Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

menota

Menota data services

Menu Search

WolfAug 9 10 4°: 26r8-54v1 — Egils saga Skalla-Grímssonar

eɡılſ ſaɡa lꝼr het bıalꝼa ſon hallb͛v ꝺott᷑ vlꝼſ hínſ v arɡa. ſẏſtır halbıarnͬ halꝼtravllz oꝛ hraꝼnıſtv. ꝼaðır ketılſ hǽnɡſ. vlꝼr ſvo kıll ſterkr at æ hſ ȷaꝼnınɡíar ı þn tı̄a ı lꝺınu en er h aꝼ vnɡa allꝺ la h ı vıkınɡu h͛ naðı. ; hm ſa ı vıkínɡv ꝼelaɡ ſkap karı kallaðꝛ berzlv karı. h ɡoꝼuɡ men̄ı hın̄ meſtı aꝼrekſ mͬ. þr vlꝼr karı attu eın̄ ſeoꝺ þra vınatta mıkıl. n er þr reðuz oꝛ hernaꝺı. þa ꝼoꝛ karı t buſſ ſınſ ı herðzlu. h ſt au o r auðıɡꝛ attı þrıu boꝛn. ẏvınꝺꝛ lambı het ſ. hſ n̄aʀ het ulꝼv͛ hnuꝼa. ꜱabıoꝛɡ ꝺ. hſ. ꝼð. har ꝼekk vlꝼr ꝼoꝛ m; ha heı̄ t buſſ ſınſ vlꝼr auðıɡꝛ bæꝺı at lꝺm lauſa ꝼé. h tok lenꝺz mᷦ rett ſem hſ lanɡꝼeꝺɡͬ. ɡ͛ꝺız h rıkr burıſnu mͬ mıkıll. þ ſıꝺꝛ hſ þ ſıðꝛ hſ at rıſa u ꜳrꝺeɡíſſ ɡɡ̄a ſẏſlur at ſea v͛km. eðꝛ þɡat ſem ſmıꝺır Sa h ẏꝼ͛ tun akra. n a talı v vıtᷓ m þa er raða hſ þẏrꝼtu. kun̄ı h t ꝼlez ɡoꝺ raꝺ at leɡɡͣ. n hv͛n ꝺaɡ at kuellꝺı kō þa ɡ͛ꝺı h ꜱͣ ſtẏɡɡꝛ at ꝼaır m mattu orðū v h ſkıpta h akaꝼlıɡa kuellꝺſuæꝼr mẏrɡínvakr. þ mꜳl at h v͛ı hamramr. þ h kvellꝺulꝼr kallaðꝛ þau ulꝼr attu tua .ſſ. het hın̄ ellrı þoꝛolꝼr en hın̄ ẏnɡ Grımr. n þr oxu u þa þr mıklír m ſt͛k͛ ſem ꝼaꝺır þra. þorolꝼr vǽnſtr ɡ͛ꝼvılıɡaztr. h ɡleðı mͬ mıkıll hın̄ meſtı kaṗſ mͬ ı ollv vín ſæll h ꝼᷓ mm. Grımr ſvartr a hꜳr lıotr lıkr ꝼauðvr ꝼrænꝺv̄ ſınū bæꝺı ẏꝼ͛ lıtz ı ſkaplẏnꝺí. h ſnema v̄ ſẏſlu mͬ haɡꝛ v tre ȷarn ɡ͛ꝺız hın̄ meſtı ſtoꝛ ſmıðꝛ. ſem þ. a tuıtuɡſ allꝺ þa ꝼoꝛ h ı h͛nat ꝼekk ꝼaꝺır hſ hm lanɡſkıp t ꝼ͛ðar. þa reðuz ſſ. berzlv kara t hſ. eẏvınꝺꝛ ulꝼ͛. hoꝼðu þr an̄at ſkıp t ꝼ͛ꝺar. ſvmͬıt ı vıkínɡ. n a vetrū m; ꝼeꝺꝛ. ſínū. haꝼꝺı þ. heı̄ ꝺẏraɡrıpı a hv͛ıu hauſtı ꝼærðı ꝼeðꝛ ſínū. hm vͬð þa bæꝺı ɡott t ꝼıar vþɡar. kvellꝺ ulꝼr mıok a eꝼra allꝺ er ſſ. hſ a leɡɡ komn͛ ꝼra olvı ſolveıɡo Avꝺbıoꝛn het kɡꝛ ſa ẏꝼ͛ ꝼẏrða ꝼẏlkı. hroallꝺꝛ J. hſ. en þoꝛ͛ ſon Jarlſ þa an̄aʀ J atlı hın̄ mıoꝼuı. h reð ꝼ a ɡavlv̄. hſ bꝛn þau haꝼſteín̄ halꝼſteın̄ ſolueíɡ hín ꝼaɡᷓ. þ a eínu havſtı at ꝼıolmı a ɡavlum at haſtbloꝺı þa ſa aulꝼv͛ ſolueıɡv ɡ͛ðı ſer ꝺtt v ha bað har n Jarlı þottı munr. vıllꝺı æ ɡípta ha. þa oꝛtı ulꝼu͛ manſaunɡ ha lettı aꝼ h͛ꝼꝛū. en þ. eẏuínꝺꝛ laɡu ı h͛naðı ſumrum. harallꝺꝛ tok rıkı arallꝺꝛ ſon halꝼꝺanͬ hınſ ſuͬta haꝼðı tek arꝼ ept͛ ꝼoður ſın̄ ı vík auſtr. h kallaðꝛ harallꝺꝛ luꝼa. h haꝼðı þꜱ heıt ſtrenɡt at lata æ ſkera hr ſıtt ꝼ͛ ne kemba. en h u͛ı eınuallꝺz kɡꝛ ẏꝼ͛ noꝛeɡí. pt͛ þ barðız h v þa kɡa er hm næſtır ſıɡꝛaðı þa. e͛v þar lanɡͬ ꝼra ſoɡur. pt͛ þ eıɡnaꝺız h u lnꝺ. þan ꝼoꝛ h noꝛðꝛ ı þranꝺheı̄. þa ætlaðız h at ꝼͣ noꝛðꝛ ı naumv ꝺalı ahenꝺꝛ þm bꝛæðꝛū h͛lauɡı hrollauɡí. þa kɡar ẏꝼ̕ naumu ꝺaulv̄. n þr ſp̕ t ꝼ͛ða hſ. þa ɡekk hrollauɡꝛ kɡꝛ ı hauɡ þn v tolꝼta man̄ aðꝛ hoꝼðv þr bꝛæðꝛ ɡ͛a latít at þrıa vetr. ept͛ þ apt lokın̄ havɡꝛın̄. n h͛lauɡꝛ uelltız oꝛ kɡꝺomínū tok v Jarlſ rett. ꝼoꝛ þa a uallꝺ haʀ̕ kɡſ ɡaꝼ hm v ʀ ſítt. pt͛ þ ꝼoꝛ haʀ̕. kɡꝛ ẏꝼ͛ þranꝺheı̄ m; ſkıpa lıðı ſuðꝛ a mærí. þar attı h ōꝛ̄u v hunꝺþíoꝼ kɡ haꝼðı ſıɡꝛ. Fell þͬ hunꝺþıoꝼr kr. þͬ eıɡnaðız haʀ̕ kr noꝛðmærı raumſꝺalı. n ſaulꝼı ſ. hunꝺþıoꝼſ kꜱ. haꝼðı unꝺan komíz. h ꝼóꝛ a ſunmærı t rnꝼıðar kɡſ bað h ꝼulltínɡſ m. ꜱͣ þott þta vanꝺꝛæðı haꝼı at oſſ boꝛít. þa mun æ lanɡt t þꜱ at hıt ſama mun at ẏðꝛ koma. þt ek ɡet munu kōa haʀ̕ kɡ a ẏðarn ꝼunꝺ. þa h aꝺꝛ unꝺır ſık bꝛotít þrælkat. aꝺꝛa m a noꝛðmærı. mun ẏðꝛ hın̄ ſamı koſtr ꝼ honꝺū ſem attū at v͛ıa ꝼe ꝼrelſí koſta þͬ t allra þra ẏðꝛ vılea lıð uéıta. vıl ek bıoðaz m; mınu lıðı at ueıta ẏðꝛ ureıſt motı þꜱū oꝼſa oꝼ metnaðí. n at oðꝛū koſtı munu þ͛ taka þ rað ſem naumꝺæl͛ ɡ͛ðu at ɡɡ̄a m; ſealꝼ ræðı unꝺır anauð. ɡ͛az hſ m þrælar. þ þottı ꝼeðꝛ mínum ſæmꝺ at ꝺeẏıa ı kɡꝺomı hellꝺꝛ en ɡ͛az unꝺír maðꝛ an̄arſ kɡſ a ɡamalſ allꝺ. hẏɡɡ ek at þ ſama munı þıkkıa þm mm nokk᷑ır m e͛u ı ſkapı kaſ m vılıa v͛a. n aꝼ ſlıkū oꝛðv̄ ꝼoꝛtlum kr raðın̄ t at v͛ıa lꝺıt ſaꝼna lıðı. Bunꝺv þr Saulꝼvı kɡſ ſon ſaman laɡ ſıtt ſenꝺu m oꝛð auðbırnı kɡı reð ꝼ ꝼẏrða ꝼẏlkı. at h ſkẏllꝺı koma t lıðſ v þa. n ſenꝺı m komu t hſ baru hm þꜱı oꝛð þa reðz h v vını ſína. reðu allır þ at h ſkẏllꝺí ſaꝼna lıðı ꝼͣ t motz v mæra kɡ ſē hm oꝛð ſenꝺ. uðbıoꝛn let ſk͛a v h͛aur ſenꝺı ſıtt ʀ. h ſenꝺı oꝛð rıkıſ mm bað þa koma a ſın̄ ꝼvnꝺ. n ſenꝺı m komu t kuellꝺulꝼſ ſoɡðv hm kſ vılea at h kæmı m; alla m ſına vapnꝼæra a kɡſ ꝼunꝺ. þa m. h þ mun kɡı ſkẏllt þıkkía at ek ꝼara m; hm eꝼ h ſk lꝺ ſıtt v͛ıa. ſe h͛ıat ı ꝼẏlkı hſ. n þ ætla ek alloſkẏllt. at v͛ıa lꝺ̕ þra. ꝼͣ noꝛðꝛ a mærı. Ok ẏðꝛ þ ſkıott at ſeɡıa at ek mun heıma ſıtıa oꝼ þꜱa h͛ꝼoꝛ ꝼͣ hv͛ɡı eðꝛ lıðı ſaꝼna at b͛ıaz u haʀ̕. kɡ. þt ek hẏɡɡ at h haꝼı þͬ noɡa bẏrðı ſıɡrſ hamınɡíu kɡꝛ váʀ heꝼ͛ æ kreınɡ ꝼullan. Fara ſenꝺı m heím t kɡſ. ſ. hm ſvo buıt at kuellꝺv̕. ſıtr heı̄a allt lıð hanſ ꝼᷓ ꝼ͛ðū harallꝺz Auðbıꝛn kɡꝛ ꝼoꝛ m; lıð ſıtt þ hm ꝼẏlɡðı noꝛð mærı hıttı þͬ rnꝼıð kɡ Saulꝼa kſ ſ. hauꝼðv þr all͛ ſaman mıkın̄ aʀ̕ kr noꝛðꝛ þͬ komın̄ m; lıð ſítt ꝼunꝺꝛ þra ꝼ ſun̄an ſolkel. þͬ hín meſta ōꝛ̄a mık ꝼall man̄ man̄ ꝼall aꝼ huͬvmtueɡɡıū. þͬ ꝼellu aꝼ lıðı haʀ̕ kɡſ. JJ tueır. ſɡavtr ſbıoꝛn tueır ſſ. hakonͬ hlaða Jarlſ. ɡrıot ɡͬðꝛ h͛lauɡꝛ an̄at ſtoꝛ men̄ı. n aꝼ líðı mæra kɡſ ꝼell h ſealꝼr uðbıoꝛn kɡꝛ. n ꜱaulꝼı kɡſ. ſ. komz a ꝼlotta vͬð ſıðan vıkınɡꝛ ɡ͛ðı opt mıkın̄ ſkaða a ʀ haʀ̕ kſ pt͛ þ kɡꝛ unðır ſık ſvn̄mærı ͛munꝺꝛ kɡꝛ bꝛoðır uðbıarnͬ kɡſ hellt ꝼẏrða ꝼẏlkı. ɡ͛ꝺız kɡꝛ ẏꝼ͛. Nu ɡ͛ðu m. haʀ̕ kſ rað at h ſkẏllꝺı æ ꝼͣ ſuðꝛ ſtað hauſtꝺeɡı. ſettı Roallꝺ J. ẏꝼ͛ mærı naumſꝺalí haꝼðı h ꝼıolmt ſık . kr ꝼoꝛ noꝛðꝛ t þranꝺheı̄ſ. þ ſama hauſt veıttu ſſ. atla J. heımſokn a aulꝼı hnuꝼu vıllꝺv ꝺꝛepa h. þr hoꝼðv lıð ſvo mık at vlꝼ͛ haꝼðı æ vſtoðv komz. m; hlaupı vnꝺan. ꝼoꝛ h ſıðan noꝛðꝛ a mærí hıttı þͬ kɡ ɡekk a honꝺ hm ꝼoꝛ m; hm t þranꝺheı̄ſ kōz ı kıærleıka mıkla v kɡ m; hm lenɡı ɡ͛ꝺız ſkallꝺ hſ v͛mꝺꝛ ın̄ı bꝛenꝺꝛ þan̄ uetr ꝼoꝛ Roallꝺꝛ J. hıt eꝼra eıða ſkoɡ ꜱͣ ſvðꝛ ıt eꝼra haꝼðı nıoſn aꝼ v͛munꝺı kɡı kō þͬ nott ſem heıt͛ navſt ꝺalr v͛munꝺꝛ kr þͬ a veıtzlv tok Roallꝺꝛ J huſ a þm bꝛenꝺı kɡ ın̄ı m; lxxxx pt͛ þ kom berzlu karı t motz v Ro. J. m; lanɡſkıp lſkıpat ꝼͦ þa baðır noꝛðꝛ a mærı ok ʀo̕. J. ſkıp þav att haꝼðı v͛mðꝛ kr allt lauſa ꝼe Sıðan ꝼoꝛ b͛zlv karí noꝛðꝛ a ꝼunꝺ . kſ ɡ͛ðız hſ Ok varıt ept͛ ꝼoꝛ haʀ̕ kr ſvnðꝛ m; lꝺı m; ſkıpa lıꝺ. laɡðı vnꝺır ſık ꝼıoꝛðu ꝼıalír ſkıpaðı þͬ ẏꝼ͛ ſınū mm. h ſettı þͬ ẏꝼ͛ ʀoallꝺ J ẏꝼ͛ ꝼẏrða ꝼẏlkí. . kr mıok athuɡall þau ꝼẏlkı þa nẏ kōın ı hſ uallꝺ. h haꝼðı þa eíɡnaz. lenꝺa m eðꝛ rıka m bænꝺꝛ alla þa hm nokkurrͬ vpreıſtar at von. þa let h ɡ͛a an̄athvͬt at v͛a hſ þıónoſtv m. eðꝛ ꝼara aꝼ lꝺı bꝛott. en at þrıðıa koſtı ſæta aꝼarkoſtū. . kr eıɡnaðız ı hv͛ıv ꝼẏlkı oðul oll nam allt bæðı bẏɡꝺt obẏɡꝺt ıaꝼn ual ſæın̄ votnín . ſkẏllꝺu allır bænꝺꝛ u͛a hſ leıɡlenꝺınɡͬ. ꜱͣ þr a moꝛkına oꝛtu. ꜱͣ ſallt kͬlar allır ueıðı m bæꝺı ſea ok lꝺ̕ı þa hm allır lẏðſkẏllꝺır. n aꝼ þꜱı aþıan ꝼlẏðv mͬɡ͛ aꝼ lꝺ̕ı burt. bẏvz þa. auðn͛ bæðı ȷamta lꝺ̕. helſınɡıa lꝺ̕ veſtr ꝼollꝺ. ꝺẏꝼlın. a ſkıꝺı. a ırlꝺ̕ı. noꝛðmanꝺe a uallanꝺı. kataneſ. ſkotlꝺ̕. oꝛkneẏar hıallꝺ̕. ꝼæreẏıar ıſlꝺ̕. ſenꝺı mn komv t kv̕ arallꝺꝛ kr la ı ꝼıoꝛꝺū m; ſın̄. h ſenꝺı men̄ þͬ lꝺ a ꝼunꝺ þra maɴa æ ꝼͦ a kꜱ vnꝺ h þottız erenꝺı u eıɡa. Senꝺı m kɡſ komv t kuellꝺulꝼſ ꝼenɡv þͬ ɡoꝺar u tokur. þr barv v erenꝺı kɡſ ſoɡꝺv ꜱͣ at h vıllꝺı ꝼın̄a kuellꝺvlꝼ eꝼ͛ h ſpurn aꝼ þ͛ at tu ert ɡoꝼvɡꝛ ſtoꝛrar ættͬ mvnt v. æıɡa koſt aꝼ hm mıkıllar uırðınɡͬ. er kɡı mık ka a þ at haꝼa þa m hıa ꜱ͛ at h at aꝼrekſm e͛v at aꝼlı hreẏſtı uellꝺv̕. ſaɡðı at h þa ɡamall ꜱͣ at h þa ekkı t ꝼæʀ at v͛a a herſkıpū un ek heı̄a ſıtıa lata aꝼ kɡvm at þıona. þr ſv̕. þa lat tu ꝼͣ ſon þın̄ t kɡſ. h ɡ͛ꝼılıɡꝛ mͬ. mun kr ɡ͛a h lenꝺan man̄ ſın̄ eꝼ h uıll hm þıona. kkı vıl ek u͛a lenꝺꝛ mͬ. ſ. ɡmr. meðan ꝼaðır mın̄ lıꝼ͛. þt h ſk v͛a ẏꝼ͛ mͬ mın̄ meðan h lıꝼ͛. Senꝺı m ꝼͦ ıbꝛvtt þr komu t kɡſ. ſ. þr hm hu͛ſv ꝼarıt haꝼðı m; þm kuellꝺulꝼı hvͭ þr ho ɡ ðv ꝼ hm rætt. r vͬð v þta reıðꝛ ræꝺꝺı þo ꝼꜳtt vm þa munꝺu v͛a ſtoꝛa m eðꝛ huͭ munu þr ætla ꝼ at b͛az. ulꝼ͛ þͬ nær ſtaꝺꝺꝛ bað kɡ æ v͛a reıðan un ek ꝼͣ a ꝼunꝺ kuellꝺv̕. mvn h ꝼͣ a ẏꝺarn̄ ꝼvnꝺ þeɡͬ h ueít at ẏðꝛ þıkk͛ uͬða. pt͛ þ ꝼor ulꝼ͛ a ꝼunꝺ kuellꝺv̕. ſ. at kr hm reıðꝛ oꝛðın̄. æ mꝺı ꜱͣ bvít hlẏꝺa nema an̄aʀhvͬr þra ꝼeðɡa kıæmı. ſaɡðı þͬ vꝺínɡ v lıɡɡͣ at vıkıa vnꝺ͛ kſ vılıa Saɡðı mık ꝼᷓ þ ſem ſatt vͬ. at kr ɡoðꝛ ſınū uínū bæꝺı ꝼıar metnaðar. kuellꝺu̕. ſ. þ mıtt huɡboð. at ꝼeðɡͬ munū ekke ɡeꝼu t b͛a. þꜱa kſ. mun ek æ ꝼͣ a hſ ꝼunꝺ. n eꝼ þ. kēr heı̄ ı ſumͬ. þa mun h ꝼuſſ þꜱar ꝼ͛ꝺar ꜱͣ at ɡ͛az kſ mͬ. Seɡ ꜱͣ kı at ek mun u͛a vın hſ all͛ þr at mınū oꝛꝺū lata. k mun hallꝺa hættı hınū ſama. ſtıoꝛn aꝼ mın̄ı henꝺı ſem ek haꝼða aꝼ hınū ꝼẏʀa kı u ꝼ͛r ulꝼ͛ aptr t kſ ſ. hm at kuellꝺv̕. mꝺı ſenꝺa t hſ. ſon ſın̄ Saɡðı at ſa betr t ꝼallın̄ þa æ heıma. Let kr þa v͛a kẏrt ꝼor vm ſumͬıt ın̄n ı ſoɡn. en þa heı̄ noꝛðꝛ hauſtaðı ꝼᷓ þoꝛollꝺı þoꝛolꝼr kuellꝺv̕. ſon eẏuınꝺꝛ lambı koma heı̄ hauſtıt oꝛ vıkınɡ. ꝼoꝛ þ. heı̄ t ꝼeðꝛ ſínſ. taka þr bratt tal ſın ımıllı. Spẏʀ þ. hvͭ u͛ıt haꝼðı. ı erenꝺū þra . kr ſenꝺı þanɡͭ. uellꝺv̕ ſv̕ ſaɡðı at kr haꝼðı t þꜱ oꝛð ſent at ek ſkẏllꝺa ɡ͛az hſ eðꝛ ſon mın̄ an̄aʀhvͬr v͛nu ſv̕ þu þa ꝼað͛. ſ. þ. k ſv̕ þ ſē ı huɡ at ek mꝺa æ ɡ͛az hſ mͬ. ꜱͣ mꝺv þıt ɡ͛a eꝼ reða. ætla ek at þ͛ mvnı lẏkt͛ a ꝼalla at munım allꝺꝛtıla aꝼ ꝼa kı þꜱū. þ. ſv̕. þa v͛ðꝛ allt an̄an ueɡh. en ſeɡ͛ huɡꝛ ū. þt ek ætla mık hın̄ meſta ꝼrama aꝼ hm hlıota t þꜱ ek raðın̄ at ꝼͣ a hſ ꝼunꝺ ɡ͛az hſ mͬ. heꝼ͛ ek þ ſann ſpurıt at hırð hſ ſkıpͭ aꝼrekſ mm eínū þættı þ ꝼẏſılıɡt at v͛a ı þra ſueıt ſamlaɡı eꝼ þ͛ þr uılıa v taka. eru þr mẏklu betr hallꝺn͛ en aðꝛ͛ m ı lꝺínu. r ꜱͣ ꝼᷓ ſaɡt at kr er hın̄ mıllꝺaztí aꝼ ꝼe v ſına m æ t þꜱ ſıꝺꝛ auʀ a t ɡeꝼa þm ꝼramɡɡ̄ mıkın̄ ueıta þm ʀ t þꜱ e͛v ꝼallnír n ſpẏrſt ꜱͣ t alla þa ımotı hm e͛u ſem allır v͛ðı ekkı at mͣ. ſtokkͣ ſvm͛ oꝛ lꝺı bꝛvtt en ſum͛ ɡ͛az leıɡv m. þıkkı þ unꝺͬlıkt ꝼaðır ꜱͣ uıtran man̄ mͭnaðar ɡıarnan þu uıll æ m; þokkū taka. þa ueɡſemꝺ kr bauð þ͛. þıkkız þv ꝼſpꜳr þ at muním hlıota aꝼ kı þꜱū uꝼarnat h vılı v͛a vꜳʀ uvín. hvı ꝼoꝛt v þa æ ımotı hm m; þm kı þu vͬt aðꝛ m; hanꝺɡɡ̄ın̄. u þættı þ ſkoꝛulıɡᷦ at v͛a an̄athuͬt uın hſ eðꝛ v uın. kuellꝺv̕. ſ. þt ſ. þ huɡꝛ at þr mꝺı enɡa ſıɡꝛ ꝼóꝛ ꝼͣ boꝛðuz v h. kɡ Slıkt hıt ſama mun þ at kr mun v͛ða at mıklū ſkaða mınū ꝼrænꝺū. n þu þ. munt raða vılea ꝼeꝺū þınū. ekkı ottumz ek þ þott v kom͛ ı ſueıt m; mm . kꜱ at æ þıkk͛ þu hlutɡɡ̄r eðꝛ ȷaꝼn hınū ꝼremſtū ı ollū man̄raunū. varar þu þ at æ ætlır þv þ͛ hoꝼleẏſv v þ͛ meırı m. n þ. bıoz heımā. þa leıꝺꝺı ꝼaðır hſ h a ɡautu. h ꝼoꝛ t ſkıpſ bað h val ꝼͣ þa heıla hıttᷦ. ꝼoꝛ þ. þa noꝛðꝛ kſ ꝼunꝺ. þo h þrıar nætr ſem ætlat vͬ. þn ꝺaɡ h ſk aburt buaz. Gekk þ. ꝼ h bað h ɡɡ̄a oꝼan t ſtranꝺar. kr ɡ͛ðı ꜱͣ. þͬ ꝼlaut ꝼ lꝺı ꝺrekı ſa þolꝼr h latıt ɡ͛a m; tıollꝺū reıða ollū. h ɡaꝼ kı ſkıpít. bað h ꜱͣ uͬða ſem hm haꝼðı t ɡɡ̄ıt þo at h heꝼðı haꝼt mık ꝼıolmı at þ kꜱ ueɡſemꝺ en æ ꝼ kaſ ſak͛ v kɡ. kɡꝛ tok þa val oꝛðū hſ ɡ͛ðı ſık ktan. loɡðv þa mͬɡ͛ ɡoð oꝛð t ſoɡðu ſem ſatt at veítzlan hín prẏðılı ɡ ſta. kı v͛ı ſtẏrkr mıkıll at ſlıkum mm. ſkılıaz þr þa ual. ꝼoꝛ kr noꝛðꝛ a haloɡa lꝺ̕. ſem ætlat ſn͛ı þa aptr er hauſtaðı ꝼoꝛ þa en̄ at ueıtzlv̄ þͬ ſē ꝼ hm ɡ͛ꝼar. ꝼra kɡı ıllꝺırıðar ſſ. ꝼͦ a ꝼunꝺ kꜱ buðv hm t þrıɡɡͣ natta veıtzlu kr þektız þ. kuͭ a nǽr h mꝺı þͬ koma. n at þrı ſtunꝺu kō. þa ꝼoꝛ kr þɡat m; lıð ſıtt var þͬ ekkı ꝼıolmí ꝼ veıtzlan ꝼoꝛ ual ꝼram. kr þͬ allkatr. harækr kō ſer bꝛatt tal v kɡ. kō þͬ ræðu hſ at h ſp̕. at ꝼ͛ðır hſ veıtzlur. kr kū alla ual haꝼa ꝼaɡnͭ hu͛n ept͛ ſınū ꝼonɡū. ıkıll mun munr þꜱ v͛ıt haꝼa ſaɡðı haʀekr. at ı toꝛɡū mꝺı ueıtzla ꝼıolmz. kr ſ. at ꜱͣ vͬ. ar̕. m. þꜱ uıſ uon baru þ͛ þͬ mıkla ɡíptu t ſē van var þu uͬt uıtraztr at þu ɡͮnaðır at æ munꝺı aꝼ heılu ꜱͣ ſn͛ı t at þ͛ komut ı enɡan lıꝼſ haſka ꝼoꝛ þ ſem uon at þv ſtt ꝼolmı þ ıt mıkla þͬ ſaman komͭ en þ ſaɡt at þu let͛ allt lıð m; alvæpnı. kr m. huí mæl͛ þu þta haʀ̕. eðꝛ huͭ kant u þͬ aꝼ at ſeɡͣ. h ſv̕. þ ætla ek kr eꝼ þu vetz hv͛ſ mᷦ oꝛð þ m mǽla ept͛ ſın̄ı huɡþokkan. r þ ſan̄az ẏðꝛ ſaɡt at ekkı vantͬ h t motɡɡ̄u v ẏðꝛ nema ꝼor maṅıṅ. n þ ekkı unꝺarlıkt ſlıka m ſem þ. at h þıkkız vm hu͛n man̄ ꝼram. h heꝼ͛ hırð ſık ſem kɡar h heꝼ͛ óꝼ ꝼíar þott h haꝼí þ h ſealꝼr. n hıtt æ mın̄a. h lǽtr ꜱ͛ ıaꝼnheımıllt anaʀ̄a ꝼe ſem ſealꝼſ ſınſ. þ͛ haꝼͭ veıtt hm ſtoꝛar ueıtzlur. nv buít t at h mꝺı æ ual launa þ͛ þt þ ſan̄az at ſeɡͣ. at ı ſvmar þa þ͛ ꝼoꝛut hınɡͭ m; æ meíra líð en ććć. mͣ. þa var ſu raða ɡerð mͣ. at her ſkẏllꝺı ſaman ꝺꝛaɡa. taka ẏðꝛ kr. aꝼ líꝼí alla m ẏðꝛa. þ. ꝼ þꜱu lıðı raða ɡ͛ð ͬ hm boꝺít at ɡ͛az kr ẏꝼ͛ ha̕ɡa lꝺ̕ı. ꝼoꝛ h ept͛ þ út ın̄ ept͛ hu͛ıum ꝼırðı. allͬ eẏíar. ꝺꝛo ſaman hu͛n man̄ h ꝼekk ꜱͣ. ꝼoꝛ þ ekkı leẏṅt at þꜱum ſkẏllꝺı ſaꝼna t ōꝛ̄o motı ẏðꝛ. n hıtt þo ſatt. þott þ͛ heꝼðít lıð mın̄a þa þ͛ ꝼunꝺuz at buanꝺkaurlum ſkaut ſkelk ı bnɡu. þeɡͬ þr ſa ſıɡlɡ ẏðꝛa. ͬ þ þa raðſ tek at ɡɡ̄a ımot ẏðꝛ m; blıðv bıoða ẏðꝛ t ueítzlu. n þa ætlat at þ͛ u͛ıt ꝺꝛvkn͛ læɡıt ſoꝼanꝺı at ueıta ẏðꝛ at ɡɡ̄u m; uapnū ellꝺı. þ t ȷarteɡna eꝼ ek heꝼ͛ rett ſp̕. at ẏðꝛ kr ꝼẏlɡt ı koꝛnhloðv eına. þt h vıllꝺı æ bꝛen̄a u ſtoꝼv ſına nẏıa ok míok vanꝺaða. n þr kōu æ uel raðū ꝼram. þa þr þ rað ſem hellzt t at ꝺꝛepa ꝺꝛeíꝼ þa ꝼ ætlan. ẏɡɡ ek nu alla kun̄a. at ꝺẏlía þꜱ. at ꝼaır vıta ſık ſaklauſa. eꝼ hít ſan̄a ſk uı v͛a. u þ mítt rað kr. at tv lat͛ þ. v͛a ı hırꝺ. eðꝛ b͛a m͛kı þítt. t þꜱ h val ꝼallın̄. n eꝼ þv vıll at h ſe lenꝺꝛ mͬ. þa ꝼa þu hm ſẏſlv ſuðꝛ ı ꝼıoꝛðū. þͬ ætt hſ oll. meɡv þ͛ þͬ ẏꝼ͛ ſea at h ɡ͛ız ẏðꝛ æ oꝼ ſtoꝛr. n ꝼa a haloɡa lꝺı þm mm ſẏſlu ẏðꝛ þıona m; tͮleıkum. eıɡv kẏnſ m. Skolu v bꝛæðꝛ bun͛ boðn͛ t ſlıkſ þu vıll. haꝼðı ꝼaðır okkͬr lenɡı ſẏſlv uͬꝺ hm val ı hnꝺū. n ẏðꝛ kr e͛v uanꝺꝼenɡn͛ m t ꝼoꝛraða þt þ͛ kr. munut ſeallꝺan kōa. onɡꝛ reıꝺꝺız mıok v ræður hſ mlı þo ſtıllılıɡa ſem h var vanr. eꝼ þav tıðınꝺı komv t eẏrna hm hm þottu mıkılſ u͛ð. kr ſp̕. hvͬt þ. v͛ı heıma ı toꝛɡū. aʀ̕. ſaɡðı þꜱ v͛ı enɡı vn. h ꜱͣ uıtr at h mun kun̄a ꜱ͛ at v͛ða æ ꝼ lıðı ẏðꝛv. þt hm mun þıkkía un at æ munꝺı allır ꜱͣ hallꝺín oꝛðír v͛a at þr ɡ͛ðı þık vaͬn v þꜱı ſvık. ſvo mͬɡ͛ ſem kun̄v ꝼᷓ at ſeɡͣ eꝼ hıt ſan̄a ſk uı v͛a. Foꝛ h noꝛðꝛ a ſanꝺn̕. h ſpurðı t ẏðar. kr ræꝺꝺı ꝼtt þta ꝼ oðꝛū mm. n þ ꝼanz at tͮðı ſoɡnū haʀekſ. Leıꝺꝺv hıllꝺı̕ʀ̕. ſſ. kɡ aburt m; ɡoðū ɡıꝼū. kr het þm uınattv ſın̄ı Foꝛ kr þan ıbvrt ꝼ͛ðar ſın̄ar. þr bꝛæðꝛ ɡaꝼu ꜱ͛ erenꝺı ı naumu ꝺalı ꝼͦ ı ſvıɡ u kɡ þr hıttu h ȷaꝼnᷠ tok h þm val ꝼᷓ þoꝛɡılſı ɡıall̕ þoꝛɡıſl ɡıallanꝺı mͬ. h heıma mͬ þ. haꝼðı aꝼ hm hına meſtu uþínɡ haꝼðı ꝼẏlɡt þ. þa h ı vıkınɡ þa hſ m͛kıſſ mͬ ſtaꝼn bví. h ſtẏrðı ſkıpı þ. ı haꝼrſ ꝼırðí laɡðı val ꝼram ramr at aꝼlı hın̄ meſtı ꝼullhuɡı. kr haꝼðı ɡeꝼͭ hm uínɡıaꝼ͛ heıtıt hm vınattu ſın̄ı h þͬ buı. þ. ı toꝛɡū þa h æ heı̄a haꝼðı aull rað ꝼ buı n þ. haꝼðı ꝼarít. þa haꝼꝺı þɡılſ ɡꝛeıtt ꝼın̄ ſkattın̄. þan̄ allan̄ kr attı. bað þ. h ꝼæra kı ſkattın̄. þɡıſl bıo bẏrðı̄ɡ eın̄ mıkın̄ ɡoðan bar þͬ ſkattın̄ allan. haꝼðı x́x́ m Sıɡlꝺı ſıꝺan ſvðꝛ eptır kɡı ꝼan̄ h ı naumuꝺal. n þɡıſl kō t kꜱ. h hm kueꝺív þ. ſaɡðı at h ꝼ͛ı þͬ m; ſkatt þn þ. ſenꝺı hm. kr ſa t hſ ſv̕. nɡv Funꝺv m at kr reıðꝛ. Gekk þɡıſl t ꝼunꝺar u aulꝼı ſaɡðı hm hv͛ſv ꝼarıt haꝼðı m; þm kı ſp̕. hv͛ıv ɡeɡna mꝺı. ulꝼ͛ kuᷦ æ uíta. n hıtt heꝼ͛ ek ꝼunꝺıt at kr þaɡnͬ ı hu͛t ſın̄ þ. ɡetıð ɡͮnar mık þ at h munı ræɡðꝛ v͛a. þ ek at þr hıllꝺırıðar ſſ. e͛v ȷaꝼnᷠ a eínmælı v kɡ. n þ heꝼ͛ ek ſpurt at þr e͛v mıklír vvın͛ þ. n ek mun þꜱ bꝛatt víſſ v͛ða aꝼ kı. pt͛ þ ɡe vlꝼ̕ t motz v kɡ m. þɡıſl komın̄ vínr ẏðaʀ m; þan̄ ſkatt kōın̄ aꝼ ꝼın̄moꝛk. nu ſkattn mıklv meırı en ꝼẏʀ. r hm ant ꝼꝛ ſína ɡ͛ıt ꜱͣ val h͛ra ɡakk t ſe. kr ſv̕. onɡv ɡekk þo þɡͭ ſē ſkıpͭ la. þɡıſl bꝛautt u þeɡͬ uoꝛuna ſẏnꝺı kı. n kr ſa at ſkattn mıklu meırí betrí en ꝼẏ haꝼðı v͛ıt þa hoꝼ h bꝛun mattı h þa tala v þɡ̕. þa ꝼærðı h mık ꝼe kı er þ. ſenꝺı hm. kr ɡlaꝺꝺız þa ſp̕ aꝼ ꝼ͛ðum. þ. eðꝛ hvͭ t tıðenꝺa heꝼðı oꝛðıt. þɡ̕ ſaɡðı allt ſem ꝼarít haꝼðı. þa m. kr Skaðı mıkıll at þ. at h ſk æ v͛a tru ɡ . eðꝛ vılea u͛a bana mͬ mın̄. þa ſv̕. mͬɡ͛ hıa vͦ. at v͛a mꝺı roɡ vanꝺꝛa eꝼ kı v͛ı ɡlıkt ſaɡt þ at þ. mꝺı at ſlıkv oſan̄r. kō þa ꜱͣ þ malı at kr tͮðı þ ſatt uͬ. ar kr þa lettr í ollū malū v þɡıſl. ſkılꝺuz þa ſatt͛. n þɡ̕. hıttı þ. ſaɡðı h hm allt ſem ꝼarıt haꝼðı m; þm kı. þ. let ꜱ͛ ꝼatt ꝼın̄az let val aꝼ mꝺv aꝼ reıða oꝛolꝼr ꝼoꝛ þn uetr noꝛðꝛ a moꝛkına haꝼðı c. mͣ. n h ſottı auſtr kōv kuenner ımot hm. h attı kavp u ꝼın̄a. venn͛ ſoɡðv at þr ſenꝺır þɡͭ aꝼ ꝼͬav kı orð ſoɡꝺu at ırıalar h͛ıvðv a lꝺ̕ hſ. kr ſenꝺı t þꜱ oꝛð. at þ. ſkẏllꝺı ueıta hm. haꝼa ȷaꝼn mıkıt hlut ſkıptı kr ſealꝼr. n hv͛r hſ ſem tueır kſ m. þ. bar þta v ꝼ líð ſıtt. bauð þm koſt. en þr kvrv at ꝼͣ ꝼͦ nv avſtr m; kſ mm. ꝼın̄ moꝛk ſtoꝛlıɡa vıð. ɡɡ̄ꝛ haꝼ ꝼ avſtan þͬ aꝼ ꝼírðır ſtoꝛ͛ Svo ꝼ noꝛðan n ꝼ ſvn̄an er noꝛeɡꝛ. n avſtr ꝼra navmꝺal ȷamta lꝺ̕ helſınɡͣ lꝺ̕. þa kvenlꝺ̕. þa kırıala lꝺ̕ ꝼın̄m̕. e͛v vtn ſtoꝛ n ha ꝼıoll lıɡɡͣ ept͛ enꝺılanɡ e͛v þ kallaðır kılır. n þ. kō t kvenlꝺ̕z. hıttı h þͬ ꝼarauıꝺ kɡ haꝼꝺı kr m; ꜱ͛ ććć mͣ. n þ hıt ꝼıoꝛꝺa. Fara nv h͛ıa n kırıalar urðv vͬır v vꝼð. þa ſavꝼnaðvz þr ſaman ꝼͦ ımotı kı væntu ꜱ͛ ſıɡꝛꝼóꝛ. n ōꝛ̄a tokz þa ɡɡ̄u noꝛðm hart ꝼram. þa ſn͛ı man̄ꝼallınv a kırıala. ꝼell þͬ mͬt en ſvmt ꝼlẏðı. Fenɡv þr kr þ. ſıɡꝛ oɡꝛẏn̄e. ꝼíar. ſn͛v þr aptr ꝼoꝛ þ. heı̄ leıðıſſ ſkılꝺv þr kr m; vınattv. þ. kō aꝼ ꝼıallınv kō heı̄ ſanꝺn̕. ꝺvalꝺız þͬ hð. n ꝼoꝛ noꝛðan varıt t toꝛɡa. n h kō þͬ hm ſaɡt at hıllꝺıʀ̕. ſſ. hoꝼðv v͛ıt ı þranꝺheımı vetn m; . kı þ m; at þr mꝺı æ ſpara at ræɡıa h v kɡ. hm mͬt ſaɡt aꝼ þ hv͛t eꝼnı þr hoꝼðv t þꜱ. . ſaɡðı at kr mꝺı æ tͮa þ vanꝺír m lẏɡı at hm. þt e͛v enɡı eꝼnı t þꜱa mꜳlſ. at ek muna vel ræðv̄ ſæta v kɡ þt h heꝼ͛ mͬɡa hlutı val t mín ɡ͛t. en enɡa ılla. Ok at ꝼı at ek munꝺa vılıa kɡı meın ɡ͛a. þott ek ætta þꜱ koſt. þt ek uıl mıklv hellꝺꝛ v͛a her lenꝺꝛ mͬ. en heıta kr v͛a æ ſamlenꝺꝛ. þt h ma alla kɡa a noꝛðꝛ lꝺ̕m ɡ͛a ꜱͣ at þrælum. þr hıllꝺ̕. ſſ. hoꝼðv v͛ıt m; kı m; xxꝺa man̄. þ heıma m þra nabvar hoꝼðv þr noɡh vıtnı t þꜱ þr ꝼluttu ꝼram. þa ſpurðı hare̕. kɡ m. ꜱͣ. lıkaðı þ͛ val ſkattn þ. ſenꝺı þ͛. al ſaɡðı kr. þa mꝺı ẏðꝛ mıkılſ þıkkıa v͛t eꝼ þ͛ heꝼðít allan ſeꝺ nv ꝼoꝛ þ ꝼıaʀı. þt þ mæırı hlvtr þ. ꝺꝛo vnꝺır ſık.  ſenꝺı ẏðꝛ ɡıaꝼ͛ tok allt aꝼ ẏðꝛu t. ſatt ſk þ kr eꝼ þv ꝼæ okkr bꝛæðꝛ ſẏſlvna a henꝺꝛ. þa ſk þ meıra en þta hvͬtveɡɡͣ. kō þa ſvo at kr tͮðı þ þr bb ſoɡðu. þ. ꝼoꝛ ſvmͬıt ſvðꝛ tıl þranꝺheı̄ſ a ꝼunꝺ kꜱ. haꝼðı m; ꜱ͛ ꝼın̄ſkatt mık ꝼe an̄at. h haꝼðı m; ꜱ͛ lxxxx mͣ. alla val buna at klæðvm h͛vapnv̄. en h kō t kꜱ. þa hm ſkıpat ı ɡeſtaſkala veıtt hıt ſkoꝛulıɡſta. pt͛ moꝛɡvnın̄ ɡek vlꝼ͛ hnvꝼa t þ. ꝼrænꝺa ſ. ſaɡðı hm at h hͦpaðꝛ mıok v kɡ. kr hlẏꝺꝺı mıok a þ. þ. bað ulꝼı bẏrıa mꜳl ſıtt v kɡ. þt ek ſk ſkamtalaðꝛ v͛a ꝼ kı eꝼ h tͮır hellꝺꝛ roɡı vanꝺꝛa en ſan̄enꝺv̄ n̄an ꝺaɡ kō vlꝼ̕ t þ ſaɡðı at h heꝼðı rætt mal hſ v kɡ ek nv æ ɡıoꝛr en aðꝛ huͭ hm bẏ ı ſkapı. k ſk þa ſealꝼr ɡɡ̄a t hſ ſaɡðı þ. v ɡɡ̄ꝛ þ. t kſ þa h ſat ẏꝼ͛ ꝺꝛẏkkıv heılſaðı hm. kr tok kveðív hſ bað ɡeꝼa þ. at ꝺͤkka þ. kuͭ haꝼa þͬ ſkatt kr attı kōıɴ aꝼ ꝼım m̕. en̄ ꝼleırı hlut͛ er ek heꝼ͛ ẏðꝛ at ꝼæra. eıt ek at mvn þ ollv bezt varıt. kr ſaɡðı at h ueıtı æ an̄arſ aꝼ þ. en ɡoðſ. þt ek enɡıſ an̄arſ aꝼ ẏðꝛ u͛ðꝛ. n þo ſeɡͣ m þar ẏmıſt ꝼᷓ hv͛ſv þ͛ ꝼ͛r. íɡí ek þͬ ꝼ ſon̄u haꝼðꝛ ſaı þ. at ek haꝼa utrvlıɡa tıl ẏðar ɡoꝛt ẏɡɡ ek þ m; ſavnv̄. at þr munı mın̄ı þın͛ vın͛ v͛a ſlıku hͦpı vılía a mık líuɡa n hıtt lıoſt at þr vılıa v͛a varır vvın͛ ſko þr at keẏptu komaz. þa ɡekk þ. ıbvrt. n an̄an ꝺaɡ ept͛ ɡꝛeıꝺꝺı þ. ꝼın̄ ſkatt kr þa v ſtaꝺꝺꝛ. þa þ. ꝼram bıoꝛ ſkın̄ ſaꝼvala ɡaꝼ kı arɡ͛ m mlu hıa at þ v͛ı val ɡeꝼıt þͬ v͛ı ſtoꝛmıkıllar vınattv ꝼ v͛t. kr kuͭ þ. haꝼa ætlat ꜱ͛ lavn ꝼ. þ. kvez ɡ͛a allt aꝼ trvleıkv̄ v kɡ. n eꝼ hm lıkͬ æ mın þıonoſta þa ꝼæ ek ekkı at ɡoꝛt. ͬ kɡı þ kunıkt þa ek m; hm hv͛ıa m; ꝼ͛ð ek haꝼꝺa. n þ þıkkı kẏnlıkt h ætlar mık an̄an en þa reẏnꝺı h. kr ſv̕ val ꝼort v þa m; þınu malı. ætla ek þ bezt aꝼ at ɡ͛a at tu ꝼarır en̄ t hırðar mın̄ar. mun þa enɡı ræɡıa þık eꝼ ek ma ſea ẏꝼ͛ ꝺaɡ nott þ. leıt þa t beɡɡͣ hanꝺa ꜱ͛ ſa m ſına m. Travðꝛ mvn ek aꝼ henꝺı at lata ſueıt þꜱa. mant u raða kr naꝼn ɡıptv̄ v mık. n ek mvn ſeınt aꝼ honꝺū lata ſveıtvnɡa mına meðan enꝺaz ꝼnɡ t þo at vela mína koſtı at eínſ r hıtt bon mın vılı þ͛ ꝼarıt at heı̄boꝺı t mın heẏrıt þa vmbræðv þra. er þv trvır vıta hvͭ vıtnı þr b͛a oſſ oꝼ þta mal ɡ͛ þa ſem þ͛ ꝼın̄az ſan̄enꝺı. kr ſaɡðı at h mꝺı æ otar þıka veıtzlv at hm Gekk þa þ. ıbꝛott bıoz t heı̄ꝼ͛ðar. n h heı̄ ꝼarın̄ þa ꝼekk kr þm hılꝺ̕. ſſ. ſẏſlv þa alla þ. haꝼꝺı haꝼt ꝼın̄ ꝼ͛ð. kr kaſtaðı ſın̄ı eıɡv a bvıt ı toꝛɡv̄ er ꜳtt haꝼðı Bıoʀɡolꝼr þær eıɡn͛ allar þͬ uͦ. h ꝼekk þ ı henꝺꝛ hılꝺır̕. ſſ. kr ſenꝺı m t þ. m; ȷarteɡnū at ſeɡͣ hm þꜱa ſkıpan̄ nv haꝼðı ɡoꝛt ptır þ tok þ ſkıp þau h attı bar þͬ allt lavſa ꝼe ſıtt. h haꝼðı m; ꜱ͛ alla m ſına ꝼoꝛ ſıðan noꝛðꝛ ſanꝺn̕. t bvſſ ſınſ. haꝼðı þ. þa æ mına ꝼıolmı ſık en aðꝛ ı nɡv mın̄ı ravſn ꝼra hıllꝺırıꝺar þeır hıllꝺ̕. ſſ. v ſẏſlv a haloɡalꝺ̕ı m. enɡı ımot ꝼ ſak͛ kꜱ. en moꝛɡū þottı þta ſkıptı mıok ımotı ſkapı þm ꝼrænꝺꝛ þ. eðꝛ uın͛. ıllꝺ ̕ ſſ. ꝼͦ vetn t ꝼın̄a m; þrıa tıɡı mͣ. þottı ꝼın̄um mıklv mın̄ı veɡꝛ aꝼ þꜱſum mm en þa þ. ꝼóꝛ. Greıꝺꝺız allt mıklv v͛r aꝼ ꝼın̄vnv̄ en ꝼẏ. þn uetr hın̄ ſama ꝼoꝛ þ. v a ꝼíall m; hunꝺꝛat hıttı þͬ ꝼaravıð kɡ ɡ͛ðv þr þa rað ſın þa þ aꝼ at ꝼͣ en̄ a ꝼıall ꝼẏʀ hoꝼðu cććc. ꝼͣ oꝼan t kırıala hlıopu þͬ ı bẏɡꝺır h͛ıvðv ꝼenɡv oꝼ ꝼíar ꝼͦ autr a leıꝺ uetn a moꝛkína. þ. ꝼoꝛ heı̄ t buſ ſınſ vm varıt h attı ſkıp ɡott vanꝺaðꝛ mıok reıðı m;. þ ſkıp let h bua ꝼekk m tıl m; at ꝼͣ. h let þͬ a b͛a ꝼarm ſkreıð hvða voꝛv ɡra voꝛv mık ꝼe an̄at. Skıpı þ let h ſtẏra þɡıſl ɡıallꝺa. ꝼͣ veſtr t enɡlꝺz kavpa klæðı on̄vr ꝼonɡ. hellꝺv þr ſvðꝛ m; lꝺı ſıðan ı haꝼ komv at enɡlꝺı ꝼenɡv þͬ ɡoða kavpſteꝼnv. þr hloðv ſkıpͭ aꝼ hueıtı honanɡı. klæðv̄ vını hellꝺv aptr havſtıt bẏrıaðı harðla val kōv at havrða lꝺı þ ſama ſvmͬ kov̄ hıllꝺ̕. ſſ. m; ſkatt at ꝼæra kı kr v ſtaꝺꝺꝛ ſa þr reıꝺꝺv aꝼ henꝺı ꝼeıt. þa m h nv allr aꝼ henꝺı reıꝺꝺꝛ ſkattn þr ſoɡðv at ꜱͣ r m. Bæðı er nv ſkattn mın̄ı v͛rı v͛r aꝼ henꝺı ɡꝛeıꝺꝺꝛ en þta þ. heımtı ſoɡðv þ͛ at h ꝼ͛ı þo ılla m; ſẏſlvn̄ı val þ kr ſaɡðı harekr þv heꝼ͛ hvɡleıtt hue mıkıll ſkattr er vanr at koma aꝼ ꝼınn moꝛk þt þa veıtzt v ɡíauʀ hv͛ſſ þv heꝼ͛ mıſt eꝼ þ. eẏꝺır ſkattınū m; ollv ꝼ ẏðꝛ ver ꝼoꝛū ı vetr a moꝛkına .xxx mͣ. ſem vaní var. tıl hın̄a ꝼẏʀı ſẏſlv māna kō þa þ lıtlv ſıꝺaʀ mͣ. ſpurðv ver þ t oꝛða hſ at h ætlaðı at taka okkr aꝼ lıꝼı alla þa m m; okkr v͛ı. ɡaꝼ okkr þa ſauk kɡꝛ. at at þv heꝼðır ꝼenɡͭ okkr ſẏſlv hın̄a Sa þn koſt hellzt at ꝼıʀaz ꝼvnꝺ hſ. komumz þ ſkāt a moꝛkına. n þ. ꝼoꝛ alla moꝛkına haꝼðı eın̄ kavp aull ſtoꝛ ſma. Fın̄ar ɡullꝺu hm ſkatt. ætlar h at ɡ͛az kr ẏꝼ͛ ꝼın̄um haloɡa lꝺ̕ı r þ vnꝺꝛ þu lætr hm ſlıkt hlẏða. munv ſn̄ vítní t u͛a. ꝼıar ꝺꝛatt þn h heꝼ͛. þt knau ſa veſtr ꝼoꝛ tıl enɡlꝺ̕z. buın̄ a ſanꝺn̕. kallaðız þ. eın̄ eıɡa allan ꝼarmın̄ h hlaðın̄ aꝼ ɡꝛauꝛu oðꝛv ꝼe h tok aꝼ moꝛkın̄ı. ꝼoꝛ m; þɡılſ ɡıall. heꝼ͛ ſıɡlt veſtr t enɡlꝺ̕z eꝼ þ͛ vılıt vıta ſan̄enꝺı þta mal. þa meɡu þ͛ hallꝺa níoſnv̄ t ꝼ͛ðır hſ. þt ek hẏɡɡ at ekkı ſkıp muní kōıt haꝼa ıaꝼnɡaɡnauðıɡt a uarū ꝺauɡū ı noꝛeɡ. ætla ek þ þo rett at ſeɡͣ at þ͛ kr eıɡıt þͬ a hu͛n pen̄ınɡ. þta ſon̄vðv allır þra m er þr ſoɡðv enɡı kun̄ı motȷ mæla þꜱaı ꝼra ſɡn ꝼra bꝛæðꝛū ıȷ Sıɡtrẏɡɡꝛ ſnarꝼarí halluͬðꝛ hͬðꝼarı harðꝼarı hetu bꝛæðꝛ íȷ. þr m; haʀ̕. kɡı uıku͛ſkır m at ætt ſkẏllꝺ͛ kɡı. Faðır þra haꝼꝺı tt kẏn v ɡaut elꝼí bıo v ɡaut ı híſínɡ. n nv hoꝼðv þr tek v ꝼ arꝼı ſínū. þr .ıíıȷ bꝛæðꝛn͛. þoꝛðꝛ þɡeíʀ. þr heı̄a reðv ꝼ bví. en þr Sıɡtrẏɡɡꝛ halluͬðꝛ hoꝼðv ſenꝺıꝼarar kꜱ vtan lꝺz ın̄an lꝺz mͬɡͬ þǽr. haſkı ı t ꝼıar vtokv. eðꝛ aꝼtoku man̄a. kkı þr vínɡaðır míok v m en kr mat þa mıkılſ m havſtıt ꝼoꝛ kr at veıtzlum haurða lꝺ. þ eın̄ ꝺaɡ at kr let kalla t ſın þa bꝛæðꝛ h ꝼan̄ þa. ſaɡðı h þm at þr ſkẏllꝺv ꝼͣ m; ſveıt mͣ. at leıta þɡıſl ɡıall. ꝼærıt ſkıpͭ allt þ a e͛. nema latıt m ꝼͣ ı ꝼðı þr bun͛ þꜱıar ꝼ͛ðar hoꝼðv ıȷ ſkıp. ꝼͣ nv at leıta þɡılſ ɡı̕. ſpurðv at h veſtan kōıṅ haꝼðı ſıɡlt noꝛðꝛ m; lꝺ̕ı. þr ꝼͣ nv ept͛. ꝼın̄a h ı ꝼvrv ſvnꝺı. kenꝺv bꝛatt ſkípít loɡðv at þm. þr þɡıſl voꝛvðuz þa ekkı vıſſv ꜱ͛ enɡıſſ otta van͛. ꝼunꝺv þr æ ꝼẏ en ꝼıolꝺı komın̄ a ſkıpͭ m; uapnū allır hanꝺtekn͛ leıꝺꝺır allır a lꝺ v vapnlavſır. hoꝼðv ekkı an̄at en ı ɡanɡſ klæðı ſín n þr ſıɡtrẏɡ̇ꝛ ſkvtv þeɡar bꝛẏɡɡívm Snva a ꝼerð ſvðꝛ m; lꝺı vnz þr hıttv kɡ. ꝼærðv hm ſkıpıt allt þ a var. n ꝼarmrın̄ aꝼ boꝛın̄ ſkıpınv. þa ſa kr at ſtoꝛ mık ꝼeıt þ æ lẏɡı þr h. ſſ. hoꝼðv ſaɡt. n þɡıſl hſ ꝼelaɡar ꝼenɡv ꜱ͛ ꝼlvtnínɡ t lꝺ̕z lettv æ ꝼẏ þr kōv t kvellꝺvlꝼſ. ſoɡðv hm ſínar æ ſlettar. ꝼenɡu þͬ ɡoðar vto k ɡ vr. kuellꝺv̕. kvͭ þͬ mꝺv t ꝺꝛaɡa ſem hm haꝼðı hvɡꝛ ſaɡt. at þ. mꝺı æ ɡıptv t b͛a alſ enꝺıſ. vín ꝼenɡͭ v kɡ þættı ekkı mık at ꝼıar lat þta eꝼ æ ꝼǽrí þͬ hıt meıra eꝼt͛. n ɡꝛvnar mık en̄ ſem ꝼẏʀ at þ. muní æ kvn̄a at ætla ꜱ͛ hoꝼ ſeɡı þ͛ þ. t þ er mıtt rað at h ꝼarı aꝼ lꝺı bꝛaut. ma u͛a at h kōı ꜱ͛ betr eꝼ h kēr a ꝼvnꝺ enɡla kſ ðꝛ ꝺana kſ. pt͛ þ ꝼekk h þɡıſlı ſkıp þ ſem h þvrꝼtı ꝼͦ þr nv t þꜱ þr kōv a ꝼvnꝺ þ. ſoɡðv h t tıꝺenꝺa haꝼðı ɡoꝛz ı ꝼoꝛū þra. þ. vͬð val v ſkaða ſın̄ ſaɡðı at h munꝺı æ ꝼe ſkoꝛta ɡott at æıɡa ꝼelaɡ v kɡ. þa keẏptı þ. Svo mıol ſem h ɡat mallt t ꝼramꝼluttnınɡͬ lıðı. Saɡðı h m ſína ekkı mꝺv vera ıaꝼn ꝼaɡꝛbvna ſem h haꝼðı ætlat. þ. ſellꝺı ıarðır ſınar hellt v ollv̄ koſtnaꝺı ſem ꝼẏʀ. haꝼðı h þa ekkı ꝼæa lıð en ꝼẏ h heıma þn uetr allan. ꝼra þoꝛolꝼuı þa er vár kō ıſa leẏſtı. let þ. ꝼram ſetͣ lanɡſkíp mık er h attí. h let þ bva ſkıpa mm. h haꝼðı c. mͣ. n bẏrı ɡaꝼ ſıɡlꝺı h ſvðꝛ m; lꝺ̕ı hellt ꝼ vtan eẏíar. en ſtvnꝺū ſæ ı míðíum hlıðvm. letu ꜱͣ ɡɡ̄a ſvðꝛ ꝼ lꝺ̕ıt unꝺz þr kōv ı vık auſtr. þa ſp̕. þr at kr ı vıkín̄í. kkı vıſſv m t ꝼ͛ða þ. hm bẏrıaðı val hellꝺv ſvðr t ꝺanmͬkͬ. þan ı avſtr veɡ herıaðı þͬ ſumͬıt vͬð ekkı ɡott t ꝼıar. havſtıt hellt h auſtan kō ı þn tíma m leẏſtv aꝼ ſkaneẏrí. þͬ ꝼıolꝺı aꝼ noꝛeɡí. þ. let lıð þ allt ſıɡla ꝼ. ɡ͛ðı ekkı vart v ſík. h ſıɡlꝺı t moſtrar ſunꝺz. ſa þͬ ꝼ knav eın̄ mıkın̄ kōıṅ aꝼ ſkaneẏrı. oꝛır þruma mͬ. h ſtẏrðı kn͛rínv̄. h armͬ h. kꜱ. reð ꝼ bvı ı þrvmu þ mık bu þͬ ſat kr ȷaꝼnan. þa h ı uıkın̄í. þurꝼtı t þꜱ buſſ mıkıl. haꝼðı þoꝛ͛ ꝼ þa ſavk ꝼarít. at h haꝼðı þa keẏpt mallt ok hueıtí. vín hunanɡ. varít t allmıklv ꝼe. þr þ. lavɡðv at ſkípínv buðv þm koſt a at u͛ıaz n þoꝛ͛ haꝼðı æ lıð t uͬnͬ ɡaꝼuz v. tok þ. ꝼe þ allt en ſettı þa v a eẏna. kkı þta mín̄a ꝼe en þ h haꝼðı latıt ꝼ kı. hellt þ. ſkıpū þꜱum baðū noꝛðꝛ m; lꝺ̕ı. n þr kōu ꝼ elꝼína. laɡv þr þͬ bıðv nǽtr mẏrkt oꝛðít rerv þr v ı ana lauɡðv t bíar þꜱ er þr bꝛæðꝛ attu ꜱıɡtrẏɡɡꝛ halluͬðꝛ kōu þͬ ꝼ ꝺaɡ. ſloɡu man̄ hnɡ bæın̄ æptu h͛op. þr uoknuðv ín̄ı vͦ. hlıopv t uapna. ꝼleẏɡðı þɡeıʀ ꜱ͛ þeɡͬ ut oꝛ ſkēmvn̄í. ſkıð ɡarðꝛ hʀ bæın̄. þɡeı hlıop at ſkıðɡͬðínū ɡꝛeıp henꝺın̄ı v a ſtavrín̄ kaſtaðı ꜱ͛ vt aꝼ ɡͬðınv̄ þͬ næʀ ſtaꝺꝺꝛ þɡ̕. ɡıallanꝺı hío ept͛ hm a honꝺına aꝼ v ɡͬðınū. ꝼ͛r þɡeíʀ v þ t ſkoɡͬ en þoꝛðꝛ bꝛoðır hſ þͬ ꝺepın̄ x́x́. m. pt͛ þ rǽntv þr þͬ ollv en bꝛenꝺv bæın̄. ꝼͦ nv vt ept͛ an̄ı ꜱͣ vt t haꝼſ. þm bẏrıaðı val ſıɡlꝺv noꝛðꝛ ı vıkína. þa hıttv þͬ kaup ſkíp mık attv víkv͛ıar hlaðıt aꝼ malltí. þ. laɡðı at þ n þr er ꝼ þottvz æ ꝼonɡ haꝼa t vͬnͬ ɡaꝼvz u ɡɡ̄u a lꝺ̕. n þr þ. þͬ ſkıp m; ꝼͬmínū ꝼͦ ſıðan leıð ſína. hoꝼðu nu þrív ſkíp er þr ſıɡlꝺv auſtr ꝼollꝺına. ꝼͦ ſıðan ſkẏnꝺılıɡa híov ſtranꝺh. n þr ſıɡlꝺu noꝛðꝛ ꝼ lıðanꝺıſ neſ. þa ꝼͦ þr vtleıð. þͬ ſē þr kōv v lꝺ̕. þa rǽna þr. en þr kōv noꝛðꝛ ꝼ ꝼıoꝛðv. þa. ꝼoꝛ þ. a ꝼvnꝺ ꝼoꝺ᷑ ſınſ. ſeɡ͛ hm hvͭ t tıꝺenꝺa haꝼðı ɡoꝛð tz u ı ꝼerðv̄ þra. þͬ lıtla hrıð. leıꝺꝺı ꝼaðır hſ h a ɡotv m. ıɡı heꝼ͛ þat ꝼıaı ꝼarıt þ ſē ek ɡat þa þv ꝼoꝛt t kꜱ. at þ mꝺı ꜱͣ vt ɡɡ̄a at hvͬkı þ͛ ne oſſ ꝼrænꝺv̄ mꝺı at hamínɡív v͛ða heꝼ͛ þv nv þ raðſ tekít er ek uaraða þık meſt v. at þv ettır kaı v . kɡ. n þott v ꜱ͛ val at þ͛ bvın̄ hreẏſtı hͬðꝼenɡı. þa heꝼ͛ þv ekkı t þꜱ ɡǽꝼvv aṫ hallꝺa t motz v h onɡv̄ m heꝼ͛ en̄ ı lꝺ̕ınv. þott aðꝛ haꝼı haꝼt mık ʀ. r þ mıtt hvɡboð at ſea v͛ðı ꝼunꝺꝛ okkͬr hın̄ ſıðarſtı v͛ı þ at ſkıpvðv at þv lıꝼꝺır lenɡꝛ. n þ mun þo æ v͛a. a ſte þ. a ſkıp. ꝼoꝛ leıð ſına vnꝺz h kō a ſanꝺ n̕. let h þa t bear ſínſ allt h͛ꝼanɡ þ oꝛðıt vͬ. en ſettı u ſkıpín ſkoꝛtı þa æ tꝼonɡ at ꝼæða lıð ſıtt ꜱͣ ſtoꝛman̄lıɡa ſē h vıllꝺı ſaṫ þ. heıma þn vetr haꝼðı mık ꝼıolmı. ꝼra ſkallaɡrımı ſſ hſ ðꝛ ẏnɡvaʀ. rıkkr auðıɡꝛ. h haꝼðı v͛ıt lenꝺꝛ hın̄a ꝼẏʀı kɡa. n . kr kō t ʀſ. þa ẏnɡvͬr heı̄a þıonaꝺı ekkı kı. h kvanɡaðꝛ attı ꝺ. eína er bera hͭ. vǽn val at ꜱ͛. har bað Grımr kuellꝺv̕.ſ. þ at raðı ɡoꝛt. þ þan̄ ſama uetr þr þ. ſkılꝺvz. þa Grı̄r halꝼþtuɡꝛ at allꝺ þa ſkollottr. h kallaðꝛ ſkallaGrımr. h haꝼðı ꝼoꝛrað oll ꝼ bvınv. n þo kvellꝺv̕. þa hreſſ mͬ. mͬt h. þr m; ꜱ͛ þa mͬɡa þͬ h. v vaxıt ıaꝼn allꝺꝛar Grımſ. þr mͬɡ͛ aꝼrekſ m at hreẏſtı aꝼlı. G. lıkr ꝼeðꝛ ſınv̄ bæðı at vextı aꝼlı ẏꝼ͛lıtū. en þo nokkvt at lvnꝺernı. þt hvͬtueɡɡı attı bꝛoɡð vnꝺır bꝛunum. ꝼra harallꝺı rallꝺʀ kr ı vıkın̄ı þa þ. h͛ıaðı. h ꝼoꝛ t v lꝺ̕a ꜱͣ t þranꝺheímſ ſat þͬ vetn h. mık ꝼıolmı þa þr bꝛæðꝛ m; kı ꜱıɡtr̕. hallv̕. þr hoꝼðv ſp̕. havſtıt hv͛ſv þ. haꝼðı buıt hıbẏlvm þra ı hıſınɡ þn manſkaða þ. haꝼðı þͬ ɡoꝛt. þr mın̄tu kɡ opt a at ꝼara at þ. ſoɡðv hv͛ſv þ. haꝼꝺı ræntā kɡ þeɡna hſ ꝼarıt m; h͛vırkı ín̄an lꝺ̕z. baðv ȷaꝼnan at ꝼͣ at þ. m; ſína m. þa m . v͛a mvnv þıkkıa ſak͛ t þott þıt tækıt þ. aꝼ lıꝼí. þ hẏ ek at ẏkkr ſkoꝛtı hamínɡívna t þꜱ v͛kſ þ. ekkı ẏðar v at eıɡa. þr kollvðuz þo ꝼreıſta vılía. n ſumraðı þa bıovz þr bb t ꝼ͛ðar ſínnͬ at vanꝺa ſınv̄ þr hellꝺv a ſomv mlı v kɡ. h kuᷦ þa loꝼa at þr tækı þ. aꝼ líꝼí. ek at þıt mvnut ꝼæra hoꝼͭ hſ þıt kōıt aptr m; mͬɡa ꝺẏrɡpı. n þo ɡeta þꜱ ſvm͛ m ſ. kr eꝼ þıt ſıɡlıt noꝛðꝛ at þít mvnít bæðı ſıɡla roa noꝛðan. v bvaz þr ſem ſkıotᷦ hoꝼtv í. ſkıp halꝼt an̄at hvnðꝛ mͣ. er þr bun͛ þr lꝺ̕nẏrꝺınɡ vt eꝼt͛ ꝼırðınv̄. en þ anꝺuıðꝛı noꝛðꝛ m; lꝺ̕ı ꝼᷓ þorolꝼı rallꝺꝛ kr ſat a hlavðv̄ þr bb. ꝼͦ abꝛott. þeɡͬ bıoz kr ſem ſkẏnꝺılıɡaz ſteıɡ ı ſkıp ſıtt rva þr ın̄ ept͛ ꝼırðı allt t ellꝺv eıðſ. þͬ let h ept͛ ſkıpın ꝼoꝛ noꝛðꝛ ẏꝼ͛ eıðıt t naumv ꝺalſ tok kr þͬ ſkıp bænꝺꝛ attv ɡekk þͬ a m; hırð ſına haꝼðı a nær cccc. ſkıp þr anꝺvıðꝛı reru ꝺaɡ nott ꜱͣ ſē ɡɡ̄a mattı. þa nott ꝼarlıoſ. kr kō v ſanꝺn̕. oꝼ nott ſa þr ꝼ bænū lanɡſkıp tıallꝺat. ken̄ꝺv at þ. attı h ætlaðı þa aꝼ lꝺ̕ı bꝛott haꝼꝺı latıt heıta ꝼarar mun̄ɡat ſıtt. kr bað m ɡɡ̄a aꝼ ſkıpv̄ h let ꝼͣ v m͛kı ſıtt. var ſkamt at ꝼͣ t bearımſ vͬꝺ m þ. ȷn̄ı v ꝺrẏkkıv enɡı vtı þt m vnꝺır boꝛðv̄. kr let þa ſla man̄ hrınɡ ſtoꝼvna. lvſtv þr þa v h͛opı blaſın̄ h͛blꜳſtr. n er þr þ. heẏrðv þta. þa hlıopv m t vapna ſın̄a. kr let kalla at ſtoꝼvn̄ı bað vt ɡɡ̄a konvr boꝛn. þa ɡekk ut Sıɡꝺ hvſꝼreẏıa konvr þær ſē ın̄ı vͦ. ſpvrðı eꝼ ſſ. berzlv kꜳra v͛ı þͬ þr ɡɡ̄u ꝼram ſpvrðv hvͭ vıllꝺı þm Fẏlɡͭ t kꜱ ſaɡðı hͦ. þr ɡ͛ðv ꜱͣ ſk nokkvͭ tıoa at leıta ſætt͛ m; ẏkkr þ. ̄r ſv̕. vıll þ. ɡeꝼaz v ɡɡ̄a a mıtt vallꝺ þa mvn h hallꝺa lıꝼı lımū n m hſ mvnv ſæta reꝼſınɡv̄ aꝼ ſem ſak͛ ꝼalla t. pt͛ þ ɡekk vlꝼ͛ hnvꝼı t ſkemvnnar ſaɡðı þ. þn koſt kr ɡ͛ðı. þ. ſaɡðı ſkıott at h vıll onɡa navðvnɡͬ koſtı taka n bıð kɡ vtɡɡ̄v leẏꝼı latv̄ þa ſkeıka at ſkavpuðv vlꝼ͛ ɡek t kſ ſ. hm hv͛ſ þ. beıꝺꝺız. kr m. b͛ı ellꝺ at ſkēmvn̄ı ekkı vıl ek b͛ıaz v þa eẏða ꜱͣ mm mınū þt þ mvn ɡ͛a mıkın̄ man̄ſkaða eꝼ ſkm henꝺa h vtı. þott h h. lıð mın̄a en v͛. ͬ þa ellꝺꝛ boꝛın̄ at ſkemmvn̄ı ſottız þ ſkıott er tımbꝛıt þurt en næꝼrv̄ þakt. þ. bað þa ſına m brıota v þılıt na ɡolꝼſtokkv̄ ſottız þ ſkıott. n þr naðv ɡolꝼſtokkvnv̄ þa tokv ꜱͣ mͬɡ͛ ſem a ɡ enɡv hallꝺít ſkvtu en̄ꝺanv̄ a hẏrnínɡına ꜱͣ hͬt at aꝼɡɡ̄v ꝼ vtan hlıopv ıſvnðꝛ ueɡɡ͛n͛ ꜱͣ at þͬ vtɡanɡꝛ mıkıll. Gekk þ. þͬ ꝼẏrſt vt n þa þɡıſl ɡıall. hv͛r at oðꝛv̄ toktz þͬ hın̄ harðaztı ꝺaɡı. þ hð at þͬ mattı ekkı ſea ımıllí. þa ſtoꝼan ɡıættı abak þm tẏnꝺı kɡꝛ þͬ moꝛɡv lıðı. n er ſtoꝼan bꝛvn̄ín. þa hlıop ellꝺꝛ at þm. ꝼell þa mͬt lıð þra. þa hlıop þ. ꝼram hío t beɡɡıa hanꝺa þẏrptı lıtt at bın̄ꝺa ſr þra ꝼ hm vrðv. h ſottı þͬ at m͛k J þrı ſvıpan ꝼell þɡıſl. ɡıall. n þ. ſa þ þa laɡðı h m͛kíſſ man̄ıṅ ıɡɡ̄nv̄ m. Nv ɡekk ek þrımr ꝼetū t ſkamt þa ſtoðv a hm bæðı ſv͛ð ſpíot. n kr ueıttı hm bana ſár h ꝼell a ꝼætr kɡı. þa bað kr hætta at ꝺꝛepa m ꜱͣ ɡoꝛt. þa let kr ꝼͣ m ſína oꝼan t ſkıpa m. v vlꝼı. akít nu þ. ꝼrænꝺa ẏðarn ueıtıð hm ſæmılíɡan vmbvnat ekkı ſk rǽna. þt þta allt mín eíɡn. Foꝛ nv kr oꝼan t ſkípa n er m bvnꝺv ſr ſín þa leıt kr a ſr mͣ. h ſa hvͬ batt ſvoðv ſr eıtt mık þa m kr kkı heꝼır þ. þ veítt allt bıtv hm an̄an ueɡ vapn ſkaðı mıkıll um ſlıkan man̄. n at moꝛnı let kr ꝺꝛaɡa v ſeɡl ſın ſıɡlꝺı ſvðꝛ m; lꝺı ſem aꝼ tok. a ꝼvnꝺv þr kavpſkíp mꝛɡ haꝼðı lıð þ ætlat t motz v þ. þt nıoſn͛ hſ hoꝼðv v͛ıt allt ſvðꝛ eẏíar vıſſv at þr Sıɡtrẏɡꝛ hallvͬðꝛ ſun̄an komn͛ m; lıðı mıklv vıllꝺv ꝺꝛepa þ. hoꝼðv þr haꝼt anꝺuıðꝛı laɡv ı ẏmſv̄ hoꝼnū. Bratt ſpvrðız þta vıða vm lꝺ kōu þꜱı tıðenꝺı t eẏrna þm Sıɡtͮr. hallvͬ. ſn͛v þr þa aptr tıl kɡſ þottı þra ꝼerð hın haðvlıɡſta. þr bꝛæðꝛ vlꝼ͛ eẏuınꝺꝛ a ſanꝺn̕ bıoɡɡíu lık þ. ept͛ ſıð venıv letv ɡꝛæða ſr mͣ. þr ſkıpvðv t bvſſ m; ꜱıɡðı þͬ ept͛ allr ꝼıar hlvtr. n meſt haꝼðı bꝛvn̄ıt hvſbvnaðꝛ boꝛꝺbvnaðꝛ klæðnaðꝛ. Foꝛv nv noꝛðan a kſ ꝼvnꝺ m; hm hrıð. þr hlıoðır mlu ꝼatt v m. þ eın̄ ꝺaɡ þr ɡɡ̄v ꝼ kɡ mlu þꜱ vılıū v bıðıa þık kr at tu leẏꝼðır okkr heı̄ꝼ͛ð t bva okkaʀa. þt eru þav tıðenꝺı oꝛðın at v berv̄ æ ſkaplẏnꝺı t at eta ꝺꝛekka m; þm er vapn barv a þ. ꝼrænꝺa varn. kr m. t hſ hellꝺꝛ ſtvtt. æ mvn ek þ leẏꝼa ẏkkr. ſko þıt v͛a m; m͛. þr ɡɡ̄u þa abꝛott tıl rumſ ſínſ. n̄an ꝺaɡ eꝼt͛ ſat kr ı malſtoꝼv let kalla þɡat þa bꝛæðꝛ v̕. eẏvınꝺ. kr m. v ſko þıt víta ẏkkarn hlut. þıt haꝼıt v͛ıt m; hrıð val ſıðaðır heꝼ͛ t ẏkkͬ ual lıkat. Nv vıl ek eẏvınꝺꝛ at tu ꝼarır noꝛðꝛ a ſanꝺn̕. vıl ek ɡıpta þ͛ Sıɡðı. konv þa þ. heꝼ͛ att vıl ek ɡeꝼa þ͛ ꝼe þ allt þͬ ſkt v þͬ m; haꝼa vínattv mína. eꝼ þv kant t at ɡıæta. n ulꝼ͛ ſk ꝼẏlɡía ſakır atɡ͛ꝼı ſın̄ar. vıl ek h æ lavſan lata. þr þokkvðv kı þn ſoma h ɡ͛ðı t þra. Bıotz eẏv̕ t ꝼerðar ꝼekk ꜱ͛ ɡott ꝼͦneẏtı aɡıætt ſkıp. kr ꝼekk hm ȷarteɡn͛ t þꜱa malſ. h kæmr noꝛðꝛ tekr ꜱıɡð val v hm b͛r h vpp erenꝺı þtta v ha. bon oꝛð ıarðteɡn͛ at h ſk na þꜱu raðı. n ſa þn ſın̄ koſt at lata kɡ raða. þͬ kōıt ſem þa vͬ. ꝼoꝛ þ ꝼram at h ꝼekk ſıɡðar ok h þa v bvı a ſanꝺneſı ꝼe þ ollv þ. haꝼðı att. ẏv̕. ɡoꝼvɡꝛ mͬ. Bavrn þra þav ꝼın̄r ſkıalɡı ꝼaðır eẏvınꝺar ſkallꝺa ſpıllıſſ ɡeır lavɡ attı ſıɡhvatr rauðı. ẏuínꝺꝛ hellt vınꝼenɡı v aʀ̕. kɡ meðan þr lıꝼðv baðır ꝼra hænɡı ænɡꝛ h ſ. ketılſ nav̄ꝺæla ȷarlſ. h ɡauꝼuɡꝛ h. u͛ıt hın̄ meſtı vín þ. ꝼrænꝺı ſkẏllꝺꝛ h þa ı uthlavpı at ueıta þ. lıð. h h. m; ꜱ͛ lx. mͣ. ſn͛ı t toꝛɡa þar þr hıllꝺırı̕.ſſ. hoꝼðv ꝼatt mͣ. n hænɡꝛ kō a bæın̄ þa veıttı h þm atſokn harða þar ꝼellv hıllꝺı̕ ſſ. ꝼleſt͛ m þͬ ꝼ. n þr hænɡꝛ ꝼe þ allt þr ꝼenɡv pt͛ þͬ ꝼekk h ꜱ͛ kn͛ ʀı tva let þͬ a b͛a ꝼe þ allt h attı. h haꝼðı m; ꜱ͛ konv ſína boꝛn alla þa m er at vıɡı hoꝼðv v͛ıt m; hm. Berɡꝛ ꝼoſtbꝛoðır hſ ættſtoꝛr auðıɡꝛ. h ſtẏrðı oðꝛv ſkıpı ſıɡlꝺv ı haꝼ. Fám vetͮm Aðꝛ hoꝼðv þr Jnɡolꝼr hıoꝛleıꝼr ꝼarıt at bẏɡɡͣ ıſlꝺ̕. þa moꝛɡū tıðꝛætt þta mal. ſoɡðv m þͬ ɡoða lꝺz koſtı. hænɡꝛ ſıɡlꝺı ueſtr ı haꝼ at leıta at ıſlꝺ̕ı. n þr vrðv var͛ v lꝺ̕ þr ſvn̄an at komn͛. þa ſıɡlꝺv þr v ı r oſ eın̄ mıkın̄ laɡv v hıt eẏſtᷓ lꝺ̕ıt ꝼ auſtan na ꝼlvttv m; ꜱ͛ buꝼ͛lı ſín. hænɡꝛ en̄ ꝼẏrſta vetr ꝼ vtan ranɡ hína eẏſtrí. Jnɡvn̄r kona hſ ꝼæꝺꝺı ſon varıt hraꝼn hͭ. hænɡꝛ ɡaꝼ Berɡı lꝺ̕ ı ꝼıotz hlıð at hlıðaʀ enꝺa. er ꝼᷓ hm kōın̄ kẏn þattr mıkıll. ı þ o ꝛı ſveít. hænɡꝛ ɡaꝼ ſkıpv͛ıvm ſínū lꝺ̕ en ſellꝺı ſvmvm e͛v þ lꝺnamſ m kallað͛ Stoꝛolꝼr ſon hǣɡſ. h attı ſtoꝛolꝼſ hval. h͛ıolꝼr an̄aʀ ſon hænɡſ. h attı lꝺ̕ ı ꝼlıotz hlıð t motz v Berɡ. hſ ſon ſvmͬlıðı. elɡı hın̄ ííí. ſ. hænɡſ bıo a vellí eſtaʀ hın̄ íííí. ſ. hſ bıo at moeıðar h b valı Raꝼn hın̄ v. ſon h. h ꝼẏrſtr lauɡſoɡv mͬ a ıſlꝺ̕ı. h bıo at hoꝼí eꝼt͛ ꝼ̕. ſın̄ ɡoꝼɡaſtr ſona hænɡſ. þbıoꝛɡ ꝺott͛ hɡ̄ſ attı Joꝛunꝺꝛ ɡoðı ꝼᷓ kuellꝺulꝼı kvellꝺulꝼr ſp̕. ꝼall þ. ſonͬ ſ. h vͬð hrẏɡɡꝛ v þav tıðenꝺı laɡðız ı rekkıu aꝼ. Grımr kō opt tıl hſ bað h hreſſa ſık. ſaɡðı at allt an̄at athæꝼılıɡᷓ en at avrvılnaz leɡɡıaz ı kaur. r hellꝺꝛ rað at ſtanꝺa u leıta t heꝼnꝺa ept͛ þ. ma v͛a at v kōımz ı ꝼærı v nokkurn ꝼrænꝺa kɡſ eðꝛ vín. þa kvͭ kv̕. vıſv. Nv ꝼᷓ ek noꝛðꝛ ı eẏıv. noꝛn er ɡm t ſnema. þvnꝺꝛ ꝼell þremía vanꝺar. þoꝛolꝼr vnꝺ lok ꝼͦ. letv̄ þvnɡ at þínɡı. þarſ ꝼanɡ vına ɡɡ̄a. þıoð mun at heꝼnt þott hvettı. hvɡͬ mal bꝛr bꝛvɡðıt . aʀ̕. kr ꝼor þ ſumͬ t v lꝺ̕a havſtıt v a vallꝺreſ. . hnvꝼa m; kı kō opt at malı v kɡ eꝼ h vıllꝺı bæta þ. vn̄a kvellꝺv̕ G. ſæmꝺar. kr vͬnaðı þꜱ æ. eꝼ þr ꝼ͛ı a hſ ꝼunꝺ. pt͛ þ ꝼoꝛ noꝛðꝛ ı ꝼıoꝛðv at ꝼın̄a þa kv̕ G. þr val v hm. Ꝺvalꝺız h þͬ hrıꝺ. vellꝺv̕. ſp̕ vanꝺlıɡa at tıðínꝺı þav er ɡoꝛz hoꝼðv a ſanꝺneſı. þa þ. ꝼell ðꝛ hvͭ h ẏn̄ı t ꝼrama. aðꝛ h ꝼíellı. eðꝛ hu͛ır vapn bærı a h. . ſaɡðı allt þ ſem ſpvrt ꜱͣ at kr veıttı hm bana ſár h ꝼell a ꝼætr kɡı. þa ſv̕ kvellꝺv̕. val heꝼ͛ þv ſaɡt. þt þ heꝼ͛ mællt v͛ıt at þꜱ manz mvnꝺı heꝼnt verða er a ɡꝛuꝼv ꝼellı þm nær níðꝛ kōa ꝼẏr͛ rðı þa er hın̄ ꝼıellı. n vlıklıkt at oſſ v͛ðı þrar hamınɡív avðıt. ulꝼ͛ ſp̕ eꝼ þr vıllꝺı ꝼͣ a ꝼunꝺ. kꜱ ok leıta ept͛ botv̄. þt þ mun v͛ða hín meſta ſæmꝺar ꝼavr v̕. kvez æ ꝼæʀ ꝼ ellı ſak͛ man ek æ ꝼͣ. þa m. vlꝼ͛ vıll tv ꝼͣ G. ſaɡðı h G. ſv̕ kkı erenꝺı ætla ek mık eıɡa v kɡ. mvn hm ek þıkkıa v͛a ekkı oꝛð mͬɡꝛ mv̄ ek ekkı le n v ɡı bıðía botan̄a. ulꝼ͛ ſaɡðı at G. mvnꝺı þꜱ lıtt þvrꝼa. ſkm t leɡɡͣ allt ſlıkt ſem kun̄um Nu heıtr G ꝼerðın̄ı. n . ꝼe t kɡſ. G. bíoz nu t ꝼ͛ðar a kɡſꝼvnꝺ. h valꝺı m; ꜱ͛ m aꝼ heíma mm ſınū nabuv̄. eın̄ ní. an̄aʀ Graní. íí. Grımolꝼr. ííí. Gꝛmr. v. þbíoꝛn krvmr. vı. þoꝛðꝛ. ví. beıɡallꝺí. vííí. þoꝛðꝛ þuſſ. ıx. þɡeíʀ x Oꝺꝺꝛ. xí. Grıſſ. þr hoꝼðv roðꝛar ſkutv eína ꝼͦ ſvðꝛ m; lꝺ̕ı ın̄ ı moſtrar ꝼıavrð þa lꝺ̕ veɡ u a vꝛſ t vatz þꜱ leıð þra la ẏꝼ͛. þr ꝼͦ a ſkıpı þͬ. n þa æ lanɡt t þꜱ bíar kr a veıtzlv. koma þr ı þn tíma er kr ſat ẏꝼ͛ boꝛðıt. þr hıttv m at malū ſpurðı hvͭ þͬ tıꝺenꝺa þ þm ſaɡt. þa bað G. vlꝼı kalla t malſ v ſık Sa ɡekk ı ſtoꝼv er ſenꝺꝛ m. v vlꝼı. ̄ e͛v komn͛ utı. xíí. ſaman eꝼ m ſk kalla þt lıkarı e͛v þr þvſſvm en mm bıðıa þr þık vt ɡɡ̄a. . ſtoð þeɡͬ u ɡekk þeɡͬ t þottız þeɡͬ vıta hv͛ır komn͛ mꝺv v͛a. Faɡnaðı h ual G. ꝼrænꝺa ſínū bað h ɡɡ̄a ı ſtoꝼvna m; ꜱ͛. G m. v m ſına. þ mun ſıðꝛ at m ɡɡ̄ı vapnlavſır ın̄ ſko ɡɡ̄a ın̄ í. en aðꝛır ſko v͛a vtı ɡeẏma vapna vaa Genɡv þr ın̄ ɡɡ̄ꝛ vlꝼ͛ ꝼ kɡ þa Grímr hıt næſta hm ſıðan hv͛r at oðꝛū. ulꝼ͛ heılſaðı kı m. Nu G. her kōın̄. kan̄ ek mıkla þaukk at þ͛ ɡ͛ıt hſ ꝼerð ɡoða ꝼa þr mͬɡ͛ mıkla ſæmꝺ t mın̄a erv kōn͛. matt v þta ꜱͣ ɡ͛a at þıkk͛ meſtv malı ſkıpta. h talaðı lanɡt erenꝺı ſnıallt. r lıtaz v̄. h ſa man̄ ſtanꝺa hía . ſa hoꝼðı hæꝼı en aðꝛır m ſkollottr. kr m. r ſea hın̄ mıklı ſkallaG. h ſv̕. kvͭ h rett ken̄a. k vıl þa. ſeɡ͛ kr ſeɡ͛ kr eꝼ þv uıll þa beıða bota ept͛ır bꝛoður þın̄ at tv ɡanɡ͛ ı hırðlavɡh þıon͛ m͛. mun ek þa veıta þ͛ ſæmð ept͛ þín̄í tıl ſtvnꝺan. þa ſv̕. G. þ kvn̄ıkt hv͛ſv mẏklv betr ꝼramaʀ þ. bꝛoðır mın̄ at ſer ɡ͛ꝛ oꝼ alla hlvtı. h æ auðnv t þıonoſtv v ẏðꝛ. Nv mun ek æ þ rað v taka at þıona ẏðꝛ. þt ek víſt at ek mun æ ɡaꝼv t haꝼa at veıta þ͛ þa þıonoſtv ſem ek vıllꝺa maklıkt v͛ı. kr þaɡnaðı roðnaðı. vlꝼ͛ ſn͛ı þa abͦtt bað þa v͛ða ıbͦtt ſem ſkíotaz. þr ɡ͛ðv ꜱͣ vapn ſín vlꝼ͛ ɡekk a leıꝺ m; þm m. t G. n̄an veɡ v͛ðꝛ ꝼ͛ð þín t kſ en ek hvɡða. Fẏrſta ek þık mıok þꜱar ꝼ͛ðͬ n nv vıl ek hın ſ bıðía þık at tv kōır allꝺ a ꝼvnꝺ. . kſ nema bet v͛ðı ſætt ẏkkr. G ꝼ͛r nv ẏꝼ͛ vatnít. n þr vlꝼ͛ ɡɡ̄v at ſkıpv̄ þm ollv̄ er v vatnıt ſpılltv ollū ſvo at ekkı ꝼært. v ſea þr at ꝼıolmı mık ꝼͣ oꝼan ꝼᷓ bænū aluapnat. þꜱa m haꝼðı kr ſent ept͛ G. at ꝺꝛepa þa alla. kr m. þa G. ıbꝛvtt. þ ſe ek a þm hınv̄ mıkla ſkalla ɡekk ın̄ at h er ꝼvllr aꝼ vlꝼvð h v͛ðꝛ at bana nokkv᷑m þm mm oſſ ſkaðı at. þꜱı hın̄ vanꝺí ſkallı mun enɡan ẏðarn ſpara eꝼ h hellꝺꝛ lıꝼı. Farıt nv ꝺꝛpͭ h. þa ꝼͦ kſ m t vatzınſ ꝼenɡv þr þͬ ekkı ſkıp þ ꝼært v͛ı ꝼͦ þr nv aptr ſ. kɡı þr G ꝼͦ leıð ſ. t þꜱ þr kōv heı̄ Saɡðı G. ꝼeðꝛ ſ. ꝼra ꝼ͛ðv̄ þeıʀa. h let val ẏꝼ͛ þ G haꝼꝺı æ t kſ ꝼarıt Saɡðı en̄ ſem ꝼẏ at þr mꝺı hlıota ſkaða aꝼ kı en enɡa v reıſt. þr ꝼeꝺɡͬ reðv opt m; ꜱ͛ hv͛n aꝼ ſkẏllꝺı tͣ. þottuz þ vıta at þr munꝺı ekkı þͬ ı lꝺı meɡa hallꝺaz hellꝺꝛ en aðꝛ͛ m þr er o ſatt͛ v kɡ þm mꝺı þ raðlıɡᷦ at ꝼͣ aꝼ lꝺ̕ı bͦtt. þm þottı ꝼẏſılıkt at ꝼͣ t ȷſlꝺ̕z. þͬ ſaɡt ɡott ꝼᷓ lꝺzkoſtū. þͬ ꝼ vın͛ þra. Jnɡolꝼr arnar ſ. ꝼͦnautͬ þra hoꝼðv tek ꜱ͛ buſtað a ıſlꝺ̕ı. mattv m þͬ nema lꝺ̕ ꝼa rıka bv ſtaðı o keẏpíſſ. Ok uarıt bꝛeɡða þr bvı ætla aꝼ lꝺ̕ı bͦtt þr bua ſer ſkıp hoꝼðv .íȷ. knavʀv mıkla xxx a hvͬv þr vıɡ͛ en ꝼram kon᷑ bꝛn. þr hoꝼðv m; ꜱ͛ lauſa ꝼe ſıtt. en ȷarðır þra þoꝛðı eṅɡı at kavpa ꝼ kı. n þr bvn͛ ſıɡlꝺv þr ıbꝛott. þr laɡv v eẏıar þǽr ſolvnꝺır heıta. eru þær mͬɡͬ eẏıar þͬ þær ſvo heıta mıok ſtoꝛar e͛v þͬ mavrɡ leẏnı í laɡv þͬ hrıð. ꝼᷓ Guth oꝛmí þı Gvtthoꝛmr mͬ. ſon ſıɡ᷑ðar hıartͬ. h moð᷑ bꝛoð͛ . kꜱ ꝼoſt hſ raðamͬ ı ollv̄ ōꝛ̄om m; kı. kr ɡaꝼ hm veſtr ꝼollꝺ hnɡa ʀ. aɡðır þ ʀ att haꝼðı hlꝼꝺan ſvͬtı ꝼ̕. hſ Gutthoꝛ̄r attı tva ſſ. tvær ꝺættr Sẏn͛ hſ þr Sıɡ᷑ꝺꝛ Raɡnͬ en ꝺættr Raɡnhıllꝺꝛ aſlavɡ Gutt̕. tok ſott at hm leıð. ſenꝺı h m t kſ bað h ſea ꝼ boꝛnv̄ ſ. ʀ. Lıtlu ſıꝺa anꝺaðız h. kr ſp̕. anꝺlat hſ. þa m. h v þa ꜱıɡtrẏɡ̕ hallvͬ. at þr ſkẏllꝺı ꝼara ſenꝺı ꝼꝛ hſ ı vık avſtr. kr þa noꝛðꝛ ı þranꝺheımı. þr b bıoɡɡuz t ꝼ͛ðar hoꝼðv ſkıp þ þ. haꝼðı att. þr bvn͛ ſaɡðı kr þm at þr ſkẏllꝺı ꝼæra hm ſſ Gvttoꝛmſ en ꝺættr hſ ſko þͬ v ꝼæðaz. n þr bvn͛. ꝼͣ þr leıð ſ. bẏrıaðı val kō vͬıt ı vık auſtr. tokv þr ſonv Gutt̕. lavſa ꝼe mık m; þm. ꝼara nv aptr a leıð er þr bun͛. ꝼͣ þr leıð ſ. bẏrıaðı hellꝺꝛ ſeínt. kkı vͬð tıl tıðınꝺa ꝼerðír þra ꝼẏ en eın̄ ꝺaɡ þr ſıɡlꝺv noꝛðꝛ ſo ɡ k n ſæ ɡoðan bẏr. þr G. kvellꝺv̕. hellꝺv oſnū t ſvmarıt ın̄ a þıoð leıðína. G. hv͛ıum man̄ı ſkẏɡnrí h ſa ſıɡlınɡ þra bꝛæðꝛa kenðı ſkıpıt. h let hallꝺa voꝛð a ꝼ͛ðır þra. hvͬ þr leɡðı t haꝼnͬ vm kvellꝺít. ꝼ͛r G. nv aptr t lıðſ ſınſ ſeɡ͛. hvͭ h haꝼðı ſééꝺ at h kenꝺı ſkıp þ att haꝼðı þ. bꝛoðır hſ þͬ mvnꝺv þr m ꝼẏlɡͣ veıðꝛ munꝺı í u͛a. ꝼra kvellꝺvlꝼı v bvaz þr ſkíott ok hoꝼðu xxx a hvarv ſkıpı. ſtẏrðı auðꝛv kuellꝺv̄lꝼr en oðꝛv G. Roa þr nu at leıta ſkıpſınſ. n þr kōv at þ ſkıpıt la. leɡɡͣ þr hoꝼðv tíallꝺat ẏꝼ͛ ſkıpínu laɡtz t ſveꝼnſ. n þr kōa at þm þa hlıopv v vͬð m ſatv v bꝛẏ ɡɡ kk ıv ſpoꝛð kollvðv vt a ſkıpıt. kvellꝺv̕. ɡekk at ꝼram ſtaꝼní en G at ſkvtſtaꝼnı v̕. haꝼðı ı henꝺꝛ bꝛẏntroll mık en h kō út a ſkípít þa bað h m ſına ɡɡ̄a hıt ẏtra m; boꝛðū hoɡɡͣ tıollꝺın̄ oꝛ kloꝼunū n h ꝼoꝛ þa ꝼram hıt oarɡa ꝺẏr aptr t lẏptınɡͬ ꜱͣ ſaɡıt at þa hamaðız h. þr ꝺꝛapv allt. þ ꝼ vͬð ſlıkt ſama ɡ͛ðı G. þͬ ſem h ꝼoꝛ. lettv þr ꝼeꝺɡͬ æ ꝼẏ en þr hoꝼðv hroðıt ſkípít. n kv̕. kom at lẏptínɡv. þa reıꝺꝺı h v bꝛẏntrollıt hío t hallv̕. Jɡɡ̄nv̄ hıalmín̄ hoꝼuðıt ſokk allt bꝛẏnt̕. at ſkaptínv. þa ꝼeſtı bꝛẏntrollít. hnẏktı h ꜱͣ hart at h bꝛa halvͬð ı a a lopt ſem hvnꝺı ſlaunɡðı hm a lopt vt bẏrðıſſ ſem kettı a kaꝼ. G. rvꝺꝺı ꝼram ſtaꝼnın̄ ꝺꝛap Sıɡtrẏɡ̇. n mͬt hlıop a kaꝼ en m G. toku batın̄ ꝺꝛepa þa a ſunꝺínv þͬ letuz allz m; þm bꝛæðꝛū. l. n þr G. ꝼe þ allt a ſkípínv hoꝼðv v͛ıt þr þrıa m honꝺū. hoꝼðu aꝼ þm ꝼrettír hu͛ır a hoꝼðu v͛ıt ſkípínv. ſa þr at mͬt haꝼðı ꝼ boꝛð hlaupͭ. þr Gvttoꝛmſ ſſ ſtíɡu ꝼ boꝛð ꝺꝛepnır a ſunꝺí bað͛ þa an̄a .x. uetᷓ en an̄a xíí. þa let G. þa ıbꝛvtt ꝼͣ a ꝼunꝺ h. kſ ſeɡıa hm mío tıðenꝺín ꜱͣ hv͛ır at hoꝼðv v͛ıt. Sko þ͛ b͛a kı kuıðlínɡ þna. N v h͛ſıſ heꝼn t . v hılmı eꝼn t . ɡɡ̄ꝛ vlꝼr avrn. oꝼ ẏnɡlınɡſ bꝛn. ꝼlvɡv h rẏ o ɡɡın hræ. hallvarðſ ́ ſǽ. ɡꝛʀ ſlítr arı. vnꝺır arı ſnarꝼara. þa ꝼlvttv þr G. ſkípıt m; ollv̄ ꝼͬmínū. ut t ſkıpa ſın̄a hloðv ſkıp ſín ſıɡlꝺv ſıðan ı haꝼ. Reð kvellꝺv̕. ꝼ þ ſkıpı. er þoꝛolꝼr haꝼðı att ſon hſ. þm bẏrıaðí val hellꝺv ſam ꝼlot. n ſottız haꝼıt. þa elnaðı kuellꝺu̕. ſott h ban væn̄. þa kallaðı h tıl ſın ſkıp v͛ıa ſína ſaɡðı at hm þottı at ꜱ͛ lıða. heꝼ͛ ek lítt ſottū ſıukr v͛ıt. mun ſea v͛a hín ſıðarſta. n eꝼ ek onꝺūz. ɡ͛ıt kıſtv at latıt ꝼ boꝛð. v͛ðꝛ þa an̄an veɡ en ek huɡða. eꝼ ek kēr æ t ıſlꝺ̕z. at nema þͬ lꝺ̕. þer ſkot b͛a G. kueꝺív mına. ſeɡıt hm m; ꝼ ſvo v͛ðꝛ at ek kōı t ıſlꝺ̕z b͛ı ꜱͣ t. þo at þ þıkkı nv o lıklıkt. at ek ſe þͬ ꝼ. þa takı h ſer þͬ buſtað. þ næſt ſem ek kem a lꝺ̕. Lıtlv ſıða anꝺaðíz h ɡ͛ðv þr ſem h haꝼðı mlt. ſkutv hm ꝼ boꝛð. Grımr auðıɡꝛ val at ꜱ͛ ɡoꝛr. h þr t ꝼoꝛraða a ſkípınv. n er þr kōv ı lꝺ̕ uón. þa ſıɡlꝺv þr auſtan at lꝺ̕ınv ꜱͣ ueſtr ſem bẏrí ɡaꝼ. þr hoꝼðv þ ſpurt at Jnɡolꝼr haꝼꝺı bu ſtað tek ꝼ ſvn̄an lꝺ̕. n þr kōv at reẏkıa neſí. þa ſa þr at ꝼıoꝛðuna lavk v. þa ſteꝼnðu þr ſkıpvnv̄ baꝺv̄ ın̄ ꝼıoꝛðın̄. eðꝛ ɡ͛ðı hvaſt utt þokv ſkılꝺvz þa ſkıpín. þa ſıɡlꝺv þr G. hın̄ haleẏſkí ın̄ a ꝼıoꝛðın̄ vnꝺz þraut aull ſk͛ın. kauſtuðv þa akk͛um. bırtı þa veꝺꝛ ꝼlvttv þr þa ſkıpͭ ı r oſín̄. Su nu kollut ɡuꝼ. baru þͬ aꝼ ꝼarmın̄ bıoɡɡuz vm. þr kon̄uðv lꝺ̕ıt m; ſeonū. u út. n þr hoꝼðu ſkamt ꝼarıt. þa ꝼunꝺv þr ı vık eın̄ı kıſtv kvellꝺv̕. ꝼluttv ha a neſ eıtt hloðu at ɡotı ꝼᷓ ſkallaɡmı Grımr kō þͬ at lꝺ̕ı neſ eıtt ɡekk ı ſea vt. þr loɡꝺv ſkıpınv t haꝼnar barv þͬ aꝼ ꝼarmın̄. þr kollvðv þ kıalar neſ. þa kan̄aðı ſkallaG. lꝺıt. þ vıða mẏrott. ſkoɡͬ vıða mıllı ꝼíallz ꝼíoꝛv. þͬ ſelveıðꝛ mıkıl ſelv͛ ꝼvɡlveıðꝛ. n er þr ꝼͦ ın̄ m; ꝼırðínū. þa ꝼunꝺv þr ꝼͦnauta ſına. vͬð þͬ ꝼaɡna ꝼvnꝺꝛ. ſoɡðv þr G. anꝺlat ꝼoður hſ þ m; at h komın̄ t ıſlꝺ̕z. þr heꝼðı ȷarðat h. ꝼẏlðu G. þͬ t hvɡðız hm ꜱͣ t. at þͬ mꝺı ɡott at ɡ͛a ſın̄. Satu þͬ hvͬır vetrın̄ ſem komn͛ vͦ. þa nam ſkalla G. ꜱ͛ lꝺ̕ mıllı ꝼıallz ꝼíoꝛv. ẏrar allar vt t ſela lonſ. hít eꝼra. t bɡar hraunſ ı vık þa ꝼaðır hſ kō at lꝺ̕ı. h reıſtı þͬ kallaðı at boꝛɡ. n ꝼıoꝛðın̄ boꝛɡͬ ꝼ̕. Gꝛımí hínū haleẏſka. ɡaꝼ h lanꝺ ꝼ ſvn̄an bɡar ꝼıoꝛð a hvan̄ eẏrı. þͬ ſkamt ꝼᷓ ſem vík eın vͬ. ꝼvnꝺv þͬ mͬɡͬ anꝺír. kollvðv þ anꝺa kıl. Oꝼ varıt er G. let reka ꝼe ſıtt utan m; ſeó. þa komv þr a neſ eítt kolloðv þr þ lpta neſ. G. mıðlaðı lꝺ̕ ſkıpv͛ıvm ſínū. na ɡaꝼ h lanꝺ mıllı lanɡ r haꝼſ lækíar bıo at ana bͤkkv. hſ ſon vnunꝺꝛ ſeoní ꝼaðır ſteınaʀſ. þbırní krū þoꝛðı beıɡallꝺa ɡaꝼ h lꝺ̕ ꝼ utan ɡvꝼ . bıo þbíoꝛn ı krvmꝺaulum en þoꝛðꝛ a beıɡallꝺa ſtoðū Skalla G. kan̄aðı lꝺ̕ıt vṗ h͛aðıt. h ꝼoꝛ ꝼẏrſt ın̄ m; boꝛɡar ꝼırðı. vnꝺz h þravt. u m; an̄ı huıt  er kollut. þottı þm aín vnꝺarlıɡa lít þr ꝼͦ nu v m; an̄ı. vnꝺz ſu vͬð ꝼ þm er ꝼell aꝼ noꝛðı ꝼᷓ ꝼıollv̄ kollvðu ha noꝛðꝛ . ꝼͦ þa u m; þrı . unꝺz en̄ vͬð ꝼ þm kollvðu ɡlıvꝼrſ. þꜱ vrðv þr varır at hv͛t vatn vꝺꝺí aꝼ ꝼıſkū Skalla G. ıðív mͬ mıkıll. h haꝼðı mͬt let ſækıa mıok ſelueıðı. ꝼonɡ þau ꝼ vͦ. þt m hoꝼðv ꝼꜳtt kuıkꝼíar. n þ ſem ɡekk ſealꝼ ala ꝼram. G. ſkıpa ſmıðꝛ mıkıll. n reka vıð ſkoꝛæ. h let ɡ͛a ı alpta neſı. haꝼðı þͬ bv. let þͬ ſækıa vt roðꝛa ſelueıðar eɡɡ v͛ llt þa veıðı ſkapr kẏ. hıt þrıðıa bv haꝼðı h v ſæın̄ haꝼðı þͬ ſꜳð. kallaðı þa a aukrū. h haꝼðı m ſına vı v lax rnar let ſækıa þͬ veıðar. Oꝺꝺ eınbva ſettı h nıðꝛ v ɡlívꝼrſ  t ueıða. h bıo unꝺır eín bva bꝛekku. n ꝼram ɡekk kvık ꝼe G. þa ɡekk ꝼeít llt v t ꝼíallz. h ꝼan̄ ſkíott at ꝼeít vͬð meíra ꝼeıtara a heıðvnū ɡekk. h let ɡ͛a bæ. vı v ꝼıallít. let þͬ varð veıta ſauðꝼe ſítt. let h Grıſ þɡat ꝼͣ t vmſkẏɡnınɡͬ v h kenꝺ ɡꝛíſar tunɡa. ſtoð þa ꝼe G. a moꝛɡū ꝼotv̄ Stunꝺu ſıðaʀ en G kom vt. kom ſkıp aꝼ haꝼí ı boꝛɡͬ ꝼ̕. attı ſa Olaꝼr hͭ. h ꝼlvttı m; ꜱ͛ konv ſína bꝛn an̄at ꝼrænꝺlıð ſítt. h vıllꝺı ꝼa ſer bv ſtað a ıſlꝺ̕ı. h avðıɡꝛ kẏnſtoꝛr. G bauð hm t vıſtar uetn lıðı hſ þ þa h. n vͬıt vıſaðı h hm lꝺ̕z ꝼ ſvn̄an hvıt. t ꝼlokaꝺalſ r. Olaꝼr þa þ ꝼoꝛ þɡat bvꝼ͛lv̄ ſettı þͬ bvſtað ſın̄ er at vͬma lǽk. h ɡoꝼvɡꝛ mͬ. hſ ſon þoꝛarın̄. r lauɡſaɡn tok ept͛ ʀaꝼn hænɡſ. ſ. ꝼra bẏɡð ſkallaɡmſ ʀallꝺꝛ kr laɡðı unꝺır ſık ȷarðır þær allar kuellꝺv̕. haꝼðı att. kr leıtaðı ept͛ þm mm ꝼrænꝺꝛ þra eðꝛ uínír. vıll h hv͛n þra hrekıa at nokk᷑v er h naír. ſtvkku ꝼ þ mͬɡ͛ bꝛutt aꝼ lꝺı. ẏnɡuaʀ eın̄ aꝼ þm. máɡꝛ ſkallaG. tok h þ rað at h vͬðı ꝼe ſínv ollv ı lavſa ollv aura. Fekk ꜱ͛ haꝼſkıp reð þͬ m t. bıo þͬ ꝼ͛ð ſína t ıſlꝺ̕z. h haꝼðı þ ſpvrt t G. haꝼðı þͬ buſtað tekít. æ mꝺı ſkoꝛta lꝺ̕z koſtı m; hm. n h bvín̄. þa ſıɡlꝺu þ r m ı haꝼ bẏrıaðı þm val. kō h ſkıpı ſínu ꝼ ſvn̄an lꝺ̕. hellt veſtr ꝼ lꝺ̕ıt ın̄ ı boꝛɡar ꝼıoꝛð ı lanɡ . b͛a þͬ aꝼ ꝼarmın̄ aꝼ ſkıpı̄v n G. ſpvrðı at kvamu ẏnɡvarſ. bavð h hm heı̄ t vıſtar m; ꜱͣ marɡa m. ſem h uıllꝺı ſealꝼr. Foꝛ h þanɡat ſettı v ſkıp ſıtt. n uarıt ɡaꝼ h hm bv vt a lpta neſı lꝺ̕ıt m; allt t leıra lækıar. Foꝛ þa ẏnɡvͬr t buſſ ſínſ hın̄ nẏtztı attı auð ꝼıar. G. ɡerðı þa bv a kıalar neſı. attı þar bv lenɡí ſıðan.  