af gulli ok gersemum þóttisk engis aflat hafaþegar er hann sá nokkurn hafa þat fengiter fágǽtara var
Purpurinn ok ǫnnur in dýrstu klǽði váru rifin í sundrþar er hverr rifsaði slíkter hann fekkEn gullkerin
þauer af hagleiknum váru miklu mǽtiligri en af malminumbrytjuðu boløxar í smán molaJafnvel
rupluðu Grikkir ok rǽntu skurðgoðin sjǫlfsvá at þau váru hrǽðilig eftirþví at með fegrð ok fé létu mǫrg
limunaSlíkt var endalykð þessar borgarer svá frǽg hafði verit fyrr meirr af sínum hǫfðingjum
ok einna mest af Xerxe konungier þaðan herjaði í norðrhalfu heimsinsHann hafði 10þúsundir skipa fyrir at ráða
Sjá inn sami sigldi sumum stǫðum á þurru landiOk hann veitti sjáinn í gǫgnum háva halsaAllar borgir
í Asia hǫfðu konungar fyrir at ráða þeirer eftir Alexandrumkómuþǽr er hann hafði undir sik lagt aðrar en þessa
borg PersepolimHennar merki má hvergi sjáSvá var hon vandliga niðr brotinnema nokkur ørmul
megi finnask í á þeirrier fellr hjáþar sem borgin hafði staðitok Araxes heitirþví at konungrinn lét þangat
bera hvern steiner staðit hafði í borgarveggjunumÞat helt til þesser Alexanderkonungr var svá miklu grimmari
þessum stað en hverjum annarraat borgarlýðrinn hafði hertekit af liði hans nokkurar 3þúsundir
Ok þá er hann átti skammt til borgarinnarvar þat lið sent í mót honum svá búitat sumir hǫfðu látit hǫnd eða
fótAf sumum váru skorin eyruneða varrarnarAugu váru stungin út á sumumSumir váru markaðir í enni
sem þjófar á ýmsa leiðAllir í þessu liði váru meiddir at nokkuruok þannugat hverr mátti lifa len-gi
við sína skǫmmÞá er þetta lið kom mót konunginumǽtlaðisk hann í fyrstu sjá skrímsl heldr en mennOk er konungrinn
varð varrat þessi inn vesli lýðr var af hans liðifelldi hann sjalfr tárok allr herrinn með honumok snerisk þá
skjótt sá sigrer áðr var fenginní sára sútSíðan styrkir hann þetta lið með fǫgrum fyrirheitumsegirat hann
skal gefa þeim allt þater þeir vilja kraft hafahvárt sem þat er heima í fóstrlandi þeirraeða annarsstaðar í
hans ríkiNú ferr þetta folk fyrst á brott ór herbúðum at gera ráð sitthvat af skal þiggja þvíer konungrinn hefir
boðitSumir vilja staðfestask í Asiaþar sem þeir váru nú staddirSumum sýnizk vǽnna at vitja heim
Grikklandsfóstrjarðar sinnarEuticion hét einn maðr í þessu liði er ok var ágǽtr af sinni snildSvá er sagtat
hann hafi talat á þá leið um þetta málHversu munum vér þora at sýna oss heima í váru landief vér skǫm-mumsk
at ganga út ór dýflizum þeimer vér byggðum fyrir skǫmmuþess ørendis at biðja sér hjalpar
Ok nenntum vér varla þat til at vinna at sýna várum félǫgumhvílík ferlíki vér erum orðnirOk því sýnizk mér svá
sem þess mundi hvern lysta at leyna sínum lýtum sem mest ok koma sér þarer hann vǽri ǫllum ókunn-astr
því at þar er hǿgast af at hyggja sinni farsǽldEn vesall maðr má þannug helzt gera sik sǽlan
Þeirer treysta hollustu félaga sinnasíðan er hamingjan hefir frá þeim skilizkvitu eigi gǫrlahversu
skamma stund hǫrmuð er eymð þeirraFáir einir fella tár fyrir þatEn þegar er tárin þornaþornar
ástin ok mildin meðEr þat ok ekki samfǿrt kvein ok kvíða vesals mannsok dramb ins sǽla með vár-kunnarleysi
En sá er sannr ok ágǽtr vinrer eigi leggr leiðendi á vin sinnþó at hann velti í mikla
vesǫldÞat er vanði mannsinsþess er hamingjan vill velat velja sér vini eftir hennar þokkaOk svá
mǽtti veraat hverr várr fyrirliti annanef eigi hefði jǫfn ógifta til handa fallit ǫllum af þessum
þrim þúsundumEða hvat ǽtlið þérsegir Euticionef vér viljum vitja heimkynna várrahversu húsfrey-jur
várar myni við oss takaþǽr er vér fyrirlétum nauðgar þáer vér hófum hernaðinnHó hó