gẏgiar ſẏni enn æigi ſẏni ſinum þoꝛr ꝼoꝛ heim til þꝛuðvanga ok ſtoð heinin i hoꝼðí
honum þa kom til volva ſu er groa kona ǫꝛvanꝺilſ hinſ ꝼrækna hon gol gallꝺra ſina
ẏꝼer þoꝛ til þeſſ er heinín loſnaði enn er þoꝛr ꝼann þat ok þotti von at bꝛott munꝺi na
heíninni þa villꝺi hann launa gro lækningína ok gioꝛa hana ꝼegna ſagði henni þau tiðinꝺi
at hann haꝼði vaðit noꝛðan ẏꝼer elí vaga ok haꝼði boꝛið í íarn meíſ a bakí ser ǫꝛvanꝺil
noꝛðan oꝛ iǫtun heimum ok þat til íartegna at æín ta hans haꝼði ſtaðit oꝛ iarnmeiſinum
ok var ſu ꝼreren sua at þoꝛr braut aꝼ ok kaſtaði upp a hímín ok gioꝛði ſtioꝛnu aꝼ
þa er nu heiter ǫꝛvanꝺilſ ta þoꝛr ſagði at æíngi munꝺi langt til at ǫꝛvanꝺill munꝺí
heím koma en groa varð sua ꝼegín at hon munꝺí enga gallꝺꝛa ok varð heininn
æigi lauſarí ok ſtenꝺꝛ enn i hoꝼði þoꝛ epter þeſſi ſǫgu heꝼer oꝛt þioðolꝼr hvinverſ kí
i hauſtlong sua ſeger þar Eðꝛ oꝼser oꝼ iotna otti liet oꝼ ſottan helliſ boꝛva hẏriar
haugſ griotuna baugi Ok at iſarnleikí iarðar ſunr en ꝺunꝺi moðꝛ ſvall meila broður
mana vegr unꝺ hanum Knattu oll enn ullar enꝺi lag ꝼyrir magi grunꝺ var grapi hrunꝺín
ginnunga ve bꝛinna þa er hoꝼ regin hoꝼðu hogreiðar ꝼramm ꝺrogu ſeiꝺꝛ gekk
ſvolniſ ekkia ſunꝺꝛ at hrungniſ ꝼunꝺi þverriðit ballꝺꝛſ aꝼ barmi bergſolgnum
ſak ꝺolgi hriſtuz bioꝛg ok bꝛuſtu bꝛann rn himínn mana miok ꝼra ek mæti hrokkva
mẏrkbeinſ haka reínar þa er vigligan vogna vatt ſinn bana þatti bratt ꝼlo
biarga giæti bonꝺ ollu þvi ranꝺa imun ꝼǫlr unꝺ iliar iſſ villꝺu sua ꝺiser var þat hogſ
ꝼra hoꝛꝺu hraunꝺꝛengr þaðan lengí tríonu trollz oꝼ runa tiðꝛ ꝼiǫll lama að biða
Fioꝛſpiller let ꝼalla ꝼialbrſ olagra gialbra bolverðungar belia bolma ranꝺar
holmi þar hne grunꝺar gilia gramm ꝼyrir ſkoꝛpum hamrí enn bergꝺana bagði bꝛiotr við
ioꝛmunþriotí Ok harðbrotinn herío heim þingaðar víngníſ hvein i hina mæni
hæin at gꝛunꝺar ſveíní þar sua eðꝛ i oðinſ olauſ burar hauſi ſtala vikr um
ſtǫkkvi ſtoð æinriða bloði aðꝛ oꝛ hneigí hliðum hꜳrſ ǫlgeꝼion ſꜳra reiði tẏſſ hið
rauða rẏðſ heili bǫl gíæli gioꝛla lit ek a geitíſ garði þeir oꝼ ꝼarðer baugſ þa ek biꝼa
ꝼaða bikleiꝼ at þoꝛleiꝼi þa mælti æger mikill þotti mer hrungner ꝼyrir ser Van þo
meira þrekverkí þa er hann aatti við troll þa ſagði Bragí Mikillar ꝼraſagnar er vert þat er þoʀ
ꝼoꝛ til geirraðar garða þa haꝼði hann æigi hamarenn miǫllní ne ne megin giarðar eðꝛ
iarngreipr ok olli þvi lokí hann ꝼoꝛ með honum þviat loka haꝼði þat hent þa er ꝼlaug æitt
ſinn at ſkemta ser með valſham ꝼriggiar at hann ꝼlaug ꝼyrir ꝼoꝛvitni ſaker i gæirraðar garða
ok ſa þar hll ok ſettiz ok ſa inn um glugg en geirroðꝛ leit motí honum ok mælti at taka ſkẏllꝺí
ꝼuglinn ok ꝼæra honum enn ſenꝺí maðꝛ komz nauðulega a hallar uegginn sua var hann