On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
þeirrar borgarer Ixon heitirÞar kemr Parmenio í mót konungiHann hafði unnit þessa borg ok støkkt í brott borgar-
lýðnum
en búit þar fyrir konungiÍ þessum stað hefir Alexanderkonungr hirðstefnurok leitar ráðs við hǫfðin-
gja
hvárt þaðan skal bíða þesser Dariuskemr með her sinneða skal enn stefna fram lengra til móts
við hannFrá því er sagtat Parmenio gefr konungi þat ráðat hann skyli fram halda liðinu í fjallaklofa nokkurn
þarsem Dariuskonungr var at kominn ǫðrum megin með her sinnSegir Parmenio sváat í þrǫngva dal þeim munu
jafnmikil vera verða brjóst á fylkingum konungannaþótt Dariushafi lið miklu meiraOk þetta ráð verðr
tekit um síðir með vild allra hǫfðingja en atkvǽði konungsÞat gerizk til tíðendameðan Dariuskonungr dvelzk
í þessi borger fyrr var nefndat sá maðr er borinn í róg við hanner Sisines hétHann hafði verit harðla kǽrr
konungiEn nú var honum þat kenntat hann hefði tekit fé til af Dariokonungi at svíkja AlexandrumEn þat var
til þess haftat hann leyndi bréfi nokkuruþví er honum hafði sent einn af riddurum Darii konungsOk fyr þá
sǫk var hann drepinn at vitanda konungi fyr logna sǫk at þvísem flestir ǽtluðu
Nú er at segja frá Dariokonungiat þáer hann er kominn fram at þrǫngva dal þeimer fyrr var getitmeð
allan herkemr í mót honum með mikla riddarasveit gerzkr maðr einnsá er Timodes
hétHann hafði orðit landflótti af GrikklandiÞessi maðr býðr Dariokonungi lið sittOk hann þiggr þatHann gefr honum
ok þat ráðat hann skyli aftr snúa her sínum til valla nokkurra sléttra ok berjask heldr þar við Alexandrumer
hann megi við koma ǫllu liði sínuEn ef konungi þykki svívirðligt aftr at snúa ok sýnizk herinumsem
þat myni illt heill at hopa þegar á hǽlþá biðr Timodesat hann láti brott fara fjárhlut sinn
flestan allan ok þar með ófǿrt liðkonur ok bǫrnFái þar svá lið meðat þat folk megi óhrǽtt
um sik veraOk ef svá illa verðrsegir Timodesat hamingja vill Alexandrobetr en oss í inum fyrsta bar-
daga
þá sýnizk mér vǽnnaat fjárhlutr várr sé hirðr ok liðit sparisk sumt til þess at rétta
þann bakslettef vér fám nokkurnLáti guðin oss engan fáMikit óráð at gefa í einum
bardaga allt senn í vald hamingjunnar þater við liggrÞetta var nytsamligt ráðer hann gaf konungi
En þó sýndisk ǫðruvís hǫfðingjum þeirra SerkjannaOk þess fýsa þeir Dariumkonungat hann láti drepa Timo-
dem
ok sveit hans allaKveðask þat ǽtlaat því hafi Timodes þetta ráð gefitat hann mundi sér ǽtla fjár
hlutinn
allanef Dariusyrði sigraðrHlaupa síðan aftr með fénu í Grikkjakonungs herOk kaupa sik svá
í frið við AlexandrumDarius konungr hlýðir ekki á þessar fortǫlurþví at hann var mildr maðr ok góðgjarnlǽtr
sér allt róg illt þykkjaen svarar svá þeirra rǿðumVerði þat eigisegir hannat ek láta drepa þá menn
er mér hafa gǫrzk handgengnirok gefit sik í mitt valdSkyli konungr láta slíka óhǿfu vinnaNei
segir hannaldrigi skal svá ljót ófrǽgð fá saurgat elli mínaSíðan þakkar konungr Timodi sýn-
dan
góðviljaEn svívirðligt sýnizk honum aftr at snúa liðinuÞykkir svásem margir munu
kalla flóttaOk nú langar hann mjǫk tilat bardaginn skyli takask sem fyrstok í dal þeimer
fyrr var getitEn þat ráð tekr hann af þeimer Timodes hafði gefit honumat hann lǽtr brott
flytja mestan þora fjárins til borgar þeirrarer Damascus heitirok ferr þar með mikit
liðEn hann lǽtr dróttningina ok móður sína ok son sinn 7vetra gamlan bíða í herbúðum
þesser at hendi kemrvill í því halda venju inna fyrri konunga
