oc eꝼ þ̅ꞇa er pꝛoꝼaꞇ a þı̅gı. oc þuı ſe uıð barıꝺ aꞇ þu haꝼ͛ huͬkı ſǽkıa þına ſok ne an̅aa þa mu̅ ek ſuara þuı malı oc ſegıa aꞇ ek helga-
ða þık a þıngſkala þı̅gı aꞇ þu ſkylꝺır bæðı mega ſækıa þıꞇꞇ mál oc an̅arra, oc mu̅ ſuaraꝺ u͛ꝺa málınv. þu ſl̅ꞇ aꞇ ꝼın̅a ꞇẏrꝼı̅g ı b͛ıa neſı oc ſl̅ h̅ ſelıa þer ſavk ı honꝺ a onunꝺ í ꞇrolla ſkoꝺgı er mál a epꞇır egıl bꝛður ſın̅ reıð þa .Gun̅. heı̅ Nockuru̅ noꞇꞇu̅ ſıðaꝛ rıꝺu þ̅ꝛ .G. oc nıalſ .ſſ. þangaꞇ ꞇ ſem lıkın vͦ oc gꝛóꝼu þa upp alla .Gun̅. ſteꝼ̅ꝺı þ̅m ꞇ ohelgı ꝼ aꞇ ꝼoꝛ oc ꝼıoꝛ ráð oc ꝼͦ h̅m ſıð- apꞇ͛ þ̅. þ̅ꞇa hauſt eð ſama ko̅ úꞇ ualgͬꝺꝛ en̅ gꝛáı oc ꝼͦ heı̅ ꞇ hoꝼſ. þoꝛg͛. ꝼͦ aꞇ ꝼın̅a þa moꝛð oc ualgͬð aꞇ ſegıa þ̅m hu͛ ꝼırn í uoꝛo aꞇ .Gun̅ haꝼꝺı ohel-
gaꞇ þa alla er h̅ heꝼ͛ uegıꞇ. ualgͬꝺꝛ kuað þ̅ꞇa mu̅ꝺu u͛a ráꝺ nıalſ, oc þa e̅g̅ oll upp ko̅ın. þoꝛg͛ bað þa lıð ueızlo en þ̅ꝛ ꝼoꝛu lengı u̅ꝺan oc ml̅o ꞇ ꝼe mı-
kıꞇ oc aꞇ lẏkꞇu̅ uͬ þ̅ ı ráꝺa gıoꝛðu̅ aꞇ mꝺꝛ ſkẏllꝺı bıꝺıa ꝺoꞇꞇ ızurar huíꞇa oc ſkẏllꝺı þoꝛg͛ þegar rıꝺa ueſtr um ár mꝫ þ̅m an̅an ꝺag rıꝺu þ̅ꝛ heı̅an ſaman oc komu ꞇıl moſꝼellſ vͬ þ̅m þᷓ uel ꝼagnað. eckıa þ̅ꝛ ꞇ u gızur vm - bónoꝛð lẏkr ſua aꞇ ráꝺın ſkyllꝺu ꞇakaz oc ſkẏllꝺı boð u͛a a halꝼſ mánaðaꝛ ꝼreſtı aꞇ moſꝼellı rıðu þ̅ꝛ heı̅ oc buꝺu m̅m oc ꝼoꝛu ſıꝺan ꞇ boðſınſ ꝼoꝛ þaꞇ uel ꝼm ꝼͦ þoꝛkaꞇla heı̅ mꝫ m͛ðı oc uͬ ꝼ buı. En valgͬꝺꝛ ꝼ uꞇan u̅ ſumͬıð. ꝺꝛ eg-
gıar þoꝛg͛. á málaꞇbúnað u .Gun̅, þoꝛg͛. ꝼ aꞇ ꝼın̅a onu̅ oc bıðꝛ h̅ bua ꞇ vígͣ
mal epꞇ͛ bͦꝺur ſın̅ oc ſẏn͛ ̅. onu̅ꝺꝛ kuaz ̅ albın̅. ꝼͬa þ̅ꝛ þa oc lẏſa uígunu̅ oc kueꝺıa ueꞇꞇꝼangſ bua. ̅ı málaꞇılbunaðꝛ ꝼreꞇꞇız ꞇ hlíꝺar enda, rıꝺꝛ .Gun̅ þa aꞇ ꝼın̅a .N. oc ſeg͛ h̅m oc ſpurðı þꞇ,ͣ huaꞇ h̅ uıllꝺı aꞇ láꞇa g͛a .N. ſl̅ꞇ u .ſ. N. ſteꝼna ueꞇꞇ ꝼangſ buu̅ þínu̅ oc ná buu̅ oc neꝼna uáꞇꞇa oc kıó-
ſa kol ꞇ ueganꝺa aꞇ uıgı hıarꞇar bͦꝺur .þ, þ̅ꞇ er réꞇꞇ ſıꝺan ſkallꞇ u lẏſa uígı á ho̅ꝺ kol þóꞇꞇ h̅ ſé ꝺauꝺꝛ þa ſl̅ꞇ ꞇu neꝼ̅a þ͛ uáꞇꞇa oc kueꝺıa bua alþı̅gıſ-
reíꝺar oc b͛a u̅ þꞇ huͬꞇ þ͛ værı ı aꞇſokn þa er hıoꝛꞇr vͬ uegın̅ .Gun̅. ꝼeʀ nu ſua m ollu̅ ſtꝼnu̅ ſem .N. heꝼ͛ geꝼıꞇ rað ꞇ ꝼͬa nu oll ̅ı mal ꞇ alþı̅gıſ .G. rıꝺꝛ nu ꞇıl þı̅gſ oc .ſſ. .N. oc ſıgꝼúſſ.ſſ. Gun̅ haꝩꝺı ſen̅ꞇ ueſtr oꝛꝺ mágu̅ ſınu̅ aꞇ ̅ꝛ kıæmı ꞇ þı̅gſ oc ꝼıolmenꞇı mıok. oꝛꝺꝛ reıð ꞇ þı̅ngſ oc runol-
ꝼr óꝛ ꝺal oc þ̅ꝛ u̅ꝺa̅ þꝛıhẏrnı̅gı onu̅ꝺꝛ oꝛ ꞇrolla ſkógı oc ꝼıolme̅ꞇu mıok huarırꞇeggıo er m̅n kuomu ꞇ þı̅gſ uͬ m̅m eckı ıaꝼn ꞇıꝺꝛ æðꞇꞇ ſe̅ mal ̅ı en mıklu. þ̅ꝛ vͦ ıaꝼnan í eınum ꝼlockı .Gun̅ oc .N. ſſ. oc ſıguſſ .ſſ. oc gg̅u þ̅ꝛ ſua ſnuðıgꞇ hıa m̅m aꞇ þ̅ꝛ
ꝺu aꞇ gıǽꞇa ſın eꝼ þ̅ꝛ ꝼellı eg̅ ꝼ þ̅m .Gun̅. geck ꞇ moꞇz u maga ſína ꝼog
nuðu þ̅ꝛ oláꝼr h̅m uel þ̅ꝛ ſpurꝺı .G. v̅ ꝼu̅ꝺın̅. Oláꝼr ml̅ı mıkıſ er u̅ u͛ꞇ hu͛ſu h̅ beıꝺꝺı h̅ beıꝺꝺı þa lıꝺueízlo. þ̅ꝛ kuaꝺu þ̅ ſkẏllꝺꞇ u͛a ꝼͬa nv mál huͬꞇueggı ı ꝺo̅. ꝼlẏꞇıa nu huͬır ſın̅ mal. oꝛðꝛ baꝺ þan̅ man̅ e̅g mal haꝼa ꝼm er aðꝛ haꝼðı ꞇ ohelgı vn̅ıð u þoꝛg͛, .N. ml̅ı. þᷓ uͬꞇ u u ꝺꝛ v̅ hauſtıð á þı̅gſkala
þı̅gı aꞇ ek ꝼꝺhelgaꝺa .Gun̅. ꞇıl allra loglıgꝛa mala reꞇꞇ er þ̅ꞇa .ſ. oꝛꝺꝛ. En huı ſæꞇꞇı þaꞇ aꞇ .Gun̅. lẏſtı uígı hıͬꞇͬ a he̅ꝺꝛ kol þᷓ ſem auſtmͬın̅ vá h̅, reꞇꞇ vͬ þ̅ .ſ. N. þᷓ ſem h̅ káuſ h̅ ꞇ uega̅ꝺa ꝼ váꞇꞇu̅. reꞇꞇ er þ̅ꞇꞇa .ſ. ꝺꝛ. En ꝼ huaꞇ ſteꝼ̅ꝺı .Gun̅ þ̅m ollu̅ ꞇ ohelgı. e̅g̅ þᷓꝼꞇ u aꞇ ̅u aꞇꞇ ſpẏ,ͬıa .ſ. N. þͬ ſem þ̅ꝛ ꝼóro allır ꞇ au͛ka. e̅g ko̅ þ̅ ꝼm u .Gun̅. .ſ. oꝛðꝛ .N. ml̅ı, bꝛæꝺꝛ gun̅arſ vͦ þ̅ꝛ kolſk̅ oc hıoꝛꞇr oc haꝼꝺı an̅aʀ bana eṅ an̅aʀ́ uͬ ſǽrꝺꝛ. log haꝼıð þ͛ aꞇ mala .ſ. ðꝛ þoꞇꞇ hᷓꞇ ſe u̅ꝺır aꞇ bua þa ml̅ı hıallꞇı oꝛ þıo,ͬſárꝺal. ckı heꝼı ec hluꞇaz ꞇ mala ẏðar-
ra. en nu uıl ek uıꞇa huaꞇ þu uıllꞇ gıoꝛa ꝼ mın oꝛð. Gun̅ ml̅ı huerſ beı-
ꝺız þu u̅. ̅ .ſ. hıallꞇı aꞇ þu legg͛ malın oll ꞇ ıaꝼnaꝺar oc ꝺǽmı goðır m̅n .G. ml̅ı. þa ſl̅ꞇ u allꝺꝛegı u͛a ı móꞇı mer u hu͛ıa m̅n ſem þu áꞇꞇ u̅. þuı uıl ek heıꞇa þ͛ .ſ. h̅ ko̅ þa ſua aꞇ þ̅ꝛ ſæꞇꞇuz allır oc ueıꞇꞇu huͬır oꝺꝛu̅ ꞇrẏgðır ꝼ áu͛ka þoꝛg͛ſ kom legoꝛꝺſ ſokı̅, En ſkogͬ hogg ꝼ au͛ka ſtͬk̅, En bꝛæꝺꝛ þoꝛg͛ſ voro bæꞇꞇır hálꝼu̅ bóꞇu̅. En halꝼar ꝼellu nıðꝛ ꝼẏr͛ ꞇ ꝼoꝛ ıaꝼnꞇ ſkẏllꝺı u͛a víg egılſ oc ſok ꞇẏrꝼı̅gſ. ꝼ víg hıarꞇar ſkẏllꝺı ko̅a uíg kolſ oc auſtman̅zı̅ſ, aꝺꝛır vͦ bæꞇꞇır hálꝼu̅ bóꞇu̅ .N. uͬ ı gıoꝛꝺ ̅ı h̅ aꞇꞇı mıkıꞇ ꝼe aꞇ ſtarkaðı unꝺır þꝛı hẏrnı̅gı oc gaꝼ h̅ allꞇ .G. þ̅ꞇꞇa ꞇ gıallꝺa. Gun̅ar gaꝼ gıaꝼır moꝛ-
gu̅ hoꝼꝺıngıu̅ þ̅m er h̅m hoꝼꝺu lıð veíꞇꞇ. oc haꝼꝺı h̅ ena meſtu ſǽmꝺ oꝛ málu̅ ̅um̅ oc urðu allır a þ̅ ſaꞇꞇır aꞇ e̅gı uærı ̅ ıaꝼ̅ıngı ı ſun̅ le̅ꝺı̅ga
