On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
eru ríkibraut undir sik Alexandersá er svá tamði heimsbyggðina sem hamarr járnApelles setti þar
ok á leiðit eftir Gyðinga sǫgn áratǫlu frá upphafi heims til þesser hófsk ríki AlexandriÞat eru 4þús-
undir
ok 8hundruð tírǿð 60ok 8vetrFrá því er nú nǽst at segjaat Alexandergefr mála riddurum
sínumok grǿðir sára með góðum gjǫfumOk þegar er tími mátti til verðaveitir hann í herbúðunum
ágǽtliga veizlu ǫllu liði sínuAt þeirri veizlu kemr upp sá kvittr í herinumat eftir margan sigr
þann er Alexanderkonungrhefir fengitǽtli hann nú at vitja fǫðurleifða sinnaOk hann þykkisk hølzti víðlendr orðinn
veraSvá verðr herrinn kvikr við þenna kvittat margr hleyprsem hann sé óðr orðinnOk sá sveimr gerizk
um allar herbúðir af þessuat vel hverr svífr at sinni eiguok berr saman í einn staðþater hann áok vill
búinn verasem hann skyli þegar annan dag heimleiðis snúaSumir taka landtjǫldin uppok hlaða í vagna
sínaÞat er skjótast at segjaat svá verða nǽr allir fegnir upplosti þessuer af øngum sannendum
hafði risitsem himin hefði hǫndum tekitÞessi kurr kemr til eyrna AlexandroHann verðr við þat harð-
la
beiskr í fyrstuen biðr þegarer hann hafði temprat rasandi reiðikalla til sín hertoga sínaSíðan
tjár hann þeim af miklum móðiat menn hans sjalfs vili svifta hann einvaldi heimsinsþví at náliga liggr
laust fyrirok hann verði fara til fóstrjarða sinna með eina saman skǫmmfyrir þann mikla sigrer hann
mǽtti fáef þeir vildi fylgja honumKallar guðin sjǫlf ǫfundaat hann fái því fram komiter hann hefir
upptekit í at starfaOk þau láti fyr því liðit langa til fǫðurleifða sinnaok fýsask heim með frama
leysi
heldr en fá mikla frǽgð fyrir skǫmm biðok fara svá fremiHertogarnir heita þegar með blíðu
at fylgja honum nú sem fyrrhvat sem hann vill at hafaskok segjaat svá myni þar með allt liðitef hann
lokkar þat til sín af nýju með fǫgrum fyrirtǫlumOk nú lǽtr konungr stefna þingOk þá er liðit kemr sam-
an
sezk hann á stóler honum var búinnOk því nǽst tekr hann at talaok hefr mál sitt á þessa leiðEigi er þat
undarligtgóðir vinireftir svá mǫrg ok stór framaverksem þér hafið unnitat yðr fýsi heim til fóstr
jarða
yðarraok heyra þat lofer þar man af yðr vera sungitþví at fyrir yðrar hendr er Grikkland frelsat
undan því ánauðarokier þat hafði lengi undir legit af ofríki SerkjaOk þar með hafið ér unnit
oss til handaSyriamok ArmeniamParthiam ok Persidamok mǫrg ǫnnur ríkiFleiri lǫnd hǫfum vér eignazk
fyr yðarn frǿknleiken aðrir konungar borgir með hamingju sínaVissa ek vístat vér fengim svá fast hal-
dit
þessu mikla ríkiþótt vér skilðimsk í frásem vér hǫfum skjótt aflatmynda ek engis jafngjarn
útan yðra hvǫt sem vitja fǫðurleifðar minnar ok frǽndaok njóta þar með fenginnar frǽgðar
En því at ríkit er ungtok stendr eigi á svá sterkum stofnisem skyldiok þǽr þjóðirer vér hǫfum sigrat
eru eigi tamðarsem hǿfirat ganga undir váru okier mjǫk óvísthversu vér njótum várrar sigrsǽli
ef vér gǽtum eigi vandliga tilOk fyr því byrjar ossþar sem bíðendr eigu byren bráðir andróða
at maka þessar þjóðir í várri dvǫl með nokkurri venjuat í tómi taki þǽr tamningu
fyrir vanða várrar návistuat niðrlǫgðum þráleik þorperaligs siðferðisMikit megu biðin mǫr-
gu
sinniSvá skal betra akrinn at bíða þesser hann er fullkominnok skera eigi fyrrOk svá vínit at taka þat eigi
