On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
er hann hefði beðitEn þat varat guð gǽfi honum lengra lífEn um Josiamer mǫrgum dýrligum verkum var frǽgr
var þat markathversu ágǽtliga hann helt páskatíðinaFyr útan Davið ok þessa tvá konunga váru engir þeir
er eigi vǽri nokkut sekir blóta eða annarra lagabrotaUpp frá konungum váru markaðir á steininum spá-
menn
ok sagtá hverri tíð eða undir hverjum konungi hverr þeirra hafði sínar spár fram sagðarÞeir 4gengu
þar fyrstIsaiasJeremiasEzechielok DanielSvá var skoritsem Isaias rétti fram fingr sinn ok
mǽlti sváSé hérnaMǽr man son getaOk þeir aðrir mǽlti nokkurum orðum hverr ór sinni spásǫgu um hegat-
burð
eða písl guðs sonarÞar eftir var skipat tolf inum minnum spámǫnnumok skrifat nafn eða nok-
kut
ór spásǫgu hvers þeirra þater allt kom í einn stað niðrÚtast á steininum var markat ríki Cyri
konungsok þater Gyðingar náðu heimfararleyfi ór inni miklu herleiðinguok hversu þeir endrný-
juðu
Salomons musteri með Zorobabel hertogaÞar eftir var saga Hesterok svá Tobieok þater Judith
drap Holofernem í herbúðum sínum sjalfsEn sǫgur þessar lukusk allar í ǽfi Esdrae ritaraUmfram
þau stórmerkier hér eru stuttliga bréfatok þann hagleiker á var þessu smíðivar allt verkit með
gulli búit þarer þat þótti betr beraSíðan er Alexanderkonungr hafði svá tíguliga gǫrt útferð dróttnin-
gar
sem hér er nú nokkut frá sagtbýðr hannat upp skyli taka herbúðir ok halda móti Dariosem harð-
ast
Ok nú sendir hann riddara þanner Menides heitirmeð nokkura sveit at vitahvar Dariusfǿri með
her sinnÞegar er Matheuser Dariuskonungr hafði sendan í móti Grikkjumverðr varr við njósnar
menn
Alexandriheimtir hann saman lið sitt ok skundar aftr til herbúða DariiNú því at Grikkir nálgask mjǫk
tekr Dariuskonungr at fylkja liði sínuá sléttum vǫllumat eigi gefi þrǫngr staðr honum ósigr sem fyrr
Hann ríðr sjalfr um fylkingarnar ok eggjar fast liðit með fǫgrum fortǫlumEn vápnar þater áðr
var illa búitAlexanderkonungr hefir nú valit sér herbúðastaðÞaðan mátti sjá vel landtjǫld SerkjaHann
fylkir ok liði sínu eftir þatNú gerizk skammt í millum fylkingannaMá nú sjá þar á lofti mǫrg merki
Ok eigi var langt at bíðaáðr en Grikkir ljósta upp herópi mikluSerkir þeyta þar ok í mót lúðra
sínaOk ǿpa svásem þeir megu mest at takaSvá varð mikit um heróp ok lúðragang þeirraat
náliga skalf ǫll jǫrðin afOk fabulosum est Atlas stakraði viðer einn er af þeimer upp halda heiminum
svá at hann fekk varla staðit undir byrði sinniOk þat hugði hannat því mundi sǽta þat it mikla hark ok óper
hann heyrðiat risarnir mundi berjask í annat sinn við JovemDvergmálinn varð ok harðla málugr við
heróp þettaOk svá þaut í dǫlum ǫllumer í nánd váruSvá váru Grikkir nú geystirat varla fekk Alexanderkonungr
stǫðvat þáat eigi sliti þeir fylkingarnar ok hljópi þegar á SerkiEn því at sólin skundaði nú
gang sínum í ǽginnat hon sǽi eigi svá mikil manndrápsem til horfðisk at verða mundiþá biðr Alexander
konungrat þeir skyli grafa díkiok setja þar í innan herbúðir sínarOk svá var nú gǫrtSíðan gengr
konungrinn upp á haug einnÞaðan mátti hann sjá yfir allar fylkingar SerkjaOk er hann sá hversu mikill
afli þeirra var fyrir múga sakir ok vápnabúnaðarok heyrði þar með hestagnegg ok háreysti
margra tungna sér ókunnigraþá ǽtla eksegir meistari Galterusef leyft er at trúa þvíat nokkurr
auðveldligr ótti hafi komit í þat it gǫfugliga brjóst ok risaligt hjarta konungsinsMeð slíkum
