unattrib ÞorlJ 7b^I

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

En nú er þar til at taka, er Hákon jarl er, at honum batnaði ins mesta meinlætis, en þat segja sumir menn, at hann yrði aldri samr maðr ok áðr, ok vildi jarl nú gjarna hefna Þorleifi þessar smánar, ef hann gæti, heitr nú á fulltrúa sína, Þorgerði Hǫrgabrúði ok Irpu, systur hennar, at reka þann galdr út til Íslands, at Þorleifi ynni at fullu, ok færir þeim miklar fórnir ok gekk til fréttar. En er hann fékk þá frétt, er honum líkaði, lét hann taka einn rekabút ok gera úr trémann, ok með fjǫlkynngi ok atkvæðum jarls, en trollskap ok fítonsanda þeirra systra, lét hann drepa einn mann ok taka ór hjartat ok láta í þenna trémann, ok færðu síðan í fǫt ok gáfu nafn ok kǫlluðu Þorgarð ok mǫgnuðu hann með svá miklum fjandans krapti, at hann gekk ok mælti við menn, kómu honum síðan í skip ok sendu hann út til Íslands þess erindis at drepa Þorleif jarlsskáld. Gyrði Hákon hann atgeir þeim, er hann hafði tekit ór hofi þeirra systra ok Hǫrgi hafði átt.

Þorgarðr kom út til Íslands í þann tíma, er menn váru á alþingi. Þorleifr jarlsskáld var á þingi. Þat var einn dag, at Þorleifr gekk frá búð sinni, er hann sá, at maðr gekk vestan yfir Ǫxará. Sá var mikill vexti ok illslegr í bragði. Þorleifr spyrr þenna mann at heiti. Hann nefndist Þorgarðr ok kastaði þegar kaldyrðum at Þorleifi, en er Þorleifr heyrði þat, ætlaði hann at bregða sverðinu konungsnaut, er hann var gyrðr með, en í þessu bili lagði Þorgarðr atgeirnum á Þorleifi miðjum ok í gegnum hann, en er hann fekk lagit, hjó hann til Þorgarðs, en hann steyptist í jǫrðina niðr, svá at í iljarnar var at sjá. Þorleifur snaraði at sér kyrtilinn o kvað vísu:

Hvarf inn hildardjarfi,

hvat varð af Þorgarði?

villumaðr á velli,

vígdjarfr refilstiga.

Farit hefir Gautr at grjóti

gunnelds hinn fjǫlkunni,

síðan mun hann í helju

hvílast stund ok mílu.

Þá gekk Þorleifr heim til búðar sinnar ok sagði mǫnnum þenna atburð, ok þótti ǫllum mikils um vert um þenna atburð. Síðan varpar Þorleifr frá sér kyrtlinum, ok fellu þá út iðrin, ok lét Þorleifr þar líf sitt við góðan orðstír, ok þótti mǫnnum þat allmikill skaði. Þóttust nú allir vita, at Þorgarðr þessi hafði engi verit annarr en galdr ok fjǫlkynngi Hákonar jarls.

Síðan var Þorleifr heygðr. Haugr hans stendr norðr af lǫgréttu, ok sést hann enn. Bræðr hans váru á þingi, er þetta var tíðenda, ok gerðu útferð Þorleifs sæmiliga ok erfðu hann at fornum sið, en Ásgeirr, faðir þeirra, var þá litlu andaðr. Síðan fóru menn heim af þingi, ok fréttust þessi tíðendi nú víða um Ísland ok þóttu mikils verð.