Russell Poole (ed.) 2012, ‘Torf-Einarr Rǫgnvaldsson, Lausavísur 2’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 133.
Margr verðr sekr at sauðum
seggr með fǫgru skeggi,
en ek at ungs í Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Margr seggr með fǫgru skeggi verðr sekr at sauðum, en ek at falli {ungs sonar allvalds} í Eyjum. Hǫlðar segja mér hætt við hugfullan stilli; hefk hǫggvit skarð í skildi Haralds; skala ugga þat.
‘Many a man with a handsome beard is convicted for sheep, but I [am convicted] for the death of the young son of the mighty ruler [= Hálfdan] in the Islands [Orkney]. Freeholders say there is danger for me from the resolute ruler; I have cut a notch in Haraldr’s shield; I shall not fear that.’
Orkn tells that on the day after the battle (see Context to Lv 1) Torf-Einarr’s men hunt down Hálfdan. Torf-Einarr has him put to death by the ‘blood-eagle’ ritual (see Note to Lv 3/1, 4). Orkn places Lv 2 immediately after its account of Hálfdan’s death, while Hkr instead refers it to a later occasion when, having heard of King Haraldr’s arrival in Orkney with a large force, Torf-Einarr escapes to Nes (Caithness).
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Margr verðr sekr um sauði
seggr með fǫgru skeggi,
en ek at ungs í Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Margr verþr secr um sꜹði | seɢr með fꜹgro sceɢi | eɴ ec at ungs i eyiom | allvaldz sonar falli | hætt segia mer hꜹldar | vid hugfullan stilli | Haralldz hefi ec scarð i scildi | scala uɢa þat hꜹɢvit
(KS)
Margr verðr sekr um sauði
seggr með fǫgru skeggi,
en ek at ungs í Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Margr verþr sekr of sꜹði seɢr með | fogro skeɢi · eɴ ek at vngs i eyiom allvalldz sonar falli · hǿ̨tt | segía mer hꜹlþar við hvgfvllan stilli haralldz hefi ek skarð | i skilldi skala vɢa þat hꜹggvít ·
(VEÞ)
Margr verðr sekr of sauði
seggr með fǫgru skeggi,
en ek af ungs í Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — †hꜹguð†.
Margr verðr sekr of sauði
seggr með fǫgru skeggi,
en ek af ungs í Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stylli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Margr verðr sekr um sauði
seggr með fǫgru skeggi,
en ek at ungs ór Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Margr verðr †sek[…] […]† sauði
†s[…]† með fǫgru skeggi,
en ek at ungs †[…]†
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Margr verðr sekr um sauði
seggr með fǫgru skeggi,
en ek at ungs ór Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þér — hǫggvit.
Margr verðr sekr um sauði
seggr með fǫgru skeggi,
en ek at ungs ór Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þér — hǫggvit.
Margr verðr sénn at sauðum
seggr með breiðu skeggi,
en ek at ungs í eyju
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Margr verðr sénn at sauðum
seggr með fǫgru skeggi,
en ek at ungs í eyju
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Margr verðr sénn at sauðum
seggr með breiðu skeggi,
en ek at ungs í Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Margr verðr sekr um sauði
seggr með fǫgru skeggi,
en ek at ungs †[…]† Eyjum
allvalds sonar falli.
Hætt segja mér hǫlðar
við hugfullan stilli;
Haralds hefk skarð í skildi
— skala ugga þat — hǫggvit.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.