On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
ok 3hundruðum ulfaldaTil gǽzlu við bǫrn ok konur ok konungs féhirzlur var settr fjǫlði bog
manna
ok þeirraer með sløngur fóruSíðast fór þat liðer í Noregi mundi leiðangrslið kal-
lat
veraMargt af þessu liði var lítt vápnatEn svá mikill múgr var þat allt samanat
eigi fekk taltSlíkt er sagt frá liðskipan ok liðsfjǫlða Darii konungsEn hverr er þetta kallar lygi-
liga
sagteða telr slíkt með ýkjumþá lesi fyrr en fǿli librum Machabeorumþá bóker inn
helgi Hieronymus prestr hefir fǿrt af ebresku í latínuOk vǽntir mikat hann myni finna þar sagtat
Antiochus Serkjakonungr hafði með sér til Jórsalalands 100þúsunda fótgǫnguliðsok 20þúsundir
riddaraþá er hann ǽtlaðisk at sigra Judam Machabeumer þá var með brǿðrum sínum hǫfðingi yfir
GyðingafolkiNú er at segja frá Alexandroathvar sem hann ferrþá støkkr landsfolkit undan ok eyðir
heruðinOk er hann sér þatþá flytr hann herbúðir sínar til þeirra staðaer gamlir menn kǫlluðu her
búðir
Cyri konungsÞaðan sendir Alexanderkonungr Parmenionemþann inn dýrsta hǫfðingjaer var í liði hansat gǽ-
ta
borgar þeirrarer Tarsus heitirLandsmenn vildu brenna borginaÍ þessum stað var síðan fǿddr inn
sǽli Páll postuliParmenio býr nú þar fyrir konungiEn hann kemr sjalfr stundu síðarrEftir miðri borg
inni
fellr á súer Cignus heitirfagrt vatn ok skírtHér fýsir konung til á sund at faraÞar var bǽði
at honum hafði heitt gǫrt undir herklǽðunum af miklum sólarhitaþví at þetta var um miðsumars
skeið
enda vildi hann fyr metnaðar sakir sýna íþrótt sínaHér mátti nú sjáat skjótr atburðr
fekksk við ørlǫginok leitaði þeim um at turnaOk í þessum atburð staðnaði nokkut hamin-
gja
konungsinsHann hleypr alsveittr á kalt vatnOk þegar tekr kulðinn at stemma vindǽðarnar
En konungr stirðnarOk nú verðr hann þegar til lands at leggja sem hvatligastHér af tekr hann nú
sótt miklasvá at sjǫlfum honum þykkir ørvǽntat hann myni við réttaHann er nú borinn til her-
bergis
sínsEn í herbúðum gerizk grátr mikillSegir hverr ǫðrumat konungr er at kominn banaOk
svá taka sumir til orðsHverr skyndiligr atburðr hefir svá skjótt ráðit konungi várum til bana
Þú in óstǫðuga hamingjahvívetna grimmarisegja þeirfyr hví vilt þú rǽna konunginn
þegar svá dýrligu lífisem hann hefir haftÞú vart honum hér til svá
mild sem móðirHví vilt þú nú gerask honum grimm stjúpmóðirHeimrinn girntisk á at hafa þenna
einvaldskonung yfir sérEn hvat skal af oss verðasegja þeirer fylgt hǫfum konunginumVér megum nú eigi
snúask aftr til fóstrlands várs um eyðimerkrþó at vér vilimEða hvárt munu vér hǫfuðlausir
rasa fram í fylkingar óvina várraEigi sjám vér ok mann makligan til at koma í stað slíkum
konungisem Alexander hefir veritÞetta kvein þeirra Grikkjanna heyrði hamingjan þarsem hon sat ok velti
hvéli sínuHon stendr upp núbrosir at rǿðum þeirraok svarar svá þvíer á hana var leitatFur-
ðu
mjǫk er mannfolkit blint ins sanna um ørlǫginer þat andsakar mik jafnan svá rangliga
Aðrar gyðjur hafa ok eigi síðr vald en ek at gerasem þeim líkarEn hvat sem illa verðrþá
kenna menn mér vǫld afNú gef ek mǫnnunum frið ok farsǽldþá lofa þeir mikEn ef ek
kippi frá þeimþá lasta þeir mik svásem náttúran hafi mér staðfesti gefitef ek hafa vilda
En ef ek vǽra ǫllum jǫfn ok sifleyti með sama mótiþá munda ek eigi kallað hamingjaNát
túran
