On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
Meðan Grikkir hafask slíkt atsem nú hefir sagt veritþá safnar Dariuskonungr liði um allt ríki sittok endrbǿtir
styrk sinn í annat sinnDariumkonung eggjar mjǫk til bardaga svívirðing súer hann fekk í inum fyrraok þat
annatat hann vǽntirat nú myni betr takask en fyrrJafnvel safnask nú til herbúða Dariikot-
karlar
sem riddararGrǿnar ekrur ok þyrnafull jǫrð taka nú kveina um þater verkfǿri skulu
hvíld takaØxn þeirer áðr váru vanir arðr at dragaverða nú beittir fyrir vagnaHverr ulf-
aldi
verðr krafðr til herfararFílar eru ok búnir til bardagahvar sem þeir fáskok hafa byr-
ðar
ekki smáleitarþví at hverr þeirra hefir á baki sér kastalaSvá búask ok nautrekar sem annat
folk til þessar orrustuSvá mikill herr safnazk nú Dariokonungiat Xerxes konungr hafði aldrigi jafn
mikit
lið þáer hann herjaði til GrikklandsOk var þat lið þó svá mikitat þat drakk upp sumar ár með
ǫlluOk eigi dró Agamemnon konungr jafnmikit lið saman í Auliðe ey er þatþá er hann bjósk at herja til TrojamOk hann blóta-
ði
til byrjar dóttur sinni eftir fyrirsǫgn Calchantis spámannsOk firðisk svá guðareiðiSá herr var
þó svá mikillat hafit vannsk varla skipastóli GrikkjaAlexanderkonungrundrazk mjǫker hann spyrr þettasvá
margar þúsundir sem fyrir skǫmmu váru niðr drepnarat Dariuskonungr hefir nú saman dregit meira
lið en fyrrÞannug svá undraðisk Herculesþá er hann fekksk við Antaeumer kallaðr var jarðar
sonrAntaeus var ǽ því sterkarier hann fell oftarrOk olli þat þvíat hann tók afl af móður sinni hvert
sinner hann lét fallask til hennarOk er Hercules fann þathóf hann Antaeum upp á bringu sér ok mǽlti sváFyrir ekki
skal þér koma þetta bragðHingat skalt þú þá fallaSíðan kreistir hann Antaeum við bringu sérþar
til er ǫnd gengr ór honumMeð þeim hǽtti undraðisk Hercules okþá er hann barðisk við Hydram
dreka þanner jafnan fekk tvau hǫfuð í staðinnþegar er eitt var af honum hǫggvitþar til
er Hercules fekk af honum stýft með brǫgðum sínum ǫll í sennÞat er nú nǽst at segja frá Alexandro
konungiat hann ferr yfir ána Euphraten með allt lið sittOk þá spyrr hann þau tíðendiOk hann sér nokkut afat
Dariuskonungr hefir sendan Matheum með miklu liði til at brenna borgir allar þǽrer í nánd váruok jafnvel
alla akra til þessat Grikkir snerisk aftrOk at eyddum heruðum þrøngði sultr þeim til af at láta
upp teknum hernaðiOk þeir ørvǽnta sér yfirfarar um brenndar byggðirEn Alexanderkonungr treystir enn sinni
gǽfuOk girnizk nú sem oftarr til ins mesta metnaðaren vandar eigiþótt Grikkir fasti nok-
kura
dagaheldr fram fǫrinni jafnt sem áðrþótt Dariuskonungr hafi lítt blíðliga fyrir honum búitAlexanderkonungr
ferr nú sem hvatligast allt þar tiler hann kemr yfir á þáer Tigris heitirOk fyrir þá sǫk heitir hon svá
at hon fellr stríttok ferr svá skjótt til at jafna sem it flugskjóta dýr þater tigris heitirÞat er skjó-
tast
at segja frá fǫr Alexandriat hann sǿkir fund Dariisem hann má af takaok leitar at komask fyrir hann sem hundr fyrir
hjǫrtueða veiðimaðr fyrir villigǫltat hann komisk eigi meirr inn í magn ríkis sínsOk er Dariuskonungr
fǽr njósn afat Alexandernálgazkþá setr hann herbúðir sínar við Arbelaþann staðer svá heitirok í þeim bǿ
er síðan lǽtr Dariussetja landtjǫld síner síðan fekk ófrǽgð ok saurgaðisk af þeim mikla glǿp
at þar sviku vándir þrǽlar ágǽtan hǫfðingja ok drápu sinn herraÞat gerðisk þessu nǽst til
tíðenda með Grikkjumat eitt kveldþá er halfrøkkvit var orðitok aftanstjarna var upp
kominok sól hafði fyllt dagliga þjónustuen skínanda tungl tók at gleðjask af brott
