R. D. Fulk (ed.) 2012, ‘Sigvatr Þórðarson, Lausavísur 7’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 708.
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss of varða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nú eru orð mælt, þaus flestra of varða oss mest alls, konungr, en meir kunnum skil fleiri mála. Goð láti þik gæta jarðar þinnar, geðharðr konungr, þvít þúst tilborinn; víst hefk þann vilja.
‘Now the words are spoken which, of most [words], are of greatest importance to us [me], king, but further we [I] possess discernment in other matters. May God allow you to take care of your land, mind-resolute king, because you are born to it; truly I have that wish.’
As for Lv 6.
For a suggestion that this and Lv 6 could belong in Sigv Austv, see Note to Lv 6 [All].
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss of verða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik geta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nv ero męllt en mala meiʀ cvnnom scil fleiri orð þau er oss of verða | allz mest konungr flestraa guð lati þic geta geðharðr konungr iarðar vist hefec þann þvi at þinnar þv ert | til borenn vilia .
(RDF)
Nú eru mælt, en mála
mér †kunum† skil fleiri,
orð, þaus oss of varða
alls mest, konungr, flesta.
Goð láti þik gæta,
geð†barz† konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborin (vilja).
Nu eru mællt en mala , mer kunum skil fleri , ord þav er ossum | uarda , Allz mest kongr flesta ; Guð lati þik gæta , gedbarz kongr | iarþar , uist hefr ek þann þui at þinnar , þu er till borin uilia . |
(RDF)
Nu | a̋ro ma̋lt en mala kom mer meir | kunnom skil fleiri ord tau er oss of | verda alltz mest konungs flestra || Gud lati tik geta gedharder konungs | iardar vist hef ek than tvi at | tinnar tu ert, till boren vilia. |
(VEÞ)
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss mun varða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(†Viit† hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nu eru mælt en mala | meir kunnum skil fleiri | ord þau er oss mun varda | alls mest kongr flestra: | Gud lati þig giæta | ged-hardr kongr Iardar || Viit hefi ek þan þvi at þinnar | þu ert til borinn, vilia. |
(VEÞ)
Nú eru mælt, hvé mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss of verða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nu eru mællt hue mála | meíʀ kunnum skil fleiri orþ þau er oss of verða | allz mest konungr flestra gud lati þik gæta geþhardr | konungr iarþar uist hefig þann þuiat þinnar þu ert til bor | inn uilia .
(RDF)
Nú eru mælt, hvé mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss of verða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nu ero mællt hve mala . meiʀ k | unnum skil fleiri . orð þav er oss | of verða . allz mest konungr flestra . | guð láti þik giæta . geð harðr konungr | iarðar . uíst hefi ek þann þvi at þinn | ar . þú ert til borinn uilia .
(RDF)
Nu ero mællt hue | mala . meiʀ bunnum skyl fleyri . ord þau er oss verda allz mest Konungr | flestra . gud lati þik giæta . gedhardr konungr jardar . uist hefi ek þaɴn þvi at | þinnar . þu ert til borinn vilia .
(VEÞ)
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss of verða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nv ero mǽllt eɴ mala meiʀ kvɴom skil fleiri orþ þav er oꜱ vm verþa allz mest | konungr flestra gvþ lati þik gǽta geþ harðr konungr iarþar vist hevi æk þaɴ þviat þiɴar þv ert til boriɴ | vilia .
(RDF)
Nú eru mál þau, er mæla
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss of varða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nu ero mal þau er męla meiʀ | kunnvm skil fleiri . orð þau er oss of uarða . allz mest konungr flestra . guð latí | þik gæta . geð harðr konungr iarðar . uist hefigh þann þviat þiɴar þu ert til borinn | vilia .
(RDF)
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss of varða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nv ero mę᷎llt enn mala . meíʀ kunnum skilfleíre | orð þꜹ er oss um uarða . allz mest konungr flestra | Guð late þik ge᷎ta geð harðr konungr iarðar . víst | hefe ek þaɴ þuiat þinnar . þu ert til boreɴ vi | lea .
(RDF)
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss of varða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik geta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nu eru męlt en mala . meiʀ kunnum skil fleiri . | orð þau er oss um varða allz mest konungr flestra Guð lati þik geta . geð harðr konungr | iarðar . vist hefik þann þviat þinnar . þu ert til boriɴ vilia .
(RDF)
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss of verða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nu ero mællt en mala meíʀ kunnom skil flæiri . orþ þau er oss vm verða allz mæst | konungr flestra . guð late þek (or ‘þøk’ ?) gæta geðharðr konungr iarðar vist hæf ec þann þuiat þinnar þuert til borenn vilia |
(RDF)
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þaus oss mun verða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nu eru mællt | en mala meírr kunnum skil fleire ord þau er oss mun verda allz mest | konungr flestra gud lati þíg gæta ged hardr konungr jardar uist hefig þann | þuiat þínnar þu ert til borinn uilea .
(RDF)
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þá er oss of verða
alls mestr, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þínar,
þúst tilborinn (vilja).
Nu ero mꜽlt enn mala meír kunnum skil fleírí . orð þꜳ̋ er | oss vm verða allz mestr konungr flestra . gvð latí þic gꜽta . geð harðr konungr jarðar . víst he | fe ec þann þviat þínar . þu ert til borínn vílía
(RDF)
Nú eru mælt, en mála
meir kunnum skil fleiri,
orð, þau er oss of varða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik gæta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þann) þvít, þinnar,
þúst tilborinn (vilja).
Nu ero mællt eɴ mála | meíʀ kuɴum scil fleiri | orð þꜹ er os vm varða | allz mest konungr flestra | Gv́ð láti þic gæta | geðharðr konungr jarðar | vist hefi ec þaɴ þvi at þiɴar | þu ert til boriɴ vilia |
(RDF)
Nú eru mælt, en mála
meir †kunum† skil †fleir(r)†,
óð, þaus oss of varða
alls mest, konungr, flestra.
Goð láti þik geta,
geðharðr konungr, jarðar,
(víst hefk þín) þvít, þinnar,
þúst tilborin (vilja).
Nv erv męllt en ma | la meir kvnvm skil fleiri od þꜹ er oss | of varda allz mest konungr flestra . gvð lati | þik gieta gedhardr konungr jardar . vist | hefi ek þín þvi at þínar . þu ert til borin || vília .
(RDF)
Nu ero mal þau er mæla | meirr kunnum skil fleiri | orþ þau er oss of varþa | allz mest konungr flestra | guþ lati þik gæta | geþharþr konungr iarþar | vist hefik þann þviat þinnar | þu ert til borinn vilia . |
(RDF)
Skj: Sigvatr Þórðarson, 13. Lausavísur 8: AI, 267-8, BI, 248, Skald I, 128, NN §673; Fms 4, 185, Fms 12, 83, ÓH 1853, 80, 271, ÓH 1941, I, 199 (ch. 75), Flat 1860-8, II, 113; Hkr 1777-1826, II, 123, VI, 83-4, Hkr 1868, 307 (ÓHHkr ch. 92), Hkr 1893-1901, II, 169, IV, 130, ÍF 27, 135, Hkr 1991, I, 346 (ÓHHkr ch. 91); Konráð Gíslason 1892, 36, 175-6, 231, Jón Skaptason 1983, 190, 317.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.