ȷarnſmðꝛ haꝼðı rauða blaſtr. h let ɡ͛a ꜱ͛ ſmıðíu mıíok lanɡt ꝼᷓ bɡ þͬ ſem nv heıt͛ ravꝼͬ neſ. þͬ ſkamt t ſkoɡͬ. n h ꝼekk nɡan ſteín at lẏıa ıarnıt v þͬ ſanꝺar eín͛. þa þ eítt kuellꝺ m ꝼͦ at ſoꝼa. at G. ɡekk t ſeaꝼͬ hratt ꝼram ſkıpí rerí vt ꝼıoꝛðın̄. h let hlaupa nıðꝛ ſtıoꝛa ꝼ ſkıpínv. Sıðan kaꝼaðı h t ɡꝛun̄a haꝼðı v ſteín eın̄ mıkın̄ ꝼærðı v ı ſkıpít rerı t lꝺ̕z bar ſt̕. t ſmıðív ſın̄ar. lvðı ſıðan þͬ v ȷaʀnít Sa ſteın̄ er þͬ ſıðan hıa ſínðr mıkıt munv ekkı meıra heꝼıa íííí. m. G ſottı míok ſmıðív v͛k. n huſ kͬlar h uon ꝺv mıok. þottı oꝼ ſnema rıſıt v͛a. þa O. G. ıſv. íóɡ v͛ðꝛ r ſa avra. ı ſarnmeıðꝛ at rıſa. váðır uırða beıðır. ueðꝛ leɡɡͣ ſk kueðía. Gıalla lǽt ek a ɡvllı. ɡeıſla níotz meðan þíota. heíta hrærı kẏtur hreɡɡſ vínꝼekar ſleɡɡíur. au G b͛a attv mꝛɡ bꝛn. þau attu ſon þoꝛlolꝼr het. n h ꝼǽꝺꝺız v h ſnema mıkıll uextí vínſæll. vn̄ı h mık ꝼoðvr ſ. moðvr. þav G. attv ok ꝺǽttr tuér. on̄uʀ ſteínū en on̄ur þoꝛun̄. þær baðar vǽnar konvr. au attu ſon er ɡıll hͭ. n h ox u mattı þ bꝛatt ſéa a hm at h lıotr líkr ꝼ̕. ſınū. n h þrevetr. h mıkıll ſterkr. h bꝛatt maluɡꝛ oꝛð vıſſ ıllr uıðꝛ eıɡnar v unɡmen̄ı þott h v͛ı at leık m; þm. þa ꝼoꝛ ẏnɡuͬr t boꝛɡar bauð þm G. ut þnɡat berv. þm mm ollv̄ þav vıllꝺv at ꝼ͛ı. þau hetu ꝼ͛ðın̄ı. ꝼoꝛ h þa heı̄ bıo veıtzlvna h let l heıta Ok at þrı veıtzlv kom bıoz G þav híon. þa bıoz þoꝛolꝼr t ꝼ͛ðar hvſkarlar þra. xí. ſaman ɡıll ſeɡır at h vıll ꝼͣ. a ek þͬ ſlıkt kẏn̄ı ſem þ. bꝛoðır mın̄. æ ſkt v ꝼͣ ſaɡðı G. þv kāt ekkı at ſea ꝼ þ͛ ı ꝼıolmı. þa ꝺꝛẏkkıvr e͛v mıklar. ſteıɡ h þa a bak reıð bꝛott n ɡ̕. unꝺı ılla ſínū hlut. h ꝼoꝛ oꝛ ɡͬðı ꝼan̄ eın̄ eẏk heſt ꝼaðır hſ attı. h ꝼoꝛ a bak reıð ept͛ þm. ɡlı vͬð o ɡꝛeıðꝼært mẏrarnͬ h kvn̄ı ekkı leıðína. n h ſa þo ꝼerð þra ꝼram ꝼ ſık. bar hollt ꝼ. h keẏrðı a baðar hlıðar. n þ ſaɡt ꝼerð hſ at h kō ſıð kvellꝺıt vt a alꝼta neſ. þa allır m ſatv at ꝺꝛẏkkíu. Ge h þa ı ſtoꝼuna. n ẏnɡuͬr ſa ɡıl þa tok h val v hm ſpurðı hvı h heꝼðı ꜱͣ ſıð komít. h ſaɡðı hvͭ þr ꝼeɡͬ hoꝼðv v attz. ẏn̕. ſettı h hít næſta ꜱ͛ ſatv þr ɡɡ̄nt þm G. þ. þ haꝼt t aulteıtı at m kuaðv vıſvr. þa kuͭ. . ıſv. omın̄ ek en̄ tıl rna ẏnɡuͬſ þꜱ beıð lẏnɡua. h ek ꝼuſſ at ꝼın̄a. ꝼran þ vēɡɡíar ɡeꝼr ꝺꝛenɡıū. mun æ þv þeẏɡı. þreuetran betra. lıoſ unꝺın̄a lꝺa. lın̄z oðar ſmıð ꝼın̄a. ẏnɡ̕ hellt v uıſv þꜱı þakkaðı hm val. n at mornı ꝼærðı ẏnɡvͬr. hm kvꝼunɡa þría at ſkallꝺſkapar lavnv̄ æðar eɡɡ. vm ꝺaɡın̄ ept͛ kuͭ . v. aðꝛa al kom ɡıll ı þavkk ſkallꝺ ſkapnv̄ v ẏnɡvͬ. kkı uͬð ꝼleıra t tıꝺenꝺa ı ꝼ͛ð G. ꝼoꝛ . heı̄ m; hm ſıðan ꝼra brẏnıolꝼı BRẏnıolꝼr h͛ſír rıkr ı ſoɡnı. h bıo a aurlꝺ̕ı. ſſ. hſ þr. þoꝛ͛ Bíoꝛn. þr unɡū allꝺ. þ at eítt ſın̄ at Bíoꝛn ſtaꝺꝺꝛ a ueítzlv ın̄ ı ꝼíoꝛðū. þar ſa h .ı. meẏ ꜱͣ ꝼaɡꝛa. at hm ꝼanz all mık v̄. þa ſpurðı h hv͛rar ættͬ u͛ı. hm var ſaɡt at ꝺott͛ þoꝛıſ h͛ſırſ hroallz ſ. n heıt͛ þoꝛa. Bıoꝛn hoꝼ v bonoꝛð ſıtt bað har. n þoꝛ͛ ſẏnıaðı konvn̄ar ſkılðvz at ꜱͣ bvnv. n þ ſama hauſt ꝼıekk Bíoꝛ̕ ſer lıð ꝼoꝛ m; ſkutv alſkıpaða. kō t bǽar þꜱ þoꝛ͛ attı. n h æ heíma. h tok þoꝛv ıbꝛutt haꝼðı ha heı̄ m; ſer a aur lꝺ̕. þau þͬ uetn. vıllꝺı Bíoꝛn ɡ͛a bꝛullaup t har. Brẏnıolꝼı lıkaðı ılla h haꝼðı ɡóꝛt þoꝛí ſlıka ſkom þt vınatta m; þm ɡoð. Nv v͛ðꝛ ꜱͣ at v͛a þott Brẏnıolꝼı lıkı ılla. Brẏn̕. ſenꝺí m tıl þoꝛıſ at bıoða hm ſætt͛ ẏꝼ͛ bǽtr. þoꝛ͛ bað h ſenꝺa heı̄ þoꝛu. ella mꝺı enɡı ſætt u͛ða. þra ımıllı n Bıoꝛn vıllꝺı ha æ lata bꝛvtt ꝼͣ þo at ꝼ̕. har bæðı þꜱ. leıð aꝼ vetn letz Bıóꝛn uılıa ꝼͣ aꝼ lꝺ̕ı bͦtt. vıl ek ꝼaðır ſ. h at tv ꝼaír mer lanɡſkíp lıð. vıl ek ꝼͣ ı vıkınɡ. nɡı van þꜱ ſ. Brẏn̕ at ek ꝼa þ͛ ſkıp ı henꝺꝛ. þt ek æ nema þu kom͛ þͬ nıðꝛ ſem þıkkı verſt ɡeɡna. kavpſkıp mun ek ꝼa þ͛ m; kaupeẏrı ɡoðan. ꝼar þv veſtr t ꝺẏꝼlın̄ar. ſv er nv ꝼ͛ð ꝼræɡðzt. k mun ꝼa þ͛ ꝼarͬ eꝼnı ɡott. Bıoꝛn ſ. at Brẏ B h mvnꝺı raða v͛ða þra ımıllum. lét h þa bva ſkıp ɡott. reꝺ m t. Bıoꝛn bıoz nv t ꝼ͛ðar uͬð ſeın̄ buın̄. n bẏʀ ran̄ a Gekk B. t ꝺẏnɡív moðvr ſ. þͬ þoꝛa. B. ſaɡðı at ſkẏllꝺı m; þm ꝼͣ. leıꝺꝺu þr ha ıbꝛutt. en moꝺır hſ aðꝛar konvr leẏnꝺv þ. ꝼͦ þr þeɡͬ nott út t ſkıpſınſ. ꝺꝛɡv þeɡͬ ſeɡl u. ſıɡlꝺv þeɡͬ t ı haꝼ. þm bẏrıaðı ılla. ꝼenɡu rettı ſtoꝛa. velktı þa lenɡı vtı ſumarít. n þr ı þ oꝛoɡɡ͛ at ꝼoꝛðaz noꝛeɡ ſem meſt. þ eın̄ ꝺaɡ. þʀ ſıɡlꝺv at hıatlꝺ̕ı auſtan veðꝛ huaſt. leẏſtı ſkıpͭ ıſvnꝺꝛ vnꝺır þm v mſſ eẏ. baru þr aꝼ ꝼͬmín̄ ꝼͦ ı bẏɡðína ſettv v ſkıpͭ bǽttv leſt oꝛðít míok. Fẏr͛ vetr kōv tvav ſkíp aꝼ oꝛkneẏıū t híatlꝺ̕z. ſoɡðv þr þau tıꝺınðı at . kr vıll lata ꝺꝛepa Bíoꝛn ok h ſekr ɡoꝛr ꝼ enꝺılanɡan nóꝛeɡ. n þeɡͬ B. kō t hıatlꝺ̕z. ɡ͛ðı h bꝛvðkavp tıl þoꝛv ſatv þav ı maſeẏıar bɡ uetrín̄. n varıt ſettı B. ꝼram ſkıp ſıtt bíoz. n h bvın̄ bẏr ɡaꝼ. þa ſıɡlꝺv þr ı haꝼ ꝼenɡu veðꝛ ſtoꝛ voꝛv ſkama ſtvnꝺ vtí. komv ſvn̄an at ıſlꝺ̕í. ɡekk þa veðꝛıt a lꝺ̕ ſıɡlꝺv ueſtr ꜱͣ ı haꝼ ut ꝼenɡv mıkın̄ rett n bẏr ɡaꝼ ſıɡlꝺu þr at lꝺ̕ı. nɡı ſa þͬ ꝼẏʀ heꝼðı komít t ıſlꝺ̕z. þr ſıɡlꝺv þa ın̄ a ꝼíoꝛꝺ mıkın̄ bar þa at hínv veſtra lꝺ̕ı. ſa þͬ ꝼ boða eína haꝼn leẏſvr. beıttv ſem þveraz auſtr ꝼ lꝺ̕ıt allt t þꜱ ꝼıoꝛðꝛ ꝼ þm. Sıɡlꝺv þr ın̄ a ꝼıoꝛðın̄ unꝺz lok ſk͛ıvm ollv̄ brımí. þa lavɡðv þr at neſı eínv. la þͬ eẏ eın̄ ꝼ vtan. n ſkamt t lꝺ̕z Bıoꝛn ɡekk a bt nokkvr͛ m. h bað ſ. m ekkı ſeɡͣ. ꝼᷓ ꝼerꝺū þra ꜱͣ at þm ſtæðı vanꝺꝛæðı vanꝺꝛæðı aꝼ þm. þr ꝼͣ nu t bıearınſ. hıttu m at mlí. þr ſp̕. þꜱ ꝼẏrſt hvͬ þr v͛ı vıð komn͛. en̄. ſ. at ꝼıoꝛðꝛın̄ het bɡͬꝼ̕ en bæʀín̄ at. bɡ en bonꝺín̄ Gꝛímr. Bıoꝛn kanaðız bꝛatt v G. ɡekk t ꝼunꝺar v h G. ſp̕. huͭ h v͛ı. Bıoꝛn neꝼnꝺı ſık ꝼoðvr ſın̄. G. all kvnnıɡ ætt hſ bauð hm allan ſın̄ ꝼoꝛbeína. B. þektız þ. G. ſp̕ huͭ ꝼleıra v͛ı uðınɡa man̄a a þ ſkípí. h. ſ. at þͬ þoꝛa ꝺ. þoꝛıſ h͛ſırſ eıɡín kona hſ. G vͬð ɡlaðꝛ v þ kvͭ þoꝛı v͛a ꝼoſtbͦꝺ᷑ ſın̄. bavð þm þnɡͭ mm m; þm. B. þektız þ val. nu ꝼluttr ꝼarmr aꝼ ſkıpı þra v í tun at boꝛɡ ſettv þͬ bvðır ſínar e͛v þ kallaðar Bıarnͬ toðvr ſíðan pt͛ þ ꝼͦ þau t vıſtar m; Grımı. h haꝼðı allꝺ ꝼæʀ́ı karla m; ꜱ͛ en .l. vıɡᷓ man̄a þ er heíma m. hſ. þ havſtıt at ſkıp kō aꝼ noꝛeɡı t ıſlꝺz ſa kv ꝼlavɡ at B. mꝺı hlaupız haꝼa avſtan m; þoꝛv. ekkı at raðı ꝼrænꝺa har. at kɡꝛ heꝼðı h ꝼ þa ſok ɡoꝛt vtlæɡían. þa kallaðı G. B. t malſ v ſık. ſp̕. hv͛ſv ꝼarıt haꝼꝺı kvanꝼanɡ hſ hvͬt þ ɡoꝛt at ꝼrænꝺa raðı. þꜱ æ vn ꝼ kẏnꝼ͛ðar ſaBrẏnıolꝼſ ꝼ̕. þínſ at ek munða æ vıta hıt ſan̄a aꝼ B. ſv̕ Satt heꝼ͛ ek ſaɡt þ͛. en æ matt v þꜱ kun̄a mık. þott ek ſeɡðı þ͛ æ þ þv ſpvrðır æ n þo ſk nv v ɡɡ̄a at þ æ at ꝼrænꝺa raðı ɡoꝛt. þa m. ſkalla G. reıðꝛ mıok. h vͬt v ꜱͣ ꝺıarꝼr at tv ꝼoꝛt a mın̄ ꝼunꝺ. eðꝛ vıſſír þv æ hv͛ vínatta m; okkr þoꝛı vͬ. B. ſv̕. ıſſa ek at m; ẏkkr ꝼoſt bꝛæðꝛa laɡ mıkıl vınatta. þ ſotta ek þık. heím at mık heꝼ͛ her at boꝛıt. k vıſſa at munꝺı ekkı tıoa at ꝼoꝛðaz þık. vn nv v͛a a þınv vallꝺí hv͛r mın̄ hlvtı ſk v͛a. n ɡoðſ vænt͛ ek at þ͛ ek em heımaþın̄. þa ɡekk ꝼram þoꝛolꝼ. ſon G. laɡðı t moꝛɡ oꝛð bað ꝼoðvr ſ. at h ɡıæꝼı. B. þta æ at ſauk. er h haꝼðı tek v hm. mͬɡ͛ aðrír lavɡðv þͬ ɡoð oꝛð t. kō þa ſvo at G. ſevaðız ſaɡðı at þ. mꝺı þͬ mıklv raða tak tv v hm eꝼ þv vıll vırð h ſva at tv v͛ðír ꝺuɡanðı ꝺꝛenɡꝛ aꝼ þ. þoꝛa ol barn ſvmarít. þ mǽr kolloð aſɡ͛ðꝛ Bera kona G. ꝼekk meẏıvn̄ı ꝼoſtrv. Bıoꝛn vetn m; G. þoꝛolꝼr ɡ͛ðı ꜱ͛ kært v h hm ꝼẏlɡív ſamr. n vr kō þa eın̄ ꝺaɡ at þ. ſp̕ ꝼoðvr ſ. hv͛t rað h ſæı ꝼ rn̄ı vetr ɡeſt ſınū. eðꝛ hv͛ıa a ſea h vıll ueıta hm. G ſp̕. þ. ımotı hvͭ B ætlaðız ꝼ at b͛az. þ. ſv̕. h vıll ꝼara t noꝛeɡſ. eꝼ h mættı þͬ ı ꝼðı v͛a. þættı þ t líɡɡͣ at tv ſenðır m t þoꝛıſ bıoðír ſætt͛ ꝼ B mun þoꝛ͛ mıkılſ vırða þín oꝛð Svo kō h ſínū ꝼoꝛtolv̄. at G. ſkıpaðız val v hſ ꝼoꝛtlvr. h ſenꝺı m vtan vm ſvmarít m; ȷarteɡnv̄ tıl þoꝛıſſ. at bıoða ſætt͛ ꝼ B. n Brẏníolꝼr vıſſí þta. þa laɡðı h allan huɡ at bıoða ſættır ꝼ Bíoꝛn ſon ſın̄. þa kō ſvo at þoꝛ͛ tok ſættır ꝼ B. Sa h nv hv hvͬ komít at hm þta nv t ſæmꝺar. n ſenꝺı m G. m; þoꝛı uetrín̄. B. þn vetr m; ɡꝛımí. n ept͛ varıt ꝼͣ ſenꝺı m G. vt t ıſlꝺ̕z. er þr kōa heı̄ vm havſtít. þa ſeɡͣ þr þav tıðenꝺı at B ı ꝼð þeɡín̄ ı noꝛeɡí. B. þría vetr m; G. n varıt ept͛. bıoz h t ꝼ͛ðar ſkıpv͛ıar hſ. n e͛. B. var bvın̄. ſaɡðı B͛a at vıll at aſɡ͛rðꝛ ſe ept͛ ꝼoſtra har. B. þektız þ ꝼæꝺꝺız þͬ v m; þm Grı̄ı. Bıoꝛn ɡaꝼ þm ɡoðar ɡıaꝼar aðꝛ h rez ıbͦtt. þ. rez t ꝼ͛ðar m; B. ꝼekk G hm ꝼarar eꝼńí ɡott. Foꝛſt þm val kōu aꝼ haꝼí vtan at ſoɡn ſǽ For B t ꝼoður ſ. þ. m; hm. tok Brẏnıolꝼr val vıð þm. þa þoꝛı ɡoꝛ oꝛð loɡðv þr ſteꝼnv ſın amıllū. kō þͬ Brẏnıolꝼr m; mıkla ſveıt man̄a. rẏɡðv þr þa ſætt͛ ſınar. Greıꝺꝺı þoꝛ͛ þa v ꝼe ꝺ. ſın̄ar þ attı ı hſ ɡarðı. tokv þr þa v vínꝼenɡı ſıtt m; mæɡðū. ꝼᷓ eırıkı bloðox arallꝺꝛ kr haꝼðı ȷaꝼnᷠ atſetu a haurða lꝺ̕ı eðꝛ roɡa lꝺ̕ı at ſtoꝛ bvm ſınvm at ut ſteíní eðꝛ a auɡvallꝺz ſtoðū eðꝛ ꝼıtıū. n þn vetr nv rætt kr noꝛðꝛ ı lꝺ̕ı. n er þr Bıoꝛn þ. hoꝼꝺu v͛ıt eın̄ vetr ı noꝛeɡí vr kō. bíoɡɡv þr lanɡſkıp mıkıt oꝼlvꝺv t ꝼͦ ı vıkınɡ ı avſtr veɡ. heı̄ at havſtı m; mık ꝼe en þr komv heı̄. þa ſpurðv þr at kr a roɡa lꝺ̕ı ætlaðı at ſıtıa þͬ vetṅ. ok þa .. kr at ellꝺaz mıok. en ſſ. hſ þa mͬɡ͛ a leɡɡ komn͛. ıʀıkr bloð ex þa a vnɡv̄ allꝺ h m; þoꝛı h͛ſı. kr vn̄í ıʀ̕. meſt ſſona ſína. þr B. þ. ꝼͦ a aurlꝺ̕ t þoꝛíſſ hoꝼðv karꝼa þn er xıí rerv m a boꝛð. Skıp þ hoꝼðv þr ꝼenɡͭ ı h͛naðı ſvmarıt. þ ſteínt allt ꝼ oꝼan ſéo. n þr kōv t þoꝛıſſ. ꝼenɡv þr þͬ ɡoðͬ. v tokur þͬ hð en karꝼın̄ ꝼlavt ꝼ bænv̄ tıallꝺaðꝛ. þ eın̄ ꝺaɡ þr B þ. ɡɡ̄v t ſkıpſínſ. þr ſa at ıʀ̕ kſ ſon þͬ. ɡekk vt a ſkıpͭ en ſtvnꝺv̄ a lꝺıt v. n lotū hoꝛꝼðı h a ſkıpͭ. þa m. B t þ. ıok vnðꝛaz kſ ſon ſkıpͭ Bıoð þu hm at þı ɡ k ɡͣ ſkıpͭ at ɡíoꝼ. þt ek veıt at h v͛ðꝛ okkr at lıðı v kɡ ꝼoð᷑ hſ eꝼ h þıɡɡꝛ. þt ek heẏrı þ ſaɡt at h þvnɡan haꝼı haꝼı þvnɡan hvɡ a þ͛ ꝼ ſak͛ ſkallaG. ꝼ̕. þínſ. þ. kvͭ þ mꝺv v͛a ɡott rað. Ganɡa þr nv oꝼan t ſkıpſınſ. þ. m. anꝺlíɡa hẏɡɡꝛ þv at ſkıpínv kſ ſon. eðꝛ hv͛níɡ lıtz þ͛ a þ. ual ſaɡðı h hıt ꝼeɡꝛſta er ſkıpıt. þa vıl ek ɡeꝼa þ͛. ſaɡðı þ. eꝼ þv vıll þıɡɡͣ. k vıl ɡıarna þıɡɡͣ ſaɡðı ıʀıkr. n þ͛ mvn þıkkía lıtıl lavnín þott ek heıta þ͛ vınattu mın̄ı. n þo ſtenðꝛ þ t vanar eꝼ ek lıꝼí. þoꝛolꝼı kuᷦ þıkkıa lavnín mıklv meıra v͛ð en ſkıpͭ. ſkılꝺuz nv m; vínattv. var kſſon nv allkatr v þa Ok nokk᷑u ſıðaʀ. kv̄v þr B. þ. a ræður v þoꝛı hvͬt kr heꝼðı þvnɡan hvɡ á þ. h ꝺẏlr þꜱ ekkı. þa vıllꝺı ek ſaɡðı B. at tv ꝼærır a ꝼvnꝺ kſ bẏrıaꝺır ml þ. v h. þt eıtt ſk ẏꝼ͛ okkr baða lıða. þt ꜱͣ ɡ͛ðı h v mık vt a ıſlꝺ̕ı. þoꝛ͛ het ꝼ͛ðın̄ı bað þa vıta. eꝼ eırıkr kſ ſon vıllꝺı ꝼͣ. nv ſpẏrıa þr h at. h heıtr ꝼ͛ðın̄ı. ꝼara þr B. þoꝛolꝼr heı̄ ı ſoɡn. n þr þoꝛ͛ eırıkr. ſkıpa karꝼan̄. ꝼͦ ſvðꝛ t kꜱ hıttv h a havrða lꝺ̕ı. ok kr v þm veɡſamlıɡa. þͬ hð. barv nv v þta mal ꝼ kɡ. ſaɡðv at ſa aðꝛ þͬ þ. het ſkallaG. ſon vıllꝺū v þꜱ bıðía at þ͛ letıt h æ ɡıallꝺa. þott B beıttız nokkut bꝛoɡðv̄. hoꝼðu þͬ ẏmſır betr. kr ſv̕ hellꝺꝛ ſtutt. kvat mıkın̄ hríma ſtaðıt haꝼa aꝼ ſſ. kvellꝺvlꝼſ. let mıkla vn at þꜱı mvnꝺı lıkr ſınv̄ ꝼrænꝺv̄. e͛v þr allır oꝼſa m mıklır. hırða æ v hv͛n þr eíɡa. ırıkr kſ ſon ſaɡðı at þ. heꝼðı vínɡaz v h ɡeꝼıt hm aɡeıt ſkıp. þ ſem nv hoꝼv̄ h͛. heꝼ͛ ek heıtͭ hm vínɡan mın̄ı. vnv ꝼaır t v͛ða at vınɡᷦ v eꝼ þꜱum ſk ekkı tıoa ꝼẏrſtr heꝼ͛ t oꝛðıt at ɡ͛a ſoma. mvnt v æ þ v͛ða lata vm þn man̄ ɡaꝼ ɡ͛ſímı. kō h ꜱͣ ſínv mlı at kr het hm ꝼríꝺı en ekkı vıl ek at h kōı ı avɡſẏn m͛. n þv eırıkr matt ɡ͛a h ꜱͣ kæran þ͛ ſem þv vıll. en v͛a mvn an̄athvͬt. at þ͛ mvnv men̄ırn͛ mıvkarı en m͛. ella mvnt v þꜱa ſkíott ıðꝛaz. n ꝼátt mvn þ v͛a eırıkr ſaɡðı kr eꝼ þv bıðꝛ mık at ek mvna ſẏnía þ͛ pt͛ þ ꝼͦ þr ıʀ̕ þoꝛ͛ heım. letv v͛ða ſenꝺ oꝛð. þ. at h ı ꝼð þeɡın̄. Nv laɡv þr Bıoꝛn þ. ı h͛naðı mavrɡ ſvm᷑ vn̄v mꝛɡ aꝼrekſ v͛k ꝼenɡv óꝼ ꝼíar mıkla heıll þottv v͛a mıkılſ hattar men̄ ꝼra h͛naðı eırıkſ Jrıkr tok v ʀ mıklv aꝼ ꝼeðꝛ ſínū h haꝼðı þa ſokn ẏꝼ͛ haurða lꝺ̕ı ꝼıoꝛðū. h haꝼðı þa hırðꝛ ſık Ok eıtt vr bıo eıʀ̕ ꝼerð ſína t bıarma lꝺ̕z. þ. reðz t ꝼ͛ðar m; hm ſtaꝼnbuı hſ. þ. mıkıll ſterkr. J þrı ꝼ͛ð ꝼekk. ıʀ̕ ɡun̄hıllꝺͬ ꝺott᷑ uzurar tóta ꝼluttı h heı̄ m; ꜱ͛. væn kona nokkvt ꝼıolkvn̄ıɡ. vel m; þm þ. Gvn̄hıllꝺı. þ. vm vetṅ m; ıʀ̕. kɡı n ſvmarıt h ı h͛naðı. þa vͬð þ t tıðınꝺa at þoꝛa. tok ſott anꝺaðız. n nokkvrv ſıða ꝼekk Bıoꝛn ꜱ͛ an̄aʀar konv loꝼ hͭ. rlınɡſ enſ avðɡa oꝛ ſtr. þav attv ꝺ. ɡun̄hıllꝺꝛ hͭ. aðꝛ þkell þẏrnıꝼotr. h bıo a haloɡa lꝺ̕ı ı ꝼenhrınɡ. þͬ het a aſkı. h attı þrıa ſſ. eın̄ haꝺꝺínɡꝛ an̄aʀ berɡnvnꝺꝛ. þrıðı tlı hın̄ ſkamı Berɡavnunꝺꝛ ſtekr vꝺæll. aɡíarn. tlı ekkı hʀ rıð vaxın̄. ramr at aꝼlı. n haꝺꝺınɡꝛ la ı vıkınɡ. ſeallꝺan heíma. llır þr hellꝺꝛ ovınſal͛ ꝼeɡͬ. . bıoz t ıſlꝺ̕z at ꝼın̄a ꝼ̕. ſın̄. h haꝼðı þa lenɡı abꝛott v͛ıt. h haꝼðı þa o ɡꝛẏṅı ꝼıar mͬɡa ꝺẏrɡpı m; ꜱ͛. n h bvın̄ t ꝼerðar hıttı h ı kɡ. n þr ſkılꝺvz. þa ſellꝺı h ı henꝺꝛ þ. exı er h kuᷦ ſenꝺa ſkallaG. mıkıl ɡvllbuín. þ hın̄ beztı ɡpr. þ. ɡꝛeıꝺꝺız val ꝼ͛ð ſín kō ſkıpınu ı bɡar ꝼıoꝛð. ꝼoꝛ heı̄ t ꝼoðvr ſ. vͬð þͬ mıkıll ꝼaɡna ꝼvnꝺꝛ. nv ſett v ſkıpít. n þ. ꝼoꝛ heı̄ v xí. man̄. n h kom heı̄. þa h kveðıv eıʀ̕ kꜱ. G. ꝼeðꝛ ſínū ꝼærðı hm exína er kr ɡaꝼ hm. h tok v leıt ꝼeſtı u ẏꝼ͛ rvmı ſínv. þ havſtıt at G. let heı̄ reka auxn t hoſ. h let leıða tua ſaman a vıxl. h tok ſteın eın̄ val mıkın̄ let vnꝺır halſana Gekk h nv t m; exína kſ naut hıo exın̄a ꜱͣ at aꝼ ꝼukv hoꝼvðín. en exín hlıop ı ſteının̄ ꜱͣ at muðꝛın̄ bꝛaſt vr exín̄í allt ıɡɡ̄nū h͛ðuna. h leít í eɡɡína ɡekk ın̄ ſıðan ı ellꝺhꝰ. ſkaut hı v a hvrꝺ ſa la þͬ vetṅ. varít lẏſtı þ. ẏꝼ͛ þ at h ætlaðı vtan ſvmͬıt. G. lattı h kvͭ þa ɡott heılv̄ vaɡní heı̄ at aka. heꝼ͛ þv nv ꝼͬıt ſæmðar ꝼꝛ mıkla. ak nv v ꝼıarhlvt. ꜱͣ at þv ſer ɡıllꝺꝛ mͬ. þ. kvez ꝼͣ mꝺv eın hv͛ıa ꝼꝛ en þa kvͭ h mꝺv ſtað ꝼeſtaz h kıǣı aptr. n aſɡerðꝛ ꝼoꝛſtra þın ſk ꝼͣ m; bauð Bíoꝛn þ erenꝺı t þín. G. kvͭ h raða mꝺv. n ꜱͣ ſeɡ͛ hvɡꝛ at v ſíaímz æ optͬr. Sıðan ꝼoꝛ þ. t ſkıpſ. bıo þ. n aðꝛ þr ꝼærı ꝼᷓ boꝛɡ tok G exına kſ navt ſellꝺı ı henꝺꝛ þ. kvͭ vıſv Lıɡɡͣ ẏɡɡſ ı eɡɡív. a ek ſveıɡͬ kavr ꝺeıɡa. ꝼáx ꝼox ıllt ı oxı. vnꝺ vͬɡſ ꝼlavɡvr mͬɡͬ. arɡhẏrnv lat tv arna. aptr m; reknv ſkaptı. þaurꝼ ɡı v͛ı þo þrar. þ var enɡa hrınɡa ɡıauꝼ hínɡͭ. ꝼᷓ katlı blunꝺ þat haꝼðı oꝛðıt t tıðínꝺa vt meðan þ. vtan at ſkıꝼ kom ı bɡar ꝼıoꝛð aꝼ noꝛeɡí. ketıll kallaðꝛ ketıll blvnꝺꝛ. er ſkıpıt attı Geı het ſon hſ þr ætlvðv at ꝼa ꜱ͛ bvſtað a ıſlꝺ̕ı. h kō ſıð ſvmͬſ. G. vıſſı oll ꝺeılı a hm bauð hm heı̄ tıl ſín. h þa þ. þͬ vetṅ m; G. þn vetr bað Geı þvnar. ꝺott᷑ ſkalla G. þ at raðı ɡoꝛt. n varít vıſaðı h þm t lꝺ̕z koſta. u ꝼᷓ lꝺ̕ı olaꝼſ m; hvıt ꜳ nıðꝛ ꝼᷓ ꝼloka ꝺal. Bıo ketıll ı þranꝺar holltı. n Geı ı ɡeırſ hlıð. hſ ſon blvnꝺ ketıll. Skalla G hen̄tı mık ɡaman at leıkv̄. þa knattleıkͬ tıðır. þa ɡott t ſt͛kra man̄a. en þo haꝼðı enɡı aꝼl v G. h þa hníɡın̄ at allꝺ. þoꝛðꝛ h a vnɡv̄ allꝺ. h ꝼoſt eɡılſ. ɡıll míok at ɡlímū all kappſamr hellꝺꝛ reıðın̄. n allır baðv ſſ. ſına hellꝺꝛ væɡía v h. knattleıkr laɡðꝛ a hvítr vollv̄ all ꝼıolmr. ſottv m þɡͭ tıl mıok heıma m G ſottv þɡͭ t. þoꝛðꝛ ꝼ þm. n . þa ví. vetra ɡamall. þr komv hvıtr uollv. mm t leıkſ ſkípat. þͬ mͬt ſma ſveına hoꝼðv þr an̄an leık. ɡıll hlavt at leıka v þn ſveın Grímr hͭ. h hǽnɡſ ſon. x vetᷓ ɡamall. ſt͛kr. n þr lekvz v. Grímr ſt͛karı. ɡ͛ðı h þn mun allan h ſterkarí. . reıꝺꝺız hoꝼ u knatttreıt lavſt G. m; n G. tok h honꝺv̄ rak h nıðꝛ ꝼall mık. hellt hm nıðꝛı lek h ılla. kuᷦ mꝺv meıða h eꝼ h kẏn̄ı ſık æ. . ſtoð v ɡekk h óꝛ leıkínv̄ en ſveınarn͛ hloɡv at hm. . ꝼoꝛ t þoꝛðar ſaɡðı hm hvͭ haꝼðı ɡerz. h m. k ſk ꝼͣ m; þ͛ ſko v heꝼna hm. þoꝛðꝛ ꝼekk ı honꝺ hm ſkeɡɡ exı eına. ɡɡ̄v nv t ſveínaleıkſınſ. haꝼðı G. þa hent bollın̄. þa hlıop . at G. ſottı exına ı hoꝼvðıt ꜱͣ at þeɡar ſokk at hamrı. ɡɡ̄v þr nu ıbꝛutt t ſın̄a man̄a. Nv hlavpa mẏra men̄ t vapna. ſva hvͬırtueɡɡıv. Olaꝼr ꝼoꝛ t bɡar mͣ. hſ m. þr mıklv ꝼıolmrı ſkılaz at ꜱͣ bunv. ꝼ þꜱv hoꝼvz ꝺeılvr m; þm Olaꝼı. þr boꝛðvz v Grıſſ . ꝼell þͬ .vııȷ ̄ hænɡꝛ ſʀ t o lıꝼıſſ. en ɡıll kō heı̄ þa ꝼanz G. ꝼatt t hſ. en b͛a moðır hſ kvͭ h mꝺv v͛ða vıkınɡ kvͭ þ mꝺv ꝼ lıɡɡͣ ꝼa hm h͛ſkıp þeɡͬ h heꝼðı allꝺꝛ t þꜱ a q . v̕. þ mælltı mín moðır. at ſkẏllꝺı kavpa. ꝼleẏ ꝼaɡꝛar rar. ꝼͣ bꝛvtt m; vıkɡv̄. ſtanꝺa v ı ſtaꝼní. ſtẏra ꝺẏrv̄ kneʀı. hallꝺa ꜱͣ t haꝼnͬ havɡɡͣ man̄ an̄an þa . xıȷ uetᷓ. h ſvo mıkıll vextı at ꝼaír ȷaꝼnſtoꝛ͛. h ꝼvlluɡ͛ðı þa ꝼleſtv̄ mm a t aꝼlı. h mıok at leıkv̄. þ eın̄ ꝺaɡ at þm þoꝛðı eɡlı ætlat tveımr amotí. ſkalla G. þ eítt ſın̄ þa er leıkr at bɡ var leık ſvðꝛ ı ſanꝺvık. þa þr eɡıll þoꝛðꝛ motı ſkalla G mæðız h ꝼ þm ɡekk hm þa v͛r. n aptanın̄ ept͛ ſolar ꝼall. þa ɡe þm v͛r. ɡ͛ðız G. þa ꜱͣ ſterkr at h tok þoꝛð v rak nıðꝛ ꜱͣ hͬt at h lamꝺız allr auðꝛv meɡín ꝼekk þeɡͬ bana. pt͛ þ ɡꝛeıp h t . þoꝛɡ͛ðꝛ bꝛak ambatt G. haꝼðı ꝼoſtrat .. mıkıl ſt͛k ſem kͬlar. m. hamaz þv nv G. ſ. a ſẏní þínū. G. let þa . lauſan þreíꝼ t har. n bꝛaz vnꝺan en h eptır hı ꝼͦ ꜱͣ vt ı ꝺıɡra neſ þa hlıop a ſvnꝺ en h kaſtaðı ept͛ he ſteını mıklū h kō mıllū h͛ða hı kō hvͬkı v ſıðan. þ nv kallat bꝛakͬ ſvnꝺ n ept͛ kvellꝺıt . kō heı̄. þr ꝼeðɡͬ reıðır mıok. Gekk G vnꝺır boꝛð alþẏða mͣ. . æ komın̄ ı rum ſıtt. h ɡekk t ellꝺa ſkala at þm man̄ı þͬ haꝼðı v͛k ſtıoꝛn ꝼoꝛrað m; G. hm mıok kıæʀ hıo h bana hɡɡ ɡekk ept͛. n ſkallaɡmr ræꝺꝺı ekkı þta kẏrt n þr ꝼeðɡar mælltvz ekkı v. n hıt næſta ſvmͬ ept͛ kō .. t ꝼẏ ꝼᷓ ſaɡt. vͬð þta tıl tıðenꝺa m;an h vtan. n h haꝼðı v͛ıt vetr a ıſlꝺ̕ı þa bıo h ſkıp ſıtt ı bꝛakͬ ſvnꝺı h albuın̄. þa þ eın̄ ꝺaɡ ɡıll ɡek t ꝼoðvr ſınſ bað h ꝼa ꜱ͛ ꝼarar eꝼnı. þt ek vıll ꝼͣ m; þ. G. mlı. heꝼ͛ þv nakkuat rætt þta v þ. ɡıll kvͭ þ æ v͛a. G. bað h þ ꝼẏrſt ɡ͛a. n . vaktı þ v þ. kvͭ h þꜱ onɡa vꜳn v͛a at ek ꝼlẏtıa þık. abꝛott. ꝼaðır þın̄ ma æ v þık tæla. þa ber ek ekkı t þꜱ travſt at haꝼa þık m; m͛. þt þͬ hlẏðır ekkı ſlıkt ſkaplẏnꝺı ſem heꝼ͛ þv. v͛a ma þ ſaɡðı at þa ꝼarı hvͬɡı okka nottına eptır ɡerðı a vt ſẏn̄ınɡ æꝺı veðꝛ n nottına mẏrkt var oꝛðıt ꝼlæða tok þa kō ɡ̕ þͬ at er ſkıpıt la h ɡekk vt a ſkıpͭ ꝼ vtan tıollꝺ. hıo h ıſvnꝺꝛ ꝼeſtar a vtbvꝛða vͦ. ɡekk h þeɡͬ v aꝼ bꝛẏɡɡıun̄ı. h ſkavt þeɡͬ bꝛẏɡɡͮn̄ı hıo ꝼeſtͬ þær ær lꝺ̕ı vͦ. rak þa ſkıpͭ vt a ꝼıoꝛðın̄. n er þr vrðv varır v at ſkıpıt rak vt þa hlıopv þr a bat ſkıpͭ. n ſkıpͭ rak ẏꝼ͛ ı anꝺa kıl. a eẏrar u. n . ꝼoꝛ heı̄ er men̄ vrðv varır v bꝛaɡð . þa kvez h mꝺv bꝛatt ɡ͛a þm meírı eꝼ þr ꝼlẏttı h æ abꝛvtt ttv m þa hlvt at m; þm. bꝛæðꝛū. ok þ. v hm ꝼͦ nv vtan vm ſvmͬıt ɡꝛeıꝺꝺız þm val. komv at havrða lꝺ̕ı ꝼͦ ı ſoɡn. n þͬ hoꝼðv þav tıðenꝺı oꝛðıt vm vetn at Brẏnıolꝼr haꝼðı anꝺaz. n ſſ. hſ hoꝼꝺv ſkıpt arꝼı aꝼðı þoꝛðꝛ avrlꝺ̕. en Bıoꝛn hlavt an̄an buſtað ɡoðan h kallaðꝛ Bıoꝛn haullꝺꝛ. . ꝼoꝛ a ꝼv̄ꝺ Bıarnͬ aſɡ͛ðꝛ ꝺott͛ hſ arꝺ þͬ ꝼaɡna ꝼvnꝺꝛ mıkıll. kona vǽn vðvlıɡ. . ꝼoꝛ tıl ıʀ̕ kſ ok þr ꝼvnꝺvz bar þ. ꝼram lanɡſkıpſ ſeɡl. h ſaɡðı ꝼoðvr ſın̄ haꝼa ſent kɡı. kr tok val v ɡıoꝼın̄ı. bauð þ. m; ꜱ͛ at v͛a. . þakkaðı kı val. en þo ꝼoꝛ h t þoꝛıſſ h͛ſıſſ. bauð þoꝛ . hm m; ꜱ͛ at v͛a. þ þekttız . n þa er an̄ar ſa m; ſk t vıſtar ꝼara. en þ bꝛoðır mın̄. heꝼ͛ h ekkı ꝼẏ heıman ꝼarıt þarꝼ ek at veıta hm um ſea mína. ꝼͣ þr nv t þoꝛıſ. h attı ſon rın bıoꝛn hͭ. h nokkvrv ellrı en . h ſnema mıkıll ſt͛kr. ɡıll ɡ͛ðı ꜱ͛ tıtt v ʀınb. var hm ꝼẏlɡıv ſamr. n hellꝺꝛ ꝼatt m; þm bꝛæðꝛum. oꝛolꝼr hoꝼ þ mꜳl v þoꝛı hv͛ſv h mꝺı þ taka. eꝼ h bæðı aſɡ͛ðar ꝼrænꝺ konv hanſ h tok þ val kvez mvnꝺv ꝼlẏtıa v Bíoꝛn. þa ꝼͦ þr noꝛðꝛ ı ſoɡn t B. tok h val v þm. . bar v erenꝺı ſıtt v B. hoꝼ v bonoꝛð ſıtt bað aſɡ͛ðar. ꝺ. hſ B tok þ val. var þ avð ſott bæðı v B. ſuo v ha. ꝼͦ þͬ þa þeɡͬ ꝼeſtar ꝼram a kvðın. bꝛvllaupſ ſteꝼna. Skẏllꝺı ſv veıtzla v͛a havſtıt m; B. ꝼoꝛ nv þ. heı̄. n at þrı ſteꝼnv kom. þa bavð þ. moꝛɡū mm m; ꜱ͛ t þrar veıtzlv. þr bvn͛ tok . ſott mattı hv͛ɡı ꝼͣ. þr þoꝛ͛ hoꝼðv lanɡſkıp mık ꝼͦ nv ꝼ͛ꝺar ſın̄ar vnꝺz þr komv t B. þͬ at veıtzlv ꝼoꝛ val ꝼram ſæmılıɡa ꝼᷓ olvı Aulꝼv͛ h ꝼoꝛſtıoꝛı þoꝛıſ h͛ſıſ. h haꝼðı ſkvllꝺa heı̄tur ꝼehırðır hſ. ꜱͣ nv t at aulꝼ͛ attı heíman ꝼ͛ð at heı̄ta lꝺz ſkvllꝺır þoꝛ͛ſ haꝼðı roðꝛar ſkvtv þr xí. ſaman ɡlı batnͬ ſottͬ þeɡͬ þr þ. abꝛuttv. h kō at mꜳlı v avlꝼı at h mꝺı ꝼͣ m; þm þr v hm. ꝼ͛r . m; þm h haꝼðı vapn ſın oll. ꝼͦ nv ꝼ͛ðar ſın̄ar ꝼenɡv veðꝛa bꜳlk harðan. n þr ſottv val ꝼ͛ðına toku roðꝛar leıðı hoꝼðv mıok ȷn̄an vtt Sva bar t ꝼerð þra at þr komv aptan ꝺaɡſ t atla eẏear. lavɡðv þr at lꝺı. n þͬ ı eẏıvn̄ı bv mık eıʀ kr attı en þͬ þͬ reð ꝼ ſa er Barðꝛ h kallaðꝛ atleẏıar barðꝛ h ſẏſlv mͬ eıʀ kſ. ekkı h kẏnſtoꝛr en kıæʀ eı kı Gvn̄hıllꝺı. þr avlꝼv͛ ſettv v ſkıpͭ ɡɡ̄v t bıarınſ hıttv Barð utı ſavðv hm ꝼ͛ð ſına þr vıllꝺv v͛a þͬ nottına Barðꝛ ſa at þr mıok vat͛ ꝼẏlɡꝺv þm ı ellꝺa ſkala. þ ꝼᷓ oðꝛv̄ hvſunū let h ɡ͛a ellꝺ mıkın̄ ꝼ þm þvrka klæðı þra. þa m. Barðꝛ Nv mvnv̄ ſetıa ẏðꝛ boꝛð ek at ẏðꝛ mvn ant at ſoꝼa er þ͛ ervt moð͛ vlꝼı lıkaðı þ val Nv ſett boꝛð ɡeꝼın̄ matr bꝛavð ſmíoꝛ ſettır hıa ſkẏraſkͬ ſtoꝛ͛. Barðꝛ m. harmr er þ mıkıll er ekkı avl ȷn̄ı at ek meɡa ꝼaɡna ẏðꝛ ſem ek vıllꝺı v͛ðı þ͛ nv at bıarɡaz v þ ſem t er. Fenɡuz þr ꝼaſt þẏrſt͛ mıok ſvpv ſkẏrıt þa let B. b͛a at þm aꝼra ꝺꝛvkkv þr h. B m. ꝼvſſ mꝺa ek at ꝼa ẏðꝛ betᷓ eꝼ t v͛ı halm ſkoꝛtı þͬ æ ı huſínv. bað B þa leɡɡıaz t ſveꝼnſ ꝼᷓ aɡlı þm olvı þetta kvellꝺ kō t atleẏıar ıʀ̕ kr Gvnhıllꝺꝛ haꝼðı Barðꝛ bvıt þm veıtzlv ſkẏllꝺı þͬ v͛a ꝺıſa blot veıtzla hín bezta ꝺꝛẏkkıa mıkıl ın̄ı ı ſtoꝼvn̄ı kr ſp̕ hvͬ Barðꝛ v͛ı h ſa h æ. hm ſaɡt at h tok v ɡeſtv̄ hv͛ır e͛v þr ɡeſtır ſ. kr at h lætr ꜱ͛ ſkẏllꝺᷓ en v͛a ȷn̄ı hıo oſſ aꝺꝛ eın̄ ſaɡðı at þ m þoꝛíſſ herſıſ komnír kr m. ɡanɡı ept͛ hm kallı þa hınɡat Nv ɡɡ̄a þr ȷn̄ ꝼanɡnͬ kr þm val m. at vlꝼ͛ ſkẏllꝺı ſítía ı aunꝺueɡı ɡaɡnv͛t ꜱ͛ ꝼͦnavtar hſ vtar ꝼᷓ þr ɡ͛ðv ꜱͣ. ſat . nv nærrı hm þm nv boꝛıt aul at ꝺꝛekka Foꝛv mın̄ı mıok ꝼram ſkẏllꝺı aꝼ hoꝛnv̄ ꝺꝛekka. a leıð kuellꝺıt ɡoꝛꝺvz m avlꝼ͛ſ oꝼær͛ Sum͛ ſpıo þͬ ı ſtoꝼvn̄ı en ſvm͛ komvz vt Barðꝛ ɡekk þa at ɡaꝼ þm ꝺꝛẏkkın̄. þa tok ɡıll v hoꝛnı B ɡat avlꝼı ꝺꝛakk aꝼ B. ſa at h þẏrſtı mıok ꝼærðı hm þeɡͬ hoꝛn ꝼullt bað h aꝼ ꝺꝛekka tok v hoꝛnınv kvͭ v Saɡðvð ſveı ꝼlaɡða. ſvmbl ek loꝛ ı þer kvmbla. þ tel ek blıotr þͬ bletvð. bꝛaɡvıſan þık ꝺıſır. leẏnðv t allſ t ılla. o kvn̄a þ͛ rvn̄a ıllt haꝼıt bꝛaɡꝺ oꝼ bꝛvɡðıt barvðꝛ hvɡͬ ꝼꜳrı. h bað h ꝺꝛekka hætta ꝼlımtvn. ꝺꝛakk hv͛t er at hm kom ꜱͣ ꝼ avlꝼı. þa ɡekk Barðꝛ t Gvnh̕. m. ſa komın̄ er ſkom ꝼær͛ at oſſ. ꝺꝛekkr h æ ꜱͣ at h kveðı ſık æ þẏrſta þav B Gvnhıllꝺꝛ blvnꝺvꝺv ꝺꝛẏkkın̄ ꝼenɡv aul ſelıvn̄ı ꝼærðı allꝺ aɡlı bað h aꝼ ꝺꝛekka h tok v ſa at olẏꝼvıan ı. tok knıꝼ ſın̄ ſtak ı loꝼa ſın̄ h tok reıſt a rvnar reıð a bloðínv v. Rıſtū rvn a hoꝛní. rıoðū ſpıoll ı ꝺꝛeẏra. þau vel ek oꝛð t eẏrna. oðſ ꝺẏrſ vıðar rota. ꝺꝛekkvm veíɡ ſem vílıvm. vel ſkẏíanðra ɡlẏıaðra þẏıa. vıta hve oſſ oꝼ eırí aul þ er barðꝛ oꝼ ſíɡnꝺı. þa tok at lıða at vlꝼí. ſtoð . þa v leıꝺꝺı avlꝼí t ꝺẏran̄a hellt a ſverðı ſínv. n þr komv at ꝺẏrvnū. þa kō B. haꝼðı hoꝛn bað aulꝼí ꝺꝛekka valꝼarar mın̄ı. tok v ꝺꝛakk kuat. vıſv þꜱa. Avlvar mık þt aulꝼı. aul ɡ͛rır nu ꝼaulvan. at ɡeıra lǽt ek ẏra. ẏrínɡſ aꝼ ſkẏra vllunɡıſ kant v ılla. oꝺꝺ ſkẏſ ꝼ þ͛ nẏſa. rıɡna ɡetr at reɡní. reɡn bıoðꝛ hrſ þeɡna. . kaſtaðı hoꝛnınv ɡꝛeıp ſverðıt bꝛa. ẏrkt í ſtoꝼvn̄í. h laɡðı ſverðínu a barðı. mıðıū ɡɡ̄nv̄ h. ꝼell h ꝺauðꝛ nıðꝛ. n bloð ꝼıell oꝛ vnðın̄í. þa ꝼell avlꝼ͛ ɡauſ oꝛ hm ſpẏía mıkıll. hlıop vt oꝛ ſtoꝼvn̄ı en nıða mık mẏrkr nıða mẏrkr mık a tok . ráſ aꝼ bænv̄. n ı ſtoꝼvn̄ı ſa m at þr ꝼalln͛. B. avlꝼ͛ kō þa kr t let b͛a t líoſ. ſa m þa hvͭ tıtt at avlꝼ͛ la ſem vıtlavſſ en B. veɡín̄. ꝼlavt ı bloðı ɡolꝼ allt. þa ſp̕ kr huͬ ſa var hın̄ mıklı þͬ haꝼðı ꝺꝛukk meſt kuellꝺít. en̄ ſoɡðu at h ɡekk út. leıtı at hm ſaɡðı kr latıt h koma t mín pt͛ þ leıtat . ꝼan̄z h æ. n er þr komv ı ellꝺahvſıt. þa laɡv þͬ ꝼͦnavtͬ aulꝼ̕. ſ m ſpvrðv eꝼ . heꝼðı þͬ kōıt. þr ſoɡðv at h hæꝼðı kōıt tek vapn ſín t ept͛ þ. þr ſoɡðu kı. h bað þa ꝼͣ ſem ſkíotaz taka ſkıp aull þav er í eẏıvn̄ı n ı moꝛɡín lıoſt ſkm ranſaka eẏna ꝺꝛepa h þa. . ꝼoꝛ nottína þͬ t er ſkıpín vͦ. n hvͬ ſem h kō t ſtranꝺar. þa þͬ allt m ꝼ. h ꝼoꝛ nott þa alla ꝼe hv͛ɡı ſkíp n lẏſa tok h ſtaꝺꝺꝛ a neſı nokkvrv. h ſa þa eẏ éına þͬ ſvnꝺ ımıllı ꝼvrðvlıɡa lanɡt. þa þ rað hſ at h tok hıalmın̄ ſverð ſpíot bꝛavt þ aꝼ ſkaptı ſkaut þ a ſæ vt en vapnín vaꝼðı h ı ẏꝼ͛ hꝼn ſın̄ı ɡ͛ðı ꜱ͛ aꝼ baɡɡa batt a bak ꜱ͛. þa hlıop h a ſvnꝺ lettı ꝼẏ en h kō t eẏıarın̄ar. ſauð eẏ ekkı mıkıl eẏ hrıſott. þͬ ı ꝼenaðꝛ naut ſauðır la þ t atleẏíar. n h kō t eẏıarın̄ar vatt h klæðı ſín. þa ꝺaɡꝛ lıoſſ ſol ꝼarín. ıʀ̕ kr let ranſaka eẏna þeɡͬ lıoſt uͬ. þ ſeínt eẏín mıkıl ꝼan̄z . æ þa ꝼarıt a ſkıpí t anaʀ̄a eẏıa at leıta hſ. þ kvellꝺıt at xí. m reẏrv t ſauðeẏıͬ at leıta. . n þo mͬɡͬ eẏıar nǽr. h ſa ſkıpͭ ꝼoꝛ t eẏıarín̄ar. n ıx ɡɡ̄u uṗ ſkıptv leıtū. . haꝼðı laɡðz nıðꝛ ı hrıſıt ꝼalſt aðꝛ ſkıpıt kō at lꝺ̕ı. Nu ɡɡ̄v þr ı hu͛ıa leıt en þr ɡíættu ſkıpſ. leıtı ımıllı þra ſkıpſínſ. þa ſtoð . v ɡekk t ſkıpſínſ. n þr ſkıpſınſ ɡíættv ꝼunꝺv æ ꝼẏ en . komın̄ at þm. h hıo eın̄ þeɡͬ bana h. n an̄aʀ tok a rꜳſ þͬ at hlavpa a bͤkkv nokk᷑a. . hıo ept͛ hm aꝼ ꝼotın̄. n eın̄ hlıop a ſkıpͭ ſtakk v ꝼoꝛkınū en . ꝺꝛo at ꜱ͛ ꝼeſtína hlıop ut a ſkıpít. ſkıptvz þr æ lenɡı hoɡɡv̄ v aðꝛ . ꝺꝛap h. rak h vt bẏrðıſſ. þa tok h rar rerı abꝛutt ſkıpínu. Foꝛ h þa nott alla ꝺaɡın̄ ept͛ lettı æ ꝼẏ en h kō t þoꝛıſ h͛ſıſ. n aulꝼı ꝼͦnauta hſ let kr ꝼͣ ı ꝼðı aꝼ þꜱū ſavkū. n þr m ı ſauð eẏ vͦ. þa þr þͬ mͬɡar nætr ꝺꝛapv ꝼe t matͬ ꜱ͛. tokv ellꝺ ɡerðv ſeẏðı. þr ɡ͛ðv ꜱͣ mık at ſıa mattı heı̄. lavɡðv þa ı ellꝺ ɡ͛ðv víta. n þ ſeð. þa roít t þra. kr ıbꝛott. ꝼoꝛ h þa t an̄aʀar veıtzlv þr avlꝼ͛ kōu ꝼẏ heım. n . þr þoꝛ͛ . nẏkōn͛ heı̄. ꝼᷓ bꝛvllınv. vlꝼ͛ ſaɡðı tıðınꝺı ꝺꝛap B. þa atburðı þͬ hoꝼðv oꝛðıt. n h uıſſı ekkı t ꝼ͛ða . þ. all okꜳtr ꜱͣ arínbíoꝛn. þottı þm ſem h mꝺı æ aptr kōa. n ept͛ moꝛɡvnın̄ kō. . heı̄. n þ. vͬð þꜱ vıſſ. þa ſtoð h vpp ɡekk t ꝼvnꝺar v . ſpurðı m; hu͛ıvm hǽth haꝼðı unꝺan kōız huͭ t tıðínꝺa heꝼðı oꝛðıt ı ꝼꝛ hſ. þa qvat . vıſv Sva heꝼ ek leẏſtz oꝛ lıſta. lð vͬðaþͬ vͬða þ ɡarðı. ne ek ꝼɡa ꝺvl ꝺꝛẏían. ꝺað mıllꝺz Gvn̄hıllꝺͬ. at þꝼ reẏníſ þıonͬ. þr nokkur͛ hlakkar. t haſalar helíar. hel ɡēɡn͛ ꝼavr ꝺvelıa. rínbíoꝛn let val ẏꝼ͛ þꜱum v͛kv̄. ſaɡðı ꝼauðvr ſın̄ ſkẏllꝺan t v͛a at ſætta h v kɡ. þt þ mun v͛a mal at Barðꝛ heꝼðı v͛ðleıka t þꜱ h ꝺꝛepın̄. n þo aɡlı oꝼ mıok ætt ɡenɡt at ſıæaſt oꝼ ꝼ lítt at v͛ða ꝼ reıðı kꜱ. n þ v͛ðꝛ ꝼleſtū mm þunɡbǽrt. n þo mun ek koma þ͛ ı ſætt v kɡ at ſın̄ı. oꝛ͛ ꝼoꝛ a ꝼunꝺ kſ en rínbíoꝛn heıma eítt ſkẏllꝺv ẏꝼ͛ þa lıða alla. n þoꝛ͛ kō a ꝼunꝺ kſ. þa bauð h boð ꝼ . bauð ꝼeſtv ſína en ꝺō kꜱ ıʀ̕ kr hın̄ reıðaztı o hǽɡt raðū v h at kōa ̄r m. kuͭ þ mꝺv ſan̄az ꝼaðır hſ haꝼðı ſaɡt. at ſeínt mꝺı meɡa trẏɡɡͣ þa ꝼrænꝺꝛ bað þoꝛı ꜱͣ t haɡa þott ek ɡ͛ı ſætt nokk᷑a at . ſe ekkı lanɡvıſtū ı mínv ʀ. n ſakır þín þoꝛ͛ mun ek ꝼe taka ꝼ m þꜱa. Gerðı kr ꝼeſekt ſlıka ſem hm ſẏnðız. n þoꝛ͛ ɡallt allt. For h heı̄. þr þ. . m; þoꝛı ı ɡoðv ẏꝼ͛ lætı. n þr bıoɡɡív varıt lanɡſkíp mıkıt ꝼenɡv m t ꝼͦ ſvmarıt ı auſtr ueɡ h͛ıvðv ꝼenɡv óꝼ ꝼíar attv mͬɡͬ ōꝛ̄oꝛ. hellꝺv þr t t kr lꝺz. lavɡðv þͬ v lꝺ m; hlꝼſ manaðar ꝼðı kavpſteꝼnv. n þ lok. þa þr at herıa lavɡðv at ı ẏmſvm ſtoðv̄. ın̄ ꝺaɡ lavɡðv þr at v r óſ eın̄ mıkın̄. enꝺa þͬ moꝛɡ mıkıl. þr reðv þͬ t v ɡnɡv. ſkıpt ı ſveıt͛ xıı mm ſaman. þr ɡɡ̄v a ſkoɡín̄. þͬ ekkı lanɡt aðꝛ bẏɡðín tok v. þr ræntv þͬ ꝺꝛapv m en lıðıt ꝼlẏðı vnꝺan. ꝼenɡv þr onɡa vıðꝛ tokv. n a leıð ꝺaɡín let þ. blaſa lıðínv t oꝼan ɡɡ̄v. Sn͛v m þa aptr a ſkoɡın̄. þͬ ſem þa ſtaꝺðır. n ſva ꝼremı mattı kan̄a lıðıt þr komu t ſtranꝺar n þ. oꝼan komın̄. eɡıll æ komın̄. n þa tok at mẏrkıa aꝼ nott þottuz þr æ meɡa leıta hſ. ɡıll haꝼðı ɡenɡͭ ẏꝼ͛ ſkoɡın̄ xí. m m; hm. ſa þr þa ſlettur mıklar bẏɡðır Bǽʀ eın̄ ſtoð ſkamt ꝼᷓ þm ſteꝼnꝺv þr þͬ t þr koma þͬ t. hlaupa þr ı huſín ın̄ vrðv v onɡa m varır. n ꝼe þ er lavſt vͬ. þͬ voꝛv moꝛɡ hvſ ꝺvalꝺız þm þͬ lenɡí. en þr vt kōn͛ ꝼᷓ bænū. þa lıð kōıt mıllı þra ſkoɡſınſ ſottı þ at þm. Skıð ɡarðꝛ hʀ ɡoꝛr mıllv̄ þra ſkoɡarínſ. þa m. . at þr ſkẏllꝺv ꝼẏlɡͣ hm ꜱͣ at æ mættı ollv̄ meɡín at þm ɡɡ̄a. Gekk . ꝼẏrſt en þa hv͛r at oðꝝ ſvo nær at ekkı mattı mıllı þra komaz. vrır ſottv at þm ꝼaſt meſt m; lavɡv̄ ok ſkotv̄. n ɡɡ̄v ekkı ı havɡɡ ōꝛ̄v. þr . ꝼvnꝺv æ ꝼẏ er þr ɡanɡa m; ɡoꝛðvnv̄. n ɡͬðꝛ ɡekk a aðꝛa honꝺ þm. mattv æ ꝼram komaz. urır ſottv at þm ı kvína. n ſvm͛ ſottv vtan at þm lavɡðv m; ſv͛ðū ſpíotv̄ oꝼan aꝼ ɡaurðvnv̄. n ſvm͛ bárv vapn a klæðı þr urðv þr ſar͛ mıok þ næſt hanꝺtekn͛ bunꝺn͛ leıꝺꝺír ꜱva t barn̄ſ. aðꝛ ſa þn áttı mıok avðıɡꝛ. h attı ſon eın̄. þa rǽtt hvͭ v þa ſkẏllꝺı ɡ͛a. bonꝺı bað hauɡɡͣ hv͛n a ꝼætr avðꝝ. bonꝺa ſon ſ. at þa mẏrkt aꝼ nott mattı enɡa ſkemtan aꝼ haꝼa at kvelıa þa. bað h bıða mẏrɡınſ þm ſkotıð ı hvſ eítt bunꝺn͛ ramlíɡa. . bunꝺín̄ v ſtaꝼ bæðı henꝺꝛ ꝼǽtr þa hvſıt læſt ramlíɡa. en kurır ɡɡ̄v t ꝺꝛẏkkív ın̄ ı ſtoꝼv allkt͛. . ꝼærꝺíz v træẏſtír ſtaꝼın̄ t þꜱ v loſnaðı oꝛ ɡolꝼínv. pt͛ þ ꝼell ſtaꝼrın̄ h þa lavſſ þ næſt. ept͛ þ leẏſtı h henꝺꝛ ſınar m; taun̄um ꜱ͛. n þa ꝼætr ſína. leẏſtı þa h ꝼͦnavta ſína alla. en þr lauſ͛. þa leıtvðuz þr huͬ lıkaz t vtɡɡ̄v. hvſıt ɡoꝛt aꝼ tımbꝛ ſtokkv̄. n ı an̄an enꝺa hvſſınſ ſkıallꝺ þılı ꝼlatt. hlıopv þr þͬ a bꝛutu aꝼ þílít. þa hvſ an̄at þr ı kōn͛ þͬ ı tímbꝛ ueɡɡ͛. þa heẏrðv þr man̄a mal unðír ꝼætr ꜱ͛ nıðꝛ leıtvðv ꝼvnꝺv hvrð ı ɡolꝼínv luku þr þa u. þͬ ɡꝛauꝼ ꝺívp vnꝺ͛ heẏrðv þr þanɡͭ malít. þa ſp̕. . huͭ þr ſe. ſa neꝼnꝺız kı er vıð h mlı. . ſpurðı eꝼ h vıllꝺı v oꝛ ɡꝛꝼın̄ı. h kuᷦ þ vıllꝺu ɡíarna nu letu þr . ſıɡa nıðꝛ ræíp þav þr hoꝼðu v͛ıt bvnꝺnır m; ꝺꝛoɡv þr þͬ vpp ııȷ. m. kı ſaɡðı at þr ſſ. hſ tveír at þr ꝺanſk͛ hoꝼðv þr þͬ u͛ıt hertteknír hıt ꝼẏʀa ſumarıt ek val hallꝺın ı uetr. haꝼða ek ꝼıar varðueıtzlu bvſſ. n ſẏnír mın͛ þıoðír vnꝺu þr ılla v ſvı̄ koſt. n ı vr hlıopumz ıbꝛott voꝛv̄ ſıðan ꝼvnꝺn͛ rekn͛ ſıðan ı þꜱa ſtoꝼv ɡꝛoꝼ. þ͛ mun kvn̄ıkt v͛a hvſa ſkıpan vͬ vænſt tıl vt ɡɡ̄v. kı. ſaɡðı at þͬ an̄at ſkıallꝺ þılı. Bꝛıotı þ͛ þ v munū þa komaz ꝼram ı koꝛn hlavðu. n þa ut ɡɡ̄a ſem ſealꝼr vıll. þr . ɡ͛a nv ꜱͣ. bꝛıota bꝛvtv vnꝺan þılͭ ɡɡ̄v nv ı koꝛnhlavðvna þaðan t í nıða mẏrkr. þa mlu m . at þr ſkẏllꝺı ſkunða ı ſkoɡın̄. m. v aka ꝼ þ͛ e͛v kvn̄ık hẏbẏlı þa mant v ſeɡıa oſſ t ꝼeꝼanɡa. kı ſaɡðı at þͬ mꝺı æ ſkoꝛta lauſa ꝼe. lopt mık bonꝺı ſeꝼr ı. þͬ ſkoꝛt͛ æ vapn moꝛɡ. . bað þa ꝼͣ t loptzınſ. þr komu u a loprıðıt. þa ſa þr at loptít opıt þͬ líoſ ın̄ı. þͬ þıonoſtv ſveínar ın̄ı ɡ͛ðv rekkıvr man̄a. . bað m ſína utı v͛a ɡæta ꜱͣ enɡı kıæmız bꝛott. . hlıop ın̄ ı loptít ɡꝛeıp þͬ vapn æ ſkoꝛtı t ꝺꝛapv þr m þa alla þar ın̄ı. þͬ þr alvǽpní. kı ɡekk þͬ t er hlemr ı ɡolꝼínv lavk v m. at þr ſkẏllꝺı þͬ nıðꝛ ɡɡ̄a ı vnꝺír ſkemu. þr tokv þa lıoſ ɡɡ̄a þͬ nıðꝛ. þr ꝼvnꝺv þͬ ꝼehırðzlvr bonꝺa þͬ bæðı ɡp͛ ɡoð ír ſılꝼr mık ꜱ͛ bẏrðar barv t. tok v míoð ꝺꝛekkív eína mıkla bar ha vnꝺır henꝺı ꜱ͛. ꝼͦ þr þa t ſkoɡͬ. n þr kōv ı ſkoɡ̄ nam . ſtaðar m. þꜱı ꝼ͛ð allıll æ h͛man̄lıɡ. hoꝼv̄ ſtolıt ꝼe bonꝺa ꜱͣ at h ekkı t. ſk allꝺ þꜱa ſkom henꝺa ꝼoꝛv̄ aꝼtr t bearínſ latvm þa vıta hvͭ tıtt er. llır mlv þ ımotı vıllꝺv allır tıl ſkípſ. . ſettı nıðꝛ mıoð ꝺꝛekkíuna. þa heꝼr h a rſ ren̄r heı̄ t bearınſ. en h kō heı̄. ſa h at mat ſveınͬ ɡɡ̄u ꝼᷓ ellꝺa hvſı m; ſkutıl ꝺıſka ın ı ſtoꝼvna. . ſa ı ellꝺa hvſıt ellꝺ mıkın̄ ɡekk h nu þanɡat t. þͬ ſtokkar ſtorır ꝼlvtt͛ heı̄. ꜱͣ ellꝺͬ ɡıoꝛꝼu͛ ſem ſıðꝛ t at ellꝺṅ ſk leıka ı ſtokſ enꝺanū bꝛen̄r ꜱͣ ſtokkṅ. . ɡꝛeıp ſtokkın̄. h t ſtoꝼun̄ar. h ſkaut þm enꝺanv̄ loɡanꝺa ı ellꝺṅ vpp unꝺır vꝼſína ı troðnæꝼrarnͬ. ꝼeſtı þͬ ellꝺın̄ ı ſkıott. vıðꝛ la ı ɡͬðínv̄ þv bͬ. . h ꝼ ꝺẏrnar. llꝺn laſ ſkıott vıðın̄ þvrran. n þr er at ꝺꝛẏkkıvn̄ı vrðv æ ꝼẏ varır v en loɡın̄ ſtoð ın̄ ræꝼrít. hlíopv þr þa t ꝺẏran̄a. n þͬ æ ɡꝛeıð ɡenɡt bæðı ꝼ vıðínv̄ þ . vͬðı karlman̄lıɡa þott h værı ꝼa lıðꝛ. ꝺꝛap h þͬ mͬɡan man̄ ꝼ ꝺẏrunū ꜱͣ ꝼ vtı. n þ ſtunꝺ eín aðꝛ ſtoꝼan bꝛan̄ ꜱͣ at ꝼell aull oꝼan. n m ꝼoꝛuz allır. n . ɡekk t ſın̄a mͣ. ɡɡ̄u þr þa oꝼan t ſkıpa. ſaɡðı . at h vıllꝺı haꝼa mıoðꝺꝛekkíuna aꝼ o ſkıptv. n vͬð reẏnꝺar all ꝼvll aꝼ ɡullı. ſılꝼ. þr vrðv allır ꝼeɡn͛ er . kō aptr. hellꝺu þr þa ꝼᷓ lꝺ̕ı moꝛnaðı. kí var þr ꝼeꝺɡar ı ſueıt m; þm ɡlı. þr ſıɡlꝺv ſvmͬıt a leıð auſtan t ꝺanmͬkͬ. laɡv þͬ rǽntv þͬ þr kōv onɡ͛ þottu þa ſlıkır aꝼrekſ m ſem ſſ. ſkallaɡmſ. ꝼᷓ haʀ̕ arallꝺꝛ ɡoꝛmſ ſon haꝼðı þa tek v ʀ ı ꝺanmoꝛk þt ɡoꝛmr þa ꝺauðꝛ ꝼaðır hanſ lꝺ̕ıt þa h͛ſktt laɡv utı vıkɡar mıok v ꝺanmoꝛk. ka kun̄ıkt ı ꝺanm̕. bæðı a ſeo a lꝺ̕ı. ſp̕ h hvͬ ſa ſtaðꝛ mꝺı v͛a er meſt ꝼe vn mꝺı v͛a. n þr kōv ı eẏra ſvnꝺ. þa ſaɡðı kı at þͬ kaupſtaðꝛ ſa a lꝺ̕ v ı lunꝺı hͭ. ſaɡðı h þm at þar mꝺı v͛a ꝼevꜳn mıkıl. n vꜳn at þͬ mꝺı v͛a vıðꝛ taka aꝼ bɡar mm. þta mal vpp boꝛít v lıðſ m hvͬt þr ſkẏllꝺu raða t u ɡɡ̄u. n . kuͭ v̕. ſkm varū ſv͛ðv̄ vlꝼſ tanlítuðꝛ ɡlutra. eıɡū ꝺð at ꝺꝛẏıa ı ꝺalmıſkun̄ ꝼıſka. leıtı v t lvnꝺar. lẏða hv͛r ſem. bꝛaðaz ɡíoꝛū þͬ ꝼ ſıot ſolar ſeıð ſeıð oꝼaɡʀan víɡꝛa. pt͛ þ bıoɡɡvz m t vɡɡ̄v ꝼͦ t kaup ſtaðarínſ n bæıar m vrðv var͛ v oꝼðın̄. þa ſteꝼnꝺu þr ımotı. þͬ treboꝛɡ ſtaðın̄ vóꝛðuz þr þan þͬ hín ſnarpazta ōꝛ̄a. . ſottı ꝼaſt at m; ſína ſveıt þa mık man̄ ꝼall. aꝼ boꝛɡͬ mm ꜱͣ ſaɡt at . kōz ꝼẏrſtr u ı bɡa. þa hu͛r at oðꝛū lıðſ mͣ hſ. þͬ þa mık mık man̄ ꝼall ı bɡın̄ı en ſum͛ ꝼlẏðv. þr ræntu kavpſtaðın̄ mık ꝼe. en bꝛenꝺv kaup ſtaðın̄ aðꝛ þr ꝼærı ıbꝛutt. þ. hellt lıðı ſınv noꝛðꝛ ꝼ lꝺ̕ laɡðı t haꝼðnar þm bæɡðı ueðꝛ. ræntu þr þͬ ekkı. þͬ ſkamt a lꝺ v Jarl ſa rnꝼıðꝛ hͭ. n h ſpurðı at vıkɡar kōn͛ v lꝺ̕ hſ. þa ſenꝺı h m a ꝼunꝺ þra þꜱ erenꝺıſ at vıta hvͬt þr vılı haꝼa þͬ ꝼðlꝺ̕ eðꝛ æ. n ſenꝺı m kōu a ꝼvnꝺ þ. ſaɡðı h at h mꝺı ekkı þͬ herıa. þt þm þa enɡı nauzẏn t Senꝺı m kōv aptr t J. ſoɡðv hm. en h vıſſı at h þvrꝼtı æ lıðı at ſaꝼna. reıð h a ꝼvnꝺ vıkɡa ꝼoꝛ allt val m; þm. J bauð þm t veítzlv ollv lıðı þra þ ſem þ. vıllꝺı. þ ꝼerðın̄ı. ꝼͣ þr þ. e. m; xxx. man̄a n þr kōu t J. þa ꝼͣ þr t ꝺꝛẏkkív. n aðꝛ boꝛð u tekín mlı. J. at þa ſkẏllꝺı m hluta ſætı ſaman karlar kon᷑. Baru m nv hlutı ı ſkaut. tok J. v. J. attı ꜱ͛ ꝺ. ꝼða ꝼrvm vaxta ſaɡðı ꜱͣ t hlutrın̄ at . ſk ſıtıa hıa J. ꝺott᷑ ɡekk ɡolꝼ ſkētı ꜱ͛. ſtoð v ɡekk t ſætıſſ þꜱ J. ꝺ. attı. n m ſkıpuꝺvz ı ſætı. þa ɡekk J. ꝺ. at ſætı ſínu kuͭ vıſv t . uað ſkt u ſveın̄ ı ſeſſ mın̄. þt þv heꝼ͛ ſeallꝺan ɡeꝼıt uͬɡı vͬmar bꝛaðır. v͛a uıl ek eín oꝼ mína. ſatt at tv hraꝼn ı havſtı. oꝼ ſæhſollı ɡıalla vart at tu að. þͬ eɡɡíar. a ſkel þvn̄v rvn̄v. . tok t har ſettı ha nıðꝛ hıa ꜱ͛ q. v. Farít heꝼ ek bloðɡv̄ bꝛanꝺı. Sva at ben þıðu ꝼẏlɡðı. ɡıallanꝺa ɡeırı. ɡanɡr var harðꝛ at vıkɡū. ɡerðū reıð͛ roſtoʀ. ellꝺꝛ ran̄ ſıot mͣ. letū bloðɡa bvka. ı bɡhlıðı ſteẏpaz. þa ꝺꝛvkkv þau kvellꝺít bæðı ſaman all kt veıtzlan hín bezta n moꝛɡvn̕ ept͛ ꝼͦ vıkɡͬ t ſkıpa. ſkıptuz þr þa ok ɡıoꝼū v þ. J. ſkılꝺvz uın͛ ellꝺv þr þa t bꝛen̄eẏía. þ vıkɡa bælı mık ı þn tíma. þt þͬ ſıɡlꝺv kavp ſkíp míoɡ ıɡıeɡnū eẏıarnͬ. kı ꝼoꝛ heı̄ t bva ſın̄a ſſ. hſ. h uell auðıɡꝛ attı moꝛɡ bv a ıotlꝺ̕ı ſkılꝺvz þr . m; kıærleıkū mlu t uínattv ſín ímıllū. n havſtaðı ſıɡlꝺv þr noꝛðꝛ ꝼ noꝛeɡ. kōv ꝼram ı ꝼıoꝛðū. ꝼͦ nu a ꝼunꝺ þorıſ h͛ſıſ h val v þm en rınbıoꝛn betz bẏðꝛ h aɡlı þͬ vetṅ þ þektu . n þoꝛ͛ vıſſı boð rınb. þa kallaðı h þ bꝛaðraðıt veıt ek æ hv͛ſv þ lıkͬ ırıkı kı. þt h m. ꜱͣ ept͛ ꝺꝛap barðar at h vıllꝺı . ekkı ı lꝺ̕ı. raða mt u ꝼaðır þ en̄ v kɡ. ſaɡðı rınb. Sa þoꝛ͛ þa at h mꝺı. þꜱu raða vílía. þr bꝛæðꝛ þͬ v .xıȷ. man̄ vetṅ. Bræðꝛ tueır neꝼnꝺír. þvallꝺꝛ oꝼſı þꝼın̄r ſtranɡí. þr ꝼrǽnꝺꝛ Bıarnͬ Bꝛẏníolꝼſ ſ. þr ꝼẏlꝺv þ. ı vıkínɡ ı ſtaꝼní. þr m mıklır kapſ ꝼull͛ n þa ɡıll tok ſkıp ſtíoꝛn. þa þꝼın̄r ſtaꝼn bvı hſ. þr þna vetr m; þm bꝛæðꝛū. þ hauſtıt at þoꝛ͛ ꝼoꝛ a ꝼunꝺ kſ kr val v þm. þoꝛ͛ bað kɡ ɡeꝼa æ þıkkıaz v vıſt þra bꝛæðꝛa þͬ m; hm. kr ſv̕. þ val. ſaɡðı h þ meɡa ual þıɡɡͣ aꝼ ꜱ͛. n ekkı mꝺı ꜱͣ v vıta eꝼ an̄aʀ heꝼðı v aɡlı tek. n Gunhıllꝺꝛ heẏrðı þ þr toluðv. þa m. hͦ. þ ætla ek en̄ at nu ꝼarı ſem optͬr at þu ıʀ̕ kr mvn͛ þ all lítt ılla v þık ɡoꝛt. eðꝛ mvnt v æ tıl þꜱ ꝺꝛaɡa ꝼram ſſ. ſkalla ɡmſ at þr mvní en̄ ꝺꝛepa nokkvʀn ꝼrænꝺa þín̄. n þott þ͛ þıkkı lıtılſ v͛t ꝺꝛáp barðar þa þıkkır oſſ ekkı ſvá. kr ſv̕. v͛ıt heꝼ͛ þ͛ þekkra v þoꝛí n ſuo ſem nv e͛. n ekkı man ek nu aptr taka oꝛð mín. Foꝛ þoꝛ͛ heı̄ ſaɡðı þm bꝛæðꝛū oꝛð kſ ɡunhıllꝺͬ. ꝼra þm bꝛæðꝛum ẏuínꝺꝛ alꝼr hetu bꝛæðꝛ Gun̄hıllꝺͬ. þr m mıklír ſt͛k͛ hoꝼðu ẏꝼ͛ lat mıkít aꝼ eıʀ̕ kı ɡvn̄h̕. kkı þr þokka ſælír aꝼ alꝺẏðu mͣ. þ nu ſaɡt at varıt at ſumrı ſkẏllꝺv v͛a blot mıkıl at ɡaulū þͬ hoꝼ mık. ſottı þɡat ꝼıolmı mık. bæðı aꝼ ꝼıollū oꝛ ꝼíoꝛðū oꝛ ſoɡnı mͬt an̄at ſtoꝛmı. ıʀ̕ kr ꝼoꝛ þɡat. þa m. Gvnh v þa bꝛæðꝛ ſína. þ vıl ek at þıt ha ɡ ıt ꜱͣ t ı ꝼıolmı þꜱu at þıt ꝺꝛepͭ an̄anhuͬn þra ſſ. ſkallaɡmſ. betr at huͬtueɡɡı ſe. þr kvoðv ꜱͣ v͛a ſkẏllꝺv. þoꝛ͛ bıoz heíman. h m. v ʀ̕ıb. nv mun ek ꝼͣ t blotzínſ n . vıl ek æ at ꝼarı. k kan̄ vıel ræðı Gvnh. en kaı . en ʀ kɡſ þꜱ æ hæɡt at ɡıæta allz ſaman. n e mun æ letıaz lata nema þu ꜱ͛ ept͛. n þ. ſk ꝼara blota t heılla þm bꝛæðꝛū. þa ſaɡðı ʀínb. aɡlı at þr mꝺı heıma v͛a baðır. bað h raða. n þr þ. ꝼͦ t blotzínſ mık ꝼıolmı all mıklar ꝺꝛẏkkíur. þ. ɡekk m; þoꝛı hv͛t ſem h ꝼoꝛ. ſkıllꝺız allꝺ v h nott ne ꝺaɡ. ẏvínꝺꝛ ſaɡðı Gunh. at h ꝼekk ekkı ꝼærı a þ. h ͦ bað h ꝺꝛepa eın̄ hv͛n þra ꝼelaɡa. hellꝺꝛ en allt bærı vnꝺan. þ eıtt kvellꝺ kr ɡenɡın̄ t ſveꝼnſ þr þoꝛ͛ þ. en þr ſatv ept͛ þvallꝺꝛ ꝼın̄r. þa komv þr þͬ bꝛæðꝛ eẏvınðꝛ alꝼr ſettuz hıa þm allkꜳt͛. þr ꝺꝛukkv ꝼẏrſt ſveıtͬ ꝺꝛẏkk. þa kom þͬ at ꝺꝛekka ſkẏllꝺı t halꝼſ. þr ꝺꝛukkv ſaman. ẏvınꝺꝛ þvallꝺꝛ n þr lꝼr þꝼín̄r n a leıð kuellꝺít. þa ꝺꝛukk v ſleıt᷑ þ næſt oꝛða hníínɡͬ þa ſtoꝛẏrðı. þa hlıop ẏv̕. v bꝛa ſv͛ðı laɡðı a. þvallꝺı varð hſ banı. n m uapn lauſír ȷn̄ı er þͬ hoꝼſ helɡí. ɡɡ̄v m þa ímíllı ſkıllꝺv þa. vͬð þͬ ekkı ꝼleıra t tıðenꝺa. ẏv̕. haꝼðı veɡít ı vevm oꝛðın̄ vͬɡꝛ vͬð h þeɡͬ bꝛutt at ꝼͣ. kr bauð bætr ꝼ man̄ın̄ n þ. þꝼın̄r kvoðvz allꝺ tek haꝼa mᷦ bætr en̄ kuoðvz þr æ taka mꝺv. ſkılıaz at ꜱͣ bunv. ꝼͦ þr þ. þꝼın̄r heı̄. ıʀ̕ kr ſenꝺı eẏuínð ſuðꝛ t ꝺanmͬkͬ t harallꝺz kſ ɡoꝛmſſonͬ. tok kr val v hm. ſettı h t lꝺ̕ vͬnar ꝼ vıkɡū. þt h h͛maðꝛ mıkıll. n uarıt buaz þr bb. þ. . ı h͛nat. n þr bun͛. hallꝺa þr auſtr ı lꝺ̕ ſkıpū ſ. n þr kōu ı vıkína. þa ſıɡla þr t ȷotlꝺ̕z h͛ıa þͬ þan t ꝼſ lꝺ̕z. ꝺvolꝺv þͬ mıok lenɡı vm ſumarít vn̄u moꝛɡ aꝼrekſ v͛k ı ōꝛ̄um. a leıð ſumͬıt hallꝺa þr aptr t ꝺanm͛kr n þr hallꝺa t lꝺ̕a mærıſſ þͬ mætız ꝺanmoꝛk ꝼſ lꝺ̕. þ eıtt kuellꝺ er m bıoɡɡvz t ſueꝼnſ. a ſkıpū. at m tueír kōa a ſkıp t . ſoɡðv at þr attu v h ſkẏllt erenꝺí. þm ꝼẏlɡt t hſ. þr ſavɡðv at kı heꝼðı ſent þa þꜱ ꜳẏrenꝺıſ at eẏvínꝺꝛ ſkreẏıa lıɡɡꝛ t ȷotlꝺ̕z ſıðv. ætlar at ſæta ẏðꝛ þ͛ ꝼarıt ſun̄an heꝼ͛ h lıð mıkıt ſun̄an ꝺꝛeɡít. ꜱͣ at þ͛ haꝼıt ekkı lıðſ v hm eꝼ þ͛ hıttız. h ſealꝼr ꝼe a níoſn m; tveím ſkípū ſkamt ꝼᷓ ẏðꝛ. þr . reka þeɡar aꝼ ꜱ͛ tıollꝺín. h bað þa ꝼara hlıoðlıɡa þr ɡ͛a ꜱͣ koma ı ꝺan at ẏv̕. þͬ þr laɡv akk͛ı. lauɡðu þr þeɡͬ at þm letv ɡɡ̄a ɡꝛıot vapn. ꝼell þͬ mͬt aꝼ ẏv̕. n h ſealꝼr hlıop ꝼ boꝛð kōz m; ſunꝺı t lꝺ̕z ꜱͣ lıð þ vnꝺan komz. n þr . toku ſkıpín uapn þra oll ꝼͦ þr ept͛ ꝺaɡın̄ t lıðſ ſínſ. þ. ſp̕. ɡıl hv͛t h heꝼðı ꝼarıt eꝺꝛ huͬ h heꝼðı ꝼenɡͭ ſkıpín þa q v. Gerðū hellztı harða. hrıð ꝼ ȷotlꝺ̕z ſıðv. barðız vel ſa vͬðız. vıkınɡꝛ ꝺana rıkı. aðꝛ a ſunꝺ ꝼ ſanꝺı. ſnarꝼenɡꝛ m; lıð ꝺꝛenɡͣ. auſtr aꝼ un̄ar heſtí. eẏvínꝺꝛ oꝼ hlıop ſkreẏía. þ ætla ek þa ſaɡðı þ. at meɡū æ hauſtlanɡt hallꝺa t noꝛeɡſ. . q. þ val u͛a. þott þr leıtaðı hellꝺꝛ ı an̄an ſtað. ꝼra aðalraðı hınū rıka hſ ætt Aalꝼraðꝛ hın̄ rıkı ꝼẏrſtr eín vallꝺz kr ẏꝼ͛ enɡlꝺ̕ı ſın̄a kẏnſ mͣ. þ um ꝺaɡa harallꝺꝛ kſ hınſ hrꝼaɡᷓ. pt͛ þ kr ſon hſ ȷatuarðꝛ het. a enɡlꝺ̕ı h ꝼaðır aðalſteınſ kſ hínſ ſıɡꝛ ſæla ꝼoſt hakonͬ hínſ ɡoða. J þn tıð tok kɡꝺom aðalſteın̄ kr a enɡlꝺ̕ı ept͛ ꝼ̕. ſın̄. n er h oꝛðın̄ kr. þa hoꝼuz u t oꝼðar þr hoꝼðínɡíar aðꝛ hoꝼðv latıt ʀ ſín ꝼ þm lanɡꝼeðɡū. þottı nu ſem hæɡt mꝺı t at kalla. ͛ vnɡꝛ kr reð ꝼ ʀnv. þ at. bæðı ırar ſkotͬ bretar. n kr ſaꝼnaðı lıðı at ſer ɡaꝼ þm mm mala þ uıllꝺv haꝼa t ꝼe ꝼanɡa ꜱ͛. vtlenꝺzſkū ſē ın̄ lenꝺſkū þr bꝛæðꝛ hellꝺv ſvðꝛ t ſaxlꝺ̕z. ꝼlæmınɡıa lꝺ̕z ſpvrðv þr þ at enɡlakr þvrꝼtı lıðſ v. þͬ v͛ı van ꝼeꝼanɡa. arɡ͛ ɡaꝼv þm þ rað. at þr ſkẏllꝺu þɡat hallꝺa lıðı ſínv. ꝼͦ þr hauſtıt vnꝺz þr ꝼvnꝺv kɡ tok h val v þm. lez ſea at lıꝺſemꝺ mvnꝺı ɡoð ı þm. Bẏðꝛ kr þm t ſín at taka þͬ mala ɡ͛az lꝺ̕varnͬ m hſ. nɡlꝺ̕ þa kſtıt val haꝼðı lenɡı v͛ıt þa. þta tıðínꝺa. ðalſt̕. kr val kſtın̄ h kallaðꝛ aðalſteın̄ hın̄ trvꝼaſtí. r bað þa þ. . at þr ſkẏllꝺv pmſıɡnaz. þ þa ſíðꝛ mıkıll þra a mala ɡɡ̄u m; kſtnū mm. þt þr m pmſıɡnꝺír allír m þra attv allt ſamneẏtı v kſtna m heıðna. . . ɡerðv ept͛ bǽn kſ letv pmſıɡnaz. allır m þra. hoꝼðv þr .ccc. mͣ. þra er mala tokv aꝼ kɡı. ɡ͛ðuz lꝺ vͬnar men̄ kſ þr ſıðprvðır ꝼleſt ꝼra olavı rauða Olaꝼr rauðı het kr ı ſkotlꝺ̕ı h ſkotzkr at ꝼauður ǽtt. en ꝺanſkr at moður ǽtt. h kōıṅ aꝼ ætt ʀaɡnarſ loðbꝛokar. h rıkr kr. ſkotlꝺ̕ kallat þꝺíunɡꝛ v enɡlꝺ̕. noꝛðımbꝛa lꝺ ꝼımtunɡꝛ v enɡlꝺ̕ þ ı noꝛðꝛ ǽtt neſt ſkotlꝺı. þ hoꝼðv att at ꝼoꝛnv ꝺana kɡꝛar. Joꝛvık þͬ hoꝼͭ ſtaðꝛ. þ ʀ attı ðalſteın̄ kr. h haꝼðı þͬ ſett ẏꝼ͛ tvo JJ. an̄aʀ aꝼlɡeíʀ en an̄aʀ Guðꝛekr. þr þͬ ſett͛ t lꝺ varnͬ ꝼ a ɡɡ̄ı ſkota ꝺana. Fẏr͛ bꝛetlꝺ̕ı reðu tveır JJ hænɡꝛ aðılſ. þr baðır ſkattɡıllꝺír ðalſteını kı. ꝼẏlɡðı þo þ. þa þr m; kɡſ t þr þra lıð. ſkẏllꝺv v͛a bꝛıoſt ı ꝼẏlkínɡv hſ. lꝼraðꝛ hın̄ ʀıkı haꝼðı alla ſkattkɡa tekít. kallaðı þa ȷarla. eðꝛ ɡoꝛt en̄ ſvma mın̄ı m helltz þ hſ eví Jatvarðſ ſonͬ hſ. n ðalſt̕. tok ʀ vnɡꝛ. þottı ſtanꝺa aꝼ hm mın̄ı oɡn. ɡerðuz þa mͬɡ͛ otͮır v h þr aðꝛ hoꝼðu þıonat hınū ꝼẏrrv̄ kɡvm ꝼ ʀſ ſak͛ hræzlv. orroſta Olaꝼr ꝺꝛo ſaman mıkın̄ ꝼoꝛ ept͛ þ ſvðꝛ a enɡlꝺ̕. n þr komv a noꝛðımbꝛa lꝺ. ꝼoꝛ h þͬ allt h͛ſkıllꝺı. n þ ſpvrðv JJ. þa ſteꝼna þr h͛lıðı ꝼͣ ımotı O. kɡı n þr ꝼın̄az. tekrz þͬ ōꝛ̄a mıkıl lauk ꜱͣ at O. kr ꝼekk ſıɡꝛ Gvðꝛekr J. ꝼell en alꝼɡeıʀ J. ꝼlẏðı meſtr hlvtı lıðſ þra. ꝼekk O. kr þa enɡa vıðꝛ tokv laɡðı vnꝺír ſık allt noꝛꝺímbꝛa lꝺ̕. lꝼɡ͛r J. ꝼoꝛ a ꝼvnð h͛ra ꝺalſt̕ kſ ſ. hm ſínar oꝼarar. n þeɡͬ kr ſp̕ þta at h͛r ꜱͣ mıkıll komın̄ ı lꝺ̕ hſ. ɡerðı h m þeɡar ꝼra ꜱ͛ ſteꝼnꝺı at ꜱ͛ lıðı. h ɡıoꝛðı oꝛð J.J. ſınū oðꝛū ʀıkıſ mm Sn͛ı kr a leıðíſſ m; þ lıð er h ꝼekk. ꝼoꝛ ımotı O. kı ꝺalſt̕ kr ſp̕. at O. kr haꝼðı ꝼenɡít mık ſıɡꝛ haꝼðı un̄ıt mık aꝼ enɡlꝺ̕ı. haꝼðı mıklv meıra lıð en ꝺalſt̕ kr þa ſottı t hſ mart ſtoꝛmı. n þr ſpurðv þta hnɡꝛ aðılſ hoꝼðv ſaman ꝺꝛeɡıt lıð ſítt. þa ſnva þr t lıðſ v O kɡ hoꝼðv þr allír ſaman oꝼlẏíanꝺa h͛. n ꝺalſt̕ kr ꝼrettı þta allt ſamᷠ. þa ſteꝼnꝺı h mot v hoꝼðínɡía ſína raða m. h leıtaðı raða v allt ſtoꝛmı ſıtt ſaɡðı þa allrı alþẏðv. hvͭ h haꝼðı ſpurt ꝼra ſkota kı ꝼıolmı hſ. llır mlv þͬ eıtt at þr hrınɡꝛ aꝺılſ heꝼðı hın̄ v͛ſta hlvt aꝼ. þr ꝺꝛottínſ ſvíkar þr vıllꝺu þeɡͬ ꝺꝛepa þa þr næðız. ͬ nv þ raðıt at . kr ſk aptr hv͛ꝼa. ꝼara a ſvn̄an v͛t enɡlꝺ̕. haꝼa ꜱͣ lıð ſaꝼnat noꝛðꝛ ꝼ ꜱ͛ ept͛ ollv enɡlꝺ̕ı. þt þr ætlvðv at þr mꝺı ꜱͣ meſt ꝼa lıðít. n ſa h͛r þa vͬ. ſaman ꝺreɡín̄. ſettı h þa þ. . ꝼ þn h͛. n eɡıll kō heı̄ aꝼ ſteꝼnv. þa ſpͮ. m huͭ h ſeɡðı tıðınꝺa ꝼᷓ ſkota kı. þa q . víſv. Olaꝼr oꝼ komt ȷoꝼrí. ott vıɡ a bak ꝼlotta. þínɡharðan ꝼra ek þenɡıl. þan̄ en ꝼellꝺı an̄an. ɡlapſtıɡv let ɡnoɡa. ɡuðꝛoðꝛ a mo t roðna. ȷoꝛð ſkenr enɡla ſkerðı. alꝼɡeírſ vnꝺ ſıɡ halꝼan. pt͛ þ ɡ͛a þr m tıl O. kſ m; þm erenꝺū t aꝺalſt̕ kr vıll haſla hm vll. bıoða hm ōꝛ̄v ı ſtað. a vın heıðı a nu ſkoɡı vıll h æ at O kr h͛ı a lꝺ hſ. en ſa þra ſkẏllꝺı haꝼa lꝺ ſıɡᷓar ı ōꝛ̄v. þr lavɡðv vıkv ſteꝼnv oꝼ ꝼvnꝺ þna. n ſa bıðı an̄arſ ꝼẏ kēr. n þ ſıðꝛ þra. þeɡͬ vollr haſlaðꝛ kɡı. at þa ſkẏllꝺı allꝺꝛı h͛ıa at ſkamlavſv ꝼẏ en ōꝛ̄a v͛ı reẏnꝺ. lok ꝼellı a vıðſkíptí þra. Gıoꝛðı O. kr ꜱͣ at h ſtoðꝼuaðı h͛ın̄. h͛ıaðı æ lenɡꝛ. þa ꝼluttı O. kr ſın̄ t vín heıðar bɡar. hon ꝼ noꝛðan heıðína ſettız O kr þͬ ſem ōꝛ̄v ſtaðꝛın̄. a kveðín̄ ſkẏllꝺv þr þͬ taka tıallꝺz ſtaðı bvaz v aðꝛ h͛rın̄ kıǣı. þr komv þͬ. þͬ ſettͬ heſlı ſtenɡꝛ þurptı þn ſtað at vanꝺa oɡ at h v͛ı ſlettr er h͛r ꜱͣ mıkıll ſkẏllꝺı v͛a at b͛ıaz. þͬ ꜱͣ ōꝛ̄an ſkẏllꝺı v͛a an̄an ueɡ ín en a an̄an veɡ ſkoɡꝛ mıkıll n ſkamt ꝼᷓ n̄ı en̄ . n a heıðın̄ı tıollꝺvðv m aðalſteınſ kſ ſtoðv tıollꝺ þra allt ımıllū arín̄ar ſkoɡſínſ þ lavnɡ leıð ſtoðv tıollꝺ þra. ſuo htt at hın͛ mattu ekkı t ſea. huͬt lıð þra mart eðꝛ ꝼtt. en̄ O. kſ tıollꝺuðv þ ꝼ noꝛðan heſlı ſtenɡꝛnar at þanɡͭ aꝼ hallt. en̄ . kſ ſauɡðv at h mꝺı kōa ꝺaɡ ꝼra ꝺeɡí. n lıð ꝺꝛoz t þra nott ꝺaɡ. n ſteꝼna ſu lıðın a kveðín ꝼvnꝺín̄. þa ɡıoꝛðv þ rað m . kſ. at ꝼðꝛ ſtæðı. æ v͛ı ꝼẏ h͛ıat en kr kıæmí. þr ſenꝺv m a ꝼunꝺ O kſ ſkẏllꝺı beıðaz ꝼðar ſættͬ boða ſeɡͣ at . kr ſe kōın̄ m; lıðı ſınu. n ſenðı m kōa t O. kſ. þa tok h at bua ſín̄ ætlaðı þa at h͛ıa. Senꝺı m b͛a nu u erenꝺı ſín ꝼ O kɡ. þa ſtoðvaðı h h͛ıṅ. ſat kr þa ı raða ɡerðv̄ þan̄ ꝺaɡ. hoꝼþɡıar m; hm. lauɡðv m þͬ allmıſıaꝼmnt tıl. ꜱumír ꝼẏſtu mıok at þna koſt ſkẏllꝺı v taka ſoɡðv þo at þta hín meſta ꝼræɡðar ꝼerð. Sum͛ lauttu þꜱ. kvaðv . kɡ mẏklv meıra ꝼe ꝼram munꝺu bıoða eꝼ þr tœkı æ þna ſv raða ɡıoꝛð hoꝼð. Senꝺı m baðv kɡ ɡeꝼa ꜱ͛ tom t at ꝼın̄a kɡ vıta eꝼ h vıll en̄ meıra ɡeꝼa t ꝼðar. þr beıꝺꝺv ɡða eın̄ ꝺaɡ t ꝼ͛ðar. an̄an t v̄ raða. þðıa t aptr ꝼerðar. O kr ȷattı þ ꝼͦ ſenꝺımen̄ kōa aꝼtr hın̄ þðͣ ꝺaɡ ſem a kueðıt uͬ. Seɡͣ þr at . kr vılı ɡeꝼa allt þ heıtıð var. þͬ ꝼram moꝛk ɡullz hv͛ıū ſueítar hoꝼꝺínɡͣ. n tvær m͛kr hırꝺſtıoꝛa hv͛ıvm. n v. m͛kr J. hu͛ıv̄ a let kr b͛a þta ꝼ m ſína en̄ ſē ꝼẏ at ſvm͛ ꝼẏſtv en ſvm͛ lauttv. n at lẏktū veıttı kr óꝛſkurð at þna vıll h u taka. ꝼ þ ꝼẏlɡ͛ at . kr vıll h lata haꝼa noꝛðımbꝛa lꝺ̕ m; ollū ɡɡnū. Senꝺı m bıðía en ꝼreſta þrıa ꝺaɡa þ m; at kr ſenꝺı m ſína at heẏra oꝛð . kꜱ. hvͬt h vılı þna koſt. Seɡıa ſenꝺı m ꜱͣ at þr hẏɡɡͣ þ at kr þra muní ꝼátt lata v nema at ſættín tœkız. O kr ıatͬ þꜱu. h ſenꝺı nu m ſına m; erenꝺū. ꝼͦ nv allır ſamt hıttv kɡ v heıðína. Senꝺı m O kſ b͛a nu ꝼᷓ eʀenꝺı ſın v . kɡ oꝛðſenꝺınɡ O ſenꝺınɡ O kſ ſættͬ boð. en̄ . kſ ſoɡðv hm. m; hv͛ıvm boðū þr ꝼͦ t O. kſ. þ m; at þ vítra man̄a rað at ꝺvelıa ꜱͣ ōꝛ̄v meðan kr kō æ. ꝺalſteín̄ kr veıttı ſkıotan oꝛſkurð oꝼ þra mal. B͛ıt ꜱͣ oꝛð mín O. kı at ek vıl at h ꝼarı heı̄ t ſkotlꝺ̕z m; lıð ſıtt þ m; at h ɡıallꝺı aptr þ allt er h heꝼ͛ at ronɡv tek ı lꝺ̕ı ſetím ſıðan ɡð ꝼð mıllı lꝺa. h͛ı hvͬıɡ͛ a aðꝛa. þ ſk ꝼẏlɡͣ at O kr ſk ɡ͛az mın̄ ſkattɡıllꝺꝛ aꝼ v͛a vnꝺ͛ kr mín̄. ꝼarıt nv aptr ſeɡít hm ꜱͣ bvít. þr ꝼͦ allır a ptr ſ. O kı avrenꝺı . kſ. þr voktv kɡ v. ſoɡðu hm tıðenꝺín nǽr mıðꝛı nott. O. kr let þeɡͬ kalla t ſín JJ. ſına aðꝛa hoꝼðınɡía let ſenꝺı m ſeɡͣ erenꝺíſſ lok. n þta vıſt. þa eıtt oꝛð tak allra at þ munꝺı ꝼ lıɡɡͣ at bvaz t ōꝛ̄u Senꝺı m ſeɡͣ þ m; at ꝺalſt̕ kr haꝼðı ꝼıolꝺa lıðſ. h heꝼðı þn ꝺaɡ kōıt kōıt t bɡarín̄ar ſem þr kōu. þa m. ꝺılſ J. Nv mvn þ ꝼram kōa ſem ek ſaɡða ẏðꝛ at þr munu bꝛauɡðottır reẏnaz hın͛ enſku. hoꝼū nv ſetıt lenɡı. beðıt þꜱ er þr haꝼa ſaꝼnat. n nu munv bꝛæðꝛ rıða ꝼ m; okkru lıðı. ma v͛a at þr ottız ekkı at ſer er þr haꝼa ſpvrt at kr þra nær kōın Skolū ueıta þm ahlaup ſtóꝛ. n eꝼ þr v͛ða ꝼoꝛꝼlottı ꝼ oſſ þa munū ꝺꝛepa lıð allt aꝼ þm. O kı þottı þta rað val ꝼunꝺít munv̄ þa bva varn þeɡͬ lẏſır ꝼͣ t motz v ẏðꝛ. Bıoɡɡv þr nu ſın̄ Jarlͬn͛. ꝼͦ þeɡͬ nottına v ı heıðína. t ōꝛ̄u u þa kſ m. n lıoſt oꝛðıt. ſa vͬðm þ. hvͬ h͛rın̄ ꝼoꝛ þa blaſın̄ h͛blaſtr. þa h͛klæꝺꝺuz m ſem ſkíotaz. þa at ꝼẏlkͣ lıðınv. ɡ͛ðu tvær ꝼẏlkínɡͬ Reð ꝼ an̄aʀı lꝼɡeíʀ J. m͛kı boꝛıt ꝼ hm. ı þʀı ꝼẏlkınɡ lıð þ ꝼẏlꝺɡt haꝼðı hm ꜱͣ þ lıð þͬ haꝼðı ſaꝼnaz oꝛ h͛vðvnū. þͬ mıklu meıra lıð ꝼ en þ þm bꝛæðꝛū ꝼẏlɡðv. . ſua bvın̄ at h haꝼðı ſkıollꝺ ɡoðan hıalm a hoꝼðı ɡẏrðꝛ ſverðı þ er h kallaðı lanɡ. mık ſv͛ð ɡott. keſív h. h ı henꝺı tveɡɡͣ alna launɡ ꝼıoðꝛín ſleɡın̄ ꝼram oꝛ bꝛoꝺꝺꝛ ꝼerſtrenꝺꝛ. n u ꝼıoðꝛín bꝛeıð. ꝼalrın̄ ꝺıɡꝛ. en ſkaptıt æ hæa en taka mattı henꝺı t ꝼalſ ꝼvrðulıɡa ꝺıɡꝛt. Jarnteın̄ ı ꝼalnū ok allt ſkaptıt ȷarnı vaꝼít. þav ſpíot þa kaullvt bꝛẏnþvarar. . haꝼðı ſlıkan bunat ſem þ. bͦꝺır hſ. h attı ſv͛ð þ naðꝛ hͭ. h h. þ ꝼenɡͭ a kur lꝺ̕ı. þ hít bezta vapn. hvͬɡı þra haꝼðı bꝛẏníu. þr ſettv v m͛kı ſıtt bar þ þꝼın̄r ſtranɡı allt lıð þra haꝼðı noꝛæna ſkıollꝺı allan noꝛǽnan bunat. J þrı ꝼẏlkɡ allır vtlꝺ̕ır m. þr ſem þͬ komn͛. þr ꝼẏlktv lıðı ſínv næʀ ſkoɡınū. ꝺılſ J hnɡꝛ J. ſa þ at þr mꝺu ekkı koma a u vart. þa þr at ꝼẏlkͣ lıðı ſínu ɡ͛ðv þr tvær ꝼẏlkɡar. ꝼẏlktı ꝺılſ J. motı lꝼɡ͛ı J. en hrínɡ J motı þm bꝛæðꝝ. pt͛ þ tokz ōꝛ̄a m; þm ɡɡ̄u hvrır tveɡɡͮ ual ꝼram. ꝺılſ J ſottı hart ꝼram allt t þꜱ alꝼɡeíʀ J. let unꝺan ſıɡaz. n aðılſ m ſottu þa halꝼu meíʀ ꝼram. þa æ lenɡı aðꝛ lꝼɡ̕. J. ꝼlẏðı. r þ ꝼᷓ hm at ſeɡͣ at h reıð unꝺan ſuðꝛ a heıðı ſveıt m; hm h kō nær bɡın̄ı þrı kr ſat ı. þa m. lꝼɡeíʀ .J. ekkı munū nu ꝼͣ t . kſ. ꝼenɡū næſtv̄ mık oꝛða ſkakr komū t kꜱ. þa er ꝼenɡū v ſıɡꝛ ꝼ O. kı n ek æ at vér ꝼaım nv mın̄a. Reıð J. ſvðꝛ ept͛ enɡlꝺ̕ı þ ꝼᷓ hſ ꝼ͛ð at ſeɡͣ at h reıð ꝺaɡ nott. þͬ tıl h kō nıðꝛ a Jarlſ neſı. ꝼekk ꜱ͛ þͬ ꝼar ſvðꝛ ſæ kō ꝼram ı uallanꝺı. þͬ attı h kẏnſ m. kō allꝺ ſıðan t enɡlꝺ̕z ðılſ J. rak ſkamt ꝼlottan̄ ſnẏʀ þeɡͬ aptr t ōꝛ̄vn˙ar. þ. ſa þ. m. h at . ſkẏllꝺı ſnua amot hm b͛a þɡat m͛k. h bað m ſtanꝺa þẏkt ꝼẏlɡıaz val. ꝼoꝛū at ſkoɡınū latū h hlıꝼa oſſ at þr krínɡı æ oſſ. þr ɡıoꝛðv nu ſem h mlı. nv allmıkıl ōꝛ̄a mık man̄ꝼall. Sottı nv ímot ꝺılſ J. attu þr hart vapna ſkíptí. lıðſ munr allmıkıll. n þo ꝼell meíʀ lıð Jarlan̄a. . ɡ͛ðız þa ꜱͣ oðꝛ at h kaſtaðı ſkıllꝺínū a bak ꜱ͛. hlıop h þa ꝼram hıo eðꝛ laɡðı t beɡɡͣ hanꝺa. ſtukkv m þa ꝼᷓ unꝺan alla veɡa. h ꝺꝛap mͬɡan man̄ ruꝺꝺı ſtíɡ ꝼram at m͛kı hnɡſ. J þͬ helltz þa ekkı v hm ꝺap h m͛kıſ man̄ın hıo ıſvnꝺꝛ m͛kıſ ſtonɡína. pt͛ þ laɡðı h ſpıotínu ꝼ brıoſt J kaſtaðı hm ıɡɡ̄nū bvkın̄ ꜱͣ at vt ɡekk h͛ðarnͬ. hóꝼ h u a keſíun̄ı ẏꝼ͛ hoꝼͭ ꜱ͛ ſkaut nıðꝛ ſpıotz halanv̄ ı ȷoꝛðína n J. ſæꝼðız þͬ a ſpíotínu ſa þ bæðı hſ m aðꝛır. þ. bᷓ þa ſv͛ðı ſínu va þa m; þ. ſottv þa ual ꝼram hſ m ꝼellv þa ſkotar bꝛetar. n er ꝺılſ J. ſa ꝼall bꝛoðvr ſ. man̄ ꝼall mık ſık. þottız h navðın̄a ſtaꝺꝺꝛ. þa ſn͛ı h a ꝼlotta t ſkoɡarínſ allt þ lıð ꝼẏlɡt haꝼðı JJ. n þr þ. eɡıll ꝼẏlɡðv ꝼlotta mm ꝺꝛapv þa alla þr mattv. Gerðu þa en̄ mıkıt man̄ꝼall. ꝺılſ J. haꝼðı þa nıðꝛ ꝺꝛepͭ m͛kı ſıtt uıſſı enɡı hvͬt h eðꝛ aðꝛír. þa at mẏrkıa aꝼ nott. n þr hoꝼðv barız ꝺaɡın̄ allan̄. nv ſnua þr þ. . aptr. J þn tı̄a kō ꝺalſteın̄ kr. m; allan h͛ín. bıoɡɡuz þr þa ū. þa kō O kr m; ſın̄ h͛. ſettu þr þa h͛buðır ſínar. ͬ v kı ſaɡt at ꝼalln͛ v͛ı baðır JJ. hſ ꝼıolꝺı anaʀ̄a mͣ. . kr ſpurðı þꜱı tıꝺenꝺı vanꝺlıɡa hv͛ſu þꜱı tıꝺınðı hꝼðı ꝼarıt. koma þr bꝛæðꝛ þa t kſ þakkaðı h þm ual ſína ꝼram ɡɡ̄u ſıɡꝛ þn þr h. ꝼenɡͭ. þr þa allır ſamt nottına kr vaktı v h͛ın̄ moꝛínín̄. h attı þa tal v hoꝼꝺínɡía ſína ſaɡðı hu͛ıa ſkıpan h vıllꝺı haꝼa. h ſkıpaðı þa ꝼẏſt ſın̄ı ꝼẏlkínɡu. ſettı þͬ ı bꝛıoſt þǽr ſveıt͛ ſnarpaztar vͦ. ſk ꝼ þ lıðı u͛a . n þ. ſk haꝼa ſína ſveıt aðꝛa meırı ſk ſu ſueıt ꝼara ímotı þ lıðı er lauſt ꜱ͛ hlavpa. þͬ ſem meſt þıkk͛ þvrꝼa. v͛ꝺa þr þa ſkeíní ſamaztír. . ſaɡðı at h uıll at þr bꝛæðꝛ ſkılı ekkı ı barꝺaɡanū. n uel þıkkı at okkr ſe þͬ ſkıpat ı ōꝛ̄u meſt þıkk͛ þurꝼa harꝺaz ꝼ. þ. m. þa atum kɡ raða hvͬ h vıll okkr ſkípa. veıtū v hm lıð ꜱͣ at hm lıkı. mvn ek v͛a þͬ hellꝺꝛ eꝼ þu vıll ſem þ͛ ſkıpͭ. . ſv̕. þ͛ munut þꜱu raða ꝼrænꝺı. n þꜱa ſkıptıſſ mvn ek opt ıðꝛaz. ɡɡ̄u m þa ı ſueıt͛ ſem ſkıpat uͬ. ſett v m͛kı. ſtoð kſ ꝼẏlkínɡ a vıðlenꝺıt t arın̄ar en þ. ꝼẏlkɡ ꝼoꝛ hıt eꝼra m; ſkoɡínū. O kr ꝼẏlktı lıðı ſínu. h ɡ͛ðı tuær ꝼẏlkɡͬ. oꝼðv hvar͛tveɡɡív ꝼıolꝺa lıðſ ꜱͣ at þꜱ enɡı munr. On̄ur ꝼẏlkɡ O. kſ ꝼoꝛ nær ſkoɡınū motı þ. tueır hoꝼꝺínɡıar ſkotıſkır. pt͛ þ ɡɡ̄v ſaman ꝼẏlkɡar. þͬ bꝛatt ōꝛ̄a mıkıl þ. let b͛a ꝼram m͛kı ſıtt ꝼ. ꝼẏlkı̄ɡvnv̄ ꝼẏlɡðı ſealꝼr ætlaꝺı þͬ ꝼram at ꜱͣ at h kıǣı ı opna ſkıollꝺv kɡı ꝼoru kɡ merk þa ꜱͣ hͬt m; ſkoɡínū at ꝼaír hſ m ꝼẏʀı. n þa vͬðı mınſt hlaupa þr ꝺılſ J. hſ m ꝼram oꝛ ſkoɡínū. þr lavɡðv þeɡͬ moꝛɡū keſıvm ſen a þ ꝼell h ꝺauðꝛ t ȷarðar. n þꝼın̄r ſtranɡí hopaðı aptr m; m͛kıt þͬ t lıðıt ſtoð þẏkkvaz. n ꝺılſ ſottı at þm ꝼatt æptv ſkotͬ þa h͛op þr hoꝼðv ꝼellꝺan hoꝼꝺınɡıa þra. n . heẏrðı opıt ſa at m͛k ꝼoꝛ a hæl. þa þottız h vıta at þ. mꝺı æ ꝼẏlɡıa ſealꝼr ꜱıðan hlıop þɡat ꝼram ımıllv̄ ꝼẏlkɡan̄a. h uͬð ſkíott þra tıðínꝺa er oꝛðın vͦ. þa eɡɡıaꝺı h þa mıok t ꝼramɡɡ̄v. h þa ꝼremſtr ı bꝛıoſtı ꝼẏlkɡͬín̄ar. h haꝼðı þa ſu͛ð ſıtt at ueɡa m; ſottı ꝼram val hıo t beɡɡͣ hanꝺa ꝼellꝺı mͬɡan man̄. þꝼın̄r þa val m͛k ꝼram Genɡu þr þa all͛ val ꝼram. . ſottı þa ꝼram t þſ þr ꝺılſ J. mættuz ꝼell þͬ ðılſ J mͬt an̄aʀa mͣ. n þa ꝼlẏðı þ ept͛ ꝺꝛap hv͛n h naðı þurptı þa enɡı ɡða at bıꝺıa n Jarlͬ þr hın͛ ſkotzku ſtoðv þr þa ekkı lenɡı vıð ꝼlẏðu þa m; ollv̄ oðꝛv̄ n þr ɡıll ſteꝼnꝺı þͬ t ꝼ ꝼẏlkɡ O kſ komv þͬ í opna ſkıollꝺu. ɡıoꝛðv þr þͬ mık man̄ſpell rıðlaꝺız þa ſkíott ꝼẏlkɡın loſnaðı oll. ꝼlẏðv þa mͬɡ͛ aꝼ O. mm n vıkɡͬ æptv h͛op n ꝺalſt̕. kr ꝼan̄ at loſna tok ꝼẏlkɡ O. kſ. þa eɡɡͣðı h mıok lıð ſıtt. ɡɡ̄v þr þa at ꝼaſt hvͬır tveɡɡív ɡerðız þa all mık man̄ ꝼall. Fell þͬ O. kr meſtr hlvtı lıðſ hanſ. Fekk aꝺalſteın̄ kr þͬ ꝼaɡran ſıɡꝛ. pt͛ þ ſn͛ı kr heı̄ t bɡarín̄ar tok þͬ nattſtað n þr . rakv ꝼlottan ꝼẏlɡðv lenɡí. ꝺꝛapv hv͛n man̄. þr naðv. n er haꝼðı hent þa m alla. þa ſn͛ı h aptr þͬ t bͬꝺaɡın̄ haꝼðı u͛ıt hıttı h þa . bꝛoðvr ſın̄ þottı ept͛ h allmıkıll ſkaðı. h tok v lıkıt þo. bıoɡɡv ſıðan ept͛ ſıðvenıv̄. ɡꝛoꝼv þr þͬ ɡꝛauꝼ. lavɡðv þͬ þ. ı m; vapnv̄ ſınū ollv̄ h͛klæðvm. ſpentı . ſın̄ ɡvllhrınɡ a hvara honꝺ q v Gekk ſa oðız. ȷarlſ man̄ bana ſnarla. þreklunꝺaðꝛ ꝼell þunꝺar. þoꝛolꝼr ı ɡnẏ ſtoꝛū. Joꝛð ɡꝛær en v v͛ðum. uınu nær em mínv. hel nauð er þ hẏlıa. harm aɡıætan barma. en̄ q h. al kauſtū hloð ek ueſtan. vanɡ ꝼẏr͛ m͛kı ſtanɡ͛ ott el þ ſottū. aꝺılſ blꜳm naðꝛı. hꜳðı vnɡꝛ v enɡla. olaꝼr þmv ſtaða helt þar hraꝼnͬ ſvlltv. hnɡꝛ vapna þınɡı. . ꝼoꝛ t ꝼunꝺar v ̕ kɡ h ſat ẏꝼ͛ ꝺꝛẏkkıv. n er kr ſa m. h at rẏma ſkẏllꝺı hın̄ æðꝛa bekk ꝼ hm. . ſkẏllꝺı ſıtıa ɡaɡnv͛t kɡı. h ſettız nıðꝛ ſkaut ſkıllꝺınū vnꝺır ꝼætr ꜱ͛. h haꝼðı hıalm hoꝼðı laɡꝺı ſverꝺ um kne ꜱ͛. ꝺꝛo ſtunꝺvm t mıðſ en ſtvnꝺv̄ ſkellꝺı h aptr ı umɡíoꝛꝺına. h ſat u rettr ɡnepr mıok. ɡıll mıkılleıtr en̄ımıkıll bꝛun mıkıll neꝼıt æ lanɡt hellꝺꝛ ꝺıɡꝛt. n ɡꝛanſtæðıt mık lonɡ hakan. bꝛeıð halſꝺíɡꝛ h all h͛ðmıkıll harꝺlıɡꝛ ɡmlıɡꝛ þa h reıðꝛ. h val ı uextı mıkıll ſterkr vlꝼɡꝛꜳʀ a hꜳr. n h ſat ſem aðꝛ ꝼᷓ ſaɡt. þa hleẏptı h bꝛvnunū ȷaꝼnan oꝼan a neꝼ ꜱ͛. en lotv̄ u ı hꜳrſ rætrnar. h ſvart eẏɡðꝛ. ſkolbbꝛún̄. kkı uıllꝺı h ꝺꝛekka þott hm v͛ı boðıt. ꝺalſt̕. kr ſat ı haſætı ſínu h laɡðı ſv͛ð kne ꜱ͛. en þr ſatv ꜱͣ ſtunꝺ ꝺꝛo kr ſv͛ðıt oꝛ ſlıðꝛvnū. h ꝺꝛo ɡullhnɡ aꝼ henꝺı ꜱ͛ bæðı mıkın̄ ɡoðan ꝺꝛo a bloðꝛeꝼılın̄. h ſtoð v ɡekk a mıtt ɡolꝼ. rettı t . h ſtoð u bꝛa ſv͛ðı ſínv ɡekk a ɡolꝼít rettı ſverðıt ı

