Vǫlsunga saga — chs 6-8
- 1. ‘Siggeirr konungr átti tvá sonu við konu sinni, ok er frá því sagt, þá er inn ellri sonr hans er tíu vetra, at Signý sendir hann til móts við Sigmund, at hann sk...’
- 2. ‘Nú ferr sveinninn til skógarins ok kømr síð um aptaninn til jarðhúss Sigmundar, ok tekr hann við honum vel at hófi ok mælti at hann skyldi gøra til brauð þeira,...’
- 3. ‘Ok er hann kømr aptr, þá hefir sveinninn ekki at gǫrt um brauðgørðina. Nú spyrr Sigmundr hvárt búit sé brauðit. Hann segir, ‘Eigi þorða ek at taka mjǫlbelginn, ...’
- 4. ‘Nú þykkisk Sigmundr vita at þessi sveinn mun eigi svá vel hugaðr at hann vili hann með sér hafa. Nú er þau systkin finnask, segir Sigmundr at hann þótti ekki ma...’
- 5. ‘Signý mælti: ‘Tak þú hann þá ok drep hann. Eigi þarf hann þá lengr at lifa.’ Ok svá gørði hann.’
- 6. ‘Nú líðr sjá vetr; ok einum vetri síðar, þá sendir Signý inn yngra son sinn á fund Sigmundar. Ok þarf þar eigi sǫgu um at lengja, ok fór sem samt sé, at hann dra...’
- 7. ‘Þess er nú við getit eitthvert sinn þá er Signý sat í skemmu sinni at þar kom til hennar ein seiðkona, fjǫkunnig harla mjǫg. Þá talar Signý við hana: ‘Það vildi...’
- 8. ‘Hon segir, seiðkonan: ‘Þú skalt fyrir ráða.’ Ok nú gørir hon svá af sínum brǫgðum at þær skipta litum, ok sezt seiðkonan nú í rúm Signýjar at ráði hennar og fer...’
- 9. ‘Nú er þat frá Signýju at segja at hon fer til jarðhúss bróður síns ok biðr hann veita sér herbergi um nóttina, ‘því at ek hefi villzt á skóginum úti ok veit ek ...’
- 10. ‘Hann mælti at hon skyldi þar vera ok vildi eigi synja henni vistar, einni konu, og þóttisk vita at eigi mundi hon svá launa honum góðan beina at segja til hans....’
- 11. ‘Nú fer hon í herbergi til hans ok setjask til matar. Honum varð opt litit til hennar ok lízt konan væn ok fríð. En er þau eru mett þá segir hann henni at hann v...’
- 12. ‘Eptir þat fer hon heim ok hittir seiðkonuna ok bað at þær skipti aftr litum ok svá gørir hon.’
- 13. ‘Ok er fram liðu stundir, fœðir Signý sveinbarn; sjá sveinn var Sinfjǫtli kallaðr. Ok er hann vex upp, er hann bæði mikill ok sterkr ok vænn at áliti ok mjǫk í æ...’
- 14. ‘Hon hafði þá raun gǫrt við ina fyrri sonu sína, áðr hon sendi þá til Sigmundar, at hon saumaði at hǫndum þeim með holdi ok skinni; þeir þoldu illa ok kriktu um....’
- 15. ‘Ok svá gørði hon Sinfjǫtla; hann brásk ekki við. Hon fló hann þá af kyrtlinum, svá at skinnit fylgði ermunum; hon kvað honum mundi sárt við verða. Hann segir, ‘...’
- 16. ‘Ok nú kømr sveinninn til Sigmundar. Þá bað Sigmundr hann knoða ór mjǫli þeira, en hann vill sœkja þeim eldivið; fær í hǫnd honum einn belg. Síðan ferr hann at v...’
- 17. ‘Þá spurði Sigmundr ef hann hafi nǫkkut fundit í mjǫlinu. ‘Eigi er mér grunlaust,’ sagði hann, ‘at eigi hafi í verit nǫkkut kykt í mjǫlinu fyrst er ek tók at kno...’
- 18. ‘Þá mælti Sigmundr ok hló við: ‘Eigi get ek þik hafa mat af þessu brauði í kveld, því at þar hefir þú knoðat með inn mesta eitrorm.’’
- 19. ‘Sigmundr var svá mikill fyrir sér at hann mátti eta eitr, svá at hann skaðaði ekki, en Sinfjǫtla hlýddi þat, at eitr kœmi útan á hann, en eigi hlýddi honum at e...’
- 20. ‘Þat er nú at segja, at Sigmundi þykkir Sinfjǫtli of ungr til hefnda með sér, ok vill nú fyrst venja hann með nǫkkut harðræði; fara nú um sumrum víða um skóga ok...’
- 21. ‘Sigmundi þykkir hann mjǫk í ætt Vǫlsunga ok þó hyggr hann at hann sé sonr Siggeirs konungs; ok hyggr hann hafa illsku feðr síns, en kapp Vǫlsunga, ok ætlar hann...’
- 22. ‘Ok er Sinfjǫtli er frumvaxti, þá þykkisk Sigmundr hafa reynt hann mjǫk. Nú líðr eigi langt, áðr Sigmundr vill leita til fǫðurhefnda, ef svá vildi takask....’
