Snegl ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Bárður hét maður og var hirðmaður Haralds konungs. Hann
sigldi til Íslands og kom út að Gásum og vistaðist þar um
veturinn.

Sá maður tók sér far með honum er Halli hét og var kallaður
Sneglu-Halli. Hann var skáld gott og orðgreppur mikill. Halli
var hár maður og hálslangur, herðilítill og handsíður og
ljótlimaður. Hann var ættaður úr Fljótum.

Þeir sigldu þegar þeir voru búnir og höfðu langa útivist,
tóku Noreg um haustið norður við Þrándheim við eyjar þær er
Hítrar heita og sigldu síðan inn til Agðaness og lágu þar um
nótt. En um morguninn sigldu þeir inn eftir firðinum lítinn
byr. Og er þeir komu inn um Rein sáu þeir að langskip þrjú
reru innan eftir firðinum. Dreki var hið þriðja skipið. Og er
skipin reru hjá kaupskipinu þá gekk maður fram úr lyftingunni
á drekanum í rauðum skarlatsklæðum og hafði gullhlað um enni,
bæði mikill og tigulegur.

Þessi maður tók til orða: "Hver stýrir skipinu eða hvar voruð
þér í vetur eða hvar tókuð þér fyrst land eða hvar láguð þér
í nótt?"

Þeim varð næsta orðfall kaupmönnum er svo var margs spurt en
Halli svarar þá: "Vér vorum í vetur á Íslandi en ýttum af
Gásum en Bárður heitir stýrimaður en tókum land við Hítrar en
lágum í nótt við Agðanes."

Þessi maður spurði, er reyndar var Haraldur konungur
Sigurðarson: "Sarð hann yður ei Agði?"

"Eigi enna," segir Halli.

Konungurinn brosti að og mælti: "Er nokkur til ráðs um að
hann muni enn síðar meir veita yður þessa þjónustu?"

"Ekki," sagði hann Halli, "og bar þó einn hlutur þar mest til
þess er vér fórum enga skömm af honum."

"Hvað var það?" segir konungur.

Halli vissi gjörla við hvern hann talaði.

"Það herra," segir hann, "ef yður forvitnar að vita að hann
Agði beið að þessu oss tignari manna og vætti yðvar þangað í
kveld og mun hann þá gjalda af höndum þessa skuld ótæpt."

"Þú munt vera orðhákur mikill," segir konungur.

Ei er getið orða þeirra fleiri að sinni. Sigldu þeir
kaupmennirnir inn til Kaupangs og skipuðu þar upp og leigðu
sér hús í bænum.

Fám nóttum síðar kom konungur inn aftur til bæjar og hafði
hann farið í eyjar út að skemmta sér. Halli bað Bárð fylgja
sér til konungsins og kveðst vilja biðja hann veturvistar. En
Bárður bauð honum með sér að vera. Halli bað hann hafa þökk
fyrir en kveðst með konunginum vilja vera ef þess væri
kostur.