egils saga Ulfr het maðr ok var bialfa son ok hallberv dottur vlfs híns v arga hon var systir halbiarnar halftravllz or hrafnistv faðir ketils hǽngs vlfr var svo mikill ok sterkr at æigi voru hans jafningíar i þann tima i landinu en er hann var af vnga alldri la hann i vikingu ok her naði Með honum var sa maðr i vikíngv ok felag skap er kari het ok uar kallaðr berzlv kari hann var gofug menni ok hinn mesti afreks maðr þeir vlfr ok kari attu einn seod ok uar þeira vinatta mikil En er þeir reðuz or hernadi þa for kari til buss sins i herðzlu hann var stor auðigr maðr ok atti þriu born Eyvindr lambi het son hans Annaʀ het Aulfvir hnufa ꜱabiorg het dottir hans hon var frið hennar fekk vlfr ok for með hana heim til buss sins vlfr var maðr auðigr bædi at landm ok lausa fé hann tok lendz manns rett sem hans langfedgar gerdiz hann rikr ok burisnu maðr mikill var þat sidr hans þ ſıðꝛ hſ at risa upp ꜳrdegíss ok ganga um syslur at sea verkmenn eðr þangat sem smidir voru Sa hann yfir tun ok akra En var a tali við vitra menn þa er raða hans þyrftu kunni hann til flez god rad at leggia En hvern dag er at kuelldi kom þa gerdi hann ꜱva styggr at fair menn mattu orðum við hann skipta hann var akafliga kuelldsuæfr ok myrgínvakr þat var mꜳl manna at hann væri hamrammr þvi var hann kvelldulfr kallaðr þau ulfr attu tua synir het hinn ellri þorolfr en hinn yngri Grimr En er þeir oxu upp þa voru þeir miklír menn ok sterkir sem fadir þeira þorolfr uar manna vǽnstr ok gerfviligaztr hann var gleði maðr mikill ok hinn mesti kaṗs maðr i ollv vín sæll hann ok fra monnum Grimr uar svartr a hꜳr ok liotr ok likr fauðvr frændvm sinum bædi yfir litz ok i skaplyndí hann var snemma vm syslu maðr ok hagr við tre ok jarn ok gerdiz hinn mesti stor smiðr sem þorolfr uar a tuitugs alldri þa for hann i hernat ok fekk fadir hans honum langskip til ferðar þa reðuz synir berzlv kara til hans eyvindr ok Aulfir hofðu þeir annat skip til ferdar voru vm svmarit i vikíng En a vetrum með fedr sínum hafdi þorolfr heim dyragripi a hveriu hausti ok færði feðr sínum honum varð þa bædi gott til fiar ok virþingar kvelld ulfr var miok a efra alldri er synir hans voru a legg komnir fra olvi ok solveigo Avdbiorn het konungr sa er var yfir fyrða fylki hroalldr het Jarl hans en þorir het son Jarls þa uar annaʀ Jarl atli hinn miofui hann reð fyrir a gavlvm hans bǫrn voru þau hafsteínn halfsteinn ok solueíg hín fagra þat uar a eínu havsti at fiolmenni var a gavlum at hastblodi þa sa aulfvir solueigv ok gerði ser dtt við hana ok bað hennar En Jarli þotti manna munr ok villdi æigi gípta hana þa orti Aulfuir mansaung um hana ok letti af herfǫrum en þorolfr ok eyuíndr lagu i hernaði sumrum haralldr tok riki Haralldr son halfdanar hins suarta hafði tekit arf eptir foður sinn i vík austr hann uar kallaðr haralldr lufa hann hafði þeꜱ heit strengt at lata æigi skera hr sitt fyrr ne kemba en hann uæri einualldz konungr yfir noregí Eptir þat barðiz hann við þa konunga er honum voru næstir ok sigraði þa ok erv þar langar fra sogur Eptir þat eignadiz hann upp lǫnd þaðan for hann norðr i þrandheim þa ætlaðiz hann at fara norðr i naumv dali ahendr þeim bræðrum herlaugi ok hrollaugí er þa uoru konungar yfir naumu daulvm En er þeir spurði til ferða hans þa gekk hrollaugr konungr i haug þann við tolfta mann er aðr hofðv þeir bræðr gera latít ok voru at þria vetr var eptir þat apt lokinn havgrinn En herlaugr uelltiz or konungdomínum ok tok vpp Jarls rett for þa a ualld haʀallds konungs ok gaf honum vpp ʀiki sítt Eptir þat for haʀalldr konungr yfir þrandheim með skipa liði suðr a mærí þar atti hann orrustu við hundþíof konung ok hafði sigr Fell þar hundþiofr konungr þar eignaðiz haʀalldr konungr norðmæri ok raumsdali En saulfi son hundþiofs konungꜱ hafði undan komíz hann fór a sunnmæri til Arnfiðar konungs ok bað hann fulltíngs ok mællti ꜱva þott þetta vandræði hafi at oss borít þa mun æigi langt til þeꜱ at hit sama mun at yðr koma þviatt ek get her munu koma haʀalld konung a yðarn fund þa er hann adr undir sik brotít ok þrælkat adra menn a norðmæri ok mun yðr hinn sami kostr fyrir hondum sem ver attum at veria fe ok frelsí ok kosta þar til allra þeira manna er yðr vilea lið uéita ok vil ek bioðaz með minu liði at ueita yðr uppreist moti þꜱum ofsa ok of metnaðí En at oðrum kosti munu þer taka þat rað sem naumdælir gerðu at ganga með sealf ræði undir anauð ok geraz hans menn ok þrælar þat þotti feðr mínum sæmd at deyia i konungdomi helldr en geraz undír maðr annars konungs a gamals alldri hygg ek at þat sama muni þikkia þeim monnum er nokkurir menn eru i skapi ok kapps menn vilia vera En af slikum orðvm ok fortǫlum var konungr raðinn til at veria landit ok safna liði Bundv þeir Saulfvi konungs son saman lag sitt ok sendu menn ok orð auðbirni konungi er reð fyrir fyrða fylki at hann skylldi koma til liðs við þa En er sendi menn komu til hans ok baru honum þeꜱi orð þa reðz hann við vini sína ok reðu allir þat at hann skylldí safna liði ok fara til motz við mæra konung sem honum voru orð send Auðbiorn let skera vpp heraur ok sendi vm sitt ʀiki hann sendi ok orð rikis monnum ok bað þa koma a sinn fvnd En er sendi menn komu til kuelldulfs ok sogðv honum konungs vilea at hann kæmi með alla menn sina vapnfæra a konungs fund þa mællti hann þat mun konungi skyllt þikkía at ek fara með honum ef hann skal land sitt veria ok se heriat i fylki hans En þat ætla ek mer alloskyllt at veria land þeira ok fara norðr a mæri Ok er yðr þat skiott at segia at ek mun heima sitia of þeꜱa herfor ok fara hvergi eðr liði safna at beriaz uið haʀalld konung þviat ek hygg at hann hafi þar noga byrði sigrs ok hamingíu er konungr váʀ hefir æigi krepping fullan Fara sendi menn heím til konungs ok sagði honum svo buit at kuelldvlfr sitr heima ok allt lið hans fra ferðum haralldz Auðbiǫrn konungr for með lið sitt þat er honum fylgði A norð mæri ok hitti þar Arnfið konung ok Saulfa konungs son ok haufðv þeir allir saman mikinn her Haʀalldr konungr uar ok norðr þar kominn með lið sítt ok var fundr þeira fyrir sunnan solkel var þar hín mesta orrusta ok mikit ꝼall man̄ mann fall af huarvmtueggium þar fellu af liði haʀallds konungs Jarlar tueir Asgavtr ok Asbiorn ok tueir synir hakonar hlaða Jarls griot garðr ok herlaugr ok mart annat stor menni En af líði mærakonungs fell hann sealfr ok Auðbiorn konungr En ꜱaulfi konungs. sonr komz a flotta ok varð siðan vikingr ok gerði opt mikinn skaða a ʀiki haʀallds konungs Eptir þat lagði Haraldr konungr unðir sik svnnmæri Vermundr konungr broðir Auðbiarnar konungs hellt fyrða fylki ok gerdiz konungr yfir Nu gerðu menn haʀallds konungs rað at hann skylldi æigi fara suðr vm stað haustdegi ok setti Roalld Jarl yfir mæri ok naumsdalí ok hafði hann fiolmennt um sik Haraldr konungr for norðr til þrandheims þat sama haust veittu synir atla Jarls heimsokn a aulfi hnufu ok villdv drepa hann þeir hofðv lið svo mikit at Avlfir hafði æigi viðstoðv ok komz með hlaupi vndan for hann siðan norðr a mærí ok hitti þar Haralld konung ok gekk a hond honum ok for með honum til þrandheims ok komz i kiærleika mikla við Haralld konung ok var með honum lengi ok gerdiz skalld hans vermundr inni brendr Þann uetr for Roalldr Jarl hit efra um eiða skog ok ꜱva svðr it efra ok hafði niosn af vermundi konungi ok kom þar um nott sem heitir navst dalr ok var vermundr konungr þar a veitzlv tok Roalldr Jarl hus a þeim ok brendi konung inni með lxxxx manna Eptir þat kom berzlu kari til motz við Roalld Jarl með langskip Alskipat ok foru þa baðir norðr a mæri Tok ʀoalldr Jarl skip þav er att hafði vermunðr konungr ok allt lausa fe Siðan for berzlv karí norðr a fund Harallds konungs ok gerðiz hans maðr Ok um varit eptir for haʀalldr konungr svnðr með landi með skipa lid ok lagði vndir sik fiorðu ok fialír ok skipaði þar yfir sinum monnum hann setti þar yfir ʀoalld Jarl yfir fyrða fylkí Haralldr konungr uar miok athugall vm þau fylki er þa uoru ny komin i hans ualld ok hann hafði þa eígnaz vm lenda menn eðr rika menn ok bændr ok alla þa er honum uar nokkurrar vpreistar at von þa let hann gera annathvart at vera hans þiónostv menn eðr fara af landi brott en at þriðia kosti sæta afarkostum Haralldr konungr eignaðiz i hveriv fylki oðul oll ok nam allt bæði bygdt ok obygdt ok iafn ual sæinn ok votnín ok skylldu allir bændr uera hans leiglendingar ꜱva ok þeir er a morkina ortu ok ꜱva sallt karlar ok allir ueiði menn bædi sea ok landi þa uoru honum allir lyðskylldir En af þeꜱi aþian flyðv margir af landi burt ok byvz þa auðnir bæði jamta land ok helsingia land ok vestr folld dyflin ok a skidi a irlandi norðmande a uallandi katanes skotland ok orkneyar ok hialland ok færeyiar ok island sendi menn komv til kvelldulfs Haralldr konungr la i fiordum með her sinn hann sendi menn þar land a fund þeira maɴa manna er æigi foru a konungꜱ fvnd er hann þottiz erendi uið eiga Sendi menn konungs komv til kuelldulfs ok fengv þar godar uið tokur þeir barv vpp erendi konungs ok sogdv ꜱva at hann villdi finna kuelldvlf Hefir hann spurn af þer at tu ert gofvgr maðr ok storrar ættar mvnt v æiga kost af honum mikillar uirðingar er konungi mikit kapp a þvi at hafa þa menn hia ꜱer at hann uerr at afreksmenn erv at afli ok hreysti Kuelldvlfr sagði at hann var þa gamall ꜱva at hann var þa ekki til fæʀ at vera a herskipum Mun ek heima sitia ok lata af konungvm at þiona þeir svoruðu þa lat tu fara son þinn til konungs hann er gerfiligr maðr ok mun konungr gera hann lendan mann sinn ef hann uill honum þiona Ekki vil ek uera lendr maðr sagði grimr meðan faðir minn lifir þviatt hann skal vera yfir maðr minn meðan hann lifir Sendi menn foru ibrvtt ok er þeir komu til konungs sǫgðu þeir honum huersv farit hafði með þeim kuelldulfi ok hvat þeir hofðv fyrir honum rætt Konungr varð við þetta reiðr ok ræddi þo fꜳtt vm ok qat þa mundu vera stora menn eðr huat munu þeir ætla fyrir at beraz Aulfir var þar nær staddr ok bað konung æigi vera reiðan Mun ek fara a fund kuelldvlfs ok mvn hann fara a ydarnn fvnd þegar hann ueít at yðr þikkir uarða Eptir þat for Aulfir a fund kuelldvlfs ok sagði at konungr var honum reiðr orðinn ok æigi mundi ꜱva bvít hlyda nema annaʀhvarr þeira feðga kiæmi ok sagði þar virdíng við liggia at vikia vndir konungs vilia Sagði mikit fra þvi sem satt var at konungr var goðr sinum uínum bædi fiar ok metnaðar kuelldulfr sagði þat er mitt hugboð at uer feðgar munum ekke gefu til bera þeꜱa konungs ok mun ek æigi fara a hans fund En ef þorolfr kemr heim i sumar þa mun hann fuss þeꜱar ferdar ok ꜱva at geraz konungs maðr Seg ok ꜱva konungi at ek mun uera vin hans ok aller þeir er at minum ordum lata Ek mun ok hallda hætti hinum sama um stiorn af minni hendi sem ek hafða af hinum fyʀa konungi Nu ferr Aulfer aptr til konungs ok sagði honum at kuelldvlfr mundi senda til hans son sinn Sagði at sa var betr til fallinn er þa uar æigi heima Let konungr þa vera kyrt ok for vm sumarit innn i sogn en þa heim norðr er haustaði fra þorolldi þorolfr kuelldvlfs son ok eyuindr lambi koma heim um haustit or viking for þorolfr heim til feðr síns taka þeir bratt tal sin imilli Spyʀ þorolfr hvat uerit hafði i erendum þeira manna er Haralldr konungr sendi þangat Kuelldvlfr svaraði ok sagði at konungr hafði til þeꜱ orð sent at ek skyllda geraz hans maðr eðr son minn annaʀhvarr Hvernu svarar þu þa faðer sagði þorolfr Ek svara þvi sem mer var i hug at ek munda æigi geraz hans maðr ok ꜱva mundv þit gera ef reða ætla ek at þær mvni lyktir a falla at ver munim alldrtila af fa konungi þeꜱum þorolfr svarar þa verðr allt annan uegh en mer seger hugr um þviatt ek ætla mik hinn mesta frama af honum hliota ok til þeꜱ er ek raðinn at fara a hans fund ok geraz hans maðr hefir ek þat sann spurit at hirð hans er skiput afreks monnum eínum þætti mer þat ok fysiligt at vera i þeira sueit ok samlagi ef þeir uilia við mer taka eru þeir myklu betr halldner en aðrer menn i landínu Er mer ꜱva fra sagt at konungr er hinn milldaztí af fe við sina menn ok æigi til þeꜱ sidr auʀ at gefa þeim framgang mikinn ok ueita þeim ʀiki er til þeꜱ erv fallnír En mer spyrst ꜱva til um alla þa er imoti honum eru sem allir verði ekki at manna stokkva svmir or landi brvtt en sumer geraz leigv menn þikki mer þat undarlikt faðir um ꜱva uitran mann ok metnaðar giarnan er þu uill æigi með þokkum taka þa uegsemd er konungr bauð þer þikkiz þv ok fyrirspꜳr um þat at uer muním hliota af konungi þeꜱum ufarnat ok hann vili vera vꜳʀ uvín hvi fort v þa æigi imoti honum með þeim konungi er þu vart aðr með ok handgenginn Nu þætti mer þat skoruligaz at vera annathuart uin hans eðr v uin kuelldvlfr sagði þviatt mer sagði þat hugr at þeir mundi enga sigr fór fara er borðuz við haralld konung Slikt hit sama mun ok þvi at Haralldr konungr mun verða at miklum skaða minum frændum En þu þorolfr munt raða vilea fedum þinum ok ekki ottumz ek þat þott v komer i sueit með monnum Harallds konungꜱ at æigi þikker þu hlutgengr eðr jafn hinum fremstum i ollum mannraunum varar þu þat at æigi ætlir þv þer hofleysv við þer meiri menn En er þorolfr bioz heiman þa leiddi faðir hans hann a gautu er hann for til skips ok bað hann val fara ok þa heila hittaz for þorolfr þa norðr konungs fund þo var hann þriar nætr sem ætlat var þann dag er hann skal aburt buaz Gekk þorolfr fyrir hann ok bað hann ganga ofan til strandar konungr gerði ꜱva þar flaut fyrir landi dreki sa er þorolfr hafði latit gera með tiolldum ok reiða ollum hann gaf konungi skipít ok bað hann ꜱva uarða sem honum hafði til gengit þo at hann hefði haft mikit fiolmenni at þat var konungꜱ uegsemd en æigi fyrir kapps saker við konung konungr tok þa val orðum hans ok gerði sik ktan logðv þa marger goð orð til ok sogðu sem satt uar at veítzlan var hín pryðiligsta ok konungi væri styrkr mikill at slikum monnum skiliaz þeir þa ual for konungr norðr a haloga land sem ætlat uar ok sneri þa aptr er haustaði for þa enn at ueitzlvm þar sem fyrir honum voru gerfar fra konungi Hilldiriðar synir foru a fund Haralds konungꜱ ok buðv honum til þriggia natta veitzlu konungr þektiz þat ok kuat a nǽr hann mundi þar koma En er at þeiri stundu kom þa for konungr þangat með lið sitt ok var þar ekki fiolmenní fyrir veitzlan for ual fram var konungr þar allkatr harækr kom ser bratt tal við konung ok kom þar ræðu hans at hann spurði at um ferðir hans ok veitzlur konungr kuat alla ual hafa fagnat ok huern eptir sinum fongum Mikill mun munr þeꜱ verit hafa sagði haʀekr at i torgum mundi ueitzla fiolmennz konungr sagði at ꜱva var Harekr mællti þeꜱ uar uis uon ok baru þer þar mikla gíptu til sem van var er þu uart uitraztr maðr at þu grunaðir at æigi mundi af heilu ok ꜱva sneri til at þer komut i engan lifs haska for þat sem uon uar at er þv stt folmenni þat it mikla er þar uar saman komit en mer var þat sagt at þu leter allt lið með alvæpni konungr mællti huí mælir þu þetta haʀekr eðr huat kant u mer þar af at segia hann svaraði þat ætla ek konungr ef þu vetz hvers manns orð þat er menn mǽla eptir sinni hugþokkan Er þat sannaz yðr sagt at ekki vantar hann til motgongu við yðr nema for maṅiṅ En þat er ekki undarlikt um slika menn sem þorolfr er at hann þikkiz vm huern mann fram hann hefir hirð um sik sem konungar ok hann hefir óf fíar þott hann hafí þat er hann sealfr En hitt er æigi minna er hann lǽtr ꜱer iafnheimillt anaʀa fe sem sealfs sins þer hafit ok veitt honum storar ueitzlur ok uar nv buít til at hann mundi æigi ual launa þer þviatt þat er sannaz at segia at i svmar þa er þer forut hingat með æigi meíra líð en ććć. manna þa var su raða gerð manna at her skylldi saman draga ok taka yðr konungr af lífí ok alla menn yðra ok var þorolfr fyrir þeꜱu liði ok raða gerð Var honum bodít at geraz konungr yfir haloga landi for hann eptir þat út ok inn eptir huerium firði ok um allar eyíar ok dro saman huern mann er hann fekk ok ꜱva ok for þat ekki leyṅt at þeꜱum her skylldi safna til orrusto moti yðr En hitt er þo satt þott þer hefðít lið minna þa er þer funduz at buandkaurlum skaut skelk i bringu þegar þeir sa sigling yðra Var þat þa raðs tekit at ganga imot yðr með bliðv ok bioða yðr til ueítzlu En þa var ætlat at þer uerit drvkner ok lægit sofandi at ueita yðr at gongu með uapnum ok elldi ok er þat til jartegna ef ek hefir rett spurt at yðr konungr var fylgt i kornhloðv eina þviatt hann villdi æigi brenna upp stofv sina nyia ok míok vandaða En er þeir komu æigi uel raðum framm þa toku þeir þat rað sem hellzt var til at drepa dreíf um þa fyrir ætlan Hygg ek nu alla kunna at dylía þeꜱ at fair vita sik saklausa ef hít sanna skal uppi vera Nu er þat mítt rað konungr at tv later þorolf vera i hird eðr bera merki þítt til þeꜱ er hann val fallinn En ef þv vill at hann se lendr maðr þa fa þu honum syslv suðr i fiorðum þar er ætt hans oll ok megv þer þar yfir sea at hann geriz yðr æigi of storr En fa her a haloga landi þeim monnum syslu er yðr þiona með truleikum ok her eigv kyns menn Skolu við bræðr buner ok boðner til sliks er þu vill hafði faðir okkarr her lengi syslv ok uard honum val i hǫndum En yðr konungr erv her uandfengner menn til forraða þviatt þer konungr munut her sealldan koma Kongr reiddiz miok við ræður hans ok mælti þo stilliliga sem hann var vanr ef þav tiðindi komv til eyrna honum er honum þottu mikils uerð konungr spurði hvart þorolfr væri heima i torgum Haʀekr sagði er þeꜱ væri engi vn ok er hann ꜱva uitr maðr at hann mun kunna ꜱer at verða æigi fyrir liði yðrv þviatt honum mun þikkía uǫn at æigi mundi allir ꜱva halldín orðír vera at þeir gerði þik ei varan við þeꜱi svik svo marger sem kunnv fra at segia ef hit sanna skal uppi vera For hann norðr a sandnes er hann spurði til yðar konungr ræddi ftt vm þetta fyrir oðrum monnum En þat fanz at truði sognum haʀeks Leiddv hilldiʀiðar synir konung aburt með goðum giǫfum ok konungr het þeim uinattv sinni For konungr þaðan ibvrt ferðar sinnar þeir bræðr gafu ꜱer erendi i naumu dali ok foru i svig uið konung ok þeir hittu hann jafnan ok tok hann þeim val fra þorgilsi giallanda Þorgisl giallandi het maðr hann var heima maðr þorolfs ok hafði af honum hina mestu uirþíng ok hafði fylgt þorolfi þa er hann uar i viking ok var þa hans merkiss maðr ok stafn bví hann styrði skipi þorolfs i hafrs firðí ok lagði val framm ok uar rammr at afli ok hinn mesti fullhugi konungr hafði gefit honum uíngiafer ok heitit honum vinattu sinni hann var þar bui þorolfs i torgum þa er hann uar æigi heima ok hafði aull rað fyrir bui En er þorolfr hafði farít þa hafdi þorgils greitt finn skattinn þann allann er konungr atti ok bað þorolfr hann færa konungi skattinn þorgisl bio byrðing einn mikinn ok goðan ok bar þar skattinn allan ok hafði x́x́ menn Sigldi sidan svðr eptir konungi ok fann hann i naumudal En er þorgisl kom til konungꜱ bar hann honum kuedív þorolfs ok sagði at hann færi þar með skatt þann er þorolfr sendi honum konungr sa til hans ok svaraði ǫngv Fundv menn at konungr var reiðr Gekk þorgisl til fundar uið aulfi ok sagði honum hversv farit hafði með þeim konungi ok spurði hveriv gegna mundi Aulfir kuaz æigi uíta En hitt hefir ek fundit at konungr þagnar i huert sinn er þorolfs er getið ok grunar mik þat at hann muni rægðr vera ok þat ueit ek at þeir hilldiriðar synir erv jafnan a eínmæli við konung En þat hefir ek spurt at þeir erv miklír vviner þorolfs En ek mun þeꜱ bratt víss verða af konungi Eptir þat ge Avlfir til motz við konung ok mællti þorgisl er her kominn vínr yðaʀ með þann skatt er kominn er af finnmork ok er nu skattrin miklv meiri en fyʀ Er honum ant vm fǫr sína ok gerit ꜱva val herra ok gakk til ok se konungr svaraði ongv ok gekk þo þangat sem skipit la þorgisl brautt upp þegar uoruna ok syndi konungi En er konungr sa at skattrin uar miklu meirí ok betrí en fy hafði verit þa hof hann brun ok matti hann þa tala við þorgisl þa færði hann mikit fe konungi er þorolfr sendi honum konungr gladdiz þa ok spurði af ferðum þorolfs eðr hvat til tiðenda hefði orðit þorgisl sagði allt sem farít hafði þa mællti konungr Skaði mikill er at þorolfi at hann skal æigi vera mer trug eðr vilea uera bana maðr minn þa svaraði marger er hia voru at vera mundi rog vandra manna ef konungi væri glikt sagt ok þat at þorolfr mundi at slikv osannr kom þa ꜱva þvi mali at konungr truði þvi er satt uar Var konungr þa lettr í ollum malum við þorgisl ok skilduz þa satter En er þorgisl hitti þorolfr sagði hann honum allt sem farit hafði með þeim konungi þorolfr let ꜱer fatt vm finnaz ok let val af mundv aꝼ reiða Þorolfr for þann uetr norðr a morkina ok hafði c. manna En er hann sotti austr komv kuenner imot honum hann atti kavp uið finna Kvenner sogðv at þeir voru sendir þangat af faravið konungi orð sogdu at Kirialar herivðv a land hans ok konungr sendi til þeꜱ orð at þorolfr skylldi ueita honum ok hafa jafn mikit hlut skipti ok konungr sealfr En hverr maðr hans sem tueir konungs menn þorolfr bar þetta vpp fyrir líð sitt ok bauð þeim kost en þeir kvrv at fara ok foru nv avstr með konungs monnum finn mork er storliga við gengr haf fyrir avstan ok þar af fírðir storer Svo ok fyrir norðan En fyrir svnnan er noregr En avstr fra navmdal er jamta land ok helsingia land þa kvenland þa kiriala land A finnmork erv vǫtn stor En ha fioll liggia eptir endilangri ok erv þat kallaðir kilir En er þorolfr kom til kvenlandz hitti hann þar farauid konung ok hafdi konungr með ꜱer ććć manna En þorolfr hit fiorda Fara nv ok heria En er kirialar urðv varir við vfrið þa savfnaðvz þeir saman ok foru imoti konungi ok væntu ꜱer sigrfór En er orrusta tokz þa gengu norðmenn hart fram þa sneri mannfallinv a kiriala fell þar mart en svmt flyði Fengv þeir konungr ok þorolfr sigr ok ogrynne fíar snerv þeir aptr ok for þorolfr heim leiðiss ok skildv þeir konungr með vinattv þorolfr kom af fiallinv ok kom heim sandnes ok dvaldiz þar vm hrið En for norðan vm varit til torga En er hann kom þar var honum sagt at hilldiʀiðar synir hofðv verit i þrandheimi vm vetrin með Haralldi konungi ok þat með at þeir mundi æigi spara at rægia hann við konung var honum mart sagt af þvi hvert efni þeir hofðv til þeꜱ Þorolfr sagði at konungr mundi æigi trua þvi er vandír menn lygi at honum þviatt her erv engi efni til þeꜱa mꜳls at ek muna vel ræðvm sæta við konung þviatt hann hefir marga hluti val til mín gert en enga illa Ok er at fi at ek munda vilia konungi mein gera þott ek ætta þeꜱ kost þviatt ek uil miklv helldr vera her lendr maðr en heita konungr ok vera æigi samlendr þviatt hann ma alla konunga a norðr landm gera ꜱva at þrælum þeir hilland. synir hofðv verit með konungi með xxda mann ok voru þat heima menn þeira ok nabvar ok hofðv þeir nogh vitni til þeꜱ er þeir fluttu fram þa spurði harekr konung ok mællti ꜱva likaði þer val skattrin er þorolfr sendi þer Val sagði konungr þa mundi yðr mikils þikkia vm vert ef þer hefðít allan sed en nv for þat fiaʀi þviatt þat var mæiri hlvtr er þorolfr dro vndir sik Hann sendi yðr giafer ok tok allt af yðru til ok satt skal þat konungr ef þv fæ okkr bræðr syslvna a hendr þa skal þat meira en þetta hvartveggia kom þa svo at konungr truði þvi er þeir bræðr sogðu þorolfr for vm svmarit svðr til þrandheims a fund Harallds konungꜱ ok hafði með ꜱer finnskatt ok mikit fe annat hann hafði með ꜱer lxxxx manna ok alla val buna at klæðvm ok hervapnvm en er hann kom til konungꜱ þa var honum skipat i gestaskala ok veitt hit skoruligsta Eptir vm morgvninn gek Avlfer hnvfa til þorolfs frænda sins ok sagði honum at hann var hropaðr miok við konung ok konungr hlyddi miok a þat þorolfr bað Aulfi byria mꜳl sitt við konung þviat ek skal skamtalaðr vera fyrir konungi ef hann truir helldr rogi vandra manna en sannendvm Annan dag kom Avlfir til þorolfs ok sagði at hann hefði rætt mal hans við konung ok veit ek nv æigi giorr en aðr huat honum by i skapi Ek skal þa sealfr ganga til hans sagði þorolfr Nv gengr þorolfr til konungs þa er hann sat yfir drykkiv ok heilsaði honum konungr tok kveðív hans ok bað gefa þorolfr at drekka þorolfr kuat hafa þar skatt er konungr atti ok komiɴ var af fin n mork ok enn fleiri hluter er ek hefir yðr at færa Veit ek ok at mer mvn þvi ollv bezt varit konungr sagði at hann ueiti æigi annars af þorolfi en goðs þviatt ek er engis annars af yðr uerðr En þo segia menn mer þar ymist fra hversv þer ferr Eígí er ek þar fyrir sonnu hafðr sai þorolfr at ek hafa utrvliga til yðar gort Hygg ek þat með savnvm at þeir muni minni þiner viner vera er sliku hropi vilía a mik líuga En hitt er liost at þeir vilia vera varir vviner ok skulo þeir ok at keyptu komaz þa gekk þorolfr ibvrt En annan dag eptir greiddi þorolfr finn skatt ok var konungr þa við staddr þa bar þorolfr fram bior skinn ok safvala ok gaf konungi Margir menn mæltu er hia voru at þat væri val gefit ok þar væri stormikillar vinattv fyrir vert konungr kuat þorolf hafa ætlat ꜱer lavn fyrir þorolfr kvez gera allt af trvleikvm við konung En ef honum likar æigi min þionosta þa ek ekki at gort Var konungi þat kunikt þa er ek var með honum hveria með ferð ek hafda En þat þikki mer kynlikt er hann ætlar mik annan en þa reyndi hann konungr svaraði val fort v þa með þinu mali ætla ek þat bezt af at gera at tu farir enn til hirðar minnar ok mun þa engi maðr rægia þik ef ek ma sea yfir dag ok nott þorolfr leit þa til beggia handa ꜱer ok sa menn sina ok mællti Travðr mvn ek af hendi at lata sueit þeꜱa mant u raða konungr nafn giptvm við mik En ek mvn seint af hondum lata sveitvnga mina meðan mer endaz fǫng til þo at vela vm mína kosti at eíns Er hitt bon min ok vili ok þer farit at heimbodi til min ok heyrit þa vmbræðv manna þeira er þv trvir ok vita hvat vitni þeir bera oss of þetta mal ok ger þa sem þer finnaz sannendi konungr sagði at hann mundi æigi opptar þika veitzlv at honum Gekk þa þorolfr ibrott ok bioz til heimferðar En er hann var heim farinn þa fekk konungr þeim hildiriðar synir syslv þa alla er þorolfr hafdi haft ok finn ferð konungr kastaði sinni eigv a bvit i torgvm er ꜳtt hafði Bioʀgolfr ok þær eignir allar er þar uoru hann fekk ok þat i hendr hildiriðar sonum konungr sendi menn til þorolfs með jartegnum at segia honum þeꜱa skipann er nv hafði gort Eptir þat tok þorolfr skip þau er hann atti ok bar þar allt lavsa fe sitt hann hafði með ꜱer alla menn sina ok for siðan norðr sandnes til bvss sins hafði þorolfr þa æigi mina fiolmenni um sik en aðr ok i ǫngv minni ravsn fra hilldiridar Þeir hilldiriðar synir toku við syslv a halogalandi ok mællti engi maðr imot fyrir sakir konungꜱ en morgum þotti þetta skipti miok imoti skapi þeim er voru frændr þorolfs eðr uinir Hilldiriðar synir foru um vetrin til finna með þria tigi manna ok þotti finnum miklv minni vegr af þeꜱsum monnum en þa er þorolfr fór Greiddiz ok allt miklv verr af finnvnvm en fy þann uetr hinn sama for þorolfr vpp a fíall með hundrat manna ok hitti þar faravið konung ok gerðv þeir þa rað sin ok er þa þat af at fara enn a fiall ok fyʀ ok hofðu cććc. manna ok fara ofan til kiriala hliopu þar i bygdir ok herivðv ok fengv of fíar ok foru autr er a leid uetrin a morkína þorolfr for heim til bus sins vm varit hann atti skip gott ok vandaðr miok reiði með þat skip let hann bua ok fekk menn til með at fara hann let þar a bera farm skreið ok hvða vorv ok gra vorv ok mikit fe annat Skipi þvi let hann styra þorgisl giallanda ok fara vestr til englandz ok kavpa klæði ok onnvr fong helldv þeir svðr með landi ok siðan i haf ok komv at englandi ok fengv þar goða kavpstefnv þeir hloðv skipit af hueiti ok honangi klæðvm ok vini ok helldv aptr vm havstit ok byriaði harðla val ok komv at havrða landi þat sama svmar kovm hilldiriðar synir með skatt at færa konungi ok var konungr við staddr ok sa er þeir reiddv af hendi feit þa mællti hann er nv allr af hendi reiddr skattrin þeir sogðv at ꜱva var Konungr mællti Bæði er nv skattrin minni ok verri ok verr af hendi greiddr en þetta er þorolfr heimti ok sogðv þer at hann færi þo illa með syslvnni val er þat konungr sagði harekr er þv hefir hvgleitt hue mikill skattr er vanr at koma af finn mork þviatt þa veitzt v gíauʀ hverss þv hefir mist ef þorolfr eydir skattinum með ollv fyrir yðr ver forum i vetr a morkina .xxx manna sem vaní var til hinna fyʀi syslv manna ok kom þa þorolfr litlv sidaʀ með c manna spurðv ver þat til orða hans at hann ætlaði at taka okkr af lifi ok alla þa menn er með okkr væri gaf okkr þa sauk konungr at at þv hefðir fengit okkr syslv hinna Sa ver þann kost hellzt at fiʀaz fvnd hans komumz ver þvi skamt a morkina En þorolfr for vm alla morkina ok hafði einn kavp aull stor ok sma Finnar gulldu ok honum skatt ætlar hann at geraz konungr yfir finnum ok haloga landi Er þat vndr er þu lætr honum slikt hlyða munv her sǫnn vítní til uera vm fiar dratt þann er hann hefir þviatt knau sa er vestr for til englandz var buinn a sandnesi ok kallaðiz þorolfr einn eiga allan farminn var hann hlaðinn af grauǫru ok oðrv fe er hann tok af morkinni ok for með þorgils giallandi ok hefir siglt vestr til englandz ok ef þer vilit vita sannendi um þetta mal þa megu þer hallda níosnvm til vm ferðir hans þviatt ek hygg at ekki skip muní komit hafa iafngagnauðigt a uarum daugum i noreg ok ætla ek þat þo rett at segia at þer konungr eigit þar a huern penning þetta sonnvðv allir þeira menn er þeir sogðv ok engi kunni motj mæla þeꜱai fra sǫgn fra bræðrum ij Sigtryggr snarfarí ok halluarðr harðfari hetu bræðr íj þeir voru með haʀalldi konungi uikuerskir menn at ætt ok skylldir konungi Faðir þeira hafdi tt kyn við gaut elfí ok bio v ɡaut i hísíng En nv hofðv þeir tekit við fyrir arfi sínum þeir voru .iíij bræðrnir het þorðr ok þorgeíʀ þeir voru heima ok reðv fyrir bví en þeir Sigtryggr ok halluarðr hofðv sendifarar konungꜱ vtan landz ok innan landz ok margar þǽr er haski uar i til fiar vpptokv eðr aftoku manna Ekki voru þeir víngaðir míok við menn en konungr mat þa mikils Vm havstit for konungr at veitzlum vm haurða land þat var einn dag at konungr let kalla til sin þa bræðr ok er hann fann þa sagði hann þeim at þeir skylldv fara með sveit manna at leita þorgisl giallanda ok færit mer skipit ok allt þat er a er nema latit menn fara i friði þeir voru bunir þeꜱiar ferðar ok hofðv ij skip fara nv at leita þorgils giallanda ok spurðv at hann var vestan komiṅ ok hafði siglt norðr með landi þeir fara nv eptir ok finna hann i fvrv svndi kendv bratt skípít ok logðv at þeim þeir þorgisl vorvðuz þa ekki ok vissv ꜱer engiss otta vanir fundv þeir æigi fy en fioldi manna var kominn a skipit með uapnum ok voru allir handteknir ok leiddir allir a land vpp vapnlavsir ok hofðv ekki annat en i gangs klæði sín En þeir sigtryġr skvtv þegar bryggívm Snva a ferð svðr með landi vnz þeir hittv konung ok færðv honum skipit ok allt þat er a var En er farmrinn var af borinn skipinv þa sa konungr at stor mikit var feit ok þat var æigi lygi er þeir hilldiriðar synir hofðv sagt En þorgisl ok hans felagar fengv ꜱer flvtníng til landz ok lettv æigi fy en þeir komv til kvelldvlfs ok sogðv honum sínar æigi slettar ok fengu þar goðar viðtokvr kuelldvlfr kvat þar mundv til draga sem honum hafði hvgr vm sagt at þorolfr mundi æigi giptv til bera als endis vm vín fengit við konung ok þætti mer ekki mikit at vm fiar lat þetta ef æigi fǽrí þar hit meira eftir En grvnar mik enn sem fyʀ at þorolfr muní æigi kvnna at ætla ꜱer hof ok segi þer þorolfi At þat er mitt rað at hann fari af landi braut ma uera at hann komi ꜱer betr ef hann kemr a fvnd engla konungs Eðr dana konungs Eptir þat fekk hann þorgisli skip ok þat sem hann þvrfti ok foru þeir nv til þeꜱ er þeir komv a fvnd þorolfs ok sogðv hann til tidenda hafði gorz i forum þeira þorolfr varð val við skaða sinn ok sagði at hann mundi æigi fe skorta ok er gott at æiga felag við konung þa keypti þorolfr Svo miol sem hann gat ok mallt til framfluttningar liði Sagði hann menn sína ekki mundv vera iafn fagrbvna sem hann hafði ætlat þorolfr selldi iarðir sinar ok hellt vpp ollvm kostnadi sem fyʀ hafði hann þa ok ekki fæa lið en fy var hann heima þann uetr allan fra þorolfui Þa er vár kom ok isa leysti let þorolfr fram setia langskíp mikit er hann attí hann let þat bva ok skipa monnum hann hafði c. manna En er byri gaf sigldi hann svðr með landi ok hellt fyrir vtan eyíar en stvndum var sæ i míðíum hliðvm letu ꜱva ganga svðr fyrir landit undz þeir komv i vik austr þa spurðu þeir at Haralldr konungr var i vikínní Ekki vissv menn til ferða þorolfs honum byriaði val ok helldv svðr til danmarkar þaðan i avstr veg ok heriaði þar um sumarit ok varð ekki gott til fiar vm havstit hellt hann austan ok kom i þann tíma er menn leystv af skaneyrí þar var fioldi manna af noregí þorolfr let lið þat allt sigla fyrir ok gerði ekki vart við sík hann sigldi til mostrar sundz ok sa þar fyrir knav einn mikinn er komiṅ var af skaneyri Þorir þruma het maðr hann styrði knerrínvm hann var armaðr harallds konungꜱ ok reð fyrir bvi i þrvmu þat uar mikit bu ok þar sat konungr jafnan þa er hann var i uikinní ok þurfti til þeꜱ buss mikil hafði þorir fyrir þa savk farít at hann hafði þa keypt mallt ok hueití vín ok hunang ok varít til allmiklv fe þeir þorolfr lavgðv at skípínv ok buðv þeim kost a at ueriaz En þorir hafði æigi lið til uarnar ok gafuz vpp tok þorolfr fe þat allt en setti þa vpp a eyna Ekki var þetta mínna fe en þat er hann hafði latit fyrir konungi hellt þorolfr skipum þeꜱum baðum norðr með landi En er þeir komu fyrir elfína lagv þeir þar ok biðv nǽtr ok er myrkt var orðít rerv þeir vpp i ana ok laugðv til bíar þeꜱ er þeir bræðr attu ꜱigtryggr ok halluarðr ok komu þar fyrir dag ok slogu mann hring vm bæinn ok æptu herop þeir uoknuðv er ínni voru ok hliopv til uapna fleygði þorgeiʀ ꜱer þegar ut or skemmvnní skið garðr var hʀ vm bæinn þorgei hliop at skiðgarðínum ok greip hendinni vpp a stavrínn ok kastaði ꜱer vt af garðinvm þar var næʀ staddr þorgisl giallandi ok hío eptir honum a hondina ok af við garðinum ferr þorgeíʀ við þat til skogar en þorðr broðir hans var þar drepinn ok x́x́. menn Eptir þat rǽntv þeir þar ollv en brendv bæinn foru nv vt eptir anni ok ꜱva vt til hafs þeim byriaði val ok sigldv norðr i vikína þa hittv þar kaup skíp mikit er attv víkveriar ok var hlaðit af malltí þorolfr lagði at þvi En þeir er fyrir voru þottvz æigi fong hafa til varnar ok gafvz upp ok gengu a land En þeir þorolfr toku þar skip með farmínum ok foru siðan leið sína ok hofðu nu þrív skíp er þeir sigldv austr um folldina foru siðan skyndiliga ok híoggv strandhǫgg En er þeir sigldu norðr fyrir liðandis nes þa foru þeir vtleið ok þar sem þeir komv við land þa rǽna þeir en er þeir komv norðr fyrir fiorðv þa for þorolfr a fvnd fodur sins ok segir honum hvat til tidenda hafði gorðtz i ferðvm þeira Hann uar þar litla hrið ok leiddi faðir hans hann a gotv ok mællti Eigi hefir þat fiai farit þvi sem ek gat þa er þv fort til konungꜱ at þat mundi ꜱva vt ganga at hvarki þer ne oss frændvm mundi at hamíngív verða hefir þv nv þat raðs tekít er ek uaraða þik mest við at þv ettir kappi við Haralld konung En þott v ꜱer val at þer bvinn um hreysti ok harðfengi þa hefir þv ekki til þeꜱ gǽfvv aṫ hallda til motz við hann er ongvm manni hefir enn i landinv þott aðr hafi haft mikit ʀiki Er þat mitt hvgboð at sea verði fundr okkarr hinn siðarsti ok væri þat at skipvðv at þv lifdir lengr En þat mun þo æigi vera Þa ste þorolfr a skip ok for leið sina vndz hann kom a sand nes let hann þa til bear síns allt herfang þat er orðit var en setti upp skipín skorti þa æigi tilfong at fæða lið sitt ꜱva stormannliga sem hann villdi saṫ þorolfr heima þann vetr ok hafði mikit fiolmenni fra skallagrimi ok sonum hans MAðr het yngvaʀ rikkr ok auðigr hann hafði verit lendr maðr hinna fyʀi konunga En er Haralldr konungr kom til ʀikis þa var yngvarr heima ok þionadi ekki konungi hann var kvangaðr maðr ok atti dottur eína er bera het hon var vǽn ok val at ꜱer hennar bað Grimr kuelldvlfson ok uar þat at raði gort þat var þann sama uetr er þeir þorolfr skildvz þa var Grimr halfþritugr at alldri ok var þa skollottr hann var kallaðr skallaGrimr hann hafði forrað oll fyrir bvinv En þo var kvelldvlfr þa hress maðr mart hǫfðu þeir manna með ꜱer ok þa marga er þar hǫfðu vpp vaxit ok voru iafn alldrar Grims voru þeir margir afreks menn at hreysti ok afli Grimr var likr feðr sinvm bæði at vexti ok afli ok yfirlitum en þo nokkvt at lvnderni þviatt hvartueggi atti brogð vndir brunum fra haralldi HAralldʀ konungr var i vikinni þa er þorolfr heriaði hann for til vpp landa ok ꜱva til þrandheíms ok sat þar vm vetrin ok hafði mikit fiolmenni þa voru þeir bræðr með konungi ꜱigtryggr ok hallvarðr þeir hofðv spurt um havstit hversv þorolfr hafði buit hibylvm þeira i hising ok þann manskaða er þorolfr hafði þar gort þeir minntu konung opt a at fara at þorolfi ok sogðv hversv þorolfr hafdi ræntan konung ok þegna hans ok farit með hervirki ínnan landz ok baðv jafnan at fara at þorolfi með sína menn þa mællti konungr vera mvnv þikkia sakir til þott þit tækit þorolf af lifí en þat hygg ek at ykkr skorti hamíngívna til þeꜱ verks ok er þorolfr ekki yðar maðr við at eiga þeir kollvðuz þo freista vilía En er sumraði þa bioggvz þeir bræðr til ferðar sínnar at vanda sinvm þeir helldv a somv mli við konung hann kuaz þa lofa at þeir tæki þorolf af lífí ok veit ek at þit mvnut færa mer hofuð hans er þit komit aptr ok með marga dyrgripi En þo geta þeꜱ svmir menn sagði konungr ef þit siglit norðr at þít mvnít bæði sigla ok roa norðan Nv bvaz þeir sem skiotaz ok hoftv í. skip ok halft annat hvnðr manna ok er þeir voru bunir taka þeir landnyrding vt eftir firðinvm en þat er anduiðri norðr með landi fra þorolfi HAralldr konungr sat a hlavðvm er þeir bræðr foru abrott ok þegar bioz konungr sem skyndiligaz ok steig i skip sitt ok rva þeir inn eptir firði allt til elldv eiðs þar let hann eptir skipin ok for norðr yfir eiðit til naumv dals tok konungr þar skip er bændr attv ok gekk þar a með hirð sina ok hafði a nær cccc. manna ok vi skip þeir toku andviðri ok reru dag ok nott ꜱva sem ganga matti þa var nott farlios konungr kom við sandnes of nott ok sa þeir fyrir bænum langskip tialldat ok kenndv at þorolfr atti hann ætlaði þa af landi brott ok hafdi latit heita farar munngat sitt konungr bað menn ganga af skipvm hann let fara vpp merki sitt var skamt at fara til bearims vard menn þorolfs voru jnni við drykkiv ok var engi maðr vti þviatt menn voru vndir borðvm konungr let þa sla mann hring vm stofvna lvstv þeir þa vpp heropi ok var blasinn herblꜳstr En er þeir þorolfr heyrðv þetta þa hliopv menn til vapna sinna konungr let kalla at stofvnni bað vt ganga konvr ok born þa gekk ut Sigrid hvsfreyia ok konvr þær sem inni voru hon spvrði ef synir berzlv kꜳra væri þar þeir gengu framm ok spvrðv hvat hon villdi þeim Fylgit mer til konungꜱ sagði hon þeir gerðv ꜱva skal nokkvat tioa at leita um sættir með ykkr þorolfi Konungr svaraði vill þorolfr gefaz vpp ok ganga a mitt valld þa mvn hann hallda lifi ok limum En menn hans mvnv sæta refsingvm af mer sem sakir falla til Eptir þat gekk Avlfir hnvfi til skemmvnnar ok sagði þorolfi þann kost er konungr gerði þorolfr sagði skiott at hann vill onga navðvngar kosti taka En bið konung vtgongv leyfi ok latvm þa skeika at skavpuðv Avlfir gek til konungs ok sagði honum hvers þorolfr beiddiz konungr mællti beri elld at skemmvnni ekki vil ek beriaz við þa ok eyða ꜱva monnum minum þviatt þorolfr mvn gera mer mikinn mannskaða ef uer skulum henda hann vti þott hann hafði lið minna en ver Var þa elldr borinn at skemmvnni sottiz þat skiott er timbrit var þurt en næfrvm þakt þorolfr bað þa sina menn briota vpp þilit ok na golfstokkvm ok sottiz þat skiott En er þeir naðv golfstokkvnvm þa tokv ꜱva margir sem a fengv halldít ok skvtu enndanvm a hyrníngina ꜱva hart at afgongv fyrir vtan ok hliopv isvnðr ueggirnir ꜱva at þar var vtgangr mikill Gekk þorolfr þar fyrst vt En þa þorgisl giallandi ok hverr at oðrvm ok toktz þar hinn harðazti bar dagi ok var þat vm hrið at þar matti ekki sea imillí þa er stofan giætti abak þeim ok tyndi konungr þar morgv liði En er stofan var brvnnín þa hliop elldr at þeim fell þa ok mart lið þeira þa hliop þorolfr fram ok hío til beggia handa ok þyrpti litt at binnda sr þeira manna er fyrir honum vrðv hann sotti þar at er merkit var J þeiri svipan fell þorgisl giallandi En er þorolfr sa þat þa lagði hann merkíss manninn igegnvm ok mællti Nv gekk ek þrimr fetum til skamt þa stoðv a honum bæði sverð ok spíot En konungr ueitti honum bana sár ok hann fell a fætr konungi þa bað konungr hætta at drepa menn ok ꜱva uar gort þa let konungr fara menn sína ofan til skipa ok mællti við Avlfi Takít nu þorolf frænda yðarn ok ueitið honum sæmilígan vmbvnat ok ekki skal her rǽna þviatt þetta er allt mín eígn For nv konungr ofan til skípa En er menn bvndv sr sín þa leit konungr a sr manna hann sa hvar maðr batt svoðv sr eitt mikit þa mællti konungr Ekki hefir þorolfr þat veítt allt bitv honum annan ueg vapn ok er skaði mikill um slikan mann En at morni let konungr draga vpp segl sin ok sigldi svðr með landi sem af tok Þa fvndv þeir kavpskíp mǫrg ok hafði lið þat ætlat til motz við þorolf þviatt niosnir hans hofðv verit allt svðr vm eyíar ok vissv at þeir Sigtrygr ok hallvarðr voru sunnan komnir með liði miklv ok villdv drepa þorolfr ok hofðv þeir haft anduiðri ok lagv i ymsvm hofnum Bratt spvrðiz þetta viða vm land ok komu þeꜱi tiðendi til eyrna þeim Sigtryggr ok hallvarðr ok snerv þeir þa aptr til konungs ok þotti þeira ferð hin haðvligsta þeir bræðr Avlfir ok eyuindr voru a sandnesi ok bioggíu vm lik þorolfs eptir sið veniv ok letv græða sr manna þeir skipvðv til bvss með ꜱigriði ok uar þar eptir allr fiar hlvtr En mest hafði brvnnit hvsbvnaðr ok bordbvnaðr ok klæðnaðr Forv nv norðan ok a konungs fvnd ok voru með honum um hrið þeir uoru hlioðir ok mæltu fatt við menn þat var einn dag er þeir gengv fyrir konung ok mæltu þeꜱ vilium við biðia þik konungr at tu leyfðir okkr heimferð til bva okkaʀa þviatt her eru þav tiðendi orðin at við bervm æigi skaplyndi til at eta ok drekka með þeim er vapn barv a þorolf frænda varn konungr mællti til hans helldr stvtt æigi mvn ek þat leyfa ykkr her skulo þit vera með mer þeir gengu þa abrott ok til rums síns Annan dag eftir sat konungr i malstofv ok let kalla þangat þa bræðr Avlvir ok eyvind konungr mællti Nv skulo þit víta ykkarn hlut þit hafit verit með mer vm hrið ok val siðaðir hefir mer til ykkar ual likat Nv vil ek eyvindr at tu farir norðr a sandnes vil ek gipta þer Sigriði konv þa er þorolfr hefir att ok vil ek gefa þer fe þat allt er þar er ok skalt v þar með hafa vínattv mína ef þv kant til at giæta En Aulfir skal mer fylgía sakir atgerfi sinnar vil ek hann æigi lavsan lata þeir þokkvðv konungi þann soma er hann gerði til þeira Biotz eyvindr til ferðar ok fekk ꜱer gott foruneyti ok agiætt skip konungr fekk honum jartegnir til þeꜱa mals ok er hann kæmr norðr tekr ꜱigrið val við honum