Judith Jesch (ed.) 2012, ‘Sigvatr Þórðarson, Flokkr about Erlingr Skjálgsson 5’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 636.
Ǫndurða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at sig sǫnnum
— sá vas áðr búinn ráða
ats — við Útstein hizi
Ôleif of tók môlum.
Erlingr, sás lystr geymði lengi jarðar vel — né lamðisk landvǫrn —, bað ǫrnu klóask ǫndurða, þás hann of tók Ôleif sǫnnum môlum at sig hizi við Útstein; sá vas áðr búinn ráða ats.
‘Erlingr, who, joyful, ruled the land well for a long time — his defence of territory did not fail — said eagles should fight face to face, when he addressed Óláfr with true words after the battle there by Utstein; he was previously ready to carry out the attack. ’
King Óláfr comes face to face with Erlingr and speaks to him.
[5-8]: (a) Finnur Jónsson (Hkr 1893-1901, IV; Skj B) proposed that this helmingr contained the phrase ráðasǫnnum môlum, separated by tmesis, translating indholdssande ord ‘words with true content’, though ráðasannr does not appear in LP and it is not clear what the first element adds to the meaning. (b) Kock (NN §2475) proposed the interpretation followed here, on the grounds of the common occurrence in skaldic verse of a clause contained within one line and the first, monosyllabic, word of the following line. Sigvatr uses a similar construction in Víkv 6/2-3, 11/3-4, Vestv 6/3-4 and (with a disyllable in the following line) in st. 7/7-8 below.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Ǫndurþa bað iarþar | Erlingr sa er vel lengi | geymdi hann lystr ne lamþiz | landvorn klóaz ǫrno | þa er hann at sig sǫɴom | sa var aðr buiɴ ráða | atz við útstein hizi | olaf um toc málom
(KS)
Ǫndurða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at sik sǫnnum
— sá vas áðr búinn ráða
ats — við Útstein hizi
Ôleif of tók †malo†.
Ǫndurða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né ek lasta
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at sik sǫnnum
— sá vas áðr búinn ráða
ats — við Útstein hizi
Óláfr ok tók môlum.
Ǫndurða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóar ǫrnu,
þás hann und sig sǫnnum
— sá vas áðr búinn ráða
ats — við Útstein hizig
Óláfr of tók môlum.
ǫndverða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann und sik sǫnnum
— sá vas áðr búinn ráða
ats — við Útstein hizi
Óláfr ok tók môlum.
Ǫndurða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at sik sǫnnum
— sá vas áðr búinn ráða
ats — við Útstein hizi
Ôleif of tók môlum.
ǫndverða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at sik sǫnnum
— sá vas †[…]†
— við Útstein hizi
Ôleif †vm […]† †[…]†.
ǫndverða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði halr, — né hamðisk
handvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at svik sǫnnu
— sá vas áðr munuð ráða
snjallr — við Útstein illra
Óláfr ok tók môlum.
ǫndverða bað, jarðar,
Erlingr, sá vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at svik sǫnnum
— sá vas áðr búinn ráða
snjallr — við Útstein illra
Óláfr of tók môlum.
†Anverþa† bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at svik sǫnnum
— sá vas áðr búinn ráða
snjallr — við Útstein illra
Óláfr of tók môlum.
Ǫndurða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né hér lamðisk
land-vǫrðr — klóask ǫrnu,
þás snjallr á svik sǫnnu
— sá vas áðr numinn ráða
snjallr — við Útstein illra
Ôleif of tók môlum.
ǫndverða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at svik sǫnnu
— sá vas áðr numinn ráða
snjallr — við Útstein illa
Ôleif tekit môlum.
ǫndverða bað, jarðar,
Erlingr, sás vel lengi
geymði lystr, — né lamðisk
landvǫrn — klóask ǫrnu,
þás hann at svik sǫnnu
— sá vas áðr unninn ráða
snjallr — við Útstein illra
†O.† ok tók môlum.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.