On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
sér þvert veðr at fara skipinu með miklum stormiHann kallar þá ok biðr félaga sína slá undan hǫfuðben-
dum
ok hlaða segli sem tíðasten hleypr sjalfr aftr til stýrisinsok leggr þat ór lagiSvá skal ǽtlaat
konungrinn hafi óttazkþá er hann sá ótalligan múg óvina sinna kominn í móti sérEftir þat er Alexanderkonungr hafði
sét yfir lið Serkjalǽtr hann kalla til sín ráðunauta sínaannathvárt fyrir þá sǫkat hann efazk nokkut í
hvat til ráðs skyli takaeða til þess enn heldrat hann reyndihversu stǫðugir þeir vǽriok leitar nú ráðs
undir þáSeint verðr til svaraþví at allir meta við ParmenionemOk þar kemrat hann svararÞat þǿtti mér
ráðsegir hannat vér veittim Serkjum áhlaupþegar er nátta tekrok komim þeim á óvartOk ef þeir hlaupa upp
ór svefni í náttmyrkriþá man annathvártþar sem margar tungur ok sundrleitir siðir ganga
í herinumat þeir munu þegar flýjaElla man auðvelt at drepa hvernþar sem staðinn verðrAt þriðja kosti
munu þeir upp gefaskEn ef vér berjumsk á daginnþá munu skelfa várt lið hrǽðiligar ásjánur Scytharum þeirra folka
eða Indíalandsmannaer hvergi skeðja hári sínueða mikill uppvǫxtr risa þeirraer til eru komnir af þeim stǫðum
er Bactra heitaÞat fylgir okekki megu fáir menn at gera svá mǫrgum þúsundumnema þeir fái komit á óvart
Nú hefir Dariusok valit sér til vígvallar rúma staði ok sléttaOk fyrir þá sǫk man eigi þrǫnglendit at sinni sem
fyrr gefa oss sigrFlestir allir Grikkir lofa þetta ráðOk einn hǫfðingisá er Polypercon heitireggjar þess mjǫk
at um nóttina skyli berjaskok segirat því at eins megu Grikkir sigraef svá er gǫrtAlexanderkonungr lítr við honum reiðuli-
ga
því at hann vill eigi nú ásaka Parmenionemþar sem hann hafði þat gǫrt litlu áðrþá er hann hafði þess fýst
at taka skyldi þǽr sǽttirer Dariushafði boðnarOk svarar sváÞetta er þjófasiðr ok laðrúnaer þér biðið
oss geraÞeirra ván er ǫll í svikum ok leyniligum prettumEkki skal vár frǽgð prettum þjónaOk at ekki sé þat
er á dragi vára sǿmðþá man eigi nú þurfa sigrinn at kenna þrǫngum vígvelliMan ok nú kostr at
berjask við sjalfan DariumEigi skal ok nóttin valda várum sigriat vér sýnim oss hrǽdda veraSkal af því víst á
daginn berjaskþví at sá sigrer vér ǽtlum at fáskal annathvárt engi verðaeða vera sómasamligr í alla
staðiBetr berr þeimer konungr skal heitaat hamingjan bresti fyrir sakir andstreymra ørlagaheldr en
hann skammisk þess sigrser hann fǽr á náttarþeli með þjófligum áhlaupumEigi vil ek því kaupa sigrinnat
þeirer eftir oss komafinni svá ritatat Alexanderkonungr hafi með prettum sigratok minnki svá slǿgðin mikla frǽgð
Ek hefi nú spurt okat þeir hafa sterka vǫrðu á sérSerkirnirOk liðit liggr allt undir vápnumOk megum vér
af því ekkiþótt vér vildimkoma þeim á óvartFarið af því heim til landtjalda yðarra ok hafið við
yðr sem beztTakið svefn ok hafið þat í hug yðrat sú hríðer á morgin skal verðaman undir oss leg-
gja
halfan heiminnOk síðan er konungr hafði svá mǽltþá ganga þeir til landtjalda sinnaDariuskonungr
gerir ok í annan stað ráð fyrir sínum mǫnnumOk þat bragð ǽtlar hann Grikkjumsem þeir mundu tekit hafaef Par
menio
hefði ráðitFyrir þá sǫk býðr hannat liðit skyli liggja vápnat um nóttinaok allir hestar
skyli standa sǫðlaðirStóra elda lǽtr hann ok gera hvervetna millum herbúðannaSvá þykkir nú til
at sjásem allar herbúðir Serkja logiGylltir hjalmar ok gulllagðir skildir keppask við himin-
tunglin
með birti sinniLoftit undrar mjǫker þat hefir fyrir fundit eigi minni ljósen þat hefir
áðr í sérok óttazk þatat jǫrðin myni þrǽta til at verða himinninnNóttin fagnar því mjǫker hon
