On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
verðireða vaxir eigi viðþótt þú verðir efriSlíkt sama rǿðir Ptolemaeusok aðrir hǫfðingjar
Ok biðja þráttat konungr skyli þekkjask þeirra ráðAlexanderkonungr kann sínum mǫnnum mikla þǫkk fyrirer hann finnr
með þeim slíkan góðvilja til sínok andsvarar svá þeirra rǿðuMjǫk em eksegir hannskuldbun-
dinn
við yðrEigi fyrir þessa sǫk at einser þér birtið mér í dag svá mjǫk yðra ástat þér
vilið meira virða mitt líf en yðartheldr ok fyrir þvíat þér hafið allan lófa við lagt
at efla mik frá upphafi míns ríkis ok hér tilEn eigi sýnizk mér á þessa leið þater þér hafið
rǿttþví at eigi vil ek fyrir lið leggja þater ek hefi upp hafitat auka mitt ríkiHirði
ek eigi um langlífiUndir því þykki mérat frǽgðin fari eigi í mold með mérÓþrifnir menn ok þrǫng-
brjóstaðir
láta sér undir øngu jafnmikit þykkjasem at lifa lengien mér þykkir meira vert at
vera yfirkonungr heimsinsok hafa sigr sem oftasten bíða elli ok ørvasa aldrOk ef ek tel allar gjafar þǽr
er hamingjan hefir mér gefitok þau frǽgðarverker vér hǫfum unnitþá má ek víst svá virðaat ek
hafa lengi lifatVér hǫfum sigrat Asiam ok erum nú náliga komnir til heimsendaGjarna
vilda ekat guðin reiddisk mér eigiþótt ek mǽla þater mér býr í skapiHeimr þessi er alls
of þrǫngrok of lítill einum lávarðiOk þat er upp at kveðaer ek hefi ráðit fyrir mérat í annan heim-
inn
skal herjaþá er ek hefi þenna undir mik lagt allanOk langar mik tilat vér megim sjá náttúru
þess heimsinsEn þó at þér vilið eigi fylgja mérþá man ek ýrna fá aðraer fúsir munu
berjask undir mínum merkjumLiðskortr man mér aldrigi verðahvar sem ek vil herjat hafaOk ef ham-
ingjan
villþá þykki mér velat ek enda minn aldr með ágǽti í slíku starfiSvá mǽlir hannOk síðan
biðr hann sína mennþá er honum fylgjaskunda til herskipannaer þá lágu búinEn allir svara sem eins mun-
ni
at honum vili fylgjahvert er hann villOk því nǽst er blásit til brottlǫgu
Alexander konungr heldr nú skipastóli sínum í úthafit sjalftEn í annan stað er frá því at segjaat nát-
túran
minnizk á þater henni þykkir Alexanderhafa svívirt sik ok heiminnþá er hann létat hann vǽri of þrǫngr
ok of lítill einum herra yfir at veraOk því er hann ǽtlaði at rannsaka þá hlutier hon vill leynda vera
látaok því at henni liggr í miklu rúmiþessi vanvirðinger Alexanderhefir gǫrt til hennarþá gefr hon upp
alla þá skepnuer hon hafði áðr til tekit at semjaok leggr leið sína til helvítisok hylr sik
með skýi nokkuruHvar sem hon ferrþá ríss ǫll skepnan upp í móti henniok lýtr sem sinni móður
Jǫrðinloftitok lǫgrinn vegsama hanasem verðugt erok biðjaat hon skyli fjǫlgask láta ok vel frǽ-
vask
alla þá hlutier hon hefir hverju þeirra á hendi folgitÞar í mót mǽlir hon til þeirra blíðligaok biðrat
ǫll skepnan skyli vandliga varðveita þat lǫgmálsem hon hefir hverri þeirra settSegir hon ok þeim
er eftir spyrjahvert hon ǽtlar at faraok fyrir hverja sǫkEn þat er at steypa ofsa konungs þessaer skelfir
skepnuna jafnvel sǽinn sem jǫrðinaOk nú býðr honat jǫrðin skyli opnask í einhverjum staðOk þar
gengr hon niðr eftir þeim stíger liggr til myrkraheraðsÚti fyrir helvítisdurum ok útan undir
borgarveggjunum byggja þǽr drósirer yfrit vald hafa hér á jarðríkiþó at þǽr sé þar óðal-
bornar
Ein af þeim er avaritiaÞat er ágirnimóðir annarra lastaSú er hennar iðnat hon felr