hefir mér þat lǫgmál settat ek skyla aldrigi um kyrrt sitja ok hafa lausung fyrir
manna
ok þeirraer með sløngur fóruSíðast fór þat liðer í Noregi mundi leiðangrslið kal
lat
veraMargt af þessu liði var lítt vápnatEn svá mikill múgr var þat allt samanat
eigi fekk taltSlíkt er sagt frá liðskipan ok liðsfjǫlða Darii konungsEn hverr er þetta kallar lygi
liga
sagteða telr slíkt með ýkjumþá lesi fyrr en fǿli librum Machabeorumþá bóker inn
helgi Hieronymus prestr hefir fǿrt af ebresku í latínuOk vǽntir mikat hann myni finna þar sagtat
Antiochus Serkjakonungr hafði með sér til Jórsalalands 100þúsunda fótgǫnguliðsok 20þúsundir
riddaraþá er hann ǽtlaðisk at sigra Judam Machabeumer þá var með brǿðrum sínum hǫfðingi yfir
GyðingafolkiNú er at segja frá Alexandroathvar sem hann ferrþá støkkr landsfolkit undan ok eyðir
heruðinOk er hann sér þatþá flytr hann herbúðir sínar til þeirra staðaer gamlir menn kǫlluðu her
búðir
Cyri konungsÞaðan sendir Alexanderkonungr Parmenionemþann inn dýrsta hǫfðingjaer var í liði hansat gǽ
ta
borgar þeirrarer Tarsus heitirLandsmenn vildu brenna borginaÍ þessum stað var síðan fǿddr inn
sǽli Páll postuliParmenio býr nú þar fyrir konungiEn hann kemr sjalfr stundu síðarrEftir miðri borg
inni
fellr á súer Cignus heitirfagrt vatn ok skírtHér fýsir konung til á sund at faraÞar var bǽði
at honum hafði heitt gǫrt undir herklǽðunum af miklum sólarhitaþví at þetta var um miðsumars
skeið
enda vildi hann fyr metnaðar sakir sýna íþrótt sínaHér mátti nú sjáat skjótr atburðr
fekksk við ørlǫginok leitaði þeim um at turnaOk í þessum atburð staðnaði nokkut hamin
gja
konungsinsHann hleypr alsveittr á kalt vatnOk þegar tekr kulðinn at stemma vindǽðarnar
En konungr stirðnarOk nú verðr hann þegar til lands at leggja sem hvatligastHér af tekr hann nú
sótt miklasvá at sjǫlfum honum þykkir ørvǽntat hann myni við réttaHann er nú borinn til her
bergis
sínsEn í herbúðum gerizk grátr mikillSegir hverr ǫðrumat konungr er at kominn banaOk
svá taka sumir til orðsHverr skyndiligr atburðr hefir svá skjótt ráðit konungi várum til bana
Þú in óstǫðuga hamingjahvívetna grimmarisegja þeirfyr hví vilt þú rǽna konunginn
þegar svá dýrligu lífisem hann hefir haftÞú vart honum hér til svá
mild sem móðirHví vilt þú nú gerask honum grimm stjúpmóðirHeimrinn girntisk á at hafa þenna
einvaldskonung yfir sérEn hvat skal af oss verðasegja þeirer fylgt hǫfum konunginumVér megum nú eigi
snúask aftr til fóstrlands várs um eyðimerkrþó at vér vilimEða hvárt munu vér hǫfuðlausir
rasa fram í fylkingar óvina várraEigi sjám vér ok mann makligan til at koma í stað slíkum
konungisem Alexander hefir veritÞetta kvein þeirra Grikkjanna heyrði hamingjan þarsem hon sat ok velti
hvéli sínuHon stendr upp núbrosir at rǿðum þeirraok svarar svá þvíer á hana var leitatFur
ðu
mjǫk er mannfolkit blint ins sanna um ørlǫginer þat andsakar mik jafnan svá rangliga
Aðrar gyðjur hafa ok eigi síðr vald en ek at gerasem þeim líkarEn hvat sem illa verðrþá
kenna menn mér vǫld afNú gef ek mǫnnunum frið ok farsǽldþá lofa þeir mikEn ef ek
kippi frá þeimþá lasta þeir mik svásem náttúran hafi mér staðfesti gefitef ek hafa vilda
En ef ek vǽra ǫllum jǫfn ok sifleyti með sama mótiþá munda ek eigi kallað hamingjaNát
túran
hefir mér þat lǫgmál settat ek skyla aldrigi um kyrrt sitja ok hafa lausung fyrir