berr hann vpp erendi þetta við hana bon orð ok iarðtegnir at hann skal na þeꜱu raði En hon sa þann sinn kost at lata konung raða þar komit sem þa var for þat fram at hann fekk sigriðar Tok hann þa við bvi a sandnesi ok fe þvi ollv er þorolfr hafði att Eyvindr var gofvgr maðr Bavrn þeira voru þav finnr skialgi faðir eyvindar skallda spilliss ok geir lavg er atti sighvatr rauði Eyuíndr hellt vinfengi við Haʀalldr konung meðan þeir lifðv baðir fra hængi Hængr het maðr hann var son ketils navmdæla jarls hann uar gaufugr maðr ok hafði uerit hinn mesti vín þorolfs ok frændi skylldr hann uar þa i uthlavpi at ueita þorolfs lið hann hafði með ꜱer lx. manna ok sneri til torga þar voru þeir hilldiriðarsynir ok hofðv fatt manna En er hængr kom a bæinn þa veitti hann þeim atsokn harða þar fellv hilldiriðar synir ok flestir menn er þar voru fyrir En þeir hængr toku fe þat allt er þeir fengv Eptir þar fekk hann ꜱer kner ʀi tva ok let þar a bera fe þat allt er hann atti hann hafði með ꜱer konv sína ok born ok alla þa menn er at vigi hofðv verit með honum Bergr het maðr fostbroðir hans ættstorr ok auðigr hann styrði oðrv skipi ok sigldv i haf Fám vetrum Aðr hofðv þeir Jngolfr ok hiorleifr farit at byggia island ok var þa morgum tiðrætt vm þetta mal sogðv menn þar goða landz kosti hængr sigldi uestr i haf at leita at islandi En er þeir vrðv varir við land voru þeir svnnan at komnir þa sigldv þeir vpp i r os einn mikinn ok lagv við hit eystra landit fyrir austan na ok flvttv með ꜱer buferli sín var hængr enn fyrsta vetr fyrir vtan rang hína eystrí Jngvnnr kona hans fæddi son vm varit er hrafn het hængr gaf Bergi land i fiotz hlið at hliðaʀ enda ok er fra honum kominn kyn þattr mikill i þeiri sveít hængr gaf skipverivm sínum land en selldi svmvm ok erv þat landnams menn kallaðir Storolfr het son hængs hann atti storolfs hval heriolfr het annaʀ son hængs hann atti land i fliotz hlið til motz við Berg hans son var svmarliði Helgi het hinn ííí. son hængs er bio a vellí Vestaʀ het hinn íííí. son hans er bio at moeiðar hvali Rafn het hinn v. son hængs hann var fyrstr laugsogv maðr a islandi hann bio at hofí eftir foður sinn ok var gofgastr sona hængs þorbiorg het dottir hængs er atti Jorundr goði fra kuelldulfi Kvelldulfr spurði fall þorolfs sonar sins hann varð hryggr við þav tiðendi ok lagðiz i rekkiu af Grimr kom opt til hans ok bað hann hressa sik sagði at allt var annat athæfiligra en at avrvilnaz ok leggiaz i kaur Er ok helldr rað at standa upp ok leita til hefnda eptir þorolf ma vera at við komimz i færi við nokkurn frænda konungs eðr vín þa kvat kvelldulfr visv Nv fra ek norðr i eyiv norn er um grimm til snemma þvndr fell þremía vandar þorolfr vnd lok foru letvm þvng at þíngi þars fang vina ganga þioð mun at hefnt þott hvetti hvgar mal brr brvgðit Haʀalldr konungr for þat sumar til vpp landa ok vm havstit vpp a valldres Avlfir hnvfa var með konungi ok kom opt at mali við konung ef hann villdi bæta þorolf ok vnna kvelldvlfi ok Grimi sæmdar konungr varnaði þeꜱ æigi ef þeir færi a hans fund Eptir þat for Avlfir norðr i fiorðv at finna þa kvelldulf ok Grim ok toku þeir val við honum Dvaldiz hann þar vm hrid Kvelldvlfr spurði vandliga at vm tiðíndi þav er gorz hofðv a sandnesi þa er þorolfr fell Eðr hvat hann ynni til frama aðr hann fíelli eðr huerir vapn bæri a hann Avlfir sagði allt þat sem spvrt var ok ꜱva at konungr veitti honum bana sár ok hann fell a fætr konungi þa svaraði kvelldvlfr val hefir þv sagt þviatt þat hefir mællt verit at þeꜱ manz mvndi hefnt verða er a grufv felli ok þeim nær níðr koma er fyrir yrði þa er hinn fielli En vliklikt er at oss verði þeirar hamingív avðit Aulfir spurði ef þeir villdi fara a fund konungꜱ ok leita eptir botvm þviatt þat mun verða hín mesta sæmdar favr Kvelldulfr kvez æigi fæʀ fyrir elli sakir ok man ek æigi fara þa mællti Avlfir vill tv fara Grimr sagði hann Grimr svaraði Ekki erendi ætla ek mik eiga við konung mvn honum ek þikkia vera ekki orð margr mvm ek ekki lengi biðía botanna Aulfir sagði at Grimr mvndi þeꜱ litt þvrfa skulum ver til leggia allt slikt sem ver kunnum Nu heitr Grimr ferðinni En Avlfir fe til konungs Grimr bíoz nu til ferðar a konungsfvnd hann valdi með ꜱer menn af heíma monnum sinum ok nabuvm het einn Aní annaʀ Graní íí. Grimolfr ííí. Grmr v. þorbíorn krvmmr vi. þorðr ví. beigalldí vííí. þorðr þuss ix. þorgeíʀ x Oddr xí. Griss þeir hofðv roðrar skutv eína ok foru svðr með landi ok inn i mostrar fiavrð ok þa land veg upp a vǫrs til vatz þeꜱ er leið þeira la yfir þeir foru a skipi þar En þa var æigi langt til þeꜱ bíar er konungr var a veitzlv koma þeir i þann tíma er konungr sat yfir borðit þeir hittv menn at malum ok spurði hvat þar tidenda ok þat var þeim sagt þa bað Grimr Avlfi kalla til mals við sik Sa gekk i stofv er sendr var ok mællti við Avlfi Menn erv komnir uti xíí. saman ef menn skal kalla þviatt likari erv þeir þvssvm en monnum ok biðia þeir þik vt ganga Avlfir stoð þegar upp ok gekk þegar t ok þottiz þegar vita hverir komnir mundv vera Fagnaði hann ual Grimi frænda sínum ok bað hann ganga i stofvna með ꜱer Grimr mællti við menn sina þat mun her siðr at menn gengi vapnlavsir inn skulo ver ganga inn í. en aðrir skulo vera vti ok geyma vapna vaa Gengv þeir inn ok gengr Avlfir fyrir konung ok þa Grímr hit næsta honum ok siðan hverr at oðrum Aulfir heilsaði konungi ok mællti Nu er Grimr her kominn kann ek mikla þaukk at þer gerit hans ferð goða ok fa þeir margir mikla sæmd er til minna erv vm komnir matt v ok þetta ꜱva gera at mer þikkir mestv mali skipta hann talaði langt erendi ok sniallt Konungr litaz vm hann sa mann standa hía Avlfi sa var hofði hæfi en aðrir menn ok skollottr konungr mællti Er sea hinn mikli maðr skallaGrimr hann svaraði ok kvat hann rett kenna Ek vil þa segir konungr ſeɡ͛ kr ef þv uill þa beiða bota eptir broður þinn at tv gangir her i hirðlavgh ok þionir mer mun ek þa veita þer sæmð eptir þínní til stvndan þa svaraði Grimr þat var mer kvnnikt hversv myklv betr ok framaʀ þorolfr broðir minn var at ser gerr of alla hlvti ok bar hann æigi auðnv til þionostv við yðr Nv mun ek æigi þat rað vpp taka at þiona yðr þviatt ek veit víst at ek mun æigi gafv til hafa at veita þer þa þionostv sem ek villda ok maklikt væri konungr þagnaði ok roðnaði Avlfir sneri þa abrott ok bað þa verða ibrott sem skíotaz þeir gerðv ꜱva ok toku vapn sín Avlfir gekk a leid með þeim ok mællti til Grims Annan veg verðr ferð þín til konungs en ek hvgða Fyrsta ek þik miok þeꜱar ferðar En nv vil ek hin s biðía þik at tv komir alldri a fvnd Harallds konungs nema betri verði sætt ykkr Grimr ferr nv yfir vatnít En þeir Avlfir gengv at skipvm þeim ollvm er voru við vatnit ok spilltv ollum svo at ekki var fært Nv sea þeir at fiolmenni mikit fara ofan fra bænum ok aluapnat þeꜱa menn hafði Haralldr konungr sent eptir Grimi at drepa þa alla konungr mællti þa er Grimr var ibrvtt þat se ek a þeim hinvm mikla skalla er her gekk inn at hann er fvllr af vlfvð ok hann verðr at bana nokkvurm þeim monnum er oss er skaði at þeꜱi hinn vandí skalli mun engan yðarn spara ef hann helldr lifi Farit nv ok drpit hann þa foru konungs menn til vatzins ok fengv þeir þar ekki skip þat er fært væri foru þeir nv aptr ok sagði konungi þeir Grimr foru leið sina til þeꜱ er þeir komv heim Sagði Grimr feðr sinum fra ferðvm þeiʀa hann let val yfir þvi er Grimr hafdi æigi til konungs farit Sagði enn sem fy at þeir mundi hliota skaða af konungi en enga vpp reist þeir fedgar reðv opt með ꜱer hvern af skylldi taka þottuz þat vita at þeir mundi ekki þar i landi mega halldaz helldr en aðrir menn þeir er o sattir voru við konung ok þeim mundi þat raðligaz at fara af landi brott þeim þotti fysilikt at fara til jslandz þar var sagt gott fra landzkostum voru ok þar fyrir vinir þeira Jngolfr arnar son ok forunautar þeira ok hofðv tekit ꜱer bustað a islandi mattv menn þar nema land ok fa rika bv staði o keypíss Ok um uarit bregða þeir bvi ok ætla af landi brott þeir bua ser skip ok hofðv .íj. knavʀv mikla ok xxx manna a hvarv þeir er vigir voru en vm fram konur ok bǫrn þeir hofðv með ꜱer lausa fe sitt en jarðir þeira þorði eṅgi maðr at kavpa fyrir konungi En er þeir voru bvnir sigldv þeir ibrott þeir lagv við eyiar þǽr er solvndir heita eru þær margar eyiar þar þær er svo heita ok miok storar ok erv þar mavrg leyni í ok lagv þar um hrið fra Guth ormí ok þorolfi Gvtthormr het maðr son sigurðar hiartar hann var moður broðir Harallds konungꜱ ok fostri hans ok raðamaðr i ollvm orrustom með konungi konungr gaf honum vestr folld ok hringa ʀiki ok agðir ok þat ʀiki er att hafði hlfdan svarti faðir hans Gutthormr atti tva sonu ok tvær dættr Synir hans voru þeir Sigurdr ok Ragnarr en dættr Ragnhilldr ok aslavg Guttormr tok sott ok er at honum leið sendi hann menn til konungs ok bað hann sea fyrir bornvm sinum ok ʀiki Litlu sida andaðiz hann ok er konungr spurði andlat hans þa mællti hann við þa ꜱigtryggr ok hallvarð at þeir skylldi fara sendi fǫr hans i vik avstr konungr var þa norðr i þrandheimi þeir bræðr biogguz til ferðar ok hofðv skip þat er þorolfr hafði att ok er þeir voru bvnir sagði konungr þeim at þeir skylldi færa honum sonu Gvttorms en dættr hans skulo þar vpp fæðaz En er þeir voru bvnir fara þeir leið sina ok byriaði val ok kom u um varit i vik austr tokv þeir sonv Guttorms ok lavsa fe mikit með þeim fara nv aptr a leið er þeir voru bunir fara þeir leið sina ok byriaði helldr seínt Ekki varð til tiðinda vm ferðír þeira fy en einn dag er þeir sigldv norðr um sogn sæ goðan byr þeir Grimr ok kvelldvlfr helldv osnum til vm svmarit inn a þioð leiðína Grimr var hverium manni skygnrí hann sa sigling þeira bræðra ok kenði skipit hann let hallda vorð a um ferðir þeira hvar þeir legði til hafnar vm kvelldít ferr Grimr nv aptr til liðs sins ok segir hvat hann hafði sééd ok at hann kendi skip þat er att hafði þorolfr broðir hans ok þar mvndv þeir menn fylgia er veiðr mundi í uera fra kvelldvlfi Nv bvaz þeir skíott ok hofðu xxx manna a hvarv skipi styrði auðrv kuelldvlfr en oðrv Grimr Roa þeir nu at leita skipsins En er þeir komv at þvi er skipit la leggia þeir at landi hofðv tíalldat yfir skipínu ok lagtz til svefns En er þeir koma at þeim þa hliopv vpp varð menn ok satv við bryggiv sporð ok kollvðv vt a skipit kvelldvlfr gekk at fram stafní en Grimr at skvtstafni Kvelldulfr hafði i hendr bryntroll mikit en er hann kom út a skípít þa bað hann menn sina ganga hit ytra með borðum ok hoggva tiolldinn or klofunum En hann for þa fram hit oarga dyr aptr til lyptingar ok ꜱva er sagit at þa hamaðiz hann þeir drapv allt þat er fyrir varð slikt sama gerði Grimr þar sem hann for lettv þeir fedgar æigi fy en þeir hofðv hroðit skípít En er kvelldulfr kom at lyptíngv þa reiddi hann vpp bryntrollit ok hío til hallvarðs ok Jgegnvm hialmínn ok hofuðit ok sokk allt bryntroll at skaptínv þa festi bryntrollít ok hnykti hann ꜱva hart at hann bra halvarði a lopt sem hvndi ok slaungði honum a lopt ok vt byrðiss sem ketti a kaf Grimr rvddi framm stafninn ok drap Sigtryġ En mart hliop manna a kaf en menn Grims toku batinn ok drepa þa er a sundínv voru þar letuz allz með þeim bræðrum l. manna En þeir Grimr toku fe þat allt er a skípínv hofðv verit þeir toku þria menn hondum ok hofðu af þeim frettír huerir a hofðu verit skípínv sa þeir at mart manna hafði fyrir borð hlaupit þeir Gvttorms synir stígu fyrir borð ok voru drepnir a sundí baðir þa uar anna .x. uetra en anna xíí. þa let Grimr þa ibrvtt fara a fund harallds konungs ok segia honum mío tiðendín ok ꜱva hverir at hofðv verit Skulo þer ok bera konungi kuiðlíng þenna N v er hersis hefnd við hilmi efnt gengr vlfr ok avrn of ynglings bǫrn flvgv hryggin hræ hallvarðs grʀ slítr ari vndir arı snarfara þa flvttv þeir Grimr skípit með ollvm farmínum ut til skipa sinna ok hloðv skip sín ok sigldv siðan i haf Reð kvelldvlfr fyrir þvi skipi er þorolfr hafði att son hans þeim byriaðí val ok helldv sam flot En er sottiz hafit þa elnaði kuelldulfr sott ok er hann var ban vænn þa kallaði hann til sin skip veria sína ok sagði at honum þotti at ꜱer liða hefir ek lítt sottum siukr verit mun ok sea vera hín siðarsta En ef ek ondumz gerit kistv at mer ok latit fyrir borð ok verðr þa annan veg en ek hugða ef ek kemr æigi til islandz at nema þar land þer skulot bera Grimi kuedív mina ok segit honum með Ef svo verðr at ek komi til islandz ok beri ꜱva til þo at þat þikki nv o liklikt at ek se þar fyrir þa taki hann ser þar bustað þvi næst sem ek kem a land Litlv siða andaðíz hann ok gerðv þeir sem hann hafði mælt ok skutv honum fyrir borð Grimr het maðr auðigr ok val at ꜱer gorr hann toku þeir til forraða a skípinv En er þeir komv i land uón þa sigldv þeir austan at landinv ok ꜱva uestr sem byrí gaf þeir hofðv þat spurt at Jngolfr hafdi bu stað tekit fyrir svnnan land En er þeir komv at reykia nesí þa sa þeir at fiorðuna lavk vpp þa stefnðu þeir skipvnvm badvm inn fiorðinn Veðr gerði hvast utt ok þokv ok skildvz þa skipín þa sigldv þeir Grimr hinn haleyskí inn a fiorðinn vndz þraut aull skerin kaustuðv þa akkerum birti þa vedr ok flvttv þeir þa skipit i r osínn Su er nu kollut guf baru þar af farminn ok biogguz vm þeir konnuðv landit með seonum upp ok út En er þeir hofðu skamt farit þa fundv þeir i vik einni kistv kvelldvlfs ok fluttv hana a nes eitt ok hloðu at grioti fra skallagrimi Grimr kom þar at landi er nes eitt gekk i sea vt þeir logdv skipinv til hafnar ok barv þar af farminn þeir kollvðv þat kialar nes þa kannaði skallaGrimr landit var þat viða myrott ok skogar viða milli fíallz ok fíorv þar var selveiðr mikil ſelv͛ ok fvglveiðr En er þeir foru inn með firðínum þa fundv þeir forunauta sina ok varð þar fagna fvndr ok sogðv þeir Grimi andlat foður hans ok þat með at hann var kominn til islandz ok þeir hefði jarðat hann ok fylðu Grimr þar til ok hvgðiz honum ꜱva til at þar mundi gott at gera sinn Satu þar hvarir um vetrinn sem komnir voru þa nam skalla Grimr ꜱer land milli fiallz ok fíorv Myrar allar vt til sela lons ok hít efra til borgar hrauns ok i vik þa er faðir hans kom at landi hann reisti þar ok kallaði at borg En fiorðinn borgar fiorðr Grimí hínum haleyska gaf hann land fyrir svnnan borgar fiorð a hvann eyri þar skamt fra sem vík ein var ok fvndv þar margar andír ok kollvðv þat anda kil Of varit er Grimr let reka fe sitt utan með seó þa komv þeir a nes eítt ok kolloðv þeir þat lpta nes Grimr miðlaði land skipverivm sínum Ana gaf hann land milli lang r ok hafs lækíar ok bio at ana brekkv hans son var Avnundr seoní faðir steinaʀs þorbirní krum ok þorði beigallda gaf hann land fyrir utan gvf  bio þotbíorn i krvmdaulum en þorðr a beigallda stoðum Skalla Grimr kannaði landit vṗ vm heraðit hann for fyrst inn með borgar firði vndz hann þravt ok upp með anni er huit  er kollut þotti þeim aín vndarliga lít þeir foru nu vpp með anni vndz su varð fyrir þeim er fell af norði fra fiollvm ok kollvðu hana norðr  foru þa upp með þeiri undz enn varð fyrir þeim ok kollvðu glivfrsþeꜱ vrðv þeir varir at hvert vatn vddí af fiskum Skalla Grimr var iðív maðr mikill hann hafði mart manna ok let sækia miok selueiði ok fong þau er fyrir voru þviatt menn hofðv fꜳtt kuikfíar En þat sem var gekk sealf ala framm Grimr var skipa smiðr mikill En reka við skorti æigi hann let gera i alpta nesi ok hafði þar bv ok let þar sækia vt roðra ok selueiðar ok egg ver Allt var þa veiði skapr ky hit þriðia bv hafði hann við sæinn ok hafði þar sꜳð ok kallaði þa a aukrum hann hafði ok menn sina vppi við lax rnar ok let ok sækia þar veiðar Odd einbva setti hann niðr við glívfrs  til ueiða hann bio undir eín bva brekku En er framm gekk kvik fe Grims þa gekk feít Allt vpp til fíallz hann fann skíott at feít varð meíra ok feitara er a heiðvnum gekk hann let gera vppi við fiallít ok let þar varð veita sauðfe sítt let hann Gris þangat fara til vmskygningar ok við hann kend grísar tunga stoð þa fe Grims a morgum fotvm Stundu siðaʀ en Grimr kom vt kom skip af hafí i borgar fiorð ok atti sa maðr er Olafr het hann flvtti með ꜱer konv sína ok bǫrn ok annat frændlið sítt hann villdi fa ser bv stað a islandi hann var avðigr ok kynstorr Grimr bauð honum til vistar vm uetrin ok liði hans ok þat þa hann En vm varit visaði hann honum landz fyrir svnnan hvit til flokadals r Olafr þa þat ok for þangat bvferlvm ok setti þar bvstað sinn er het at varma lǽk hann var gofvgr maðr hans son var þorarinn Er laugsagn tok eptir ʀafn hængs. son fra bygð skallagrims HAʀalldr konungr lagði undir sik jarðir þær allar er kuelldvlfr hafði att konungr leitaði eptir þeim monnum er voru frændr þeira eðr uínír vill hann hvern þeira hrekia at nokkurv er hann naír stvkku fyrir þat margir brutt af landi ynguaʀ var einn af þeim mágr skallaGrims ok tok hann þat rað at hann varði fe sínv ollv i lavsa ollv aura Fekk ꜱer hafskip ok reð þar menn til ok bio þar ferð sína til islandz hann hafði þat spvrt At Grimr hafði þar bustað tekít ok æigi mundi skorta landz kosti með honum En er hann var bvínn þa sigldu þeir i haf ok byriaði þeim val kom hann skipi sínu fyrir svnnan land hellt vestr fyrir landit ok inn i borgar fiorð i lang  bera þar af farminn af skipinv En er Grimr spvrði at kvamu yngvars bavð hann honum heim til vistar með ꜱva marga menn sem hann uilldi sealfr For hann þangat ok setti vpp skip sitt En vm uarit gaf hann honum bv vt a lpta nesi ok landit með allt til leira lækiar For þa yngvarr til buss síns ok var hinn nytzti maðr ok atti auð fiar Grimr gerði þa bv a kialar nesi ok atti þar bv lengí siðan Hann var jarnsmðr ok hafði rauða blastr hann let gera ꜱer smiðíu miíok langt fra borg þar sem nv heitir ravfar nes þar var skamt til skogar En er hann fekk ǫngan steín at lyia iarnit við er þar voru sandar eínir þa uar þat eítt kuelld er menn foru at sofa at Grimr gekk til seafar ok hratt framm skipí ok rerí vt fiorðinn hann let hlaupa niðr stiora fyrir skipínv Siðan kafaði hann til grunna ok hafði vpp steín einn mikinn ok færði vpp i skipít ok reri til landz ok bar stein til smiðív sinnar ok lvði siðan þar við jaʀnít Sa steinn er þar siðan ok hia sínðr mikit ok munv ekki meira hefia íííí. menn Grimr sotti míok smiðív verk En hus karlar hann uon dv um miok ok þotti of snemma risit vera þa Orti Grimr Visv Míóg verðr r sa er avra i sarnmeiðr at risa váðir uirða beiðir ueðr leggia skal kueðía Gialla lǽt ek a gvlli geisla níotz meðan þíota heíta hræri kytu hreggs víndfekar sleggíur Þau Grimr ok bera attv mǫrg bǫrn þau attu son er þorlolfr het En er hann fǽddiz vpp var hann snemma mikill uextí ok vínsæll vnni hann mikit foðvr sinum ok moðvr þav Grimr attv ok dǽttr tuér het onnuʀ steínum en onnur þorunn þær voru baðar vǽnar konvr Þau attu son er Egill het En er hann ox upp matti þat bratt séa a honum at hann var liotr ok líkr foður sinum En er hann var þrevetr var hann mikill ok sterkr hann var bratt malugr ok orð viss ok illr uiðr eignar við ungmenni þott hann væri at leik með þeim þa for ynguarr til borgar ok bauð þeim Grimi ut þangat ok berv ok þeim monnum ollvm er þav villdv at færi ok þau hetu ferðinni for hann þa heim ok bio veitzlvna hann let ǫl heita Ok er at þeiri veitzlv kom bioz Grimr ok þav híon þa bioz þorolfr til ferðar ok hvskarlar þeira ok voru xí. saman Egill segir at hann vill fara ok a ek þar slikt kynni sem þorolfr broðir minn æigi skalt v fara sagði Grimr þv kant ekki at sea fyrir þer i fiolmenni þa er drykkivr erv miklar steig hann þa a bak ok reið brott En Egill undi illa sínum hlut hann for or garði ok fann einn eyk hest er faðir hans atti hann for a bak ok reið eptir þeim Agli varð o greiðfært vm myrarnar er hann kvnni ekki leiðína En hann sa þo ferð þeira fram fyrir sik er ei bar hollt fyrir hann keyrði a baðar hliðar En þat er sagt um ferð hans at hann kom sið vm kvelldit vt a alfta nes þa er allir menn satv at drykkíu Ge hann þa i stofuna En er ynguarr sa Egil þa tok hann val við honum ok spurði hvi hann hefði ꜱva sið komít hann sagði hvat þeir fegar hofðv við attz yngvarr setti hann hít næsta ꜱer ok satv þeir gegnt þeim Grimi ok þorolfi þat var haft til aulteiti at menn kuaðv visvr þa kuat Egill Visv Kominn er ek enn til rna ynguars þeꜱ er beið lyngua hann var ek fuss at finna franþ venggíar gefr drengium mun æigi þv þeygi þreuetran mer betra lios undinna landa linnz oðar smið finna yngvarr hellt vpp uisv þeꜱi ok þakkaði honum val En at morni færði yngvarr honum kvfunga þría at skalldskapar lavnvm ok æðar egg vm daginn eptir kuat Egill visu aðra Val kom Egill i þavkk skalld skapnvm við yngvar Ekki uarð fleira til tidenda i ferð Grims ok for Egill heim með honum siðan fra bryniolfi BRyniolfr het maðr hersír rikr i sogni hann bio a aurlandi synir hans voru þeir þorir ok Bíorn þeir uoru ungum alldri þat bar at eítt sinn at Bíorn var staddr a ueítzlv inn i fíorðum þar sa hann .i. mey ꜱva fagra at honum fanz all mikit vm þa spurði hann hverrar ættar hon uæri honum var sagt at hon var dottir þoris hersirs hroallz sonar En hon heitir þora Biorn hof vpp bonorð sitt ok bað hennar En þorir syniaði konvnnar ok skilðvz at ꜱva bvnv En þat sama haust fiekk Bíorn ser lið ok for með skutv alskipaða ok kom til bǽar þeꜱ er þorir atti En hann var æigi heíma hann tok þorv ibrutt ok hafði hana heim með ser a aur land voru þau þar um uetrin villdi Bíorn gera brullaup til hennar Bryniolfi likaði illa er hann hafði górt þorí slika skomm þviatt vinatta uar með þeim goð Nv verðr ꜱva at vera þott Bryniolfi liki illa Bryniolfr sendí menn til þoris at bioða honum sættir ok yfir bǽtr þorir bað hann senda heim þoru ella mundi engi sætt uerða þeira imilli En Biorn villdi hana æigi lata brvtt fara þo at faðir hennar bæði þeꜱ leið af vetrin ok letz Biórn uilia fara af landi brott vil ek faðir sagði hann at tv faír mer langskíp ok lið vil ek fara i viking Engi van er þeꜱ sagði Bryniolfr at ek fa þer skip i hendr þviatt ek ueit æigi nema þu komir þar niðr sem mer þikki verst gegna kavpskip mun ek fa þer ok með kaupeyri goðan far þv vestr til dyflinnar sv er nv ferð frægðzt Ek mun ok fa þer farar efni gott Biorn sagði at Bryiolfr mvndi raða verða þeira imillum lét hann þa bva skip gott ok red menn til Biorn bioz nv til ferðar ok uarð seinn buinn En er byʀ rann a Gekk Biorn til dyngív moðvr sinnar þar var þora Biorn sagði at hon skylldi með þeim fara ok leiddu þeir hana ibrutt en modir hans ok aðrar konvr leyndv þvi foru þeir þegar vm nott út til skipsins drogv þegar segl upp ok sigldv þegar t i haf þeim byriaði illa ok fengu retti stora ok velkti þa lengi vti vm sumarít En þeir voru i þvi oroggir at forðaz noreg sem mest þat var einn dag er þeiʀ sigldv at hiatlandi austan veðr huast ok leysti skipit isvndr vndir þeim við mss ey baru þeir af farmínn ok foru i bygðína ok settv vpp skipit ok bǽttv er lest var orðít míok Fyrir vetr komv tvav skíp af orkneyium til híatlandz sogðv þeir þau tidinði at Haralldr konungr vill lata drepa Bíorn ok hann var sekr gorr fyrir endilangan nóreg En þegar Biorn kom til hiatlandz gerði hann brvðkavp til þorv ok satv þav i maseyiar borg vm uetrínn En um varit setti Biorn fram skip sitt ok bíoz En er hann var bvinn ok byr gaf þa sigldv þeir i haf ok fengu veðr stor ok vorv skamma stvnd vtí ok komv svnnan at islandí gekk þa veðrit a land ok sigldv uestr ok ꜱva i haf ut ok fengv mikinn rett En er byr gaf sigldu þeir at landi Engi var sa maðr þar er fyʀ hefði komít til islandz þeir sigldv þa inn a fíord mikinn ok bar þa at hínv vestra landi sa þar fyrir boða eína ok hafn leysvr beittv sem þveraz austr fyrir landit allt til þeꜱ er fiorðr var fyrir þeim Sigldv þeir inn a fiorðinn undz lokit skerivm ollvm ok brimí þa lavgðv þeir at nesi eínv la þar ey einn fyrir vtan En skamt til landz Biorn gekk a bt ok nokkvrir menn hann bað sina menn ekki segia fra ferdum þeira ꜱva at þeim stæði vandræði vanꝺꝛæðı af þeim þeir fara nu til biearins ok hittu menn at mlí þeir spurðu þeꜱ fyrst hvar þeir væri við komnir Menn sagði at fiorðrinn het borgarfiorðr en bæʀínn at borg en bondínn Grímr Biorn kanaðiz bratt við Grim ok gekk til fundar við hann Grimr spurði huat manna hann væri Biorn nefndi sik ok foðvr sinn Grimi var all kvnnig ætt hans ok bauð honum allan sinn forbeína Biorn þektiz þat Grimr spurði huat fleira væri uirðinga manna a þvi skípí hann sagði at þar var þora dottir þoris hersirs ok hon var eigín kona hans Grimr varð glaðr við þat ok kvat þori vera fostbrodur sinn ok bavð þeim þangat ok monnum með þeim Biorn þektiz þat val var nu fluttr farmr af skipi þeira ok vpp í tun at borg ok settv þar bvðir sínar ok erv þat kallaðar Biarnar toðvr síðan Eptir þat foru þau til vistar með Grimi hann hafði alldri fæʀ́i karla með ꜱer en .l. vigra manna þat er voru heíma menn hans þat var vm havstit at skip kom af noregi til islandz ok sa kv flavg at Biorn mundi hlaupiz hafa avstan með þorv ok ekki at raði frænda hennar ok at konungr hefði hann fyrir þa sok gort vtlægían þa kallaði Grimr Biorn til mals við sik ok spurði hversv farit hafdi vm kvanfang hans hvart þat var gort at frænda raði var mer þeꜱ æigi vn fyrir kynferðar sakir Bryniolfs foður þíns at ek munða æigi vita hit sanna af Biorn svaraði Satt hefir ek sagt þer en æigi matt v þeꜱ kunna mik þott ek segði þer æigi þat er þv spvrðir æigi En þo skal nv við ganga at þat var æigi at frænda raði gort þa mællti skalla Grimr reiðr miok hvi vart v ꜱva diarfr maðr at tv fort a minn fund eðr vissír þv æigi hver vínatta með okkr þori var Biorn svaraði Vissa ek at með ykkr var fost bræðra lag ok mikil vinatta ok þvi sotta ek þik heím at mik hefir her at borit Ek vissa at mer mundi ekki tioa at forðaz þik Mvn ok nv vera a þinv valldí hverr minn hlvti skal vera En goðs væntir ek at þer ek em heimamaðr þinn þa gekk fram þorolf son Grims ok lagði til morg orð ok bað foðvr sinn at hann giæfi Birni þetta æigi at sauk er hann hafði tekit við honum ok margir aðrír lavgðv þar goð orð til kom þa svo at Grimr sevaðiz ok sagði at þorolfr mundi þar miklv vm raða ok tak tv við honum ef þv vill ok virð hann sva at tv verðír duganði drengr af þvi þora ol barn um svmarít þat var mǽr ok kolloð asgerðr Bera kona Grims fekk meyivnni fostrv Biorn var vm vetrin með Grimi þorolfr gerði ꜱer kært við hann ok var honum fylgív samr En er vr kom þa var einn dag at þorolfr spurði foðvr sinn hvert rað hann sæi fyrir Birnni vetr gest sinum eðr hveria a sea hann vill ueita honum Grimr spurði þorolf imoti hvat Biorn ætlaðiz fyrir at beraz þorolfr svaraði hann vill fara til noregs ef hann mætti þar i friði vera þætti mer þat til líggia at tv senðir menn til þoris ok bioðír sættir fyrir Biorn ok mun þorir mikils virða þín orð Svo kom hann sínum fortolvm at Grimr skipaðiz val við hans fortǫlvr hann sendi menn vtan vm svmarít með jartegnvm til þoriss at bioða sættir fyrir Biorn En er Bryníolfr vissí þetta þa lagði hann allan hug at bioða sættir fyrir Bíorn son sinn þa kom svo at þorir tok sættir fyrir Biorn Sa hann nv hv hvar komít var at honum var þetta nv til sæmdar En sendi menn Grims voru með þori vm uetrínn Biorn var ok þann vetr með grimí En eptir vm varit fara sendi menn Grims vt til islandz ok er þeir koma heim vm havstít þa segia þeir þav tiðendi at Biorn var i frið þegínn i noregí Biorn var þría vetr með Grimi En vm varit eptir bioz hann til ferðar ok skipveriar hans En er Biorn var bvinn sagði Bera at hon vill at asgerrðr se eptir fostra hennar Biorn þektiz þat ok fæddiz hon þar vpp með þeim Grimi Biorn gaf þeim goðar giafar aðr hann rez ibrott þorolfr rez til ferðar með Birni ok fekk Grimr honum farar efńí gott Forst þeim val ok komu af hafí vtan at sogn sǽ For Biorn til foður sins ok þorolfr með honum tok Bryniolfr val við þeim þa voru þori gor orð ok logðv þeir stefnv sin amillum kom þar Bryniolfr með mikla sveit manna Trygðv þeir þa sættir sinar Greiddi þorir þa ok vpp fe dottur sinnar þat er hon atti i hans garði tokv þeir þa vpp vínfengi sitt með mægðum fra eiriki bloðox Haralldr konungr hafði jafnan atsetu a haurða landi eðr roga landi at stor bvm sinvm at ut steíní eðr a augvalldz stoðum eðr fitium En þann vetr er nv var vm rætt var konungr norðr i landi En er þeir Biorn ok þorolfr hofdu verit einn vetr i noregí ok vr kom bíoggv þeir langskip mikit ok oflvdv manna til ok foru i viking i avstr veg ok heim at havsti með mikit fe en er þeir komv heim þa spurðv þeir at konungr uar a roga landi ok ætlaði at sitia þar vm vetriṅ Tok þa Haralldr konungr at elldaz miok en synir hans voru þa margir a legg komnir Eiʀikr bloð ex var þa a vngvm alldri hann var með þori hersi konungr vnní Eiʀiki mest ssona sína þeir Biorn ok þorolfr foru a aurland til þoríss ok hofðv karfa þann er xií rerv menn a borð Skip þat hofðv þeir fengit i hernaði vm svmarit þat var steínt allt fyrir ofan séo En er þeir komv til þoriss fengv þeir þar goðar við tokur ok voru þar vm hrið en karfinn flavt fyrir bænvm tialldaðr þat var einn dag er þeir Biorn ok þorolfr gengv til skipsíns þeir sa at Eiʀikr konungs son var þar ok gekk vt a skipit en stvndvm a landit vpp En lotum horfði hann a skipit þa mællti Biorn til þorolfs Miok vnðraz konungs son skipit Bioð þu honum at þiggia skipit at gíof þviatt ek veit at hann verðr okkr at liði við Haralld konung foður hans ef hann þiggr þviatt ek heyri þat sagt at hann þvnɡan haꝼı hafi þvngan hvg a þer fyrir sakir skallaGríms foður þíns þorolfr kvat þat mundv vera gott rað Ganga þeir nv ofan til skipsins þorolfr mællti Vandlíga hyggr þv at skipínv konungs son eðr hverníg litz þer a þat ual sagði hann hit fegrsta er skipit þa vil ek gefa þer sagði þorolfr ef þv vill þiggia Ek vil ok giarna þiggia sagði Eiʀikr En þer mvn þikkía litil lavnín þott ek heita þer vinattu minni En þo stenðr þat til vanar ef ek lifí þorolfi kuaz þikkia lavnín miklv meira verð en skipit skilduz nv með vínattv var konungsson nv allkatr við þa Ok nokkuru siðaʀ kvamv þeir Biorn ok þorolfr a ræður við þori hvart konungr hefði þvngan hvg á þorolfi hann dylr þeꜱ ekki þa villdi ek sagði Biorn at tv færir a fvnd konungs ok byriadir ml þorolfs við hann þviatt eitt skal yfir okkr baða liða þviatt ꜱva gerði hann við mik vt a islandi þorir het ferðinni ok bað þa vita ef eirikr konungs son villdi fara ok nv spyria þeir hann at ok hann heitr ferðinni fara þeir Biorn ok þorolfr heim i sogn En þeir þorir ok eirikr skipa karfann ok foru svðr til konungꜱ ok hittv hann a havrða landi Tok konungr við þeim vegsamliga voru þar vm hrið barv nv vpp þetta mal fyrir konung sagðv at sa Maðr var þar er þorolfr het ok var skallaGrims son villdum við þeꜱ biðía at þer letit hann æigi giallda þott Biorn beittiz nokkut brogðvm hofðu þar ymsir betr konungr svaraði helldr stutt ok kvat mikinn hríma staðit hafa af sonum kvelldvlfs let ok mikla vǫn at þeꜱi maðr mvndi likr sinvm frændvm erv þeir allir ofsa menn miklir ok hirða æigi við hvern þeir eíga Eirikr konungs son sagði at þorolfr hefði víngaz við hann gefit honum ageit skip þat sem nv hofvm ver her hefir ek heitit honum víngan minni Mvnv fair til verða at vingaz við ef þeꜱum skal ekki tioa er fyrstr hefir til orðit at gera mer soma mvnt v æigi þat verða lata vm þann mann er mer gaf gersími kom hann ꜱva sínv mli at konungr het honum frídi en ekki vil ek at hann komi i avgsyn mer En þv eirikr matt gera hann ꜱva kæran þer sem þv vill en vera mvn annathvart at þer mvnv mennirnir mivkari en mer ella mvnt v þeꜱa skíott iðraz En fátt mvn þat vera eirikr sagði konungr ef þv biðr mik at ek mvna synía þer Eptir þat foru þeir Eiʀikr ok þorir heim ok letv verða send orð þorolfi at hann var i frið þeginn Nv lagv þeir Biorn ok þorolfr i hernaði mavrg svmur ok vnnv mǫrg afreks verk ok fengv óf fíar ok mikla heill ok þottv vera mikils hattar menn fra hernaði eiriks EJrikr tok við ʀiki miklv af feðr sínum hann hafði þa vm sokn yfir haurða landi ok fiorðum hann hafði þa hirðr vm sik Ok eitt vr bio eiʀikr ferð sína til biarma landz þorolfr reðz til ferðar með honum ok var stafnbui hans þorolfr var mikill maðr ok sterkr J þeiri ferð fekk Eiʀikr gunnhilldar dottur Auzurar tóta ok flutti hana heim með ꜱer hon var væn kona ok nokkvt fiolkvnnig vel var með þeim þorolfi ok Gvnnhilldi þorolfr var vm vetrinn með Eiʀiki konungi En um svmarit var hann i hernaði þa varð þat til tiðinda at þora tok sott ok andaðiz En nokkvrv siða fekk Biorn ꜱer annaʀar konv er Alof het dottir Erlings ens avðga or ǫstr þav attv dottir er gunnhilldr het Maðr het þorkell þyrnifotr hann bio a haloga landi i fenhring þar er het a aski hann atti þria sonu het einn haddíngr annaʀ bergǫnvndr þriði Atli hinn skammi Bergavnundr var stekr maðr ok vdæll ok agíarn Atli var ekki hʀ maðr ok rið vaxinn ok ramr at afli En haddingr la i viking ok var sealldan heíma Allir voru þeir helldr ovinsalir fegar Þorolfr bioz til islandz at finna foður sinn hann hafði þa lengi abrott verit hann hafði þa o gryṅi fiar ok marga dyrgripi með ꜱer En er hann var bvinn til ferðar hitti hann Ei konung En er þeir skildvz þa selldi hann i hendr þorolfi exi er hann kuaz senda skallaGrim mikil ok gvllbuín var þat hinn bezti gripr þorolfi greiddiz val ferð sín ok kom skipinu i borgar fiorð ok for heim til foðvr sins varð þar mikill fagna fvndr var nv sett vpp skipít En þorolfr for heim við xí. mann En er hann kom heim þa bar hann kveðiv eiʀiks konungꜱ Grimi feðr sínum ok færði honum exína er konungr gaf honum hann tok við ok leit ok festi upp yfir rvmi sínv þat var vm havstit at Grimr let heim reka auxn til hoggs hann let leiða tua saman a vixl hann tok stein einn val mikinn ok let vndir halsana Gekk hann nv til með exína konungs naut ok hio exinna ꜱva at af fukv hofvðín en exín hliop i steininn ꜱva at muðrinn brast vr exínní ok allt igegnum herðuna hann leít í eggína ok gekk inn siðan i elldhus ok skaut henni vpp a hvrd sa ok la þar vm vetriṅ vm varít lysti þorolfr yfir þvi at hann ætlaði vtan vm svmarit Grimr latti hann ok kvat þa gott heilvm vagní heim at aka hefir þv nv farit sæmðar fǫr mikla Tak nv her við fiarhlvt ꜱva at þv ser gilldr maðr þorolfr kvez fara mundv ein hveria fǫr en þa kvat hann mundv her stað festaz er hann kiæmi aptr En asgerðr forstra þin skal fara með mer ok bauð Bíorn mer þat erendi til þín Grimr kvat hann ok raða mundv En ꜱva segir mer hvgr at við síaímz æigi optarr Siðan for þorolfr til skips ok bio þat En aðr þeir færi fra borg tok Grimr exina konungs navt ok selldi i hendr þorolfi ok kvat visv Liggia yggs i eggív a ek sveigar kavr deiga fox er illt i oxi vnd vargs flavgvr margar arghyrnv lat tv arna aptr með reknv skapti þaurf gi væri þo þeirar þat var enga giauf híngat fra katli blund Þat hafði orðit til tiðínda vt her meðan þorolfr var vtan at skif kom i borgar fiorð af noregí ketill het maðr ok var kallaðr ketill blvndr er skipit atti Gei het son hans þeir ætlvðv at fa ꜱer bvstað a islandi hann kom sið svmars Grimr vissi oll deili a honum ok bauð honum heim til sín hann þa þat ok uar þar vm vetrinn með Grimi þann vetr bað Gei þorvnar dottur skalla Grims ok var þat at raði gort En vm varít visaði hann þeim til landz kosta upp fra landi olafs með hvit ꜳ niðr fra floka dal Bio ketill i þrandar hollti En Gei i geirs hlið hans son var blvnd ketill Skalla G. hennti mikit gaman at leikvm voru þa knattleikar tiðir var þa gott til sterkra manna en þo hafði engi afl við Grim hann var þa hníginn at alldri þorðr het maðr hann var a vngvm alldri hann var fostri egils Egill var míok at glímum ok all kappsamr ok helldr reiðinn En allir baðv sonu sina helldr vægía við hann knattleikr var lagðr a hvítr vollvm all fiolmennr sottv menn þangat til miok heima menn Grims sottv þangat til var þorðr fyrir þeim En Egill var þa ví. vetra gamall ok er þeir komv hvitr uollv var monnum til leiks skípat þar var ok mart sma sveina ok hofðv þeir annan leik Egill hlavt at leika við þann svein er Grímr het hann var hǽngs son x vetra gamall ok sterkr En er þeir lekvz við var Grímr sterkari ok gerði hann þann mun allan er hann var sterkarí Egill reiddiz ok hof upp knatttreit ok lavst Grim með En Grímr tok hann hondvm rak hann niðr fall mikit hellt honum niðri ok lek hann illa ok kuaz mundv meiða hann ef hann kynni sik æigi ok er Egill stoð vpp gekk hann ór leikínvm en sveinarnir hlogv at honum Egill for til þorðar ok sagði honum hvat hafði gerz hann mællti Ek skal fara með þer ok skolo vit hefna honum þorðr fekk i hond honum skegg exi eina gengv nv til sveínaleiksins ok hafði Grimr þa hent bollinn þa hliop Egill at Grimi ok sotti exina i hofvðit ꜱva at þegar sokk at hamri gengv þeir nu ibrutt ok til sinna manna Nv hlavpa myra menn til vapna ok sva hvarirtueggiv Olafr for til borgar manna ok hans menn ok voru þeir miklv fiolmennri ok skilaz at ꜱva bunv Af þeꜱv hofvz deilvr með þeim Olafi þeir borðvz við Griss  ok fell þar .viij Menn ok hængr sʀ til o lifiss en er Egill kom heim þa fanz Grimr fatt til hans en bera moðir hans kvat hann mundv verða viking ok kvat þat mundv fyrir liggia fa honum herskip þegar hann hefði alldr til þeꜱ Þa quað Egill visu þat mællti mín moðir at mer skylldi kavpa fley ok fagrar rar fara brvtt með vikingvm standa vpp i stafní styra dyrvm kneʀi hallda ꜱva til hafnar havggva mann ok annan þa er Egill var xij uetra var hann svo mikill vexti at faír voru jafnstorir ok hann fvllugerði þa flestvm monnum at afli hann var miok at leikvm þat var einn dag at þeim þorði ok egli var ætlat tveimr amotí skalla Grimi þat var eítt sinn þa er leikr var at borg ok var leikit svðr i sandvik þa voru þeir egill ok þorðr moti skalla Grimi ok mæðiz hann fyrir þeim ok gekk honum þa verr En vm aptaninn eptir solar fall þa ge þeim verr gerðiz Grimr þa ꜱva sterkr at hann tok þorð vpp ok rak niðr ꜱva hart at hann lamdiz allr auðrv megín ok fekk þegar bana Eptir þat greip hann til Egils þorgerðr brak het ambatt Grims hon hafði fostrat Egil hon var mikil ok sterk sem karlar hon mællti hamaz þv nv Grimr s. hon a syní þínum Grimr let þa Egil lausan ok þreíf til hennar En hon braz vndan en hann eptir henni ok foru ꜱva vt i digra nes þa hliop hon a svnd en hann kastaði eptir henne steini miklum hann kom millum herða henni ok kom hvarki vpp siðan þat er nv kallat brakar svnd En eptir vm kvelldit er Egill kom heim voru þeir feðgar reiðir miok Gekk Grimr vndir borð ok alþyða manna Egill var æigi kominn i rum sitt hann gekk til ellda skala at þeim manni er þar hafði verk stiorn ok forrað með Grimi ok honum var miok kiæʀ ok hio hann bana hǫgg ok gekk eptir En skallagrimr ræddi ekki vm þetta ok var kyrt En þeir feðgar mælltvz ekki við En hit næsta svmar eptir kom Þorolfr t er fy var fra sagt ok varð þetta til tiðenda meðan hann var vtan En er hann hafði verit vetr a islandi þa bio hann skip sitt i brakar svndi ok er hann var albuinn þa var þat einn dag er Egill gek til foðvr sins ok bað hann fa ꜱer farar efni þviatt ek vill fara með þorolfi Grimr mælti hefir þv nakkuat rætt þetta við þorolf Egill kvat þat æigi vera Grimr bað hann þat fyrst gera En er Egill vakti þat við þorolf kvat hann þeꜱ onga vꜳn vera at ek flytia þik abrott er faðir þinn ma her æigi við þik tæla þa ber ek ekki til þeꜱ travst at hafa þik með mer þviatt þar hlyðir ekki slikt skaplyndi sem her hefir þv vera ma þat sagði Egill at þa fari hvargi okka vm nottina eptir gerði a vt synning ædi veðr En vm nottina er myrkt var orðit ok flæða tok þa kom Egill þar at er skipit la hann gekk vt a skipit fyrir vtan tiolld hio hann isvndr festar er a vtbvrða voru gekk hann þegar vpp af bryggiunni hann skavt þegar bryggiunni ok hio festar þær ær landi voru rak þa skipit vt a fiorðinn En er þeir vrðv varir við at skipit rak vt þa hliopv þeir a bat skipit En skipit rak yfir i anda kil ok a eyrar upp En Egill for heim ok er menn vrðv varir við bragð Egils þa kvez hann mundv bratt gera þeim meíri ef þeir flytti hann æigi abrvtt Attv menn þa hlvt at með þeim bræðrum Tok þorolfr við honum ok foru nv vtan vm svmarit ok greiddiz þeim val ok komv at havrða landi ok foru i sogn En þar hofðv þav tiðendi orðit vm vetrin at Bryniolfr hafði andaz En synir hans hofdv skipt arfi Hafði þorðr avrland en Biorn hlavt annan bustað goðan hann var kallaðr Biorn haulldr Þorolfr for a fvnd Biarnar ok asgerðr dottir hans Vard þar fagna fvndr mikill hon var kona vǽn ok virðvlig Þorolfr for til Eiʀiks konungs ok er þeir fvndvz bar þorolfr framm langskips segl er hann sagði foðvr sinn hafa sent konungi konungr tok val við giofinni ok bauð þorolfi með ꜱer at vera Þorolfr þakkaði konungi val en þo for hann til þoriss hersiss ok bauð þorir honum með ꜱer at vera ok þat þekttiz Þorolfr En þa er annar maðr sa er með mer skal til vistar fara en þat er broðir minn ok hefir hann ekki fy heiman farit ok þarf ek at veita honum um sea mína fara þeir nv til þoris hann atti son er Arin biorn het hann var nokkvrv ellri en Egill hann uar snemma mikill ok sterkr Egill gerði ꜱer titt við Aʀinbjorn ok var honum fylgiv samr En helldr var fatt með þeim bræðrum Þorolfr hof þat mꜳl við þori hversv hann mundi þvi taka ef hann bæði asgerðar frænd konv hans hann tok þvi val ok kvez mvndv flytia við Bíorn þa foru þeir norðr i sogn til Biarnar ok tok hann val við þeim Þorolfr bar vpp erendi sitt við Biorn ok hof vpp bonorð sitt ok bað asgerðar dottur hans Biorn tok þvi val ok var þat avð sott bæði við Biorn ok suo við hana foru þar þa þegar festar fram ok a kvðin brvllaups stefna Skylldi sv veitzla vera vm havstit með Birni for nv þorolfr heim En er at þeiri stefnv kom þa bavð þorolfr morgum monnum með ꜱer til þeirar veitzlv ok er þeir voru bvnir tok Egill sott ok matti hvergi fara þeir þorir hofðv langskip mikit ok foru nv ferdar sinnar vndz þeir komv til Biarnar ok voru þar at veitzlv ok for hon val fram ok miliga fra olvi Aulfvir het maðr hann var forstiori þoris hersis hann hafði skvllda heimtur ok var fehirðir hans ꜱva bar nv til at aulfir atti heíman ferð at heimta landz skvlldir þorirs ok hafði roðrar skvtv þeir voru xí. saman Agli batnar sottar þegar þeir þorolfr voru abruttv hann kom at mꜳli við avlfi at hann mundi fara með þeim ok þeir toku við honum ok ferr Egill með þeim hann hafði ok vapn sin oll foru nv ferðar sinnar ok fengv veðra bꜳlk harðan En þeir sottv val ferðina ok toku roðrar leiði ok hofðv miok jnnan vtt Sva bar til vm ferð þeira at þeir komv aptan dags til atla eyear lavgðv þeir at landi En þar i eyivnni var bv mikit er eiʀikr konungr atti en þar þͬ reð fyrir sa maðr er Barðr het hann var kallaðr atleyiar barðr hann var syslv maðr eiʀiks konungs ekki var hann kynstorr en kiæʀ ei konungi ok Gvnnhilldi þeir avlfvir settv vpp skipit ok gengv til biarins ok hittv Barð uti ok savðv honum vm ferð sina ok þeir villdv vera þar vm nottina Barðr sa at þeir voru miok vatir ok fylgdv þeim i ellda skala var þat fra oðrvm hvsunum ok let hann gera elld mikinn fyrir þeim ok þvrka klæði þeira þa mællti Barðr Nv mvnvm ver setia yðr borð ok veit ek at yðr mvn ant at sofa er þer ervt moðir Avlfi likaði þat val Nv var sett borð ok gefinn matr bravð ok smíor ok settir hia skyraskar storir Barðr mællti harmr er þat mikill er ekki er avl jnni at ek mega fagna yðr sem ek villdi ok verði þer nv at biargaz við þat sem til er Fenguz þeir vm fast ok voru þyrstir miok ok svpv skyrit ok þa let Barðr bera at þeim afra ok drvkkv þeir hann Barðr mællti fvss munda ek at fa yðr betra ef til væri halm skorti þar æigi i husínv bað Barðr þa leggiaz til svefns fra agli ok þeim olvi Þetta kvelld kom til atleyiar Eiʀikr konungr ok Gvnhilldr ok hafði Barðr bvit þeim veitzlv ok skylldi þar vera disa blot ok var veitzla hín bezta ok drykkia mikil inni i stofvnni konungr spurði hvar Barðr væri er hann sa hann æigi honum var sagt at hann tok við gestvm hverir erv þeir gestir sagði konungr at hann lætr ꜱer skylldra en vera jnni hio oss Madr einn sagði at þat voru menn þoríss hersis er komnír voru konungr mællti gangi eptir honum ok kalli þa hingat Nv ganga þeir jnn ok fangnar konungr þeim val ok mællti at Avlfir skylldi sítía i aunduegi gagnvert ꜱer ok forunavtar hans vtar fra þeir gerðv ꜱva sat Egill nv nærri honum var þeim nv borit aul at drekka Forv minni miok fram ok skylldi af hornvm drekka ok er a leið kuelldit gordvz menn avlfirs ofærir Sumir spio þar i stofvnni en svmir komvz vt Barðr gekk þa at ok gaf þeim drykkinn þa tok Egill við horni er Barðr gat avlfi ok drakk af Barðr sa at hann þyrsti miok ok færði honum þegar horn fullt ok bað hann af drekka Egill tok við horninv ok kvat visu Sagðvð svei flagða svmbl ek lor i þer kvmbla þvi tel ek bliotr þar er bletvð bragvisan þik disir leynðvt alls til illa o kvnna þer rvnna illt hafit bragd of brvgðit barvðr hvgar fꜳri hann bað hann drekka ok hætta flimtvn Egill drakk hvert er at honum kom ok ꜱva fyrir avlfi þa gekk Barðr til Gvnhilldar ok mællti her er sa maðr kominn er skomm færir at oss ok drekkr hann æigi ꜱva at hann kveði sik æigi þyrsta þav Barðr ok Gvnhilldr blvndvdv drykkinn ok fengv aul selivnni ok færði hon allꝺ agli ok bað hann af drekka hann tok við ok sa at olyfvian var i ok tok knif sinn ok stak i lofa sinn hann tok ok reist a rvnar ok reið a bloðínv ok qat visu Ristum rvn a horní rioðum spioll i dreyra þau vel ek orð til eyrna oðs dyrs viðar rota drekkvm veíg sem vílivm vel skyíanðra glyiaðra þyia vita hve oss of eirí aul þat er barðr of sígndi þa tok at liða at Avlfí stoð Egill þa vpp ok leiddi avlfí til dyranna ok hellt a sverði sínv En er þeir komv at dyrvnum þa kom Barðr ok hafði horn ok bað aulfí drekka valfararminni Egill tok við ok drakk ok kuat visv þeꜱa Avlvar mik þviatt aulfi aul gerrir nu faulvan at geira lǽt ek yra yríngs af mer skyra Avllungis kant v illa odd skys fyrir þer nysa rigna getr at regní regn bioðr hrs þegna Egill kastaði horninv ok greip sverðit ok bra Myrkt var í stofvnní hann lagði sverðínu a barði miðium ok gegnvm hann fell hann dauðr niðr En bloð fiell or vnðinní þa fell avlfir ok gaus or honum spyía mikill Egill hliop vt or stofvnni en nıða mık mẏrkr niða myrkr mikit var a ok tok Egill rás af bænvm En i stofvnni sa menn at þeir voru fallnir Barðr ok avlfir kom þa konungr til ok let bera til líos sa menn þa hvat titt var at avlfir la sem vitlavss en Barðr vegínn ok flavt i bloði golf allt þa spurði konungr huar sa var hinn mikli maðr er þar hafði drukkit mest um kuelldít Menn sogðu at hann gekk út leiti at honum sagði konungr ok latit hann koma til mín Eptir þat var leitat Egil ok fannz hann æigi En er þeir komv i elldahvsit þa lagv þar forunavtar aulfis Konungs menn spvrðv ef Egill hefði þar komit þeir sogðv at hann hæfði komit ok tekit vapn sín ok t eptir þat þeir sogðu konungi hann bað þa fara sem skíotaz ok taka skip aull þav er í eyivnni voru En i morgín er liost er skulum ver ransaka eyna ok drepa hann þa Egill for vm nottína þar til er skipín voru En hvar sem hann kom til strandar þa voru þar allt menn fyrir hann for nott þa alla ok fe hvergi skíp En er lysa tok var hann staddr a nesi nokkvrv hann sa þa ey éina ok var þar svnd imilli ok fvrðvliga langt þa var þat rað hans at hann tok hialminn sverð ok spíot ok bravt þat af skapti ok skaut þvi a vt en vapnín vafði hann i yfir hǫfn sinni ok gerði ꜱer af bagga ok batt a bak ꜱer þa hliop hann a svnd ok letti fy en hann kom til eyiarinnar hon het sauð ey ok er ekki mikil ey ok hrisott þar var i fenaðr naut ok sauðir ok la þat til atleyíar En er hann kom til eyiarinnar vatt hann klæði sín þa var dagr lioss ok sol farín Eiʀikr konungr let ransaka eyna þegar liost uar þat var seínt er eyín var mikil ok fannz Egil æigi var þa farit a skipí til anaʀra eyia at leita hans þat var vm kvelldit at xí. menn reyrv til sauðeyiar at leita Egils En þo voru margar eyiar nǽr hann sa skipit er for til eyiarínnar En ix gengu uṗ ok skiptv leitum Egill hafði lagðz niðr i hrisit ok falst