ꝼıoꝛꝺu̅gı, rıꝺꝛ .Gun̅. heı̅ aꝼ þı̅gı oc ſıꞇr u̅ kẏꞇ er aꞇ ſegıa ꝼ þoꝛg͛ı oꞇk̅ſẏnı. aꞇ h̅ gıoꝛız v mıkıll oc ſꞇ͛kr ꞇrulẏnꝺꝛ oc ſlǽgꝛ h̅ uͬ uınſǽll aꝼ enu̅ bæzꞇu m̅m oc aſt ſæll aꝼ ꝼᷔnꝺu̅ ſínum þ̅ uͬ eıꞇꞇ ſın̅ aꞇ þoꝛg͛ ſtᷓkaðar.ſ. ko̅ ꞇ hoꝼſ aꞇ ꝼın̅a moꝺr ꝼrænda ſın̅. h̅ ml̅ı. ılla unı ek u mala lok u .Gun̅. heꝼı ek keẏpꞇ aꞇ þ͛ lıꝺueızlu uıl ek nu aꞇ þu hugſır nocka raðagıoꝛð oc leggız ꝺıúpꞇ. þ̅ ꞇ þu erꞇ en̅ meſtı óuın .Gun̅. ſk̅ ek oc aúka ſǽmꝺ þína eꝼ þu ſér uel ꝼ. ſẏnız þaꞇ ıaꝼnan .ſ. ꝺꝛ aꞇ ek em ꝼégıarn enꝺa mu̅ ſua en̅ oc er uan̅ꞇ ꝼ aꞇ ſıá aꞇ þu er eg̅ gꝛıð nıðıngꝛ en þu ko̅ır þó þınu malı ꝼm en þ̅ er m͛ ſagꞇ aꞇ kolſk̅ ǽꞇlı aꞇ haꝼa mál ꝼm, oc rıpꞇa ꝼıoꝛꝺu̅g ı moeıðau ꝼður þínu̅ uͬ gollꝺıꞇ nar bæꞇr heꝼ͛ h̅ ꞇekıð þ̅ꞇꞇa mál aꝼ moꝺur ſını. h̅ heꝼ͛ oc ꞇekıð ſaꝺ l̅ꝺ aꝼ þoꝛg͛ı oꞇk̅ſ .ſ. oc raꝼıð ſuá ſæꞇꞇ á h̅m ſl̅ꞇ u ꝼͬa aꞇ ꝼın̅a þoꝛg͛ .oꞇk̅.ſ. oc þ͛ oc ꝼͬa aꞇ .Gun. oc þoꞇ þıꝺ ꝼaıð eg̅ þegar dꝛepıꝺ h̅ aꞇ hu̅ꝺı .. oc melſnaꝺꝺı .. oc h̅ uͬꝺ ̅ uáʀ aꞇ h̅ haꝼꝺı ꞇekıð aꝼ lıꝼı havarð ı þſ
uık ſẏſlomͣn̅ ſıgðar .. bað r̅líoꞇr all ꝼᷓa ꞇ ſe̅ ꝼẏrſt aꞇ reka .̅. ̅a oꝛ rí-
kı ſínu ꝺꝛo ſıgurꝺꝛ ıall nu ſaman h͛ mıkın̅ ꝼͦ h̅ ſuꝺꝛ m h͛ın̅. oc uͬ kárı þar oc .ıálſ.ſſ. þ̅ꝛ kómv u kaꞇa neſ. all áꞇꞇı ̅ı rıkı ı ſkoꞇla̅ꝺı. róſ oc męrhǽuı ſuðꝛ lo̅ꝺ oc ꝺalí. ſıgꝺꝛ .. ſpðı nu ꞇ ıarllan̅a oc ſnẏr ꞇ móꞇꞇe u þa oc heıꞇ͛ þᷓ ꝺu̅gálſ gnípa ſe̅ ꝼu̅ꝺꝛın̅ uͬð ſlo þegͬ ı bᷓꝺaga m þ̅m. ſkoꞇͬ hoꝼꝺu laꞇıð ꝼͬa ſumꞇ lıðıꞇ lauſt. oc ko̅ þ̅ ı opna ſkıollꝺu u ..men̅ oc uͬ þᷓ man̅ ꝼall mıkıꞇ. ſnoꝛu þa ..ſſ. ı móꞇ þ̅m oc boꝛðuz u þa oc ko̅ þ̅m a ꝼlóꞇꞇa ſnua þ̅ꝛ helgı þa ꝼm hıa m͛kı .. oc b͛ıaz uel, kárı ſnẏr þa á móꞇı melſnaðꝺa .. oc ſkauꞇ ſpíoꞇı ı geg̅u̅ h̅. er hu̅ꝺı .. ꝼlẏðı. þ̅ꝛ ráku ꝼloꞇ-
ꞇan̅ allꞇ ꞇ ̅ e þ̅ꝛ ſpurðu aꞇ melkolꝼr ꝺꝛo h͛ ſama̅. ſnoꝛu þ̅ꝛ apꞇr ꞇ ſtrau̅ſeẏıaꝛ oc ſkıpꞇu þᷓ h͛ ꝼa̅gı. ꝼͦ .. þa ꞇ hroſſ eẏıar oc g͛ðı þᷓ ueızlu mıkla. oc aꞇ ueızlo ̅ı gaꝼ .. kára ſu͛ð goꞇꞇ oc ſpıóꞇ gulrekıð en helga gull hrı̅g oc ſkıckıo. gmı ſkıollꝺ oc ſu͛ꝺ. epꞇ͛ þ̅ g͛ðı h̅ þa hðm̅n ſína gm oc helga oc þackaðı h̅m uel ꝼm
go̅gu goða. uͦu þ̅ꝛ mꝫ ıallı þan̅ ueꞇr. n u̅ ſumͬıð ꝼͦu þ̅ꝛ í h͛nað mꝫ kára oc ꝼe̅gu þ̅ꝛ hu͛ ueꞇna ſígꝛ. þ̅ꝛ boꝛꝺuz u guðroð k̅g oꝛ mau̅ oc ſıgꝛuðu h̅ oc ꝼͦ u þ̅ apꞇr oc hoꝼðu ꝼe̅gıꞇ ꝼe mıkıꞇ vͦ þ̅ꝛ m .. u̅ ueꞇn̅ uárıꝺ beıꝺꝺuz ..ſſ. aꞇ ꝼͬa ꞇ noꝝ .. bað þa ꝼͬa ſem þ̅ꝛ uıllꝺı oc ꝼeck þ̅m goꞇꞇ ıp kárı .ſ. þ̅m aꞇ h̅ mu̅ꝺı þ̅ꞇꞇa ſvmͬ ko̅a ꞇ noꝝ m ſkaꞇꞇa hako̅ar .. oc mu̅ꝺı þ̅ꝛ ꝼın̅az þᷓ. ꝼͦu ..ſſ. oc leꞇꞇu e̅g ꝼẏʀ en þ̅ꝛ ko̅u ꞇ noꝝ oc kómu ꞇ þránꝺheı̅ſ, lbeın̅ h mͬ oc uͬ arnlıoꞇͬ.ſ. þꝛǽnſkr mͬ h̅ ſıglꝺı þ̅ ſuͬ ꞇıl ıſla̅ꝺz er þ̅ꝛ ..ſſ. ꝼͦ uꞇa̅ h̅ uͬ þan̅ ueꞇr ı bꝛeıðdal en u̅ ſumͬıð bıo h̅ ſkp ſıꞇꞇ ı gáuꞇa uík. En er þ̅ꝛ vͦ bún͛ roꝛı þᷓ mͬ ꞇ þ̅ꝛa a báꞇı oc ꝼ þegͬ ꞇ ꝼu̅ꝺar u kolbeı̅. kolb̅. ſpꝺı þ̅na man̅ aꞇ naꝼ̅ı. hrappꝛ heıꞇı ek .ſ. h̅. hu͛ſ .ſ. erꞇ u .ſ. kolb̅ hppꝛ ſv, ek em ſon avrgum leıða geírolꝼſ.ſ. g͛-
pıſ. huaꞇ uıllꞇ v m͛ .ſ. kolb̅. ek uıllꝺı aꞇ þu ꝼlẏꞇꞇꞇır mık vm haꝼ ſeg͛ h̅ kolb̅ ml̅ı hu͛ navꝺſẏn er þ͛ á. ek heꝼı uegıð uıg .ſ. h̅. hu͛r heꝼ͛ ꝼẏr͛ oꝛꝺıꞇ .e. h͛ır ero ꞇ epꞇ͛ malſ. hppꝛ .ſv. Ek heꝼı uegıð ꜹrlẏg ꜹrlẏgſ.ſ. hróðgeırſ.ſ. enſ huíꞇa. en ꞇ epꞇ͛ málſ ero uapnꝼꝺıngᷓ. ſa mu̅ u͛r haꝼa er þık ꝼlẏꞇr .ſ. kolbeın̅. hppꝛ ml̅ı uınr em ek uınͬ mı̅ſ enꝺa gellꝺ ek þ̅ er ılla er ꞇ mín g͛ꞇ ſkoꝛꞇ͛ mık eg̅ ꝼe ꞇ aꞇ leíga ꝼͬıð. kolb̅ ꞇok u h̅m lıꞇlu ſıðarr uͬ bẏʀ oc ſıg-
la þ̅ꝛ í haꝼ hpp þꝛuꞇu uıſt͛ í haꝼı ſeꞇꞇız h̅ þa aꞇ m þ̅m er nærſtır vͦ þ̅ꝛ ſpꝛv-
upp mꝫ llẏrꝺv̅ oc ſvá ko̅ aꞇ þ̅ꝛ reðuz á oc heꝼ͛ hppꝛ þegͬ u̅ꝺır kolb̅. ko̅ þa ꞇ oc léꞇ hp ꝼͬa í moꞇuneẏꞇı ꞇ ſín þ̅ꝛ ko̅a aꞇ uꞇan u agðaneſ. kolb̅ ſpꝺı þa epꞇ͛ v̅ ſkıp leıguna hppꝛ ſagðı h̅a u͛a epꞇ͛ úꞇ á ıſla̅ꝺı kolb̅ ml̅ı u͛a mu̅ꞇ u ꝼleıru̅ pꝛeꞇꞇoꞇꞇr en m͛ hu͛ꞇ ráꝺ ſer þu nu ꝼ m͛ kuaꝺ hpꝛ, kolb̅ ml̅ı þ̅ ræð ek þ͛ ꝼẏrſt aꞇ þu u͛ðır bꝛoꞇꞇ heðan ſem ſkıóꞇazꞇ oc þ̅ an̅aꞇ ræð ek þ͛ aꞇ þu ſuık allꝺꝛı lánͬꝺꝛoꞇꞇın̅ þın̅ geck hpꝛ þa a l̅ꝺ upp m uap̅u̅ ſínu̅, oc haꝼꝺı oxı mıkla ı henꝺı ſer uaꝼınſkepꞇv h̅ kom ꞇ guꝺbꝛa̅ꝺz ꝺala. ſa h guð
bnꝺꝛ er þͣꝛ reꝺ ꝼẏr h̅ uͬ en̅ meſtı uín hakonͬ .. þ̅ꝛ aꞇꞇu hoꝼ baꝺır ſamam oc u̅ þuı allꝺꝛegı upp lokıꝺ nema þá er ıarl ko̅. þ̅ uͬ an̅aꞇ meſt en an̅aꝺ á hoðu̅ þꝛanꝺꝛ h ſon guðbnꝺz en guꝺꝛu̅ ꝺoꝺꞇır. hpr geck ꝼ Guꝺbͬ. oc kuaꝺꝺı h̅ uel. h̅ ſpurꝺı h̅ huaꞇ mͣ h̅ uǽrı. hpꝛ .ſ. ꞇ ſín oc kuaz u͛a ıſl̅ꝺzkr oc bıꝺꝛ guðbnꝺ urꞇokv. h̅ .ſ eckı lız m͛ ſua a þık ſem þv mv̅ır gıæꝼu mͬ u͛a. ıok er oc logıꞇ ꝼ þ͛ .ſ. hpꝛ aꞇ þu uær͛ goꝺꝛ uıꝺꝛ ꞇakna. Guðbnꝺꝛ ml̅ı h͛ mu̅ꞇ u u͛a u͛ða. huᷓ uíſar þu m͛ ꞇıl ſeꞇıſ .ſ. hpꝛ. a en̅ óæꝺꝛa beck .ſ. Guꝺbᷓꝺꝛ gag̅uͬꞇ ꜹnꝺuegı mínu. hpꝛ kun̅ı ꝼ moꝛ
