Judith Jesch (ed.) 2009, ‘Ármóðr, Lausavísur 2’ in Kari Ellen Gade (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 2: From c. 1035 to c. 1300. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 2. Turnhout: Brepols, pp. 621-2.
Hrǫnns fyr Humru mynni
háleit, þars vér beitum;
sveigir lauk, en lægjask
lǫnd fyr Veslu sǫndum.
Eigi drífr í augu
alda lauðri faldin
— drengr ríðr þurr af þingi —
þeim, es nú sitr heima.
Hrǫnns háleit fyr mynni Humru, þars vér beitum; lauk sveigir, en lǫnd lægjask fyr sǫndum Veslu. Alda, faldin lauðri, drífr eigi í augu þeim, es nú sitr heima; drengr ríðr þurr af þingi.
‘The swell is lofty before Humber’s mouth, where we are tacking; the mast sways, and lands become lower off Vesla’s sands. The wave, capped with foam, is not driving into the eyes of the one who is sitting at home now; the fellow rides dry from the assembly.’
Rǫgnvaldr leaves Orkney with fifteen ships on his crusade to the Holy Land. As they sail along the Northumbrian coast, Ármóðr declaims this st.
The crusaders set out in the summer of 1151 (ÍF 34, lxxxviii). — [8]: Echoes Sigm Lv 2/2.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Hrǫnn var fyr Humru mynni
háleit, þars vér beitum;
sveigir lauk, en lægjask
lǫnd fyr Veslu sǫndum.
Eigi drífr í augu
alda lauðri faldin
— drengr ríðr þurr af þingi —
þeim, es nú sitr heima.
Hrꜹɴ var firi hvmrv myɴi haleit þar er ver beitvm sveigir | lꜹc en lægiaz lꜹnd firi veslv sꜹndvm eigi drifr iꜹgv allda lꜹþri fall|din drengr riþr þvʀ af þingi þeim er nv sitr heima.
(JJ)
Hrǫnn fyr †hueru† mynni
háleit, þars vér beittum;
sveigir lauk, en lægjask
lǫnd fyr veizlu sǫndum.
Eigi drífr í augu
alda lauðri faldin
— drengr ríðr þrátt af þingi —
þeim, es nú sitr heima.
Hraunn fyrir | hueru minne hꜳleit þar er vær beittum sueigir lauk enn lægiaz lannd firir veizlu saun|dum eigi drifr i augu allda laudri falldin dreingr ridr þrꜳtt af þingi þeim er nu | sitr heima.
(JJ)
†Hro᷎nn er† fyr Humru mynni
háleit, þars vér beitum;
sveigir lauk, en lægjask
lǫnd fyr †vetu† sǫndum.
Eigi drífr í augu
alda lauðri faldin
— drengr ríðr þurr af þingi —
þeim, es nú sitr heima.
Hro᷎nn er firir humru mynni, háleit þar er vo᷎r beitum | Sveigir lauk enn lo᷎giast, lond firir vetu sondum | Eigi drífr i augu allda laudri falldinn | Dreingr rídr þurr af þingi, þeym er nu sitr heyma
(JJ)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.