hǽtti aflar stýrimanninum áhyggju þeimer lengi hefir siglt blíðan byr ok hagstǿðanef hann
var þat markathversu ágǽtliga hann helt páskatíðinaFyr útan Davið ok þessa tvá konunga váru engir þeir
er eigi vǽri nokkut sekir blóta eða annarra lagabrotaUpp frá konungum váru markaðir á steininum spá
menn
ok sagtá hverri tíð eða undir hverjum konungi hverr þeirra hafði sínar spár fram sagðarÞeir 4gengu
þar fyrstIsaiasJeremiasEzechielok DanielSvá var skoritsem Isaias rétti fram fingr sinn ok
mǽlti sváSé hérnaMǽr man son getaOk þeir aðrir mǽlti nokkurum orðum hverr ór sinni spásǫgu um hegat
burð
eða písl guðs sonarÞar eftir var skipat tolf inum minnum spámǫnnumok skrifat nafn eða nok
kut
ór spásǫgu hvers þeirra þater allt kom í einn stað niðrÚtast á steininum var markat ríki Cyri
konungsok þater Gyðingar náðu heimfararleyfi ór inni miklu herleiðinguok hversu þeir endrný
juðu
Salomons musteri með Zorobabel hertogaÞar eftir var saga Hesterok svá Tobieok þater Judith
drap Holofernem í herbúðum sínum sjalfsEn sǫgur þessar lukusk allar í ǽfi Esdrae ritaraUmfram
þau stórmerkier hér eru stuttliga bréfatok þann hagleiker á var þessu smíðivar allt verkit með
gulli búit þarer þat þótti betr beraSíðan er Alexanderkonungr hafði svá tíguliga gǫrt útferð dróttnin
gar
sem hér er nú nokkut frá sagtbýðr hannat upp skyli taka herbúðir ok halda móti Dariosem harð
ast
Ok nú sendir hann riddara þanner Menides heitirmeð nokkura sveit at vitahvar Dariusfǿri með
her sinnÞegar er Matheuser Dariuskonungr hafði sendan í móti Grikkjumverðr varr við njósnar
menn
Alexandriheimtir hann saman lið sitt ok skundar aftr til herbúða DariiNú því at Grikkir nálgask mjǫk
tekr Dariuskonungr at fylkja liði sínuá sléttum vǫllumat eigi gefi þrǫngr staðr honum ósigr sem fyrr
Hann ríðr sjalfr um fylkingarnar ok eggjar fast liðit með fǫgrum fortǫlumEn vápnar þater áðr
var illa búitAlexanderkonungr hefir nú valit sér herbúðastaðÞaðan mátti sjá vel landtjǫld SerkjaHann
fylkir ok liði sínu eftir þatNú gerizk skammt í millum fylkingannaMá nú sjá þar á lofti mǫrg merki
Ok eigi var langt at bíðaáðr en Grikkir ljósta upp herópi mikluSerkir þeyta þar ok í mót lúðra
sínaOk ǿpa svásem þeir megu mest at takaSvá varð mikit um heróp ok lúðragang þeirraat
náliga skalf ǫll jǫrðin afOk fabulosum est Atlas stakraði viðer einn er af þeimer upp halda heiminum
svá at hann fekk varla staðit undir byrði sinniOk þat hugði hannat því mundi sǽta þat it mikla hark ok óper
hann heyrðiat risarnir mundi berjask í annat sinn við JovemDvergmálinn varð ok harðla málugr við
heróp þettaOk svá þaut í dǫlum ǫllumer í nánd váruSvá váru Grikkir nú geystirat varla fekk Alexanderkonungr
stǫðvat þáat eigi sliti þeir fylkingarnar ok hljópi þegar á SerkiEn því at sólin skundaði nú
gang sínum í ǽginnat hon sǽi eigi svá mikil manndrápsem til horfðisk at verða mundiþá biðr Alexander
konungrat þeir skyli grafa díkiok setja þar í innan herbúðir sínarOk svá var nú gǫrtSíðan gengr
konungrinn upp á haug einnÞaðan mátti hann sjá yfir allar fylkingar SerkjaOk er hann sá hversu mikill
afli þeirra var fyrir múga sakir ok vápnabúnaðarok heyrði þar með hestagnegg ok háreysti
margra tungna sér ókunnigraþá ǽtla eksegir meistari Galterusef leyft er at trúa þvíat nokkurr
auðveldligr ótti hafi komit í þat it gǫfugliga brjóst ok risaligt hjarta konungsinsMeð slíkum
hǽtti aflar stýrimanninum áhyggju þeimer lengi hefir siglt blíðan byr ok hagstǿðanef hann