Adils Jarl hafði þa niðr drepit merki sitt ok uissi engi hvart hann var eðr aðrír tok þa at
myrkia af nott En þeir hofðv bariz daginn allann nv snua þeir þorolfr ok Egill aptr J þann tima
kom Adalsteinn konungr með allan herín biogguz þeir þa um ok þa kom Olafr konungr með sinn her settu þeir
ok þa herbuðir sínar Var við konungi sagt at fallnir væri baðir Jarlar hans ok fioldi anaʀra manna Aðalsteinn konungr
spurði þeꜱi tidendi vandliga hversu þeꜱi tidinði hǫfði farit koma þeir bræðr þa til
konungs þakkaði hann þeim ual sína fram gongu ok sigr þann er þeir hǫfðu fengit voru þeir þa allir samt
vm nottina Aðalsteinn konungr vakti vpp herinn um morínínn hann atti þa tal við hofdíngía sína ok sagði
hueria skipan hann villdi hafa hann skipaði þa fyst sinni fylkíngu ok setti þar i briost þǽr
sveitir er snarpaztar voru ok skal fyrir þvi liði uera Egill En þorolfr skal hafa sína sveit ok aðra meiri
skal su sueit fara ímoti þvi liði er laust ꜱer hlavpa þar sem mest þikkir þvrfa verda þeir
þa skeíní samaztír Egill sagði at hann uill at þeir bræðr skili ekki i bardaganum En uel
þikki mer at okkr se þar skipat i orrustu er mest þikkir þurfa ok hardaz er fyrir þorolfr mællti þa
Latum konung raða hvar hann vill okkr skípa veitum við honum lið ꜱva at honum liki mvn ek vera þar
helldr ef þu vill sem þer er skipat Egill svaraði þer munut þeꜱu raða frændi En þeꜱa skiptiss
mvn ek opt iðraz gengu menn þa i sueitir sem skipat uar ok uoru sett vpp merki ok stoð
konungs fylkíng a viðlendit til arinnar en þorolfs fylking for hit efra með skogínum Olafr konungr fylkti
ok liði sínu hann gerði ok tuær fylkingar Hofðv hvarirtveggív fiolda liðs ꜱva at þeꜱ var engi
munr Onnur fylking Olafs konungs for nær skoginum moti þorolfi voru tueir hofdíngiar skotiskir
Eptir þat gengv saman fylkingar ok var þar bratt orrusta mikil þorolfr let bera fram merki sitt fyrir fylkingvnvm
fylgði sealfr ok ætladi þar fram at ꜱva at hann kiæmi i opna skiolldv konungi foru konung merkit þa ꜱva hart
með skogínum at faír hans menn voru fyʀi En er þa varði minst hlaupa þeir Adils Jarl ok hans menn fram
or skogínum þeir lavgðv þegar morgum kesivm sen a þorolf ok fell hann dauðr til jarðar En þorfinnr
strangí hopaði aptr með merkit þar til er liðit stoð þykkvaz En Adils ok sotti at þeim fatt
ok æptv skotar þa herop er þeir hofðv felldan hofdingia þeira En er Egill heyrði opit ok sa at merkit
for a hæl þa þottiz hann vita at þorolfr mundi æigi fylgia sealfr ꜱiðan hliop Egill þangat ok fram imillvm
fylkinganna hann uarð skíott var þeira tiðínda er orðin voru þa eggiadi hann þa miok til framgongv var hann ok þa
fremstr i briosti fylkingarínnar hann hafði þa suerð sitt at uega með ok sotti fram val ok hio til beggia
handa ok felldi margan mann þorfinnr bar þa val merkit fram Gengu þeir þa ok allir val fram Egill sotti
þa fram til þess er þeir Adils Jarl mættuz ok fell þar Aðils Jarl ok mart annaʀa manna En þa flyði þat er eptir
var Egill drap hvern eʀ hann naði þurpti þa ok engi griða at bidia En Jarlar þeir hinir skotzku stoðv
þeir þa ok ekki lengi við ok flyðu þa með ollvm oðrvm En þeir Egill stefndi þar til er fyrir var fylking
Olafs konungs ok komv þar í opna skiolldu ok giorðv þeir þar mikit mannspell riðladiz þa ok skíott fylkingin
ok losnaði oll flyðv þa ok margir af Olafs monnum En vikingar æptv herop En er Adalsteinn
konungr fann at losna tok fylking Olafs konungs þa eggiaði hann miok lið sitt gengv þeir þa at fast
hvarir tveggív gerðiz þa all mikit mann fall Fell þar Olafr konungr ok mestr hlvti liðs hans
Fekk adalsteinn konungr þar fagran sigr Eptir þat sneri konungr heim til borgarínnar ok tok þar nattstað
En þeir Egill rakv flottan ok fylgðv lengí drapv hvern mann er þr naðv En er Egill