R. D. Fulk (ed.) 2012, ‘Þorbjǫrn hornklofi, Haraldskvæði (Hrafnsmál) 21’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 115.
‘Ulfheðnar heita, þeir es í orrostu
blóðgar randir bera;
vigrar rjóða, es til vígs koma;
þeim es þar sist saman.
Áræðismǫnnum einum, hygg ek, þar undir felisk
skyli sá inn skilvísi, þeim es í skjǫld hǫggva.’
‘Þeir heita ulfheðnar, es bera blóðgar randir í orrostu; rjóða vigrar, es koma til vígs; þar es þeim sist saman. Þar, hygg ek, felisk sá inn skilvísi skyli undir einum áræðismǫnnum, þeim es hǫggva í skjǫld.’
‘‘They are called wolf-skins, who bear bloody shields in combat; they redden spears when they come to war; there [at Haraldr’s court] they are seated together. There, I believe, he, the sovereign wise in understanding, may entrust himself to men of courage alone, those who hew into a shield.’’
In Fsk, as for st. 20; Flat is very similar.
The stanza is ascribed in Flat to Auðunn illskælda. It contains the raven’s reply to the valkyrie’s previous question. — [7-10]: Here the metre changes from ljóðaháttr to málaháttr. The Flat readings could give Áræðismǫnnum einum | hygg ek þar hœfa at standa, | þá es skatnar skilvísir | í skjǫld hǫggva, presumably ‘I believe it is fitting for men of courage alone to stand there when men wise in understanding hew into a shield’ (so Möbius 1860), but they lack proper alliteration in ll. 7-8.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
‘Ulfheðnar heita,
þeir es í orrostu
blóðgar randir bera;
vigrar rjóða,
es til vígs koma;
þeim es þar sist saman.
Áræðismǫnnum einum,
hygg ek, þar undir felask
skyli sá en skilvísi,
†þæim er† í skjǫld hǫggva.’
Ulfheðnar hæita | þæir er i orrastu | bloðgar rander bera | vigrar rioða | er til vigs coma | þæim er þar sist saman | Arǽðes monnum æinum | hygg ec þar undir felaz | skyli sa en skilvisi | þæim er i skiolld hoggva |
(RDF)
‘Ulfheðnar heita,
þeir es í orrostu
blóðgar randir bera;
vigrar rjóða,
es til vígs koma;
þeim es þar sist saman.
Áræðismǫnnum einum,
hygg ek, þar undir felask
skyli sá en skilvísi,
þeim es í skjǫld hǫggva.’
Vlf heðnar hæita | þæir er i orrastu bloðgar || rander bera | vigrar rioða | er til vigs koma | þæim er þar sist saman | Aræðismonnum æinum | hygg ek þar undir felaz | skyli sa en skilvisi þo | þæim er i skiolld hoggva |
(RDF)
‘Ulfheðnar heita,
þeir es í orrostu
blóðgar randir bera;
vigrar rjóða,
es til vígs koma;
þeim es þar sist saman.
Áræðismǫnnum einum,
hygg ek, þar undir felask
skyli sá en skilvísi,
þeim es í skjǫld hǫggva.’
Ulf heðnar hæita | þæir er i orrastu | bloðgar rander bera | vigrar rioða | er til vigs coma | þæim er þar sist saman | Aræðes monnum æinum | hygg ec þar undir felaz | skyli sa en skilvisi | þæim er i skiolld hoggva . |
(VEÞ)
‘Ulfheðnar þeir heita,
es í orrostum
blóðgar randir bera;
vígr rjóða,
þá er til vígs koma;
þeim es þar sist saman.
Áræðismǫnnum einum,
hygg ek, þar undir felask
skyli sá inn skilvísi,
þeim es í skjǫld hǫggva.’
Ulfheðnar þeir heita | er i orrostom | bloðgar randir bera | vighr rioda | þa er til vighs koma | þeim er þar sist saman | Aræðismonnum einum | hyɢ ek þar undir felaz | skyle sa hinn skilvisi | þeim er i skiold hoɢva |
(RDF)
‘Ulfheðnar þeir heita,
es í orrostum
blóðgar randir bera;
vígr rjóða,
þá er til vígs koma;
þeim es þar sízt saman.
Áræðismǫnnum einum,
hygg ek, þar undir felask
skyli sá inn skilvísi,
þeim es í skjǫld hǫggva.’
Ulfheðnar þeir heita | er i oʀostom | bloþgar randir bera | vighr rioða | (þa) þar er til vigs koma | þeim er þar sizt saman | Aræðis monnom einom | hyɢ ec þar undir felaz | scyle sa hinn scilvise | þeim er i sciold hoɢva |
(VEÞ)
‘Ulfheðnar þeir heita,
es í orrostum
blóðgar randir bera;
vígr rjóða,
þá er til vígs koma;
þeim es þar sist saman.
Áræðismǫnnum einum,
hygg ek, þar undir felask
skyli sá inn skilvísi,
þeim es í skjǫld hǫggva.’
Ulfheðnar þeir heita er i | oʀostom bloðgar randir bera vighr rioða þa er til | vighs coma , þeim er þar sist saman , Aræðis monnum | einum hygg ec þar undir felaz skyli , sa hinn skil | visi , þeim er i skiolld hoɢva . |
(VEÞ)
‘Ulfheðnar heita,
þeir es í orrostu
blóðgar randir bera;
vígr at rjóða,
es til vígs koma;
þeim es þar sýst saman.
Áræðismǫnnum einum,
hygg ek, þar
hœfa at standa þá er skatnar skilvísir,
í skjǫld hǫggva.’
Vlf hednar hæíta þeir er j orrostu blod | gar randir bera vígr at ʀioda er til vígs koma þeim er þar syst saman | Arædis monnum eínum hygg ek þar hæfa at standa þaer skatnar skiluisir | j skiolld ho᷎ggua·
(RDF)
Skj: Þórbjǫrn hornklofi, 2. Haraldskvæði (Hrafnsmál) 21: AI, 28, BI, 25, Skald I, 16, NN §3206 anm.; Fsk 1902-3, 11-12, ÍF 29, 63-4 (ch. 2); Flat 1860-8, I, 568 (HarHárf); Möbius 1860, 230, Jón Helgason 1946, 140, Jón Helgason 1968, 20.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.