On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
gefi upp konungdóm sinnNú líðr af in nǽsta nóttOk þegar um morguninn eftirbýðr Dariusat upp sky-
li
taka herbúðirnarOk jafnskjótt koma þeir Bessus ok Nabarzanes með miklu liði til fundar við hann
ok falla til fóta honumbiðja af sér reiði mjúkligaen kallask heðan í frá sem hér til vilja þjóna
honum trúligaok gera þat allter hann vill fyrir þá leggjaÞat sǫnnuðu þeirsem oft verðr mǽltat
margr mǽlir þá fagrter hann hyggr fláttEn svá fengu þeir um talit ok aumkat sikat hann trúði
þat allt falslauster þeir mǽltuOk gaf upp blíðliga þater þeir báðuEn eigi iðruðusk þeir þá heldr
en áðr sinnar óhǿfuer þeir sáhversu mildr ok miskunnsamr var sá inn góði konungrer þeir ǽtluðu at sví-
kja
Ok því at Dariustrúði mǫnnum sínum sjalfs ok vǽnti þaðan eigi svikasem fram kómuen óttaðisk Alexandrum
er nú var mjǫk svá kominn eftir honumtekr hann enn þat ráðhvat sem hann hefir fyrr rǿttat halda un-
dan
ok forðask hann sem fǿri gefr framast áSá maðr var í liði með Dariokonungier Patron hétgerzkr at kyni
mikill vinr konungsHann var settr yfir Grikkjalið þater var með DarioSíðan er þessi maðr varð varr viðat þeir Bes-
sus
ok Nabarzanes sátu með svikrǽðum um líf konungsinsfór hann sem nǽst honum sjǫlfum með lið sitt
til gǽzlu við hann þegarer herrinn fluttisk ór staðOk jafnskjótt sem Patron náði máli konungsins
mǽlti hann til hans á grikkskuÞú góði konungrsegir hannek vil gera þér kunnigtat þau sviker ek veit víst
at þeir Bessus ok Nabarzanes hafa saman boritmunu sýna sik bráttef svá ferrsem þeir hafa ǽt-
lat
því at nú man vera kominn endadagr þinn eða þeirraNú þá til þessat ek mega hrinda þes-
sarri
óhǿfuer þeir ǽtla fram at hafalát mik með mínu liði vera gǽzlumann þinn í dagOk bjóð
at kveldiat landtjald þitt sé sett í millum herbúða þess liðser ek em yfir settrOk síðan hal-
disk
þessi háttrmeðan nauðsyn krefr slíkrar breytnisem ek beiðiEk ok mínir sveit-
ungar
hǫfum fyrirlátit fǫðurleifðir váraren vǽntum oss þaðan allrar uppreistarsem þér
eruðherraOk víst er þat satt at segjaat ekútlendr maðr ok lítilsverðrmunda ek eigi bjóðask til at
gerask þinn hǫfuðvǫrðr ok gǽzlumaðr slíks hǫfðingjaef ek sé nokkurn annan vilja nú veita þér þá
þjónustuÞessi maðr Patron varð ágǽtr af þeim trúleiker hann veitti lánardróttni sínumEn þat
sýndisk hérsem oftarr kann verðaat sínum forlǫgum verðr hverr at fylgjaDariuskonungr hefði sér heilum
halditef hann vildi þiggja þater Patron bauð honumEn því at þess var afauðitsvarar hann svá þessu
máliÞó at ek hafa jafnan reynt yðarn trúleik Grikkjannasegir hannok ek vita vístat þér vilið mér
heilt ráðaþá man ek þó eigi skiljask frá múginum minna mannaþví at heldr vilda ek vera
véltren trúa eigi þeimer mér eigu at launa sín þrif ok þroskahvat sem yfir kann líðaMan ek
aldrigi flýja sjalfs míns fylgjaraOk ef þeir vilja mik nú feiganþá forðumk ek eigi dau-
ðann
heldr fýsir mik til hansEftir þat ferr Patron til liðs síns með mikla ógleði fyrir þater
konungrinn vildi eigi þiggja þau heilrǽðier hann gaf honum ok víst hefði þiggjandi veritþví at þessi maðr
vildi gjarna gefa sik fyrir sinn lánardróttinok halda manndóminum í alla staðiSvá var
Bessus nǽr staddr þáer Patron hafði talat við konunginnat hann mátti hvert orð heyraEn því at hann
skilði eigi þá tunguer þeir mǽltuvarð hann varr af tulk einumhvat þeir tǫluðuOk þat eina stóð
