꝛſal þat var holl priamus konungſ enn þat er þeir gioꝛa langa ꝼra ſogn aꝼ ragna rǫkk þat er troio manna oꝛrosta þar sua ſagt at ꜹkuþoꝛr egnꝺi uxa hoꝼði ok ꝺꝛo at boꝛði miðgarz orm enn oꝛmrenn hialp sua liꝼínu at hann ſǫktíz i haꝼit epter þeim ꝺæmum er þetta ſagt er ektoꝛ ꝺrap volocronte agiætan kappa at aſianꝺa enum mikkla akille ok tæẏgði hann sua at ser með hoꝼði en ꝺꝛeꝼna þeſſ er þeir ioꝼnuðu til uxanſ þeſſ er aku þoꝛr bꝛaut hoꝼuðit enn er akillaſ var ꝺreginn i þetta uꝼæri með ſínu kappí þa var honum ſu æín liꝼſ hialpín at ꝼlẏia unꝺan banvænu hǫggí ektoꝛíſ ok þo ſꜳ Sua er ok ſagt at ektoꝛ ſotti sua akaꝼlega oꝛroſtuna ok sua mikkler voro oꝼrhugar hans at hann ſa Akilles at eingi lutr var ſterkr at ſtanꝺaz męttí ꝼyrir honum enn er hann miſti akillíſ ok hann var ꝼlẏiðꝛ þa ſevaði hann reíðína sua at hann ꝺꝛap þann kappa er roꝺuus het Sua ſogðu æser at þa ꜹku þo miſtí oꝛmſínſ þa ꝺꝛap hann ẏmí iotun en við ragna rǫkk kom miðgarðz oꝛmr vaveiꝼlega ok bleſ a hann æitrí ok hio hann til bana en æigi nentu æser at ſegia sua at ǫku þo heꝼði sua latiz at æinn ſtigí ẏꝼer æínn hann þoat sua heꝼði verit en mei hrǫpuðu þeir ꝼraſognínní enn ſatt var er þeir ſogðu miðgarðz oꝛmr ꝼengí þar bana en þat ꝼærðu þeir til þoat akilleſ bærí banoꝛð aꝼ ektoꝛe þa la hann ꝺauðꝛ á ſama velli aꝼ þeim ſokum þat gerðu þeiꝛ alexanꝺer þann Alexanꝺer kalla ęser ala þat ſegia þeiꝛ at hann heꝼnꝺi bꝛoðuʀ ſinſ ok hann liꝼðí þa er ll guðin voro ꝺauð ok ſloknaðꝛ uáʀ ellꝺꝛín ſa er bꝛenꝺꝛ var aſgarðꝛ ok allaʀ eígner guðanna en pirrus honum ioꝼnuðu þeiꝛ til ꝼenriſ úlꝼs hann ꝺꝛap oðin en pirruſ mátti uárgꝛ heíta at þeiꝛa trú því at eigi þẏrmði hann gꝛiða ſtoðunum er hann ꝺꝛap konunginn i hoꝼinu ꝼyrir ſtalla þoꝛſ þat kalla þeir ſurta loga er troia brann enn moði ok magní ſẏner aku þoꝛſ komu at kreꝼia lanꝺa ala eða viðar hann er eneaſ hann kom brott aꝼ troío ok uann ſiðan ſtoꝛverk Sua er ok ſagt at ſẏner ektoꝛiſ komu til ꝼrigia lanꝺz ok ſettuz ſialꝼer i þat riki enn raku brott elenum Nu ſkal lꜳta hæẏra ꝺæmí til hvernveg raku brott elenu̅ hoꝼuð ſkallꝺín haꝼa lꜳtið ser lika at ẏrkia epter þeſſum heitum ok kenningum Sua ſem ſeger arnoꝛ Iarla ſkallꝺ at hann heti allꝼǫðꝛ nu hẏkk ſliðꝛ hugaz ſegia ſið letter mer ſtriða þẏtr allꝼoðꝛ ẏtum iarlſ koſt brím hroſta her kallar hann ſkallꝺſkapinn hroſta bꝛím allꝼǫðꝛ Havarðꝛ halltí kvað sua nu er Ioꝺꝛaugum ægíſ arnar