en um daginnAlexander konungr kemr með her sinn þáer nátta tekrtil þess staðarer Dariushafði verit
þáer hann var svikinn ok handtekinn af Besso ok hans sveitungumÞar koma í mót konungi 2mennþeir
er heldr vildu samtengjask sveitum Grikkjaen fylgja lengr þeim flǽrðarfulla flokkier
þeir Bessus ok Nabarzanesváru fyrirÞessir menn gerðusk leiðtogar fyrir Grikkjaher um nóttinaþví at þeir vissu
gǫrlahvar gagnstígrinn var at halda eftir þeim BessoKonungrinn ferr nú með liði sínu fylkðu
þannugat fylkingar váru ferhyrndar ok jafnþjokkvar ǫllu meginOk svá lét hann liðit fara
gǽtiligaat þessa skipan skyldi hvergi slítaOk þá er var um miðnǽttisskeiðkemr í mót Alexandro
konungi einn flóttamaðr af Darianissá er Brochubelus hétok segir honumat Dariusvar enn á lífiok eigi lengra
þaðan í brott en halfan þriðja tøg mílnaÞessi maðr biðr konung fara varliga með her sínumfyrir þvísegir hann
at þeir Bessus ok Nabarzanes eru nǽr yðr með mikit lið ok vel búitOk eftir þá miklu óhǿfuer þeir
hafa gǫrtman þeim nú fátt í augu vaxaEn þat er jafnan reynt at heljarmaðrinn er harðr við at
eigasá er hann vǽntir sér engrar vilnanaref hann kemr í vald óvina sinnaVið þessar fortǫlur tekr at
vaxa mjǫk ákafi konungs um eftirfǫrnaOk hann eggjar nú fastat engi spari sporana við sinn hest
Eigi líðr langtáðren Grikkir heyra hark ok mikinn gnýer kerrurnar ganga þess liðsinser un-dan
heldrok forðask vill þeirra fundOk nú mǽtti þeir vel sjá Serkjaliðef eigi meinaði mold-ryk
eða jóreykirOk fyrir því bauð Alexanderkonungrat liðit skyldi stǫðva sikOk þegar er þat mátti verða
ok niðr setti moldrykitþá sér Bessus þaðaner hann var á fjalli nokkuru með liði sínuhvar Grikkjaherr
fór at honumVið þessa sýn varð honum eigi gottþví at hann gat eigi fjarrihvat hann mundi
upp takafyrir þann glǿper hann hafði gǫrvanef Alexanderfengi nát honumÍ annan stað er þat segjaat þe-gar
er Grikkir sjá lið Bessifara þeir slíkter af má takaupp í gegn fjallshlíðinniOk ekki má þat
enn á finnaat þeir myni foryflask at etja við aflamuninnHefði Bessus svá mjǫk verit búinn at
hug ok árǽðisem at svikum ok vélrǽðimǽtti hann nú svá mikit illt hafa gǫrt Alexandroat rǫskliga þǿt-ti
hefnt vera þeirra hervirkjaer hann hafði gǫrt í Asiaþví at hans lið var því ǫllu frǿknligrasem þat var miklu flei-ra
ok hafði styrk sinn allan þanner svefn ok fǿzla má manninum fáOk ef Bessus hefði stefnt
í þetta sinn á Grikkimundi sýnzk hafahversu mǿðin meinareða hvat hvíldin veitir þeimer berjask skulu
En tveir hlutir með hugleysi bǫnnuðu Besso mest til at ráðaHvatleikr Grikkja ok nafn Alexandriþat nafner allr
heimrinn óttaðiskOk fyrir þat sama ørvilnaðisk Bessusat hann mundi sigrask mega við aflamuninnTekr
nú þat ráðat hann snýr á flótta með liði sínuok telr þat fyrir Dariokonungi í einni herfiligri kerrusem fyrr er sagt
at hann skyli stíga á hestok forða með flótta lífi sínufyrir óvinumer eftir faraKonungrinn svarar ok
kveðzk eigi hirðahvat svikarinn segirbiðrat guðin skyli hefna honumok Alexanderkonungref hann er slíkr drengr
sem hann er sagðrÞó at líf mitt liggi viðskal ek eigi lengrsegir hannfylgja þeim flokkier yfir øngu
býr nema flǽrð ok vélumEn ek þarf nú øngu kvíðaþví at ekki má falla við um hamingjuleysi
mitt heðan í fráSá dauðier vándir þrǽlar hǿta sínum herraman setja mína sútok fá mér
hvíld eftir margar nauðirer ek hefi þolatÞessi orð konungs standask þeir Bessus eigiok hans sveit-ungar