On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
stund hann hafði lagt á bók þáer hann hafði þá saman settok hversu lítt hann hafði meðan annars gǽtt
Hann var rúfinn ok óþveginnmagr ok bleikr í andlitiOk er hann sá Alexandrum fóstrson sinn þrútinn af mik
illi
reiði þeirrier eigi mátti leynask fyrir brugðnu ok blóðrauðu litaraftiþá spurði hann eftir
vandligahver sǫk til vǽri svá sollinnar reiðiHann gerði svásem hlýðnum lǽrisveini byrjarvið sinn meista
ra
fellr á kné fyrir honumok drepr niðr hǫfðinuok svarar svá af miklum móðiÞungt þykki mér þat
at faðir minn elligamall skal lýðskyldr rangligum krǫfum Darii konungsok þar með allt fóstrland
mittOk þar mátti hann þá ekki fleira um talaþví at þessu nǽst kom grátr uppsá er nakkvat svá brá
til bernskunnarok vara sá af litlu skapiOk með því minnkar hann þá fyrst í stað sína reiði
Ok nú með þessum ráðum er eftir faraþá mǽlir Aristoteles svá til hansMeð því at þér sé stórt
í hugþá prýð þú þik fyrst með ráðspekinniEn tak síðan til vápna þinna eftir fýst þinni
Ek sésagði hannat þú hefir efni til at verða mikill maðr ok máttugrSpari þat nú eigi við þikOk hlýð
mér nú vandligaOk man ek kenna þérhversu þú skalt at faraÞat vil ek þér fyrst ráðaat þú
sér ráðvandrat þú hafir jafnan ina beztu menn við þína ráðagerðHlýð ekki á hviksǫgur
þeirra mannaer tvítyngðir eruok hafa í sínum hváftinum hvára tungunaEngi skal þá menn
hátt setjaer náttúran villat lágt sitiþví at þeirra metnaðr þrútnar svá skjótt af met-
orðunum
sem lítill lǿkr af miklu regniÞat er ok órunum nǽster veslu batnarEigi lét ek þik
þó at auka þeirra manna nafnbǿtrþótt smábornir séer hǿverskliga siðu ok sǿmiligan manndóm
hafa fram at leggja móti ǽtt ok penningumGott siðferði skalt þú virða gulli betraOk því
skalt þú eigi penninginn láta ráða nafnbótunumat við honum selja margir svívirðliga sína dáð
ok drengskapEf þú skalt dǿma milli mannaþá lát hvárki ráða mannamunFégirnðinni
verðr þér þó mest af kennt rangdǿminuþví at hon blindar oftliga réttsýnisauguOk
ef fégirninsú er at réttu má kallask lastanna móðirfǽr of mikinn gang í konungshǫllinni
þá fyrkemr hon ǫllum siðunumok lǽtr mútugjarnan mann afrǿkjask lǫgunumÞat rǽð
ek þérsegir Aristotelesat þú sér mjúkr ok linr lítillátumauðsóttr ok góðr bǿna þurftugumen harðr
ok óeirinn drambsǫmumFlyt oft ór stað herbúðir þínarþví at þá er óvinum þínum óhǿgt við
þér at sjáer þú ert skǫmmum í sama staðOftliga skalt þú ok fylkja liði þínuat þat nemi bardaga
list
ok venisk vápnfimiHǫrð áhlaup skalt þú veita óvinum þínumOk ef þú hefir viljann skeleggjan til
at vinna mikil verk á þeimþá man þér til gefask máttr ok meginEn ef þú þykkisk sjalfr vanfǿrr
til vápnaskiftis við óvini þína fyr sakar lítils aldrsþá lát þó sjá þik undir vápnum með
glǫðu hjartaLát þú tunguna berjask ákafliga með eggjanarorðinuþó at hǫndin sé van-
afla
til at stýra sverðinuOft hefir hǫfðingjum mikit tjóatat berjask at eins með fram
eggjan
Ok ef efaðsamlig bardagalykð skýtr herinum skelk í bringuþá era betri lǽkning til
en blíðligar fortǫlur hǫfðingjans með snarpligri ateggjanEf óvinir þínir flýjaþá
rek þú ok fyrstr flóttannNú berr svá atat í þitt lið komi flóttinnþá skalt þú síðast á hǽl