ꝼlꜹg ok bauga hẏgg ek at heímboð þiggí hanga guðſ aꝼ vangí Sua kvað víga glumr Lattiz herr með hǫttu hanga tẏſ at ganga þottið þeim at hætta þekkiligt ꝼyrir bꝛekku Sua kvað reꝼr opt kemr iarðar leiptra er ballꝺꝛ hníginn ſkallꝺí hollr at helgu ꝼullí hraꝼn aſar mer ſtaꝼna sua qvað æẏvinꝺꝛ ſkaallꝺa ſpiller Ok ſigurð hinn er ſvǫnum veittí hroka biðꝛ haꝺꝺingia valſ ꝼarma tẏſ ꝼioꝛvi næmðí iarðꝛaðenꝺꝛ a ogloe sua qvað Glumr gæira ſon þar uar þraꝼna bẏriar þeim er ſtẏrðu beíma ſialꝼr i ſæki alꝼí ſigtẏr atalſ ꝺẏra sua qvað æẏvinꝺꝛ enn Gonꝺul ok ſkogul ſenꝺí gauta tẏr at kioſa um konunga hverr ẏngva ættar ſkẏllꝺi með oðní ꝼara i valholl at vera Sua qvað ulꝼr ugga ſon ʀiðꝛ at vilgi bliðu viðꝼrægr en mer liða hropta tẏr oꝼ hvapta hroꝺꝛmal ſonar balí sua qvað þioðolꝼr hvinverſkí valr la þar a ſanꝺí vitinn enum æin æin æẏía ꝼriggiar ꝼaðmbẏggví ꝼognuðum ꝺað ſlikrí sua kvað hallꝼroðꝛ Sannẏrðum ſpenr ſverða ſvaʀ þiggianꝺí viggiar barrhaꝺꝺaða bẏriar biꝼkvan unꝺ ſíg þꝛíðia her er þeſſ ꝺæmí at ioꝛð er kǫllut kona oðinſ i ſkallꝺſkap sua er her ſagt at æẏvindr kvað Hermoðꝛ ok bragi qvað hropta tẏr gangit i gegn gramí þviat konungr ꝼerr ſa er kappí þikker til hallar híníg Sua kvað koꝛmakr Eẏkr með enni ꝺuki iarðlutr ꝺia ꝼiarðar bꝛæẏti hunn ſa er bæinan binꝺꝛ ſeið ẏggr til rinꝺar sua qvað ſteinþo Foꝛn gioꝛvar a ek ꝼirnum ꝼarmſ gunnlaðar arma hoꝛna ꝼoꝛſ at hroſa hlitſtẏggſ ok þo lítlum Sua qvað ulꝼr ugga ſon þar hẏkk ſigrunni ſvínnum ſẏlgſ valkẏriur ꝼẏlgía heilagſ taꝼnſ ok hraꝼna hlaut innan sua minnum sua qvað Egill Blot ek æigi aꝼ þvi broður viliſ guð iarðar at ek giarn ſe þo heꝼer mimſ vínr mer oꝼ ꝼengit bolꝼa bætr er hið betra telz Gaꝼumk iðꝛott ulꝼſ ok bagí vigi vanr vammi ꝼirða her er hann kallaðꝛ guð iarðar Ok mimíſ vínr ok ulꝼſ bagí sua qvað ʀeꝼr þer æigu ver veigar valgautr ſalar brautar ꝼalſ hrann vala ꝼannar ꝼramr vallꝺꝛ ramar giallꝺa sua ſem qvað Einarr ſkalaglam hliota mun ek ne hlítri hertẏſſ oꝼ þat ꝼræẏíu ꝼyrir ꜹrþæẏſi at auſa auſtr vingnaðar ꝼlauſta Sua qvað Ulꝼr uggaſon koſtigr riðꝛ at keſtí kẏnꝼroðſ þeim er guð hloðu hraꝼn ꝼreíſtaðar heſtí heimꝺallr at mǫg ꝼallinn sua er ſagt i æirikſ malum hvat er þat ꝺꝛauma qvað oðínn ek hugðumk ꝼyrir ꝺag riſa valhǫll at rẏðía ꝼyrir vegnu ꝼolkí vakta ek æinheria bað ek upp riſa bekki at ſtra bioꝛker læẏðꝛa valkẏrioꝛ vín bera ſem viſi komí þa qvað koꝛmakr Algillꝺan bið ek