fyrir tilsettan tímaSkynlaus kykvendi ok jafnvel león ok ǫnnur in grimmustu dýr fǽr svá tamit
ok á leiðit eftir Gyðinga sǫgn áratǫlu frá upphafi heims til þesser hófsk ríki AlexandriÞat eru 4þús
undir
ok 8hundruð tírǿð 60ok 8vetrFrá því er nú nǽst at segjaat Alexandergefr mála riddurum
sínumok grǿðir sára með góðum gjǫfumOk þegar er tími mátti til verðaveitir hann í herbúðunum
ágǽtliga veizlu ǫllu liði sínuAt þeirri veizlu kemr upp sá kvittr í herinumat eftir margan sigr
þann er Alexanderkonungrhefir fengitǽtli hann nú at vitja fǫðurleifða sinnaOk hann þykkisk hølzti víðlendr orðinn
veraSvá verðr herrinn kvikr við þenna kvittat margr hleyprsem hann sé óðr orðinnOk sá sveimr gerizk
um allar herbúðir af þessuat vel hverr svífr at sinni eiguok berr saman í einn staðþater hann áok vill
búinn verasem hann skyli þegar annan dag heimleiðis snúaSumir taka landtjǫldin uppok hlaða í vagna
sínaÞat er skjótast at segjaat svá verða nǽr allir fegnir upplosti þessuer af øngum sannendum
hafði risitsem himin hefði hǫndum tekitÞessi kurr kemr til eyrna AlexandroHann verðr við þat harð
la
beiskr í fyrstuen biðr þegarer hann hafði temprat rasandi reiðikalla til sín hertoga sínaSíðan
tjár hann þeim af miklum móðiat menn hans sjalfs vili svifta hann einvaldi heimsinsþví at náliga liggr
laust fyrirok hann verði fara til fóstrjarða sinna með eina saman skǫmmfyrir þann mikla sigrer hann
mǽtti fáef þeir vildi fylgja honumKallar guðin sjǫlf ǫfundaat hann fái því fram komiter hann hefir
upptekit í at starfaOk þau láti fyr því liðit langa til fǫðurleifða sinnaok fýsask heim með frama
leysi
heldr en fá mikla frǽgð fyrir skǫmm biðok fara svá fremiHertogarnir heita þegar með blíðu
at fylgja honum nú sem fyrrhvat sem hann vill at hafaskok segjaat svá myni þar með allt liðitef hann
lokkar þat til sín af nýju með fǫgrum fyrirtǫlumOk nú lǽtr konungr stefna þingOk þá er liðit kemr sam
an
sezk hann á stóler honum var búinnOk því nǽst tekr hann at talaok hefr mál sitt á þessa leiðEigi er þat
undarligtgóðir vinireftir svá mǫrg ok stór framaverksem þér hafið unnitat yðr fýsi heim til fóstr
jarða
yðarraok heyra þat lofer þar man af yðr vera sungitþví at fyrir yðrar hendr er Grikkland frelsat
undan því ánauðarokier þat hafði lengi undir legit af ofríki SerkjaOk þar með hafið ér unnit
oss til handaSyriamok ArmeniamParthiam ok Persidamok mǫrg ǫnnur ríkiFleiri lǫnd hǫfum vér eignazk
fyr yðarn frǿknleiken aðrir konungar borgir með hamingju sínaVissa ek vístat vér fengim svá fast hal
dit
þessu mikla ríkiþótt vér skilðimsk í frásem vér hǫfum skjótt aflatmynda ek engis jafngjarn
útan yðra hvǫt sem vitja fǫðurleifðar minnar ok frǽndaok njóta þar með fenginnar frǽgðar
En því at ríkit er ungtok stendr eigi á svá sterkum stofnisem skyldiok þǽr þjóðirer vér hǫfum sigrat
eru eigi tamðarsem hǿfirat ganga undir váru okier mjǫk óvísthversu vér njótum várrar sigrsǽli
ef vér gǽtum eigi vandliga tilOk fyr því byrjar ossþar sem bíðendr eigu byren bráðir andróða
at maka þessar þjóðir í várri dvǫl með nokkurri venjuat í tómi taki þǽr tamningu
fyrir vanða várrar návistuat niðrlǫgðum þráleik þorperaligs siðferðisMikit megu biðin mǫr
gu
sinniSvá skal betra akrinn at bíða þesser hann er fullkominnok skera eigi fyrrOk svá vínit at taka þat eigi
fyrir tilsettan tímaSkynlaus kykvendi ok jafnvel león ok ǫnnur in grimmustu dýr fǽr svá tamit