ok borgarlýðnumMedates var bǽði frǽndi Dariikonungs ok námágrOk því bað hann móður hans miskunnar leita sér ok
sínum mǫnnumHann vissi þat ok gǫrlaat Alexandervirði hana svá mikilssem hon vǽri hans móðirSendimaðr
Medatis kemr fram ferðinni ok flytr ørendit svásem honum var boðitEn dróttningin talðisk lengi
undan at gera þater hon var beðinok svarar slíkuHversu byrjar hertekinni konu at biðja svá stórra
hlutaok gera mik miklameðan ek em engis valdandiEn þat er sannligtat þess sé synjater svá er beðit
at engi ván eða verðleikr stendr tilat fásk megiEr ok hǿgt at virða þá bǿn til ofdirfðar
þeimer biðrHǿfir mér heldr at hugleiðahver ek em núen minnask á þathvílík ek var fyrir stundu
Hrǽðumk ek ok þatsvá margs sem ek hefi áðr beðit konunginnat mildi hans myni mǿðask um síðir af fjǫl-beiðni
minniÁ þessa leið afsakar dróttning sikEn þó ritar hon til konungs ok biðrat hann skyli gefa grið
Medatier nú vill gjarna gerask hans maðref hann á kostOk þó at hann vili eigi líkna borgarlýðnumkallar hon sér
mikit veittef Medates náir griðum fyrir bǿn hennarHér má sjáhversu mikla mildi ok staðfesti
konungrinn hafði með sérEigi at eins gaf hann grið Medati fyrir bǿn dróttningarer hann hafði herteknaheldr
ǫllum borgarlýðnumok þar með hverjum sem einum allar eigur sínarok slíkan réttsem hann hafði
fyrr haftok því framarrat þeir skyldu honum ønga skatta gjaldaÞó at Dariuskonungr hefði fengit slíkt
vald á þessum lýðok byggði þar fyrir fjándmenn hans einirmundi móðir hans eigi þiggja þeim meiri
líkn af honumen hon þá nú af óvin sínum AlexandroEftir þetta skiftir konungr liði sínu í tvá staðiok setr Parme-nionem
hǫfðingja fyrir sumt liðit ok biðr hann fara þarsem landit er betra yfirfarareftir at lei-ta
hvar Dariuskonungr sé nú með þat liðer undan komsk með honum nǽstumer þeir bǫrðuskEn hann ferr sjalfr
at leita hans með einvalalið sitt þarsem landit er verst yfirfararok vegrinn liggr yfir stór
fjǫllok margar aðrar torfǿrurok ǽtlar svá at fara þarer mest verðr gagnleiðití Persida
þat lander svá heitirSvá er sagtat Alexanderhafi hvergi meiri þrautir þolat en í þessarri ferðOk
hamingjan hefir hér í heldra lagi sýnt honum þatat hon vill engum trygg vina veraÞat var víða
at herrinn varð at flytjask eftir gljúfrum eða djúpum dǫlumþar sem landsfolkit var á fjǫl-lum
yfir uppiok hleypti ofan stóru grjótiÍ sumum stǫðum var at flytjask í festum um þau bjǫrger hvergi
mátti fǿtr í festaHér týnir konungrinn miklu liðiOk oft verðr hann þar aftr at vendaer hann vildi fram
haldaEn þó lýkr hér sem annarsstaðarat hann bar sigr af ǫllum þeimer honum hǫfðu í móti risit
Nú kemr hann fram um síðir í Perside ok stefnir fyrst at þeirri borger Persepolis heitirer hǫfuðstaðr var alls
PersidisHann brennir ok brýtr hana alla til jarðarok lǽtr drepa hvert mannsbarnþat er byggt hafði borgina
Þessi borg hafði verit harðla frǽgþví at margir fornkonungar hǫfðu þar lǫngum setitok dregit saman
svá mikinn auðat í ǫllu Asia var hvergi jafnmikill saman kominn í einn staðEigi at eins hǫfðu
þeir þetta gǫrt til styrks eða nytsemðar ríki sínuheldr ok jafnvel til þessat hverr er sǽiskyldi
þat undrasker þeir máttu svá mikit gull eða silfr hafa saman dregitÞví meira fé fekk Alexanderkonungr ok í þessi
borgsem hon var miklu auðgari en hver sem einsú er hann hafði fyrr undir sik lagtSvá fekk
ágirnin hér mikinn framgang í liði Grikkjaat hon eggjar margan í hǫfuð sínum félaga þá
er hverr keppizk um at fá mesteinn af þvíer ǫllum var ǿritOk margr sáer hann hafði hlaðit sik