þá fyrirer hann stefndi eigi þegar at Darioat honum þótti ráðuligra at fá hann lifanda í hendr Alexandrook afla
li
taka herbúðirnarOk jafnskjótt koma þeir Bessus ok Nabarzanes með miklu liði til fundar við hann
ok falla til fóta honumbiðja af sér reiði mjúkligaen kallask heðan í frá sem hér til vilja þjóna
honum trúligaok gera þat allter hann vill fyrir þá leggjaÞat sǫnnuðu þeirsem oft verðr mǽltat
margr mǽlir þá fagrter hann hyggr fláttEn svá fengu þeir um talit ok aumkat sikat hann trúði
þat allt falslauster þeir mǽltuOk gaf upp blíðliga þater þeir báðuEn eigi iðruðusk þeir þá heldr
en áðr sinnar óhǿfuer þeir sáhversu mildr ok miskunnsamr var sá inn góði konungrer þeir ǽtluðu at sví
kja
Ok því at Dariustrúði mǫnnum sínum sjalfs ok vǽnti þaðan eigi svikasem fram kómuen óttaðisk Alexandrum
er nú var mjǫk svá kominn eftir honumtekr hann enn þat ráðhvat sem hann hefir fyrr rǿttat halda un
dan
ok forðask hann sem fǿri gefr framast áSá maðr var í liði með Dariokonungier Patron hétgerzkr at kyni
mikill vinr konungsHann var settr yfir Grikkjalið þater var með DarioSíðan er þessi maðr varð varr viðat þeir Bes
sus
ok Nabarzanes sátu með svikrǽðum um líf konungsinsfór hann sem nǽst honum sjǫlfum með lið sitt
til gǽzlu við hann þegarer herrinn fluttisk ór staðOk jafnskjótt sem Patron náði máli konungsins
mǽlti hann til hans á grikkskuÞú góði konungrsegir hannek vil gera þér kunnigtat þau sviker ek veit víst
at þeir Bessus ok Nabarzanes hafa saman boritmunu sýna sik bráttef svá ferrsem þeir hafa ǽt
lat
því at nú man vera kominn endadagr þinn eða þeirraNú þá til þessat ek mega hrinda þes
sarri
óhǿfuer þeir ǽtla fram at hafalát mik með mínu liði vera gǽzlumann þinn í dagOk bjóð
at kveldiat landtjald þitt sé sett í millum herbúða þess liðser ek em yfir settrOk síðan hal
disk
þessi háttrmeðan nauðsyn krefr slíkrar breytnisem ek beiðiEk ok mínir sveit
ungar
hǫfum fyrirlátit fǫðurleifðir váraren vǽntum oss þaðan allrar uppreistarsem þér
eruðherraOk víst er þat satt at segjaat ekútlendr maðr ok lítilsverðrmunda ek eigi bjóðask til at
gerask þinn hǫfuðvǫrðr ok gǽzlumaðr slíks hǫfðingjaef ek sé nokkurn annan vilja nú veita þér þá
þjónustuÞessi maðr Patron varð ágǽtr af þeim trúleiker hann veitti lánardróttni sínumEn þat
sýndisk hérsem oftarr kann verðaat sínum forlǫgum verðr hverr at fylgjaDariuskonungr hefði sér heilum
halditef hann vildi þiggja þater Patron bauð honumEn því at þess var afauðitsvarar hann svá þessu
máliÞó at ek hafa jafnan reynt yðarn trúleik Grikkjannasegir hannok ek vita vístat þér vilið mér
heilt ráðaþá man ek þó eigi skiljask frá múginum minna mannaþví at heldr vilda ek vera
véltren trúa eigi þeimer mér eigu at launa sín þrif ok þroskahvat sem yfir kann líðaMan ek
aldrigi flýja sjalfs míns fylgjaraOk ef þeir vilja mik nú feiganþá forðumk ek eigi dau
ðann
heldr fýsir mik til hansEftir þat ferr Patron til liðs síns með mikla ógleði fyrir þater
konungrinn vildi eigi þiggja þau heilrǽðier hann gaf honum ok víst hefði þiggjandi veritþví at þessi maðr
vildi gjarna gefa sik fyrir sinn lánardróttinok halda manndóminum í alla staðiSvá var
Bessus nǽr staddr þáer Patron hafði talat við konunginnat hann mátti hvert orð heyraEn því at hann
skilði eigi þá tunguer þeir mǽltuvarð hann varr af tulk einumhvat þeir tǫluðuOk þat eina stóð
þá fyrirer hann stefndi eigi þegar at Darioat honum þótti ráðuligra at fá hann lifanda í hendr Alexandrook afla