Inn nǽsta dag fyrir þanner Dariuskonungrvissiat bardaginn mundi takask ágengr hann upp
lýðnum
en búit þar fyrir konungiÍ þessum stað hefir Alexanderkonungr hirðstefnurok leitar ráðs við hǫfðin
gja
hvárt þaðan skal bíða þesser Dariuskemr með her sinneða skal enn stefna fram lengra til móts
við hannFrá því er sagtat Parmenio gefr konungi þat ráðat hann skyli fram halda liðinu í fjallaklofa nokkurn
þarsem Dariuskonungr var at kominn ǫðrum megin með her sinnSegir Parmenio sváat í þrǫngva dal þeim munu
jafnmikil vera verða brjóst á fylkingum konungannaþótt Dariushafi lið miklu meiraOk þetta ráð verðr
tekit um síðir með vild allra hǫfðingja en atkvǽði konungsÞat gerizk til tíðendameðan Dariuskonungr dvelzk
í þessi borger fyrr var nefndat sá maðr er borinn í róg við hanner Sisines hétHann hafði verit harðla kǽrr
konungiEn nú var honum þat kenntat hann hefði tekit fé til af Dariokonungi at svíkja AlexandrumEn þat var
til þess haftat hann leyndi bréfi nokkuruþví er honum hafði sent einn af riddurum Darii konungsOk fyr þá
sǫk var hann drepinn at vitanda konungi fyr logna sǫk at þvísem flestir ǽtluðu
Nú er at segja frá Dariokonungiat þáer hann er kominn fram at þrǫngva dal þeimer fyrr var getitmeð
allan herkemr í mót honum með mikla riddarasveit gerzkr maðr einnsá er Timodes
hétHann hafði orðit landflótti af GrikklandiÞessi maðr býðr Dariokonungi lið sittOk hann þiggr þatHann gefr honum
ok þat ráðat hann skyli aftr snúa her sínum til valla nokkurra sléttra ok berjask heldr þar við Alexandrumer
hann megi við koma ǫllu liði sínuEn ef konungi þykki svívirðligt aftr at snúa ok sýnizk herinumsem
þat myni illt heill at hopa þegar á hǽlþá biðr Timodesat hann láti brott fara fjárhlut sinn
flestan allan ok þar með ófǿrt liðkonur ok bǫrnFái þar svá lið meðat þat folk megi óhrǽtt
um sik veraOk ef svá illa verðrsegir Timodesat hamingja vill Alexandrobetr en oss í inum fyrsta bar
daga
þá sýnizk mér vǽnnaat fjárhlutr várr sé hirðr ok liðit sparisk sumt til þess at rétta
þann bakslettef vér fám nokkurnLáti guðin oss engan fáMikit óráð at gefa í einum
bardaga allt senn í vald hamingjunnar þater við liggrÞetta var nytsamligt ráðer hann gaf konungi
En þó sýndisk ǫðruvís hǫfðingjum þeirra SerkjannaOk þess fýsa þeir Dariumkonungat hann láti drepa Timo
dem
ok sveit hans allaKveðask þat ǽtlaat því hafi Timodes þetta ráð gefitat hann mundi sér ǽtla fjár
hlutinn
allanef Dariusyrði sigraðrHlaupa síðan aftr með fénu í Grikkjakonungs herOk kaupa sik svá
í frið við AlexandrumDarius konungr hlýðir ekki á þessar fortǫlurþví at hann var mildr maðr ok góðgjarnlǽtr
sér allt róg illt þykkjaen svarar svá þeirra rǿðumVerði þat eigisegir hannat ek láta drepa þá menn
er mér hafa gǫrzk handgengnirok gefit sik í mitt valdSkyli konungr láta slíka óhǿfu vinnaNei
segir hannaldrigi skal svá ljót ófrǽgð fá saurgat elli mínaSíðan þakkar konungr Timodi sýn
dan
góðviljaEn svívirðligt sýnizk honum aftr at snúa liðinuÞykkir svásem margir munu
kalla flóttaOk nú langar hann mjǫk tilat bardaginn skyli takask sem fyrstok í dal þeimer
fyrr var getitEn þat ráð tekr hann af þeimer Timodes hafði gefit honumat hann lǽtr brott
flytja mestan þora fjárins til borgar þeirrarer Damascus heitirok ferr þar með mikit
liðEn hann lǽtr dróttningina ok móður sína ok son sinn 7vetra gamlan bíða í herbúðum
þesser at hendi kemrvill í því halda venju inna fyrri konunga
Inn nǽsta dag fyrir þanner Dariuskonungrvissiat bardaginn mundi takask ágengr hann upp