Kari Ellen Gade (ed.) 2009, ‘Þorkell hamarskáld, Magnússdrápa 1’ in Kari Ellen Gade (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 2: From c. 1035 to c. 1300. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 2. Turnhout: Brepols, pp. 410-11.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vôrut þau hauldum
haglig rôð — með Agli.
Snǫrp frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinum, lendir
menn við morðvals brynni,
mein, of afl sér steini.
Stórhugaðr Þórir dró vítt saman sveitir sínar með Agli; þau rôð vôrut heldr haglig hauldum. Frák snǫrp mein vinum Skjalgs endr á, þvís lendir menn urpu steini of afl sér við {brynni {morðvals}}.
‘Great-spirited Þórir gathered his companies far and wide with Egill; those ventures were not very convenient for the freeholders. I heard that great harm formerly befell Skjálgr’s friends because the district chieftains threw a stone beyond their strength against the thirst-quencher of the strife-falcon [RAVEN/EAGLE > WARRIOR].’
The uprising against Magnús in 1094, spearheaded by the district chieftains Steigar-Þórir Þórðarson, Egill Áskelsson (or Ásláksson) and Skjálgr.
For Þórir and Egill, see SteigÞ Biography and Note to Kv 1/1. Skjálgr is identified as ‘Skjálgr af Jaðri’ (‘Skjálgr from Jæren’) in Mork and Fsk (see Mork 1928-32, 299; ÍF 29, 303), which suggests that he could have been a descendant of the powerful chieftain Erlingr Skjálgsson af Sóla (d. 1028) who had a son named Skjálgr. The present Skjálgr is otherwise unknown, however, and Hkr merely calls him ‘a powerful and wealthy man’ (maðr, ríkr ok auðigr; ÍF 28, 214). — [6-7] lendir menn ‘the district chieftains’: Lit. ‘landed men’. These were men who had been appointed by the king to serve as judicial administrators over one or more districts, men who held land in fief from the king. See also BjKálfs Lv, Anon Nkt 29 and Ólhv Hryn 2.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vôrut þau hauldum
haglig rôð — með Agli.
Snǫrp frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinum, lendir
menn †[...]† morðvals brynni,
mein, of afl sér steini.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vôrut þau hauldum
haglig rôð — með Agli.
†snavp† frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinum, lendir
menn við morðvals brynni,
mein, of afl sér steini.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vôrut þá hauldum
haglig rôð — með Agli.
Snǫrp frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinum, lendir
menn við morðvals brynni,
mein, of alf sér steini.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vôrut þau hauldum
haglig rôð — með Agli.
Snǫrp frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinum, lendir
menn við morðvals brynni,
mein, of afl sér steini.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vôrut þau hauldum
haglig rôð — með Agli.
Snǫrp frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinum, lendir
menn við morð-hauks brynni,
mein, of afl sér steini.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vru þau hauldum
haglig rôð — með Agli.
Snǫrp frák á, því urpu,
endr Skjalgs vinum, lendir
menn við morð-haugs brynni,
mein, of afl sér steini.
Vítr dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vru þau hauldum
haglig rôð — með Agli.
Snǫrp frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinir, lendir
menn við morð-hauks brynni,
mein, of afl sér steini.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vru þau hauldum
haglig rôð — með Agli.
Snǫrp frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinir, lendir
menn við morð-hauks brynni,
mein, of afl sér steini.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vru þau hauldum
haglig rôð — með Agli.
Snǫrp frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinir, lendir
menn við morð-hauks brynju,
mein, of afls sér steini.
Vítt dró sinnar sveitar
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vru þau hauldum
haglig rôð — með †Egli†.
Snǫrp frák á, þvís uppi,
endr Skjalgs vinum, lendir
menn við morðhvals brynni,
mein, of alf sér steini.
Vítt dró sínar sveitir
saman stórhugaðr Þórir
— heldr vru þau hauldum
haglig rôð — meðr †æghle†.
Snǫrp frák á, þvís urpu,
endr Skjalgs vinum, lendir
menn viðr morðvals brynni,
mein, of afl sér steini.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.