Illt vas, þats ulfa sultar
optþverri stóðk ferri,
mest þars malmar brustu,
mein, þótt smátt sé und einum.
Skiliðr em ek við skylja;
skalmǫld hefr því valdit;
vættik virða dróttins;
vils mest ok dul flestum.
Illt mein vas, þats stóðk ferri optþverri sultar ulfa, þars malmar brustu mest, þótt smátt sé und einum. Skiliðr em ek við skylja; skalmǫld hefr valdit því; vættik dróttins virða; flestum [e]s mest vil ok dul.
It was an evil, harmful thing that I stood far from the frequent diminisher of the famine of wolves [WARRIOR], where metal weapons clashed most, though little may depend on one man. I am separated from the ruler; a sword-age [BATTLE] has caused that; I hope for the lord of men [RULER]; to most it [that hope] is the greatest wilfulness and delusion.
[8] vils (‘vil er’): vil ek 53, A, B, vilja 54, 325VIII 2 g, Bb, villa er U
[8] [e]s mest vil ok dul ‘it [that hope] is the greatest wilfulness and delusion’: Vil ok dul is a standing phrase in both verse (LP: 2. vil) and prose (FGT 1972a, 220), and persists in ModIcel.
Irregular verbs: vera (to be)
indic. | subj. | ||||
---|---|---|---|---|---|
pres. | past | pres. | past | ||
sing. pl. | 1 2 3 1 2 3 | em ert er erum eruð eru | var vart var várum váruð váru | sé sér sé sém séð sé | væra værir væri værim værið væri |
imperative past part. | ver, verið verit |