allꝺar alluallꝺ oꝼ mer hallꝺa ẏſ biꝼvangí ẏngva ungr ꝼoꝛ hroptr með gungní sua qvað þoꝛalꝼr Sagði hitt er hugðit hliðſkialꝼar gramr ſialꝼum hliꝼar ſtẏggr þar er hǫggner harekſ liðar varu sua qvað æẏvínꝺꝛ hinn er ſurtz oꝛ ſǫkk ꝺolum ꝼarmagnuðꝛ ꝼliuganꝺí bar sua kvað bragí þat erumk ſent at ſnemma ſon allꝺa ꝼǫðꝛſ villꝺí aꝼlſ við urí þæꝼðan iarðar reíſt oꝼ ꝼreíſta sua qvað æína þviat ꝼiolkoſtigr ꝼleſtu ꝼleſtr ræðꝛ við ſon beſtlu tekit heꝼi ek moꝛz til mærðar mæríngr enn þu ꝼæra Sua qvað þoꝛvarallꝺꝛ blonꝺu ſkallꝺ nu heꝼi ek mart i miði greipar burar boꝛſ bura arva tuð sᷓ ſem er at kalla qᷓſis Her ſkal ek hæẏra hve ſkallꝺín haꝼa kent ſkallꝺſkapinn epter þerſum heítum er aðꝛ eru tuð sua ſem er at kalla qvaſis ꝺꝛæẏra ok ꝺverga ſkip ꝺverga mioð iotna míǫð Suttunga míǫð oðinſ míǫð aſa mioð ꝼǫður giollꝺ iǫtna Lgr oðreriſ ok boðnar ok ſonar Logr hnítbiarga Fengꝛ ok ꝼunꝺꝛ ok ꝼarmr ok gioꝼ oðínſ sua ſem her er kveðit er oꝛtí æína ſkala glam hugſtoꝛan bið ek hæẏra hæẏr iarl kvaſiſ ꝺꝛæẏra ꝼollꝺar voꝛð a ꝼẏrða ꝼiarðleggiar bꝛim ꝺreggíat ok ſem kvað enn Einarr ſkala glam Ullar gengr oꝼ alla aſk ſǫgn þeſſ er hvot >magnar bẏrgiſ boðvar ſoꝛgar bergſ gꝛẏmí la ꝺverga sua ſem qvað Ormr ſteínþoꝛſ ſon at værí boꝛið bioꝛſ brikar ok mítt lik rekkar nemi ꝺauðſ ꝺꝛẏkk ꝺvalínſ i æínn ſal ok ſem reꝼr qvað griot allꝺar tær gillꝺí geðreinar þoꝛſteíní berg mæra glẏmr báara bið ek lẏða kẏn hlẏða ok ſem qvað egill Buðumk hilmer lǫð a ek hroðꝛ um kvꜹð bar ek oðinſ miǫð a engla biǫð ok ſem qvað Glumr gæira ſon Hlẏði hapta beiðiſ heꝼk millꝺi þvi biðium ver þǫgnar þegna tion at ꝼregnum ok ſem qvað æẏvínꝺr Vilka ek hlioð at harſ liði meðan gillingſ giǫllꝺum ẏppik þviat hans ætt i hverlegí galga ꝼarmſ til goða teliu̅m sua ſem qvað æina ſkala glamm Eiſar uagr ꝼyrir viſa verk rǫgniſ mer hǫgna þẏtr oðꝛęriſ allꝺa allꝺꝛ haꝼſ við ꝼleſ gallꝺꝛa ok enn nu er þaz boðnar bara bergſaxa tær vaxa geꝼi i hǫll ok hlẏði hlioð ꝼlæẏ ioꝼurſ þioðer ok ſem qvað æẏliꝼr guðꝛunar ſon verði þer oꝛða oſ gręr oꝼ kon męrar a ſeꝼreínu ſonar ſað vín gioꝼum raða sua ſem qvað volu ſteinn hæẏr mímſ vinar mína mer er ꝼunꝺꝛ geꝼenn þunꝺar við goma ſker glẏmía glaumbergſ egill ſtrauma Sua qvað Ormr ſteinþors ſon Segger þurꝼut ala ugg engu ſnẏ ek i viðurſ ꝼeng haði kunnum hroðſ ſmið haꝼa oꝼ mínn brag Sem qvað ulꝼr ugga ſon hoꝺꝺmillꝺum ter hillꝺar hugreiꝼum oleiꝼí hann vi ek at gioꝼ grímníſ geð ꝼiarðar la kveðia Skallꝺſkapr er kallaðꝛ ſiar eða logr ꝺverganna ꝼyrir því at kvaſiſ bloꝺ var logr ræríſ aðꝛ míǫðꝛinn verí giꝛr ok þar gioꝛðiz hann i katlenum ok er hann kallaðꝛ ꝼyrir því hverlǫgr oðinſ ſem æẏvinꝺr ok ꝼẏ var ritað enn er kallaðꝛ ſkallꝺſkaprínn ꝼar eða lið ꝺverganna Lið heíter ǫl en lið heiter ſkip sua er tekit til ꝺæma ſkallꝺſkapr er kallaðꝛ ꝼẏrer þvi ſkíp ꝺverga ſua ſem her bæði a ek til bꝛuðar berg iarlſ ok ſkip ꝺverga ſollinn vínꝺ at ſenꝺa ſeínꝼẏrnꝺ gotu æína Hvernveg ſkal kenna þoꝛ Sua at ſenꝺa ſeínꝼẏrnꝺ gotu æína at kalla hann ſon oðinſ ok iarðar ꝼaðer magna ok moða ok þruðar verr siꝼiar ſtiup ꝼaðer ullar ſtẏrer ok æiganꝺí miǫllníſ ok megin giarða bilſkirniſ verianꝺí ꜳſgarðz miðgarðz ꝺolgr ok baní iǫtna ok trǫllkuenna Veganꝺí hrungníſ Geirraðar þrívallꝺa Drottinn þíalva ok rǫſku ꝺolgr miðgarðz oꝛmſ ꝼoſtri vingníſ ok hloꝛu sua qvað bragi ſkaallꝺ Vaðꝛ la viðꝛiſ arꝼa vilgi ſlakr er raktiz a æẏneꝼiſ onꝺꝛí ioꝛmunganꝺꝛ at ſanꝺí sua qvað ǫlꝼer hnuꝼa ęſtiz allra lanꝺa um gerð ok ſonr iarðar Sua qvað æẏliꝼr Reiðꝛ ſtoð rǫſku broðer va gagn ꝼaðer magna ſkelꝼra þoꝛſ ne þíalꝼa þrotta ſteín við otta ok ſem qvað æẏſteinn vallꝺa ſon Leit a brattrar brautar baug hvaſſlegum augum æſtiz aðꝛ at ꝼlauſti ꜹgurſ buð ꝼaðer þruðar enn qvað æẏſteinn Sín bio ſiꝼiar ruſnarla ꝼramm með karlí hoꝛn ſtraum getinn hrímníſ hræra veiðar ꝼærí ok enn Sua bra viðꝛ at ſẏioꝛ ſeiðꝛ renꝺi ꝼramm breiðar iarðar ut boꝛði ullz magſ hneꝼar ſkullu sua qvað bragí hamri ꝼoꝛſt í hæægri honꝺ þa er allra lanꝺa æẏger oꝼlug barða enꝺi ſeiðſ oꝼ kenꝺi sua qvað Gamli meðan gramr hinn er ſvik ſamði ſnart bilſkirniſ hiarta grunꝺar ꝼiſk með granꝺí gliuꝼr ſkeliungſ nam ríuꝼa sua qvað þoꝛbioꝛn ꝺisarſkallꝺ þoꝛr heꝼer ẏggſ með arum aſgarð aꝼ þrek varðan sua qvað bragí Ok boꝛð roínſ barða bꝛautar hríngr hinn liotí a hauſprengi hrungiſ harðgeꝺꝛ neðan ſtarði enn qvað bragí vel haꝼit ẏðꝛum ẏẏkium aptr þrivallꝺa hallꝺít ſimblí ſumbl oꝼ mærum ſunꝺꝛ kliuꝼr níu hoꝼða sua kvað Eiliꝼr Þrongum gæir við þungum þangſ rauðbita tangar kvellꝺ runninna kvenna kunnlegſ alin munní sua qvað bꝛagí þiokvoxnum qvað þikkia þiklíng ꝼaren míckla haꝼra nioz at hoꝼgum hætting megín ꝺꝛætti sua qvað ulꝼr Full oꝼlugr let ꝼeller ꝼiallgautz hneꝼa ſkialla ramt mein var þat ræẏní reẏrar logſ við æẏra ok enn Viðgẏmrer lauſt vímrar vaðſ aꝼ ꝼranum naðꝛí hluſta gꝛunn við hronnum