gu aꞇ ſegıa. þoꞇꞇı Gvꝺb̅. ꝼẏrſt ga̅an aꞇ h̅m en þo ko̅ ſua aꞇ mgu̅ þoꞇꞇı oꝼ
kerſkı oc ſua lauk aꞇ h̅ ſloz a ꞇal u guðꝛunu ſua aꞇ mͬg͛ ml̅ꞇo aꞇ h̅ mv̅ꝺı ꝼıꝼla h̅a. en er Guꝺbᷓnꝺꝛ vᷓꝺ ̅ vᷓr ꞇalaꝺı h̅ v̅ uıð h̅a er h̅o ę́ꞇꞇí ꞇal u h̅ oc baꝺ h̅a eckı mæla u h̅ h̅o h góðu u̅ þ̅ en þo ꝺꝛo ꞇ uana. þa ſeꞇꞇı guðbnꝺꝛ áſuͬð u͛kſtıoꝛa ſın̅ aꞇ g̅ga m þ̅m hu͛ꞇ ſem h̅o ꝼͦ. Eınhv͛ıo ſın̅ı ꝼͦ h̅o a hnoꞇ ſkóg oc áſuͬðꝛ m h̅ı. hrappꝛ ko̅ þᷓ oc ꞇok ı ho̅ꝺ h̅ı oc leıꝺꝺı h̅a eına ſaman áſuͬꝺꝛ ꝼ aꞇ leıꞇa h̅ar oc ꝼan̅ þau lıggıa í run̅ı eınv̅ bæðı ſama̅ h̅ hlıóp aꞇ m oxı oc hıo ꞇ ꝼoꞇͬ
ınſ h̅m hpꝛ kıpꞇı u̅ꝺan ꝼæꞇınu̅. h̅ þꝛeıꝼ upp oxı ſína oc hıo áſuᷓꝺ bana hogg oc ı ſu̅ꝺꝛ ı h̅m hrẏggın̅ þa ml̅ı. Guꝺꝛu̅. v heꝼ͛ þv þ̅ vn̅ıð er þu mv̅ꞇ eg̅ le̅gꝛ m ꝼoðvr mınv̅ en h̅m mv̅ þo an̅aꞇ ueʀ þıckıa þ̅ er ek em m bᷓnı, hᷓpr .ſ. eg̅ ſk̅ h̅ þ̅ꞇa aꝼ oðꝛu̅ ſpẏrıa oc ſl̅ ek ſegıa h̅m huͬꞇueggıa ꝺꝛepın̅ mv̅ꞇ v þa .ſ. h̅o a þ̅ ſk̅ hæꞇꞇa .ſ. h̅. ꝼeʀ h̅ þa heı̅. Guðbnꝺꝛ ſaꞇ ı onꝺuegı ſínu oc var mͬꞇ man̅a ı ſtoꝼu̅nı. hpr geck ꝼ h̅ oc bᷓ háꞇꞇ oxına. Guðbnꝺꝛ ml̅ı. huı er bloðug ox þín. hpꝛ ſv. ek g͛ꝺa aꞇ baku͛k áſuᷓðar. heꝼ͛ þu vegıꝺ h̅ .ſ. Guꝺb̅, ſua er .ſ. hpꝛ, hu uͬ ꞇ ſaka .ſ. Guꝺbᷓ, h̅ uıllꝺı hoggua aꝼ mer ꝼoꞇın̅ .ſ. hpꝛ. Guðb̅ ml̅ı hu g͛ꝺır þu ꞇ. hpꝛ ml̅ı. eꝼ þ͛ er á þuı allmıkıl ꝼoꝛuıꞇnı þa la ek ꝺoꞇꞇur þína. Guꝺb̅. ml̅ı ſtanꝺı m̅n upp oc ꞇakı hp oc ſl̅ ꝺꝛepa h̅. hᷓr .ml̅ı ılla mu̅ꝺꞇ u þa g͛a ꞇ mágſ þínſ. hpꝛ heꝼır nv ꝼ ſer oxı
na oc ke̅z v́ꞇ oc ꞇ ſkógͬ. Guꝺb̅. leꞇ nu leıꞇa ̅ v̅ ſkógın̅ oc ꝼın̅z h̅ eg̅. hpꝛ ʀan̅ á eın̅ huſa bǽ oc uͬ þᷓ mͬ vꞇı oc klavꝼ ſkíð. h̅ ſpurꝺı þen̅a man̅ aꞇ naꝼnı h̅ neꝼ̅ꝺız ꞇóꝼı. hpꝛ ml̅ı huı bẏr þu ſua ꝼıaʀı oðꝝ m̅m. þuı .ſ. h̅ aꞇ ek uıl eckı haꝼa þꝛo̅g aꝼ oðꝝ m̅m. h̅ʀ. ml̅ı ꝼͬımz u eckı ſua ꝼıaʀ́ı þ̅ ꞇ ek ueıꞇ aꞇ u eru̅ baꝺır ıllmen̅ı mv̅ꝺır þv eckı h͛ ko̅ın̅ nema þu værır v́ꞇ
laga heꝼı ek ꝺꝛepıꝺ v͛kſtıóꝛa Gvꝺbᷓ, oc mv̅ ek ſekr gıoꝛ̇ oc g͛ı ek þ͛ koſtı. ſa er an̅aʀ aꞇ ek ſegı ꞇ þín .e. ella nıoꞇı u báꝺır ̅ ſem her
oc ef þetta er profat a þingi. oc þui ſe uið barid at þu hafir ... huarki ſǽkia þina ſok ne annarra þa mun ek ſuara þui mali oc ſegia at ek helga-
ða þik a þingſkala þingi at þu ſkyldir bæði mega ſækia þitt mál oc annarra, oc mun ſuarad uerda málinv. þu ſkallt at finna tyrfing i beria neſi oc ſkal hann ſelıa þer ſavk i hond a onund í trolla ſkogi er mál a eptir egil brður ſinn reið þa Gunnarr heim Nockurum nottum ſiðar ridu þeir Gunnarr oc nialſ ſynir þangat til ſem likin voru oc grófu þa upp alla Gunnarr ſtefndi þeim til ohelgi fyrir at for oc fior ráð oc for heim ſið- aptir þat. þetta hauſt eð ſama kom út ualgardr enn grái oc for heim til hofſ. þorgeirr for at finna þa morð oc ualgarð at ſegia þeim huer firn í uoro at Gunnarr hafdi ohel-
gat þa alla er hann hefir uegit. ualgardr kuað þetta mundu uera rád nialſ, oc þa eigi oll upp komin. þorgeirr bað þa lið ueizlo en þeir foru lengi undan oc mælto til fe mi-
kit oc at lyktum uar þat i ráda giorðum at mordr ſkylldi bidia dottur gizurar huíta oc ſkylldi þorgeirr þegar riða uestr um ár með þeim annan dag ridu þeir heiman ſaman oc komu til moſfellſ var þeim þar uel fagnað. Veckia þeir til uið gizur vm- bónorð lykr ſua at rádin ſkylldu takaz oc ſkylldi boð uera a halfſ mánaðar fresti at moſfelli riðu þeir heim oc budu monnum oc foru ſidan til boðſinſ for þat uel fram for þorkatla heim með merði oc uar fyrir bui. En valgardr for utan um ſumarið. mordr eg-
giar þorgeir á málatilbúnað uið Gunnar, þorgeirr for at finna onund oc biðr hann bua til víga
mal eptir brodur ſinn oc ſynir hanſ. onundr kuaz þeſſ albuinn. fara þeir þa oc lýſa uígunum oc kuedia uettfangſ bua. þeſſi málatilbunaðr frettiz til hlídar enda, ridr Gunnarr þa at finna Nial oc ſegir honum oc ſpurði þa huat hann uilldi at láta gera Nu ſkallt u ſegir Niall ſtefna uett fangſ buum þínum oc ná buum oc nefna uátta oc kió-
ſa kol til ueganda at uigi hiartar brodur þinſ þat er rétt ſidan ſkallt u lysa uígi á hond kol þótt hann ſé daudr þa ſkallt tu nefna þer uátta oc kuedia bua alþingiſ-
reídar oc bera um þat huart þeir væri i atſokn þa er hiortr var ueginn Gunnarr ferr nu ſua með ollum ſtefnum ſem Niall hefir gefit rað til fara nu oll þeſſi mal til alþingiſ Gunnarr ridr nu til þingſ oc ſynir Nialſ oc ſigfúſſſynir Gunnarr havdi ſennt ueſtr ord mágum ſinum at þeir kiæmi til þingſ oc fiolmenti miok. mordr reið til þingſ oc runol-
