Diana Whaley (ed.) 2009, ‘Arnórr jarlaskáld Þórðarson, Þorfinnsdrápa 5’ in Kari Ellen Gade (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 2: From c. 1035 to c. 1300. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 2. Turnhout: Brepols, pp. 235-6.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýra
engr mannr und skýranni.
Hilmir rauð eggjar skelkings í {hreggi hjalma}; {fetrjóðr Hugins} fór, áðr væri fimmtán vetra. Engr mannr und {skýranni} œri {hlýra Einars} lézk gǫrr at verja grund, geðfrœkn, ok sœkja til.
‘The ruler reddened the sword’s edges in the storm of helmets [BATTLE]; the foot-reddener of Huginn <raven> [WARRIOR] set forth before he was fifteen winters. No man under the cloud-hall [SKY/HEAVEN] younger than Einarr’s brother [= Þorfinnr] has declared himself ready to guard his realm, mind-bold, and to mount attacks.’
In the sagas, the st. follows a sketch of Þorfinnr’s appearance and character, and a statement that at the age of five he received Caithness (Katanes, and Sutherland according to a variant) and the title jarl from his grandfather Malcolm (Melkólmr), King of the Scots. In SnE, ll. 1-2 are quoted to illustrate the use of hilmir within a section on terms for rulers.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
gunnfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýra
engr mannr und skýranni.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skilfings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
†errínn† Einars hlýri
engr mann í skýranni.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi †skelkiungs† eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fjǫt-rjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr †leiz† grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýra
engr mann und skýranni.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi †skelkvins† eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýra
engr mannr und skýranni.
Goʀ lez grvnd at veria geðfrø̨cn ok til sø̨cia ęri | einars hlyra avngr maðr vnd scyranni.
(VEÞ)
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýra
engr mannr †vn† skýranni.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lét grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri annars hlýra
engr mannr und skýranni.
Goʀ let grund at veria. gedfro᷎kn ok sø᷎kia æri annars hlýr | a. eingr manz und skyranni.
(VEÞ)
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýri
engr mann und skýranni.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lét grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýri
engr mann und skýranni.
Gio᷎ʀ let grvnd at veria . geð frekn ok til sækia | æri einars hlyri aungr maɴ vnd sky ranni.
(VEÞ)
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýra
engr mann und skýranni.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
†Geírr† lét grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
†o᷎r† Einars hlýra
engr mannr und skýranni.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýra
ungr mann und skýranni.
Hilmir rauð í hjalma
†hrægg[...] [...]kelk[...]s† eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýra
engr mannr und skýranni.
Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkings eggjar;
fór, áðr fimmtán væri,
fetrjóðr Hugins, vetra.
Gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja
œri Einars hlýra
engr mannr und skýranni.
Skj: Arnórr Þórðarson jarlaskáld, 5. Þórfinnsdrápa 5: AI, 344, BI, 316-17, Skald I, 160; Flat 1860-8, II, 404, Orkn 1913-16, 43, ÍF 34, 43 (ch. 20); Hkr 1893-1901, II, 199, ÍF 27, 160, Hkr 1991, 364 (ÓH ch. 96); ÓH 1941, I, 232 (ch. 81); SnE 1848-87, II, 540; Whaley 1998, 228-30.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.