sem skjótastok skora hann í sundr með boløxumen gefa engi gaum háskanumer hekk yfir hǫfði
þeimFá þeir nú brotit vegginnok komask í borginaEr nú ekki gott at verða fyrir þeimþví athverr
er Grikkjum mǿtirǽtla þeirat Alexandromyni nokkut grand hafa gǫrtOk svá eru þeir óðirat þeir drepa hvert
mannsbarner í var staðinumKonung sinn finna þeir lifandaok þó sáran til ólífis eftir þvísem flestir ǽtla
Flytja þeir hann síðan heim í herbúðir sínarInn bezti lǽknirsá er Critobulus heitirer til fenginn at grǿða
sár hansOk þá er hann finnrat krókǫr stóð í síðusári þvíer Alexander hafði fengitþá þorir hann øngar atgerðir
at hafaHann sérat hann fǽr eigi á braut komitnema mjǫk sé skorit tilOk þykkir honum ósýntat konungi-num
dugi þatÞykkizk hann vita vísan bana sinnef konungr lǽzk af hans atgerðumOk er konungr finnrat Critobulus treystizk
eigi upp at bera þatsem honum býr í skapiþá mǽlir hannEf þú sérat eigi má grǿða þetta sárþá skalt þú minn-ka
meinlǽti mittok gera mér skjótan dauða með harðri lǽkninguVer eigi hrǽddr um þitt lífEkki skal
þik til sakaþví at eigi fǽr þú við ørlǫgum mínum gǫrtVið þessur orð konungs styrkizk mjǫk Critobulus lǽknir
í huginumok kallazk á munu hǽtta at skera til ǫrvarinnaref konungr vill gefa orlof tilat honum sé
haldit meðanSegir eigi munu dugaef hann bregðr sér nokkut við atgerðinaEigi er þat fagrtsegir Alexander
til lǽknisat konungr láti binda sikeða halda sérþví at hans vald á jafnan frjálst at veraOk þó rǽðr Cri-tobulus
til at skera ok kippir síðan í brott ǫrinniEn konungr bregðr sér øngan veg viðSvá fellr mikit blóð
ór sárinuat skammt líðráðr óvit rennr á hannOk allir þykkjask þat sjávinir hanser yfir honum standaat skǫmm
saga man frá honum verðaef eigi staðnar blóðrásinBrátt fara nú þau tíðendi um herinn allan
at konungr sé kominn at banaOk við þetta gerizk ótti mikill í liðinu ok kveinsamligr kurrat hans
myni við missaEigi léttir því fyrren lǽknir fǽr stǫðvat konungi blóðrásinaOk er þau tíðendi
spyrjask at sǫnnuat hann gerizk lífvǽnnþá fagnar allr herrinn eigi nú minnren fyrir skǫmmu syrg-ði
hannSkipask síðan í sveitir ok drekka fagnaðarǫl í þá minninger þeir spyrja ok sjá sinn herra heilan
er áðr þótti þeim látinn veraSíðan er Alexander var aftrbatiok þó eigi sváat yfir vǽri gróit sár hansþá
vill hann eigi lengr um kyrrt sitjaLýsir hann yfir þvíat þá skal herja á þǽr þjóðirer byggva við úthaf-it
sjalftÍ ǫðru lagi vill hann eftir leitahvar áin Níl sprettr upper heiðnir menn gátu margs til
en øngir vissuÞeir brǿðrPorus ok TaxilesIndíalandskonungarskulu fá honum skip til þessar ferðarEn er
hǫfðingjar hersins urðu varir við þessa ráðagørð konungsþá ganga þeir fyrir hannHertogi sáer Craterus
heitirflytr með einǫrð þater þeim býr ǫllum í skapi ok mǽlir sváGóði herravita vildim vérhvar yður ágirni
skyli stað nemaer yðr vinnzk eigi at fullu heimr þessi yfir at veraOk þó at þér vilið nú eigi sjá fyrir
yðarri heilsuer oss þykkir enn of lítil veraþá samir yðr þó velat sjá ráð fyrir yðrum mǫnnumþeim er ǫll
heimsbyggðin hatar fyrir yðrar sakirEn gjarna viljum vérat þú leiðir oss enn í svá margan ok mikinn
háskasem þér líkaref þú vilt nú þyrma sjǫlfum þérEða hverr man fyrir oss sjáef vér missum þín
Engi af guðunum hefir þér langlífi heititEða hví vilt þú sjalfan þik hafa í mikilli hǽttuþótt
þú takir lítit upp þáer þú herjar á herfiligar þjóðir þǽrer fátt gott hafa um at leikaÓmakligt
er þatat sú mikla frǽgðer þú hefir fengitfyrirfarisk sváat þú látisk fyrir þeimer lítils eru