fr ór dal oc þeir undan þrihyrningi onundr or trolla ſkógi oc fiolmentu miok huarirtueggio er menn kuomu til þingſ uar monnum ecki iafn tidr æðtt ſem mal þeſſi en miklu. þeir voru iafnan í einum flocki Gunnarr oc Nialſ ſynir oc ſigfuſſ ſynir oc gengu þeir ſua ſnuðigt hia monnum at þeir ur
du at giǽta ſin ef þeir felli eigi fyrir þeim Gunnarr geck til motz uið maga ſína fog
nuðu þeir oláfr honum uel þeir ſpurdi Gunnar vm fundinn. Oláfr mælti mikiſ er um uert huerſu...... hann beiddi ⸡hann beiddi⸠ þa lidueízlo. þeir kuadu þat ſkylldt uera fara nv mál huartueggi i dom. flytia nu huarir ſinn mal. Mordr bad þann mann eigi mal hafa fram er aðr hafði til ohelgi vnnið uið þorgeir, Niall mælti. þar uart u uið mordr vm hauſtið á þingſkala
þingi at ek fridhelgada Gunnar til allra logligra mala rett er þetta ſegir mordr. En hui ſætti þat at Gunnarr lyſti uígi hiartar a hendr kol þar ſem auſtmaðrinn vá hann, rett var þat ſegir Niall þar ſem hann kauſ hann til ueganda fyrir váttum. rett er þetta ſegir mordr. En fyrir huat ſtefndi Gunnarr þeim ollum til ohelgi. eigi þarft u at þeſſu att ſpyria ſegir Niall þar ſem þeir fóro allir til auerka. eigi kom þat fram uið Gunnar ſegir Morðr Niall mælti, brædr gunnarſ voru þeir kolſkeggr oc hiortr oc hafdi annarr bana en annarr uar ſǽrdr. log hafið þer at mala ſegir morðr þott hart ſe undir at bua þa mælti hiallti or þioarſárdal. Ecki hefi ec hlutaz til mala yðar-
ra. en nu uil ek uita huat þu uillt giora fyrir min orð. Gunnarr mælti huerſ bei-
diz þu um. þeſſ ſegir hiallti at þu leggir malin oll til iafnadar oc dǽmi goðir menn Gunnarr mælti. þa ſkallt u alldregi uera i móti mer uið hueria menn ſem þu átt um. þui uil ek heita þer ſegir hann kom þa ſua at þeir ſættuz allir oc ueittu huarir odrum trygðir fyrir áuerka þorgeirſ kom legordſ ſokin, En ſkogar hogg fyrir auerka ſtarkaðar, En brædr þorgeirſ voro bættir hálfum bótum. En halfar fellu niðr fyrir til for iafnt ſkylldi uera víg egilſ oc ſok tyrfingſ. fyrir víg hiartar ſkylldi koma uíg kolſ oc auſtmannzinſ, adrir voru bættir hálfum bótum Niall uar i giord þeſſi hann atti mikit fe at ſtarkaði undir þri hyrningi oc gaf hann allt Gunnar þetta til giallda. Gunnar gaf giafir mor-
gum hofdingium þeim er honum hofdu lið veítt. oc hafdi hann ena meſtu ſǽmd or málum þeſſumm oc urðu allir a þat ſattir at engi uæri hanſ iafningi i ſunn lendinga
fıordungi, ridr Gunnarr heim af þingi oc ſitr um kyrrt er at ſegia fra þorgeiri otkelſſyni. at hann gioriz nv mikill oc ſterkr trulyndr oc ſlǽgr hann uar uinſǽll af enum bæztu monnum oc aſt ſæll af frændum ſínum þat uar eitt ſinn at þorgeirr ſtarkaðarſon kom til hofſ at finna modur frænda ſinn. hann mælti. illa uni ek uið mala lok uið Gunnar hefi ek keypt at þer lidueizlu uil ek nu at þu hugſir nockura raðagiorð oc leggiz diúpt. þui at þu ert enn meſti óuin Gunnarſ ſkal ek oc aúka ſǽmd þína ef þu ſér uel fyrir. ſyniz þat iafnan ſegir mordr at ek em fégiarn enda mun ſua enn oc er uannt fyrir at ſiá at þu ſer eigi grið niðingr en þu komir þó þinu mali fram en þat er mer ſagt at kolſkeggr ǽtli at hafa mál fram, oc ripta fiordung i moeiðarhuali er foður þínum uar golldit i ſonar bætr hefir hann tekið þetta mál af modur ſinni. hann hefir oc tekið ſad land af þorgeiri otkelſ ſyni oc rafið ſuá ſætt á honum ſkallt u fara at finna þorgeir otkelſſon oc koma honum ... með þer oc fara at Gunnari oc þot þid faið eigi þegar drepid hann... at hundi iall oc melsnaddi iall oc hann uard þeſſ uárr at hann hafdi tekið af lifi havarð i þraſ
uik ſyſlomann ſigurðar iallſ bað arnlíotr iall fara til ſem fyrſt at reka ialla þeſſa or rí-
ki ſínu dro ſigurdr iall nu ſaman her mikinn for hann ſudr með herinn. oc uar kári þar oc Niálſſynir þeir kómv uið kata neſ. iall átti þeſſi riki i ſkotlandi. róſ oc męrhǽui ſuðr lond oc dalí. ſigurðr iall ſpurði nu til iarllanna oc ſnyr til mótte uið þa oc heitir þar dungálſ gnípa ſem fundrinn uarð ſlo þegar i bardaga með þeim. ſkotar hofdu latið fara ſumt liðit lauſt. oc kom þat i opna ſkiolldu uið iallſmenn oc uar þar mann fall mikit. ſnoru þa nialſſynir i mót þeim oc borðuz uið þa oc kom þeim a flótta ſnua þeir helgi þa fram hia merki ialls oc beriaz uel, kári ſnyr þa á móti melſnaðda ialli oc ſkaut ſpíoti i gegnum hann. er hundi iall flyði. þeir ráku flot-