líkisk deginumþví at hjalmr Dariikonungs lýsir henni sem sólin deginumSteinn var settr í ofanverðan
dum
ok hlaða segli sem tíðasten hleypr sjalfr aftr til stýrisinsok leggr þat ór lagiSvá skal ǽtlaat
konungrinn hafi óttazkþá er hann sá ótalligan múg óvina sinna kominn í móti sérEftir þat er Alexanderkonungr hafði
sét yfir lið Serkjalǽtr hann kalla til sín ráðunauta sínaannathvárt fyrir þá sǫkat hann efazk nokkut í
hvat til ráðs skyli takaeða til þess enn heldrat hann reyndihversu stǫðugir þeir vǽriok leitar nú ráðs
undir þáSeint verðr til svaraþví at allir meta við ParmenionemOk þar kemrat hann svararÞat þǿtti mér
ráðsegir hannat vér veittim Serkjum áhlaupþegar er nátta tekrok komim þeim á óvartOk ef þeir hlaupa upp
ór svefni í náttmyrkriþá man annathvártþar sem margar tungur ok sundrleitir siðir ganga
í herinumat þeir munu þegar flýjaElla man auðvelt at drepa hvernþar sem staðinn verðrAt þriðja kosti
munu þeir upp gefaskEn ef vér berjumsk á daginnþá munu skelfa várt lið hrǽðiligar ásjánur Scytharum þeirra folka
eða Indíalandsmannaer hvergi skeðja hári sínueða mikill uppvǫxtr risa þeirraer til eru komnir af þeim stǫðum
er Bactra heitaÞat fylgir okekki megu fáir menn at gera svá mǫrgum þúsundumnema þeir fái komit á óvart
Nú hefir Dariusok valit sér til vígvallar rúma staði ok sléttaOk fyrir þá sǫk man eigi þrǫnglendit at sinni sem
fyrr gefa oss sigrFlestir allir Grikkir lofa þetta ráðOk einn hǫfðingisá er Polypercon heitireggjar þess mjǫk
at um nóttina skyli berjaskok segirat því at eins megu Grikkir sigraef svá er gǫrtAlexanderkonungr lítr við honum reiðuli
ga
því at hann vill eigi nú ásaka Parmenionemþar sem hann hafði þat gǫrt litlu áðrþá er hann hafði þess fýst
at taka skyldi þǽr sǽttirer Dariushafði boðnarOk svarar sváÞetta er þjófasiðr ok laðrúnaer þér biðið
oss geraÞeirra ván er ǫll í svikum ok leyniligum prettumEkki skal vár frǽgð prettum þjónaOk at ekki sé þat
er á dragi vára sǿmðþá man eigi nú þurfa sigrinn at kenna þrǫngum vígvelliMan ok nú kostr at
berjask við sjalfan DariumEigi skal ok nóttin valda várum sigriat vér sýnim oss hrǽdda veraSkal af því víst á
daginn berjaskþví at sá sigrer vér ǽtlum at fáskal annathvárt engi verðaeða vera sómasamligr í alla
staðiBetr berr þeimer konungr skal heitaat hamingjan bresti fyrir sakir andstreymra ørlagaheldr en
hann skammisk þess sigrser hann fǽr á náttarþeli með þjófligum áhlaupumEigi vil ek því kaupa sigrinnat
þeirer eftir oss komafinni svá ritatat Alexanderkonungr hafi með prettum sigratok minnki svá slǿgðin mikla frǽgð
Ek hefi nú spurt okat þeir hafa sterka vǫrðu á sérSerkirnirOk liðit liggr allt undir vápnumOk megum vér
af því ekkiþótt vér vildimkoma þeim á óvartFarið af því heim til landtjalda yðarra ok hafið við
yðr sem beztTakið svefn ok hafið þat í hug yðrat sú hríðer á morgin skal verðaman undir oss leg
gja
halfan heiminnOk síðan er konungr hafði svá mǽltþá ganga þeir til landtjalda sinnaDariuskonungr
gerir ok í annan stað ráð fyrir sínum mǫnnumOk þat bragð ǽtlar hann Grikkjumsem þeir mundu tekit hafaef Par
menio
hefði ráðitFyrir þá sǫk býðr hannat liðit skyli liggja vápnat um nóttinaok allir hestar
skyli standa sǫðlaðirStóra elda lǽtr hann ok gera hvervetna millum herbúðannaSvá þykkir nú til
at sjásem allar herbúðir Serkja logiGylltir hjalmar ok gulllagðir skildir keppask við himin
tunglin
með birti sinniLoftit undrar mjǫker þat hefir fyrir fundit eigi minni ljósen þat hefir
áðr í sérok óttazk þatat jǫrðin myni þrǽta til at verða himinninnNóttin fagnar því mjǫker hon
líkisk deginumþví at hjalmr Dariikonungs lýsir henni sem sólin deginumSteinn var settr í ofanverðan