On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
svá sjǫlfum sér hans vináttuheldr en drepa hannþó at fǿri gǽfisk áBessus dvelr nú til nǽtr óhǿfu
sínaþví at nóttin gerir margan djarfan at drýgjaþater hrǽzla með skammfylli bannar á daginn at gera
Ok þannug háttar hann þáat þegarer hann náir máli konungsinsþakkar hann honum þater hann hlýddi eigi á flǽrðsam-
ligar
fortǫlur Patronisok segir auðsýnt vera í hans tilsetninguat hann ǽtlaði kaupa sik í frið við Alexandrummeð
hǫfði DariiKallar ok eigi undarligtat útlagr maðr ok øreigi vinni flest allt til fjárinsat hann fáiDariuskonungr
tók líkliga þvíer Bessus mǽltiok vissi þó vístat þat var allt hollt ok heilter Patron hafði ráðit
honumEn þar var nú komitat hvárrtveggja var harðr kostrinnAt trúa eigi mǫnnum sínum sjalfseða vera
svikinn ok hǽtta lífi sínu þeim í hendrer týnt hǫfðu trúleikunum ǫllum
Svá segir meistariGalterusat þann dager þeir Bessus ok Nabarzanes réðu þat með sér at dvelja til eftir
farandi
nǽtr óhǿfu sínatók sólin seinna gangaen hon er vǫntil þess at lengr en
skemmr frestaðisk þat níðingsverker þó varð framkomaTunglit var ok tregt til at sýna sik
ok sjá þann glǿper þá mundi geraskEn þó varð sólin at setjasken tunglit at taka sína rás eftir
fyrirsettri skipanok boði þesser þau þjónaOk því kom nú nótt eftir þenna dagDariuskonungr liggr þá vakan-
di
í landtjaldi sínuOk hugsarhvert ráð hann skal takaEn þat hendir hann sem marganat ráðin þrotar
fyrir honumþví at ekki má feigum forðaÞar til finnask aldrigi ráðinÞó mǽltihann þessum orðum fyrir
munni sérÞú góði faðir allra guðannahvat ǽtlar þú síðast at sjá fyrir mér eftir þau mǫrgu vǫlk ok vand-
rǽði
er ek hefi þolat í ríki mínuEða skulu þar in efstu forlǫgin eftir faraHvat hefi ek svá illt
gǫrtat ek sjá makligr þess áfellisat vinir mínir vili mik feiganok ek skyla þeim eigi trúa megaer fyrir
mitt líf ǽtti sjalfa sik at veðsetjaok mínir þjónustumenn sé mér grimmari en opinberir
fjándmennEf ek hefi verit óverðugr þess mikla ríkiser ek hefi hafteða stjórnat illa mí-
num
undirmǫnnumhafi lǫgin eigi sínum rétt haldit fyrir mérok kalli lýðrinn mik hafa verit sér víking
en eigi réttan konungeða hafi Dariusþáer hann skyldi dǿma mál mannaborit fyrir borð hlut ins fátǿ-
ka
ok selt réttlǽtit í sínum dómum fyrir mútur ok mannamuneða nokkurr hafi látit sína fǫður-
leifð
ok orðit arfrǽningr af hans ágirnihafi fundizk með honum svik ok sannleikshatrvíst em ek þá
verðr at deyjaOk eigi bið ek þá guðin dvelja dauða minnHølzti langt líf hafa þau mér veitt
ef svá erMakligt erat þeir Bessus ok Nabarzanes verði þá mínir skaðamennok himnabúarnir láti
svá verða sadda sína reiði réttliga í svívirðligu drápi DariiEn ef ǫðruvís veit við ok hafa ek rétt-
lǽti
elskatsvá sem náttúra mannsins má bera fyrir sínum breyskleikgeri guðin þá svá velláti mik
eigi bíða svá hneisuligan dauðaat óþrifnir þrǽlar ok dáðlausir dróttinssvikar standi yfir mínum
hǫfuðsvǫrðumheldr komi mér fyrir nokkut mitt meinleysi ok grandlaus ǽfien þeir sé dauða
menn
er þess eru verðirEigi kann ek annars beiðaEn réttlátr maðr taki fyrir sitt réttlǽti mak-
lig
launOk vándr maðr fái fyrir sinn vándskap þater hann hefir til verkatNúhafi guðin fastráðit
með sérat minn endadagr skyli nálgaskfyrir hví skulu aðrir en ek sjalfr verða mér at aldr-
lagi
Eða fyrir hvat kom mér at hafa forðat fjǫrvi mínu við Grikkjaef menn mínir sjalfs