aðr skipit kom at landi Nu gengv þrir i hueria leit en þrir gíættu skips ok er leiti bar imilli þeira ok skipsíns þa stoð Egill vpp ok gekk til skipsíns En þeir er skipsins gíættv fundv æigi fy en Egill var kominn at þeim hann hio einn þegar bana hǫgg En annaʀ tok a rꜳs ok var þar at hlavpa a brekkv nokkura Egill hio eptir honum ok af fotinn En einn hliop a skipit ok stakk við forkinum en Egill dro at ꜱer festína ok hliop ut a skipít ok skiptvz þeir æigi lengi hoggvm við aðr Egill drap hann ok rak hann vt byrðiss þa tok hann rar ok reri abrutt skipínu For hann þa nott alla ok daginn eptir ok letti æigi fy en hann kom til þoris hersis En aulfi ok forunauta hans let konungr fara i friði af þeꜱum savkum En þeir menn er i sauð ey voru þa voru þeir þar margar nætr ok drapv fe til matar ꜱer tokv elld ok gerðv seyði þeir gerðv ꜱva mikit at sia matti heim lavgðv þa i elld ok gerðv víta En er þat var seð þa var roít til þeira konungr var ibrott for hann þa til annaʀar veitzlv þeir avlfir komu fy heim En Egill ok voru þeir þorir ok Þorolfr nykomnir heim fra brvllaupinv Avlfir sagði tiðindi drap Barðar ok þa atburði er þar hofðv orðit En hann uissi ekki til ferða Egils ok uar þorolfr all okꜳtr ok ꜱva arínbíorn þotti þeim sem hann mundi æigi aptr koma En eptir vm morgvninn kom Egill heim En er þorolfr varð þeꜱ viss þa stoð hann vpp ok gekk til fvndar við Egil ok spurði með huerivm hǽtti hann hafði undan komiz ok huat til tiðínda hefði orðit i fǫr hans þa qvat Egill visv Sva hef ek leystz or lista lð varðaþar garði ne ek fga dvl dryían dað milldz ok Gvnnhilldar at þrif reynís þionar þrir nokkurir hlakkar til hasalar helíar hel gengnir favr dvelia Arínbíorn let val yfir þeꜱum verkvm sagði fauðvr sinn skylldan til vera at sætta hann við konung þviatt þat mun vera mal manna at Barðr hefði verðleika til þeꜱ er hann var drepinn En þo er agli of miok ætt gengt at siæast of fyrir lítt at verða fyrir reiði konungꜱ En þat verðr flestum monnum þungbǽrt En þo mun ek koma þer i sætt við konung at sinni Þorir for a fund konungs en Arínbíorn var heima ok qat eítt skylldv yfir þa liða alla En er þorir kom a fund konungs þa bauð hann boð fyrir Egil bauð festv sína en dom konungꜱ Eiʀikr konungr var hinn reiðazti ok uar o hǽgt raðum við hann at koma Konungr mællti ok kuat þat mundv sannaz er faðir hans hafði sagt at seínt mundi mega tryggva þa frændr bað þori ꜱva til haga þott ek geri sætt nokkura at Egill se ekki langvistum i mínv ʀiki En sakir þín þorir mun ek fe taka fyrir menn þeꜱa Gerði konungr fesekt slika sem honum synðiz En þorir gallt allt For hann heim þeir þorolfr ok Egill voru með þori i goðv yfir læti En þeir bioggív um varit langskíp mikit ok fengv menn til ok foru um svmarit i austr ueg ok herivðv ok fengv óf fíar ok attv margar orrustor helldv þeir ok t til kr landz ok lavgðv þar við land með hlfs manaðar friði ok kavpstefnv En er þvi var lokit þa toku þeir at heria ok lavgðv at i ymsvm stoðvm Einn dag lavgðv þeir at við r ós einn mikinn enda var þar morg mikil þeir reðv þar til vpp gǫngv ok var skipt i sveitir xii monnum saman þeir gengv a skogínn ok var þar ekki langt aðr bygðín tok við þeir ræntv þar ok drapv menn en liðit flyði vndan ok fengv þeir onga viðr tokv En er a leið dagín let þorolfr blasa liðínv til ofan gongv Snerv menn þa aptr a skoginn þar sem þa voru stadðir En sva fremi matti kanna liðit er þeir komu til strandar En er þorolfr var ofan kominn var egill æigi kominn En þa tok at myrkia af nott ok þottuz þeir æigi mega leita hans Egill hafði gengit yfir skoginn ok xí. menn með honum ok sa þeir þa slettur miklar ok bygðir Bǽʀ einn stoð skamt fra þeim ok stefndv þeir þar til ok er þeir koma þar til hlaupa þeir i husín inn ok vrðv við onga menn varir En toku fe þat er lavst var þar vorv morg hvs ok dvaldiz þeim þar lengí en er þeir voru vt komnir ok fra bænum þa var lið komit milli þeira ok skogsins ok sotti þat at þeim Skið garðr var hʀ gorr millvm þeira ok skogaríns þa mællti Egill at þeir skylldv fylgia honum ꜱva at æigi mætti ollvm megín at þeim ganga Gekk Egill fyrst en þa hverr at oðrum svo nær at ekki matti milli þeira komaz Kvrir sottv at þeim fast ok mest með lavgvm ok skotvm En gengv ekki i havgg orrustv þeir Egill fvndv æigi fy er þeir ganga með gorðvnvm En garðr gekk a aðra hond þeim ok mattv æigi framm komaz Kurir sottv at þeim i kvína En svmir sottv vtan at þeim ok lavgðv með sverðum ok spíotvm ofan af gaurðvnvm En svmir bárv vapn a klæði þeir ok urðv þeir sarir miok ok þvi næst handteknir ok bundnir ok leiddír ꜱva til barnns Maðr sa er þann átti var miok avðigr hann atti son einn þa var vm rǽtt hvat við þa skylldi gera bondi bað hauggva hvern a fætr avðrum bonda son sagði at þa var myrkt af nott ok matti enga skemtan af hafa at kvelia þa bað hann biða myrgins var þeim skotið i hvs eítt ok bundnir ramlíga Egill uar bundínn við staf bæði hendr ok fǽtr þa var hvsit læst ramlíga en kurir gengv til drykkív inn i stofv ok voru allktir Egill færdíz við ok træystír stafinn til þeꜱ er vpp losnaði or golfínv Eptir þat fell stafrinn var hann þa lavss þvi næst eptir þat leysti hann hendr sinar með taunnum ꜱer En þa fætr sína leysti þa hann forunavta sína alla en er þeir voru lausir þa leitvðuz þeir huar likaz var til vtgongv hvsit var gort af timbr stokkvm En i annan enda hvssins var skialld þili flatt hliopv þeir þar a ok brutu af þílít var þa hvs annat er þeir voru i komnir ok voru þar i tímbr ueggir þa heyrðv þeir manna mal unðír fætr ꜱer niðr ok leitvðv ok fvndv hvrð i golfínv luku þeir þa upp ok var þar grauf dívp vndir ok heyrðv þeir þangat manna malít þa spurði Egill huat manna þeir se sa nefndiz Aki er við hann mælti Egil spurði ef hann villdi vpp or grǫfinni hann kuaz þat villdu gíarna ok nu letu þeir Egill siga niðr ræíp þav er þeir hofðu verit bvndnir með ok drogv þeir þar vpp iij. menn Aki sagði at þeir voru synir hans tveír ok at þeir voru danskir ok hofðv þeir þar uerit hertteknír hit fyʀa sumarit ek uar val halldin i uetr hafða ek fiar varðueitzlu ok bvss En synír minir voru þioðír ok vndu þeir illa við svin kost En i vr hliopumz ver ibrott ok vorvm siðan fvndnir ok reknir siðan i þeꜱa stofv ok grof þer mun kvnnikt vera vm hvsa skipan Hvar vænst er til vt gongv Aki sagði at þar var annat skialld þili Brioti þer þat vpp ok munum ver þa komaz fram i korn hlavðu En þa er ut ganga sem sealfr vill þeir Egill gera nv ꜱva briota ok brvtv vndan þilit gengv nv i kornhlavðvna ok þaðan t ok í niða myrkr þa mæltu menn Egils at þeir skylldi skunða i skoginn Egill mællti við aka Ef þer erv her kvnnik hybyli þa mant v segia oss til fefanga Aki sagði at þar mundi æigi skorta lausa fe her er lopt mikit er bondi sefr i þar skortir æigi vapn morg Egill bað þa fara til loptzins ok er þeir komu upp a lopriðit þa sa þeir at loptít var opit ok var þar líos inni þar voru þionostv sveínar inni ok gerðv rekkivr manna Egill bað menn sína uti vera ok gæta ꜱva engi kiæmiz brott Egill hliop inn i loptít ok greip þar vapn er æigi skorti til drapv þeir menn þa alla er þar voru inni þar toku þeir alvǽpní Aki gekk þar til er hlemmr var i golfínv ok lavk vpp ok mællti at þeir skylldi þar niðr ganga i vndír skemmu þeir tokv þa lios ok ganga þar niðr þeir fvndv þar fehirðzlvr bonda ok voru þar bæði gripir goðír ok silfr mikit ok toku ꜱer byrðar ok barv t Egill tok vpp míoð drekkív eína mikla ok bar hana vndir hendi ꜱer foru þeir þa til skogar En er þeir komv i skoginn nam Egill staðar ok mællti þeꜱi er ferð allill ok æigi hermannlig ver hofvm stolit fe bonda ꜱva at hann veit ekki til skal ok alldri þeꜱa skomm henda ok forvm ver aftr til bearíns ok latvm þa vita hvat titt er Allir mæltv þvi imoti ok villdv allir til skíps Egill setti niðr mioð drekkíuna þa hefr hann a rs ok rennr heim til bearins en er hann kom heim sa hann at mat sveinar gengu fra ellda hvsi með skutil diska ok in i stofvna Egill sa i ellda hvsit elld mikinn gekk hann nu þangat til þar voru stokkar storir flvttir heim ok ꜱva elldar giorfuir sem siðr var til at elldriṅ skal leika i stoks endanum ok brennr ꜱva stokkriṅ Egill greip stokkinn ok bar hann til stofunnar hann skaut þeim endanvm loganda er i var elldriṅ vpp undir vfsína i troðnæfrarnar ok festi þar elldinn i skiott viðr la i garðínvm þv ok bar Egill hann fyrir dyrnar Elldrin las skiott viðinn þvrran En þeir er at drykkivnni voru vrðv æigi fy varir við en loginn stoð inn vm ræfrít hlíopv þeir þa til dyranna En þar var æigi greið gengt bæði fyrir viðínvm ok þvi er Egill varði karlmannliga þott hann væri fa liðr drap hann þar margan mann fyrir dyrunum ok ꜱva ꝼ vti En þat var stund eín aðr stofan brann ꜱva at hon fell aull ofan En menn foruz allir En Egill gekk til sinna manna gengu þeir þa ofan til skipa sagði Egill at hann villdi hafa mioðdrekkíuna af o skiptv En hon varð reyndar all fvll af gulli ok silfri þeir vrðv allir fegnir er Egill kom aptr helldu þeir þa fra landi er mornaði Akí var ok þeir fedgar i sueit með þeim Agli þeir sigldv vm svmarit er a leið austan til danmarkar ok lagv þar ok rǽntv þar er þeir komv ok ongir þottu þa slikir afreks menn sem synir skallagrims fra haʀalldi Haralldr gorms son hafði þa tekit við ʀiki i danmork þviatt gormr var þa dauðr faðir hans landit var þa hersktt ok lagv uti vikingar miok við danmork Aka uar kunnikt i danmorku bæði a seo ok a landi Egill spurði hann hvar sa staðr mundi vera er mest fe vn mundi vera En er þeir komv i eyra svnd þa sagði Aki at þar var kaupstaðr sa a land vpp er i lundi het sagði hann þeim at þar mundi vera fevꜳn mikil En vꜳn at þar mundi vera viðr taka af borgar monnum þetta mal var vpp borít við liðs menn hvart þeir skylldu raða til upp gongu En Egill kuat visu Vpp skulum varum sverðvm vlfs tanlítuðr glutra eigum dð at dryia i dalmiskunn fiska leiti vpp til lvndar lyða hverr sem braðaz gíorum þar fyrir siot solar ſeıð seið ofagʀan vígra Eptir þat bioggvz menn til vppgongv ok foru til kaup staðaríns En er bæiar menn vrðv varir við ofriðinn þa stefndu þeir imoti var þar treborg vm staðinn ok vórðuz þeir þaðan ok var þar hín snarpazta orrusta Egill sotti fast at með sína sveit var þa mikit mann fall af borgar monnum ꜱva er sagt at Egill komz fyrstr manna upp i borga ok þa huerr at oðrum liðs manna hans þar var þa mikit mık mann fall i borginni en sumir flyðv þeir ræntu kavpstaðinn ok toku mikit fe en brendv kaup staðinn aðr þeir færi ibrutt þorolfr hellt liði sinv norðr fyrir land ok lagði til hafnar er þeim bægði ueðr ok ræntu þeir þar ekki þar var skamt a land vpp Jarl sa er Arnfiðr het En er hann spurði at vikingar voru komnir við land hans þa sendi hann menn a fund þeira þeꜱ erendis at vita hvart þeir vili hafa þar friðland eðr æigi En er sendi menn komu a fvnd þorolfs sagði hann at hann mundi ekki þar heria þviatt þeim bar þa engi nauzyn til Sendi menn komv aptr til Jarls ok sogðv honum en er hann vissi at hann þvrfti æigi liði at safna reið hann a fvnd vikinga ok for allt val með þeim Jarl bauð þeim til veítzlv ok ollv liði þeira þvi sem þorolfr villdi þorolfr het ferðinni fara þeir þorolfr ok egill með xxx. manna En er þeir komu til Jarls þa fara þeir til drykkív En aðr borð uoru upp tekín mælti Jarl at þa skylldi menn hluta sæti saman karlar ok konur Baru menn nv hluti i skaut ok tok Jarl vpp Jarl atti ꜱer dottur friða ok hon uar frvm vaxta ok sagði ꜱva til hlutrinn at Egill skal sitia hia Jarls dottur hon gekk vm golf ok skemti ꜱer Egill stoð vpp ok gekk til sætiss þeꜱ er Jarls dottir atti En er menn skipudvz i sæti þa gekk Jarls dottir at sæti sínu ok kuat visv til Egils Huað skalt u sveinn i sess minn þviatt þv hefir sealldan gefit uargi varmar braðir vera uil ek eín of mína satt at tv hrafn i havsti of sæhsolli gialla vart at tu þar er eggíar a skel þvnnv rvnnv Egill tok til hennar ok setti hana niðr hia ꜱer ok quat visu Farít hef ek bloðgvm brandi Sva at mer ben þiðu fylgði ok giallanda geiri gangr var harðr at vikingum gerðum reiðir rostoʀ elldr rann vm siot manna letum bloðga bvka i borghliði steypaz þa drvkkv þau um kvelldít bæði saman ok voru all kt ok var veitzlan hín bezta En vm morgvninn eptir foru vikingar til skipa skiptuz þeir þa ok giofum við þorolfr ok Jarl ok skildvz uinir Helldv þeir þa til brenneyía þat var vikinga bæli mikit i þann tíma þviatt þar sigldv kavp skíp míog igiegnum eyiarnar Aki for heim til bva sinna ok synir hans hann var uell auðigr maðr ok atti morg bv a iotlandi skildvz þeir Egill með kiærleikum ok mæltu til uínattv sín ímillum En er havstaði sigldv þeir norðr fyrir noreg ok komv fram i fiorðum ok foru nu a fund þoris hersis ok toku hann val við þeim en Arinbiorn betz byðr hann agli þar vm vetriṅ þat þektu Egill En er þorir vissi boð Arinbiarnar þa kallaði hann þat braðraðit veit ek æigi hversv þat likar Eiriki konungi þviatt hann mællti ꜱva eptir drap barðar at hann villdi Egil ekki her i landi raða munt u faðir þvi enn við konung sagði Arinbiorn Sa þorir þa at hann mundi þeꜱu raða vílía voru þeir bræðr þar við .xij. mann vm vetriṅ Bræðr tueir voru nefndír þorvalldr ofsi ok þorfinnr strangí þeir voru frǽndr Biarnar Bryníolfs s þeir fyldv þorolfi i vikíng ok voru i stafní þeir voru menn miklir ok kaps fullir En þa er Egill tok skip stíorn þa var þorfinnr stafn bvi hans þeir voru þenna vetr með þeim bræðrum þat var um haustit at þorir for a fund konungs ok tok konungr val við þeim þorir bað konung ɡeꝼa æigi þikkiaz við vist þeira bræðra þar með honum konungr svaraði þvi val sagði hann þat mega ual þiggia af ꜱer En ekki mundi ꜱva við vita ef annaʀ maðr hefði við agli tekit En er Gunhilldr heyrði þat er þeir toluðv þa mællti hon þat ætla ek enn at nu fari sem optarr at þu Eiʀikr konungr mvnir þat all lítt er illa er við þik gort eðr mvnt v æigi til þeꜱ draga fram sonu skalla grims at þeir mvní enn drepa nokkvʀn frænda þínn En þott þer þikki litils vert dráp barðar þa þikkir oss ekki svá konungr svaraði verit hefir þer þekkra við þorí En suo sem nv er En ekki man ek nu aptr taka orð mín For þorir heim ok sagði þeim bræðrum orð konungs ok gunhilldar fra þeim bræðrum Eyuíndr ok alfr hetu bræðr Gunnhilldar þeir uoru menn miklír ok sterkir ok hofðu yfir lat mikít af eiʀiki konungi ok gvnnhilldi Ekki voru þeir þokka sælír af aldyðu manna þat er nu sagt at um varit at sumri skylldv vera blot mikil at gaulum ok uar þar hof mikit sotti þangat fiolmenni mikit bæði af fiollum ok or fíorðum ok or sogni ok mart annat stormenni Eiʀikr konungr for ok þangat þa mællti Gvnhilldr við þa bræðr sína þat vil ek at þit hagit ꜱva til i fiolmenni þeꜱu at þit drepit annanhuarn þeira sona skallagrims ok betr at huartueggi se þeir kvoðv ꜱva vera skylldv þorir bioz heíman hann mællti við Aʀinbiorn nv mun ek fara til blotzíns En Egil vil ek æigi at fari Ek kann viel ræði Gvnhhilldar en kappi Egils en ʀiki konungs ok er þeꜱ æigi hægt at giæta allz saman En egill mun æigi letiaz lata nema þu ꜱer eptir En þorolfr skal fara ok blota til heilla þeim bræðrum þa sagði Aʀínbiorn agli at þeir mundi heima vera baðir Egill bað hann raða En þeir þorolfr foru til blotzíns ok uar mikit fiolmenni ok all miklar drykkíur þorolfr gekk með þori hvert sem hann for ok skilldiz alldri við hann nott ne dag Eyvíndr sagði Gunhilldi at hann fekk ekki færi a þorolf hon bað hann drepa einn hvern þeira felaga helldr en allt bæri vndan þat var eitt kvelld er konungr var genginn til svefns ok þeir þorir ok þorolfr en þeir satv eptir þorvalldr ok finnr þa komv þeir þar bræðr eyvinðr ok alfr ok settuz hia þeim ok voru allkꜳtir þeir drukkv fyrst sveitar drykk þa kom þar at drekka skylldi til halfs þeir drukkv saman Eyvindr ok þorvalldr En þeir Alfr ok þorfínnr En er a leið kuelldít þa var drukkit við sleitur ok þvi næst orða hníppíngar ok þa storyrði þa hliop Eyvindr vpp ok bra sverði ok lagði a þorvalldi ok varð hans bani En menn voru uapn lausír jnni er þar var hofs helgí gengv menn þa ímílli ok skilldv þa varð þar ekki fleira til tiðenda Eyvindr hafði vegít i vevm ok var orðinn vargr ok varð hann þegar brutt at fara konungr bauð bætr fyrir manninn En þorolfr ok þorfinnr kvoðvz alldri tekit hafa manns bætr ok enn kuoðvz þeir æigi taka mundv skiliaz at ꜱva bunv foru þeir þorolfr ok þorfinnr heim Eiʀikr konungr sendi eyuínð suðr til danmarkar til haralldz konungs gormssonar ok tok konungr val við honum ok setti hann til land varnar fyrir vikingum þviatt hann var hermaðr mikill En vm uarit buaz þeir bræðr þorolfr ok Egill i hernat En er þeir voru bunir hallda þeir austr i land skipum sinum En er þeir komu i vikína þa sigla þeir til jotlandz ok heria þar ok þaðan til fris landz ok dvoldv ok þar miok lengi vm sumarít ok vnnu morg afreks verk i orrustum ok er a leið sumarit hallda þeir aptr til danmerkr En er þeir hallda til landa mæriss þar er mætiz danmork ok fris land þat var eitt kuelld er menn bioggvz til suefns a skipum at menn tueír koma a skip til Egils ok sogðv at þeir attu við hann skyllt erendí var þeim fylgt til hans þeir savgðv at Aki hefði sent þa þeꜱ ꜳyrendis at eyvíndr skreyia liggr til jotlandz siðv ok ætlar at sæta yðr er þer farit sunnan ok hefir hann lið mikit sunnan dregít ꜱva at þer hafit ekki liðs við honum ef þer hittiz ok hann sealfr fe a níosn með tveím skípum ok er skamt fra yðr þeir Egill reka þegar af ꜱer tiolldín hann bað þa fara hlioðliga ok þeir gera ꜱva ok koma i dagan at Eyvindi þar er þeir lagv vm akkeri laugðu þeir þegar at þeim ok letv ganga griot ok vapn fell þar mart manna af Eyvindi En hann sealfr hliop fyrir borð ok komz með sundi til landz ok ꜱva lið þat er vndan komz En þeir Egill toku skipín ok uapn þeira oll foru þeir eptir um daginn til liðs síns þorolfr spurði Egil hvert hann hefði farit edr huar hann hefði fengit skipín þa quað Egill visu Gerðum hellzti harða hrið fyrir jotlandz siðv barðiz vel sa er varðiz vikingr dana riki aðr a sund fyrir sandi snarfengr með lið drengia austr af unnar hestí eyvíndr of hliop skreyía þat ætla ek þa sagði þorolfr at uer megum æigi haustlangt hallda til noregs Egill qat þat val uera þott þeir leitaði helldr i annan stað fra aðalraði hinum rika ok hans ætt Aalfraðr hinn riki var fyrstr eín valldz konungr yfir englandi sinna kyns manna þat var um daga haralldr konungs hins hrfagra Eptir þat var konungr son hans er jatuarðr het a englandi hann var faðir aðalsteins konungs híns sigr sæla fostri hakonar híns goða J þann tið tok konungdom aðalsteinn konungr a englandi eptir foður sinn En er hann var orðinn konungr þa hofuz upp til ofriðar þeir hofðíngíar er aðr hofðv latit ʀiki sín fyrir þeim langfeðgum þotti nu sem hægt mundi til at kalla Er vngr konungr reð fyrir ʀikinv voru þat at bæði irar ok skotar ok bretar En konungr safnaði liði at ser ok gaf þeim monnum mala er þat uilldv hafa til fe fanga ꜱer vtlendzskum sem inn lendskum þeir bræðr helldv svðr til saxlandz ok flæmingia landz ok spvrðv þeir þat at englakonungr þvrfti liðs við ok þar væri van fefanga Margir gafv þeim þat rað at þeir skylldu þangat hallda liði sínv foru þeir vm haustit vndz þeir fvndv konung ok tok hann val við þeim ok lez sea at lidsemd mvndi goð i þeim Byðr konungr þeim til sín at taka þar mala ok geraz landvarnar menn hans England var þa kristit val ok hafði lengi verit þa er þetta var tiðínda Aðalsteinn konungr var val kristinn ok var hann kallaðr aðalsteinn hinn trvfastí Konungr bað þa þorolfr ok Egil at þeir skylldv primsignaz var þat þa síðr manna mikill þeira er a mala gengu með kristnum monnum þviatt þeir menn er primsigndír voru ok allír menn þeira attv allt samneyti við kristna menn ok heiðna Þorolfr ok Egill gerðv eptir bǽn konungs ok letv primsignaz ok allir menn þeira ok hofðv þeir .ccc. manna þeira er mala tokv af konungi ok gerðuz land varnar menn konungs þeir voru siðprvðir vm flest fra olavi rauða Olafr rauði het konungr i skotlandi hann var skotzkr at fauður ǽtt en danskr at moður ǽtt hann var komiṅ af ætt ʀagnars loðbrokar hann var rikr konungr skotland er kallat þridíungr við england norðimbra land er fimtungr við england ok er þat i norðr ǽtt ok nest skotlandi þat hofðv att at fornv danakonungrar Jorvik er þar hofut staðr þat ʀiki atti Aðalsteinn konungr hann hafði þar sett yfir tvo Jarla het annaʀ aflgeíʀ en annaʀ Guðrekr þeir voru þar settir til land varnar fyrir a gangi skota ok dana Fyrir bretlandi reðu tveir Jarlar hængr ok aðils þeir voru baðir skattgilldír Aðalsteini konungi ok fylgði þo þat þa er þeir voru með her konungs At þeir ok þeira lið skylldv vera briost i fylkíngv hans Alfraðr hinn ʀiki hafði alla skattkonunga tekít ok kallaði þa jarla eðr gort enn svma minni menn ok helltz þat vm hans eví ok Jatvarðs sonar hans En er Aðalsteinn tok ʀiki vngr ok þotti standa af honum minni ogn gerðuz þa margir otruir við hann þeir er aðr hofðu þionat hinum fyrrvm konungvm fyrir ʀikis sakir ok hræzlv orrosta Olafr dro her saman mikinn ok for eptir þat svðr a england En er þeir komv a norðimbra land for hann þar allt herskilldi En er þat spvrðv Jarlar þa stefna þeir herliði ok fara imoti Olafi konungi En er þeir finnaz tekrz þar orrusta mikil ok lauk ꜱva at Olafr konungr fekk sigr Gvðrekr Jarl fell en alfgeiʀ Jarl flyði ok mestr hlvti liðs þeira fekk Olafr konungr þa ok enga viðr tokv ok lagði vndír sik allt nordímbra land Alfgeirr Jarl for a fvnð herra Adalsteins konungs ok sagði honum sínar ofarar En þegar konungr spurði þetta at herr ꜱva mikill var kominn i land hans gerði hann menn þegar fra ꜱer ok stefndi at ꜱer liði hann giorði orð Jorlum sinum ok oðrum ʀikis monnum Sneri konungr a leiðíss með þat lið er hann fekk ok for imoti Olafi konungi ok er Adalsteinn konungr spurði at Olafr konungr hafði fengít mikinn sigr ok hafði unnit mikit af englandi ok hafði miklv meira lið en Adalsteinn konungr þa sotti til hans mart stormenni En er þeir spurðv þetta hringr ok aðils ok hofðv saman dregit lið sítt þa snva þeir til liðs við Olaf konung ok hofðv þeir allír saman oflyíanda her En er Adalsteinn konungr fretti þetta allt saman þa stefndi hann mot við hofðíngía sína ok raða menn hann leitaði raða við allt stormenni sitt sagði þa allri alþyðv hvat hann hafði spurt fra skota konungi ok fiolmenni hans Allir mæltv þar eitt um at þeir hringr ok adils hefði hinn versta hlvt af er þeir voru drottíns svíkar ok þeir villdu þegar drepa þa er þeir næðiz Var nv þvi raðit at Aðalsteinn konungr skal aptr hverfa ok fara a svnnan vert england ok hafa ꜱva lið safnat norðr fyrir ꜱer eptir ollv englandi þviatt þeir ætlvðv at þeir mundi ꜱva mest fa liðít En sa herr er þa var saman dregínn setti hann þa þorolf ok Egil fyrir þann her En er egill kom heim af stefnv þa spurðu menn huat hann segði tiðinda fra skota konungi þa quat Egill vísv Olafr of komt jofrí ott vig a bak flotta þíngharðan fra ek þengil þann en felldi annan glapstigv let gnoga guðroðr a mo t roðna jorð skenr engla skerði alfgeírs vnd sig halfan Eptir þat gera þeir menn til Olafs konungs með þeim erendum At adalsteinn konungr vill hasla honum vǫll ok bioða honum orrustv i stað a vin heiði a vinu skogi ok vill hann æigi at Olafr konungr heri a land hans en sa þeira skylldi hafa land er sigrar i orrustv þeir lavgðv vikv stefnv of fvnd þarna En sa biði annars er fy kemr En þat var siðr þeira þegar vollr var haslaðr konungi at þa skylldi alldri heria at skammlavsv fy en orrusta væri reynd ok lok felli a viðskíptí þeira Giorði Olafr konungr ok ꜱva at hann stoðfuaði herinn ok heriaði æigi lengr þa flutti Olafr konungr her sinn til vín heiðar borgar hon er fyrir norðan heiðína ok settiz Olafr konungr þar sem orrustv staðrinn var a kveðínn skylldv þeir þar taka tialldz staði ok bvaz við aðr herrinn kiæmi ok er þeir komv þar voru þar settar hesli stengr þurpti þann stað at vanda míog at hann væri slettr er herr ꜱva mikill skylldi vera at beriaz uar þar ok ꜱva er orrustan skylldi vera A annan ueg var ín en a annan veg skogr mikill En skamt fra nni var enn En a heiðinni tiolldvðv menn aðalsteins konungs ok stoðv tiolld þeira allt imillum arínnar ok skogsíns ok var þat lavng leið er stoðv tiolld þeira suo htt at hinir mattu ekki til sea huart lið þeira var mart eðr ftt Menn Olafs konungs tiollduðv þvi fyrir norðan hesli stengrnar at þangat uar af hallt Menn Aðalsteins konungs saugðv at hann mundi koma dag fra degí En lið droz til þeira nott ok dag En er stefna su var liðin er a kveðín var vm fvndínn þa giorðv þat rað menn Aðalsteins konungs at friðr stæði ok æigi væri fy heriat en konungr kiæmí þeir sendv menn a fund Olafs konungs ok skylldi beiðaz friðar ok sættar boða ok segia at Aðalsteinn konungr se kominn með liði sinu En er senði menn koma til Olafs konungs þa tok hann at bua her sínn ok ætlaði þa at heria Sendi menn bera nu upp erendi sín fyrir Olaf konung þa stoðvaði hann heriṅ ok sat konungr þa i raða gerðvm þann dag ok hofþingiar með honum laugðv menn þar allmisiafmnt til ꜱumír fystu miok at þenna kost skylldi vpp taka sogðv þo at þetta uar hín mesta frægðar ferð Sumir lauttu þeꜱ ok kvaðv Aðalstein konung myklv meira fe framm mundu bioða ef þeir tœki æigi þenna ok var sv raða giorð hofð Sendi menn baðv konung gefa ꜱer tom til at finna konung ok vita ef hann vill enn meira gefa til friðar þeir beiddv griða einn dag til ferðar annan til vm raða þriðia til aptr ferðar Olafr konungr jatti þvi foru sendimenn ok koma aftr hinn þriðia dag sem a kueðit uar Segia þeir at Aðalsteinn konungr vili gefa allt þat er heitið var ok þar vm fram mork gullz hverium sueítar hofdíngia En tvær merkr hirdstiora hverivm En v. merkr Jarla huerivm Þa let konungr bera þetta fyrir menn sína var enn sem fy at svmir fystv en svmir lauttv En at lyktum veitti konungr órskurð at þenna vill hann upp taka Ef þat fylgir at Aðalsteinn konungr vill hann lata hafa norðimbra land með ollum gǫgnum Sendi menn biðía en fresta vm þria daga ok þat með at konungr sendi menn sína at heyra orð Aðalsteins konungꜱ hvart hann vili þenna kost Segia sendi menn ꜱva at þeir hyggia þat at konungr þeira muní fátt lata við nema at sættín tœkiz Olafr konungr iatar þeꜱu hann sendi nu menn sina með erendum foru nv allir samt ok hittv Aðalstein konung við heiðína Sendi menn Olafs konungs bera nu fra eʀendi sin við Aðalstein konung orðsending O ſenꝺınɡ Olafs konungs ok sættar boð Menn Aðalsteins konungs sogðv honum með hverivm boðum þeir foru til Olafs konungs ok þat með at þat var vítra manna rað at dvelia ꜱva orrustv meðan konungr kom æigi Adalsteínn konungr veitti skiotan orskurð of þeira mal Berit ꜱva orð mín Olafi konungi at ek vil at hann fari heim til skotlandz með lið sitt ok þat með at hann gialldi aptr þat allt er hann hefir at rongv tekit her i landi ok setím siðan grið ok frið her milli landa ok heri hvarigir a aðra þat skal ok fylgia at Olafr konungr skal geraz minn maðr ok skattgilldr af mer ok vera vndir konungr mínn farit nv aptr ok segít honum ꜱva bvít þeir foru allir aptr ok sogðu Olafi konungi avrendi Aðalsteins konungs þeir voktv konung vpp ok sogðu honum tiðendín nǽr miðri nott Olafr konungr let þegar kalla til sín Jarla sina ok aðra hofðingía ok let sendi menn segia erendíss lok En er þetta var vist þa var eitt orð tak allra at þat mundi fyrir liggia at bvaz til orrustu Sendi menn segia ok þat með at Adalsteinn konungr hafði fiolda liðs ok hann hefði þann dag komit kōıt til borgarínnar sem þeir komu þa mællti Adils Jarl Nv mvn þat fram koma sem ek sagða yðr at þeir munu braugðottir reynaz hinir ensku hofum uer nv her setit lengi ok beðit þeꜱ er þeir hafa her safnat En nu munv ver bræðr riða fyrir með okkru liði ma vera at þeir ottiz ekki at ser er þeir hafa spvrt at konungr þeira var nær komin Skolum ver ueita þeim ahlaup stór En ef þeir verða forflotti fyrir oss þa munum ver drepa lið allt af þeim Olafi konungi þotti þetta rað val fundít ok munvm ver þa bva her varn þegar lysir ok fara til motz við yðr Bioggv þeir nu her sinn Jarlarnir ok foru þegar vm nottina vpp i heiðína til orrustu uið þa konungs menn En er liost var orðit sa varðmenn þorolfs hvar herrinn for var þa blasinn herblastr ok þa herklædduz menn sem skíotaz toku þa at fylkia liðinv ok gerðu tvær fylkíngar Reð fyrir annaʀi Alfgeíʀ Jarl ok var merki borit fyrir honum var i þeiʀi fylking lið þat er fyldgt hafði honum ok ꜱva þat lið er þar hafði safnaz or hervðvnum var þar miklu meira lið fyrir en þat er þeim bræðrum fylgðv Þorolfr var sua bvinn at hann hafði skiolld goðan ok hialm a hofði ok gyrðr sverði þvi er hann kallaði lang mikit sverð ok gott kesív hafði hann ok i hendi tveggia alna laung var fioðrín ok sleginn fram or broddr ferstrendr En upp var fioðrín breið falrinn var digr en skaptit æigi hæa en taka matti hendi til fals ok fvrðuliga digrt Jarnteinn var i falnum ok allt uar skaptit jarni vafít þav spíot voru þa kaullvt brynþvarar Egill hafði slikan bunat sem þorolfr brodir hans hann atti sverð þat er naðr het hann hafði þat fengit a kur landi þat var hít bezta vapn hvargi þeira hafði bryníu þeir settv vpp merki sitt ok bar þat þorfinnr strangi allt lið þeira hafði noræna skiolldi ok allan norǽnan bunat J þeiri fylking voru allir vtlendir menn þeir sem þar voru komnir þeir fylktv liði sínv næʀ skoginum Adils Jarl ok hringr Jarl sa þat at þeir mundu ekki koma a u vart þa toku þeir at fylkia liði sínu ok gerðv þeir tvær fylkingar fylkti Adils Jarl moti Alfgeiri Jarli en hríng Jarl moti þeim bræðrum Eptir þat tokz orrusta með þeim ok gengu hvrir tveggiu ual fram Adils Jarl sotti hart fram allt til þeꜱ er alfgeíʀ Jarl let undan sigaz En aðils menn sottu þa halfu meíʀ fram var þa ok æigi lengi aðr Alfgeirr Jarl flyði Er þat fra honum at segia at hann reið undan suðr a heiði ok sveit manna með honum Ok er hann kom nær borginni þeiri er konungr sat i þa mællti Alfgeíʀ Jarl ekki munum nu fara til Aðalsteins konungs ver fengum næstvm mikit orða skakr er ver komum til konungꜱ þa er ver fengum v sigr fyrir Olafi konungi En ek veit æigi at vér faim nv minna Reið Jarl svðr eptir englandi ok er þat fra hans ferð at segia at hann reið dag ok nott þar til er hann kom niðr a Jarls nesi ok fekk ꜱer þar far svðr vm ok kom fram i uallandi þar atti hann kyns menn ok kom alldri siðan til englandz Aðils Jarl rak skamt flottann ok snyʀ þegar aptr til orrustvnnar ok er þorolfr sa þat mællti hann at Egill skylldi snua amot honum ok bera þangat merkit hann bað menn standa þykt ok fylgiaz val forum at skoginum ok latum hann hlifa oss at þeir kríngi æigi um oss þeir giorðv nu sem hann mællti ok var nv allmikil orrusta ok mikit mannfall Sotti nv Egill ímot Adils Jarli ok attu þeir hart vapna skíptí liðs munr var allmikill En þo fell meíʀ lið Jarlanna Þorolfr gerðiz þa ꜱva oðr at hann kastaði skilldínum a bak ꜱer hliop hann þa fram ok hio eðr lagði til beggia handa stukkv menn þa fra ok undan alla vega hann drap margan mann ok ruddi stíg fram at merki hrings Jarls ok þar helltz þa ekki við honum ok dap hann merkis mannin ok hio isvndr merkis stongína Eptir þat lagði hann spiotínu fyrir briost Jarli kaſtaðı hm ok igegnum bvkinn ꜱva at vt gekk vm herðarnar ok hóf hann upp a kesíunni yfir hofuð ꜱer ok skaut niðr spiotz halanvm i jorðína En Jarl sæfðiz þar a spíotínu ok sa þat bæði hans menn ok aðrir þorolfr bra þa sverði sínu ok va þa með þvi sottv þa ok ual fram hans menn fellv þa skotar ok bretar En er Adils Jarl sa fall broðvr sins ok mann fall mikit um sik þottiz hann navðinna staddr þa sneri hann a flotta ok til skogaríns ok allt þat lið er fylgt hafði Jorlum En þeir þorolfr ok egill fylgðv flotta monnum ok drapv þa alla er þeir mattv Gerðu þa enn mikit mannfall Adils Jarl hafði þa niðr drepit merki sitt ok uissi engi hvart hann var eðr aðrír tok þa at myrkia af nott En þeir hofðv bariz daginn allann nv snua þeir þorolfr ok Egill aptr J þann tima kom Adalsteinn konungr með allan herín biogguz þeir þa um ok þa kom Olafr konungr með sinn her settu þeir ok þa herbuðir sínar Var við konungi sagt at fallnir væri baðir Jarlar hans ok fioldi anaʀra manna Aðalsteinn konungr spurði þeꜱi tidendi vandliga hversu þeꜱi tidinði hǫfði farit koma þeir bræðr þa til konungs þakkaði hann þeim ual sína fram gongu ok sigr þann er þeir hǫfðu fengit voru þeir þa allir samt vm nottina Aðalsteinn konungr vakti vpp herinn um morínínn hann atti þa tal við hofdíngía sína ok sagði hueria skipan hann villdi hafa hann skipaði þa fyst sinni fylkíngu ok setti þar i briost þǽr sveitir er snarpaztar voru ok skal fyrir þvi liði uera Egill En þorolfr skal hafa sína sveit ok aðra meiri skal su sueit fara ímoti þvi liði er laust ꜱer hlavpa þar sem mest þikkir þvrfa verda þeir þa skeíní samaztír Egill sagði at hann uill at þeir bræðr skili ekki i bardaganum En uel þikki mer at okkr se þar skipat i orrustu er mest þikkir þurfa ok hardaz er fyrir þorolfr mællti þa Latum konung raða hvar hann vill okkr skípa veitum við honum lið ꜱva at honum liki mvn ek vera þar helldr ef þu vill sem þer er skipat Egill svaraði þer munut þeꜱu raða frændi En þeꜱa skiptiss mvn ek opt iðraz gengu menn þa i sueitir sem skipat uar ok uoru sett vpp merki ok stoð konungs fylkíng a viðlendit til arinnar en þorolfs fylking for hit efra með skogínum Olafr konungr fylkti ok liði sínu hann gerði ok tuær fylkingar Hofðv hvarirtveggív fiolda liðs ꜱva at þeꜱ var engi munr Onnur fylking Olafs konungs for nær skoginum moti þorolfi voru tueir hofdíngiar skotiskir Eptir þat gengv saman fylkingar ok var þar bratt orrusta mikil þorolfr let bera fram merki sitt fyrir fylkingvnvm fylgði sealfr ok ætladi þar fram at ꜱva at hann kiæmi i opna skiolldv konungi foru konung merkit þa ꜱva hart með skogínum at faír hans menn voru fyʀi En er þa varði minst hlaupa þeir Adils Jarl ok hans menn fram or skogínum þeir lavgðv þegar morgum kesivm sen a þorolf ok fell hann dauðr til jarðar En þorfinnr strangí hopaði aptr með merkit þar til er liðit stoð þykkvaz En Adils ok sotti at þeim fatt ok æptv skotar þa herop er þeir hofðv felldan hofdingia þeira En er Egill heyrði opit ok sa at merkit for a hæl þa þottiz hann vita at þorolfr mundi æigi fylgia sealfr ꜱiðan hliop Egill þangat ok fram imillvm fylkinganna hann uarð skíott var þeira tiðínda er orðin voru þa eggiadi hann þa miok til framgongv var hann ok þa fremstr i briosti fylkingarínnar hann hafði þa suerð sitt at uega með ok sotti fram val ok hio til beggia handa ok felldi margan mann þorfinnr bar þa val merkit fram Gengu þeir þa ok allir val fram Egill sotti þa fram til þess er þeir Adils Jarl mættuz ok fell þar Aðils Jarl ok mart annaʀa manna En þa flyði þat er eptir var Egill drap hvern hann naði þurpti þa ok engi griða at bidia En Jarlar þeir hinir skotzku stoðv þeir þa ok ekki lengi við ok flyðu þa með ollvm oðrvm En þeir Egill stefndi þar til er fyrir var fylking Olafs konungs ok komv þar í opna skiolldu ok giorðv þeir þar mikit mannspell riðladiz þa ok skíott fylkingin ok losnaði oll flyðv þa ok margir af Olafs monnum En vikingar æptv herop En er Adalsteinn konungr fann at losna tok fylking Olafs konungs þa eggiaði hann miok lið sitt gengv þeir þa at fast hvarir tveggív gerðiz þa all mikit mann fall Fell þar Olafr konungr ok mestr hlvti liðs hans Fekk adalsteinn konungr þar fagran sigr Eptir þat sneri konungr heim til borgarínnar ok tok þar nattstað En þeir Egill rakv flottan ok fylgðv lengí drapv hvern mann er þr naðv En er Egill hafði hent þa menn alla þa sneri hann aptr þar til er bardaginn hafði uerit hitti hann þa Þorolf broðvr sinn ok þotti eptir hann allmikill skaði hann tok vpp likit ok þo bioggv siðan vm eptir siðvenivm grofv þeir þar grauf ok lavgðv þar þorolf i með vapnvm sinum ollvm ok herklæðvm spenti Egill sinn gvllhring a hvara hond ok quat visu Gekk sa er oðiz jarls mann bana snarla þreklundaðr fell þundar þorolfr i gny storum Jorð grær en við verðum uinu nær em mínv hel nauð er þat hylia harm agiætan barma ok enn qvað hann Val kaustum hloð ek uestan vang fyrir merki stangir ott var el þat er sottum adils blꜳm naðri hꜳði vngr við engla olafr þrimv staða helt þar er hrafnar svlltv hringr vapna þingi Egill for til fundar við Aðalstein konung er hann sat yfir drykkiv En er konungr sa Egil mællti hann at ryma skylldi hinn æðra bekk fyrir honum Egill skylldi sitia gagnvert konungi hann settiz niðr ok skaut skilldinum vndir fætr ꜱer hann hafði hialm hofði ok lagdi sverd um kne ꜱer ok dro stundvm til miðs en stvndvm skelldi hann aptr i umgíordina hann sat upp rettr ok var gnepr miok Egill var maðr mikilleitr ok ennimikill brun mikill ok nefit æigi langt helldr digrt En granstæðit mikit ok long hakan ok breið halsdígr var hann ok all herðmikill hardligr ok grimligr þa er hann var reiðr hann var val i uexti mikill ok sterkr ok vlfgrꜳʀ a hꜳr En er hann sat sem aðr uar fra sagt þa hleypti hann brvnunum jafnan ofan a nef ꜱer en lotvm upp i hꜳrs rætrnar hann var svart eygðr ok skolbbrúnn Ekki uilldi hann drekka þott honum væri boðit Adalsteinn konungr sat i hasæti sínu hann lagði ok sverð vm kne ꜱer en er þeir satv ꜱva vm stund dro konungr sverðit or sliðrvnum hann dro gullhring af hendi ꜱer bæði mikinn ok goðan ok dro a bloðrefilinn hann stoð vpp ok gekk a mitt golf ok retti til Egils hann stoð upp ok bra sverði sínv ok gekk a golfít ok retti sverðit i bvg hringsíns ok dro at ꜱer ok gekk til rums sins ok let hringinn a hond ꜱer for þa brun hans i lag þa gaf konungr honum annan hring Egill lagði þa vapn sín ok tok uið horní ok kneyfði af ok quat visv Hvarm tangar lætr hanga hrum virgils mer bryníu hauðr a auki troðnvm heiðiss unga meiði ryt meiðiss kna ek reiða roðir gun vala broðir gelgio sel a galga geirueðrs lofi meira þaðan af drakk hann at sinum hlut ok mælti við aðra menn Eptir þat let konungr bera nn kistur tvær ok baru tveir menn hvara ok voru fvllar af silfri konungr mællti kístvr þeꜱar skalt v færa fauðvr þinvm ok sendi ek honum þat i sonar giolld En þu skalt taka með mer lǫnd eðr lausan eyrí sæmd ok virðing sem þv vill sealfr kiosa þat Egill tok við fenu ok þakkaði konungi giafar ok uíngan hann tok þa at gleðiaz ok quat visu Knattu harms af harmí hnvp gnipvr mer drvpa nv fann ek þann er ennís oslettar þær rætti gramr hefir gerði homrum grvndar upp of hrundnar sa er mer ygr af augum r síma mer grímur þa voru græddir þeir menn er lifs varð auðít Egill var hinn næsta uetr með konungi eptir fall þorolfs broður síns ok hafði hann miklar uirðingar af konungi var þa lid þat allt með Agli er aðr hofðv með þeim baðum verit ok yr orrustu hofðv komiz þa oṙti Egill drapu um Aðalstein konung ok er þetta stefit i Nu líggr hǽst vnd hraustvm hreín braut aðalsteini Þa gaf konungr honum at bragar launum gullhringa tua ok stoð hvarr mork ok skikkiu goða En er Egill hafði þar verit um uetrinn þa lysti hann þvi fyrir konungi at hann vill fara til ɴorex ok vita hvat titt væri vm hag Asgerðar konv þeirar er þorolfr broðír hans hafði att þar standa saman fe mikil ok goð ok a ek þvi fyrir at sia konungr sagði at hann mundi vera at forraði at fara ibrott heðan en þat þætti mer bez at tu tækir her staðfestv ok slika kosti sem þu vill sealfr Egill þakkaði konungi val þann soma En mælti Ek mun fara nv fyrst minna nauðzynía En þo mun ek vitia þeꜱa heita yðaʀa Konungr bað hann ꜱva gera at raðaz til hans deila þeira bergꜹnundar ok egils Nv byz Egill með lið sitt til braut farar en mart var eptir með konungi Egill þa langskip af konungi ok hafði þar a c. manna Eptir þat var hann bvínn til ferðar þa hellt hann til hafs ok skilduz þeir konungr með vinattv mikilli forst þeim ual ok komv af hafi við noreg ok for inn i fiorðv ok spurðu at þorir hersir var andaðr En Arínbíorn hafði við arfi tekit ok var hann lendr maðr konungs Egill for til Arinbiarnar ok bauð hann honum með ꜱer at uera ok þat þiggr hann ok let setia vpp skip sitt ok vista menn sina Egill var með Aʀinbirni vm vetriṅ með xiita mann Bergavnvndr son þorgeiʀs hafði fengit gunnhilldar dottur Biarnar haulldz hon kom til buss með honum a aski En asgerðr systir hennar var með arinbirni er att hafði þorolfr þau attu dottur er þordís het Egill sagði asgerði fall þorolfs ok byðr henni sína um sea hon varð hrygg miok við þa sogu En er a leið havstit gerðiz Egill okꜳtr ok þaugull ok drakk eptir hrið en sat opt ok drap niðr hofðinu i felld sinn þa gekk Aʀinbiorn til hans ok spurði hvi hann uæri ꜱva oktr En þott u hafir mist broður þíns þa er þer karlmanligt at bera sik val ok skal maðr eptir mann lífa eðr huat kveðr þv lat mik heyra Egill sagði at hann hafði þetta fyrir skemstv kveðit Okunni vensk ǽnís vngr þorð eg ual forðvm hauka klifs at heyra hlín þverg gnipvr minar uerð ek i felld at folldar falldr kemr i hug skalld bergoneris brvna bratt vnd stꜳli hvꜳtat Aʀinbiorn spurði hver sv kona var er hann orti mansavng vm her hefir þv folgit nafn hennar i visvnni þa quat Egill visu Sefskulldar fel ek sealldan sorg at uita borgar i viðerni naʀfa avrm vils drafnar þviatt geír rota gerðar gny þings bragar fingrvm hroks þviatt ræsis verkvm reifhendr munu þreifa Her mvn vera sem mælt er at segianda er hvar sinvm vin ok mun ek segia þat at þar er asgerðr frænkona þín ok vil ek þar til hafa fullting þítt at ek næða þeim kosti Aʀinbiorn sagði at honum þotti þat valfvndit ok skal ek þer til leggia min orð Nu bar Egill þetta upp fyrir asgerði En hon skaut til fauður síns Eptir þat foru þeir a fund Biarnar en hann tok þvi val En Aʀinbiorn fysti þeꜱa miok lauk ꜱva at Egill fastnaði Asgerði ok skylldi boð þetta vera með Aʀinbirni En er at þeiri stefnv kom þa var ueitzla goð er egill kvangaðiz var hann þa allkátr Egill bio vm varit skip sitt til islandz Reð Aʀinbiorn honum þat at stadfestaz æigi i noregi meðan ʀiki gunhildar er ꜱva mikit þviatt henni er allþvngt til þin ok hefir þat all miok um spillt er þít eyvindr fvndvz fyrir Jotlandz siðv En er Egill var buinn ok byri gaf þa siglir hann i haf ok greiddiz ual ferð hans ok kemr til islandz ok helldr til borgar til foður síns hann hafði þa vtan verit xíí. uetr var Egill at borg vm uetriṅ með x́x́. mann varð skalla grimr þa allfeginn agli En þo þotti honum allmikit at vm þorolfr son sinn Egill hafði fe mikit en ekki er þeꜱ getit at hann skipti þvi silfri við foðvr sinn er Aðalsteinn konungr sendi honum þann uetr fekk þorfinnr strangi sævnnar dottur skallagrims Eptir vm varit fekk hann þeim bustað at lang ꜳ Dottir þeira þorfinnz ok sæunnar var þordís er atti Argeíʀ i holmi þeira son uar Biorn hidæla kappi Egill var þa ut her nokkura vetr hann tok þa til bvss með foðvr

