ungum aldri Þat bar at eitt sinn at Bjǫrn var staddr á veizlu inn í Fjǫrðum Þar sá hann ein
mey svá fagra at honum fannsk allmikit um Þá spurði hann hverrar ǽttar hón vǽri Hánum var
sagt at hón var dóttir Þóris hersirs Hróaldssonar en hón heitir Þóra Bjǫrn hóf upp bónorð
sitt ok bað hennar en Þórir synjaði konunnar ok skildusk at svá búnu En þat sama haust
fekk Bjǫrn sér lið ok fór með skútu alskipaða ok kom til bǿjar þess er Þórir átti en hann var
eigi heima Hann tók Þóru í brutt ok hafði hana heim með sér á Aurland Váru þau þar um
vetrinn Vildi Bjǫrn gera brullaup til hennar Brynjolfi líkaði illa er hann hafði gǫrt
Þóri slíka skǫmm þvíat vinátta var með þeim góð Nú verðr svá at vera þótt Brynjolfi líki
illa Brynjolfr sendi menn til Þóris at bjóða honum sǽttir ok yfirbǿtr Þórir bað hann senda
heim Þóru ella myndi engi sǽtt verða þeira í milli En Bjǫrn vildi hana eigi láta brutt fara
þó at faðir hennar bǽði þess Leið af vetrinn ok lézk Bjǫrn vilja fara af landi brott Vil ek faðir
sagði hann at þú fáir mér langskip ok lið Vil ek fara í víking Engi ván er þess sagði Brynjolfr
at ek fá þér skip í hendr þvíat ek veit eigi nema þú komir þar niðr sem mér þykki verst
gegna Kaupskip mun ek fá þér ok með kaupeyri góðan Far þú vestr til Dýflinnar Sú
er nú ferð frǽgst Ek mun ok fá þér fararefni gott Bjǫrn sagði at Brynjolfr mundi ráða verða
þeira í millum Lét hann þá búa skip gott ok réð menn til Bjǫrn bjósk nú til ferðar
ok varð seinn búinn En er byrr rann á gekk Bjǫrn til dyngju móður sinnar Þar var Þóra Bjǫrn sagði
at hón skyldi með þeim fara ok leiddu þeir hana í brutt en móðir hans ok aðrar konur
leyndu því Fóru þeir þegar um nótt út til skipsins drógu þegar segl upp ok sigldu þegar út
í haf Þeim byrjaði illa ok fengu rétti stóra ok velkti þá lengi úti um sumarit
En þeir váru í því ǫruggir at forðask Nóreg sem mest Þat var einn dag er þeir sigldu at Hjaltlandi
austan veðr hvast ok leysti skipit í sundr undir þeim við Mósey Báru þeir af farminn
ok fóru í byggðina ok settu upp skipit ok bǿttu er lest var orðit mjǫk Fyrir vetr kómu tvau skip
af Orkneyjum til Hjaltlands Sǫgðu þeir þau tíðendi at Haraldr konungr vill láta drepa Bjǫrn
ok hann var sekr gǫrr fyrir endilangan Nóreg En þegar Bjǫrn kom til Hjaltlands gerði hann brúðkaup
til Þóru ok sátu þau í Móseyjarborg um vetrinn En um várit setti Bjǫrn fram skip
sitt ok bjósk En er hann var búinn ok byr gaf þá sigldu þeir í haf ok fengu veðr stór ok váru
skamma stund úti ok kómu sunnan at Íslandi Gekk þá veðrit á land ok sigldu vestr ok svá
í haf út ok fengu mikinn rétt En er byr gaf sigldu þeir at landi Engi var sá maðr þar er
fyrr hefði komit til Íslands Þeir sigldu þá inn á fjǫrð mikinn ok bar þá at hinu
vestra landi Sá þar fyrir boða eina ok hafnleysur Beittu sem þverast austr fyrir landit
allt til þess er fjǫrðr var fyrir þeim Sigldu þeir inn á fjǫrðinn unds lokit skerjum ǫllum ok
brimi Þá lǫgðu þeir at nesi einu Lá þar ey ein fyrir útan en skammt til lands
Bjǫrn gekk á bát ok nǫkkurir menn Hann bað sína menn ekki segja frá ferðum þeira svá at
þeim stǿði vandrǽði af þeim Þeir fara nú til bǿjarins ok hittu menn at
máli Þeir spurðu þess fyrst hvar þeir vǽri við komnir menn sagði at fjǫrðrinn hét Borgarfjǫrðr