On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
eilífu frostihulið af snjó þeimer eigi kann þiðnaHér skulu kveljask andir vándra mannaþá er þǽr
koma ór eldinumat þǽr missi aldrigi frosts eða brunaÞat fylgir ok þessuat sáer hann vill ǽ
misgerameðan ǫndin fylgir líkamanumskal eigi mega deyja frá slíkum kvǫlumNú þá er myrkrahǫf-
ðingjar
kómu saman í þessum staðer frá var sagtþá kveðr inn forni fjándi sér hljóðsok biðrat allar
sálur skyli ok láta af þeim aumliga ymer þǽr eru vanar at hafaOk síðan segir hannhvert ørendi náttúr-
an
hefir þangat haftOk eftir þat mǽlir hann sváHvat ǽtlið érfélagar mínirhvar stað man nema ofsi konungs
þessaer náttúran hefir frá sagtef hann fǽr tóm til at vinna slíkt á jarðríkisem hann hefir vilja tilEkki kvíði
ek þvíen heyrt hefi ekat hann ǽtli jafnvel at koma á hendr ossok herja heðan sálur þǽrer vér hǫfum
undir oss dregitVeit ek þó þater meirr bítr á mikat fǿðask man á jarðríki nokkurr maðr undarligarr
getinn ok undarligarr borinnen ek mega skiljaÞessi man brjóta þessa ina sterku borgok eyða várt
ríki með einu tréþví er of mikill tími man fylgjaOk því at þessi maðr man vera sterkum sterkariþá varir
mikat hann myni mikit herfang draga ór hǫndum ossEn þat er nú til at sinniat þérdauðans dróttnar
gefið gaumat eigi gangi þessi maðr yfir yðrRáðið honum banaráðat eigi sigri hann ossþótt einnhverr skyli
sá verðaVarla hafði andskotinn til lykða leitt sitt ørendiþá er proditio stendr upp ok andsvarar
Þat er vélinHarðla lítit starfsegir honat gera þater þú býðrEk á þat eitrer svá sterkt erat engi hlutr fǽr
haldit því nema hrosshófrÞat skal gefa Alexandroí víni at drekkaOk til þess gefr nú vel ok hógligaþví at
minn fóstrsoner Antipater heitireinn hǫfðingi í her Alexandrisá er þat skaplyndi hefirer mér líkarkann láta fagrt
þó at hann hyggi fláttǽtlar á fund hansþví at Alexanderhefir stefnt honum til sín í Babylonok vill enn hafa hann
í herferðum með sérEn honum leiðizk sá starfiþví at hann tekr at eldaskSjá inn sami man fúss ok
feginn taka við ørendi mínuOk ef svá ersem mér þykkirat af þeim gyðjumer nóttin hefir getit
finnzk engi mér máttgariþá skal ek fara upp til jarðríkis ok hafa þann hóflausa mann í helju með
eitri mínuok umstilli fóstrsonar mínsSvá mǽlti hon en allr þingheimrinn þakkar henni ok lofar
hennar fyrirhyggjuer hon hefir við búizk at sigra þann með drykker áðr varð aldrigi sigraðr í barda-
ga
Ok nú tekr vélin sér fjaðrham ok flýgrSvá er sagtat hon kemr upp í SikileyjuOk hvar sem
hon flýgrþá drýpr eitr af vǽngjum hennarEigi nemr hon staðarfyrr en hon finnr lǽrisvein sinn
AntipatrumOk síðan er hann hefir tekit við hennar ørendiok hon hefir gefit ráð tilhversu með skal fara
svá at framgengt megi verðaþá ferr hon heim ofan til helvítisNú er at segja frá Alexandroat hann
fǽr andviðri stórer hann kemr í úthafitsvá at hann verðr aftr at snúa skipastóli sínumOk nú ǽtlar
hann til Babylonarok skipa þar ríki sínuEn síðan ǽtlar hann at herja vestr í Africamok leggja svá undir sik
vestrhalfu heimsinsOk eftir þat ǽtlar hann norðr hingat í Europamok svá fremi norðr yfir Mundíu
fjall
er hann hefir áðr kennt Rúmverjum at þjóna GrikkjumOk þat hefir hann í hug sér at venda eigi fyrr heim til Grikklands
en hann sé einvaldskonungr yfir ǫllum heiminumNú sendir hann orð greifumer yfir Sýrlandi eruat þeir skyli
láta fella merkr til skipagerðarOk þeir gerasem konungr býðr
Nú er þar komiter meistariGalteruser versat hefir sǫgu þessavill enn nokkut rǿða um tiltekjur Alexandri