Egils saga Ulfr hét maðr ok var Bjalfa son ok Hallberu dóttur Ulfs hins óarga Hón var systir Hallbjarnar halftrǫlls ór Hrafnistu faðir Ketils hǽngs Ulfr var svá mikill ok sterkr at eigi váru hans jafningjar í þann tíma í landinu En er hann var af unga aldri hann í víkingu ok hernaði Með honum var maðr í víkingu ok félagskap er Kári hét ok var kallaðr Berðlu-Kári Hann var gǫfugmenni ok hinn mesti afreksmaðr Þeir Ulfr ok Kári áttu einn sjóð ok var þeira vinátta mikil En er þeir réðusk ór hernaði þá fór Kári til bús síns í Herðslu Hann var stórauðigr maðr ok átti þrjú bǫrn Eyvindr lambi hét sonr hans annarr hét Ǫlvir hnúfa Sabjǫrg hét dóttir hans Hón var fríð Hennar fekk Ulfr ok fór með hana heim til bús síns Ulfr var maðr auðigr bǽði at lǫndum ok lausafé Hann tók lends manns rétt sem hans langfeðgar Gerðisk hann ríkr ok búrisnumaðr mikill Var þat siðr hans at rísa upp árdegis ok ganga um sýslur at sjá verkmenn eðr þangat sem smiðir váru hann yfir tún ok akra En var á tali við vitra menn þá er ða hans þyrftu Kunni hann til flests góð ráð at leggja En hvern dag er at kveldi kom þá gerði hann svá styggr at fáir menn máttu orðum við hann skifta Hann var ákafliga kveldsvǽfr ok myrginvakr Þat var mál manna at hann vǽri hamrammr því var hann Kveld-Ulfr kallaðr Þau Ulfr áttu tvá synir Hét hinn ellri Þórolfr en hinn yngri Grímr En er þeir óksu upp þá váru þeir miklir menn ok sterkir sem faðir þeira Þórolfr var manna vǽnstr ok gerviligastr Hann var gleðimaðr mikill ok hinn mesti kappsmaðr í ǫllu vinsǽll hann ok frá mǫnnum Grímr var svartr á hár ok ljótr ok líkr fǫðurfrǽndum sínum bǽði yfirlits ok í skaplyndi Hann var snemma umsýslumaðr ok hagr við tré ok járn ok gerðisk hinn mesti stórsmiðr Sem Þórolfr var á tvítugs aldri þá fór hann í hernað ok fekk faðir hans honum langskip til ferðar Þá réðusk synir Berðlu-Kára til hans Eyvindr ok Ǫlvir hǫfðu þeir annat skip til ferðar váru um sumarit í víking En á vetrum með feðr sínum Hafði Þórolfr heim dýragripi á hverju hausti ok fǿrði feðr sínum Hánum varð þá bǽði gott til fjár ok virðingar Kveldúlfr var mjǫk á efra aldri er synir hans váru á legg komnir Frá Ǫlvi ok Solveigu Auðbjǫrn hét konungr er var yfir Firðafylki Hróaldr hét jarl hans en Þórir hét sonr jarls Þá var annarr jarl Atli hinn mjóvi Hann réð fyrir á Gaulum Hans bǫrn váru þau Hafsteinn Hálfsteinn ok Solveig hin fagra Þat var á Einu hausti at fjǫlmenni var á Gaulum at haustblóti Þá Ǫlvir Solveigu ok gerði sér dátt við hana ok bað hennar En jarli þótti manna munr ok vildi eigi gifta hana Þá orti Ǫlvir mansǫng um hana ok létti af herfǫrum en Þórolfr ok Eyvindr gu í hernaði á sumrum Haraldr tók ríki Haraldr sonr Hálfdanar hins svarta hafði tekit arf eftir fǫður sinn í vík austr Hann var kallaðr Haraldr lúfa Hann hafði þess heit strengt at láta eigi skera hár sitt fyrr kemba en hann vǽri einvaldskonungr yfir Nóregi Eftir þat barðisk hann við þá konunga er honum váru nǽstir ok sigraði þá ok eru þar langar frásǫgur Eftir þat eignaðisk hann Upplǫnd Þaðan fór hann norðr í Þrandheim Þá ǽtlaðisk hann at fara norðr í Naumudali á hendr þeim brǿðrum Herlaugi ok Hrollaugi er þá váru konungar yfir Naumudǫlum En er þeir spurði til ferða hans þá gekk Hrollaugr konungr í haug þann við tolfta mann er áðr hǫfðu þeir brǿðr gera látit ok váru at þrjá vetr Var eftir þat aftr lokinn haugrinn En Herlaugr veltisk ór konungdóminum ok tók upp jarls rétt Fór þá á vald Haralds konungs ok gaf honum upp ríki sitt Eftir þat fór Haraldr konungr yfir Þrandheim með skipaliði suðr á Mǿri Þar átti hann orrustu við Hundþjóf konung ok hafði sigr Fell þar Hundþjófr konungr Þar eignaðisk Haraldr konungr Norðmǿri ok Raumsdali En Sǫlvi sonr Hundþjófs konungs hafði undan komisk Hann fór á Sunnmǿri til Arnfiðar konungs ok bað hann fulltings ok mǽlti svá Þótt þetta vandrǽði hafi at oss borit þá mun eigi langt til þess at hit sama mun at yðr koma þvíat ek get hér munu koma Harald konung á yðarn fund þá er hann áðr undir sik brotit ok þrǽlkat aðra menn á Norðmǿri Ok mun yðr hinn sami kostr fyrir hǫndum sem vér áttum at verja ok frelsi ok kosta þar til allra þeira manna er yðr vilja lið veita ok vil ek bjóðask með mínu liði at veita yðr uppreist móti þessum ofsa ok ofmetnaði En at ǫðrum kosti munu þér taka þat ráð sem Naumdǿlir gerðu at ganga með sjálfrǽði undir ánauð ok gerask hans menn ok þrǽlar Þat þótti feðr mínum sǿmd at deyja í konungdómi heldr en gerask undirmaðr annars konungs á gamals aldri Hygg ek at þat sama muni þykkja þeim mǫnnum er nǫkkurir menn eru í skapi ok kappsmenn vilja vera En af slíkum orðum ok fortǫlum var konungr ráðinn til at verja landit ok safna liði Bundu þeir Sǫlvi konungsson saman lag sitt ok sendu menn ok orð Auðbirni konungi er réð fyrir Firðafylki at hann skyldi koma til liðs við þá En er sendimenn kómu til hans ok báru honum þessi orð þá rézk hann við vini sína ok réðu allir þat at hann skyldi safna liði ok fara til móts við Mǿrakonung sem honum váru orð send Auðbjǫrn lét skera upp herǫr ok sendi um sitt ríki Hann sendi ok orð ríkismǫnnum ok bað þá koma á sinn fund En er sendimenn kómu til Kveld-Ulfs ok sǫgðu honum konungs vilja at hann kǿmi með alla menn sína vápnfǿra á konungs fund þá mǽlti hann Þat mun konungi skylt þykkja at ek fara með honum ef hann skal land sitt verja ok herjat í fylki hans En þat ǽtla ek mér allóskylt at verja land þeira ok fara norðr á Mǿri Ok er yðr þat skjótt at segja at ek mun heima sitja of þessa herfǫr ok fara hvergi eðr liði safna at berjask við Harald konung þvíat ek hygg at hann hafi þar nóga byrði sigrs ok hamingju er konungr várr hefir eigi krepping fullan Fara sendimenn heim til konungs ok sagði honum svá búit at Kveld-Ulfr sitr heima ok allt lið hans Frá ferðum Haralds Auðbjǫrn konungr fór með lið sitt þat er honum fylgði á Norðmǿri ok hitti þar Arnfið konung ok Sǫlva konungsson ok hǫfðu þeir allir saman mikinn her Haraldr konungr var ok norðr þar kominn með lið sitt ok var fundr þeira fyrir sunnan Sólskel Var þar hin mesta orrusta ok mikit mannfall af hvárumtveggjum Þar fellu af liði Haralds konungs jarlar tveir Ásgautr ok Ásbjǫrn ok tveir synir Hákonar Hlaðajarls Grjótgarðr ok Herlaugr ok mart annat stórmenni En af liði Mǿrakonungs fell hann sjálfr ok Auðbjǫrn konungr En Sǫlvi konungssonr komsk á flótta ok varð síðan víkingr ok gerði oft mikinn skaða á ríki Haralds konungs Eftir þat lagði Haraldr konungr undir sik Sunnmǿri Vermundr konungr bróðir Auðbjarnar konungs helt Firðafylki ok gerðisk konungr yfir gerðu menn Haralds konungs ráð at hann skyldi eigi fara suðr um Stað á haustdegi ok setti Róald jarl yfir Mǿri ok Naumsdali ok hafði hann fjǫlmennt um sik Haraldr konungr fór norðr til Þrandheims Þat sama haust veittu synir Atla jarls heimsókn á Ǫlvi hnúfu ok vildu drepa hann Þeir hǫfðu lið svá mikit at Ǫlvir hafði eigi viðstǫðu ok komsk með hlaupi undan Fór hann síðan norðr á Mǿri ok hitti þar Harald konung ok gekk á hǫnd honum ok fór með honum til Þrandheims ok komsk í kǽrleika mikla við Harald konung ok var með honum lengi ok gerðisk skáld hans Vermundr inni brendr Þann vetr fór Róaldr jarl hit efra um Eiðaskóg ok svá suðr it efra ok hafði njósn af Vermundi konungi ok kom þar um nótt sem heitir Naustdalr ok var Vermundr konungr þar á veizlu Tók Róaldr jarl hús á þeim ok brendi konung inni með 90 manna Eftir þat kom Berðlu-Kári til móts við Róald jarl með langskip alskipat ok fóru þá báðir norðr á Mǿri Tók Róaldr jarl skip þau er átt hafði Vermundr konungr ok allt lausafé Síðan fór Berðlu-Kári norðr á fund Haralds konungs ok gerðisk hans maðr Ok um várit eftir fór Haraldr konungr suðr með landi með skipalið ok lagði undir sik Fjǫrðu ok Fjalir ok skipaði þar yfir sínum mǫnnum Hann setti þar yfir Róald jarl yfir Firðafylki Haraldr konungr var mjǫk athugall um þau fylki er þá váru nýkomin í hans vald ok hann hafði þá eignask um lenda menn eðr ríka menn ok bǿndr ok alla þá er honum var nǫkkurrar uppreistar at ván þá lét hann gera annat hvárt at vera hans þjónustumenn eðr fara af landi brott en at þriðja kosti sǽta afarkostum Haraldr konungr eignaðisk í hverju fylki óðul ǫll ok nam allt bǽði byggt ok óbyggt ok jafnval sǽinn ok vǫtnin ok skyldu allir bǿndr vera hans leiglendingar svá ok þeir er á mǫrkina ortu ok svá saltkarlar ok allir veiðimenn bǽði á sjá ok landi þá váru honum allir lýðskyldir En af þessi áþján flýðu margir af landi burt ok byggðusk þá auðnir bǽði Jamtaland ok Helsingjaland ok Vestrfold Dýflin ok á Skíði á Írlandi Norðmandi á Vallandi Katanes Skotland ok Orkneyar ok Hjaltland ok Fǽreyjar ok Ísland Sendimenn kómu til Kveld-Ulfs Haraldr konungr í Fjǫrðum með her sinn Hann sendi menn þar á land á fund þeira manna er eigi fóru á konungs fund er hann þóttisk erendi við eiga Sendimenn konungs kómu til Kveld-Ulfs ok fengu þar góðar viðtǫkur Þeir báru upp erendi konungs ok sǫgðu svá at hann vildi finna Kveld-Ulf Hefir hann spurn af þér at þú ert gǫfugr maðr ok stórrar ǽttar Munt u eiga kost af honum mikillar virðingar er konungi mikit kapp á því at hafa þá menn hjá sér at hann verr at afreksmenn eru at afli ok hreysti Kveld-Ulfr sagði at hann var þá gamall svá at hann var þá ekki til fǿrr at vera á herskipum Mun ek heima sitja ok láta af konungum at þjóna Þeir svǫruðu Þá lát tu fara son þinn til konungs Hann er gerviligr maðr ok mun konungr gera hann lendan mann sinn ef hann vill honum þjóna Ekki vil ek vera lendr maðr sagði Grímr meðan faðir minn lifir þvíat hann skal vera yfirmaðr minn meðan hann lifir Sendimenn fóru í brutt ok er þeir kómu til konungs sǫgðu þeir honum hversu farit hafði með þeim Kveld-Ulfi ok hvat þeir hǫfðu fyrir honum rǿtt Konungr varð við þetta reiðr ok rǿddi þó fátt um ok kvað þá mundu vera stóra menn eðr hvat munu þeir ǽtla fyrir at berask Ǫlvir var þar nǽr staddr ok bað konung eigi vera reiðan Mun ek fara á fund Kveld-Ulfs ok mun hann fara á yðarn fund þegar hann veit at yðr þikkir varða Eftir þat fór Ǫlvir á fund Kveld-Ulfs ok sagði at konungr var honum reiðr orðinn ok eigi myndi svá búit hlýða nema annarr hvárr þeira feðga kǿmi ok sagði þar virðing við liggja at víkja undir konungs vilja Sagði mikit frá því sem sátt var at konungr var góðr sínum vinum bǽði fjár ok metnaðar Kveld-Ulfr sagði Þat er mitt hugboð at vér feðgar munum ekki gǽfu til bera þessa konungs ok mun ek eigi fara á hans fund En ef Þórolfr kemr heim í sumar þá mun hann fúss þessar ferðar ok svá at gerask konungs maðr Seg ok svá konungi at ek mun vera vinr hans ok allir þeir er at mínum orðum láta Ek mun ok halda hǽtti hinum sama um stjórn af minni hendi sem ek hafða af hinum fyrra konungi ferr Ǫlvir aftr til konungs ok sagði honum at Kveld-Ulfr myndi senda til hans son sinn Sagði at var betr til fallinn er þá var eigi heima Lét konungr þá vera kyrt ok fór um sumarit inn í Sogn en þá heim norðr er haustaði Frá Þóroldi Þórolfr Kveld-Ulfsson ok Eyvindr lambi koma heim um haustit ór víking Fór Þórolfr heim til feðr síns Taka þeir brátt tal sín í milli Spyrr Þórolfr hvat verit hafði í erendum þeira manna er Haraldr konungr sendi þangat Kveld-Ulfr svaraði ok sagði at konungr hafði til þess orð sent at ek skylda gerask hans maðr eðr sonr minn annarr hvárr Hvernu svarar þú þá faðir sagði Þórolfr Ek svara því sem mér var í hug at ek mynda eigi gerask hans maðr ok svá mundu þit gera ef réða Ǽtla ek at þǽr muni lyktir á falla at vér munim aldrtila af konungi þessum Þórolfr svarar Þá verðr allt annan veg en mér segir hugr um þvíat ek ǽtla mik hinn mesta frama af honum hljóta ok til þess er ek ráðinn at fara á hans fund ok gerask hans maðr Hefi ek þat sannspurit at hirð hans er skiput afreksmǫnnum einum Þǽtti mér þat ok fýsiligt at vera í þeira sveit ok samlagi ef þeir vilja við mér taka Eru þeir miklu betr haldnir en aðrir menn í landinu Er mér svá frá sagt at konungr er hinn mildasti af við sína menn ok eigi til þess síðr ǫrr at gefa þeim framgang mikinn ok veita þeim ríki er til þess eru fallnir En mér spyrsk svá til um alla þá er í móti honum eru sem allir verði ekki at manna Stǫkkva sumir ór landi brutt en sumir gerask leigumenn Þykki mér þat undarligt faðir um svá vitran mann ok metnaðargjarnan er þú vill eigi með þǫkkum taka þá vegsemd er konungr bauð þér Þykkisk þú ok fyrirspár um þat at vér munim hljóta af konungi þessum ófarnað ok hann vili vera várr óvin hví fórt u þá eigi í móti honum með þeim konungi er þú vart áðr með ok handgenginn þǿtti mér þat skǫruligast at vera annat hvárt vinr hans eðr óvin Kveld-Ulfr sagði þvíat mér sagði þat hugr at þeir myndi enga sigrfǫr fara er bǫrðusk við Harald konung Slíkt hit sama mun ok því at Haraldr konungr mun verða at miklum skaða mínum frǽndum En þú Þórolfr munt ráða vilja fǽðum þínum ok ekki óttumsk ek þat þótt u komir í sveit með mǫnnum Haralds konungs at eigi þykkir þú hlutgengr eðr jafn hinum fremstum í ǫllum mannraunum Várar þú þat at eigi ǽtlir þú þér hófleysu við þér meiri menn En er Þórolfr bjósk heiman Þá leiddi faðir hans hann á gǫtu er hann fór til skips ok bað hann vel fara ok þá heila hittask Fór Þórolfr þá norðr á konungsfund þó var hann þrjár nǽtr sem ǽtlat var Þann dag er hann skal á burt búask gekk Þórolfr fyrir hann ok bað hann ganga ofan til strandar Konungr gerði svá Þar flaut fyrir landi dreki er Þórolfr hafði látit gera með tjǫldum ok reiða ǫllum Hann gaf konungi skipit ok bað hann svá varða sem honum hafði til gengit þó at hann hefði haft mikit fjǫlmenni at þat var konungs vegsemd en eigi fyrir kapps sakir við konung Konungr tók þá vel orðum hans ok gerði sik kátan Lǫgðu þá margir góð orð til ok sǫgðu sem sátt var at veizlan var hin prýðiligsta ok konungi vǽri styrkr mikill at slíkum mǫnnum Skiljask þeir þá vel Fór konungr norðr á Hálogaland sem ǽtlat var ok sneri þá aftr er haustaði Fór þá enn at veizlum þar sem fyrir honum váru gervar Frá konungi Hildiríðarsynir fóru á fund Haralds konungs ok buðu honum til þriggja nátta veizlu Konungr þekktisk þat ok kvað á nǽr hann myndi þar koma En er at þeiri stundu kom þá fór konungr þangat með lið sitt ok var þar ekki fjǫlmenni fyrir Veizlan fór vel fram Var konungr þar allkátr Hárekr kom sér brátt á tal við konung ok kom þar rǿðu hans at hann spurði at um ferðir hans ok veizlur Konungr kvað alla vel hafa fagnat ok hvern eftir sínum fǫngum Mikill mun munr þess verit hafa sagði Hárekr at í Torgum mundi veizla fjǫlmennst Konungr sagði at svá var Hárekr mǽlti Þess var vís ván ok báru þér þar mikla giftu til sem ván var er þú vart vitrastr maðr at þú grunaðir at eigi myndi af heilu ok svá sneri til at þér kómuð í engan lífsháska Fór þat sem ván var at er þú sátt fjǫlmenni þat it mikla er þar var saman komit En mér var þat sagt at þú letir allt lið með alvǽpni Konungr mǽlti Hví mǽlir þú þetta Hárekr eðr hvat kannt u mér þar af at segja Hann svaraði Þat ǽtla ek konungr ef þú veizt hvers manns orð þat er menn mǽla eftir sinni hugþokkan Er þat sannast yðr sagt at ekki vantar hann til mótgǫngu við yðr nema formanninn En þat er ekki undarligt um slíka menn sem Þórolfr er at hann þykkisk um hvern mann fram Hann hefir hirð um sik sem konungar ok hann hefir óf fjár þótt hann hafi þat er hann á sjálfr en hitt er eigi minna er hann lǽtr sér jafnheimilt annarra sem sjálfs síns Þér hafið ok veitt honum stórar veizlur ok var búit til at hann myndi eigi vel launa þér þvíat þat er sannast at segja at í sumar þá er þér fóruð hingat með eigi meira lið en 300 manna þá var ráðagerð manna at her skyldi saman draga ok taka yðr konungr af lífi ok alla menn yðra ok var Þórolfr fyrir þessu liði ok ráðagerð Var honum boðit at gerask konungr yfir Hálogalandi Fór hann eftir þat út ok inn eftir hverjum firði ok um allar eyjar ok dró saman hvern mann er hann fekk ok svá ok fór þat ekki leynt at þessum her skyldi safna til orrustu móti yðr En hitt er þó sátt þótt þér hefðið lið minna þá er þér funduzk at búandkǫrlum skaut skelk í bringu þegar þeir sigling yðra Var þat þá ráðs tekit at ganga í mót yðr með blíðu ok bjóða yðr til veizlu En þá var ǽtlat at þér vǽrið drukknir ok lǽgið sofandi at veita yðr atgǫngu með vápnum ok eldi ok er þat til jartegna ef ek hefi rétt spurt at yðr konungr var fylgt í kornhlǫðu eina þvíat hann vildi eigi brenna upp stofu sína nýja ok mjǫk vandaða En er þeir kómu eigi vélráðum fram þá tóku þeir þat ráð sem helzt var til at drepa á dreif um þá fyrirǽtlan Hygg ek alla kunna at dylja þess at fáir vita sik saklausa ef hit sanna skal uppi vera er þat mitt ráð konungr at þú látir Þórolf vera í hirð eðr bera merki þitt til þess er hann vel fallinn En ef þú vill at hann lendr maðr þá þú honum sýslu suðr í Fjǫrðum Þar er ǽtt hans ǫll ok megu þér þar yfir sjá at hann gerisk yðr eigi of stórr En hér á Hálogalandi þeim mǫnnum sýslu er yðr þjóna með trúleikum ok hér eigu kynsmenn Skulu vit brǿðr búnir ok boðnir til slíks er þú vill Hafði faðir okkarr hér lengi sýslu ok varð honum vel í hǫndum En yðr konungr eru hér vandfengnir menn til forráða þvíat þér konungr munuð hér sjaldan koma Kóngr reiddisk mjǫk við rǿður hans ok mǽlti þó stilliliga sem hann var vanr ef þau tíðendi kómu til eyrna honum er honum þóttu mikils verð Konungr spurði hvárt Þórolfr vǽri heima í Torgum Hárekr sagði er þess vǽri engi ván ok er hann svá vitr maðr at hann mun kunna sér at verða eigi fyrir liði yðru þvíat honum mun þykkja ván at eigi myndi allir svá haldinorðir vera at þeir gerði þik ei varan við þessi svik svá margir sem kunnu frá at segja ef hit sanna skal uppi vera Fór hann norðr á Sandnes er hann spurði til yðar Konungr rǿddi fátt um þetta fyrir ǫðrum mǫnnum en þat fannsk á at trúði sǫgnum Háreks Leiddu Hildiríðarsynir konung á burt með góðum gjǫfum ok konungr hét þeim vináttu sinni Fór konungr þaðan í burt ferðar sinnar Þeir brǿðr gáfu sér erendi í Naumudali ok fóru í svig við konung ok þeir hittu hann jafnan ok tók hann þeim vel Frá Þorgilsi gjallanda Þorgísl gjallandi hét maðr Hann var heimamaðr Þórolfs ok hafði af honum hina mestu virðing ok hafði fylgt Þórolfi þá er hann var í víking ok var þá hans merkismaðr ok stafnbúi Hann stýrði skipi Þórolfs í Hafrsfirði ok lagði vel fram ok var rammr at afli ok hinn mesti fullhugi Konungr hafði gefit honum vingjafir ok heitit honum vináttu sinni Hann var þar búi Þórolfs í Torgum þá er hann var eigi heima ok hafði ǫll ráð fyrir búi En er Þórolfr hafði farit þá hafði Þorgils greitt finnskattinn þann allan er konungr átti ok bað Þórolfr hann fǿra konungi skattinn Þorgísl bjó byrðing einn mikinn ok góðan ok bar þar á skattinn allan ok hafði á 20 menn Sigldi síðan suðr eftir konungi ok fann hann í Naumudal En er Þorgísl kom til konungs bar hann honum kveðju Þórolfs ok sagði at hann fǽri þar með skatt þann er Þórolfr sendi honum Konungr til hans ok svaraði ǫngu Fundu menn at konungr var reiðr Gekk Þorgísl til fundar við Ǫlvi ok sagði honum hversu farit hafði með þeim konungi ok spurði hverju gegna myndi Ǫlvir kvazk eigi vita En hitt hefi ek fundit at konungr þagnar í hvert sinn er Þórolfs er getit ok grunar mik þat at hann muni rǿgðr vera Ok þat veit ek at þeir Hildiríðarsynir eru jafnan á einmǽli við konung En þat hefi ek spurt at þeir eru miklir óvinir Þórolfs En ek mun þess brátt víss verða af konungi Eftir þat gekk Ǫlvir til móts við konung ok mǽlti Þorgísl er hér kominn vinr yðarr með þann skatt er kominn er af Finnmǫrk ok er skattrinn miklu meiri en fyrr Er honum annt um fǫr sína ok gerið svá vel herra ok gakk til ok Konungr svaraði ǫngu ok gekk þó þangat sem skipit Þorgísl braut upp þegar vǫruna ok sýndi konungi En er konungr at skattrinn var miklu meiri ok betri en fyrr hafði verit þá hóf hann brún ok mátti hann þá tala við Þorgísl Þá fǿrði hann mikit konungi er Þórolfr sendi honum Konungr gladdisk þá ok spurði af ferðum Þórolfs eðr hvat til tíðenda hefði orðit Þorgísl sagði allt sem farit hafði Þá mǽlti Konungr skaði mikill er at Þórolfi at hann skal eigi vera mér tryggr eðr vilja vera banamaðr minn Þá svaraði margir er hjá váru at vera myndi róg vandra manna ef konungi vǽri glíkt sagt ok þat at Þórolfr myndi at slíku ósannr Kom þá svá því máli at konungr trúði því er satt var Var konungr þá léttr í ǫllum málum við Þorgísl ok skildusk þá sáttir En er Þorgísl hitti Þórolf sagði hann honum allt sem farit hafði með þeim konungi Þórolfr lét sér fátt um finnask ok lét vel af mundu reiða Þórolfr fór þann vetr norðr á mǫrkina ok hafði 100 manna En er hann sótti austr kómu kvennir í mót honum Hann átti kaup við finna Kvennir sǫgðu at þeir váru sendir þangat af Faravið konungi orð sǫgðu at kirjálar herjuðu á land hans ok konungr sendi til þess orð at Þórolfr skyldi veita honum ok hafa jafnmikit hlutskifti ok konungr sjalfr En hverr maðr hans sem tveir konungsmenn Þórolfr bar þetta upp fyrir lið sitt ok bauð þeim kost en þeir kuru at fara ok fóru austr með konungsmǫnnum Finnmǫrk er stórliga víð Gengr haf fyrir austan ok þar af firðir stórir svá ok fyrir norðan En fyrir sunnan er Nóregr En austr frá Naumdal er Jamtaland ok Helsingjaland þá Kvenland þá Kirjálaland Á Finnmǫrk eru vǫtn stór en fjǫll liggja eftir endilangri ok eru þat kallaðir Kilir En er Þórolfr kom til Kvenlands hitti hann þar Faravið konung ok hafði konungr með sér 300 manna en Þórolfr hit fjórða Fara ok herja En er kirjálar urðu varir við ófrið þá sǫfnaðusk þeir saman ok fóru í móti konungi ok vǽntu sér sigrfǫr En er orrusta tóksk þá gengu norðmenn hart fram Þá sneri mannfallinu á kirjála Fell þar mart en sumt flýði fengu þeir konungr ok Þórolfr sigr ok ógrynni fjár Sneru þeir aftr ok fór Þórolfr heim leiðis ok skildu þeir konungr með vináttu Þórolfr kom af fjallinu ok kom heim á Sandnes ok dvaldisk þar um hríð En fór norðan um várit til Torga En er hann kom þar var honum sagt at Hildiríðarsynir hǫfðu verit í Þrandheimi um vetrinn með Haraldi konungi ok þat með at þeir myndi eigi spara at rǿgja hann við konung Var honum mart sagt af því hvert efni þeir hǫfðu til þess Þórolfr sagði at konungr myndi eigi trúa því er vandir menn lýgi at honum þvíat hér eru engi efni til þessa máls at ek muna vélrǽðum sǽtta við konung þvíat hann hefir marga hluti vel til mín gert en enga illa Ok er at firr at ek mynda vilja konungi mein gera þótt ek ǽtta þess kost þvíat ek vil miklu heldr vera hér lendr maðr en heita konungr ok vera eigi samlendr þvíat hann alla konunga á Norðrlǫndum gera svá at þrǽlum Þeir Hildiríðarsynir hǫfðu verit með konungi með tuttuganda mann ok váru þat heimamenn þeira ok nábúar ok hǫfðu þeir nóg vitni til þess er þeir fluttu fram Þá spurði Hárekr konung ok mǽlti svá Líkaði þér vel skattrinn er Þórolfr sendi þér Vel sagði konungr Þá myndi yðr mikils þykkja um vert ef þér hefðið allan sét en fór þat fjarri þvíat þat var meiri hlutr er Þórolfr dró undir sik Hann sendi yðr gjafir ok tók allt af yðru til Ok sátt skal þat konungr ef þú ferr okkr brǿðr sýsluna á hendr þá skal þat meira en þetta hvártveggja Kom þá svá at konungr trúði því er þeir brǿðr sǫgðu Þórolfr fór um sumarit suðr til Þrandheims á fund Haralds konungs ok hafði með sér finnskatt ok mikit annat Hann hafði með sér 90 manna ok alla vel búna at klǽðum ok hervápnum En er hann kom til konungs þá var honum skipat í gestaskála ok veitt hit skǫruligsta Eftir um morguninn gekk Ǫlvir hnúfa til Þórolfs frǽnda síns ok sagði honum at hann var hrópaðr mjǫk við konung ok konungr hlýddi mjǫk á þat Þórolfr bað Ǫlvi byrja mál sitt við konung þvíat ek skal skammtalaðr vera fyrir konungi ef hann trúir heldr rógi vandra manna en sannendum Annan dag kom Ǫlvir til Þórolfs ok sagði at hann hefði rǿtt mál hans við konung ok veit ek eigi gjǫrr en áðr hvat honum býrr í skapi Ek skal þá sjálfr ganga til hans sagði Þórolfr gengr Þórolfr til konungs þá er hann sat yfir drykkju ok heilsaði honum Konungr tók kveðju hans ok bað gefa Þórolf at drekka Þórolfr kvað hafa þar skatt er konungr átti ok kominn var af Finnmǫrk ok enn fleiri hlutir er ek hefi yðr at fǿra Veit ek ok at mér mun því ǫllu bezt varit Konungr sagði at hann veiti eigi annars af Þórolfi en góðs þvíat ek er engis annars af yðr verðr En þó segja menn mér þar ýmisk frá hversu þér ferr Eigi er ek þar fyrir sǫnnu hafðr sagði Þórolfr at ek hafa ótrúliga til yðar gǫrt hygg ek þat með sǫnnum at þeir muni minni þínir vinir vera er slíku hrópi vilja á mik ljúga En hitt er ljóst at þeir vilja vera várir óvinir ok skulu þeir ok at keyptu komask Þá gekk Þórolfr í burt En annan dag eftir greiddi Þórolfr finnskatt ok var konungr þá við staddr Þá bar Þórolfr fram bjórskinn ok safala ok gaf konungi Margir menn mǽltu er hjá váru at þat vǽri vel gefit ok þar vǽri stórmikillar vináttu fyrir vert Konungr kvað Þórolf hafa ǽtlat sér laun fyrir Þórolfr kvezk gera allt af trúleikum við konung en ef honum líkar eigi mín þjónusta þá ek ekki at gǫrt Var konungi þat kunnigt þá er ek var með honum hverja meðferð ek hafða En þat þykki mér kynligt er hann ǽtlar mik annan en þá reyndi hann Konungr svaraði Vel fórt u þá með þínu máli Ǽtla ek þat bezt af at gera at þú farir enn til hirðar minnar ok mun þá engi maðr rǿgja þik ef ek sjá yfir dag ok nótt Þórolfr leit þá til beggja handa sér ok menn sína ok mǽlti Trauðr mun ek af hendi at láta sveit þessa Mant u ráða konungr nafngiftum við mik En ek mun seint af ndum láta sveitunga mína meðan mér endask fǫng til þó at véla um mína kosti at eins Er hitt bón mín ok vili ok þér farið at heimboði til mín ok heyrið þá umrǿðu manna þeira er þú trúir ok vita hvat vitni þeir bera oss of þetta mál Ok ger þá sem þér finnask sannendi Konungr sagði at hann mundi eigi oftarr þiggja veizlu at honum gekk þá Þórolfr í brott ok bjósk til heimferðar En er hann var heim farinn þá fekk konungr þeim Hildiríðarsonum sýslu þá alla er Þórolfr hafði haft ok finnferð Konungr kastaði sinni eigu á búit í Torgum er átt hafði Bjǫrgolfr ok þǽr eignir allar er þar váru Hann fekk ok þat í hendr Hildiríðarsonum Konungr sendi menn til Þórolfs með jartegnum at segja honum þessa skipan er hafði gǫrt Eftir þat tók Þórolfr skip þau er hann átti ok bar þar á allt lausafé sitt Hann hafði með sér alla menn sína ok fór síðan norðr á Sandnes til bús síns Hafði Þórolfr þá eigi minna fjǫlmenni um sik en áðr ok í ǫngu minni rausn Frá Hildiríðarsonum Þeir Hildiríðarsynir tóku við sýslu á Hálogalandi ok mǽlti engi maðr í mót fyrir sakir konungs en mǫrgum þótti þetta skifti mjǫk í móti skapi þeim er váru frǽndr Þórolfs eðr vinir Hildiríðarsynir fóru um vetrinn til finna með þrjá tigi manna Ok þótti finnum miklu minni vegr af þessum mǫnnum en þá er Þórolfr fór Greiddisk ok allt miklu verr af finnunum en fyrr Þann vetr hinn sama fór Þórolfr upp á fjall með hundrað manna ok hitti þar Faravið konung Ok gerðu þeir þá ráð sín ok er þá þat af at fara enn á fjall ok fyrr ok hǫfðu 400 manna ok fara ofan til kirjála hljópu þar í byggðir ok herjuðu ok fengu óf fjár ok fóru austr er á leið vetrinn á mǫrkina Þórolfr fór heim til bús síns um várit Hann átti skip gott ok vandaðr mjǫk reiði með Þat skip lét hann búa ok fekk menn til með at fara Hann lét þar á bera farmskreið ok húðavǫru ok grávǫru ok mikit annat Skipi því lét hann stýra Þorgísl gjallanda ok fara vestr til Englands ok kaupa klǽði ok ǫnnur fǫng Heldu þeir suðr með landi ok síðan í haf ok kómu at Englandi ok fengu þar góða kaupstefnu Þeir hlóðu skipit af hveiti ok hunangi klǽðum ok víni ok heldu aftr um haustit Ok byrjaði harðla vel ok kómu at Hǫrðalandi þat sama sumar Kómu Hildiríðarsynir með skatt at fǿra konungi ok var konungr við staddr ok er þeir reiddu af hendi féit Þá mǽlti hann Er allr af hendi reiddr skattrinn Þeir sǫgðu at svá var Konungr mǽlti Bǽði er skattrinn minni ok verri ok verr af hendi greiddr en þetta er Þórolfr heimti ok sǫgðu þér at hann fǿri þó illa með sýslunni Vel er þat konungr sagði Hárekr er þú hefir hugleitt hvé mikill skattr er vanr at koma af Finnmǫrk þvíat þá veizt u gjǫrr hvers þú hefir misst ef Þórolfr eyðir skattinum með ǫllu fyrir yðr Vér fórum í vetr á mǫrkina 30 manna sem vani var til hinna fyrri sýslumanna ok kom þá Þórolfr lítlu síðarr með 100 manna Spurðu vér þat til orða hans at hann ǽtlaði at taka okkr af lífi ok alla þá menn er með okkr vǽri Gaf okkr þá sǫk konungr at þú hefðir fengit okkr sýslu hina vér þann kost helzt at firrask fund hans Kómumsk vér því skammt á mǫrkina En Þórolfr fór um alla mǫrkina ok hafði einn kaup ǫll stór ok smá Finnar guldu ok honum skatt Ǽtlar hann at gerask konungr yfir finnum ok Hálogalandi Er þat undr er þú lǽtr honum slíkt hlýða Munu hér sǫnn vitni til vera um fjárdrátt þann er hann hefir þvíat knǫrr er vestr fór til Englands var búinn á Sandnesi ok kallaðisk Þórolfr einn eiga allan farminn Var hann hlaðinn af grávǫru ok ǫðru er hann tók af mǫrkinni ok fór með þorgils gjallandi ok hefir siglt vestr til Englands Ok ef þér vilið vita sannendi um þetta mál þá megu þér halda njósnum til um ferðir hans þvíat ek hygg at ekki skip muni komit hafa jafngagnauðigt á várum dǫgum í Nóreg Ok ǽtla ek þat þó rétt at segja at þér konungr eigið þar á hvern penning Þetta sǫnnuðu allir þeira menn er þeir sǫgðu ok engi kunni móti mǽla þessarri frásǫgn Frá brǿðrum tveim Sigtryggr snarfari ok Hallvarðr harðfari hétu brǿðr tveir Þeir váru með Haraldi konungi víkverskir menn at ǽtt ok skyldir konungi Faðir þeira hafði átt kyn við Gautelfi ok bjó í Hísing En hǫfðu þeir tekit við fyrir arfi sínum Þeir váru fjórir brǿðrnir hét Þórðr ok Þorgeirr Þeir váru heima ok réðu fyrir búi en þeir Sigtryggr ok Hallvarðr hǫfðu sendifarar konungs útan lands ok innan lands ok margar þǽr er háski var í til fjárupptǫku eðr aftǫku manna Ekki váru þeir vingaðir mjǫk við menn en konungr mat þá mikils Um haustit fór konungr at veizlum um Hǫrðaland Þat var einn dag at konungr lét kalla til sín þá brǿðr Ok er hann fann þá sagði hann þeim at þeir skyldu fara með sveit manna at leita Þorgísl gjallanda ok fǿrið mér skipit ok allt þat er á er nema Látið menn fara í friði Þeir váru búnir þessar ferðar ok hǫfðu tvá skip Fara at leita Þorgils gjallanda ok spurðu at hann var vestan kominn ok hafði siglt norðr með landi Þeir fara eftir ok finna hann í Furusundi kenndu brátt skipit ok lǫgðu at þeim Þeir Þorgísl vǫruðusk þá ekki ok vissu sér engis ótta vánir Fundu þeir eigi fyrr en fjǫldi manna var kominn á skipit með vápnum ok váru allir handteknir ok leiddir allir á land upp vápnlausir ok hǫfðu ekki annat en ígangsklǽði sín En þeir Sigtryggr skutu þegar bryggjum Snúa á ferð suðr með landi unz þeir hittu konung ok fǿrðu honum skipit ok allt þat er á var En er farmrinn var af borinn skipinu þá konungr at stórmikit var féit ok þat var eigi lygi er þeir Hildiríðarsynir hǫfðu sagt En Þorgísl ok hans félagar fengu sér flutning til lands ok léttu eigi fyrr en þeir kómu til Kveld-Ulfs ok sǫgðu honum sínar eigi sléttar Ok fengu þar góðar viðtǫkur Kveldulfr kvað þar mundu til draga sem honum hafði hugr um sagt at Þórolfr myndi eigi giftu til bera alls endis um vinfengit við konung ok þǿtti mér ekki mikit at um fjárlát þetta ef eigi fǿri þar hit meira eftir En grunar mik enn sem fyrr at Þórolfr muni eigi kunna at ǽtla sér hóf ok segi þér Þórolfi at þat er mitt ráð at hann fari af landi braut vera at hann komi sér betr ef hann kemr á fund englakonungs eðr danakonungs Eftir þat fekk hann Þorgísli skip ok þat sem hann þurfti Ok fóru þeir til þess er þeir kómu á fund Þórolfs ok sǫgðu hann til tíðenda hafði gersk í fǫrum þeira Þórolfr varð vel við skaða sinn ok sagði at hann myndi eigi skorta ok er gott at eiga félag við konung Þá keypti Þórolfr svá mjǫl sem hann gat ok malt til framflutningar liði Sagði hann menn sína ekki mundu vera jafnfagrbúna sem hann hafði ǽtlat Þórolfr seldi jarðir sínar ok helt upp ǫllum kostnaði sem fyrr Hafði hann þá ok ekki fǽrra lið en fyrr Var hann heima þann vetr allan Frá Þórolfi Þá er vár kom ok ísa leysti lét Þórolfr fram setja langskip mikit er hann átti Hann lét þat búa ok skipa mǫnnum Hann hafði 100 manna En er byri gaf sigldi hann suðr með landi ok helt fyrir útan eyjar en stundum var sǽr í miðjum hlíðum létu svá ganga suðr fyrir landit unds þeir kómu í Vík austr Þá spurðu þeir at Haraldr konungr var í Víkinni Ekki vissu menn til ferða Þórolfs Hánum byrjaði vel ok heldu suðr til Danmarkar þaðan í austrveg ok herjaði þar um sumarit ok varð ekki gott til fjár Um haustit helt hann austan ok kom í þann tíma er menn leystu af Skáneyri Þar var fjǫldi manna af Nóregi Þórolfr lét lið þat allt sigla fyrir ok gerði ekki vart við sik Hann sigldi til Mostrarsunds ok þar fyrir knǫrr einn mikinn er kominn var af Skáneyri Þórir þruma hét maðr Hann stýrði knerrinum Hann var ármaðr Haralds konungs ok réð fyrir búi í Þrumu Þat var mikit ok þar sat konungr jafnan þá er hann var í Víkinni ok þurfti til þess bús mikil Hafði Þórir fyrir þá sǫk farit at hann hafði þá keypt malt ok hveiti vin ok hunang ok varit til allmiklu Þeir Þórolfr lǫgðu at skipinu ok buðu þeim kost á at verjask En Þórir hafði eigi lið til varnar ok gáfusk upp Tók Þórolfr þat allt en setti þá upp á eyna Ekki var þetta minna en þat er hann hafði látit fyrir konungi Helt Þórolfr skipum þessum báðum norðr með landi En er þeir kómu fyrir elfina lágu þeir þar ok biðu nǽtr Ok er myrkt var orðit reru þeir upp í ána ok lǫgðu til bjár þess er þeir brǿðr áttu Sigtryggr ok Hallvarðr ok kómu þar fyrir dag ok slógu mannhring um bǿinn ok ǿptu heróp Þeir vǫknuðu er inni váru ok hljópu til vápna Fleygði Þorgeirr sér þegar út ór skemmunni Skíðgarðr var hár um bǿinn Þorgeirr hljóp at skíðgarðinum ok greip hendinni upp á staurinn ok kastaði sér út af garðinum Þar var nǽr staddr Þorgísl gjallandi ok hjó eftir honum á hǫndina ok af við garðinum Ferr Þorgeirr við þat til skógar en Þórðr bróðir hans var þar drepinn ok 20 menn Eftir þat rǽntu þeir þar ǫllu en brenndu bǿinn fóru út eftir ánni ok svá út til hafs Þeim byrjaði vel ok sigldu norðr í Víkina Þá hittu þar kaupskip mikit er áttu víkverjar ok var hlaðit af malti Þórolfr lagði at því En þeir er fyrir váru þóttusk eigi fǫng hafa til varnar ok gáfusk upp ok gengu á land En þeir Þórolfr tóku þar skip með farminum ok fóru síðan leið sína ok hǫfðu þrjú skip er þeir sigldu austr um foldina fóru síðan skyndiliga ok hjoggu strandhǫgg En er þeir sigldu norðr fyrir Líðandisnes þá fóru þeir útleið ok þar sem þeir kómu við land þá rǽna þeir En er þeir kómu norðr fyrir Fjǫrðu þá fór Þórolfr á fund fǫður síns ok segir honum hvat til tíðenda hafði gersk í ferðum þeira Hann var þar lítla hríð ok leiddi faðir hans hann á gǫtu ok mǽlti Eigi hefir þat fjarri farit því sem ek gat þá er þú fórt til konungs at þat myndi svá út ganga at hvárki þér oss frǽndum myndi at hamingju verða Hefir þú þat ráðs tekit er ek varaða þik mest við at þú etir kappi við Harald konung En þótt u sér vel at þér búinn um hreysti ok harðfengi þá hefir þú ekki til þess gǽfu at halda til móts við hann er ǫngum manni hefir enn í landinu þótt áðr hafi haft mikit ríki Er þat mitt hugboð at sjá verði fundr okkarr hinn síðasti ok vǽri þat at skipuðu at þú lifðir lengr en þat mun þó eigi vera Þá sté Þórolfr á skip ok fór leið sína unds hann kom á Sandnes Lét hann þá til bǿjar síns allt herfang þat er orðit var en setti upp skipin skorti þá eigi tilfǫng at fǿða lið sitt svá stórmannliga sem hann vildi Sat Þórolfr heima þann vetr ok hafði mikit fjǫlmenni Frá Skalla-Grími ok sonum hans Maðr hét Yngvarr ríkr ok auðigr Hann hafði verit lendr maðr hinna fyrri konunga En er Haraldr konungr kom til ríkis þá var Yngvarr heima ok þjónaði ekki konungi Hann var kvángaðr maðr ok átti dóttur eina er Bera hét Hón var vǽn ok vel at sér Hennar bað Grímr Kveld-Ulfsson ok var þat at ráði gǫrt Þat var þann sama vetr er þeir Þórolfr skildusk Þá var Grímr hálfþrítugr at aldri ok var þá skǫllóttr Hann var kallaðr Skalla-Grímr Hann hafði forráð ǫll fyrir búinu en þó var Kveld-Ulfr þá hress maðr Mart hǫfðu þeir manna með sér ok þá marga er þar hǫfðu upp vaxit ok váru jafnaldrar Gríms Váru þeir margir afreksmenn at hreysti ok afli Grímr var líkr feðr sínum bǽði at vexti ok afli ok yfirlitum en þó nǫkkut at lunderni þvíat hvárrtveggi átti brǫgð undir brúnum Frá Haraldi Haraldr konungr var í Víkinni þá er Þórolfr herjaði Hann fór til Upplanda ok svá til Þrandheims ok sat þar um vetrinn ok hafði mikit fjǫlmenni Þá váru þeir brǿðr með konungi Sigtryggr ok Hallvarðr Þeir hǫfðu spurt um haustit hversu Þórolfr hafði búit hýbýlum þeira í Hísing ok þann mannskaða er Þórolfr hafði þar gǫrt Þeir minntu konung oft á at fara at Þórolfi ok sǫgðu hversu Þórolfr hafði rǽntan konung ok þegna hans ok farit með hervirki innan lands ok báðu jafnan at fara at Þórolfi með sína menn Þá mǽlti konungr Vera munu þykkja sakir til þótt þit tǽkið Þórolf af lífi En þat hygg ek at ykkr skorti hamingjuna til þess verks ok er Þórolfr ekki yðarr maðr við at eiga Þeir kǫlluðusk þó freista vilja En er sumraði þá bjoggusk þeir brǿðr til ferðar sinnar at vanda sínum Þeir heldu á sǫmu máli við konung Hann kvazk þá lofa at þeir tǽki Þórolf af lífi ok veit ek at þit munuð fǿra mér hǫfuð hans er þit komið aftr ok með marga dýrgripi En þó geta þess sumir menn sagði konungr ef þit siglið norðr at þit munið bǽði sigla ok róa norðan búask þeir sem skjótast ok hǫfðu tvau skip ok hálft annat hundrað manna ok er þeir váru búnir taka þeir landnyrðing út eftir firðinum en þat er andviðri norðr með landi Frá Þórolfi Haraldr konungr sat á Hlǫðum er þeir brǿðr fóru á brott ok þegar bjósk konungr sem skyndiligast ok steig í skip sitt ok róa þeir inn eftir firði allt til Eldueiðs Þar lét hann eftir skipin ok fór norðr yfir eiðit til Naumudals Tók konungr þar skip er bǿndr áttu ok gekk þar á með hirð sína ok hafði á nǽr 400 manna ok sex skip Þeir tóku andviðri ok reru dag ok nótt svá sem ganga mátti Þá var nótt farljós Konungr kom við Sandnes of nótt ok þeir fyrir bǿnum langskip tjaldat ok kenndu at Þórolfr átti Hann ǽtlaði þá af landi brott ok hafði látit heita fararmungát sitt Konungr bað menn ganga af skipum Hann lét fara upp merki sitt Var skammt at fara til bǿjarins Varðmenn Þórolfs váru inni við drykkju ok var engi maðr úti þvíat menn váru undir borðum Konungr lét þá slá mannhring um stofuna Lustu þeir þá upp herópi ok var blásinn herblástr En er þeir Þórolfr heyrðu þetta þá hljópu menn til vápna sinna konungr lét kalla at stofunni bað út ganga konur ok bǫrn Þá gekk út Sigríðr húsfreyja ok konur þǽr sem inni váru Hón spurði ef synir Berðlu-Kára vǽri þar Þeir gengu fram ok spurðu hvat hón vildi þeim Fylgið mér til konungs sagði hón Þeir gerðu svá Skal nǫkkvat tjóa at leita um sǽttir með ykkr Þórolfi Konungr svaraði Vill Þórolfr gefask upp ok ganga á mitt vald þá mun hann halda lífi ok limum en menn hans munu sǽta refsingum af mér sem sakir falla til Eftir þat gekk Ǫlvir hnúfi til skemmunnar ok sagði Þórolfi þann kost er konungr gerði Þórolfr sagði skjótt at hann vill ǫnga nauðungarkosti taka en bið konung útgǫnguleyfi ok látum þá skeika at skǫpuðu Ǫlvir gekk til konungs ok sagði honum hvers Þórolfr beiddisk Konungr mǽlti Beri eld at skemmunni Ekki vil ek berjask við þá ok eyða svá mǫnnum mínum þvíat Þórolfr mun gera mér mikinn mannskaða ef vér skulum henda hann úti þótt hann hafði lið minna en vér Var þá eldr borinn at skemmunni sóttisk þat skjótt er timbrit var þurt en nǽfrum þakt Þórolfr bað þá sína menn brjóta upp þilit ok golfstokkum ok sóttisk þat skjótt En er þeir náðu golfstokkunum þá tóku svá margir sem á fengu haldit ok skútu endanum á hyrningina svá hart at afgǫngu fyrir útan ok hljópu í sundr veggirnir svá at þar var útgangr mikill Gekk Þórolfr þar fyrst út en þá Þorgísl gjallandi ok hverr at ǫðrum ok tóksk þar hinn harðasti bardagi ok var þat um hríð at þar mátti ekki sjá í milli þá er stofan gǽtti á bak þeim ok týndi konungr þar mǫrgu liði En er stofan var brunnin þá hljóp eldr at þeim Fell þá ok mart lið þeira Þá hljóp Þórolfr fram ok hjó til beggja handa ok þyrpti lítt at binda sár þeira manna er fyrir honum urðu Hann sótti þar at er merkit var í þeiri svipan Fell Þorgísl gjallandi En er Þórolfr þat þá lagði hann merkismanninn í gegnum ok mǽlti gekk ek þrimr fǿtum til skammt Þá stóðu á honum bǽði sverð ok spjót en konungr veitti honum banasár ok hann fell á fǿtr konungi Þá bað konungr hǽtta at drepa menn ok svá var gǫrt Þá lét konungr fara menn sína ofan til skipa ok mǽlti við Ǫlvi Takið Þórolf frǽnda yðarn ok veitið honum sǿmiligan umbúnað ok ekki skal hér rǽna þvíat þetta er allt mín eign Fór konungr ofan til skipa En er menn bundu sár sín þá leit konungr á sár manna Hann hvar maðr batt svǫðusár eitt mikit þá mǽlti konungr Ekki hefir Þórolfr þat veitt allt bitu honum annan veg vápn ok er skaði mikill um slíkan mann En at morni lét konungr draga upp segl sín ok sigldi suðr með landi sem af tók Þá fundu þeir kaupskip mǫrg ok hafði lið þat ǽtlat til móts við Þórolf þvíat njósnir hans hǫfðu verit allt suðr um eyjar ok vissu at þeir Sigtryggr ok Hallvarðr váru sunnan komnir með liði miklu ok vildu drepa Þórolf ok hǫfðu þeir haft andviðri ok lágu í ýmsum hǫfnum Brátt spurðisk þetta víða um land ok kómu þessi tíðendi til eyrna þeim Sigtryggr ok Hallvarðr ok sneru þeir þá aftr til konungs ok þótti þeira ferð hin háðuligsta Þeir brǿðr Ǫlvir ok Eyvindr váru á Sandnesi ok bjoggju um lík Þórolfs eftir siðvenju ok létu grǿða sár manna Þeir skipuðu til bús með Sigríði ok var þar eftir allr fjárhlutr en mest hafði brunnit húsbúnaðr ok borðbúnaðr ok klǽðnaðr Fóru norðan ok á konungsfund ok váru með honum um hríð Þeir váru hljóðir ok mǽltu fátt við menn Þat var einn dag er þeir gengu fyrir konung ok mǽltu Þess viljum vit biðja þik konungr at þú leyfðir okkr heimferð til búa okkarra þvíat hér eru þau tíðendi orðin at vit berum eigi skaplyndi til at eta ok drekka með þeim er vápn báru á Þórolf frǽnda várn Konungr mǽlti til hans heldr stutt Eigi mun ek þat leyfa ykkr Hér skulu þit vera með mér Þeir gengu þá á brott ok til rúms síns Annan dag eftir sat konungr í málstofu ok lét kalla þangat þá brǿðr Ǫlvi ok Eyvind Konungr mǽlti skulu þit vita ykkarn hlut þit hafið verit með mér um hríð ok vel siðaðir Hefir mér til ykkar vel líkat vil ek Eyvindr at þú farir norðr á Sandnes Vil ek gifta þér Sigríði konu þá er Þórolfr hefir átt ok vil ek gefa þér þat allt er þar er ok skalt u þar með hafa vináttu mína ef þú kannt til at gǽta En Ǫlvir skal mér fylgja sakir atgervi sinnar Vil ek hann eigi lausan láta Þeir þǫkkuðu konungi þann sóma er hann gerði til þeira Bjósk Eyvindr til ferðar ok fekk sér gott fǫruneyti ok ágǽtt skip Konungr fekk honum jartegnir til þessa máls ok er hann kømr norðr Tekr Sigríðr vel við honum Berr hann upp erendi þetta við hana bónorð ok jartegnir at hann skal þessu ráði En hón þann sinn kost at láta konung ráða þar komit sem þá var Fór þat fram at hann fekk Sigríðar Tók hann þá við búi á Sandnesi ok því ǫllu er Þórolfr hafði átt Eyvindr var gǫfugr maðr Bǫrn þeira váru þau Finnr skjálgi faðir Eyvindar skáldaspillis ok Geirlaug er átti Sighvatr rauði Eyvindr helt vinfengi við Haraldr konung meðan þeir lifðu báðir Frá Hǿingi Hǿingr hét maðr Hann var sonr Ketils Naumdǿlajarls Hann var gǫfugr maðr ok hafði verit hinn mesti vinr Þórolfs ok frǽndi skyldr Hann var þá í úthlaupi at veita Þórolfs lið Hann hafði með sér 40 manna ok sneri til Torga Þar váru þeir Hildiríðarsynir ok hǫfðu fátt manna En er Hǿingr kom á bǿinn þá veitti hann þeim atsókn harða Þar fellu Hildiríðarsynir ok flestir menn er þar váru fyrir en þeir Hǿingr tóku þat allt er þeir fengu Eftir þar fekk hann sér knerri tvá ok lét þar á bera þat allt er hann átti Hann hafði með sér konu sína ok bǫrn ok alla þá menn er at vígi hǫfðu verit með honum Bergr hét maðr fóstbróðir hans ǽttstórr ok auðigr Hann stýrði ǫðru skipi ok sigldu í haf fám vetrum áðr hǫfðu þeir Ingolfr ok Hjǫrleifr farit at byggja Ísland ok var þá mǫrgum tíðrǿtt um þetta mál Sǫgðu menn þar góða landskosti Hǿingr sigldi vestr í haf at leita at Íslandi En er þeir urðu varir við land váru þeir sunnan at komnir þá sigldu þeir upp í árós einn mikinn ok lágu við hit eystra landit fyrir austan ána ok fluttu með sér búferli sín Var Hǿingr enn fyrsta vetr fyrir útan Rangá hina eystri Ingunnr kona hans fǿddi son um várit er Hrafn hét Hǿingr gaf Bergi land í Fljótshlíð at Hlíðarenda ok er frá honum kominn kynþáttr mikill í þeiri sveit Hǿingr gaf skipverjum sínum land en seldi sumum ok eru þat landnámsmenn kallaðir Stórolfr hét sonr Hǿings Hann átti Stórolfshvál Herjolfr hét annarr sonr Hǿings Hann átti land í Fljótshlíð til móts við Berg Hans sonr var Sumarliði Helgi hét hinn þríði sonr Hǿings er bjó á Velli Vestarr hét hinn fjórði sonr hans er bjó at Móeiðarhváli Hrafn hét hinn fimmti sonr Hǿings Hann var fyrstr lǫgsǫgumaðr á Íslandi Hann bjó at Hófi eftir fǫður sinn ok var gǫfgastr sona Hǿings Þorbjǫrg hét dóttir Hǿings er átti Jǫrundr goði Frá Kveld-Ulfi Kveld-Ulfr spurði fall Þórolfs sonar síns Hann varð hryggr við þau tíðendi ok lagðisk í rekkju af Grímr kom oft til hans ok bað hann hressa sik sagði at allt var annat athǿfiligra en at ǫrvilnask ok leggjask í kǫr er ok heldr ráð at standa upp ok leita til hefnda eftir Þórolf vera at vit komimsk í fǿri við nǫkkurn frǽnda konungs eðr vin Þá kvað Kveld-Ulfr vísu frá ek norðr í eyju norn er um grimm til snemma Þundr fell þremja vandar Þórolf und lok fóru létum þung at þingi þars fangvina ganga þjóð mun at hefnt þótt hvetti hugar mál brár brugðit Haraldr konungr fór þat sumar til Upplanda ok um haustit upp á Valdres Ǫlvir hnúfa var með konungi ok kom oft at máli við konung ef hann vildi bǿta Þórolf ok unna Kveld-Ulfi ok Grími sǿmdar Konungr varnaði þess eigi ef þeir fǿri á hans fund Eftir þat fór Ǫlvir norðr í Fjǫrðu at finna þá Kveld-Ulf ok Grím ok tóku þeir vel við honum dvaldisk hann þar um hríð Kveld-Ulfr spurði vandliga at um tíðendi þau er gersk hǫfðu á Sandnesi þá er Þórolfr fell eðr hvat hann ynni til frama áðr hann felli eðr hverir vápn bǽri á hann Ǫlvir sagði allt þat sem spurt var ok svá at konungr veitti honum banasár ok hann fell á fǿtr konungi Þá svaraði Kveld-Ulfr Vel hefir þú sagt þvíat þat hefir mǽlt verit at þess manns myndi hefnt verða er á grúfu felli ok þeim nǽr niðr koma er fyrir yrði þá er hinn felli En ólíkligt er at oss verði þeirar hamingju auðit Ǫlvir spurði ef þeir vildi fara á fund konungs ok leita eftir bótum þvíat þat mun verða hin mesta sǿmdarfǫr Kveld-Ulfr kvezk eigi fǿrr fyrir elli sakir ok man ek eigi fara Þá mǽlti Ǫlvir Vill tu fara Grímr sagði hann Grímr svaraði Ekki erendi ǽtla ek mik eiga við konung Mun honum ek þykkja vera ekki orðmargr Mun ek ekki lengi biðja bótanna Ǫlvir sagði at Grímr myndi þess lítt þurfa Skulum vér til leggja allt slíkt sem vér kunnum heitr Grímr ferðinni en Ǫlvir ferr til konungs Grímr bjósk til ferðar á konungsfund Hann valdi með sér menn af heimamǫnnum sínum ok nábúum Hét einn Áni annarr Grani þríði Grímolfr fjórði Grímr fimmti þorbjǫrn krumr sexti Þórðr sjaundi beigaldi átti Þórðr þuss níundi Þorgeirr tíundi Oddr ellifti Gríss Þeir hǫfðu róðrarskútu eina ok fóru suðr með landi ok inn í Mostrarfjǫrð ok þá landveg upp á Vǫrs til vatns þess er leið þeira yfir Þeir fóru á skipi þar en þá var eigi langt til þess bjár er konungr var á veizlu Koma þeir í þann tíma er konungr sat yfir borðit Þeir hittu menn at málum ok spurði hvat þar tíðenda ok þat var þeim sagt Þá bað Grímr Ǫlvi kalla til máls við sik gekk í stofu er sendr var ok mǽlti við Ǫlvi menn eru komnir úti tolf saman ef menn skal kalla þvíat líkari eru þeir þussum en mǫnnum ok biðja þeir þik út ganga Ǫlvir stóð þegar upp ok gekk þegar út ok þóttisk þegar vita hverir komnir mundu vera Fagnaði hann vel Grími frǽnda sínum ok bað hann ganga í stofuna með sér Grímr mǽlti við menn sína Þat mun hér siðr at menn gangi vápnlausir inn Skulu vér ganga inn sex en aðrir sex skulu vera úti ok geyma vápna várra Gengu þeir inn ok gengr Ǫlvir fyrir konung ok þá Grímr hit nǽsta honum ok síðan hverr at ǫðrum Ǫlvir heilsaði konungi ok mǽlti er Grímr hér kominn Kann ek mikla þǫkk at þér gerið hans ferð góða ok þeir margir mikla sǿmd er til minna eru um komnir Mátt u ok þetta svá gera at mér þykkir mestu máli skifta Hann talaði langt erendi ok snjallt Konungr lítask um Hann mann standa hjá Ǫlvi var hǫfði hǽrri en aðrir menn ok skǫllóttr Konungr mǽlti Er sjá hinn mikli maðr Skalla-Grímr Hann svaraði ok kvað hann rétt kenna Ek vil þá segir konungr ef þú vill þá beiða bóta eftir bróður þinn at þú gangir hér í hirðlǫg ok þjónir mér Mun ek þá veita þér sǿmd eftir þinni tilstundan Þá svaraði Grímr Þat var mér kunnigt hversu miklu betr ok framarr Þórolfr bróðir minn var at sér gerr of alla hluti ok bar hann eigi auðnu til þjónustu við yðr mun ek eigi þat ráð upp taka at þjóna yðr þvíat ek veit víst at ek mun eigi gáfu til hafa at veita þér þá þjónustu sem ek vilda ok makligt vǽri Konungr þagnaði ok roðnaði Ǫlvir sneri þá á brott ok bað þá verða í brott sem skjótast Þeir gerðu svá ok tóku vápn sín Ǫlvir gekk á leið með þeim ok mǽlti til Gríms Annan veg verðr ferð þín til konungs en ek hugða Fýsta ek þik mjǫk þessar ferðar en vil ek hins biðja þik at þú komir aldri á fund Haralds konungs nema betri verði sǽtt ykkur Grímr ferr yfir vatnit en þeir Ǫlvir gengu at skipum þeim ǫllum er váru við vatnit ok spilltu ǫllum svá at ekki var fǿrt sjá þeir at fjǫlmenni mikit fara ofan frá bǿnum ok alvápnat Þessa menn hafði Haraldr konungr sent eftir Grími at drepa þá alla Konungr mǽlti þá er Grímr var í brutt Þat ek á þeim hinum mikla skalla er hér gekk inn at hann er fullr af úlfúð ok hann verðr at bana nǫkkurum þeim mǫnnum er oss er skaði at Þessi hinn vandi skalli mun engan yðarn spara ef hann heldr lifi Farið ok drepið hann Þá fóru konungsmenn til vatnsins ok fengu þeir þar ekki skip þat er fǿrt vǽri Fóru þeir aftr ok sagði konungi Þeir Grímr fóru leið sína til þess er þeir kómu heim sagði Grímr feðr sínum frá ferðum þeirra Hann lét vel yfir því er Grímr hafði eigi til konungs farit Sagði enn sem fyrr at þeir myndi hljóta skaða af konungi en enga uppreisk Þeir feðgar réðu oft með sér hvern af skyldi taka Þóttusk þat vita at þeir myndi ekki þar í landi mega haldask heldr en aðrir menn þeir er ósáttir váru við konung ok þeim myndi þat ráðligast at fara af landi brott Þeim þótti fýsiligt at fara til Íslands Þar var sagt gott frá landskostum Váru ok þar fyrir vinir þeira Ingolfr Arnarson ok fǫrunautar þeira ok hǫfðu tekit sér bústað á Íslandi Máttu menn þar nema land ok ríka bústaði ókeypis Ok um várit bregða þeir búi ok ǽtla af landi brott Þeir búa sér skip ok hǫfðu tvá knǫrru mikla ok 30 manna á hváru þeir er vígir váru en um fram konur ok bǫrn Þeir hǫfðu með sér lausafé sitt en jarðir þeira þorði engi maðr at kaupa fyrir konungi En er þeir váru búnir sigldu þeir í brott Þeir lágu við eyjar þǽr er Sólundir heita Eru þǽr margar eyjar þar þǽr er svá heita ok mjǫk stórar ok eru þar mǫrg leyni í ok lágu þar um hríð Frá Guttormi ok Þorolfi Guttormr hét maðr sonr Sigurðar hjartar Hann var móðurbróðir Haralds konungs ok fóstri hans ok ráðamaðr í ǫllum orrustum með konungi Konungr gaf honum Vestrfold ok Hringaríki ok Agðir ok þat ríki er átt hafði Hálfdan svarti faðir hans Guttormr átti tvá sonu ok tvǽr dǿtr Synir hans váru þeir Sigurðr ok Ragnarr en dǿtr Ragnhildr ok Áslaug Guttormr tók sótt ok er at honum leið sendi hann menn til konungs ok bað hann sjá fyrir bǫrnum sínum ok ríki Lítlu síðarr andaðisk hann Ok er konungr spurði andlát hans þá mǽlti hann við þá Sigtrygg ok Hallvarð at þeir skyldi fara sendifǫr hans í Vík austr Konungr var þá norðr í Þrandheimi Þeir brǿðr bjoggusk til ferðar ok hǫfðu skip þat er Þórolfr hafði átt Ok er þeir váru búnir sagði konungr þeim at þeir skyldi fǿra honum sonu Guttorms en dǿtr hans skulu þar upp fǿðask En er þeir váru búnir fara þeir leið sína ok byrjaði vel ok komu um várit í Vík austr tóku þeir sonu Guttorms ok lausafé mikit með þeim Fara aftr á leið er þeir váru búnir fara þeir leið sína ok byrjaði heldr seint Ekki varð til tíðenda um ferðir þeira fyrr en einn dag er þeir sigldu norðr um Sognsǽ góðan byr Þeir Grímr ok Kveld-Ulfr heldu njósnum til um sumarit inn á þjóðleiðina Grímr var hverjum manni skyggnri Hann sigling þeira brǿðra ok kenndi skipit Hann lét halda vǫrð á um ferðir þeira hvar þeir legði til hafnar um kveldit Ferr Grímr aftr til liðs síns ok segir hvat hann hafði sét ok at hann kenndi skip þat er átt hafði Þórolfr bróðir hans ok þar mundu þeir menn fylgja er veiðr mundi í vera Frá Kveld-Ulfi búask þeir skjótt ok hǫfðu 30 manna á hváru skipi Stýrði ǫðru Kveld-Ulfr en ǫðru Grímr Róa þeir at leita skipsins en er þeir kómu at því er skipit leggja þeir at landi Hǫfðu tjaldat yfir skipinu ok lagsk til svefns En er þeir koma at þeim þá hljópu upp varðmenn ok sátu við bryggjusporð ok kǫlluðu út á skipit Kveld-Ulfr gekk at framstafni en Grímr at skutstafni Kveld-Ulfr hafði í hendr bryntroll mikit En er hann kom út á skipit þá bað hann menn sína ganga hit ýtra með borðum ok hǫggva tjǫldin ór klofunum en hann fór þá fram hit óargadýr aftr til lyftingar ok svá er sagt at þá hamaðisk hann Þeir drápu