Fegnar munu þǽr oss faðma ok kalla ljúfa þáer leiðiligir eruAllókunnig er þeim konaner hann trúir
henni svá velþví at hennar skaplyndi er várligt veðr vísaraok brjóstinu blautari inn harðasti steinner
adamas heitirEða man sú vera blíð ok hǿg sínum bónda giftutómumer honum var hǫrð þáer giftan
fylgðiÞví vilda ek heldr þat ráð eiga með yðrat vér staðfestimsk hérsem vér erum ókunniren fyrir
venju sakir styggvask menn nú eigi við at sjá osser orðnir erumfyrr en dauðinn komisem halfetin
líkNú lýkr Euticion sínu máliEn maðr verðr til at svara honumsá er Techilus heitirok segir svá
Eigi lízk mér várt mál slíkan útveg beztan eigasem nú var tjáðrEngi dugandi maðr virðir vin
sinn eftir yfirlitumeða fyrirlítr hann af áfelli harðra forlagaEigi hefir náttúran gǫrt oss afleitliga
heldr grimmleikr fjándmanna várraIlls eins kalla ek þann makliganer hann skammazk sjalfs síns ok harð-rar
hamingjuef hann heldr manndóminumÞeirra manna er þat at ørvǽnta sér hjalpar af ǫðrumer enga
man ok veita viljaen þeir ǽtti nokkurs góðs kostiOk próba slíkir af sjǫlfum sérat lítil mildi myni búa
í annars brjóstiHafið mitt ráðgóðir félagarOk hugsiðat guðin fórna oss meira gotten vér
mǽttim vǽtta fyrir stunduÞat eru frǽndr ok fǫðurleifðkonur várar ok eignirHeilir sváVerðum á brott
ór þessu landier oss má þykkja sem myrkvastofaOk tǫkum aftr til vár blíðara loftbetri mál
ok betri siðuFyrir hví skulum vér hér vera viljavesalir ok ánauðgiref kostr er at fara til fóstrjarðarinnar
Því at ǽ munum vér þar frjálsir veraÚtlǫgðum mǫnnum þykkir sér mikit veittat þeir nái bera bein sín at
eins á fǫðurleifð sinniVeri þeir hér nú þá með ókunnum þjóðumer fyrir því forðask fóstrjarðir sínarat þeir
trúa illa frǽndum sínum eða húsfreyjumEn ek skal at vísu venda heim í mitt landgefi guðin mér fǫng
áfram at komaSvá lýkr Techilus sínu máliEn fám sýnizk þetta þannugsem hann hefir tjátþví at máttug ven-ja
varð ríkari með flestum en náttúraOk þat sýnizk konunginum sjǫlfum sǽta meira ráðisem Euticion hafði
mǽltOk því gengr þat framHann gefr stórar eignir ǫllu þessu liðiok þar með svá mikit lausaféat hverr
hafði allt yfrit við at búaSíðan er Alexanderkonungr hafði svá sét fyrir þessu liðisem hans tígn byrjaðiþá
ferr hann í Mediamok skundar ferð sinni sem mestat hann megi þar ná DariokonungiHann var nú kominn til Ecbatana
hǫfuðborgar í Mediaok ǽtlaði þaðan í þann hluta ríkis sínser Bactra heitirEn þá er hann fekk njósn afat
Alexanderfór eftir honum hvatliga ok nálgaðisk mjǫk fund hansþá skiftir hann um ráðagjørð sinniok býzk til bardaga
í mót honumVill nú heldr látask en lengja með flótta líf sittÞá er herr Dariivar saman kominn í einn
staðlǽtr hann kveðja sér hljóðsok talar síðan á þá leiðEf hamingjan hefði valit mér þat liðer dáð-laust
vǽriok dauðann ǽtlaði drengiligan með hverju mótisem hann verðrmunda ek heldr þegjagóðir halsar
yfir þvíer mǽlanda vǽrien dvelja daginn af með tómum orðumEn því at ek hefi reynt yðarn manndómok víst
meirren ek vildaok ek veit nú gǫrlaat engi maðr getr sér betri eign en góða viniþá skǫmmumk ek
enn eigi at heita konungrOk mest fyrir sakir þeirrar staðfestier þér hafið mér sýnter einir hafið hlotit
alla þá dáð ok drengskaper allt Asia skyldi haft hafa ok heldr vilduð fylgja mérer tvisvar he-fi
ek á flótta komiten þjóna þeim inum sigrsǽla AlexandroOk ef ek má eigiþá munu þó guðin gjalda yðr
maklig laun fyrir slíka raunOk þeirer eftir oss koma í heiminnmunu eigi svá daufirat eigi heyri þeir