þrǫnglentat jafnmikil urðu vera brjóst á fylkingunumBardagi þessi tóksk í heraði þvíer
Cilicia heitirskammt frá Ixon þeirri borger fyrr var nefndok í dal einum þrǫngumsem nú hefir sagt verit
Nú er frá því at segjaat Alexanderfylkir liði sínuFótgǫngulið skipar hann í fylkingarbroddinnEn fyrir
inn hǿgra fylkingararmsetr hann þann hertogaer Nicanor hétHann var son ParmenionisOk með
honum þá hǫfðingjaer svá heitaPtolemaeus ok AmyntasPerdiccas ok CoenusClitus ok MeleagerHverr
þessa var hertogi yfir sínu liðiInn vinstra fylkingararm skal verja Parmenio sá maðrer einn var
frǿknastr af Grikkjumok með honum Craterus ok Antigonus ok Philotas son Parmenionis annarrer nǽr var
bezt vígr í herinumFrammi fyrir ǫllum merkjum var einn ungr maðr á hesti þeimer Bucifal heitirekki
dǽlligr bleyðimǫnnum undir brún at lítaÞat var sjalfr Alexander MacedoNǽstr honum var jafnan sá maðrer
Hephaestion hét trúnaðarmaðr hans einnjafn konungi at aldri ok klerkdómien fríðari sýnumOk nú ríðr konungr
síðan er hann hefir svá skipat liðinuframmi fyrir fylkingumBiðr hertogana berjask hraustligaMǽlir
blíðliga til vina sinnaHvessir sljóvaEn brýnir hugrakkaNú semr hann ok þrøngr saman í annat
sinn dreifðar fylkingarÞrǽlum heitr hann frelsien gnógligu gulli félausum ok fégjǫrnumef þeir vilja
vaskliga berjaskSumum bendir hann með spjótskafti sínuat skjótara gangiMeð slíkum svá fortǫlum ríðr
hann um herinnOk þar með eggjar hann bogmennat þeir bendi boga sína þegarer Serkir koma í skot-fǿri
Biðr hann ok þáer með sløngur faraat þeir láti ok ekki sein at sérBǿnir hann okat þegarer
í hǫggfǿri má komaskyli þeir ólatliga brytja með øxum ok sverðumEn meðan herrinn dvelzk
ok Grikkir bíða með fylkðu liðiþesser Dariuskǿmiþá talar Alexander svá fyrir liðinuHeyrið ér inir
frǿknu drengirer komnir eruð frá bardagaguðinu sjǫlfuer Mars heitirOk þérer svá hafið framizk
í mǫrgum stórvirkjumat allr heimr girnizk at hafa yðr sér til lávarðaNú er sá dagr kominn
er vér hǫfum ýsktat koma skyldiÁ þessum degi vill hamingjan gefa þann sigrer hon hefir
oss oft heititÞenna sigr bendi hon þegar fyrir í Europaþá er þér brutuð Thebas alla til jarðar
ok drápuð allan borgarlýðinnen tǫmðuð Athenas með ógn einni samanHér meguð ér nú
sjá fyrir yðr óvígligan herok kvensligar fylkingarer allar þykkja skína af gulli ok gimsteinum
En þat sama glyser þeir hafa þar á sik boritsýnir ossat vér megum heldr vǽnta þaðan herfangs en
háskaþví at með vápnum skal sigr vegaEn blautir menn ok bílífi vanir kunna ekki annat en ógnaHrǽð-ask
þeir sverð ok sárOk lítt munu vápn yður hafa raufat innyfli þeirraOk litlu blóði munu þeir
út hafa helltáðr en þeir munu flýjaÞá man ek reynahversu mjǫk þér hirðið um miker ek
sé sljó sverð brotin en hlífar klofnar af stórum hǫggumHǫnd hǫggvanda man vilja sýna
ok sverð man sannasem reitt erhversu mjǫk yðr kemr Alexanderí hugSigrið nú þáer þegar eru
sem sigraðir séVitið at sjalfs síns fjándmaðr er sáer hann reiðir sljóliga sverð at óvin sí-num
Ok skemma vill sá sitt lífer hann lengir líf óvinar sínsOk engi er þat mildi at þyrma mót-stǫðumǫnnum
sínum í bardagaÞung er sú hǫnd sjalfri sér ok maklig afhǫggser hon vegr spar-liga
Slenskaparfullir menn þora at hlaupa í dauðann þáer þeir taka at falmaen þora
eigi at verja sikok forðask svá dauðannLátið yðr nú í hug komahversu mǫrg rangendi