Kate Heslop (ed.) 2012, ‘Hallfreðr vandræðaskáld Óttarsson, Erfidrápa Óláfs Tryggvasonar 25’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 436.
Illt vas, þats ulfa sultar
optþverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við skylja;
skalmǫld hefr því valdit;
vættik virða dróttins;
vils mest ok dul flestum.
Illt mein vas, þats stóðk ferri {optþverri sultar ulfa}, þars malmar brustu mest, þótt smátt sé und einum. Skiliðr em ek við skylja; {skalmǫld} hefr valdit því; vættik {dróttins virða}; flestum [e]s mest vil ok dul.
‘It was an evil, harmful thing that I stood far from the frequent diminisher of the famine of wolves [WARRIOR], where metal weapons clashed most, though little may depend on one man. I am separated from the ruler; a sword-age [BATTLE] has caused that; I hope for the lord of men [RULER]; to most it [that hope] is the greatest wilfulness and delusion.’
In ÓT, this follows st. 24 as part of a discussion of rumours about Óláfr’s fate after the battle. In the Skm section of SnE, ll. 5-8 come eighth in a series of nine helmingar exemplifying heiti for rulers, in this case skyli. The prose explains these heiti as the names of the last nine sons of Hálfdan gamli ‘the Old’.
Ms. 744ˣ, a copy of B by Jón Ólafsson, has been used selectively, to supply readings (whether these match or differ from the main text) where B is not legible.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk †fierri†,
mest þars malmar brustu,
mein, †þo at† smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við skylja;
skalmǫld hefr því valdit;
vættik virða dróttins;
vils mest ok dul flestum.
Ilt var þatz vlfa sultar opt þuerri stoð ek fieʀi. mest þar er | malmar brustu mein þo at smatt se vnd einum. skiliðr em ek við skylia sk | alm olld hefir þvi valldit vætti ek virða drottins vil er mest ok dvl flestum. |
(DW)
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, †þo et† smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við skylja;
skalmǫld hefr því valdit;
vættik virða dróttins;
vil ek mest ok dul flestum.
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við skylja;
skalmǫld hefr því valdit;
vættik virða dróttins;
vilja mest ok dul flestum.
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við †skyha†;
skalmǫld hefr því valdit;
vættik virða dróttins;
vilja mest ok dul flestum.
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við †skvha†;
skalmǫld hefr því valdit;
vættik virða dróttins;
vilja mest ok dul flestum.
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við skylja;
skalmǫld hefr því valdit;
†uetta ec† virða dróttins;
vils mest ok dul flestum.
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við †sk(yia)†;
†skam†ǫld hefr því valdit;
vættik virða dróttins;
villa er mest ok †[…]vl† flestum.
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
†skildr† em ek við skylja;
skalmǫld hefr því valdit;
vættik virða dróttins;
vil ek mest ok dul flestum.
Skildr æm æk við skylia skalmǫlld hæfir þvi | valldit vætti ek virða drottins vil æk mæst ok dvl f⸌l⸍æstvm .
(VEÞ)
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
†skildr† em ek við skylja;
†ska[…]† ;
†v[…]ti […] […]† dróttins;
vil ek mest ok dul flestum.
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við skylja;
skalmǫld hefir því valdit ;
vætti ek virða dróttins;
vils mest ok dul flestum.
Illt vas, þats ulfa sultar
opt þverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
†skylíndr† em ek við skylja;
skalmǫld hefr því valdit;
vættik †vida† dróttins;
vils mest ok dul flestum.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.