tann allt til þeſſ e þeir ſpurðu at melkolfr dro her ſaman. ſnoru þeir aptr til ſtraumſeyiar oc ſkiptu þar her fangi. for iall þa til hroſſ eyiar oc gerði þar ueizlu mikla. oc at ueizlo þeſſi gaf iall kára ſuerð gott oc ſpiót gulrekið en helga gull hring oc ſkickio. grimi ſkiolld oc ſuerd. eptir þat gerði hann þa hirðmenn ſína grim oc helga oc þackaði honum uel fram
gongu goða. uoru þeir með ialli þann uetr. en um ſumarið foru þeir í hernað með kára oc fengu þeir huer uetna ſígr. þeir borduz uið guðroð konung or maun oc ſigruðu hann oc foru uið þat aptr oc hofðu fengit fe mikit voru þeir með ialli um uetrinn Vm uárid beidduz nialſſynir at fara til noregſ iall bað þa fara ſem þeir uilldi oc feck þeim gott ſkip kári ſagði þeim at hann mundi þetta ſvmar koma til noregſ með ſkatta hakonar iallſ oc mundi þeir finnaz þar. foru nialſſynir oc lettu eigi fyrr en þeir komu til noregſ oc kómu til þrándheimſ, Kolbeinn het maðr oc uar arnliotarſon þrǽnſkr maðr hann ſigldi þat ſumar til iſlandz er þeir nialſſynir foru utan hann uar þann uetr i breiðdal en um ſumarið bio hann ſkp ſitt i gáuta uík. En er þeir voru búnir rori þar maðr til þeirra a báti oc for þegar til fundar uið kolbein. kolbeinn ſpurdi þenna mann at nafni. hrappr heiti ek ſegir hann. huerſ ſon ert u ſegir kolbeinn hrappr ſvarar, ek em ſon avrgum leiða geírolfſſonar ger-
piſ. huat uillt v mer ſegir kolbeinn. ek uilldi at þu flytttir mik vm haf ſegir hann kolbeinn mælti huer navdsyn er þer á. ek hefi uegið uig ſegir hann. huerr hefir fyrir ordit eða hverir ero til eptir malſ. hrappr ſvarar Ek hefi uegið ꜹrlyg ꜹrlygſſon hróðgeirſſonar enſ huíta. en til eptir málſ ero uapnfirdingar. ſa mun uerr hafa er þik flytr ſegir kolbeinn. hrappr mælti uinr em ek uinar minſ enda gelld ek þat er illa er til mín gert ſkortir mik eigi fe til at leíga farið. kolbeinn tok uið honum litlu ſiðarr uar byr oc ſig-
la þeir í haf hrapp þrutu uiſtir í hafi ſettiz hann þa at með þeim er nærſtir voru þeir ſprv-
ttu upp með illyrdvm oc ſvá kom at þeir reðuz á oc hefir hrappr þegar undir ... kolbeinn kom þa til oc lét hrap fara í motuneyti til ſín þeir koma at utan uið agðaneſ. kolbeinn ſpurdi þa eptir vm ſkip leiguna hrappr ſagði hana uera eptir út á iſlandi kolbeinn mælti uera munt u fleirum prettottr en mer huert rád ſer þu nu fyrir mer kuad hrapr, kolbeinn mælti þat ræð ek þer fyrſt at þu uerdir brott heðan ſem ſkiótazt oc þat annat ræð ek þer at þu ſuik alldri lánardrottinn þinn geck hrapr þa a land upp með uapnum ſínum, oc hafdi oxi mikla i hendi ſer uafinſkeptv hann kom til gudbrandz dala. ſa het guð
brandr er þar reð fyr hann uar enn meſti uín hakonar iallſ þeir attu hof badir ſaman oc um þui alldregi upp lokid nema þá er iarl kom. þat uar annat meſt en annad á hoðum þrandr het ſon guðbrandz en gudrun dodtir. hrapr geck fyrir Gudbrand oc kuaddi hann uel. hann ſpurdi hann huat manna hann uǽri. hrapr ſagði til ſín oc kuaz uera iſlandzkr oc bidr guðbrand uiðrtokv. hann ſegir ecki liz mer ſua a þik ſem þv mvnir giæfu maðr uera. Miok er oc logit fra þer ſegir hrapr at þu uærir godr uidr takna. Guðbrandr mælti her munt u uera uerða. huar uíſar þu mer til ſetiſ ſegir hrapr. a enn óædra beck ſegir Gudbrandr gagnuart ꜹnduegi mínu. hrapr kunni fra mor
gu at ſegia. þotti Gvdbrandi fyrſt gaman at honum en þo kom ſua at morgum þotti of
kerſki oc ſua lauk at hann ſloz a tal uið guðrunu ſua at margir mælto at hann mvndi fifla hana. en er Gudbrandr vard þeſſ varr taladi hann vm uið hana er hon ę́ttí tal uið hann oc bad hana ecki mæla uið hann hon het góðu um þat en þo dro til uana. þa ſetti guðbrandr áſuarð uerkſtiora ſinn at ganga með þeim huert ſem hon for. Einhverio ſinni for hon a hnot ſkóg oc áſvarðr með henni. hrappr kom þar oc tok i hond henni oc leiddi hana eina ſaman áſuardr for at leita hennar oc fann þau liggia í runni einvm bæði ſaman hann hlióp at með oxi oc hio til fotar
inſ honum hrapr kipti undan fætinum. hann þreif upp oxi ſína oc hio áſuard bana hogg oc i ſundr i honum hrygginn þa mælti Gudrun nv hefir þv þat vnnið er þu mvnt eigi lengr með foðvr minvm en honum mvn þo annat uerr þickia þat er ek em með barni, hrapr ſegir eigi ſkal hann þetta af oðrum ſpyria oc ſkal ek ſegia honum huartueggia drepinn mvnt v þa ſegir hon a þat ſkal hætta ſegir hann. ferr hann þa heim. Guðbrandr ſat i onduegi ſínu oc var mart manna i ſtofunni. hrapr geck fyrir hann oc bar hátt oxina. Guðbrandr mælti. hui er bloðug ox þín. hrapr ſvarar ek gerda at bakuerk áſuarðar. hefir þu vegid hann ſegir Gudbrandr, ſua er ſegir hrapr, huat uar til ſaka ſegir Gudbrandr, hann uilldi hoggua af mer fotinn ſegir hrapr. Guðbrandr mælti huat gerdir þu til. hrapr mælti. ef þer er á þui allmikil foruitni þa la ek dottur þína. Gudbrandr mælti ſtandi menn upp oc taki hrap oc ſkal drepa hann. hrapr mælti illa munt u þa gera til mágſ þínſ. hrapr hefir nv fyrir ſer oxi