hopaOk lát þína riddara þat sjáat þér er afar trautt at rennaOk man þeim þá sýnask hǫfuð
skǫmm
Hann var rúfinn ok óþveginnmagr ok bleikr í andlitiOk er hann sá Alexandrum fóstrson sinn þrútinn af mik
illi
reiði þeirrier eigi mátti leynask fyrir brugðnu ok blóðrauðu litaraftiþá spurði hann eftir
vandligahver sǫk til vǽri svá sollinnar reiðiHann gerði svásem hlýðnum lǽrisveini byrjarvið sinn meista
ra
fellr á kné fyrir honumok drepr niðr hǫfðinuok svarar svá af miklum móðiÞungt þykki mér þat
at faðir minn elligamall skal lýðskyldr rangligum krǫfum Darii konungsok þar með allt fóstrland
mittOk þar mátti hann þá ekki fleira um talaþví at þessu nǽst kom grátr uppsá er nakkvat svá brá
til bernskunnarok vara sá af litlu skapiOk með því minnkar hann þá fyrst í stað sína reiði
Ok nú með þessum ráðum er eftir faraþá mǽlir Aristoteles svá til hansMeð því at þér sé stórt
í hugþá prýð þú þik fyrst með ráðspekinniEn tak síðan til vápna þinna eftir fýst þinni
Ek sésagði hannat þú hefir efni til at verða mikill maðr ok máttugrSpari þat nú eigi við þikOk hlýð
mér nú vandligaOk man ek kenna þérhversu þú skalt at faraÞat vil ek þér fyrst ráðaat þú
sér ráðvandrat þú hafir jafnan ina beztu menn við þína ráðagerðHlýð ekki á hviksǫgur
þeirra mannaer tvítyngðir eruok hafa í sínum hváftinum hvára tungunaEngi skal þá menn
hátt setjaer náttúran villat lágt sitiþví at þeirra metnaðr þrútnar svá skjótt af met
orðunum
sem lítill lǿkr af miklu regniÞat er ok órunum nǽster veslu batnarEigi lét ek þik
þó at auka þeirra manna nafnbǿtrþótt smábornir séer hǿverskliga siðu ok sǿmiligan manndóm
hafa fram at leggja móti ǽtt ok penningumGott siðferði skalt þú virða gulli betraOk því
skalt þú eigi penninginn láta ráða nafnbótunumat við honum selja margir svívirðliga sína dáð
ok drengskapEf þú skalt dǿma milli mannaþá lát hvárki ráða mannamunFégirnðinni
verðr þér þó mest af kennt rangdǿminuþví at hon blindar oftliga réttsýnisauguOk
ef fégirninsú er at réttu má kallask lastanna móðirfǽr of mikinn gang í konungshǫllinni
þá fyrkemr hon ǫllum siðunumok lǽtr mútugjarnan mann afrǿkjask lǫgunumÞat rǽð
ek þérsegir Aristotelesat þú sér mjúkr ok linr lítillátumauðsóttr ok góðr bǿna þurftugumen harðr
ok óeirinn drambsǫmumFlyt oft ór stað herbúðir þínarþví at þá er óvinum þínum óhǿgt við
þér at sjáer þú ert skǫmmum í sama staðOftliga skalt þú ok fylkja liði þínuat þat nemi bardaga
list
ok venisk vápnfimiHǫrð áhlaup skalt þú veita óvinum þínumOk ef þú hefir viljann skeleggjan til
at vinna mikil verk á þeimþá man þér til gefask máttr ok meginEn ef þú þykkisk sjalfr vanfǿrr
til vápnaskiftis við óvini þína fyr sakar lítils aldrsþá lát þó sjá þik undir vápnum með
glǫðu hjartaLát þú tunguna berjask ákafliga með eggjanarorðinuþó at hǫndin sé van
afla
til at stýra sverðinuOft hefir hǫfðingjum mikit tjóatat berjask at eins með fram
eggjan
Ok ef efaðsamlig bardagalykð skýtr herinum skelk í bringuþá era betri lǽkning til
en blíðligar fortǫlur hǫfðingjans með snarpligri ateggjanEf óvinir þínir flýjaþá
rek þú ok fyrstr flóttannNú berr svá atat í þitt lið komi flóttinnþá skalt þú síðast á hǽl
hopaOk lát þína riddara þat sjáat þér er afar trautt at rennaOk man þeim þá sýnask hǫfuð
skǫmm