en uer syniuðum honum raðsíns Eptir þat skoraði hann friðgeiri syní mer til holmgongu ok skal koma
til holms i ey þa er vǫrs heitir Nu uil ek biðía þik Egill at tu farir til holmsíns með honum mundi
þat sannaz ef Aʀinbiorn broðir minn uæri her i landi at uer mundim æigi þola of ʀiki sliku sem liotr er Egill suaʀaði
Skyllt er þat saker Aʀinbiarnar broður þíns at ek fara með syní þínum for þeꜱa þa gerir þu val sagði Gyða
skulo ver nv ganga jnn i stofv ok sitia þar oll samt i dag En at kuelldi komv þar margir frændr þeira
ok uinir En um morgvninn biogguz þeir friðgeíʀ ok Egill til holmsíns ok mart manna með þeim þa var gott
far ueðr ok komu i eyna þar var fagr uollr sem holmgangan skylldi uera ok lagðír steinar i hring
Þar kom lotr með sina sueít biogguz þeir þa til holmgongu liotr hafði skiolld ok suerð hann var
mikill maðr ok sterkr En er hann gekk fram a uollinn þa kom a hann berserks gangr tok hann þa at greina ok
bita ofan i skiolldinn Friðgeíʀ var ekki mikill maðr uextí ok helldr graṅligr ok fridr synum
hann hafði fyʀ verit staddr i orrustvm En er Egill sa liot qat hann visu Er at friðgeirí færí forum motz
a uít gerum skulum banna miok manní mey aurleygi at heyia við þann er bitr ok blotar
baund el hvotuðr gaundla alfeigum skytr æger augum skiolld at baugí þa sa liotr hvar
Egill stoð ok heyrði hans orð þa mællti hann Gakk higat hinn mikli maðr ok berst við mik ef þu ert
allfuss til Er ok þat miklv makligra en ek beriumz uið friðgeíʀ þviatt ek þikkivmz ekki at
meirí þott ek drepa hann þa quað Egill visu Er at litillatr líoti leik ek við hal bleikan við bífteíní
bǽnar bryníu rett at synía buumz til vígs en vægdar vn lei k a ek hanum skapa verðum
við skilldi skæru drengr a mærí Nu buaz þeir til holmsíns egill ok líotr Egill hafði sverð þat er hann
kallaði naðr ok skiolld Egill tok suerðit ok qvað visu Hoggum hiallta uendi hofum opt roðit brandi
reynum randar mána ríoðvm sverð i bloði styfum líot af lífí likum srt við hal bleikan kyrrum
kappa einn komiz aurn a hrǽ ȷanna jarna þa gekk liotr a vollinn fram ok hlaupaz
þeir at hoggr Egill til hans ok kom hann fyrir sik skilldi Egill hio huert at oðrv suo at liotr fekk ekki hógg
hogguit moti ok hopadi liotr vt yfir mark steínana ok for undan viða vm vollinn gekk ꜱva
hinn fyrsta hrið þa beiddiz líotr huilldar Egill let þat vera ok namu þeir staðar þa quað Egill visv
Fyrer þikki mer fra fleíns stokkuandí nakkuat hræðiz hodda beiðír happ lauss firra kaṗi
stendr at fast sa er freistar fleíndaugguar stafr hoggvm va beyðan for viðan voll fyrir
rotnum skalla þat voru laug holmgongu J þann tima at sa skylldi leysa sik fe er sʀ yrði þvilikv
sem a kuedit var En ef hann felli a holmi þa hefði hann uegit ollu fe sínu ok skylldi sa taka
arf þann allan er hann felldi a holmi þat voru þa ok laug ef þar andaðiz vt lendr maðr sa er þar ætti
ongan frænda þa gekk sa arfr i konungs garð þa mællti Egill at lotr skylldi upp standa ok vera bvinn
vil ek at við reynum með okkr hliop Egill þa at honum ok hio til hans gekk hann þa ꜱva nær honum at hann
hraukk þa enn viða fyrir ok uar honum þa við falli bvít þa hio Egill a fot lioti fyrir ofan kne ok af fotinn
fell liotr þa ok var bratt dauðr ok var agli þetta miok þakkat þa quað Egill visu Fell sa er flest
hít illa fot hio skalld af líoti ulf grenner hefir unnít eir veitta g friðgeiri sæ k at lons
til launa lavg briota amoti Jafnt uar mer i gny geira gaman leikr við hal bleikan
Liotr uar lítt harm dauði af monnum þviatt hann hafði verit ueirðar maðr mikill hann var skotzkr at