na oc kemz v́t oc til ſkógar. Gudbrandr let nu leita hanſ vm ſkóginn oc finnz hann eigi. hrapr rann á einn huſa bǽ oc uar þar maðr vti oc klavf ſkíð. hann ſpurdi þenna mann at nafni hann nefndiz tófi. hrapr mælti hui byr þu ſua fiarri oðrum monnum. þui ſegir hann at ek uil ecki hafa þrong af oðrum monnum. hrapr mælti farimz uið ecki ſua fiarri þvi at ek ueit at uið erum badir illmenni mvndir þv ecki her kominn nema þu værir v́t
laga hefi ek drepid verkſtióra Gvdbrandſ, oc mvn ek ſekr giorr oc geri ek þer koſti. ſa er annarr at ek ſegi til þín eða ella nioti uið bádir þeſſ ſem her
ok ef þetta er prófað á þingi. Ok því sé við barið að þú hafir ... hvárki sækja þína sök né annarra þá mun ek svara því máli ok segja að ek helgaða þik á þingskálaþingi að þú skyldir bæði mega sækja þitt mál ok annarra, ok mun svarað verða málinu. Þú skalt að finna Tyrfing í Berjanesi ok skal hann selja þér sök í hönd á Önund í Tröllaskógi er mál á eftir Egil bróður sinn Reið þá Gunnarr heim Nökkurum nóttum síðar riðu þeir Gunnarr ok Njálssynir þangað til sem líkin vóru ok grófu þá upp alla Gunnarr stefndi þeim til óhelgi fyrir atför ok fjörráð ok fór heim eftir það. Þetta haust ið sama kom út Valgarðr inn grái ok fór heim til Hofs. Þorgeirr fór að finna þá Mörð ok Valgarð að segja þeim hver firn í vóru að Gunnarr hafði óhelgað þá alla er hann hefir vegið. Valgarðr kvað þetta mundu vera ráð Njals ok þó eigi öll upp komin. Þorgeirr bað þá liðveizlu en þeir fóru lengi undan ok mæltu til fé mikið ok að lyktum Var það í ráðagjörðum að Mörðr skyldi biðja dóttur Gizurar hvíta ok skyldi Þorgeirr þegar ríða vestr um ár með þeim Annan dag riðu þeir heiman saman ok kómu til Mosfellz Var þeim þar vel fagnað. Vekja þeir til við Gizur um bónorð Lýkr svá að ráðin skyldu takaz ok skyldi boð vera á hálfs mánaðar fresti að Mosfelli Riðu þeir heim ok buðu mönnum ok fóru síðan til boðsins Fór það vel fram Fór Þorkatla heim með Merði ok var fyrir búi. En Valgarðr fór utan um sumarið. Mörðr eggjar Þorgeir á málatilbúnað við Gunnar. Þorgeirr fór að finna Önund ok biðr hann búa til vígamál eftir bróður sinn ok synir hans. Önundr kvaðz þess albúinn. Fara þeir þá ok lýsa vígunum ok kveðja vettvangsbúa. Þessi málatilbúnaðr fréttiz til Hlíðarenda. Ríðr Gunnarr þá að finna Njál ok segir honum ok spurði þá hvað hann vildi að láta gera Nú skalt u segir Njáll stefna vettvangsbúum þínum ok nábúum ok nefna vátta ok kjósa Kol til veganda að vígi Hjartar bróður þíns Það er rétt Síðan skalt u lýsa vígi á hönd Kol þótt hann sé dauðr. Þá skalt u nefna þér vátta ok kveðja búa alþingisreiðar ok bera um þat hvárt þeir væri í atsókn þá er Hjörtr var veginn Gunnarr ferr nú svá með öllum stefnum sem Njáll hefir gefið ráð til Fara nú öll þessi mál til alþingis Gunnarr ríðr nú til þings ok synir Njáls ok Sigfússynir Gunnarr hafði sent vestr orð mágum sínum að þeir kæmi til þings ok fjölmennti mjök. Mörðr reið til þings ok Runólfr ór Dal ok þeir undan Þríhyrningi Önundr ór Tröllaskógi ok fjölmenntu mjök hvárirtveggju er menn kvómu til þings var mönnum ekki jafntíðrætt sem mál þessi in miklu. Þeir vóru jafnan í einum flokki Gunnarr ok Njálssynir ok Sigfússynir ok gengu þeir svá snúðigt hjá mönnum að þeir urðu að gæta sín ef þeir felli eigi fyrir þeim Gunnarr gekk til móts við mága sína Fögnuðu þeir Óláfr honum vel Þeir spurðu Gunnar um fundinn. Óláfr mælti Mikils er um vert hversu...... hann beiddi þá liðveizlu. Þeir kváðu það skylt vera Fara nú mál hvártveggi í dóm. Flytja nú hvárir sitt mál. Mörðr bað þann mann eigi mál hafa fram er áðr hafði til óhelgi unnið við Þorgeir. Njáll mælti: Þar vart u við Mörðr um haustið á Þingskálaþingi að ek friðhelgaða Gunnar til allra lögligra mála Rétt er þetta segir Mörðr. En hví sætti það að Gunnarr lýsti vígi Hjartar á hendr Kol þar sem austmaðrinn vá hann. Rétt var það segir Njáll Þar sem hann kaus hann til veganda