allt þat er fyrir varð Slíkt sama gerði Grímr þar sem hann fór Léttu þeir feðgar eigi fyrr en þeir hǫfðu hroðit skipit En er Kveld-Ulfr kom at lyftingu þá reiddi hann upp bryntrollit ok hjó til Hallvarðs ok í gegnum hjálminn ok hǫfuðit ok sǫkk allt bryntroll at skaftinu þá festi bryntrollit Ok hnykkti hann svá hart at hann brá Hallvarði á loft sem hundi ok slǫngði honum á loft ok útbyrðis sem ketti á kaf Grímr ruddi framstafninn ok drap Sigtrygg En mart hljóp manna á kaf en menn Gríms tóku bátinn ok drepa þá er á sundinu váru Þar létusk alls með þeim brǿðrum 50 manna en þeir Grímr tóku þat allt er á skipinu hǫfðu verit Þeir tóku þrjá menn hǫndum ok hǫfðu af þeim fréttir hverir á hǫfðu verit skipinu þeir at mart manna hafði fyrir borð hlaupit Þeir Guttormssynir stigu fyrir borð ok váru drepnir á sundi báðir Þá var annarr tíu vetra en annarr tolf Þá lét Grímr þá í brutt fara á fund Haralds konungs ok segja honum mjó tíðendin ok svá hverir at hǫfðu verit skulu þér ok bera konungi kviðling þenna er hersis hefnd við hilmi efnt gengr ulfr ok ǫrn of ynglings bǫrn flugu hryggin hrǽ Hallvarðs á grár slítr ari undir snarfara Þá fluttu þeir Grímr skipit með ǫllum farminum út til skipa sinna ok hlóðu skip sín ok sigldu síðan í haf Réð Kveld-Ulfr fyrir því skipi er Þórolfr hafði átt sonr hans Þeim byrjaði vel ok heldu samflot En er sóttisk hafit þá elnaði Kveld-Ulfr sótt ok er hann var banvǽnn þá kallaði hann til sín skipverja sína ok sagði at honum þótti at sér líða Hefi ek lítt sóttum sjúkr verit Mun ok sjá vera hin síðasta en ef ek ǫndumsk gerið kistu at mér ok látið fyrir borð ok verðr þá annan veg en ek hugða ef ek kemr eigi til Íslands at nema þar land Þér skuluð bera Grími kveðju mína ok segið honum með Ef svá verðr at ek komi til Íslands ok beri svá til þó at þat þykki ólíkligt at ek þar fyrir þá taki hann sér þar bústað því nǽst sem ek kem á land Lítlu síðarr andaðisk hann ok gerðu þeir sem hann hafði mǽlt ok skútu honum fyrir borð Grímr hét maðr auðigr ok vel at sér gǫrr Hann tóku þeir til forráða á skipinu En er þeir kómu í landván þá sigldu þeir austan at landinu ok svá vestr sem byri gaf Þeir hǫfðu þat spurt at Ingolfr hafði bústað tekit fyrir sunnan land En er þeir kómu at Reykjanesi þá þeir at fjǫrðuna lauk upp Þá stefndu þeir skipunum báðum inn á fjǫrðinn Veðr gerði hvast vátt ok þoku ok skildusk þá skipin Þá sigldu þeir Grímr hinn háleyski inn á fjǫrðinn unds þraut ǫll skerin Kǫstuðu þá akkerum Birti þá veðr ok fluttu þeir þá skipit í árósinn er kǫllut Gufá Báru þar af farminn ok bjoggusk um Þeir kǫnnuðu landit með sjónum upp ok út En er þeir hǫfðu skammt farit þá fundu þeir í vík einni kistu Kveld-Ulfs ok fluttu hana á nes eitt ok hlóðu at grjóti Frá Skalla-Grími Grímr kom þar at landi er nes eitt gekk í sjá út Þeir lǫgðu skipinu til hafnar ok báru þar af farminn Þeir kǫlluðu þat Kjalarnes Þá kannaði Skalla-Grímr landit Var þat víða rótt ok skógar víða milli fjalls ok fjǫru Þar var selveiðr mikil ok fuglveiðr En er þeir fóru inn með firðinum þá fundu þeir fǫrunauta sína Ok varð þar fagnafundr Ok sǫgðu þeir Grími andlát fǫður hans ok þat með at hann var kominn til Íslands ok þeir hefði jarðat hann Ok fylgðu Grímr þar til ok hugðisk honum svá til at þar myndi gott at gera bǿ sinn Sátu þar hvárir um vetrinn sem komnir váru Þá nam Skalla-Grímr sér land milli fjalls ok fjǫru Mýrar allar út til Selalóns ok hit efra til Borgarhrauns ok í vík þá er faðir hans kom at landi Hann reisti þar bǿ ok kallaði at Borg en fjǫrðinn Borgarfjǫrð Grími hinum háleyska gaf hann land fyrir sunnan Borgarfjǫrð á Hvanneyri Þar skammt frá sem vík ein var ok fundu þar margar andir ok kǫlluðu þat Andakíl Of várit er Grímr lét reka sitt útan með sjó þá kómu þeir á nes eitt ok kǫlluðu þeir þat Alftanes Grímr miðlaði land skipverjum sínum Ána gaf hann land milli Langár ok Hafslǿkjar ok bjó at Ánabrekku Hans sonr var Ǫnundr sjóni faðir Steinars Þorbirni krum ok Þórði beigalda gaf hann land fyrir útan Gufá Bjó Þorbjǫrn í Krumdǫlum en Þórðr á Beigaldastǫðum Skalla-Grímr kannaði landit upp um heraðit Hann fór fyrst inn með Borgarfirði unds hann þraut ok upp með ánni er Hvítá er kǫlluð Þótti þeim áin undarliga lit Þeir fóru upp með ánni unds á varð fyrir þeim er fell af norðri frá fjǫllum ok kǫlluðu hana Norðrá Fóru þá upp með þeiri á unds enn varð á fyrir þeim ok kǫlluðu Gljúfrsá Þess urðu þeir varir at hvert vatn uddi af fiskum Skalla-Grímr var iðjumaðr mikill Hann hafði mart manna ok lét sǿkja mjǫk selveiði ok fǫng þau er fyrir váru þvíat menn hǫfðu fátt kvikfjár En þat sem var gekk sjálfala fram Grímr var skipasmiðr mikill en rekavið skorti eigi Hann lét gera bǿ í Álftanesi ok hafði þar ok lét þar sǿkja útróðra ok selveiðar ok eggver allt var þá veiðiskapr kyrr Hit þriðja hafði hann við sǽinn ok hafði þar sáð ok kallaði þá á Ǫkrum Hann hafði ok menn sína uppi við Laxárnar ok lét ok sǿkja þar veiðar Odd einbúa setti hann niðr við Gljúfrsá til veiða Hann bjó undir Einbúabrekku en er fram gekk kvikfé Gríms þá gekk féit allt upp til fjalls Hann fann skjótt at féit varð meira ok feitara er á heiðunum gekk Hann lét gera bǿ uppi við fjallit ok lét þar varðveita sauðfé sitt Lét hann Grís þangat fara til umskygningar ok við hann kennd Grísártunga Stóð þá Gríms á mǫrgum fótum Stundu síðarr en Grímr kom út kom skip af hafi í Borgarfjǫrð ok átti maðr er Óláfr hét Hann flutti með sér konu sína ok bǫrn ok annat frǽndlið sitt Hann vildi sér bústað á Íslandi Hann var auðigr ok kynstórr Grímr bauð honum til vistar um vetrinn ok liði hans ok þat þá hann En um várit vísaði hann honum lands fyrir sunnan Hvítá til Flokadalsár Óláfr þá þat ok fór þangat búferlum ok setti þar bústað sinn er hét at Varmalǿk Hann var gǫfugr maðr Hans sonr var Þórarinn er lǫgsǫgn tók eftir Hrafn Hǿingsson Frá byggð Skalla-Gríms Haraldr konungr lagði undir sik jarðir þǽr allar er Kveld-Ulfr hafði átt Konungr leitaði eftir þeim mǫnnum er váru frǽndr þeira eðr vinir Vill hann hvern þeira hrekja at nǫkkuru er hann náir Stukku fyrir þat margir brutt af landi Yngvarr var einn af þeim mágr Skalla-Gríms Ok tók hann þat ráð at hann varði sínu ǫllu í lausa aura fekk sér hafskip ok réð þar menn til ok bjó þar ferð sína til Íslands Hann hafði þat spurt at Grímr hafði þar bústað tekit ok eigi myndi skorta landskosti með honum En er hann var búinn þá sigldu þeir í haf ok byrjaði þeim vel Kom hann skipi sínu fyrir sunnan land helt vestr fyrir landit ok inn í Borgarfjǫrð í Langá Bera þar af farminn af skipinu En er Grímr spurði atkvámu Yngvars bauð hann honum heim til vistar með svá marga menn sem hann vildi sjálfr Fór hann þangat ok setti upp skip sitt En um várit gaf hann honum út á Álftanesi ok landit með allt til Leiralǿkjar Fór þá Yngvarr til bús síns ok var hinn nýzti maðr ok átti auð fjár Grímr gerði þá á Kjalarnesi ok átti þar lengi síðan Hann var járnsmiðr ok hafði rauðablástr Hann lét gera sér smíðju mjǫk langt frá Borg þar sem heitir Raufarnes Þar var skammt til skógar En er hann fekk ǫngan stein at lýja járnit við er þar váru sandar einir þá var þat eitt kveld er menn fóru at sofa at Grímr gekk til sjávar ok hratt fram skipi ok reri út á fjǫrðinn Hann lét hlaupa niðr stjóra fyrir skipinu Síðan kafaði hann til grunna ok hafði upp stein einn mikinn ok fǿrði upp í skipit ok reri til lands ok bar stein til smíðju sinnar ok lúði síðan þar við járnit steinn er þar síðan ok hjá sindr mikit ok munu ekki meira hefja fjórir menn Grímr sótti mjǫk smíðjuverk en húskarlar hans vǫnduðu um mjǫk ok þótti of snemma risit vera Þá orti Grímr vísu Mjǫk verðr ár er aura ísarnmeiðr at rísa váðir virða beiðir veðr leggja skal kveðja gjalla lǽt ek á gulli geisla njóts meðan þjóta heita hrǿrikytu hreggs vindfrekar sleggjur Þau Grímr ok Bera áttu mǫrg bǫrn Þau áttu son er Þórolfr hét En er hann fǿddisk upp var hann snemma mikill vexti ok vinsǽll Unni hann mikit fǫður sínum ok móður Þau Grímr áttu ok dǿtr tvǽr hét ǫnnur Steinunn en ǫnnur Þórunn Þǽr váru báðar vǽnar konur Þau áttu son er Egill hét En er hann óx upp mátti þat brátt sjá á honum at hann var ljótr ok líkr fǫður sínum En er hann var þrévetr var hann mikill ok sterkr Hann var brátt málugr ok orðvíss ok illr viðreignar við ungmenni þótt hann vǽri at leik með þeim Þá fór Yngvarr til Borgar ok bauð þeim Grími út þangat ok Beru ok þeim mǫnnum ǫllum er þau vildu at fǿri Ok þau hétu ferðinni Fór hann þá heim ok bjó veizluna Hann lét ǫl heita Ok er at þeiri veizlu kom bjósk Grímr ok þau hjón Þá bjósk Þórolfr til ferðar ok húskarlar þeira ok váru tolf saman Egill segir at hann vill fara ok á ek þar slíkt kynni sem Þórolfr bróðir minn Eigi skalt u fara sagði Grímr þú kannt ekki at sjá fyrir þér í fjǫlmenni þá er drykkjur eru miklar Steig hann þá á bak ok reið brott en Egill undi illa sínum hlut Hann fór ór garði ok fann einn eykhest er faðir hans átti Hann fór á bak ok reið eftir þeim Agli varð ógreiðfǿrt um Mýrarnar er hann kunni ekki leiðina en hann þó ferð þeira fram fyrir sik er ei bar holt fyrir Hann keyrði á báðar hliðar En þat er sagt um ferð hans at hann kom síð um kveldit út á Álftanes þá er allir menn sátu at drykkju Gekk hann þá í stofuna En er Yngvarr Egil þá tók hann vel við honum ok spurði hví hann hefði svá síð komit Hann sagði hvat þeir feðgar hǫfðu við átzk Yngvarr setti hann hit nǽsta sér ok sátu þeir gegnt þeim Grími ok Þórolfi Þat var haft til ǫlteiti at menn kváðu vísur Þá kvað Egill vísu Kominn er ek enn til arna Yngvars þess er beð lyngva hann var ek fúss at finna fránþvengjar gefr drengjum mun eigi þú þeygi þrévetran mér betra ljósundinna landa linns óðar smið finna Yngvarr helt upp vísu þessi ok þakkaði honum vel En at morni fǿrði Yngvarr honum funga þrjá at skáldskaparlaunum ok ǽðaregg Um daginn eftir kvað Egill vísu aðra Vel kom Egill í þǫkk skáldskapnum við Yngvar Ekki varð fleira til tíðenda í ferð Gríms ok fór Egill heim með honum síðan Frá Brynjolfi Brynjolfr hét maðr hersir ríkr í Sogni Hann bjó á Aurlandi Synir hans váru þeir Þórir ok Bjǫrn Þeir váru á ungum aldri Þat bar at eitt sinn at Bjǫrn var staddr á veizlu inn í Fjǫrðum Þar hann ein mey svá fagra at honum fannsk allmikit um Þá spurði hann hverrar ǽttar hón vǽri Hánum var sagt at hón var dóttir Þóris hersirs Hróaldssonar en hón heitir Þóra Bjǫrn hóf upp bónorð sitt ok bað hennar en Þórir synjaði konunnar ok skildusk at svá búnu En þat sama haust fekk Bjǫrn sér lið ok fór með skútu alskipaða ok kom til bǿjar þess er Þórir átti en hann var eigi heima Hann tók Þóru í brutt ok hafði hana heim með sér á Aurland Váru þau þar um vetrinn Vildi Bjǫrn gera brullaup til hennar Brynjolfi líkaði illa er hann hafði gǫrt Þóri slíka skǫmm þvíat vinátta var með þeim góð verðr svá at vera þótt Brynjolfi líki illa Brynjolfr sendi menn til Þóris at bjóða honum sǽttir ok yfirbǿtr Þórir bað hann senda heim Þóru ella myndi engi sǽtt verða þeira í milli En Bjǫrn vildi hana eigi láta brutt fara þó at faðir hennar bǽði þess Leið af vetrinn ok lézk Bjǫrn vilja fara af landi brott Vil ek faðir sagði hann at þú fáir mér langskip ok lið Vil ek fara í víking Engi ván er þess sagði Brynjolfr at ek þér skip í hendr þvíat ek veit eigi nema þú komir þar niðr sem mér þykki verst gegna Kaupskip mun ek þér ok með kaupeyri góðan Far þú vestr til Dýflinnar er ferð frǽgst Ek mun ok þér fararefni gott Bjǫrn sagði at Brynjolfr mundi ráða verða þeira í millum Lét hann þá búa skip gott ok réð menn til Bjǫrn bjósk til ferðar ok varð seinn búinn En er byrr rann á gekk Bjǫrn til dyngju móður sinnar Þar var Þóra Bjǫrn sagði at hón skyldi með þeim fara ok leiddu þeir hana í brutt en móðir hans ok aðrar konur leyndu því Fóru þeir þegar um nótt út til skipsins drógu þegar segl upp ok sigldu þegar út í haf Þeim byrjaði illa ok fengu rétti stóra ok velkti þá lengi úti um sumarit En þeir váru í því ǫruggir at forðask Nóreg sem mest Þat var einn dag er þeir sigldu at Hjaltlandi austan veðr hvast ok leysti skipit í sundr undir þeim við Mósey Báru þeir af farminn ok fóru í byggðina ok settu upp skipit ok bǿttu er lest var orðit mjǫk Fyrir vetr kómu tvau skip af Orkneyjum til Hjaltlands Sǫgðu þeir þau tíðendi at Haraldr konungr vill láta drepa Bjǫrn ok hann var sekr gǫrr fyrir endilangan Nóreg En þegar Bjǫrn kom til Hjaltlands gerði hann brúðkaup til Þóru ok sátu þau í Móseyjarborg um vetrinn En um várit setti Bjǫrn fram skip sitt ok bjósk En er hann var búinn ok byr gaf þá sigldu þeir í haf ok fengu veðr stór ok váru skamma stund úti ok kómu sunnan at Íslandi Gekk þá veðrit á land ok sigldu vestr ok svá í haf út ok fengu mikinn rétt En er byr gaf sigldu þeir at landi Engi var maðr þar er fyrr hefði komit til Íslands Þeir sigldu þá inn á fjǫrð mikinn ok bar þá at hinu vestra landi þar fyrir boða eina ok hafnleysur Beittu sem þverast austr fyrir landit allt til þess er fjǫrðr var fyrir þeim Sigldu þeir inn á fjǫrðinn unds lokit skerjum ǫllum ok brimi Þá lǫgðu þeir at nesi einu þar ey ein fyrir útan en skammt til lands Bjǫrn gekk á bát ok nǫkkurir menn Hann bað sína menn ekki segja frá ferðum þeira svá at þeim stǿði vandrǽði af þeim Þeir fara til bǿjarins ok hittu menn at máli Þeir spurðu þess fyrst hvar þeir vǽri við komnir menn sagði at fjǫrðrinn hét Borgarfjǫrðr en bǿrinn at Borg en bóndinn Grímr Bjǫrn kannaðisk brátt við Grím ok gekk til fundar við hann Grímr spurði hvat manna hann vǽri Bjǫrn nefndi sik ok fǫður sinn Grími var allkunnig ǽtt hans ok bauð honum allan sinn forbeina Bjǫrn þekktisk þat Grímr spurði hvat fleira vǽri virðingamanna á því skipi Hann sagði at þar var Þóra dóttir Þóris hersirs ok hón var eiginkona hans Grímr varð glaðr við þat ok kvað Þóri vera fóstbróður sinn ok bauð þeim þangat ok mǫnnum með þeim Bjǫrn þekktisk þat vel Var fluttr farmr af skipi þeira ok upp í tún at Borg ok settu þar búðir sínar ok eru þat kallaðar Bjarnartǫður síðan Eftir þat fóru þau til vistar með Grími Hann hafði aldri fǽrri karla með sér en 50 vígra manna þat er váru heimamenn hans Þat var um haustit at skip kom af Nóregi til Íslands ok kurr flaug at Bjǫrn mundi hlaupisk hafa austan með Þóru ok ekki at ráði frǽnda hennar ok at konungr hefði hann fyrir þá sǫk gǫrt útlǽgjan Þá kallaði Grímr Bjǫrn til máls við sik ok spurði hversu farit hafði um kvánfang hans hvárt þat var gǫrt at frǽnda ráði Var mér þess eigi ván fyrir kynferðar sakir Brynjolfs fǫður þíns at ek mynda eigi vita hit sanna af Bjǫrn svaraði sátt hefi ek sagt þér en eigi mátt u þess kunna mik þótt ek segði þér eigi þat er þú spurðir eigi En þó skal við ganga at þat var eigi at frǽnda ráði gǫrt Þá mǽlti Skalla-Grímr reiðr mjǫk Hví vart u svá djarfr maðr at þú fórt á minn fund eðr vissir þú eigi hver vinátta með okkr Þóri var Bjǫrn svaraði Vissa ek at með ykkr var fóstbrǿðralag ok mikil vinátta ok því sótta ek þik heim at mik hefir hér at borit Ek vissa at mér mundi ekki tjóa at forðask þik Mun ok vera á þínu valdi hverr minn hluti skal vera En góðs vǽntir ek at þér Ek em heimamaðr þinn Þá gekk fram Þórolfr sonr Gríms ok lagði til mǫrg orð ok bað fǫður sinn at hann gæfi Birni þetta eigi at sǫk er hann hafði tekit við honum Ok margir aðrir lǫgðu þar góð orð til Kom þá svá at Grímr sefaðisk ok sagði at Þórolfr mundi þar miklu um ráða ok tak tu við honum ef þú vill ok virð hann svá at þú verðir dugandi drengr af því Þóra ól barn um sumarit Þat var mǽr ok kǫlluð Ásgerðr Bera kona Gríms fekk meyjunni fóstru Bjǫrn var um vetrinn með Grími Þórolfr gerði sér kǽrt við hann ok var honum fylgjusamr En er vár kom þá var einn dag at Þórolfr spurði fǫður sinn hvert ráð hann sǽi fyrir Birni vetrgest sínum eðr hverja ásjá hann vill veita honum Grímr spurði Þórolf í móti hvat Bjǫrn ǽtlaðisk fyrir at berask Þórolfr svaraði Hann vill fara til Nóregs ef hann mǽtti þar í friði vera Þǿtti mér þat til liggja at þú sendir menn til Þóris ok bjóðir sǽttir fyrir Bjǫrn ok mun Þórir mikils virða þín orð Svá kom hann sínum fortǫlum at Grímr skipaðisk vel við hans fortǫlur Hann sendi menn útan um sumarit með jartegnum til Þóris at bjóða sǽttir fyrir Bjǫrn En er Brynjolfr vissi þetta þá lagði hann allan hug at bjóða sǽttir fyrir Bjǫrn son sinn Þá kom svá at Þórir tók sǽttir fyrir Bjǫrn hann hvar komit var at honum var þetta til sǿmdar en sendimenn Gríms váru með Þóri um vetrinn Bjǫrn var ok þann vetr með Grími En eftir um várit fara sendimenn Gríms út til Íslands Ok er þeir koma heim um haustit þá segja þeir þau tíðendi at Bjǫrn var í frið þeginn í Nóregi Bjǫrn var þrjá vetr með Grími en um várit eftir bjósk hann til ferðar ok skipverjar hans En er Bjǫrn var búinn sagði Bera at hón vill at Ásgerðr eftir fóstra hennar Bjǫrn þekktisk þat ok fǿddisk hón þar upp með þeim Grími Bjǫrn gaf þeim góðar gjafar áðr hann rézk í brott Þórolfr rézk til ferðar með Birni ok fekk Grímr honum fararefni gott Fórsk þeim vel ok kómu af hafi útan at Sognsǽ Fór Bjǫrn til fǫður síns ok Þórolfr með honum Tók Brynjolfr vel við þeim Þá váru Þóri gǫr orð ok lǫgðu þeir stefnu sín á millum Kom þar Brynjolfr með mikla sveit manna Tryggðu þeir þá sǽttir sínar Greiddi Þórir þá ok upp dóttur sinnar þat er hón átti í hans garði Tóku þeir þá upp vinfengi sitt með mǽgðum Frá Eiríki blóðøx Haraldr konungr hafði jafnan atsetu á Hǫrðalandi eðr Rogalandi at stórbúum sínum at Útsteini eðr á Ǫgvaldsstǫðum eðr Fitjum En þann vetr er var um rǿtt var konungr norðr í landi En er þeir Bjǫrn ok Þórolfr hǫfðu verit einn vetr í Nóregi ok vár kom bjoggu þeir langskip mikit ok ǫfluðu manna til ok fóru í víking í austrveg ok heim at hausti með mikit En er þeir kómu heim þá spurðu þeir at konungr var á Rogalandi ok ǽtlaði at sitja þar um vetrinn Tók þá Haraldr konungr at eldask mjǫk en synir hans váru þá margir á legg komnir Eiríkr blóðøx var þá á ungum aldri Hann var með Þóri hersi Konungr unni Eiríki mest sona sinna Þeir Bjǫrn ok Þórolfr fóru á Aurland til Þóris ok hǫfðu karfa þann er tolf reru menn á borð Skip þat hǫfðu þeir fengit í hernaði um sumarit Þat var steint allt fyrir ofan sjó En er þeir kómu til Þóris fengu þeir þar góðar viðtǫkur ok váru þar um hríð En karfinn flaut fyrir bǿnum tjaldaðr Þat var einn dag er þeir Bjǫrn ok Þórolfr gengu til skipsins Þeir at Eiríkr konungsson var þar ok gekk út á skipit en stundum á landit upp En lotum horfði hann á skipit Þá mǽlti Bjǫrn til Þórolfs Mjǫk undrask konungsson skipit Bjóð þú honum at þiggja skipit at gjǫf þvíat ek veit at hann verðr okkr at liði við Harald konung fǫður hans ef hann þiggr þvíat ek heyri þat sagt at hann hafi þungan hug á þér fyrir sakir Skalla-Gríms fǫður þíns Þórolfr kvað þat mundu vera gott ráð Ganga þeir ofan til skipsins Þórolfr mǽlti Vandliga hyggr þú at skipinu konungsson eðr hvernig lízk þér á þat vel sagði hann hit fegrsta er skipit Þá vil ek gefa þér sagði Þórolfr ef þú vill þiggja Ek vil ok gjarna þiggja sagði Eiríkr en þér mun þykkja lítil launin þótt ek heita þér vináttu minni En þó stendr þat til vánar ef ek lifi Þórolfi kvazk þykkja launin miklu meira verð en skipit Skildusk með vináttu Var konungsson allkátr við þá Ok nǫkkuru síðarr kómu þeir Bjǫrn ok Þórolfr á rǿður við Þóri hvárt konungr hefði þungan hug á Þórolfi Hann dylr þess ekki Þá vildi ek sagði Bjǫrn at þú fǿrir á fund konungs ok byrjaðir mál Þórolfs við hann þvíat eitt skal yfir okkr báða líða þvíat svá gerði hann við mik út á Íslandi Þórir hét ferðinni ok bað þá vita ef Eiríkr konungsson vildi fara Ok spyrja þeir hann at ok hann heitr ferðinni Fara þeir Bjǫrn ok Þórolfr heim í Sogn En þeir Þórir ok Eiríkr skipa karfann ok fóru suðr til konungs ok hittu hann á Hǫrðalandi Tók konungr við þeim vegsamliga Váru þar um hríð Báru upp þetta mál fyrir konung sagðu at maðr var þar er Þórolfr hét ok var Skalla-Grímsson Vildum vit þess biðja at þér letið hann eigi gjalda þótt Bjǫrn beittisk nǫkkut brǫgðum hǫfðu þar ýmsir betr konungr svaraði heldr stutt ok kvað mikinn hríma staðit hafa af sonum Kveld-Ulfs lét ok mikla ván at þessi maðr mundi líkr sínum frǽndum Eru þeir allir ofsamenn miklir ok hirða eigi við hvern þeir eiga Eiríkr konungsson sagði at Þórolfr hefði vingask við hann gefit honum ágǽt skip þat sem hǫfum vér hér Hefi ek heitit honum vingan minni Munu fáir til verða at vingask við ef þessum skal ekki tjóa er fyrstr hefir til orðit at gera mér sóma Munt u eigi þat verða láta um þann mann er mér gaf gersemi Kom hann svá sínu máli at konungr hét honum friði En ekki vil ek at hann komi í augsýn mér En þú Eiríkr mátt gera hann svá kǽran þér sem þú vill en vera mun annat hvárt at þér munu menninir mjúkari en mér ella munt u þessa skjótt iðrask En fátt mun þat vera Eiríkr sagði konungr ef þú biðr mik at ek muna synja þér Eftir þat fóru þeir Eiríkr ok Þórir heim ok létu verða send orð Þórolfi at hann var í frið þeginn lágu þeir Bjǫrn ok Þórolfr í hernaði mǫrg sumur ok unnu mǫrg afreksverk ok fengu óf fjár ok mikla heill ok þóttu vera mikils háttar menn Frá hernaði Eiríks Eiríkr tók við ríki miklu af feðr sínum Hann hafði þá um sókn yfir Hǫrðalandi ok Fjǫrðum Hann hafði þá hirð um sik Ok eitt vár bjó Eiríkr ferð sína til Bjarmalands Þórolfr rézk til ferðar með honum ok var stafnbúi hans Þórolfr var mikill maðr ok sterkr Í þeiri ferð fekk Eiríkr Gunnhildar dóttur Ǫzurar tóta ok flutti hana heim með sér Hón var vǽn kona ok nǫkkut fjǫlkunnig Vel var með þeim Þórolfi ok Gunnhildi Þórolfr var um vetrinn með Eiríki konungi en um sumarit var hann í hernaði Þá varð þat til tíðenda at Þóra tók sótt ok andaðisk en nǫkkuru síðarr fekk Bjǫrn sér annarrar konu er Álof hét dóttir Erlings ins auðga ór Óstr Þau áttu dóttir er Gunnhildr hét Maðr hét Þorkell þyrnifótr Hann bjó á Hálogalandi í Fenhring þar er hét á Aski Hann átti þrjá sonu hét einn Haddingr annarr Berg-Ǫnundr þriði Atli hinn skammi Berg-Ǫnundr var sterkr maðr ok ódǽll ok ágjarn Atli var ekki hár maðr ok riðvaxinn ok rammr at afli En Haddingr í víking ok var sjaldan heima Allir váru þeir heldr óvinsalir feðgar Þórolfr bjósk til Íslands at finna fǫður sinn Hann hafði þá lengi á brott verit Hann hafði þá ógrynni fjár ok marga dýrgripi með sér en er hann var búinn til ferðar hitti hann Eirík konung En er þeir skildusk þá seldi hann í hendr Þórolfi øxi er hann kvazk senda Skalla-Grím mikil ok gullbúin Var þat hinn bezti gripr Þórolfi greiddisk vel ferð sín ok kom skipinu í Borgarfjǫrð ok fór heim til fǫður síns Varð þar mikill fagnafundr Var sett upp skipit en Þórolfr fór heim við tolfta mann En er hann kom heim þá bar hann kveðju Eiríks konungs Grími feðr sínum ok fǿrði honum øxina er konungr gaf honum Hann tók við ok leit á ok festi upp yfir rúmi sínu Þat var um haustit at Grímr lét heim reka auxn til hǫggs Hann lét leiða tvá saman á víxl Hann tók stein einn vel mikinn ok lét undir hálsana Gekk hann til með øxina konungsnaut ok hjó øxina svá at af fuku hǫfuðin en øxin hljóp í steininn svá at muðrinn brast ór øxinni ok allt í gegnum herðuna Hann leit í eggina ok gekk inn síðan í eldhús ok skaut henni upp á hurðása ok þar um vetrinn Um várit lýsti Þórolfr yfir því at hann ǽtlaði útan um sumarit Grímr latti hann ok kvað þá gott heilum vagni heim at aka Hefir þú farit sǿmdarfǫr mikla Tak hér við fjárhlut svá at þú sér gildr maðr Þórolfr kvezk fara mundu einhverja fǫr en þá kvað hann mundu hér staðfestask er hann kǿmi aftr en Ásgerðr fóstra þín skal fara með mér ok bauð Bjǫrn mér þat erendi til þín Grímr kvað hann ok ráða mundu en svá segir mér hugr at vit sjáimsk eigi oftarr Síðan fór Þórolfr til skips ok bjó þat En áðr þeir fǿri frá Borg tók Grímr øxina konungsnaut ok seldi í hendr Þórolfi ok kvað vísu Liggja ýgs í eggju á ek sveigar kǫr deiga fox er illt í øxi undvargs flǫgur margar arghyrnu lát tu árna aftr með reknu skafti þǫrf gi vǽri þó þeirar þat var inga gjǫf hingat Frá Katli blund Þat hafði orðit til tíðenda út hér meðan Þórolfr var útan at skip kom í Borgarfjǫrð af Nóregi Ketill hét maðr ok var kallaðr Ketill blundr er skipit átti Geirr hét sonr hans Þeir ǽtluðu at sér bústað á Íslandi Hann kom síð sumars Grímr vissi ǫll deili á honum ok bauð honum heim til sín Hann þá þat ok var þar um vetrinn með Grími Þann vetr bað Geirr Þórunar dóttur Skalla-Gríms ok var þat at ráði gǫrt En um várit vísaði hann þeim til landskosta upp frá landi Óláfs með Hvítá niðr frá Flokadal Bjó Ketill í Þrandarholti en Geirr í Geirshlíð Hans sonr var Blund-Ketill Skalla-Grímr henti mikit gaman at leikum Váru þá knattleikar tíðir Var þá gott til sterkra manna en þó hafði engi afl við Grím Hann var þá hniginn at aldri Þórðr hét maðr hann var á ungum aldri Hann var fóstri Egils Egill var mjǫk at glímum ok allkappsamr ok heldr reiðinn En allir báðu sonu sína heldr vǽgja við hann Knattleikr var lagðr á Hvítárvǫllum allfjǫlmennr Sóttu menn þangat til mjǫk Heimamenn Gríms sóttu þangat til Var Þórðr fyrir þeim En Egill var þá sjau vetra gamall Ok er þeir kómu á Hvítárvǫllu var mǫnnum til leiks skipat Þar var ok mart smásveina ok hǫfðu þeir annan leik Egill hlaut at leika við þann svein er Grímr hét Hann var Hǽngsson tíu vetra gamall ok sterkr En er þeir lékusk við var Grímr sterkari Ok gerði hann þann mun allan er hann var sterkari Egill reiddisk ok hóf upp knatttréit ok laust Grím með en Grímr tók hann hǫndum rak hann niðr fall mikit helt honum niðri ok lék hann illa ok kvazk mundu meiða hann ef hann kynni sik eigi Ok er Egill stóð upp gekk hann ór leikinum en sveinarnir hlógu at honum Egill fór til Þórðar ok sagði honum hvat hafði gersk Hann mǽlti Ek skal fara með þér ok skulu vit hefna honum Þórðr fekk í hǫnd honum skeggøxi eina Gengu til sveinaleiksins ok hafði Grímr þá hent bollinn Þá hljóp Egill at Grími ok sótti øxina í hǫfuðit svá at þegar sǫkk at hamri Gengu þeir í brutt ok til sinna manna hlaupa Mýramenn til vápna ok svá hvárirtveggju Óláfr fór til Borgarmanna ok hans menn Ok váru þeir miklu fjǫlmennri ok skilask at svá búnu Af þessu hófusk deilur með þeim Óláfi Þeir bǫrðusk við Gríssá ok fell þar átta menn ok Hǿingr sárr til ólífis En er Egill kom heim þá fannsk Grímr fátt til hans en Bera móðir hans kvað hann mundu verða víking ok kvað þat mundu fyrir liggja honum herskip þegar hann hefði aldr til þess Þá kvað Egill vísu Þat mǽlti mín móðir at mér skyldi kaupa fley ok fagrar árar fara brutt með víkingum standa upp í stafni stýra dýrum knerri halda svá til hafnar hǫggva mann ok annan Þá er Egill var tolf vetra var hann svá mikill vexti at fáir váru jafnstórir ok hann fullugerði þá flestum mǫnnum at afli Hann var mjǫk at leikum Þat var einn dag at þeim Þórði ok Agli var ǽtlat tveimr á móti Skalla-Grími Þat var eitt sinn þá er leikr var at Borg ok var leikit suðr í Sandvík Þá váru þeir Egill ok Þórðr móti Skalla-Grími ok mǿðisk hann fyrir þeim ok gekk honum þá verr En um aftaninn eftir sólarfall þá gekk þeim verr Gerðisk Grímr þá svá sterkr at hann tók Þórð upp ok rak niðr svá hart at hann lamdisk allr ǫðru megin ok fekk þegar bana Eftir þat greip hann til Egils Þorgerðr brák hét ambátt Gríms Hón hafði fóstrat Egil Hón var mikil ok sterk sem karlar Hón mǽlti Hamask þú Grímr sagði hón á syni þínum Grímr lét þá Egil lausan ok þreif til hennar En hón brast undan en hann eftir henni ok fóru svá út í Digranes Þá hljóp hón á sund en hann kastaði eftir henni steini miklum Hann kom millum herða henni ok kom hvárki upp síðan Þat er kallat Brakarsund en eftir um kveldit er Egill kom heim váru þeir feðgar reiðir mjǫk Gekk Grímr undir borð ok alþýða manna Egill var eigi kominn í rúm sitt Hann gekk til eldaskála at þeim manni er þar hafði verkstjórn ok forráð með Grími ok honum var mjǫk kǽrr ok hjó hann banahǫgg ok gekk eftir En Skalla-Grímr rǿddi ekki um þetta ok var kyrt En þeir feðgar mǽltusk ekki við En hit nǽsta sumar eftir kom Þórolfr út er fyrr var frá sagt Ok varð þetta til tíðenda meðan hann var útan En er hann hafði verit vetr á Íslandi þá bjó hann skip sitt í Brakarsundi Ok er hann var albúinn þá var þat einn dag er Egill gekk til fǫður síns ok bað hann sér fararefni þvíat ek vill fara með Þórolfi Grímr mǽlti Hefir þú nakkvat rǿtt þetta við Þórolf Egill kvað þat eigi vera Grímr bað hann þat fyrst gera En er Egill vakti þat við Þórolf kvað hann þess ǫnga ván vera at ek flytja þik á brott er faðir þinn hér eigi við þik tǿla þá ber ek ekki til þess traust at hafa þik með mér þvíat þar hlýðir ekki slíkt skaplyndi sem hér hefir þú Vera þat sagði Egill at þá fari hvárgi okkarr Um nóttina eftir gerði á útsynning ǿðiveðr En um nóttina er myrkt var orðit ok flǿða tók þá kom Egill þar at er skipit Hann gekk út á skipit fyrir útan tjǫld Hjó hann í sundr festar er á útborða váru Gekk hann þegar upp af bryggjunni Hann skaut þegar bryggjunni ok hjó festar þǽr er landi váru Rak þá skipit út á fjǫrðinn En er þeir urðu varir við at skipit rak út þá hljópu þeir á bátskipit En skipit rak yfir í Andakíl ok á eyrar upp En Egill fór heim ok er menn urðu varir við bragð Egils þá kvezk hann mundu brátt gera þeim meiri ef þeir flytti hann eigi á brutt Áttu menn þá hlut at með þeim brǿðrum Tók Þórolfr við honum ok fóru útan um sumarit ok greiddisk þeim vel ok kómu at Hǫrðalandi ok fóru í Sogn En þar hǫfðu þau tíðendi orðit um vetrinn at Brynjolfr hafði andask En synir hans hǫfðu skift arfi Hafði Þórðr Aurland en Bjǫrn hlaut annan bústað góðan Hann var kallaðr Bjǫrn hǫldr Þórolfr fór á fund Bjarnar ok Ásgerðr dóttir hans Varð þar fagnafundr mikill Hón var kona vǽn ok virðulig Þórolfr fór til Eiríks konungs Ok er þeir fundusk bar Þórolfr fram langskipssegl er hann sagði fǫður sinn hafa sent konungi Konungr tók vel við gjǫfinni ok bauð Þórolfi með sér at vera Þórolfr þakkaði konungi vel en þó fór hann til Þóris hersis ok bauð Þórir honum með sér at vera ok þat þekktisk Þórolfr En þá er annarr maðr er með mér skal til vistar fara en þat er bróðir minn ok hefir hann ekki fyrr heiman farit ok þarf ek at veita honum umsjá mína Fara þeir til Þóris Hann átti son er Arinbjǫrn hét Hann var nǫkkuru ellri en Egill Hann var snemma mikill ok sterkr Egill gerði sér títt við Arinbjǫrn ok var honum fylgjusamr en heldr var fátt með þeim brǿðrum Þórolfr hóf þat mál við Þóri hversu hann mundi því taka ef hann bǽði Ásgerðar frǽndkonu hans Hann tók því vel ok kvezk mundu flytja við Bjǫrn Þá fóru þeir norðr í Sogn til Bjarnar ok tók hann vel við þeim Þórolfr bar upp erendi sitt við Bjǫrn ok hóf upp bónorð sitt ok bað Ásgerðar dóttur hans Bjǫrn tók því vel ok var þat auðsótt bǽði við Bjǫrn ok svá við hana Fóru þar þá þegar festar fram ok ákveðin brullaupsstefna Skyldi veizla vera um haustit með Birni Fór Þórolfr heim En er at þeiri stefnu kom þá bauð Þórolfr mǫrgum mǫnnum með sér til þeirar veizlu Ok er þeir váru búnir tók Egill sótt ok mátti hvergi fara Þeir Þórir hǫfðu langskip mikit ok fóru ferðar sinnar unds þeir kómu til Bjarnar Ok váru þar at veizlu ok fór hón vel fram ok sǿmiliga Frá Ǫlvi Ǫlvir hét maðr hann var forstjóri Þóris hersis Hann hafði skuldaheimtur ok var féhirðir hans Svá bar til at Ǫlvir átti heimanferð at heimta landsskyldir Þórirs ok hafði róðrarskútu Þeir váru tolf saman Agli batnar sóttar þegar þeir Þórolfr váru á bruttu Hann kom at máli við Ǫlvi at hann mundi fara með þeim ok þeir tóku við honum Ok ferr Egill með þeim Hann hafði ok vápn sín ǫll Fóru ferðar sinnar ok fengu veðrabálk harðan En þeir sóttu vel ferðina ok tóku róðrarleiði ok hǫfðu mjǫk innan vátt Svá bar til um ferð þeira at þeir kómu aftan dags til Atlaeyjar Lǫgðu þeir at landi En þar í eyjunni var mikit er Eiríkr konungr átti En þar réð fyrir maðr er Bárðr hét Hann var kallaðr Atleyjar-Bárðr Hann var sýslumaðr Eiríks konungs Ekki var hann kynstórr en kǽrr Eiríki konungi ok Gunnhildi Þeir Ǫlvir settu upp skipit ok gengu til bjárins ok hittu Bárð úti ok sǫgðu honum um ferð sína ok þeir vildu vera þar um nóttina Bárðr at þeir váru mjǫk vátir ok fylgðu þeim í eldaskála Var þat frá ǫðrum húsunum Ok lét hann gera eld mikinn fyrir þeim ok þurrka klǽði þeira Þá mǽlti Bárðr munum vér setja yðr borð ok veit ek at yðr mun annt at sofa er þér eruð móðir Ǫlvi líkaði þat vel var sett borð ok gefinn matr brauð ok smjǫr ok settir hjá skyraskar stórir Bárðr mǽlti Harmr er þat mikill er ekki er ǫl inni at ek mega fagna yðr sem ek vildi Ok verði þér at bjargask við þat sem til er Fengusk þeir um fast ok váru þyrstir mjǫk ok supu skyrit Ok þá lét Bárðr bera at þeim afra ok drukku þeir hann Bárðr mǽlti Fúss mynda ek at yðr betra ef til vǽri Halm skorti þar eigi í húsinu Bað Bárðr þá leggjask til svefns Frá Agli ok þeim Ǫlvi Þetta kveld kom til Atleyjar Eiríkr konungr ok Gunnhildr ok hafði Bárðr búit þeim veizlu ok skyldi þar vera dísablót ok var veizla hin bezta ok drykkja mikil inni í stofunni Konungr spurði hvar Bárðr vǽri er hann hann eigi Honum var sagt at hann tók við gestum Hverir eru þeir gestir sagði konungr at hann lǽtr sér skyldra en vera inni hjá oss Maðr einn sagði at þat váru menn Þóris hersis er komnir váru Konungr mǽlti Gangi eftir honum ok kalli þá hingat ganga þeir inn ok fagnar konungr þeim vel ok mǽlti at Ǫlvir skyldi sitja í ǫndvegi gagnvert sér ok fǫrunautar hans útar frá Þeir gerðu svá Sat Egill nǽrri honum Var þeim borit ǫl at drekka Fóru minni mjǫk fram ok skyldi af hornum drekka Ok er á leið kveldit gǫrðusk menn Ǫlvirs ófǿrir Sumir spjó þar í stofunni en sumir kómusk út Bárðr gekk þá at ok gaf þeim drykkinn Þá tók Egill við horni er Bárðr gat Ǫlvi ok drakk af Bárðr at hann þyrsti mjǫk ok fǿrði honum þegar horn fullt ok bað hann af drekka Egill tók við horninu ok kvað vísu sagðuð sverri flagða sumbleklur í þér kumbla því tel ek brjótr þar er blétuð bragvísan þik dísir leynduð alls til illa ókunna þér runna illt hafið bragð of brugðit Báruðr hugar fári Hann bað hann drekka ok hǽtta flimtun Egill drakk hvert er at honum kom ok svá fyrir Ǫlvi Þá gekk Bárðr til Gunnhildar ok mǽlti Hér er maðr kominn er skǫmm fǿrir at oss ok drekkr hann eigi svá at hann kvǽði sik eigi þyrsta Þau Bárðr ok Gunnhildr blunduðu drykkinn ok fengu ǫlseljunni ok fǿrði hón Agli ok bað hann af drekka Hann tók við ok at ólyfjan var í ok tók kníf sinn ok stakk í lófa sinn Hann tók ok reisk á rúnar ok reið á blóðinu ok kvað vísu Rístum rún á horni rjóðum spjǫll í dreyra þau vel ek orð til eyrna óðs dýrs viðar róta drekkum veig sem viljum vel skýjandra glýjaðra þýja vita hvé oss of eiri ǫl þat er Bárðr of signdi Þá tók at líða at Ǫlvi Stóð Egill þá upp ok leiddi Ǫlvi til dyranna ok helt á sverði sínu En er þeir kómu at dyrunum þá kom Bárðr ok hafði horn ok bað Ǫlvi drekka velfararminni Egill tók við ok drakk ok kvað vísu þessa Ǫlvar mik þvíat Ǫlvi ǫl gerir fǫlvan atgeira lǽt ek ýra ýrings af mér skýra ǫllungis kannt u illa oddskýs fyrir þér nýsa rigna getr at regni regnbjóðr Hárs þegna Egill kastaði horninu ok greip sverðit ok brá Myrkt var í stofunni Hann lagði sverðinu á Bárði miðjum ok gegnum hann Fell hann dauðr niðr en blóð fell ór undinni Þá fell Ǫlvir ok gaus ór honum spýja mikil Egill hljóp út ór stofunni En niðamyrkr mikit var á ok tók Egill rás af bǿnum En í stofunni menn at þeir váru fallnir Bárðr ok Ǫlvir Kom þá konungr til ok lét bera til ljós menn þá hvat títt var at Ǫlvir sem vitlauss en Bárðr veginn ok flaut í blóði golf allt Þá spurði konungr hvar var hinn mikli maðr er þar hafði drukkit mest um kveldit Menn sǫgðu at hann gekk út Leiti at honum sagði konungr ok látið hann koma til mín Eftir þat var leitat Egil ok fannsk hann eigi En er þeir kómu í eldahúsit þá lágu þar fǫrunautar Ǫlvis konungsmenn spurðu ef Egill hefði þar komit Þeir sǫgðu at hann hefði komit ok tekit vápn sín ok út eftir þat Þeir sǫgðu konungi Hann bað þá fara sem skjótast ok taka skip ǫll þau er í eyjunni váru En í morgin er ljóst er skulum vér rannsaka eyna ok drepa hann þá Egill fór um nóttina þar til er skipin váru En hvar sem hann kom til strandar þá váru þar allt menn fyrir Hann fór nótt þá alla ok fekk hvergi skip En er lýsa tók var hann staddr á nesi nǫkkuru Hann þá ey eina ok var þar sund í milli ok furðuliga langt Þá var þat ráð hans at hann tók hjálminn sverð ok spjót ok braut þat af skafti ok skaut því á út en vápnin vafði hann í yfirhǫfn sinni ok gerði sér af bagga ok batt á bak sér Þá hljóp hann á sund ok létti ei fyrr en hann kom til eyjarinnar Hón hét Sauðey ok er ekki mikil ey ok hrísótt Þar var í fénaðr naut ok sauðir ok þat til Atleyjar En er hann kom til eyjarinnar vatt hann klǽði sín Þá var dagr ljóss ok sól farin Eiríkr konungr lét rannsaka eyna þegar ljóst var Þat var seint er eyin var mikil ok fannsk Egil eigi Var þá farit á skipi til annarra eyja at leita hans Þat var um kveldit at tolf menn rǿru til Sauðeyjar at leita Egils en þó váru margar eyjar nǽr Hann skipit er fór til eyjarinnar en níu gengu upp ok skiftu leitum Egill hafði lagsk niðr í hrísit ok falst áðr skipit kom at landi gengu þrír í hverja leit en þrír gǽttu skips Ok er leiti bar í milli þeira ok skipsins þá stóð Egill upp ok gekk til skipsins En þeir er skipsins gǽttu fundu eigi fyrr en Egill var kominn at þeim Hann hjó einn þegar banahǫgg en annarr tók á rás ok var þar at hlaupa á brekku nǫkkura Egill hjó eftir honum ok af fótinn En einn hljóp á skipit ok stakk við forkinum en Egill dró at sér festina ok hljóp út á skipit ok skiftusk þeir eigi lengi hǫggum við áðr Egill drap hann ok rak hann útbyrðis Þá tók hann árar ok reri á brutt skipinu Fór hann þá nótt alla ok daginn eftir ok létti eigi fyrr en hann kom til Þóris hersis En Ǫlvi ok fǫrunauta hans lét konungr fara í friði af þessum sǫkum En þeir menn er í Sauðey váru þá váru þeir þar margar nǽtr ok drápu til matar sér tóku eld ok gerðu seyði Þeir gerðu svá mikit at sjá mátti heim lǫgðu þá í eld ok gerðu vita En er þat var sét þá var róit til þeira Konungr var í brott Fór hann þá til annarrar veizlu Þeir Ǫlvir kómu fyrr heim en Egill ok váru þeir Þórir ok Þórolfr nýkomnir heim frá brullaupinu Ǫlvir sagði tíðendi dráp Bárðar ok þá atburði er þar hǫfðu orðit en hann vissi ekki til ferða Egils ok var Þórolfr allókátr ok svá Arinbjǫrn Þótti þeim sem hann mundi eigi aftr koma En eftir um morguninn kom Egill heim En er Þórolfr varð þess víss þá stóð hann upp ok gekk til fundar við Egil ok spurði með hverjum hǽtti hann hafði undan komisk ok hvat til tíðenda hefði orðit í fǫr hans Þá kvað Egill vísu Svá hef ek leystsk ór Lista láðvarðaðar garði ek fága dul drýgjan dáðmilds ok Gunnhildar at þrifreynis þjónar þrír nǫkkurir Hlakkar til hásalar heljar helgengnir fǫr dvelja Arinbjǫrn lét vel yfir þessum verkum sagði fǫður sinn skyldan til vera at sǽtta hann við konung þvíat þat mun vera mál manna at Bárðr hefði verðleika til þess er hann var drepinn en þó er Agli of mjǫk ǽttgengt at sjásk of fyrir lítt at verða fyrir reiði konungs En þat verðr flestum mǫnnum þungbǽrt en þó mun ek koma þér í sǽtt við konung at sinni Þórir fór á fund konungs en Arinbjǫrn var heima ok kvað eitt skyldu yfir þá líða alla En er Þórir kom á fund konungs þá bauð hann boð fyrir Egil bauð festu sína en dóm konungs Eiríkr konungr var hinn reiðasti ok var óhǽgt ráðum við hann at koma Konungr mǽlti ok kvað þat mundu sannask er faðir hans hafði sagt at seint mundi mega tryggva þá frǽndr bað Þóri svá til haga þótt ek geri sǽtt nǫkkura at Egill ekki langvistum í mínu ríki En sakir þín Þórir mun ek taka fyrir menn þessa Gerði konungr fésekt slíka sem honum sýndisk en Þórir galt allt fór hann heim Þeir Þórolfr ok Egill váru með Þóri í góðu yfirlǽti en þeir bjoggju um várit langskip mikit ok fengu menn til ok fóru um sumarit í austrveg ok herjuðu ok fengu óf fjár ok áttu margar orrustur Heldu þeir ok út til Kúrlands ok lǫgðu þar við land með hálfs mánaðar friði ok kaupstefnu En er því var lokit þá tóku þeir at herja ok lǫgðu at í ýmsum stǫðum Einn dag lǫgðu þeir at við árós einn mikinn enda var þar mǫrk mikil Þeir réðu þar til uppgǫngu ok var skift í sveitir tolf mǫnnum saman Þeir gengu á skóginn ok var þar ekki langt áðr byggðin tók við Þeir rǽntu þar ok drápu menn en liðit flýði undan ok fengu þeir ǫnga viðrtǫku En er á leið daginn lét Þórolfr blása liðinu til ofangǫngu Sneru menn þá aftr á skóginn þar sem þá váru staddir en svá fremi mátti kanna liðit er þeir kómu til strandar En er Þórolfr var ofan kominn var Egill eigi kominn en þá tók at myrkja af nótt ok þóttusk þeir eigi mega leita hans Egill hafði gengit yfir skóginn ok tolf menn með honum ok þeir þá sléttur miklar ok byggðir Bǿr einn stóð skammt frá þeim ok stefndu þeir þar til ok er þeir koma þar til hlaupa þeir í húsin inn ok urðu við ǫnga menn varir en tóku þat er laust var Þar váru mǫrg hús ok dvaldisk þeim þar lengi en er þeir váru út komnir ok frá bǿnum þá var lið komit milli þeira ok skógsins ok sótti þat at þeim Skíðgarðr var hár gǫrr millum þeira ok skógarins Þá mǽlti Egill at þeir skyldu fylgja honum svá at eigi mǽtti ǫllum megin at þeim ganga Gekk Egill fyrst en þá hverr at ǫðrum svá nǽr at ekki mátti milli þeira komask Kúrir sóttu at þeim fast ok mest með lǫgum ok skotum en gengu ekki í hǫggorrustu Þeir Egill fundu eigi fyrr er þeir ganga með gǫrðunum en garðr gekk á aðra hǫnd þeim ok máttu eigi fram komask Kúrir sóttu at þeim í kvína en sumir sóttu útan at þeim ok lǫgðu með sverðum ok spjótum ofan af gǫrðunum en sumir báru vápn á klǽði þeira ok urðu þeir sárir mjǫk ok því nǽst handteknir ok bundnir ok leiddir svá til bjárins maðr er bǿ þann átti var mjǫk auðigr Hann átti son einn þá var um rǿtt hvat við þá skyldi gera Bóndi bað hǫggva hvern á fǿtr ǫðrum Bóndason sagði at þá var myrkt af nótt ok mátti enga skemmtan af hafa at kvelja þá Bað hann bíða myrgins Var þeim skotit í hús eitt ok bundnir rammliga Egill var bundinn við staf bǽði hendr ok fǿtr Þá var húsit lǽst rammliga en kúrir gengu til drykkju inn í stofu ok váru allkátir Egill fǿrðisk við ok treystir stafinn til þess er upp losnaði ór golfinu Eftir þat fell stafrinn Var hann þá lauss því nǽst Eftir þat leysti hann hendr sínar með tǫnnum sér en þá fǿtr sína leysti þá hann fǫrunauta sína alla En er þeir váru lausir þá leituðusk þeir hvar líkast var til útgǫngu Húsit var gǫrt af timbrstokkum en í annan enda hússins var skjaldþili flatt Hljópu þeir þar á ok brutu af þilit Var þá hús annat er þeir váru í komnir ok váru þar í timbrveggir Þá heyrðu þeir manna mál undir fǿtr sér niðr ok leituðu ok fundu hurð í golfinu Luku þeir þá upp ok var þar grǫf djúp undir ok heyrðu þeir þangat manna málit Þá spurði Egill hvat manna þeir nefndisk Áki er við hann mǽlti Egill spurði ef hann vildi upp ór grǫfinni Hann kvazk þat vildu gjarna Ok létu þeir Egill síga niðr reip þau er þeir hǫfðu verit bundnir með ok drógu þeir þar upp þrír menn Áki sagði at þeir váru synir hans tveir ok at þeir váru danskir ok hǫfðu þeir þar verit herteknir hit fyrra sumarit Ek var vel haldinn í vetr Hafða ek fjárvarðveizlu ok bús en synir mínir váru þjóðir ok undu þeir illa við svínkost En í vár hljópumsk vér í brott ok várum síðan fundnir ok reknir síðan í þessa stofu ok grǫf Þér mun kunnigt vera um húsaskipan hvar vǽnst er til útgǫngu Áki sagði at þar var annat skjaldþili Brjóti þér þat upp ok munum vér þá komask fram í kornhlǫðu en þá er útganga sem sjálfr vill Þeir Egill gera svá brjóta ok brutu undan þilit gengu í kornhlǫðuna ok þaðan út ok í niðamyrkr Þá mǽltu menn Egils at þeir skyldi skunda í skóginn Egill mǽlti við Áka Ef þér eru hér kunnig hýbýli þá mant u segja oss til féfanga Áki sagði at þar mundi eigi skorta lausafé Hér er loft mikit er bóndi sefr í Þar skortir eigi vápn mǫrg Egill bað þá fara til loftsins Ok er þeir kómu upp á loftriðit þá þeir at loftit var opit ok var þar ljós inni Þar váru þjónustusveinar inni ok gerðu rekkjur manna Egill bað menn sína úti vera ok gǽta svá engi kǽmisk brott Egill hljóp inn í loftit ok greip þar vápn er eigi skorti til Drápu þeir menn þá alla er þar váru inni Þar tóku þeir alvǽpni Áki gekk þar til er hlemmr var í golfinu ok lauk upp ok mǽlti at þeir skyldi þar niðr ganga í undirskemmu Þeir tóku þá ljós ok ganga þar niðr Þeir fundu þar féhirðslur bónda ok váru þar bǽði gripir góðir ok silfr mikit ok tóku sér byrðar ok báru út Egill tók upp mjǫðdrekkju eina mikla ok bar hana undir hendi sér Fóru þeir þá til skógar En er þeir kómu í skóginn nam Egill staðar ok mǽlti Þessi er ferð allill ok eigi hermannlig Vér hǫfum stolit bónda svá at hann veit ekki til Skal ok aldri þessa skǫmm henda ok fǫrum vér aftr til bǿjarins ok látum þá vita hvat títt er Allir mǽltu því í móti ok vildu allir til skips Egill setti niðr mjǫðdrekkjuna Þá hefr hann á rás ok rennr heim til bǿjarins En er hann kom heim hann at matsveinar gengu frá eldahúsi með skutildiska ok inn í stofuna Egill í eldahúsit eld mikinn Gekk hann þangat til Þar váru stokkar stórir fluttir heim ok svá eldar gjǫrvir sem siðr var til at eldrinn skal leika í stokks endanum ok brennr svá stokkrinn Egill greip stokkinn ok bar hann til stofunnar Hann skaut þeim endanum loganda er í var eldrinn upp undir ufsina í tróðnǽfrarnar Ok festi þar eldinn í skjótt Viðr í garðinum þurr ok bar Egill hann fyrir dyrnar Eldrinn lás skjótt viðinn þurran En þeir er at drykkjunni váru urðu eigi fyrr varir við en loginn stóð inn um rǽfrit Hljópu þeir þá til dyranna en þar var eigi greiðgengt bǽði fyrir viðinum ok því er Egill varði karlmannliga þótt hann vǽri liðr Drap hann þar margan mann fyrir dyrunum ok svá úti En þat var stund ein áðr stofan brann svá at hón fell ǫll ofan en menn fórusk allir en Egill gekk til sinna manna Gengu þeir þá ofan til skipa Sagði Egill at hann vildi hafa mjǫðdrekkjuna af óskiftu en hón varð reyndar allfull af gulli ok silfri Þeir urðu allir fegnir er Egill kom aftr Heldu þeir þá frá landi er mornaði Áki var ok þeir feðgar í sveit með þeim Agli Þeir sigldu um sumarit er á leið austan til Danmarkar ok lágu þar ok rǽntu þar er þeir kómu ok ǫngir þóttu þá slíkir afreksmenn sem synir Skalla-Gríms Frá Haraldi Haraldr Gormsson hafði þá tekit við ríki í Danmǫrk þvíat Gormr var þá dauðr faðir hans Landit var þá herskátt ok lágu úti víkingar mjǫk við Danmǫrk Áka var kunnigt í Danmǫrku bǽði á sjó ok á landi Egill spurði hann hvar staðr mundi vera er mest féván mundi vera En er þeir kómu í Eyrasund þá sagði Áki at þar var kaupstaðr á land upp er í Lundi hét sagði hann þeim at þar mundi vera féván mikil en ván at þar mundi vera viðrtaka af borgarmǫnnum Þetta mál var upp borit við liðsmenn hvárt þeir skyldu ráða til uppgǫngu en Egill kvað vísu Upp skulum várum sverðum ulfs tannlituðr glutra eigum dáð at drýgja í dalmiskunn fiska leiti upp til Lundar lýða hverr sem bráðast gjǫrum þar fyrir sjǫt sólar seið ófagran vigra Eftir þat bjoggusk menn til uppgǫngu ok fóru til kaupstaðarins En er bǿjarmenn urðu varir við ófriðinn þá stefndu þeir í móti Var þar tréborg um staðinn ok vǫrðusk þeir þaðan ok var þar hin snarpasta orrusta Egill sótti fast at með sína sveit Var þá mikit mannfall af borgarmǫnnum Svá er sagt at Egill komsk fyrstr manna upp í borgina ok þá hverr at ǫðrum liðsmanna hans Þar var þá mikit mannfall í borginni en sumir flýðu Þeir rǽntu kaupstaðinn ok tóku mikit en brendu kaupstaðinn áðr þeir fǽri í brutt Þórolfr helt liði sínu norðr fyrir land ok lagði til hafnar er þeim bǽgði veðr Ok rǽntu þeir þar ekki Þar var skammt á land upp jarl er Arnfiðr hét En er hann spurði at víkingar váru komnir við land hans þá sendi hann menn á fund þeira þess erendis at vita hvárt þeir vili hafa þar friðland eðr eigi En er sendimenn kómu á fund Þórolfs sagði hann at hann mundi ekki þar herja þvíat þeim bar þá engi nauðsyn til Sendimenn kómu aftr til jarls ok sǫgðu honum En er hann vissi at hann þurfti eigi liði at safna reið hann á fund víkinga ok fór allt vel með þeim Jarl bauð þeim til veizlu ok ǫllu liði þeira því sem Þórolfr vildi Þórolfr hét ferðinni Fara þeir Þórolfr ok Egill með 30 manna En er þeir kómu til jarls þá fara þeir til drykkju