fǫr
bróður sínsat á dregr tunglitOk verðr eclipsisOk þar komat þat var rautt í at sjá
styrk sinn í annat sinnDariumkonung eggjar mjǫk til bardaga svívirðing súer hann fekk í inum fyrraok þat
annatat hann vǽntirat nú myni betr takask en fyrrJafnvel safnask nú til herbúða Dariikot
karlar
sem riddararGrǿnar ekrur ok þyrnafull jǫrð taka nú kveina um þater verkfǿri skulu
hvíld takaØxn þeirer áðr váru vanir arðr at dragaverða nú beittir fyrir vagnaHverr ulf
aldi
verðr krafðr til herfararFílar eru ok búnir til bardagahvar sem þeir fáskok hafa byr
ðar
ekki smáleitarþví at hverr þeirra hefir á baki sér kastalaSvá búask ok nautrekar sem annat
folk til þessar orrustuSvá mikill herr safnazk nú Dariokonungiat Xerxes konungr hafði aldrigi jafn
mikit
lið þáer hann herjaði til GrikklandsOk var þat lið þó svá mikitat þat drakk upp sumar ár með
ǫlluOk eigi dró Agamemnon konungr jafnmikit lið saman í Auliðe ey er þatþá er hann bjósk at herja til TrojamOk hann blóta
ði
til byrjar dóttur sinni eftir fyrirsǫgn Calchantis spámannsOk firðisk svá guðareiðiSá herr var
þó svá mikillat hafit vannsk varla skipastóli GrikkjaAlexanderkonungrundrazk mjǫker hann spyrr þettasvá
margar þúsundir sem fyrir skǫmmu váru niðr drepnarat Dariuskonungr hefir nú saman dregit meira
lið en fyrrÞannug svá undraðisk Herculesþá er hann fekksk við Antaeumer kallaðr var jarðar
sonrAntaeus var ǽ því sterkarier hann fell oftarrOk olli þat þvíat hann tók afl af móður sinni hvert
sinner hann lét fallask til hennarOk er Hercules fann þathóf hann Antaeum upp á bringu sér ok mǽlti sváFyrir ekki
skal þér koma þetta bragðHingat skalt þú þá fallaSíðan kreistir hann Antaeum við bringu sérþar
til er ǫnd gengr ór honumMeð þeim hǽtti undraðisk Hercules okþá er hann barðisk við Hydram
dreka þanner jafnan fekk tvau hǫfuð í staðinnþegar er eitt var af honum hǫggvitþar til
er Hercules fekk af honum stýft með brǫgðum sínum ǫll í sennÞat er nú nǽst at segja frá Alexandro
konungiat hann ferr yfir ána Euphraten með allt lið sittOk þá spyrr hann þau tíðendiOk hann sér nokkut afat
Dariuskonungr hefir sendan Matheum með miklu liði til at brenna borgir allar þǽrer í nánd váruok jafnvel
alla akra til þessat Grikkir snerisk aftrOk at eyddum heruðum þrøngði sultr þeim til af at láta
upp teknum hernaðiOk þeir ørvǽnta sér yfirfarar um brenndar byggðirEn Alexanderkonungr treystir enn sinni
gǽfuOk girnizk nú sem oftarr til ins mesta metnaðaren vandar eigiþótt Grikkir fasti nok
kura
dagaheldr fram fǫrinni jafnt sem áðrþótt Dariuskonungr hafi lítt blíðliga fyrir honum búitAlexanderkonungr
ferr nú sem hvatligast allt þar tiler hann kemr yfir á þáer Tigris heitirOk fyrir þá sǫk heitir hon svá
at hon fellr stríttok ferr svá skjótt til at jafna sem it flugskjóta dýr þater tigris heitirÞat er skjó
tast
at segja frá fǫr Alexandriat hann sǿkir fund Dariisem hann má af takaok leitar at komask fyrir hann sem hundr fyrir
hjǫrtueða veiðimaðr fyrir villigǫltat hann komisk eigi meirr inn í magn ríkis sínsOk er Dariuskonungr
fǽr njósn afat Alexandernálgazkþá setr hann herbúðir sínar við Arbelaþann staðer svá heitirok í þeim bǿ
er síðan lǽtr Dariussetja landtjǫld síner síðan fekk ófrǽgð ok saurgaðisk af þeim mikla glǿp
at þar sviku vándir þrǽlar ágǽtan hǫfðingja ok drápu sinn herraÞat gerðisk þessu nǽst til
tíðenda með Grikkjumat eitt kveldþá er halfrøkkvit var orðitok aftanstjarna var upp
kominok sól hafði fyllt dagliga þjónustuen skínanda tungl tók at gleðjask af brott
fǫr
bróður sínsat á dregr tunglitOk verðr eclipsisOk þar komat þat var rautt í at sjá