On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Alexanders saga1v-37r
Images
Meleager einn af hertogum Grikkja fleygir at í því ok høggr undan Zoroe báða fǿtr í knésbótum í einu hǫg-
gvi
Eftir þat hlaupask margir at ok brytja Zoroam í smáttok gjalda svá stjǫrnum aftr þanner eftir
þeirra gang trúði sín forlǫg fara munduNú snýr ǫllu mannfalli í lið Darii konungsOk eigi veit
hann sjalfrhvat til ráðs skal takaHann sér alla vega frá sér vígvǫllinn flóa af blóði sinna mannaSér
ok margan hǫfðingja liggja hjá sér ørendanEn þeirer hann treystisk bezttaka nú flýjaOk sá
er stýrt hafði kerru konungsinsliggr hǫfuðlauss millum hestannaer dregit hǫfðu kerrunaOk
iðrin hanser úti liggjavefjask um fǿtr þeimOk meðan Dariuskonungr efazk íhvárt hann skal á fǿti flýjaeða
veita sér sjalfr banaþá skýtr Perdiccaseinn af hertogunumspjóti til konungsinsÞat nemr stað í hǫfðinu
Beinin verja þó heilannsvá at hann sakar eigiÞá hleypr Dariuskonungr ór kerru sinniOk vill eigi berjask lengr við
ofrefliLeggr nú á flótta ok rennr með ótígnum mǫnnum þater beinst varum fjǫll ok skógaþar til
er sá maðrer Auson heitirsetr undir hann hestOk nú ríðr Dariuskonungryfir Euphratenok nemr eigi stað fyrr en
í BabyloneMatheus verðr nú varr við ok aðrir þeirer enn vildu heldr berjask en flýjaat Dariuskonungr
hefir lagt á flóttaOk þegar minnkar dirfð þeirra við þettaOk nema þeir at þjóna felmtinumSnerisk
þar nú skjótt staðfestin í hrǽzluHǫfðingjarnir flýja nú hverr at ǫðrumEigi standa þar
ok ótígnir eftirer tígnir flýjaOk vara þat undarligtat allir leitaði nú undanþví at nauðsyn er
at limirnir skelfiskþá er hǫfuðit bendizkGrikkir reka flóttann í ákafaOk gefa mǫr-
gum
ekki góðan bakslettFellr nú sá margr með skǫmm í flóttanumer hann átti kost
at falla með dáð ok drengskap fyrir konungi sínum ok fóstrlandiSíðan er Grikkjum leiddisk at
reka flóttannþá slíðra þeir sverðin sǫdd af mannadrápiOk nú biðr Alexanderkonungrat þeir skyli saman sópa
herfanginuGrikkjum ferr fimt upp at lúka féhirzlum SerkjaVanda þeir eigihvárt lyklar fin-
nask
Síðan fara þeir á skóga at leita þess fjárer Serkir hafa þar hirt í fylsknumAt saman
komnum herfanginum skiftir Alexanderkonungr fénu með liði sínuNú klyfja þeir hesta sína ok hlaða vagna
af gulli ok gersemumtroða sekki sínaþar til er þeir spýja ór sér gullinuok hafna bǫndum þeim
er gǽta skyldu fengins fjárYfrit fé þykkir hǫndum þeirra nú saman komitEn ágjarn hugr
vill enn meiraOk enn fylla þeir hosur sínar af þvíer eigi fǽr annarsstaðar rúmok kyrtla sína fyrir
Sumir fara til þannuger kvennaflokkar eru fyrirOk slíta af þeim eyrnagull ok gullnisti ok að-
rar
gersemarer þǽr hǫfðu á sik boritSumir leggja þegar blóðgar hendr um hals þeimkyssa
ok kreistaskammask ok eigi at leika fyrir alþýðu augliti slíkt annater þá lystirMǫrg lǽtr
þar sinn meydómǪnnur sveitinsú er sǿkirsaurgazk af leikinumEn sú fǽr líkner verzk
með sút ok sorgþví at nauðung ok ofrefli minnkar jafnan sekð þesser þolir ok fyrir verðr
En eftir því sem byrjar konungligri tígnþá lǽtr Alexanderkonungr aka í gylltum kerrum með allt tengðalið Darii
konungs til herbúða sinnameð móður hans ok systurer bǽði var ok kona hansok son hans 7vetra gamlan
Svá var mikil mildi konungsat hann var þannug til móður Dariisem hann mundi til sinnar móður
ef hon vǽri þarDróttningkonu Dariikallar hann systur sínaSveininn gerir hann sér at óskbarni
