On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
kraftrer hann hafði hlotitmǽtti leynask eða rúm hafa með eigi meira manniÞess háttar þjóðir
er ok var þessi dróttning af kominok fjarlǽgar eru þeim halfum heimsinser meiri skyn byg-
gir
ívirða þá eina mikilser hraustliga eru vaxnir eða vel klǽddirOk ǽtlaat þeir einir myni ok mik-
lu
til leiðar komaer náttúran hefir gnógliga gefit vǫxt ok fríðleikEn þat kann þó jafnan
hendaat lítill búkr býr yfir miklu vitiOk framkvǽmðin ferr stundum at eins eftir vexti
mannsinsAlexanderkonungr spyrr dróttninginasíðan er hon hafði staðit fyrir honum um hríð ok horft á hann upphvat
ørendi hon vildi þangat sǿkjaeða hverja mikla sǿmð hon vildi þegit hafaEk vilsegir hon
afla mér erfingjaOk því kom ek hérat til þessa starfa vil ek øngan mann nýta með mér
nema sjalfan þikAnn ek øngarri betr en mér at geta son þanner lǫndum ráði eftir slíkan
hǫfðingjaVeit ek ønga makligri en mik at ǫðlask þann sómaVerðr okkr dóttur auðit at eiga
þá vil ek hana upp fǿðaTekr hon ríki eftir móður sínaef tímask villEn ef vit eigum sonþá
man ek hann senda þér til handaVilt þúsagði konungrvera með mér í hernaði ok skiljask eigi í frá
mérEk verðsagði honaftr fara skjótt til ríkis mínser gǽzlulaust stendrmeðan
ek em í fráNú þó at hon vildi skamma hríð at eins dveljask með konungiþá þiggr hon þó þater hon
beiddiskOk er hon með honum vart halfan mánaðFerr síðan aftr til ríkis sínsok þykkizk hafa
vel sýslatOk svá finnzk ritatat þau Alexanderhafi átt dóttureinaNú er at segja frá Besso þeim vánda
víkingier svikit hafði Dariumat hann er kominn í þat ríkier Bactra heitirok hefir látit gefa sér konungsnafnOk þǽr
þjóðirer Scythae heitahefir hann lokkat til sambands við sikBýzk nú til bardagaOk ǽtlazk at
rísa við AlexandroOk þegar er hann spyrr þessi tíðendiverðr hann harðla beiskrEn lið hans var svá þungfǿrt
fyrir sakir ógrynni fjár þesser saman hafði dregizkok hverr vildi hafaat hann mátti ekki svá skjótt
búinn verða til atlǫgu við Bessumsem honum líkaðiOk nú tekr hann þat ráðer undarligt má þykkja
til frásagnarat alla þá hlutier hann sérat herinum váru til fartalmabiðr hann at bera skyli út á einn
víðan vǫllFyrst lǽtr hann fram beraþater hann hafði fengit sjalfr ór hlutskiftiDýra vefigull ok gimstei-
na
ok alls konar gersemarSíðan verðr hverr annarra eftir konungsboði sínar eigur fram at beraOk þá er þetta
morð fjár kom allt saman í einn staðer varla má ǽtlahversu mikit vera myndigengr at konungrinn
sjalfr ok leggr eld íMargr stendr sá yfir þessu bálier féit var á boriter svá logar innansem penningrinn
útanOk á skammri stundu brennr þar upp allt þat féer þeir hǫfðu lengi saman dregitok þolat bǽði
til heitt ok kaltat þeir mǽtti fá ok varðveita síðaner fengit varEngi þorði þó sakir á at gefa
hvárt er hann var ríkr eða óríkrþar sem konungr sjalfr var upphafsmaðr at þessu verkiok jafn við aðra
í fjárlátinuSíðan er þetta var at sýslater svá sagtat riddararnir kallisk frelstir hafa verit frá
miklum áhyggjumOk þeir er áðr hǫfðu verit fjárins þrǽlarskilðu núat þeir hǫfðu þegit frelsi
sittmeð konungsins ráði ok eldsins þjónustuEftir þetta tók herrinn at flytjaskok ǽtlazk fara í Bactra at
leita þar at BessoOk þá gerizk þat til tíðendaat Alexanderkonungrer nú var øruggr ok óttalauss fyrir óvinum