fyrir váttum. Rétt er þetta segir Mördr. En fyrir hvað stefndi Gunnarr þeim öllum til óhelgi? Eigi þarft u að þessu að spyrja segir Njáll þar sem þeir fóru allir til áverka. Eigi kom það fram við Gunnar segir Mörðr Njáll mælti: Bræðr Gunnars vóru þeir Kolskeggr ok Hjörtr ok hafði annarr bana en annarr var særðr. Lög hafið þér að mæla segir Mörðr þótt hart sé undir að búa Þá mælti Hjalti ór Þjórsárdal: Ekki hefi ek hlutaz til mála yðarra, en nú vil ek vita hvað þú vilt gjöra fyrir mín orð. Gunnarr mælti Hvers beiðiz þú um? Þess segir Hjalti að þú leggir málin öll til jafnaðar ok dæmi góðir menn Gunnarr mælti: Þá skalt u aldregi vera í móti mér við hverja menn sem þú átt um. Því vil ek heita þér segir hann Kom þá svá að þeir sættuz allir ok veittu hvárir öðrum tryggðir Fyrir áverka Þorgeirs kom legorðssökin. En skógarhögg fyrir áverka Starkaðar. En bræðr Þorgeirs vóru bættir hálfum bótum. En hálfar fellu niðr fyrir tilför jafnt skyldi vera víg Egils ok sök Tyrfings. Fyrir víg Hjartar skyldi koma víg Kols ok austmannzins, aðrir vóru bættir hálfum bótum Njáll var í gjörð þessi Hann átti mikið fé að Starkaði undir Þríhyrningi ok gaf hann allt Gunnar þetta til gjalda. Gunnar gaf gjafir mörgum höfðingjum þeim er honum höfðu lið veitt. Ok hafði hann ina mestu sæmd ór málum þessum ok urðu allir á það sáttir að engi væri hans jafningi í sunnlendingafjórðungi. Ríðr Gunnarr heim af þingi ok sitr um kyrt er að segja frá Þorgeiri Otkelssyni, að hann gjöriz nú mikill ok sterkr trúlyndr ok slægr Hann var vinsæll af inum beztu mönnum ok ástsæll af frændum sínum Það var eitt sinn að Þorgeirr Starkaðarson kom til Hofs að finna Mörð frænda sinn. Hann mælti: Illa uni ek við málalok við Gunnar Hefi ek keypt að þér liðveizlu Vil ek nú að þú hugsir nökkura ráðagjörð ok leggiz djúpt, því að þú ert inn mesti óvin Gunnars Skal ek ok auka sæmd þína ef þú sér vel fyrir. Sýniz það jafnan segir Mörðr að ek em fégjarn enda mun svá enn Ok er vant fyrir að sjá að þú sér eigi griðníðingr en þú komir þó þínu máli fram En það er mér sagt að Kolskeggr ætli að hafa mál fram ok rifta fjórðung í Móeiðarhváli er föður þínum var goldið í sonarbætr Hefir hann tekið þetta mál af móður sinni. Hann hefir ok tekið sáðland af Þorgeiri Otkelssyni ok rofið svá sætt á honum Skalt u fara að finna Þorgeir Otkelsson ok koma honum ... með þér ok fara að Gunnari ok þótt þið fáið eigi þegar drepið hann... að Hundi jarl ok Melsnaddi jarl ok hann varð þess varr að hann hafði tekið af lífi Hávarð í Þrasvík sýslumann Sigurðar jarls Bað Arnljótr jarl fara til sem fyrst að reka jarla þessa ór ríki sínu Dró Sigurðr jarl nú saman her mikinn fór hann suðr með herinn. Ok var Kári þar ok Njálssynir Þeir kómu við Katanes. Jarl átti þessi ríki í Skotlandi: Rós ok Mærhævi Suðrlönd ok dali. Sigurðr jarl spurði nú til jarlanna ok snýr til móti við þá ok heitir þar Dungálsgnípa sem fundrinn varð Sló þegar í bardaga með þeim. Skotar höfðu látið fara sumt liðið laust ok kom það í opna skjöldu við jarlsmenn ok var þar mannfall mikið. Snöru þá Njálssynir í mót þeim ok börðuz við þá ok kom þeim á flótta Snúa þeir Helgi þá fram hjá merki jarls ok berjaz vel. Kári snýr þá á móti Melsnadda jarli ok skaut spjóti í gegnum hann. Er Hundi jarl flýði, þeir ráku flóttann allt til þess er þeir spurðu að Melkólfr dró her saman. Snöru þeir aftr til Straumseyjar ok skiptu þar herfangi. Fór jarl þá til Hrosseyjar ok gerði þar veizlu mikla, ok að veizlu þessi gaf jarl Kára sverð gott ok spjót Gullrekið en Helga gullhring ok skikkju, Grími skjöld ok sverð. Eftir það gerði hann þá hirðmenn sína Grím ok Helga ok þakkaði þeim vel framgöngu góða. Vóru þeir með jarli þann vetr. En um sumarið fóru þeir í hernað með Kára ok fengu þeir hvervetna sigr. Þeir börðuz við Guðröð konung ór Mön ok sigruðu hann ok fóru við það aftr ok höfðu fengið fé mikið Vóru þeir með jarli um vetrinn Vm várið beidduz Njálssynir að fara til Noregs Jarl bað þá fara sem þeir vildi ok fekk þeim gott skip Kári sagði þeim að hann mundi þetta sumar koma til Noregs með skatta Hákonar jarls ok mundi þeir finnaz þar. Fóru Njálssynir ok létu eigi fyrr en þeir kómu til Noregs ok kómu til Þrándheims. Kolbeinn hét maðr ok var Arnljótarson þrænskr maðr Hann sigldi það sumar til Íslands er þeir Njálssynir fóru útan Hann var þann vetr í Breiðdal en um sumarið bjó hann skip sitt í