ÞorlJ ch. 6

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það er af Þorleifi að segja að hann snýst til ferðar suður
til Danmerkur og hefir það til leiðarnests sér sem hann
ginnti af þeim í höllinni. En hversu lengi sem hann hefir á
leið verið þá létti hann eigi sinni ferð fyrr en hann kom á
fund Sveins konungs og tók hann við honum fegins hendi og
spurði hann að ferðum sínum en Þorleifur sagði allt sem farið
hafði.

Konungur svarar: "Nú mun eg lengja nafn þitt og kalla þig
Þorleif jarlaskáld."

Þá kvað konungur vísu:

Grenndi Þorleifr Þrænda

þengils hróðr fyr drengjum,

hafa ólítið ýtar

jarls níð borið víða.

Njörðr réð vestan virðum

vellstæri brag færa

brot lands galt gæti

grálega leóns báru.

Þorleifur sagði konungi að hann fýstist út til Íslands og
beiddi konung orlofs að fara þegar að vori.

En konungur sagði svo vera skyldu "vil eg gefa þér skip í
nafnfesti með mönnum og reiða og þvílíkri áhöfn sem þér
þarfast."

Nú er Þorleifur þar um veturinn í góðu yfirlæti en að
vordögum býr hann skip sitt og lét í haf og byrjaði vel og
kom skipi sínu við Ísland í á þá er Þjórsá heitir.

Það segja menn að Þorleifur kvæntist um haustið og fengi
þeirrar konu er Auður hét og væri Þórðar dóttir er bjó í
Skógum undir Eyjafjöllum, gilds bónda og stórauðigs, kominn
af ætt Þrasa hins gamla. Auður var kvenskörungur mikill.
Þorleifur sat um veturinn í Skógum en um vorið eftir keypti
hann land að Höfðabrekku í Mýdal og bjó þar síðan.