sínumverðr þess varrat menn hans sjalfs ǽtluðu at sitja um líf hansEinn af vinum konungs þeimer hann trúði
er ok var þessi dróttning af kominok fjarlǽgar eru þeim halfum heimsinser meiri skyn byg
gir
ívirða þá eina mikilser hraustliga eru vaxnir eða vel klǽddirOk ǽtlaat þeir einir myni ok mik
lu
til leiðar komaer náttúran hefir gnógliga gefit vǫxt ok fríðleikEn þat kann þó jafnan
hendaat lítill búkr býr yfir miklu vitiOk framkvǽmðin ferr stundum at eins eftir vexti
mannsinsAlexanderkonungr spyrr dróttninginasíðan er hon hafði staðit fyrir honum um hríð ok horft á hann upphvat
ørendi hon vildi þangat sǿkjaeða hverja mikla sǿmð hon vildi þegit hafaEk vilsegir hon
afla mér erfingjaOk því kom ek hérat til þessa starfa vil ek øngan mann nýta með mér
nema sjalfan þikAnn ek øngarri betr en mér at geta son þanner lǫndum ráði eftir slíkan
hǫfðingjaVeit ek ønga makligri en mik at ǫðlask þann sómaVerðr okkr dóttur auðit at eiga
þá vil ek hana upp fǿðaTekr hon ríki eftir móður sínaef tímask villEn ef vit eigum sonþá
man ek hann senda þér til handaVilt þúsagði konungrvera með mér í hernaði ok skiljask eigi í frá
mérEk verðsagði honaftr fara skjótt til ríkis mínser gǽzlulaust stendrmeðan
ek em í fráNú þó at hon vildi skamma hríð at eins dveljask með konungiþá þiggr hon þó þater hon
beiddiskOk er hon með honum vart halfan mánaðFerr síðan aftr til ríkis sínsok þykkizk hafa
vel sýslatOk svá finnzk ritatat þau Alexanderhafi átt dóttureinaNú er at segja frá Besso þeim vánda
víkingier svikit hafði Dariumat hann er kominn í þat ríkier Bactra heitirok hefir látit gefa sér konungsnafnOk þǽr
þjóðirer Scythae heitahefir hann lokkat til sambands við sikBýzk nú til bardagaOk ǽtlazk at
rísa við AlexandroOk þegar er hann spyrr þessi tíðendiverðr hann harðla beiskrEn lið hans var svá þungfǿrt
fyrir sakir ógrynni fjár þesser saman hafði dregizkok hverr vildi hafaat hann mátti ekki svá skjótt
búinn verða til atlǫgu við Bessumsem honum líkaðiOk nú tekr hann þat ráðer undarligt má þykkja
til frásagnarat alla þá hlutier hann sérat herinum váru til fartalmabiðr hann at bera skyli út á einn
víðan vǫllFyrst lǽtr hann fram beraþater hann hafði fengit sjalfr ór hlutskiftiDýra vefigull ok gimstei
na
ok alls konar gersemarSíðan verðr hverr annarra eftir konungsboði sínar eigur fram at beraOk þá er þetta
morð fjár kom allt saman í einn staðer varla má ǽtlahversu mikit vera myndigengr at konungrinn
sjalfr ok leggr eld íMargr stendr sá yfir þessu bálier féit var á boriter svá logar innansem penningrinn
útanOk á skammri stundu brennr þar upp allt þat féer þeir hǫfðu lengi saman dregitok þolat bǽði
til heitt ok kaltat þeir mǽtti fá ok varðveita síðaner fengit varEngi þorði þó sakir á at gefa
hvárt er hann var ríkr eða óríkrþar sem konungr sjalfr var upphafsmaðr at þessu verkiok jafn við aðra
í fjárlátinuSíðan er þetta var at sýslater svá sagtat riddararnir kallisk frelstir hafa verit frá
miklum áhyggjumOk þeir er áðr hǫfðu verit fjárins þrǽlarskilðu núat þeir hǫfðu þegit frelsi
sittmeð konungsins ráði ok eldsins þjónustuEftir þetta tók herrinn at flytjaskok ǽtlazk fara í Bactra at
leita þar at BessoOk þá gerizk þat til tíðendaat Alexanderkonungrer nú var øruggr ok óttalauss fyrir óvinum
sínumverðr þess varrat menn hans sjalfs ǽtluðu at sitja um líf hansEinn af vinum konungs þeimer hann trúði