On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Egils saga Skalla-Grímssonar26r-54v
- Egils saga Skalla-Grímssonar26v-54v
En ef þeir verða forflótti fyrir oss þá munum vér drepa lið allt af þeim Óláfi konungi þótti þetta ráð vel
fundit ok munum vér þá búa her várn þegar lýsir ok fara til móts við yðr Bjoggu þeir nú her sinn
jarlarnir ok fóru þegar um nóttina upp í heiðina til orrustu við þá konungsmenn en er ljóst var orðit sá varð
menn
Þórolfs hvar herrinn fór Var þá blásinn herblástr ok þá herklǽddusk menn sem skjótast Tóku þá at fylkja
liðinu ok gerðu tvǽr fylkingar Réð fyrir annarri Álfgeirr jarl ok var merki borit fyrir honum Var í þeirri fy
lking
lið þat er fylgt hafði honum ok svá þat lið er þar hafði safnask ór heruðunum Var þar miklu meira
lið fyrir en þat er þeim brǿðrum fylgðu Þórolfr var svá búinn at hann hafði skjǫld góðan ok hjálm á hǫfði
ok gyrðr sverði því er hann kallaði Lang mikit sverð ok gott Kesju hafði hann ok í hendi Tveggja alna lǫng
var fjǫðrin ok sleginn fram ór broddr ferstrendr en upp var fjǫðrin breið falrinn var digr en skaf
tit
eigi hǽrra en taka mátti hendi til fals ok furðuliga digrt Járnteinn var í falnum ok allt var
skaftit járni vafit Þau spjót váru þá kǫllut brynþvarar Egill hafði slíkan búnað sem
Þórolfr bróðir hans Hann átti sverð þat er Naðr hét Hann hafði þat fengit á Kúrlandi Þat var hit bezta vápn Hvárgi þeira hafði
brynju Þeir settu upp merki sitt ok bar þat þorfinnr strangi Allt lið þeira hafði norrǿna skjǫldi
ok allan norrǿnan búnað Í þeiri fylking váru allir útlendir menn þeir sem þar váru komnir Þeir fylktu liði
sínu nǽr skóginum Aðils jarl ok Hringr jarl sá þat at þeir mundu ekki koma á óvart Þá tóku þeir at
fylkja liði sínu ok gerðu þeir tvǽr fylkingar fylkti Aðils jarl móti Álfgeiri jarli en Hring jarl móti
þeim brǿðrum Eftir þat tóksk orrusta með þeim ok gengu hvárirtveggju vel fram Aðils jarl sótti hart fram
allt til þess er Álfgeirr jarl lét undan sígask En Aðils menn sóttu þá hálfu meirr fram Var þá ok eigi
lengi áðr Álfgeirr jarl flýði Er þat frá honum at segja at hann reið undan suðr á heiði ok sveit manna með honum
Ok er hann kom nǽr borginni þeiri er konungr sat í þá mǽlti Álfgeirr jarl Ekki munum nú fara til Aðalsteins konungs Vér fengum
nǽstum mikit orðaskakr er vér kómum til konungs þá er vér fengum ósigr fyrir Óláfi konungi En ek veit eigi at vér
fáim nú minna Reið jarl suðr eftir Englandi ok er þat frá hans ferð at segja at hann reið dag ok nótt þar til
er hann kom niðr á Jarlsnesi Ok fekk sér þar far suðr um sǽ ok kom fram í Vallandi Þar átti hann kynsmenn
Ok kom aldri síðan til Englands Aðils jarl rak skammt flóttann ok snýr þegar aftr til orrustunnar Ok er Þórolfr sá
þat mǽlti hann at Egill skyldi snúa á mót honum ok bera þangat merkit Hann bað menn standa þykkt ok fylgjask
vel Fǫrum at skóginum ok látum hann hlífa oss at þeir kringi eigi um oss Þeir gjǫrðu nú sem hann mǽlti
ok var nú allmikil orrusta ok mikit mannfall Sótti nú Egill í mót Aðils jarli ok áttu þeir hart vápnask
ifti
Liðsmunr var allmikill en þó fell meirr lið jarlanna Þórolfr gerðisk þá svá óðr at hann kastaði
skildinum á bak sér Hljóp hann þá fram ok hjó eðr lagði til beggja handa Stukku menn þá frá ok undan
alla vega Hann drap margan mann ok ruddi stig fram at merki Hrings jarls ok þar helzt þá ekki við honum
ok drap hann merkismanninn ok hjó í sundr merkisstǫngina Eftir þat lagði hann spjótinu fyrir brjóst jarli
ok í gegnum búkinn svá at út gekk um herðarnar ok hóf hann upp á kesjunni yfir hǫfuð sér ok
skaut niðr spjótshalanum í jǫrðina En jarl sǿfðisk þar á spjótinu ok sá þat bǽði hans menn ok
aðrir Þórolfr brá þá sverði sínu ok vá þá með því Sóttu þá ok vel fram hans menn Fellu þá skotar ok
bretar En er Aðils jarl sá fall bróður síns ok mannfall mikit um sik þóttisk hann nauðina
staddr Þá sneri hann á flótta ok til skógarins ok allt þat lið er fylgt hafði jǫrlum En þeir Þórolfr ok Egill