Gautavík. En er þeir vóru búnir röri þar maðr til þeirra á báti ok fór þegar til fundar við Kolbein. Kolbeinn spurði þenna mann að nafni. Hrappr heiti ek segir hann. Hvers son ert u segir Kolbeinn Hrappr svarar: Ek em son Örgumleiða Geirólfssonar gerpis. Hvað vilt u mér segir Kolbeinn. Ek vildi að þú flyttir mik um haf segir hann Kolbeinn mælti Hver nauðsyn er þér á? Ek hefi vegið víg segir hann. Hverr hefir fyrir orðið eða hverir eru til eftirmáls? Hrappr svarar Ek hefi vegið Örlyg Örlygsson Hróðgeirssonar ins hvíta. En til eftirmáls eru Vápnfirðingar. Sá mun verr hafa er þik flytr segir Kolbeinn. Hrappr mælti Vinr em ek vinar míns enda geld ek það er illa er til mín gert. Skortir mik eigi fé til að leiga farið. Kolbeinn tók við honum Litlu síðar var byr ok sigla þeir í haf Hrapp þrutu vistir í hafi Settiz hann þá að með þeim er næstir vóru Þeir spruttu upp með illyrðum Ok svá kom að þeir réðuz á ok hefir Hrappr þegar undir ... Kolbeinn kom þá til ok lét Hrapp fara í mötuneyti til sín Þeir koma að útan við Agðanes. Kolbeinn spurði þá eftir um skipleiguna Hrappr sagði hana vera eftir út á Íslandi Kolbeinn mælti Vera munt u fleirum prettóttr en mér Hvert ráð sér þú nú fyrir mér kvað Hrappr. Kolbeinn mælti Það ræð ek þér fyrst að þú verðir brott héðan sem skjótast ok það annað ræð ek þér að þú svík aldregi lánardróttinn þinn Gekk Hrappr þá á land upp með vápnum sínum ok hafði öxi mikla í hendi sér vafinskeptu Hann kom til Guðbrandsdala. Sá hét Guðbrandr er þar réð fyr Hann var inn mesti vin Hákonar jarls Þeir áttu hof báðir saman ok var því aldregi upp lokið nema þá er jarl kom. Það var annað mest en annað á Höðum Þrándr hét son Guðbrands en Guðrún dóttir. Hrappr gekk fyrir Guðbrand ok kvaddi hann vel. Hann spurði hann hvað manna hann væri. Hrappr sagði til sín ok kvaðz vera íslenzkr ok biðr Guðbrand viðrtöku. Hann segir Ekki líz mér svá á þik sem þú munir gæfumaðr vera. Mjök er ok logið frá þér segir Hrappr að þú værir góðr viðrtakna. Guðbrandr mælti Hér munt u vera verða. Hvar vísar þú mér til sætis segir Hrappr. Á inn óæðra bekk segir Guðbrandr gagnvart öndvegi mínu. Hrappr kunni frá mörgu að segja. Þótti Guðbrandi fyrst gaman að honum En þó kom svá að mörgum þótti ofkerski ok svá lauk að hann slóz á tal við Guðrúnu svá að margir mæltu að hann mundi fífla hana. En er Guðbrandr varð þess varr talaði hann um við hana er hon ætti tal við hann ok bað hana ekki mæla við hann Hon hét góðu um það en þó dró til vana. Þá setti Guðbrandr Ásvarð verkstjóra sinn að ganga með þeim hvert sem hon fór. Einhverju sinni fór hon á Hnotskóg ok Ásvarðr með henni. Hrappr kom þar ok tók í hönd henni ok leiddi hana eina saman Ásvarðr fór að leita hennar ok fann þau liggja í runni einum bæði saman Hann hljóp að með öxi ok hjó til fótarins honum Hrappr kippti undan fætinum. Hann þreif upp öxi sína ok hjó Ásvarð banahögg ok í sundr í honum hrygginn Þá mælti Guðrún Nú hefir þú það unnið er þú munt eigi lengr með föður mínum En honum mun þó annað verr þikkja það er ek em með barni. Hrappr segir Eigi skal hann þetta af öðrum spyrja ok skal ek segja honum hvártveggja Drepinn munt u þá segir hon Á það skal hætta segir hann. Ferr hann þá heim. Guðbrandr sat í öndvegi sínu ok var margt manna í stofunni. Hrappr gekk fyrir hann ok bar hátt öxina. Guðbrandr mælti: Hví er blóðug öx þín? Hrappr svarar Ek gerða að bakverk Ásvarðar. Hefir þú vegið hann segir Guðbrandr. Svá er segir Hrappr. Hvað var til saka segir Guðbrandr. Hann vildi höggva af mér fótinn segir Hrappr. Guðbrandr mælti Hvað gerðir þú til? Hrappr mælti: Ef þér er á því allmikil forvitni þá lá ek dóttur þína. Guðbrandr mælti Standi menn upp ok taki Hrapp ok skal drepa hann. Hrappr mælti Illa munt u þá gera til mágs þíns. Hrappr hefir nú fyrir sér öxina ok kemz út ok til skógar. Guðbrandr lét nú leita hans um skóginn ok finnz hann eigi. Hrappr rann á einn húsabæ ok var þar maðr úti ok klauf skíð. Hann spurði þenna mann að nafni Hann nefndiz Tófi. Hrappr mælti Hví býr þú svá fjarri öðrum mönnum? Því segir hann að ek vil ekki hafa þröng af öðrum mönnum. Hrappr mælti Farimz við ekki svá fjarri því að ek veit að við erum báðir illmenni Mundir þú ekki hér kominn nema þú værir útlaga Hefi ek drepið verkstjóra Guðbrands, ok mun ek sekr gjörr ok geri ek þér kosti. Sá er annarr að ek segi til þín eða ella njóti við báðir þess sem hér