hlaut ínnan sua mínnum her er hann kallaꝺꝛ iotunn vimrar vaðſ a heiter vimur er þoꝛr þa er hann ſottí til geirraðar garða sua qvað vetr liði ſkallꝺ Leggí brauztu leiknar lamꝺer þrivallꝺa ſtæẏpter ſtarkeþi ſtettu oꝼ gialꝼ ꝺauꝺa sua qvað þoꝛbioꝛn ꝺiſar ſkallꝺ Gall i keilu kolli kiallanꝺi bꝛauztu alla aꝺꝛ ꝺꝛaptu lut ok leiꝺa leztu ꝺꝛæẏra buſæẏru heꝼter þu hengiann kioptu hẏrrokkin ꝺo ꝼẏrrí þo var ſnemr en ſama ſvivoʀ numin liꝼí æiganꝺi hringhoꝛna ok Hvernveg ſkal kenna ballꝺꝛ sua at kalla hann ſon oðinſ ok ꝼriggiar ver nonnu ꝼaðer ꝼoꝛſeta æiganꝺi hringhoꝛna ok ꝺꝛaupniſ ꝺolgr haðar heliar ſinní grata guð Ulꝼr ugga ſon heꝼer kveðit epter ſogu ballꝺꝛſ langt ſkeið i huſ ꝺꝛapu ok ritað er ꜳðꝛ ꝺæmi til þeſſ er ballꝺꝛ er ſua kenꝺꝛ Hvern veg ſkal kenna nioꝛð sua at kalla hann vanga guð eða vana kenꝺꝛ nið eða van ok ꝼoður ꝼræẏſ ok ꝼræẏíu ꝼegíaꝼa guð sua ſeger þoꝛðꝛ ſiaʀekſ ſon varð ſialꝼ ſona nama ſnotr una kiala oꝼ tamði qvoðut hamði guðꝛun bani goð bꝛuðꝛ vani hellꝺꝛ vel mara hioꝛleik ſpara her getr þeſſ er ſkaði gekk ꝼra nirði ſem ꝼẏ er ritað Hvernveg ſkal kenna þoꝛ ꝼreẏ sua at kalla hann ſon niarðar er ritað broður ꝼræẏiu ok enn vana guð ok vana nið ok vanr ok aarguð ok ꝼegiaꝼa sua qvað egill ſkalla grims ſon þviat griotbíǫrn oꝼ gieꝺꝺan heꝼr ꝼræẏr ok nioꝛðꝛ at ꝼiar aflí hann er kallaðꝛ belia ꝺolgr sua ſem qvað æẏvindr ſkallꝺa ſpiller þa er ut ræſtr iarla bagí belia ꝺolgſ bẏgia villꝺi hann er æiganꝺi ſkiðblaꝺníſ ok galltarens gullinbuſta sua ſem her er ſagt Ivallꝺa ſẏner gengu i arꝺaga ſkiðblaðní at ſkipa sua ſeger ulꝼr ugga ſon Riðꝛ a boꝛg til borgar bǫðꝼroðꝛ ſonar oðinſ ꝼræẏr ok ꝼolkum ſtẏrer ꝼẏrſt ok gulli bẏrſtum hann heiter ok ſliðꝛugtanní Hvern veg ſkal heimꝺall kenna sua at heit͛ ſliðꝛugtanní kalla hann ſon níu mæðꝛa eða voꝛð guða sua ſem ꝼẏʀ er ritað eða hvita aſ loka ꝺolg menſæker ꝼræẏio heimꝺallar ſverꝺ hoꝼut heiter Sua er ſagt hann var loſtínn mannz hoꝼði i gegnum enn þat er kveðit i heimꝺallar gallꝺri ok er ſiðan kallað hoꝼuð miǫtuðꝛ hæimꝺallar ſverð heiter mannz miotuðꝛ heimꝺallr er æiganꝺí gulltopſ hann er ok til ſæker vaga ſkerſ ok ſinga ſteinſ þa ꝺeillꝺi hann við loka um bꝛiſinga men hann heiter ok vínꝺler Ulꝼr ugga ſon qvað i huſ ꝺꝛapu langa ſtunꝺ epter þeiꝛi ſǫgu ok er þeſſ þar getiꝺ at þeiꝛ voro þar i ſela likium Hvernveg ſkal kenna

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close