- 23. ‘Ok nú fara þeir í brott frá jarðhúsinu einhvern dag ok koma at bœ Siggeirs konungs síð um aptan ok ganga inn í forstofuna, þá er var fyrir hǫllinni; en þar váru...’
- 24. ‘Dróttningin veit nú hvar þeir eru, ok vill hitta þá; ok er þau finnask, gøra þau þat ráð at þeir leitaði til fǫðurhefnda, er náttaði.’
- 25. ‘Þau Signý ok konungr eigu tvau bǫrn ung at aldri; þau leika sér á gólfinu at gulli ok renna því eptir gólfinu hallarinnar ok hlaupa þar eptir, ok einn gullhring...’
- 26. ‘Nú sér hann, hvar sitja tveir menn miklir ok grimmligir, ok hafa síða hjálma ok hvítar brynjur. Nú hleypr hann í hǫllina innar fyrir feðr sinn ok segir honum hv...’
- 27. ‘Nú grunar konungr at vera munu svik við hann. Signý heyrir nú hvat þeir segja. Hon stendr upp, tekr bǫrnin bæði ok ferr útar í forstofnuna til þeira ok mælti, a...’
- 28. ‘Sigmundr segir, ‘Eigi vil ek drepa bǫrn þín, þótt þau hafi sagt til mín.’ En Sinfjǫtli lét sér ekki feilask ok bregðr sverði ok drepr hvárttveggja barnit ok kas...’
- 29. ‘Konungr stendr nú upp ok heitr á menn at taka þá menn er leynzk hǫfðu í forstofunni um kveldit. Nú hlaupa menn útar þangat ok vilja hǫndla þá, en þeir verja sik...’
- 30. ‘Ok um síðir verða þeir ofrliði bornir ok verða handteknir ok því næst í bǫnd reknir ok í fjǫtra settir, ok sitja þeir þar þá nótt alla.’
- 31. ‘Nú hyggr konungr at fyrir sér, hvern dauða hann skal fá þeim, þann er kendi lengst. Ok er morginn kom, þá lætr konungr haug mikinn gøra af grjóti ok torfi, ok e...’
- 32. ‘Hon var svá mikil at hon tók tveggja vegna svá at eigi mátti komask hjá henni. Nú lætr hann taka þá Sigmund ok Sinfjǫtla ok setja í hauginn sínum megin hvárn þe...’
- 33. ‘Ok er þeir váru at tyrfa hauginn, þá kømr Signý þar at ok hefir hálm í fangi sér ok kastar í hauginn til Sinfjǫtla ok biðr þrælana leyna konunginn þessu. Þeir j...’
- 34. ‘Ok er nátta tekr, þá mælti Sinfjǫtli til Sigmundar, ‘Ekki ætla ek okkr mat skorta um hríð; hér hefir dróttningin kastat fleski inn í hauginn ok vafit um útan há...’
- 35. ‘Ok enn þreifar hann um fleskit, ok finnr at þar var stungit í sverði Sigmundar, ok kendi at hjǫltunum, er myrkt var í hauginum, ok segir Sigmundi; þeir fagna þv...’
- 36. ‘Nú skýtr Sinfjǫtli blóðreflinum fyrir ofan helluna ok dregr fast; sverðit bítr helluna. Sigmundr tekr nú blóðrefilinn ok ristu nú í milli sín helluna ok létta e...’
- 37. ‘Ristu af magni
mikla hellu
Sigmundr hjǫrvi
ok Sinfjǫtli.’
- 38. ‘Ok nú eru þeir lausir báðir saman í hauginum ok rísta bæði grjót ok torf ok komask svá út ór hauginum. Þeir ganga nú heim til hallarinnar; eru menn þá í svefni ...’
- 39. ‘Þeir bera við at hǫllunni ok leggja eld í viðinn. En þeir vakna við gufuna, er inni eru, ok þat, at hǫllin logar yfir þeim. Konungr spyrr hverir eldana gørði....’
- 40. ‘‘Hér eru vit Sinfjǫtli, systurson minn,’ sagði Sigmundr, ‘ok ætlum vit nú at þat skylir þú vita, at eigi eru allir Vǫlsungar dauðir.’’
- 41. ‘Hann biðr systur sína út ganga ok þiggja af honum góð metorð sóma, ok vill svá bœta henni sína harma. Hon svarar, ‘Nú skaltu vita, hvárt ek hefi munat Siggeiri ...’
- 42. ‘‘Ek lét drepa bǫrn okkur, er mér þóttu of sein til fǫðurhefnda, ok ek fór í skóg til þín í vǫlu líki, ok er Sinfjǫtli okkarr sonr. Hefir hann af því mikit kapp,...’
- 43. ‘‘Hefi ek þar til unnit alla hluti, at Siggeirr konungr skyldi bana fá; hefi ek ok svá mikit unnit at fram kœmisk hefndin, at mér er með engum kosti líft. Skal e...’
- 44. ‘Síðan kysti hon Sigmund bróður sinn ok Sinfjǫtla ok gekk inn í eldinn ok bað þá vel fara; síðan fekk hon þar bana með Siggeiri konung ok allri hirð sinni....’
- 45. ‘Þeir frændr fá sér lið ok skipa, ok heldr Sigmundr til ættleifðar sinnar ok rekr ór landi þann konung er þar hafði í sezk eptir Vǫlsung konung. Sigmundr gørisk ...’