þar mátti ekki yfir flytjask nema á skipumOk varð at þeim fyrst at leitaEn þó at þau fengisk ok
Grikkir leitaði til at sǿkja þat lander Porus varði með her sinnþá fengu þeir eigi sóttsvá drifu skotin þykkt á
Frá því er at segjaat eyjar margar lágu í ánniÞat hǫfðu ungir menn ór hvárumtveggja herinum sér at
skemmtan oftligaat þeir lǫgðusk út til eyjanna ok skylmðusk síðanVildu svá reyna vápnfimi
sínaÞessi leikr bendi þó fyrir annan harðaraþann er brátt kom eftir ok hér af gerðiskUngir menn 2váru í
her AlexandriAnnarr hét Nicanoren annarr SimachusÞeir váru jafnir at aldrivaskleikok at vextiLangt fóstbrǿðralag
hafði svá rammliga bundit þeirra félagsskapat hvárrgi þóttisk af ǫðrum mega sjáhvatki sem
fyrir þá var lagtVaskleikr gaf ok þeim svá mikinn styrkleikat þeir ǽtluðu sér ekki ófǿrt veraOk nú
mega þeir eigi lengr yfir þegjahvat mikit þeim býr í skapiSvá er sagtat Simachus kemr at máli við Ni-canorem
félaga sinnEr þat eigisegir hannundr mikiter slíkr hǫfðingisem konungr várr erAlexanderer aldrigi fór hér
til ósigrskal eitt lítit vatn láta nú við sér takaHeilir sváHǫfumsk at nokkut þater um stundar sakir
mǽtti uppi veraOk þó at konungr þessi vili nú sofa til allsþá freistum at hváruef vit fáim nokkut gǫrt á
óvinum várum til framaLátum okkr meira þykkja undir um frǽgðen langlífiSvá mǽlir SimachusEn Nicanor
svarar á þessa lundSver ek við guðinat slíkt hefir mér lengi leikit í lundsem nú kvatt þú uppDveljum
nú ekkiLeggjumsk út til eyjanna með in léttustu vápn okkurVera kann ennat nokkurir Indi sé þar fyrir
Svá gera þeirMargir ungir mennþeir er heyrt hǫfðu þessa rǿðu eða spurðu tiltaka slíkt ráðok fylgðu
þeimOk nú koma þeir til eyjar einnarþar sem margir Indi váru fyrirOk þeir stefndu þegar í móti Grikkjum
ok gera þeim harða skothríðÞar með skortir eigi eggjan af hvárumtveggjumSimachus hafði fyrri komit
upp í eyna en NicanorOk nú reynir hann fullvel sverð sittok drepr margan af IndíamǫnnumEigi gerir Ni-canor
ok minna af sérþegar er hann kemr á landMargir aðrir af Grikkjum berjask ok velþó at þessir 2vǽri einkum
vaskastirOk því at þeir hǫfðu nú drepit alla Indos þásem fyrir þeim hǫfðu verit í eyjunniþá mǽtti þeir vel hafa
snúizk aftr með mikinn sigr ok haldit heiluEn þat varð þeimsem gjarnt verðr ǿskunniat oft verðr
ofsat til vansaÞar gambra þeir til þess í eyjunni yfir sigri sínumat Indíamenn koma at þeim á óvart mik-lu
fleiri en þeirer fallit hǫfðuok leggja þegar fast at þeimOk því at Grikkir váru móðir áðrok margir
mjǫk sárirþá hnígr brátt mannfallit í þeirra liðÞar fellr sá maðrer Andromachus hétHann átti kyn sitt at
telja til konungaOk 15riddarar látask þar svá vaskirat af þeirra dauða syrgði lengi síðan GrikkjaherrOk
nú kom þarat þeir 2stóðu upp af GrikkjumSimachus ok NicanorSpjótskǫft þeirra váru nú brotinok ekki til
varnar nema sverðin einOk eigi spara þeir enn at neyta þeirraEn svá hanga þykkt á þeim skotinat þeir
megu varla hrǿrask fyrirOk þá er þar komitat þeir vǽnta sér ekki undankvámuþá biðr hvárr annan
at fyrri skyli ná at deyjaEn svá var ástin heit orðin með þeimat þetta vildi hvárrgi ǫðrum veita
þó at þeir mǽtti sjalfir ráðaat sjá annars dauðaKeppizk ǽ hvárr fram fyrir annanok vill ǫðrum hlífa
en sjǫlfum sér ekkiEinn risi var í liði þeirra IndíamannaHann þrífr upp tré eitt mikiter legit hafði
á vellinumþar sem þeir hǫfðu barzkMeð því lýstr hann þá félaga báða í sennsvá at þeir þurfu eigi
fleiraok veitir á þá leið þater þeim þótti mestu skiftaat þeir fara báðir í senn til heljarok halda
svá sínum félagsskapat hvárr faðmar annan jafnvel þáer þeir deyjaPorus konungr verðr við harðla
kátrer hann sér sína menn hafa sigrazkEn Alexanderkonungr ørvǽntir sér eigi at heldr sigrsþó at nokkut