ok segir sváHvar ǽtlar ágirni þíninn mikli Alexanderstaðar at nemaHon man aldrigi sǫdd
koma ór eldinumat þǽr missi aldrigi frosts eða brunaÞat fylgir ok þessuat sáer hann vill ǽ
misgerameðan ǫndin fylgir líkamanumskal eigi mega deyja frá slíkum kvǫlumNú þá er myrkrahǫf
ðingjar
kómu saman í þessum staðer frá var sagtþá kveðr inn forni fjándi sér hljóðsok biðrat allar
sálur skyli ok láta af þeim aumliga ymer þǽr eru vanar at hafaOk síðan segir hannhvert ørendi náttúr
an
hefir þangat haftOk eftir þat mǽlir hann sváHvat ǽtlið érfélagar mínirhvar stað man nema ofsi konungs
þessaer náttúran hefir frá sagtef hann fǽr tóm til at vinna slíkt á jarðríkisem hann hefir vilja tilEkki kvíði
ek þvíen heyrt hefi ekat hann ǽtli jafnvel at koma á hendr ossok herja heðan sálur þǽrer vér hǫfum
undir oss dregitVeit ek þó þater meirr bítr á mikat fǿðask man á jarðríki nokkurr maðr undarligarr
getinn ok undarligarr borinnen ek mega skiljaÞessi man brjóta þessa ina sterku borgok eyða várt
ríki með einu tréþví er of mikill tími man fylgjaOk því at þessi maðr man vera sterkum sterkariþá varir
mikat hann myni mikit herfang draga ór hǫndum ossEn þat er nú til at sinniat þérdauðans dróttnar
gefið gaumat eigi gangi þessi maðr yfir yðrRáðið honum banaráðat eigi sigri hann ossþótt einnhverr skyli
sá verðaVarla hafði andskotinn til lykða leitt sitt ørendiþá er proditio stendr upp ok andsvarar
Þat er vélinHarðla lítit starfsegir honat gera þater þú býðrEk á þat eitrer svá sterkt erat engi hlutr fǽr
haldit því nema hrosshófrÞat skal gefa Alexandroí víni at drekkaOk til þess gefr nú vel ok hógligaþví at
minn fóstrsoner Antipater heitireinn hǫfðingi í her Alexandrisá er þat skaplyndi hefirer mér líkarkann láta fagrt
þó at hann hyggi fláttǽtlar á fund hansþví at Alexanderhefir stefnt honum til sín í Babylonok vill enn hafa hann
í herferðum með sérEn honum leiðizk sá starfiþví at hann tekr at eldaskSjá inn sami man fúss ok
feginn taka við ørendi mínuOk ef svá ersem mér þykkirat af þeim gyðjumer nóttin hefir getit
finnzk engi mér máttgariþá skal ek fara upp til jarðríkis ok hafa þann hóflausa mann í helju með
eitri mínuok umstilli fóstrsonar mínsSvá mǽlti hon en allr þingheimrinn þakkar henni ok lofar
hennar fyrirhyggjuer hon hefir við búizk at sigra þann með drykker áðr varð aldrigi sigraðr í barda
ga
Ok nú tekr vélin sér fjaðrham ok flýgrSvá er sagtat hon kemr upp í SikileyjuOk hvar sem
hon flýgrþá drýpr eitr af vǽngjum hennarEigi nemr hon staðarfyrr en hon finnr lǽrisvein sinn
AntipatrumOk síðan er hann hefir tekit við hennar ørendiok hon hefir gefit ráð tilhversu með skal fara
svá at framgengt megi verðaþá ferr hon heim ofan til helvítisNú er at segja frá Alexandroat hann
fǽr andviðri stórer hann kemr í úthafitsvá at hann verðr aftr at snúa skipastóli sínumOk nú ǽtlar
hann til Babylonarok skipa þar ríki sínuEn síðan ǽtlar hann at herja vestr í Africamok leggja svá undir sik
vestrhalfu heimsinsOk eftir þat ǽtlar hann norðr hingat í Europamok svá fremi norðr yfir Mundíu
fjall
er hann hefir áðr kennt Rúmverjum at þjóna GrikkjumOk þat hefir hann í hug sér at venda eigi fyrr heim til Grikklands
en hann sé einvaldskonungr yfir ǫllum heiminumNú sendir hann orð greifumer yfir Sýrlandi eruat þeir skyli
láta fella merkr til skipagerðarOk þeir gerasem konungr býðr
Nú er þar komiter meistariGalteruser versat hefir sǫgu þessavill enn nokkut rǿða um tiltekjur Alexandri
ok segir sváHvar ǽtlar ágirni þíninn mikli Alexanderstaðar at nemaHon man aldrigi sǫdd