En áðr borð váru upp tekin mǽlti jarl at þá skyldi menn hluta sǽti saman karlar ok konur Báru menn hluti í skaut ok tók jarl upp Jarl átti sér dóttur fríða ok hón var frumvaksta Ok sagði svá til hlutrinn at Egill skal sitja hjá jarlsdóttur Hón gekk um golf ok skemmti sér Egill stóð upp ok gekk til sǽtis þess er jarlsdóttir átti En er menn skipuðusk í sǽti þá gekk jarlsdóttir at sǽti sínu ok kvað vísu til Egils Hvat skalt u sveinn í sess minn þvíat þú hefir sjaldan gefit vargi varmar bráðir vera vil ek ein of mína sátt at tu hrafn í hausti of sǽsolli gjalla vart at tu at þar er eggjar á skelþunnu runnu Egill tók til hennar ok setti hana niðr hjá sér ok kvað vísu Farit hef ek blóðgum brandi svá at mér benþiðurr fylgði ok gjallanda geiri gangr var harðr at víkingum gerðum reiðir róstur eldr rann um sjǫt manna létum blóðga búka í borghliði steypask Þá drukku þau um kveldit bǽði saman ok váru allkát ok var veizlan hin bezta en um morguninn eftir fóru víkingar til skipa Skiftusk þeir þá ok gjǫfum við Þórolfr ok jarl ok skildusk vinir Heldu þeir þá til Brenneyja Þat var víkingabǿli mikit í þann tíma þvíat þar sigldu kaupskip mjǫk í gegnum eyjarnar Áki fór heim til búa sinna ok synir hans Hann var vellauðigr maðr ok átti mǫrg á Jótlandi Skildusk þeir Egill með kǽrleikum ok mǽltu til vináttu sín í millum En er haustaði sigldu þeir norðr fyrir Nóreg ok kómu fram í Fjǫrðum ok fóru á fund Þóris hersis ok tóku hann vel við þeim en Arinbjǫrn bezt Býðr hann Agli þar um vetrinn Þat þekktu Egill En er Þórir vissi boð Arinbjarnar þá kallaði hann þat bráðráðit Veit ek eigi hversu þat líkar Eiríki konungi þvíat hann mǽlti svá eftir dráp Bárðar at hann vildi Egil ekki hér í landi Ráða munt u faðir því enn við konung sagði Arinbjǫrn Þórir þá at hann mundi þessu ráða vilja Váru þeir brǿðr þar við tolfta mann um vetrinn Brǿðr tveir váru nefndir Þorvaldr ofsi ok Þorfinnr strangi Þeir váru frǽndr Bjarnar Brynjolfssonar Þeir fylgðu Þórolfi í víking ok váru í stafni Þeir váru menn miklir ok kappsfullir En þá er Egill tók skipstjórn þá var Þorfinnr stafnbúi hans Þeir váru þenna vetr með þeim brǿðrum Þat var um haustit at Þórir fór á fund konungs ok tók konungr vel við þeim Þórir bað konung eigi þykkjask við vist þeira brǿðra þar með honum Konungr svaraði því vel Sagði hann þat mega vel þykkja af sér En ekki mundi svá við vita ef annarr maðr hefði við Agli tekit En er Gunnhildr heyrði þat er þeir tǫluðu þá mǽlti hón Þat ǽtla ek enn at fari sem oftarr at þú Eiríkr konungr munir þat alllítt er illa er við þik gǫrt eðr munt u eigi til þess draga fram sonu Skalla-Gríms at þeir muni enn drepa nǫkkurn frǽnda þinn En þótt þér þykki lítils vert dráp Bárðar þá þykkir oss ekki svá Konungr svaraði Verit hefir þér þekkra við Þóri En svá sem er En ekki man ek aftr taka orð mín Fór Þórir heim ok sagði þeim brǿðrum orð konungs ok Gunnhildar Frá þeim brǿðrum Eyvindr ok Álfr hétu brǿðr Gunnhildar Þeir váru menn miklir ok sterkir ok hǫfðu yfirlát mikit af Eiríki konungi ok Gunnhildi Ekki váru þeir þokkasǽlir af alþýðu manna Þat er sagt at um várit at sumri skyldu vera blót mikil at Gaulum ok var þar hóf mikit Sótti þangat fjǫlmenni mikit bǽði af fjǫllum ok ór fjǫrðum ok ór Sogni ok mart annat stórmenni Eiríkr konungr fór ok þangat Þá mǽlti Gunnhildr við þá brǿðr sína Þat vil ek at þit hagið svá til í fjǫlmenni þessu at þit drepið annan hvárn þeira sona Skalla-Gríms ok betr at hvárrtveggi Þeir kváðu svá vera skyldu Þórir bjósk heiman Hann mǽlti við Arinbjǫrn mun ek fara til blótsins en Egil vil ek eigi at fari Ek kann vélrǽði Gunnhildar en kappi Egils en ríki konungs ok er þess eigi hǿgt at gǽta alls saman En Egill mun eigi letjask láta nema þú sér eftir En Þórolfr skal fara ok blóta til heilla þeim brǿðrum Þá sagði Arinbjǫrn Agli at þeir myndi heima vera báðir Egill bað hann ráða En þeir Þórolfr fóru til blótsins ok var mikit fjǫlmenni ok allmiklar drykkjur Þórolfr gekk með Þóri hvert sem hann fór ok skildisk aldri við hann nótt dag Eyvindr sagði Gunnhildi at hann fekk ekki fǿri á Þórolf Hón bað hann drepa einnhvern þeira félaga heldr en allt bǽri undan Þat var eitt kveld er konungr var genginn til svefns ok þeir Þórir ok Þórolfr en þeir sátu eftir Þorvaldr ok Finnr þá kómu þeir þar brǿðr Eyvindr ok Álfr ok settusk hjá þeim ok váru allkátir Þeir drukku fyrst sveitardrykk Þá kom þar at drekka skyldi til hálfs Þeir drukku saman Eyvindr ok Þorvaldr en þeir Álfr ok Þorfinnr En er á leið kveldit þá var drukkit við sleitur ok því nǽst orðahnippingar ok þá stóryrði Þá hljóp Eyvindr upp ok brá sverði ok lagði á Þorvaldi ok varð hans bani En menn váru vápnlausir inni er þar var hofshelgi Gengu menn þá í milli ok skildu þá Varð þar ekki fleira til tíðenda Eyvindr hafði vegit í véum ok var orðinn vargr ok varð hann þegar brutt at fara Konungr bauð bǿtr fyrir manninn En Þórolfr ok Þorfinnr kváðusk aldri tekit hafa mannsbǿtr ok enn kváðusk þeir eigi taka mundu Skiljask at svá búnu Fóru þeir Þórolfr ok Þorfinnr heim Eiríkr konungr sendi Eyvind suðr til Danmarkar til Haralds konungs Gormssonar Ok tók konungr vel við honum ok setti hann til landvarnar fyrir víkingum þvíat hann var hermaðr mikill En um várit búask þeir brǿðr Þórolfr ok Egill í hernað En er þeir váru búnir halda þeir austr í land skipum sínum En er þeir kómu í Víkina þá sigla þeir til Jótlands ok herja þar ok þaðan til Fríslands ok dvǫldu ok þar mjǫk lengi um sumarit ok unnu mǫrg afreksverk í orrustum Ok er á leið sumarit halda þeir aftr til Danmerkr En er þeir halda til landamǿris þar er mǿtisk Danmǫrk ok Frísland Þat var eitt kveld er menn bjoggusk til svefns á skipum at menn tveir koma á skip til Egils ok sǫgðu at þeir áttu við hann skylt erendi Var þeim fylgt til hans Þeir sǫgðu at Áki hefði sent þá þess ǫrendis at Eyvindr skreyja liggr til Jótlands siðu Ok ǽtlar at sǽta yðr er þér farið sunnan ok hefir hann lið mikit sunnan dregit svá at þér hafið ekki liðs við honum ef þér hittizk Ok hann sjálfr ferr á njósn með tveim skipum ok er skammt frá yðr Þeir Egill reka þegar af sér tjǫldin Hann bað þá fara hljóðliga ok þeir gera svá ok koma í dagan at Eyvindi þar er þeir lágu um akkeri Lǫgðu þeir þegar at þeim ok létu ganga grjót ok vápn Fell þar mart manna af Eyvindi En hann sjálfr hljóp fyrir borð ok komsk með sundi til lands ok svá lið þat er undan komsk En þeir Egill tóku skipin ok vápn þeira ǫll Fóru þeir eftir um daginn til liðs síns Þórolfr spurði Egil hvert hann hefði farit eðr hvar hann hefði fengit skipin Þá kvað Egill vísu Gerðum heldsti harða hríð fyrir Jótlands siðu barðisk vel er varðisk víkingr danaríki áðr á sund fyrir sandi snarfengr með lið drengja austr af unnar hesti Eyvindr of hljóp skreyja Þat ǽtla ek þá sagði Þórolfr at vér megum eigi haustlangt halda til Nóregs Egill kvað þat vel vera þótt þeir leitaði heldr í annan stað Frá Aðalráði hinum ríka ok hans ǽtt Álfráðr hinn ríki var fyrstr einvaldskonungr yfir Englandi sinna kynsmanna Þat var um daga Haraldr konungs hins hárfagra Eftir þat var konungr sonr hans er Játvarðr hét á Englandi Hann var faðir Aðalsteins konungs hins sigrsǽla fóstri Hákonar hins góða Í þann tíð tók konungdóm Aðalsteinn konungr á Englandi eftir fǫður sinn En er hann var orðinn konungr þá hófusk upp til ófriðar þeir hǫfðingjar er áðr hǫfðu látit ríki sín fyrir þeim langfeðgum þótti sem hǿgt mundi til at kalla er ungr konungr réð fyrir ríkinu Váru þat at bǽði írar ok skotar ok bretar En konungr safnaði liði at sér ok gaf þeim mǫnnum mála er þat vildu hafa til féfanga sér útlendskum sem innlendskum Þeir brǿðr heldu suðr til Sakslands ok Flǽmingjalands ok spurðu þeir þat at Englakonungr þurfti liðs við ok þar vǽri ván féfanga Margir gáfu þeim þat ráð at þeir skyldu þangat halda liði sínu Fóru þeir um haustit unds þeir fundu konung ok tók hann vel við þeim Ok lézk sjá at liðsemd myndi góð í þeim Býðr konungr þeim til sín at taka þar mála ok gerask landvarnarmenn hans England var þá kristit vel ok hafði lengi verit þá er þetta var tíðenda Aðalsteinn konungr var vel kristinn ok var hann kallaðr Aðalsteinn hinn trúfasti Konungr bað þá Þórolf ok Egil at þeir skyldu prímsignask Var þat þá siðr manna mikill þeira er á mála gengu með kristnum mǫnnum þvíat þeir menn er prímsigndir váru ok allir menn þeira áttu allt samneyti við kristna menn ok heiðna Þórolfr ok Egill gerðu eftir bǿn konungs ok létu prímsignask ok allir menn þeira Ok hǫfðu þeir 300 manna þeira er mála tóku af konungi ok gerðusk landvarnarmenn konungs Þeir váru siðprúðir um flest Frá Óláfi rauða Óláfr rauði hét konungr í Skotlandi Hann var skotskr at fǫðurǽtt en danskr at móðurǽtt Hann var kominn af ǽtt Ragnars loðbrókar Hann var ríkr konungr Skotland er kallat þriðjungr við England Norðimbraland er fimmtungr við England ok er þat í norðrǽtt ok nǽst Skotlandi Þat hǫfðu átt at fornu danakonungar Jórvík er þar hǫfuðstaðr Þat ríki átti Aðalsteinn konungr Hann hafði þar sett yfir tvá jarla Hét annarr Álfgeirr en annarr Guðrekr Þeir váru þar settir til landvarnar fyrir ágangi skota ok dana Fyrir Bretlandi réðu tveir jarlar Hǿingr ok Aðils Þeir váru báðir skattgildir Aðalsteini konungi ok fylgði þó þat þá er þeir váru með her konungs at þeir ok þeira lið skyldu vera brjóst í fylkingu hans Álfráðr hinn ríki hafði alla skattkonunga tekit ok kallaði þá jarla eðr gǫrt enn suma minni menn Ok helzt þat um hans ǽvi ok Játvarðs sonar hans En er Aðalsteinn tók ríki ungr ok þótti standa af honum minni ógn Gerðusk þá margir ótrúir við hann þeir er áðr hǫfðu þjónat hinum fyrrum konungum fyrir ríkis sakir ok hrǽzlu Orrusta Óláfr dró her saman mikinn ok fór eftir þat suðr á England En er þeir kómu á Norðimbraland fór hann þar allt herskildi En er þat spurðu jarlar þá stefna þeir herliði ok fara í móti Óláfi konungi En er þeir finnask teksk þar orrusta mikil ok lauk svá at Óláfr konungr fekk sigr Guðrekr jarl fell en Álfgeirr jarl flýði ok mestr hluti liðs þeira Fekk Óláfr konungr þá ok enga viðrtǫku ok lagði undir sik allt Norðimbraland Álfgeirr jarl fór á fund herra Aðalsteins konungs ok sagði honum sínar ófarar En þegar konungr spurði þetta at herr svá mikill var kominn í land hans gerði hann menn þegar frá sér ok stefndi at sér liði Hann gjǫrði orð jǫrlum sínum ok ǫðrum ríkismǫnnum Sneri konungr áleiðis með þat lið er hann fekk ok fór í móti Óláfi konungi Ok er Aðalsteinn konungr spurði at Óláfr konungr hafði fengit mikinn sigr ok hafði unnit mikit af Englandi ok hafði miklu meira lið en Aðalsteinn konungr þá sótti til hans mart stórmenni En er þeir spurðu þetta Hringr ok Aðils ok hǫfðu saman dregit lið sitt þá snúa þeir til liðs við Óláf konung ok hǫfðu þeir allir saman óflýjanda her En er Aðalsteinn konungr frétti þetta allt saman þá stefndi hann mót við hǫfðingja sína ok ráðamenn Hann leitaði ráða við allt stórmenni sitt sagði þá allri alþýðu hvat hann hafði spurt frá skotakonungi ok fjǫlmenni hans Allir mǽltu þar eitt um at þeir Hringr ok Aðils hefði hinn versta hlut af er þeir váru dróttins svikar ok þeir vildu þegar drepa þá er þeir nǽðisk Var því ráðit at Aðalsteinn konungr skal aftr hverfa ok fara á sunnanvert England ok hafa svá liðsafnað norðr fyrir sér eftir ǫllu Englandi þvíat þeir ǽtluðu at þeir mundi svá mest liðit En herr er þá var saman dreginn setti hann þá Þórolf ok Egil fyrir þann her En er Egill kom heim af stefnu þá spurðu menn hvat hann segði tíðenda frá skotakonungi Þá kvað Egill vísu Óláfr of komt jǫfri ótt víg á bak flótta þingharðan frá ek þengil þann en felldi annan glapstígu lét gnóga Guðrøðr á troðna jǫrð spenr engla skerði Álfgeirs und sik hálfan Eftir þat gera þeir menn til Óláfs konungs með þeim erendum at Aðalsteinn konungr vill hasla honum vǫll ok bjóða honum orrustu í stað á Vínheiði á nuskógi ok vill hann eigi at Óláfr konungr heri á land hans en þeira skyldi hafa land er sigrar í orrustu Þeir gðu vikustefnu of fund þarna en bíði annars er fyrr kemr En þat var siðr þeira þegar vǫllr var haslaðr konungi at þá skyldi aldri herja at skammlausu fyrr en orrusta vǽri reynd ok lok felli á viðskifti þeira Gjǫrði Óláfr konungr ok svá at hann stǫðvaði herinn ok herjaði eigi lengr Þá flutti Óláfr konungr her sinn til Vínheiðarborgar Hón er fyrir norðan heiðina Ok settisk Óláfr konungr þar sem orrustustaðrinn var ákveðinn Skyldu þeir þar taka tjaldsstaði ok búask við áðr herrinn kǿmi Ok er þeir kómu þar váru þar settar heslistengr Þurfti þann stað at vanda mjǫk at hann vǽri sléttr er herr svá mikill skyldi vera at berjask Var þar ok svá er orrustan skyldi vera á annan veg Var áin en á annan veg skógr mikill En skammt frá ánni var enn á En á heiðinni tjǫlduðu menn Aðalsteins konungs ok stóðu tjǫld þeira allt í millum árinnar ok skógsins Ok var þat lǫng leið er stóðu tjǫld þeira svá hátt at hinir máttu ekki til sjá hvárt lið þeira var mart eðr fátt Menn Óláfs konungs tjǫlduðu því fyrir norðan heslistengrnar at þangat var afhallt Menn Aðalsteins konungs sǫgðu at hann mundi koma dag frá degi En lið drósk til þeira nótt ok dag En er stefna var liðin er ákveðin var um fundinn þá gjǫrðu þat ráð menn Aðalsteins konungs at friðr stǿði ok eigi vǽri fyrr herjat en konungr kǿmi Þeir sendu menn á fund Óláfs konungs ok skyldi beiðask friðar ok sǽttarboða ok segja at Aðalsteinn konungr kominn með liði sínu En er sendimenn koma til Óláfs konungs þá tók hann at búa her sinn ok ǽtlaði þá at herja Sendimenn bera upp erendi sín fyrir Óláf konung þá stǫðvaði hann herinn Ok sat konungr þá í ráðagerðum þann dag ok hǫfðingjar með honum Lǫgðu menn þar allmisjafnt til Sumir fýstu mjǫk at þenna kost skyldi upp taka sǫgðu þó at þetta var hin mesta frǽgðarferð Sumir lǫttu þess ok kváðu Aðalstein konung miklu meira fram mundu bjóða ef þeir tǿki eigi þenna ok var ráðagjǫrð hǫfð Sendimenn báðu konung gefa sér tóm til at finna konung ok vita ef hann vill enn meira gefa til friðar Þeir beiddu griða einn dag til ferðar annan til umráða þriðja til aftrferðar Óláfr konungr játti því Fóru sendimenn ok koma aftr hinn þriðja dag sem ákveðit var Segja þeir at Aðalsteinn konungr vili gefa allt þat er heitit var ok þar um fram mǫrk gulls hverjum sveitarhǫfðingja en tvǽr merkr hirðstjóra hverjum en fimm merkr jarla hverjum Þá lét konungr bera þetta fyrir menn sína Var enn sem fyrr at sumir fýstu en sumir lǫttu en at lyktum veitti konungr órskurð at þenna vill hann upp taka ef þat fylgir at Aðalsteinn konungr vill hann láta hafa Norðimbraland með ǫllum gǫgnum sendimenn biðja enn fresta um þrjá daga ok þat með at konungr sendi menn sína at heyra orð Aðalsteins konungs hvárt hann vili þenna kost Segja sendimenn svá at þeir hyggja þat at konungr þeira muni fátt láta við nema at sǽttin tǿkisk Óláfr konungr játar þessu Hann sendi menn sína með erendum Fóru allir samt ok hittu Aðalstein konung við heiðina Sendimenn Óláfs konungs bera frá erendi sín við Aðalstein konung orðsending Óláfs konungs ok sǽttarboð Menn Aðalsteins konungs sǫgðu honum með hverjum boðum þeir fóru til Óláfs konungs ok þat með at þat var vitra manna ráð at dvelja svá orrustu meðan konungr kom eigi Aðalsteinn konungr veitti skjótan órskurð of þeira mál Berið svá orð mín Óláfi konungi at ek vil at hann fari heim til Skotlands með lið sitt ok þat með at hann gjaldi aftr þat allt er hann hefir at rǫngu tekit hér í landi Ok setim síðan grið ok frið hér milli landa ok heri hvárigir á aðra Þat skal ok fylgja at Óláfr konungr skal gerask minn maðr ok skattgildr af mér ok vera undirkonungr minn Farið aftr ok segið honum svá búit Þeir fóru allir aftr ok sǫgðu Óláfi konungi erendi Aðalsteins konungs Þeir vǫktu konung upp ok sǫgðu honum tíðendin nǽr miðri nótt Óláfr konungr lét þegar kalla til sín jarla sína ok aðra hǫfðingja ok lét sendimenn segja erendislok En er þetta var víst þá var eitt orðtak allra at þat myndi fyrir liggja at búask til orrustu Sendimenn segja ok þat með at Aðalsteinn konungr hafði fjǫlda liðs ok hann hefði þann dag komit til borgarinnar sem þeir kómu Þá mǽlti Aðils jarl mun þat fram koma sem ek sagða yðr at þeir munu brǫgðóttir reynask hinir ensku Hǫfum vér hér setit lengi ok beðit þess er þeir hafa her safnat en munu vér brǿðr ríða fyrir með okkru liði vera at þeir óttisk ekki at sér er þeir hafa spurt at konungr þeira var nǽr kominn Skulum vér veita þeim áhlaup stór En ef þeir verða forflótti fyrir oss þá munum vér drepa lið allt af þeim Óláfi konungi þótti þetta ráð vel fundit ok munum vér þá búa her várn þegar lýsir ok fara til móts við yðr Bjoggu þeir her sinn jarlarnir ok fóru þegar um nóttina upp í heiðina til orrustu við þá konungsmenn en er ljóst var orðit varðmenn Þórolfs hvar herrinn fór Var þá blásinn herblástr ok þá herklǽddusk menn sem skjótast Tóku þá at fylkja liðinu ok gerðu tvǽr fylkingar Réð fyrir annarri Álfgeirr jarl ok var merki borit fyrir honum Var í þeirri fylking lið þat er fylgt hafði honum ok svá þat lið er þar hafði safnask ór heruðunum Var þar miklu meira lið fyrir en þat er þeim brǿðrum fylgðu Þórolfr var svá búinn at hann hafði skjǫld góðan ok hjálm á hǫfði ok gyrðr sverði því er hann kallaði Lang mikit sverð ok gott Kesju hafði hann ok í hendi Tveggja alna lǫng var fjǫðrin ok sleginn fram ór broddr ferstrendr en upp var fjǫðrin breið falrinn var digr en skaftit eigi hǽrra en taka mátti hendi til fals ok furðuliga digrt Járnteinn var í falnum ok allt var skaftit járni vafit Þau spjót váru þá kǫllut brynþvarar Egill hafði slíkan búnað sem Þórolfr bróðir hans Hann átti sverð þat er Naðr hét Hann hafði þat fengit á Kúrlandi Þat var hit bezta vápn Hvárgi þeira hafði brynju Þeir settu upp merki sitt ok bar þat þorfinnr strangi Allt lið þeira hafði norrǿna skjǫldi ok allan norrǿnan búnað Í þeiri fylking váru allir útlendir menn þeir sem þar váru komnir Þeir fylktu liði sínu nǽr skóginum Aðils jarl ok Hringr jarl þat at þeir mundu ekki koma á óvart Þá tóku þeir at fylkja liði sínu ok gerðu þeir tvǽr fylkingar fylkti Aðils jarl móti Álfgeiri jarli en Hring jarl móti þeim brǿðrum Eftir þat tóksk orrusta með þeim ok gengu hvárirtveggju vel fram Aðils jarl sótti hart fram allt til þess er Álfgeirr jarl lét undan sígask En Aðils menn sóttu þá hálfu meirr fram Var þá ok eigi lengi áðr Álfgeirr jarl flýði Er þat frá honum at segja at hann reið undan suðr á heiði ok sveit manna með honum Ok er hann kom nǽr borginni þeiri er konungr sat í þá mǽlti Álfgeirr jarl Ekki munum fara til Aðalsteins konungs Vér fengum nǽstum mikit orðaskakr er vér kómum til konungs þá er vér fengum ósigr fyrir Óláfi konungi En ek veit eigi at vér fáim minna Reið jarl suðr eftir Englandi ok er þat frá hans ferð at segja at hann reið dag ok nótt þar til er hann kom niðr á Jarlsnesi Ok fekk sér þar far suðr um ok kom fram í Vallandi Þar átti hann kynsmenn Ok kom aldri síðan til Englands Aðils jarl rak skammt flóttann ok snýr þegar aftr til orrustunnar Ok er Þórolfr þat mǽlti hann at Egill skyldi snúa á mót honum ok bera þangat merkit Hann bað menn standa þykkt ok fylgjask vel Fǫrum at skóginum ok látum hann hlífa oss at þeir kringi eigi um oss Þeir gjǫrðu sem hann mǽlti ok var allmikil orrusta ok mikit mannfall Sótti Egill í mót Aðils jarli ok áttu þeir hart vápnaskifti Liðsmunr var allmikill en þó fell meirr lið jarlanna Þórolfr gerðisk þá svá óðr at hann kastaði skildinum á bak sér Hljóp hann þá fram ok hjó eðr lagði til beggja handa Stukku menn þá frá ok undan alla vega Hann drap margan mann ok ruddi stig fram at merki Hrings jarls ok þar helzt þá ekki við honum ok drap hann merkismanninn ok hjó í sundr merkisstǫngina Eftir þat lagði hann spjótinu fyrir brjóst jarli ok í gegnum búkinn svá at út gekk um herðarnar ok hóf hann upp á kesjunni yfir hǫfuð sér ok skaut niðr spjótshalanum í jǫrðina En jarl sǿfðisk þar á spjótinu ok þat bǽði hans menn ok aðrir Þórolfr brá þá sverði sínu ok þá með því Sóttu þá ok vel fram hans menn Fellu þá skotar ok bretar En er Aðils jarl fall bróður síns ok mannfall mikit um sik þóttisk hann nauðina staddr Þá sneri hann á flótta ok til skógarins ok allt þat lið er fylgt hafði jǫrlum En þeir Þórolfr ok Egill fylgðu flóttamǫnnum ok drápu þá alla er þeir máttu Gerðu þá enn mikit mannfall Aðils jarl hafði þá niðr drepit merki sitt ok vissi engi hvárt hann var eðr aðrir Tók þá at myrkja af nótt en þeir hǫfðu barisk daginn allan snúa þeir Þórolfr ok Egill aftr Í þann tíma kom Aðalsteinn konungr með allan herinn Bjoggusk þeir þá um Ok þá kom Óláfr konungr með sinn her Settu þeir ok þá herbúðir sínar Var við konungi sagt at fallnir vǽri báðir jarlar hans ok fjǫldi annarra manna Aðalsteinn konungr spurði þessi tíðendi vandliga hversu þessi tíðendi hǫfðu farit Koma þeir brǿðr þá til konungs Þakkaði hann þeim vel sína framgǫngu ok sigr þann er þeir hǫfðu fengit Váru þeir þá allir samt um nóttina Aðalsteinn konungr vakti upp herinn um morgininn Hann átti þá tal við hǫfðingja sína ok sagði hverja skipan hann vildi hafa Hann skipaði þá fyrst sinni fylkingu ok setti þar í brjóst þǽr sveitir er snarpastar váru Ok skal fyrir því liði vera Egill en Þórolfr skal hafa sína sveit ok aðra meiri Skal sveit fara í móti því liði er laust sér hlaupa þar sem mest þykkir þurfa Verða þeir þá skeinisamastir Egill sagði at hann vill at þeir brǿðr skili ekki í bardaganum en vel þykki mér at okkr þar skipat í orrustu er mest þykkir þurfa ok harðast er fyrir Þórolfr mǽlti þá Látum konung ráða hvar hann vill okkr skipa Veitum vit honum lið svá at honum líki Mun ek vera þar heldr ef þú vill sem þér er skipat Egill svaraði Þér munuð þessu ráða frǽndi en þessa skiftis mun ek oft iðrask Gengu menn þá í sveitir sem skipat var ok váru sett upp merki Ok stóð konungs fylking á viðlendit til árinnar en Þórolfs fylking fór hit efra með skóginum Óláfr konungr fylkti ok liði sínu Hann gerði ok tvǽr fylkingar Hǫfðu hvárirtveggju fjǫlda liðs svá at þess var engi munr Ǫnnur fylking Óláfs konungs fór nǽr skóginum móti Þórolfi Váru tveir hǫfðingjar skotskir Eftir þat gengu saman fylkingar Ok var þar brátt orrusta mikil Þórolfr lét bera fram merki sitt fyrir fylkingunum fylgði sjálfr ok ǽtlaði þar fram at svá at hann kǿmi í opna skjǫldu konungi Fóru konungmerkit þá svá hart með skóginum at fáir hans menn váru fyrri En er þá varði minnst hlaupa þeir Aðils jarl ok hans menn fram ór skóginum Þeir lǫgðu þegar mǫrgum kesjum senn á Þórolf ok fell hann dauðr til jarðar En Þorfinnr strangi hopaði aftr með merkit þar til er liðit stóð þykkvast En Aðils ok sótti at þeim fátt Ok ǿptu skotar þá heróp er þeir hǫfðu felldan hǫfðingja þeira En er Egill heyrði ópit ok at merkit fór á hǽl þá þóttisk hann vita at Þórolfr mundi eigi fylgja sjálfr Síðan hljóp Egill þangat ok fram í millum fylkinganna Hann varð skjótt varr þeira tíðenda er orðin váru Þá eggjaði hann þá mjǫk til framgǫngu Var hann ok þá fremstr í brjósti fylkingarinnar Hann hafði þá sverð sitt at vega með ok sótti fram vel ok hjó til beggja handa ok felldi margan mann Þorfinnr bar þá vel merkit fram Gengu þeir þá ok allir vel fram Egill sótti þá fram til þess er þeir Aðils jarl mǿttusk ok fell þar Aðils jarl ok mart annarra manna En þá flýði þat er eftir var Egill drap hvern er hann náði Þurfti þá ok engi griða at biðja En jarlar þeir hinir skotsku stóðu þeir þá ok ekki lengi við ok flýðu þá með ǫllum ǫðrum En þeir Egill stefndi þar til er fyrir var fylking Óláfs konungs ok kómu þar í opna skjǫldu Ok gjǫrðu þeir þar mikit mannspell Riðlaðisk þá ok skjótt fylkingin ok losnaði ǫll Flýðu þá ok margir af Óláfs mǫnnum en víkingar ǿptu heróp En er Aðalsteinn konungr fann at losna tók fylking Óláfs konungs þá eggjaði hann mjǫk lið sitt Gengu þeir þá at fast Hvárirtveggju gerðisk þá allmikit mannfall Fell þar Óláfr konungr ok mestr hluti liðs hans Fekk Aðalsteinn konungr þar fagran sigr Eftir þat sneri konungr heim til borgarinnar ok tók þar náttstað En þeir Egill ráku flóttann ok fylgðu lengi drápu hvern mann er þeir náðu En er Egill hafði hent þá menn alla þá sneri hann aftr þar til er bardaginn hafði verit Hitti hann þá Þórolf bróður sinn ok þótti eftir hann allmikill skaði Hann tók upp líkit ok þó Bjoggu síðan um eftir siðvenjum Grófu þeir þar grǫf ok lǫgðu þar Þórolf í með vápnum sínum ǫllum ok herklǽðum Spennti Egill sinn gullhring á hvára hǫnd ok kvað vísu Gekk er óðisk jarls mann bana snarla þreklundaðr fell Þundar Þórolfr í gný stórum jǫrð grǿr en vit verðum Vínu nǽr em mínu helnauð er þat hylja harm ágǽtan barma Ok enn kvað hann Valkǫstum hlóð ek vestan vang fyrir merkistangir ótt var él þat er sóttum Aðils blám Naðri háði ungr við engla Óláfr þrimu staða helt þar er hrafnar sultu Hringr á vápna þingi Egill fór til fundar við Aðalstein konung er hann sat yfir drykkju En er konungr Egil mǽlti hann at rýma skyldi hinn ǿðra bekk fyrir honum Egill skyldi sitja gagnvert konungi Hann settisk niðr ok skaut skildinum undir fǿtr sér Hann hafði hjálm á hǫfði ok lagði sverð um kné sér ok dró stundum til miðs en stundum skelldi hann aftr í umgjǫrðina Hann sat uppréttr ok var gneypr mjǫk Egill var maðr mikilleitr ok ennimikill brúnmikill ok nefit eigi langt heldr digrt en granstǿðit mikit ok lǫng hakan ok breið hálsdigr Var hann ok allherðmikill harðligr ok grimmligr þá er hann var reiðr Hann var vel í vexti mikill ok sterkr ok ulfgrár á hár En er hann sat sem áðr var frá sagt þá hleypti hann brúnunum jafnan ofan á nef sér en lotum upp í hársrǿtrnar Hann var svarteygðr ok skolbrúnn Ekki vildi hann drekka þótt honum vǽri boðit Aðalsteinn konungr sat í hásǽti sínu Hann lagði ok sverð um kné sér en er þeir sátu svá um stund dró konungr sverðit ór slíðrunum Hann dró gullhring af hendi sér bǽði mikinn ok góðan ok dró á blóðrefilinn Hann stóð upp ok gekk á mitt golf ok rétti til Egils Hann stóð upp ok brá sverði sínu ok gekk á golfit ok rétti sverðit í bug hringsins ok dró at sér ok gekk til rúms síns ok lét hringinn á hǫnd sér Fór þá brún hans í lag Þá gaf konungr honum annan hring Egill lagði þá vápn sín ok tók við horni ok kneyfði af ok kvað vísu Hvarmtangar lǽtr hanga hrumvirgils mér brynju Hǫðr á hauki troðnum heiðis unga meiði rytmeiðis kná ek reiða ráðir gunnvala bróðir gelgju seil á gálga geirveðrs lofi meira Þaðan af drakk hann at sínum hlut ok mǽlti við aðra menn Eftir þat lét konungr bera inn kistur tvǽr ok báru tveir menn hvára ok váru fullar af silfri Konungr mǽlti Kistur þessar skalt u fǿra fǫður þínum Ok sendi ek honum þat í sonargjǫld En þú skalt taka með mér lǫnd eðr lausan eyri sǿmd ok virðing sem þú vill sjálfr kjósa þat Egill tók við fénu ok þakkaði konungi gjafar ok vingan Hann tók þá at gleðjask ok kvað vísu Knáttu hvarms af harmi hnúpgnípur mér drúpa fann ek þann er ennis ósléttar þǽr rétti gramr hefir gerðihǫmrum grundar upp of hrundnar er mér ýgr af augum ársíma mér grímur Þá váru grǿddir þeir menn er lífs varð auðit Egill var hinn nǽsta vetr með konungi eftir fall Þórolfs bróður síns ok hafði hann miklar virðingar af konungi Var þá lið þat allt með Agli er áðr hǫfðu með þeim báðum verit ok ór orrustu hǫfðu komisk Þá orti Egill drápu um Aðalstein konung ok er þetta stefit í liggr hǽst und hraustum hreinbraut Aðalsteini Þá gaf konungr honum at bragarlaunum gullhringa tvá ok stóð hvárr mǫrk ok skikkju góða En er Egill hafði þar verit um vetrinn þá lýsti hann því fyrir konungi at hann vill fara til Nóregs ok vita hvat títt vǽri um hag Ásgerðar konu þeirar er Þórolfr bróðir hans hafði átt Þar standa saman mikil ok góð ok á ek því fyrir at sjá Konungr sagði at hann mundi vera at hans forráði at fara í brott heðan en þat þǿtti mér bezt at þú tǽkir hér staðfestu ok slíka kosti sem þú vill sjálfr Egill þakkaði konungi vel þann sóma en mǽlti Ek mun fara fyrst minna nauðsynja en þó mun ek vitja þessa heita yðarra Konungr bað hann svá gera at ráðask til hans Deila þeira Berg-Ǫnundar ok Egils býsk Egill með lið sitt til brautfarar en mart var eftir með konungi Egill þá langskip af konungi ok hafði þar á 100 manna eftir þat var hann búinn til ferðar þá helt hann til hafs Ok skildusk þeir konungr með vináttu mikilli Fórsk þeim vel ok kómu af hafi við Nóreg ok fór inn í Fjǫrðu ok spurðu at Þórir hersir var andaðr en Arinbjǫrn hafði við arfi tekit Ok var hann lendr maðr konungs Egill fór til Arinbjarnar Ok bauð hann honum með sér at vera ok þat þiggr hann ok lét setja upp skip sitt ok vista menn sína Egill var með Arinbirni um vetrinn með tolfta mann Berg-Ǫnundr sonr Þorgeirs hafði fengit Gunnhildar dóttur Bjarnar hǫlds Hón kom til bús með honum á Aski En Ásgerðr systir hennar var með Arinbirni er átt hafði Þórolfr Þau áttu dóttir er Þórdís hét Egill sagði Ásgerði fall Þórolfs ok býðr henni sína umsjá Hón varð hrygg mjǫk við þá sǫgu En er á leið haustit gerðisk Egill ókátr ok þǫgull ok drakk eftir hríð en sat oft ok drap niðr hǫfðinu í feld sinn Þá gekk Arinbjǫrn til hans ok spurði hví hann vǽri svá ókátr en þótt u hafir misst bróður þíns þá er þér karlmannligt at bera sik vel ok skal maðr eftir mann lifa eðr hvat kveðr þú Lát mik heyra Egill sagði at hann hafði þetta fyrir skemmstu kveðit Ókynni vensk ennis ungr þorði k vel forðum hauka klifs at heyra Hlín þvergnípur mínar verð ek í feld at foldar faldr kemr í hug skáld Bergóneris brúna brátt undstáli hvátat Arinbjǫrn spurði hver kona var er hann orti mansǫng um hér hefir þú fólgit nafn hennar í vísunni Þá kvað Egill vísu Sefskuldar fel ek sjaldan sorg at vita borgar í viðerni Narfa aurmýils drafnar þvíat geirróta gerðar gnýþings bragar fingrum hroks þvíat rǽsis verkum reifendr munu þreifa Hér mun vera sem mǽlt er at segjanda er hvar sínum vin Ok mun ek segja þat at þar er Ásgerðr frǽndkona þín ok vil ek þar til hafa fullting þitt at ek nǽða þeim kosti Arinbjǫrn sagði at honum þótti þat valfundit ok skal ek þér til leggja mín orð bar Egill þetta upp fyrir Ásgerði en hón skaut til fǫður síns Eftir þat fóru þeir á fund Bjarnar en hann tók því vel En Arinbjǫrn fýsti þessa mjǫk Lauk svá at Egill fastnaði Ásgerði ok skyldi boð þetta vera með Arinbirni En er at þeiri stefnu kom þá var veizla góð er Egill kvángaðisk Var hann þá allkátr Egill bjó um várit skip sitt til Íslands Réð Arinbjǫrn honum þat at staðfestask eigi í Nóregi meðan ríki Gunnhildar er svá mikit þvíat henni er allþungt til þín ok hefir þat allmjǫk um spillt er þit Eyvindr funduzk fyrir Jótlands síðu En er Egill var búinn ok byri gaf þá siglir hann í haf ok greiddisk vel ferð hans ok kemr til Íslands ok heldr til Borgar til fǫður síns Hann hafði þá útan verit tolf vetr Var Egill at Borg um vetrinn með 20. mann Varð Skalla-Grímr þá allfeginn Agli En þó þótti honum allmikit at um Þórolf son sinn Egill hafði mikit en ekki er þess getit at hann skifti því silfri við fǫður sinn er Aðalsteinn konungr sendi honum Þann vetr fekk Þorfinnr strangi Sǽunnar dóttur Skalla-Gríms Eftir um várit fekk hann þeim bústað at Langá Dóttir þeira Þorfinns ok Sǽunnar var Þórdís er átti Argeirr í Hólmi Þeira sonr var Bjǫrn hitdǿlakappi Egill var þá út hér nǫkkura vetr Hann tók þá til bús með fǫður sínum Grímr var þá hrummr af elli Tók þá heraðit at byggjask Hrómundr bróðir Gríms hins háleyska byggði Þverár ok félagar hans Hann var faðir Gunnlaugs faðir Þuríðar dyllu móðir Illuga svarta Egill hafði þá verit nǫkkura vetr at Borg með feðr sínum Þá var þat sagt frá hverju sinni at skip kom af hafi frá Nóregi ok þat tíðenda at Bjǫrn hǫldr var dauðr Þat fylgði ok þeiri sǫgn at þat allt er Bjǫrn hafði átt at þat hafði Berg-Ǫnundr allt upp tekit ok hafði heim til sín allt lausafé en jarðir hafði hann byggðar ok skildar sér allar landsnytjar ok kastar sinni eign á En er Egill heyrði þetta sagt þá spurði Egill hvárt Berg-Ǫnundr mundi sínum ráðum fram fara eðr hefði hann traust sér meiri manna Honum var sagt at Berg-Ǫnundr var kominn í vináttu við Eirík konung ok Gunnhildi Egill lét þá vera kyrt um haustit En er vára tók lét hann búa skip sitt til hafs ok fekk menn til Ásgerðr kona hans fór með honum en Þórdís Þórolfsdóttir var eftir Egill sigldi á haf ok er ekki getit um ferðir hans fyrr en hann kom til Nóregs Helt hann þegar á fund Arinbjarnar ok tók vel við honum ok bauð honum þar at vera ok þat þá Egill ok fóru þau þangat Egill kom brátt á rǿður við Arinbjǫrn um fjárreiður þǽr er hann þóttisk eiga þar í landi Arinbjǫrn svaraði Þat mál þykki mér eigi vǽnt Berg-Ǫnundr er maðr harðfengr ok ódǽll ranglátr ok fégjarn En hann hefir hald mikit af Eiríki konungi ok Gunnhildi en hann er óvin þinn hinn mesti Egill svaraði Konungr mun oss láta réttu af sér ok lǫgum með liðveizlu þinni Ráða þeir þat af at Egill skipar skip ok fóru þeir saman tuttugu menn suðr á Hǫrðaland ok koma fram á Aski Ganga þar til húss ok hitta Berg-Ǫnund heima Þá hefr Egill upp mál sitt ok krefr fjárskiftis af arfi Bjarnar sagði at dǿtr Bjarnar váru jafnkomnar til arfs eftir hann at lǫgum þótt Ásgerðr bezt borin en Gunnhildr kona þín Berg-Ǫnundr svaraði þegar geystr með ǫllu ok kveðr hann vera furðu djarfan mann þér sem hann er útlagi orðinn af konungi er þú ferr higat í land ok ǽtlar higat til ágangs við menn hans ok vini Mátt u þat ǽtla at ek hefi látit velta slíka svá sem þú ert ok af minni sǫkum en mér þykkja þessar vera ef þú tekr til arfs fyrir hendr konu þinnar þvíat þat er kunnigt alþýðu manna at hón er þýborin at móðerni Berg-Ǫnundr var málóði um hríð Egill at hann fekk ekki af Berg-Ǫnundi Þá stefndi hann honum til Gulaþingslaga Berg-Ǫnundr kvazk koma mundu til Gulaþingslaga Ok þat mynda ek vilja at eigi kemir þú heill þaðan Egill sagði at hann mundi koma en verðr um sem hversu málum várum verði skipat Fara þeir Egill í brott ok heim ok segir Arinbirni frá ferðum sínum ok svǫrum Berg-Ǫnundar Arinbjǫrn verðr reiðr mjǫk er hann kallaði fǫðursystur sína ambátt Ferr Arinbjǫrn á fund konungs ok berr upp mál þetta Konungr tók því ekki fljótt sagði at Arinbjǫrn hefði lengi dregit fram hlut Egils Hefir hann þín at notit er hann hefir verit hér í landi en mun ek mér eigi líka láta at þú látir hann ganga hér á hendr vinum mínum Arinbjǫrn sagði at hann mun láta Egil lǫgum Konungr var heldr styggr í rǿðunni Ferr Arinbjǫrn aftr ok sagði Agli at óvǽnt horfði líðr af vetrinn ok kemr þar er menn skulu sǿkja til þingsins Arinbjǫrn er mjǫk fjǫlmennr ok ferr Egill með honum Eiríkr konungr kom þar ok ok hafði allmikit fjǫlmenni Berg-Ǫnundr var í sveit með konungi En er dǿma skyldi um mál manna þá gengu hvárirtveggju þar til sem dómrinn var settr ok fluttu hvárirtveggju fram sannendi sín Berg-Ǫnundr var allstórorðr Þar er dómrinn var settr var sléttr vǫllr ok settar niðr heslistengr í vǫllinn í hring ok lǫgð um útan vébǫnd en í hringinum sátu dómendr tolf er dǿma skyldu um mál manna Arinbjǫrn réð fyrir hverir dómendr váru ór Firðafylki Sátu dómendr tolf ór Firðafylki ok ellifu ór Sognafylki ok tolf ór Hǫrðafylki Þórðr Brynjolfsson réð hverir ór Sogni váru ok váru þeir eins liðs ok Arinbjǫrn Þórðr hafði haft þangat langskip alskipat ok margar smá skútur ok marga vistabyrðinga Eiríkr konungr hafði sex langskip ok all vel skipuð Egill hóf svá mál sitt at hann bað dómendr dǿma sér lǫg Innti hann þá upp sannendi um tilkall sagði at kona hans Ásgerðr var óðalborin til arfs ok frá landnámsmǫnnum komin Krafði hann dómendr at dǿma Ásgerði hálfan arf Bjarnar land ok lausa aura En er hann hǽtti rǿðu sinni tók Berg-Ǫnundr til máls Gunnhildr kona mín er dóttir Bjarnar ok Álofar þeirar er hann fekk at lǫgum Er Gunnhildr réttr arfi Bjarnar Tók ek því upp allt þat er Bjǫrn átti at ek vissa þá eina dóttur Bjarnar aðra er ekki var arftǿk var móðir hennar hernumin ok síðan til frillu tekin ok flutt land af landi ok ekki at frǽnda ráði En þú Egill ǽtlar at fara hér sem annars staðar er þú ferr með ofkappi En þat mun þér eigi tjóa þvíat Eiríkr konungr hefir því heitit mér at ek skal lǫgum um þetta mál Mun ek fǿra fram sǫnnunarvitni fyrir konungi ok dómǫndum at Þóra móðir Ásgerðar var hernumin frá Þóri bróður sínum Fór hón af land brott með víkingum ok var útlagi af Nóregi Ok er þat furða Egill at þú ǽtlar at ónýta ǫll orð konungs þá er hann gerði þik útlaga vil ek þess beiða dómendr at þeir dǿmi arf til handa Gunnhildi en dǿmið Ásgerði ambátt þvíat hón var svá getin at faðir hennar ok móðir váru í útlegð er hón var getin Þá tók Arinbjǫrn til máls Vitni munum vér bera fram ok láta eiða fylgja at þat var skilit í sǽtt þeira Þóris ok Bjarnar Ok Ásgerðr var til arfs leidd eftir fǫður sinn Svá er yðr þat kunnigt konungr at þér gerðuð Bjǫrn ílendan ok ǫllu því máli skilat er áðr hafði í milli staðit Konungr svaraði ekki skjótt hans máli Þá kvað Egill vísu Þýborna kveðr þorna þornreið átti horna sýslir hann of sína síngrið Ǫnundr mína naðhristis á ek nistis norn til arfs of borna þigg þú Eiða konr eiða eiðsótt er þat greiða Arinbjǫrn lét þá bera fram vitni tolf manna ok hǫfðu þeir allir hjá verit sǽtt þeira Þóris ok Bjarnar ok buðu dómendum ok konungi at láta sverja þar eftir Dómendr vilja taka eiða en konungr kvezk þar hvárki mundu at gera at leggja þar á lof bann Gunnhildr mǽlti Hví lǽtr þú Egil þarna vefja mál ǫll fyrir þér enda myndir þú eigi í móti mǽla ef hann kallaði til konungdómsins í hendr þér En þótt u vilir enga órskurði veita til liðs Berg-Ǫnundi þá skal ek þat eigi gera Hvar er Álfr bróðir minn Far ðu til með sveit þína ok hleyp upp dóminum Þá fór hann ok menn hans ok skáru upp vébǫndin ok brutu upp vébǫndin ok hleyptu upp dóminum Þá gerðisk þyss mikill en menn váru allir vápnlausir Þá mǽlti Egill Hvárt Berg-Ǫnundr heyra mál mitt Heyri ek sagði hann Þá vil ek bjóða þér hólmgǫngu ok þat með at vér berimsk hér á þinginu Hafi okkarr þetta land ok lausa aura er sigr fǽr en þú verðr hvers manns níðingr ef þú þorir eigi Þá svaraði Eiríkr konungr Ef þú ert allfúss til at berjask þá munum vér þat veita þér Egill mǽlti Ekki vil ek við þik berjask eðr við ofrefli liðs en fyrir jafnmiklum mǫnnum þá mun ek eigi flýja ef mér skal þess unna Mun ek ok at því gera ǫngan mannamun Þá mǽlti Arinbjǫrn Fǫrum vér á brutt ekki munum um hér iðna at sinni þat at okkr vinni Síðan sneri hann á braut ok allt lið hans með honum Þá sneri Egill aftr ok sagði svá Því skírskota ek undir þik Arinbjǫrn ok þik Þórðr ok alla þá menn er megu orð mín heyra landa menn ok lǫgmenn ok alla alþýðu at ek banna jarðir þǽr allar er Bjǫrn hefir átt at byggja ok at vinna Banna ek þér Berg-Ǫnundr ok ǫðrum mǫnnum ǫllum innlendskum ok útlendskum tígnum ok ótígnum en hverjum manni er þat gerir legg ek við lǫgbrot landsréttar ok griðarof ok goðagrenni Þá gekk Egill á brutt með Arinbirni Fóru þeir til skipa sinna yfir leiti nǫkkut er ei skipin af þinginu En er Arinbjǫrn kom til skips síns mǽlti hann Þat er ǫllum mǫnnum kunnigt hver hér hafa orðit þinglok at vér hǫfum eigi nát lǫgum En konungr er reiðr svá mjǫk at mér er ván at várir menn sǽti afarkostum af honum ef hann Vil ek at hverr maðr fari til skipa sinna ok fari heim Þá mǽlti hann við Egil Gakk þú á skip þitt ok þitt fǫruneyti ok verðið í brottu ok verið yðr fyrir því at konungr mun eftir leita at fund yðarn beri saman Leitið þá á fund várn hvat sem í kann at gerask með yðr konungi Egill gerði sem hann mǽlti Gengu þeir á skútu 30 manna ok fóru sem ákafast Skipit var einkar skjótt Þá reru fjǫldi annarra skipa ór hǫfninni er Arinbjǫrn átti skútur ok róðrarferjur en langskip er Arinbjǫrn átti fór síðast þvíat þat var þyngst undir árum En skúta Egils gekk skjótt hjá fram Þá kvað Egill vísu Erfingi réð arfi arflyndr fyrir mér svarfa mǿti ek hans ok heitum hǫggvan þyrnifótar nǽrla er simla sorgar slík rán er ek gef honum vér deildum fjǫt foldar foldvǽringja goldit Eiríkr konungr heyrði ályktarorð Egils þau er hann mǽlti síðast á þinginu ok varð hann reiðr mjǫk En allir menn hǫfðu vápnlausir gengit á þinginu veitti konungr því eigi atgǫngu Hann bað menn sína alla ganga til skipa ok þeir gerðu sem hann mǽlti Þá skaut konungr á húsþingi ok sagði þá fyrirǽtlan sína Vér skulum láta fara tjǫld af skipum várum Vil ek fara á fund Arinbjarnar ok Egils Vil ek ok því lýsa fyrir yðr at ek vil Egil af lífi taka ef vér kómumsk í fǿri en hlífa ǫngum þeim er í móti vill standa Eftir þat gengu þeir út á skip ok bjoggjusk sem skjótast ok lǫgðu út skipunum ok reru þangat sem skip Arinbjarnar hǫfðu verit Þá lét konungr róa eftir norðr í sundin En er þeir kómu í Sognsǽ þeir lið Arinbjarnar Sneru þá langskipin inn til Sauðungssunds ok sneri þá konungr þangat Hann hitti þar skip Arinbjarnar ok lagði konungr þegar at ok kǫstuðusk orðum á Spurði konungr hvárt Egill vǽri þar á skipinu Arinbjǫrn svaraði Eigi er hann á mínu skipi Munu þér ok konungr brátt mega þat sjá Eru þeir einir hér innan borðs er þér munuð kenna en Egill mun ekki felask undir þiljum niðri þótt fund yðarn beri saman Konungr spurði hvat Arinbjǫrn vissi síðast til hans en hann sagði at Egill var við 30 manna á skútu ok fóru þeir leið sína út til Steinssunds Þeir konungr hǫfðu sét at mǫrg skip hǫfðu róit til Steinsunds Mǽlti konungr at þeir skyldi róa í in iðri sundin ok stefna svá móti þeim Agli Maðr er nefndr Ketill Hann var hirðmaðr Eiríks kóngs Hann sagði leið fyrir konungsskipinu en hann stýrði sjálfr Ketill var mikill maðr veksti ok fríðr sýnum ok náfrǽndi konungs ok var þat mál manna at þeir konungr vǽri líkir yfirlits Egill hafði flota látit skipi sínu ok fluttan til farminn áðr hann fór til þingsins en ferr Egill þar til er kaupskipit var ok gengu þeir á skipit upp en skútan flaut við stýristengr milli lands ok skipsins ok lágu þar árar í hǫmlu En um morguninn er ljóst var orðit varla verða þeir varir við er vǫrð heldu at skip stór reru at þeim En er Egill vissi þat þá stóð hann upp þegar hann brátt at ófriðr var at kominn Váru þar sex langskip ok stefndu at þeim Þá mǽlti Egill at þeir skyldu hlaupa allir í skútuna Hann vápnaðisk skjótt ok allir þeir Egill tók upp kistur tvǽr er Aðalsteinn konungr gaf honum Hann hafði þǽr jafnan með sér Þeir hljópu allir út á skútuna ok reru milli lands ok skips þess er nǽst fór landi En þat var skip Eiríks En með því at bráðum bar at En lítt var ljóst þá rendusk skipin hjá bǽði En er lyftingar bar saman þá þreif Egill upp eitt snerispjót ok sendi af hendi ok kom á þann miðjan er stýrði en þat var Ketill frǽndi konungs Fekk hann þegar bana Þá kallaði konungr ok bað þá róa eftir þeim Agli En er skipin reru at kaupskipinu þá hljópu konungsmenn upp á skipit ok drápu þá menn Egils er þar váru en sumir hljópu á land upp En sum skip konungs reru eftir þeim Agli en sumir rǽntu kaupskipit ok tóku allt þat er fémǽtt var en brendu kaupskipit En þeir sem eftir Agli reru sóttu sem ákafast ok reru tveir menn um ár ok máttu þó skiftask við um róðrinn En þeir Egill hǫfðu þunnskipat Váru þar áttján menn á skútu Dró þá saman mjǫk með þeim En fyrir innan leiruna var vaðilssund nǫkkut grunt ok í milli annarrar eyjar en útfall var á sjónum Þeir Egill hleyptu þá í it gryðra sundit en langskip konungs fluttu þar ekki ok skildi þar með þeim Sneri konungr þá suðr aftr ok varð þar þá ekki fleira til tíðenda Tíu menn fellu af sveitungum Egils Fór Egill þá undrum Hann fann Arinbjǫrn Þá kvað Egill vísu hefir þrumrǫgnir þegna þróttharðr en ek mik varða víti várrar sveitar vígelds tíu fellda þvíat svartlaksa Sýrar sendr úr minni hendi digrt fló beint meðal bjúgra bifþorn Ketils rifja Egill sagði Arinbirni frá viðskiftum þeira konungs Arinbjǫrn kvað ekki minna at ván en ekki mun þér féfátt meðan vit lifum báðir þvíat ek mun þér skip svá at þú megir fara út til Íslands Eftir þat fekk Arinbjǫrn honum skip gott ok lét ferma af því sem Egill vildi Búask þeir Egill þá enn til hafs ok hǫfðu 30 manna Skiljask þeir Arinbjǫrn þá enn með vináttu Þá kvað Egill vísu Svá skyldu goð gjalda gram reki bǫnd af hǫndum reiðr reginn ok Óðinn ráns míns fjár honum fjǫlkyngi lát tu fylgja Freyr ok Njǫrðr af jǫrðu leiðisk lofða stríði landáss þann er grandar Frá Haraldi Haraldr hárfagri setti sonu sína til ríkis í Nóregi Sótti hann Eirík yfirmann allra þeira ok ǽtlaði honum at vera yfirkonungr eftir sinn dag En er Haraldr konungr var 70 þá seldi hann ǫll landráð Eiríki syni sínum Í þann tíma átti Gunnhildr son ok jós Haraldr konungr hann vatni ok gaf sitt nafn ok þat með at hann skyldi taka konungsnafn eftir fǫður sinn ef honum endisk aldr til Konungr settisk þá í kyrrsǽti ok sat hann oft á Hǫrðalandi ok Rogalandi Ok var gǫrr haugr eftir hann við Haugasund En eftir andlát hans gerðisk deila mikil með sonum hans ok fóru þeira viðskifti sem segir í sǫgum Nóregskonunga Þat var allt á einu sumri ok þá er fór Eiríkr konungr af Hǫrðalandi með her sinn austr í Vík til bardaga við brǿðr sína ok áðr hǫfðu þeir Egill deilt á Gulaþingi Berg-Ǫnundr var heima at búi sínu þá er Eiríkr konungr fór í leiðangr þvíat honum þótti óvarligt at fara frá eignum sínum meðan Egill var í Nóregi Þá var ok með honum Haddr bróðir hans Fróði hét maðr frǽndi Eiríks konungs Hann var hinn gerviligsti maðr Hann setti hann eftir til trausts við Berg-Ǫnund Sat hann á Álreksstǫðum at búi konungs ok hafði sveit manna með sér Rǫgnvaldr hét sonr þeira Eiríks konungs ok Gunnhildar Hann var þá ellifu vetra ok hit vǽnsta mannsefni Hann var þá með Fróða er þetta var tíðenda en áðr Eiríkr konungr fór í leiðangr þá gerði hann Egil útlaga fyrir endilangan Nóreg drǽpan fyrir hverjum manni Arinbjǫrn fór í leiðangr með konungi En áðr þeir fǽri heiman þá lagði Egill skipi sínu til hafs ok lét í útver þar er komit var af þjóðleið En þar váru fiskimenn ok var þar gott at spyrja tíðenda Þá spurði Egill at konungr hafði gǫrt hann útlaga Þá kvað Egill vísu Lǫgbrigðir hefir lagða landálfr fyrir mér sjalfum blekkir brǽðir sǫkkva brag fǫng vegu langa Gunnhildi á ek gjalda greypt er hennar skap þenna ungr gat ek launat landrekr bili granda Veðr váru vindlítil um nǽtr en hafgola um daga Eitthvert kveld sigldu þeir Egill á haf en fiskimenn reru til lands er njósnir hǫfðu haldit Kunnu þeir at segja frá ferðum Egils at hann hafði út látit um daginn Fóru þeir ok sǫgðu Berg-Ǫnundi En er hann vissi þau tíðendi sendi hann frá sér menn alla er með honum váru Hann fór inn á Álreksstaði ok bauð til sín Fróða þvíat hann átti ǫl mikit heima Fróði fór við fimmta mann ok þá veizlu góða með Berg-Ǫnundi ok gleði mikla Var þar þá allóttalaust Rǫgnvaldr konungsson átti karfa einn ok reru sex menn á hvárt borð Hann var steindr allr fyrir ofan sjá Hann hafði með sér tolf menn þá er honum fylgðu jafnan Hann var þá í Herðslu með Skegg-Þóri fóstra sínum Ok var þar veizla góð Frá ferð Egils Egill sigldi á haf um nóttina sem sagt var En er mornaði ok sól sótti á himin þá fell veðrit í logn Lǫgðu þá í rétt ok létu reiða fyrir nǫkkur dǿgr En er hafgola kom á þá sagði Egill at hann vill at þeir sigli at landi En þótt ófriðligt vǽri báðu hásetar hann ráða Taka til segls ok sigldu inn til lands ok lǫgðu inn í Herðsluver fengu þar góða hǫfn ok tjǫlduðu yfir skipi sínu Þeir hǫfðu góðan eftirbát Gekk Egill þar á við þriðja mann ok reru inn til Herðslu Hann sendi menn upp í eyna ok spurðu tíðenda sendimenn koma aftr ok segja at Rǫgnvaldr konungsson var í bǿnum ok menn hans sátu þar við drykkju ek hitti á einn þeira ok var ǫlóðr Sagði hann svá at hann skyldi minnr drekka en Fróði þótt hann vǽri hjá Berg-Ǫnundi við fimmta mann Þá reri Egill aftr til skipsins bað menn upp standa skjótt ok taka klǽði sín ok vápn Þeir gjǫrðu svá Bað Egill þá kasta akkerum fyrir skipinu Váru eftir tolf menn at gǽta skips en Egill gekk á bát við áttjánda mann ok reru inn eftir sundum um morguninn Þeir stilla svá til at þeir kómu inn í Fenhring ok lǫgðu þar í einn leynivág Egill kvazk vildu einn ganga í eyna ok njósna um hvers ek verða víss en þér skuluð bíða mín hér Egill hafði vápn sín ǫll hjálm ok skjǫld sverð ok hǫggspjót mikit gekk hann upp á eyna ok fram með skógi einum Hann hafði

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close