fengit féþar er síðst megi finnaskHana þyrstir ok því meirr til gulls ok annarra auðǿfasem
Ok biðja þráttat konungr skyli þekkjask þeirra ráðAlexanderkonungr kann sínum mǫnnum mikla þǫkk fyrirer hann finnr
með þeim slíkan góðvilja til sínok andsvarar svá þeirra rǿðuMjǫk em eksegir hannskuldbun
dinn
við yðrEigi fyrir þessa sǫk at einser þér birtið mér í dag svá mjǫk yðra ástat þér
vilið meira virða mitt líf en yðartheldr ok fyrir þvíat þér hafið allan lófa við lagt
at efla mik frá upphafi míns ríkis ok hér tilEn eigi sýnizk mér á þessa leið þater þér hafið
rǿttþví at eigi vil ek fyrir lið leggja þater ek hefi upp hafitat auka mitt ríkiHirði
ek eigi um langlífiUndir því þykki mérat frǽgðin fari eigi í mold með mérÓþrifnir menn ok þrǫng
brjóstaðir
láta sér undir øngu jafnmikit þykkjasem at lifa lengien mér þykkir meira vert at
vera yfirkonungr heimsinsok hafa sigr sem oftasten bíða elli ok ørvasa aldrOk ef ek tel allar gjafar þǽr
er hamingjan hefir mér gefitok þau frǽgðarverker vér hǫfum unnitþá má ek víst svá virðaat ek
hafa lengi lifatVér hǫfum sigrat Asiam ok erum nú náliga komnir til heimsendaGjarna
vilda ekat guðin reiddisk mér eigiþótt ek mǽla þater mér býr í skapiHeimr þessi er alls
of þrǫngrok of lítill einum lávarðiOk þat er upp at kveðaer ek hefi ráðit fyrir mérat í annan heim
inn
skal herjaþá er ek hefi þenna undir mik lagt allanOk langar mik tilat vér megim sjá náttúru
þess heimsinsEn þó at þér vilið eigi fylgja mérþá man ek ýrna fá aðraer fúsir munu
berjask undir mínum merkjumLiðskortr man mér aldrigi verðahvar sem ek vil herjat hafaOk ef ham
ingjan
villþá þykki mér velat ek enda minn aldr með ágǽti í slíku starfiSvá mǽlir hannOk síðan
biðr hann sína mennþá er honum fylgjaskunda til herskipannaer þá lágu búinEn allir svara sem eins mun
ni
at honum vili fylgjahvert er hann villOk því nǽst er blásit til brottlǫgu
Alexander konungr heldr nú skipastóli sínum í úthafit sjalftEn í annan stað er frá því at segjaat nát
túran
minnizk á þater henni þykkir Alexanderhafa svívirt sik ok heiminnþá er hann létat hann vǽri of þrǫngr
ok of lítill einum herra yfir at veraOk því er hann ǽtlaði at rannsaka þá hlutier hon vill leynda vera
látaok því at henni liggr í miklu rúmiþessi vanvirðinger Alexanderhefir gǫrt til hennarþá gefr hon upp
alla þá skepnuer hon hafði áðr til tekit at semjaok leggr leið sína til helvítisok hylr sik
með skýi nokkuruHvar sem hon ferrþá ríss ǫll skepnan upp í móti henniok lýtr sem sinni móður
Jǫrðinloftitok lǫgrinn vegsama hanasem verðugt erok biðjaat hon skyli fjǫlgask láta ok vel frǽ
vask
alla þá hlutier hon hefir hverju þeirra á hendi folgitÞar í mót mǽlir hon til þeirra blíðligaok biðrat
ǫll skepnan skyli vandliga varðveita þat lǫgmálsem hon hefir hverri þeirra settSegir hon ok þeim
er eftir spyrjahvert hon ǽtlar at faraok fyrir hverja sǫkEn þat er at steypa ofsa konungs þessaer skelfir
skepnuna jafnvel sǽinn sem jǫrðinaOk nú býðr honat jǫrðin skyli opnask í einhverjum staðOk þar
gengr hon niðr eftir þeim stíger liggr til myrkraheraðsÚti fyrir helvítisdurum ok útan undir
borgarveggjunum byggja þǽr drósirer yfrit vald hafa hér á jarðríkiþó at þǽr sé þar óðal
bornar
Ein af þeim er avaritiaÞat er ágirnimóðir annarra lastaSú er hennar iðnat hon felr
fengit féþar er síðst megi finnaskHana þyrstir ok því meirr til gulls ok annarra auðǿfasem