óvinr verit allar stundarOk þó mér hollari en þeirer ek hugða at vinir mínir vǽriþví at Alexanderhefir
líf gefit mínum ástmǫnnumOk með lífinu veitir hann þeim virðiligt yfirlǽtiEn þeirer ek trúða sem sjǫlfum
mérhafa svikit mikok launat svá þater ek hefi með lífinu gefit þeim mikit ríkiHǫrmuligt
er þat at segjaat þeir hafa drepit Dariumer sjalfa sik mundi veðsett hafa fyrir hans lífef þeir vǽri
dugandi drengirFyrir óvinum sínum fekk hann varðveittan sikEn við svikum vina sinna fekk hann eigi
sétNú bið ekat Alexanderlauni þeimer mik hafa svikitsem þeir hafa til þjónatok láti þá taka
þvílíka hefndsem þeim dugirer drepr fǫður sinnÍ slíkum málavexti skylda ek svá hans hefnaef ha-mingjan
hefði mér gefit hǽra hlutEn eigi man mik einn slíkt henda kunnaHeldr er þat sameigit
ǫllum þeimer mǫrgum skulu stjórnaEn því at ek á þenna málahlut at sinniþá dǿmi Alexanderkonungrnú réttliga
ok refsi svá þenna glǿper þrǽllinn hefir gǫrt í drápi síns lávarðarat eigi þykki minni nýjung í
refsinginnien í verkinu sjǫlfuGerir hann eigi á þá leiðman á draga fyrir honumþá bjǫrtu frǽgðer
hann hefir áðr fengitok fresti hann hefndunum eða láti minni verðaen makligt erBer
ok þat í frá mínum orðumat ek bið hann vera varan um sikok sjá vandliga við slíkum svikumsem ek
hefi fyrir orðitok gjalda varhuga við þeim háskaer skjótt kann at snúaen gǽta svámeðan hann
ríkirréttlǽtis ok nytsemðarat hann veri hvárttveggja með jafnaðiOk nú þá bið ek þess guðin him-inríkis
ok helvítisáðr en ek deyjaat allr heimr þjóni AlexandroOk sá inn mikli sé mestr í miklu ríkiÞar
með bið ekat hann fyrirmuni mér eigi þeirrar sǿmðarer eftir mik sé gǫrtsem byrjar konungligri
tígnSíðan er hann hafði svá mǽltréttir hann inum gerzka hǫnd sína hǿgriat hann beri Alexandro slíkt til jarteg-na
at Dariokonungi var hugatþater hann hafði rǿttOk eftir þat lǽtr hann lífitUm þessi tíðendi talar meistariGalterusí bók
sinniSǽlar vǽri sálurnarsegir hannef þǽr vissi fyrirhvat inn góði maðr tekr upp fyrir sína tilstundan
er hann ferr af heiminumeða hvat vándir menn eigu fyrir hǫndumEigi myndim vér þá gefa svá mikinn
gang ágirnieða lostasemiok seinna myndi þá margr svelga sinn fǫðurarfeða girnask ein-kum
á þat víner svá vǽri sterktat varla fengi tunnan halditEigi myndi Simonar erfingjar þá
svá fast brjótask til at fá með boðnu fé fala byskupsstólaOk minna gang hefði þá lastanna kveyka
þat er herra Nummusmeð inum hǽstum hǫfðingjum heilagrar kristniOk eigi myndu þeirer fyr aldrs sakir
megu bǫrn heitabreka svá snemma til byskupdómannaþó at þeir vǽri til góðs líkligir fyrir burða
sakirHeldr myndu þeir hins bíðaer setligr aldrok sǿmiligt siðferði með góðri kunnustu velði
þá til þeirrar tígnar útan verðleik eða fullting gǫfugra frǽndaEða myndi þat henda kunnaat kar-dinálar
velði tvá í senn til páfadómsins fyrir sakir ǫfundarok síns sundrþykkisVíst fyr øngan
munEigi réði mútan þá svá miklu með ranglátum dómandaOk eigi vǽri þá drepnir skammt í frá oss
sem vér hǫfum nýliga spurthelgir byskuparRóbertr í FlandrThomas í EnglandiOk gǫr engi grein
hvárt er vǽri lǽrðir menn eða leikmennAf þessum orðum má vel skiljahvern tíma meistari Galterushefir uppi veritEn
fyrir þá sǫk hendir margan þater óskapligt erat líkami mannsins verðr svikinn af tilfýsi stundligra
hluta meðan hann kostar at fá svipliga sǽlu þessar veraldarOk lokkar hann svá sálina til samþykkis
við sikat hon gleymir guði ok minnizk eigi þesseftir hvers líkneski hon er gǫreða hvert hon skal hverfa