Matthew Townend (ed.) 2012, ‘Óttarr svarti, Hǫfuðlausn 20’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 766.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, haldið hæft á veldi góðra þjóðskjǫldunga; Hjaltlendingar eru kenndir þér at þegnum. Engi ógnbráðr ynglingr, sás þryngvi und sik eyjum vestan, varð austr á jǫrðu, áðr nôðum þér.
‘Trustworthy one, you hold fittingly onto the power of good kings of the people; the Shetlanders are known to you as your thanes. No battle-bold king who subjugated under himself the islands in the west arose east in the land, before we got you.’
In the konungasǫgur, the context is an account of the relations between Óláfr and the Orcadian Rǫgnvaldr jarl Brúsason (in c. 1022), and Óláfr’s overlordship of Orkney and Shetland more generally. In SnE, ll. 5-8 are quoted in exemplification of the king-heiti ynglingr.
Ms. 744ˣ, has been used to supply B readings where necessary; see Note to st. 5 [All]. Ms. 75c is also badly rubbed and barely legible in places. — This stanza has the widest preservation of all the stanzas from the poem. The introductory words in ÓH, Hkr and Orkn attribute it to a drápa composed by Óttarr for King Óláfr. Ms. U attributes ll. 5-8 to Arnórr.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Gegn ero þer at þegnom | þioð scioldunga goðra | halldit hæft a velldi | hialltleɴdingar keɴdir | engi varð a jorðu | ognbráþr aþr þer náðum || ꜹstr sa er eyiom vestan | ynglingr und sic þryngvi |
(DW)
Gegn, (er at þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hept á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
eigi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðuð,
austr, sás eyjum vestan,
unglingr, †vnndi† sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
eigi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góða
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðuð,
austr, sás eyjum vestan,
ǫðlingr, unn sik †þrygir†.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi verðr á jǫrðu
ógnbráðr, áðr en þér nôðuð,
austr, sás eyjum flestum,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hept á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
eigi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (erut þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hefr á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi verðr á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðuð,
austr, sás eyjum flestum,
ynglingi, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóð†[…]†
†[…]† hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
eigi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik †þrygþvi†.
Gegn, (es þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga †daugua†
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
eigi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóð†skialldungra† góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðuð,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik †þrœgui†.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫld ungra góðra
haldið hept á veldi
(†hiat†lendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik †þrꝍgðe†.
Gegn, (eru þér frá þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(†hiat†lendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógn-djarfr, áðr en þér nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið †hopt† á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þess náði,
†ǫztr†, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (erut þér at þegnum)
þjóðskjǫld ungra góða
haldið †hæift† á veldi
(Hjalt-lendingum kennir).
eigi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðuð,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér náði,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, við þik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð í jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér náði,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér náði,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
†vnlingr†, und sik þryngvi.
Ængi | varð a iǫrðv ognbráðr aðr þer naðvm ꜹstr sa ær æyrvm væstan ø̨ðlingr vnd sik | þryngi .
(VEÞ)
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
†E[…]†
†[…]†, nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik †þry[…]†.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
engi varð á jǫrðu
ógnbráðr áðr þér, nôðum,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik þryngvi.
Gegn, (eru þér at þegnum)
þjóðskjǫldunga góðra
haldið hæft á veldi
(Hjaltlendingar kenndir).
Engi varð á jǫrðu
ógnbráðr, áðr þér náðit,
austr, sás eyjum vestan,
ynglingr, und sik †þryngndi†.
Gægn ero þer fra | þegnum þioð skioldunga goðra haldet hæfta vældi | hjatlændingar kændir ængi varð[…] a jorðu ogn | biarfr aðr enn þer naðom austr sa er ꝍyum vestann | ynglingr undir sek þryngvi
(HB)
Gegn ero þer at þegnum. þiod skiolldunga | godra. halldit hø᷎ft a velldi. hialltlendingar kenndu. eingi verdr a jorda | ognbradr adr enn þer nadut. austr sa er eyum flestum. ynglingr und sik | þryngi.
(VEÞ)
Skj: Óttarr svarti, 2. Hǫfuðlausn 19: AI, 295-6, BI, 272, Skald I, 139; Hkr 1893-1901, II, 213, IV, 138, ÍF 27, 172-3 (ÓHHkr ch. 102); ÓH 1941, I, 254 (ch. 88), Flat 1860-8, II, 181-2; ÓHLeg 1922, 43, ÓHLeg 1982, 106-7; Fsk 1902-3, 159 (ch. 27), ÍF 29, 181 (ch. 31); Orkn 1913-16, 41, ÍF 34, 41 (ch. 19); SnE 1848-87, I, 526-7, II, 344-5, 463, 542, 609, SnE 1931, 185, SnE 1998, I, 105.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.