Svá mikil manndómsást byggði brjóst konungs í þann tímaef upp tekinn háttr heldisk með
gvi
Eftir þat hlaupask margir at ok brytja Zoroam í smáttok gjalda svá stjǫrnum aftr þanner eftir
þeirra gang trúði sín forlǫg fara munduNú snýr ǫllu mannfalli í lið Darii konungsOk eigi veit
hann sjalfrhvat til ráðs skal takaHann sér alla vega frá sér vígvǫllinn flóa af blóði sinna mannaSér
ok margan hǫfðingja liggja hjá sér ørendanEn þeirer hann treystisk bezttaka nú flýjaOk sá
er stýrt hafði kerru konungsinsliggr hǫfuðlauss millum hestannaer dregit hǫfðu kerrunaOk
iðrin hanser úti liggjavefjask um fǿtr þeimOk meðan Dariuskonungr efazk íhvárt hann skal á fǿti flýjaeða
veita sér sjalfr banaþá skýtr Perdiccaseinn af hertogunumspjóti til konungsinsÞat nemr stað í hǫfðinu
Beinin verja þó heilannsvá at hann sakar eigiÞá hleypr Dariuskonungr ór kerru sinniOk vill eigi berjask lengr við
ofrefliLeggr nú á flótta ok rennr með ótígnum mǫnnum þater beinst varum fjǫll ok skógaþar til
er sá maðrer Auson heitirsetr undir hann hestOk nú ríðr Dariuskonungryfir Euphratenok nemr eigi stað fyrr en
í BabyloneMatheus verðr nú varr við ok aðrir þeirer enn vildu heldr berjask en flýjaat Dariuskonungr
hefir lagt á flóttaOk þegar minnkar dirfð þeirra við þettaOk nema þeir at þjóna felmtinumSnerisk
þar nú skjótt staðfestin í hrǽzluHǫfðingjarnir flýja nú hverr at ǫðrumEigi standa þar
ok ótígnir eftirer tígnir flýjaOk vara þat undarligtat allir leitaði nú undanþví at nauðsyn er
at limirnir skelfiskþá er hǫfuðit bendizkGrikkir reka flóttann í ákafaOk gefa mǫr
gum
ekki góðan bakslettFellr nú sá margr með skǫmm í flóttanumer hann átti kost
at falla með dáð ok drengskap fyrir konungi sínum ok fóstrlandiSíðan er Grikkjum leiddisk at
reka flóttannþá slíðra þeir sverðin sǫdd af mannadrápiOk nú biðr Alexanderkonungrat þeir skyli saman sópa
herfanginuGrikkjum ferr fimt upp at lúka féhirzlum SerkjaVanda þeir eigihvárt lyklar fin
nask
Síðan fara þeir á skóga at leita þess fjárer Serkir hafa þar hirt í fylsknumAt saman
komnum herfanginum skiftir Alexanderkonungr fénu með liði sínuNú klyfja þeir hesta sína ok hlaða vagna
af gulli ok gersemumtroða sekki sínaþar til er þeir spýja ór sér gullinuok hafna bǫndum þeim
er gǽta skyldu fengins fjárYfrit fé þykkir hǫndum þeirra nú saman komitEn ágjarn hugr
vill enn meiraOk enn fylla þeir hosur sínar af þvíer eigi fǽr annarsstaðar rúmok kyrtla sína fyrir
Sumir fara til þannuger kvennaflokkar eru fyrirOk slíta af þeim eyrnagull ok gullnisti ok að
rar
gersemarer þǽr hǫfðu á sik boritSumir leggja þegar blóðgar hendr um hals þeimkyssa
ok kreistaskammask ok eigi at leika fyrir alþýðu augliti slíkt annater þá lystirMǫrg lǽtr
þar sinn meydómǪnnur sveitinsú er sǿkirsaurgazk af leikinumEn sú fǽr líkner verzk
með sút ok sorgþví at nauðung ok ofrefli minnkar jafnan sekð þesser þolir ok fyrir verðr
En eftir því sem byrjar konungligri tígnþá lǽtr Alexanderkonungr aka í gylltum kerrum með allt tengðalið Darii
konungs til herbúða sinnameð móður hans ok systurer bǽði var ok kona hansok son hans 7vetra gamlan
Svá var mikil mildi konungsat hann var þannug til móður Dariisem hann mundi til sinnar móður
ef hon vǽri þarDróttningkonu Dariikallar hann systur sínaSveininn gerir hann sér at óskbarni
Svá mikil manndómsást byggði brjóst konungs í þann tímaef upp tekinn háttr heldisk með