hann beiddi þá liðveizlu. Þeir kváðu það skylt vera Fara nú
mál hvártveggi í dóm. Flytja nú hvárir sitt mál. Mörðr bað þann mann eigi mál hafa fram
er áðr hafði til óhelgi unnið við Þorgeir. Njáll mælti: Þar vart u við Mörðr um haustið á Þingskálaþingi
að ek friðhelgaða Gunnar til allra lögligra mála Rétt er þetta segir Mörðr. En
hví sætti það að Gunnarr lýsti vígi Hjartar á hendr Kol þar sem austmaðrinn vá hann. Rétt
var það segir Njáll Þar sem hann kaus hann til veganda fyrir váttum. Rétt er þetta segir Mördr. En fyrir hvað
stefndi Gunnarr þeim öllum til óhelgi? Eigi þarft u að þessu að spyrja segir Njáll þar sem þeir fóru allir
til áverka. Eigi kom það fram við Gunnar segir Mörðr Njáll mælti: Bræðr Gunnars vóru þeir Kolskeggr ok Hjörtr
ok hafði annarr bana en annarr var særðr. Lög hafið þér að mæla segir Mörðr þótt hart sé
undir að búa Þá mælti Hjalti ór Þjórsárdal: Ekki hefi ek hlutaz til mála yðarra,
en nú vil ek vita hvað þú vilt gjöra fyrir mín orð. Gunnarr mælti Hvers beiðiz
þú um? Þess segir Hjalti að þú leggir málin öll til jafnaðar ok dæmi góðir menn Gunnarr
mælti: Þá skalt u aldregi vera í móti mér við hverja menn sem þú átt um. Því vil ek
heita þér segir hann Kom þá svá að þeir sættuz allir ok veittu hvárir öðrum tryggðir Fyrir áverka
Þorgeirs kom legorðssökin. En skógarhögg fyrir áverka Starkaðar. En bræðr Þorgeirs vóru
bættir hálfum bótum. En hálfar fellu niðr fyrir tilför jafnt skyldi vera víg
Egils ok sök Tyrfings. Fyrir víg Hjartar skyldi koma víg Kols ok austmannzins,
aðrir vóru bættir hálfum bótum Njáll var í gjörð þessi Hann átti mikið fé að Starkaði
undir Þríhyrningi ok gaf hann allt Gunnar þetta til gjalda. Gunnar gaf gjafir mörgum
höfðingjum þeim er honum höfðu lið veitt. Ok hafði hann ina mestu sæmd
ór málum þessum ok urðu allir á það sáttir að engi væri hans jafningi í sunnlendingafjórðungi.
Ríðr Gunnarr heim af þingi ok sitr um kyrt
er að segja frá Þorgeiri Otkelssyni, að hann gjöriz nú mikill ok sterkr trúlyndr
ok slægr Hann var vinsæll af inum beztu mönnum ok ástsæll af frændum sínum
Það var eitt sinn að Þorgeirr Starkaðarson kom til Hofs að finna Mörð frænda sinn. Hann
mælti: Illa uni ek við málalok við Gunnar Hefi ek keypt að þér liðveizlu Vil
ek nú að þú hugsir nökkura ráðagjörð ok leggiz djúpt, því að þú ert inn mesti
óvin Gunnars Skal ek ok auka sæmd þína ef þú sér vel fyrir. Sýniz það jafnan
segir Mörðr að ek em fégjarn enda mun svá enn Ok er vant fyrir að sjá að þú sér eigi
griðníðingr en þú komir þó þínu máli fram En það er mér sagt að Kolskeggr ætli að
hafa mál fram ok rifta fjórðung í Móeiðarhváli er föður þínum var goldið
í sonarbætr Hefir hann tekið þetta mál af móður sinni. Hann hefir ok tekið sáðland
af Þorgeiri Otkelssyni ok rofið svá sætt á honum Skalt u fara að finna Þorgeir Otkelsson ok
koma honum ... með þér ok fara að Gunnari ok þótt þið fáið eigi þegar drepið hann...