fylgðu flóttamǫnnum ok drápu þá alla er þeir máttu Gerðu þá enn mikit mannfall
fundit ok munum vér þá búa her várn þegar lýsir ok fara til móts við yðr Bjoggu þeir nú her sinn
jarlarnir ok fóru þegar um nóttina upp í heiðina til orrustu við þá konungsmenn en er ljóst var orðit sá varð
menn
Þórolfs hvar herrinn fór Var þá blásinn herblástr ok þá herklǽddusk menn sem skjótast Tóku þá at fylkja
liðinu ok gerðu tvǽr fylkingar Réð fyrir annarri Álfgeirr jarl ok var merki borit fyrir honum Var í þeirri fy
lking
lið þat er fylgt hafði honum ok svá þat lið er þar hafði safnask ór heruðunum Var þar miklu meira
lið fyrir en þat er þeim brǿðrum fylgðu Þórolfr var svá búinn at hann hafði skjǫld góðan ok hjálm á hǫfði
ok gyrðr sverði því er hann kallaði Lang mikit sverð ok gott Kesju hafði hann ok í hendi Tveggja alna lǫng
var fjǫðrin ok sleginn fram ór broddr ferstrendr en upp var fjǫðrin breið falrinn var digr en skaf
tit
eigi hǽrra en taka mátti hendi til fals ok furðuliga digrt Járnteinn var í falnum ok allt var
skaftit járni vafit Þau spjót váru þá kǫllut brynþvarar Egill hafði slíkan búnað sem
Þórolfr bróðir hans Hann átti sverð þat er Naðr hét Hann hafði þat fengit á Kúrlandi Þat var hit bezta vápn Hvárgi þeira hafði
brynju Þeir settu upp merki sitt ok bar þat þorfinnr strangi Allt lið þeira hafði norrǿna skjǫldi
ok allan norrǿnan búnað Í þeiri fylking váru allir útlendir menn þeir sem þar váru komnir Þeir fylktu liði
sínu nǽr skóginum Aðils jarl ok Hringr jarl sá þat at þeir mundu ekki koma á óvart Þá tóku þeir at
fylkja liði sínu ok gerðu þeir tvǽr fylkingar fylkti Aðils jarl móti Álfgeiri jarli en Hring jarl móti
þeim brǿðrum Eftir þat tóksk orrusta með þeim ok gengu hvárirtveggju vel fram Aðils jarl sótti hart fram
allt til þess er Álfgeirr jarl lét undan sígask En Aðils menn sóttu þá hálfu meirr fram Var þá ok eigi
lengi áðr Álfgeirr jarl flýði Er þat frá honum at segja at hann reið undan suðr á heiði ok sveit manna með honum
Ok er hann kom nǽr borginni þeiri er konungr sat í þá mǽlti Álfgeirr jarl Ekki munum nú fara til Aðalsteins konungs Vér fengum
nǽstum mikit orðaskakr er vér kómum til konungs þá er vér fengum ósigr fyrir Óláfi konungi En ek veit eigi at vér
fáim nú minna Reið jarl suðr eftir Englandi ok er þat frá hans ferð at segja at hann reið dag ok nótt þar til
er hann kom niðr á Jarlsnesi Ok fekk sér þar far suðr um sǽ ok kom fram í Vallandi Þar átti hann kynsmenn
Ok kom aldri síðan til Englands Aðils jarl rak skammt flóttann ok snýr þegar aftr til orrustunnar Ok er Þórolfr sá
þat mǽlti hann at Egill skyldi snúa á mót honum ok bera þangat merkit Hann bað menn standa þykkt ok fylgjask
vel Fǫrum at skóginum ok látum hann hlífa oss at þeir kringi eigi um oss Þeir gjǫrðu nú sem hann mǽlti
ok var nú allmikil orrusta ok mikit mannfall Sótti nú Egill í mót Aðils jarli ok áttu þeir hart vápnask
ifti
Liðsmunr var allmikill en þó fell meirr lið jarlanna Þórolfr gerðisk þá svá óðr at hann kastaði
skildinum á bak sér Hljóp hann þá fram ok hjó eðr lagði til beggja handa Stukku menn þá frá ok undan
alla vega Hann drap margan mann ok ruddi stig fram at merki Hrings jarls ok þar helzt þá ekki við honum
ok drap hann merkismanninn ok hjó í sundr merkisstǫngina Eftir þat lagði hann spjótinu fyrir brjóst jarli
ok í gegnum búkinn svá at út gekk um herðarnar ok hóf hann upp á kesjunni yfir hǫfuð sér ok
skaut niðr spjótshalanum í jǫrðina En jarl sǿfðisk þar á spjótinu ok sá þat bǽði hans menn ok
aðrir Þórolfr brá þá sverði sínu ok vá þá með því Sóttu þá ok vel fram hans menn Fellu þá skotar ok
bretar En er Aðils jarl sá fall bróður síns ok mannfall mikit um sik þóttisk hann nauðina
staddr Þá sneri hann á flótta ok til skógarins ok allt þat lið er fylgt hafði jǫrlum En þeir Þórolfr ok Egill
fylgðu flóttamǫnnum ok drápu þá alla er þeir máttu Gerðu þá enn mikit mannfall