skulu leggja hendr á mikEða skal ek efask í at veita mér heldr sjalfr skaðaÞessi Hǫnd ok
sínaþví at nóttin gerir margan djarfan at drýgjaþater hrǽzla með skammfylli bannar á daginn at gera
Ok þannug háttar hann þáat þegarer hann náir máli konungsinsþakkar hann honum þater hann hlýddi eigi á flǽrðsam
ligar
fortǫlur Patronisok segir auðsýnt vera í hans tilsetninguat hann ǽtlaði kaupa sik í frið við Alexandrummeð
hǫfði DariiKallar ok eigi undarligtat útlagr maðr ok øreigi vinni flest allt til fjárinsat hann fáiDariuskonungr
tók líkliga þvíer Bessus mǽltiok vissi þó vístat þat var allt hollt ok heilter Patron hafði ráðit
honumEn þar var nú komitat hvárrtveggja var harðr kostrinnAt trúa eigi mǫnnum sínum sjalfseða vera
svikinn ok hǽtta lífi sínu þeim í hendrer týnt hǫfðu trúleikunum ǫllum
Svá segir meistariGalterusat þann dager þeir Bessus ok Nabarzanes réðu þat með sér at dvelja til eftir
farandi
nǽtr óhǿfu sínatók sólin seinna gangaen hon er vǫntil þess at lengr en
skemmr frestaðisk þat níðingsverker þó varð framkomaTunglit var ok tregt til at sýna sik
ok sjá þann glǿper þá mundi geraskEn þó varð sólin at setjasken tunglit at taka sína rás eftir
fyrirsettri skipanok boði þesser þau þjónaOk því kom nú nótt eftir þenna dagDariuskonungr liggr þá vakan
di
í landtjaldi sínuOk hugsarhvert ráð hann skal takaEn þat hendir hann sem marganat ráðin þrotar
fyrir honumþví at ekki má feigum forðaÞar til finnask aldrigi ráðinÞó mǽltihann þessum orðum fyrir
munni sérÞú góði faðir allra guðannahvat ǽtlar þú síðast at sjá fyrir mér eftir þau mǫrgu vǫlk ok vand
rǽði
er ek hefi þolat í ríki mínuEða skulu þar in efstu forlǫgin eftir faraHvat hefi ek svá illt
gǫrtat ek sjá makligr þess áfellisat vinir mínir vili mik feiganok ek skyla þeim eigi trúa megaer fyrir
mitt líf ǽtti sjalfa sik at veðsetjaok mínir þjónustumenn sé mér grimmari en opinberir
fjándmennEf ek hefi verit óverðugr þess mikla ríkiser ek hefi hafteða stjórnat illa mí
num
undirmǫnnumhafi lǫgin eigi sínum rétt haldit fyrir mérok kalli lýðrinn mik hafa verit sér víking
en eigi réttan konungeða hafi Dariusþáer hann skyldi dǿma mál mannaborit fyrir borð hlut ins fátǿ
ka
ok selt réttlǽtit í sínum dómum fyrir mútur ok mannamuneða nokkurr hafi látit sína fǫður
leifð
ok orðit arfrǽningr af hans ágirnihafi fundizk með honum svik ok sannleikshatrvíst em ek þá
verðr at deyjaOk eigi bið ek þá guðin dvelja dauða minnHølzti langt líf hafa þau mér veitt
ef svá erMakligt erat þeir Bessus ok Nabarzanes verði þá mínir skaðamennok himnabúarnir láti
svá verða sadda sína reiði réttliga í svívirðligu drápi DariiEn ef ǫðruvís veit við ok hafa ek rétt
lǽti
elskatsvá sem náttúra mannsins má bera fyrir sínum breyskleikgeri guðin þá svá velláti mik
eigi bíða svá hneisuligan dauðaat óþrifnir þrǽlar ok dáðlausir dróttinssvikar standi yfir mínum
hǫfuðsvǫrðumheldr komi mér fyrir nokkut mitt meinleysi ok grandlaus ǽfien þeir sé dauða
menn
er þess eru verðirEigi kann ek annars beiðaEn réttlátr maðr taki fyrir sitt réttlǽti mak
lig
launOk vándr maðr fái fyrir sinn vándskap þater hann hefir til verkatNúhafi guðin fastráðit
með sérat minn endadagr skyli nálgaskfyrir hví skulu aðrir en ek sjalfr verða mér at aldr
lagi
Eða fyrir hvat kom mér at hafa forðat fjǫrvi mínu við Grikkjaef menn mínir sjalfs
skulu leggja hendr á mikEða skal ek efask í at veita mér heldr sjalfr skaðaÞessi Hǫnd ok