Judith Jesch (ed.) 2012, ‘Sigvatr Þórðarson, Vestrfararvísur 6’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 623.
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seims, þjóðkonungr, beimum
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Erum komnir heim hingat, stallarar þínir; hygg at, jǫfurr skatna; menn nemi môl mín, sem innik. Seg, þjóðkonungr, hvar hafið hugðan beimum sess með {þollum seims}; allr skáli þinn es mér þekkr innan.
‘We have come home here, your marshals; consider [that], prince of men [Óláfr]; let people take note of my words as I utter them. Say, mighty king, where you have decided on a seat for men [us] among the firs of gold [MEN]; all the inside of your hall is agreeable to me. ’
In a chapter focusing on Sigvatr, the passage refers back to the time when, having received permission from Knútr to sail to Norway (see st. 2 and its Context), Sigvatr goes directly to King Óláfr in Borg (Sarpsborg). The king does not return his greeting.
For sts 6 and 7, the text in J2ˣ was copied from K and hence belongs to the Hkr redaction, unlike the remainder of the Vestv stanzas in J2ˣ, which belong to the ÓH redaction. — [6-8]: Kock (NN §634) achieves a simpler word order by construing seims ‘of gold’ with þjóðkonungr ‘mighty king’, but the parallels he cites for this unusual expression (not a kenning) are not convincing, and þollum ‘firs’ is left without a determinant.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seims, þjóðkonungr, beima
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat comner | hyɢ þu at jofurr scatna | menn nemi mál sem ec iɴi | mín stallarar þiner | segðu hvar seꜱ hafit hugðan | seims þioð konungr beima | allr er þeckr með þollum | þiɴ scáli mer iɴan
(KS)
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
minn — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seims, þjóðkonungr, beima
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hugða at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar þess hafið hugðan
seims, þjóðkonungr, beimum
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
†seigu†, hvar sess hefr hugðan
seims, þjóðkonungr, beima
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
†semis†, þjóðkonungr, beimum
(allt es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seims, þjóðkonungr, beimum
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg at, konungr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seims, þjóðkonungr, beimum
(allr es þekkr) með þollr
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seims, þjóðkonungr, beimum
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallari þínu.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seim, þjóðkonungr, beimum
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem †[...]†,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seim, þjóðkonungr, beimum
(allr es þaktr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seims, þjóðkonungr, beimum
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg , jǫfurr at því skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seim, þjóðkonungr, beimum
(allr es þokkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg at, jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallara þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seim, þjóðkonungr, beimum
(allr es þekkr) með þollum
(þinn skáli mér innan).
Heim erum hingat komnir
— hygg , jǫfurr skatna —
— menn nemi môl, sem innik,
mín — stallarar þínir.
Seg, hvar sess hafið hugðan
seims, þjóðkonungr, beima
(allr es þýðum) þollum
(þinn skáli mér innan).
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.