drekki á fyrir honumheldr hugsar hann því fastarahvernug hann myni fá komizk at Poro yfir ánaer millum
þeirra varSá var einn maðr í Grikkjaherer mjǫk var líkr Alexandroat vexti ok yfirlitumHann hét AttalusÞat ráð tekr konungr nú
at hann lǽtr þenna mann bera konungsskrúð alltok biðr hann sýna sik Indíamǫnnum fram við ánatil þess at Porus þyk-kisk
sjá þar Alexandrumkonungok honum megi þat líkligt þykkjasvá sem hann er búinnat hann myni nú lítt í brjótaskhver-nug
hann skyli komask yfir ánaSvá gerir Attalussem fyrir hann var lagtEn konungr ferr á braut frá herbúðunum með nok-kut
svá liðOk þá er hann var kominn ór augsýnsnýr hann aftr til árinnarok þó svá fjarri þvísem herbúðirnar váru
at Indi mǽtti eigi sjá ferð hansEn eigi varð honum þat torveltþví at hamingjan lét enn eigi sein at sér
at tǿja honumþví at nú leggr á svá mikinn mjǫrkvaat varla mátti sjá fram af tám sérOk því nǽst kemr hann
at ánni þarsem hann vissi ván tilat skip nokkur myndi fyrir veraSá mjǫrkvi mundi mǫrgum þykkja vera
gildr fartalmivístef ókunnigt vǽri fyrir þarer fara skyldiEkki þótti Alexandroþó sváþví at hann talði þetta
gǽfu sínaBiðr hann þegarat fram skyli setja skipinþví at hann var ekki skiphrǽddrþó at lítt mǽtti sjá leið-ina
fyrirHann lǽtr ok alla hesta þáer þeir hǫfðuleiða út á skipinOk þar komsk hann yfir um síðir með þetta liðTaka
þeir síðan at herklǽðask ok stíga því nǽst á hesta sína ok ríðasem þeir mega mest af takaOk nú léttir upp mjǫr-kvanum
Porus setr þegar augun yfir ánaþví at honum var forvitni áhvat Alexanderhafisk atOk þar sér hann enn þann
er hann ǽtlar AlexandrumveraOk nú er skammt at bíðaat einn af Indis kemr hlaupandi ok segir Poro þau tíðendiat þar
ferr Alexanderat honum með sitt liðOk þó at hann trúi þessu trauttþá fǽr hann þó eigi lengi dulzk viðþví at gylltir skildir
er sólin skein ásegja brátt tilhvar Grikkir faraþó at þeir ǽtti enn mjǫk langt til herbúða PoriOk nú tekr
Porus þat ráðat hann sendir í mót Alexandro4þúsundir riddaraok þar með 400bogmanna þeirraer fluttusk í vǫgnumok svá létu drífa
þykkt ǫrvar á Grikkiþegar er þeir kómusk viðrat varla mátti sjá fyrir heiðan himinRegn mikit hafði
komit ór mjǫrkva þeimer verit hafðiOk var jǫrðin blaut orðin mjǫkOk fyrir því bitu vagnahvélin djúpt
í jǫrðinaOk varð sein ferð þeirraer ókuHestarnir urðu ok heldr seinfǿrirsem ǽtla máNú lýstr saman
liðinuok skortir eigi óp ok eggjan með lúðragang í liði GrikkjaEn Indíamenn berja bumbur þar í mótKonungrinn
sjalfr ríðr enn fram eftir venju á óvini sínaGrikkir fylgja honum ok harðla velGerizk brátt mikit mannfall af
hvárumtveggjumOk svá fór þat skjótt í vǫxtat tvǽr af þeim þrim systrumer ørlǫgum stýrafá nú varla svá títt
spunnit ørlagsþráðsem ein slítrSá maðr gerizk fyrstr til at ríða í mót Alexandroer Yulcon hétHann hefir fíl at
reiðskjótaSvá lýkr þeirra skiftumat Alexanderleggr hann í gegnum með spjótiOk þat vinnr honum at fulluEftir þetta brýzk
Alexanderkonungr svá fast í gǫgnum fylkingar Poritil þess at hann mǽtti finna sjalfan hannat allt verðr frá at støkkva
þat er fyrir verðrOk síðan er hann sér Porumþar er hann sitr á fílinum þeim inum miklaer fyrr var getitok gnǽfar
yfir liðinu til at jafna sem einn hár turn yfir þeim borgarveggjumer um hann standaþá mǽlir hannHér hefi ek fyrir
fundit um síðir þá mannrauner undrask máhvílík erok mínum áhuga er hǿfiligþví at nú eigum vér at berjask
við halftrollok þó við ágǽta menn í ǫðru lagiSvá mǽlir hann ok snýzk síðan í vinstra fylkingararmþví at
þar sǿkir Porus at í ákafaÞessir af Grikkjum fylgja konunginum nú einna fastaster svá heitaAriston ok
PolydamasAriston drepr þann manner Rubricus hétPolydamas á vápnaskifti við þann af Indíamǫnnum
er Candaceus hétOk í því er Candaceus vill keyra spjót sitt á inum gerzkaþá ríðr at honum einarðst
af Grikkjum sáer Glaucus hétok veitir honum þater hann hafði ǫðrum ǽtlatLeggr í gegnum hannok hrindr honum
dauðum til jarðarÞessu nǽst eru Grikkir komnir fram í miðjar fylkingar PoriOk þá er hann sér þat