Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 75’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 647-8.
Tárum rigni, en tungan þagni;
taki af mál, en þurftug sálin
beriz um fast, svá að búkinn hristi;
bið eg óttandi, ‘hjálp mier, dróttinn!’
Ævinliga með lyftum lófum,
lof ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falla,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Rigni tárum, en tungan þagni; mál taki af, en þurftug sálin beriz um fast, svá að búkinn hristi; eg bið óttandi, ‘hjálp mier, dróttinn!’ Ævinliga með lyftum lófum er öll skepnan, ræðandi lof, skyld að falla á bæði knie sín, skapari minn, fyrir ásjón þinni.
‘Let it rain with tears, but let the tongue be silent, let speech die away, and let the needy soul convulse hard, so that the body shakes; I pray fearfully, ‘help me, Lord!’ Unceasingly, with lifted hands, uttering praise, all creation should fall to both its knees, my Creator, before your face.’
[5-8]: The final repeat of the second stef.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Tárum rigni, en tungan þagni;
taki af mál, en þurftug sálin
beriz um fast, svá að búkinn hristi;
bið eg óttandi, ‘hjálp mier, dróttinn!’
,
ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falla,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Tarum rigní enn tungan þagní takí af mal ⸌⸌ enn þurftug salín berizt um || fast sva ath bukínn hristí bid ek ottanndí hialp | mer drottínn ; Ævinliga med lyptvm lofum l. |
(VEÞ)
Tárum rigni, en tungan þagni;
taki af mál, en þurftug sálin
beriz um fast, og búkinn hristi;
bið eg óttandi þú, ‘hjálp mier, dróttinn!’
,
ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falla,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Tárűm rigne en tungan þagni tacki | af mál en þűrftűg salinn berst vm | fast og bűkinn hristi bid eg ottandi | þű hiálp mier drottinn / | æfinliga med |
(VEÞ)
Tárum rigni, en tungan þagni;
taki af mál, en þurftug sálin
berz um fast, þá búkrinn hristiz,hristiz;
bið eg óttandi, ‘hjálp mier, dróttinn!’
,
ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falla,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Tarum rigni enn tungann (þagne) , taki af mꜳ̋l enn þurftüg sal ⸌⸌ enn : berzt vm ⸌fast þa⸍ bü | ckuren hristízt , bíd eg ottandi híalp mier drottenn : Æfenliga |
(VEÞ)
Tungan þagni, en tárum rigni;
tekið af mál, en þurftug sálin
beriz um fast, svá búkrinn hristiz,hristiz;
bið eg óttandi að, ‘hjálp mier, dróttinn!’
,
ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falla,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Tvngan þagne enn tarum rígne . tekít af mal enn þ[…]ftvg sal ⸌⸌ enn berst […] fast | svo bukurenn hristizt . bid eg ottandi at hialp mer drotten . // æuen ⸝⸝ liga med l. l. |
(VEÞ)
Tárum rigni, en tungan þagni;
tekr af mál, en þurftug sálin
beriz um fast, svá búkinn hristir;
bið eg óttandi, ‘hjálp mier, dróttinn!’
Ævinliga með lyftum lófum,
lof ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falli,
skapari minn, fyrir ástan þinni.
Tárum rigni, en tungan þagni;
tekr af mál, en þurftug sálin
beriz um fast, svá að búkinn hristir;
bið eg óttandi, ‘hjálp mier, dróttinn!’
Ævinliga með lyftum lófum,
lof ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falli,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Ta̋rum rigne enn tungan þagne, tekur af | ma̋l enn þurftug sa̋lenn, berst um fast so buk | enn hrister, bid eg ottande hia̋lpe mier Drottenn | Æfenlega med liptum lőfum, lofrædande a̋ | knie sijn bæde, skepnan óll er skilld ad fa | lle skapare minn fyrer a̋sia̋n þinni.
(VEÞ)
Tárum rigni, tungan þagni;
taki af mál, en þurftug sálin
beriz um fast, og búkinn hristi;
bið eg óttandi þú, ‘hjálp mier, dróttinn!’
,
ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falla,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Tarkum rigni tungan þagni | taki af mal enn þurftug salin | berist um fast, og bukin hristi | bid eg ottandi þu hialp mier drottinn: | [Æfinliga med lyptum lofum]
(EB)
Tungan þagni, en tárinn rigni;
tekr af mál, en †þurtug† sálin
beriz um †[...]azt†, enn búkrinn hristiz,hristiz;
bið eg óttandi eg, ‘hjálp mier, dróttinn!’
Ævinliga með lyftum lófum,
lof ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falli,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Tungann þagni enn tarinn rigni, tecr af mal enn þurtug salinn, beerist vm azt enn bucrinn hristizt bid ec ottande ec hialp mier drottinn Æfinnlega med liptum lafum lof rǫþande a cne syn bǫde, sciepnan aull er scylld at falli, scapari minn […] asian þinne
(EB)
Skj: Eysteinn Ásgrímsson, Lilja 75: AII, 387, BII, 409-10, Skald II, 224.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.