Laxd ch. 52

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þau Bolli og Guðrún settu bú saman um vorið í
Sælingsdalstungu og varð það brátt reisulegt. Þau Bolli og
Guðrún gátu son. Þeim sveini var nafn gefið og kallaður
Þorleikur. Hann var vænn sveinn snemma og vel fljótlegur.
Halldór Ólafsson bjó í Hjarðarholti sem fyrr var ritað. Hann
var mjög fyrir þeim bræðrum.

Það vor að Kjartan var veginn tók Þorgerður Egilsdóttir vist
frændsveini sínum með Þorkatli að Hafratindum. Sveinninn
gætti þar fjár um sumarið. Honum var Kjartan mjög harmdauði
sem öðrum. Hann mátti aldrei tala til Kjartans svo að Þorkell
væri hjá því að hann mælti jafnan illa til hans og kvað hann
verið hafa hvítan mann og huglausan og hermdi hann oft eftir
hvernig hann hafði við orðið áverkann. Sveininum varð að
þessu illa getið og fer í Hjarðarholt og segir til Halldóri
og Þorgerði og bað þau viðtöku. Þorgerður bað hann vera í
vist sinni til vetrar.

Sveinninn kvaðst eigi hafa þrótt til að vera þar lengur "og
mundir þú mig eigi biðja þessa ef þú vissir hversu mikla raun
eg hefi af þessu."

Þá gekkst Þorgerði hugur við harmtölur hans og kvaðst mundu
láta honum uppi vist fyrir sína hönd.

Halldór segir: "Gef ekki gaum sveini þessum því að hann er
ómerkur."

Þá svarar Þorgerður: "Lítils er sveinn verður," segir hún,
"en Þorkatli hefir alls kostar illa farið þetta mál því að
hann vissi fyrirsát Laugamanna fyrir Kjartani og vildi eigi
segja honum en gerði sér af gaman og skemmtan af viðskiptum
þeirra en hefir síðan lagt til mörg óvingjarnleg orð. Mun
yður fjarri fara bræðrum að þér munuð þar til hefnda leita
sem ofurefli er fyrir er þér getið eigi launað sín tillög
slíkum mannfýlum sem Þorkell er."

Halldór svarar fá hér um en bað Þorgerði ráða vist sveins.
Fám dögum síðar ríður Halldór heiman og þeir nokkurir menn
saman. Hann fer til Hafratinda og tók hús á Þorkatli. Var
Þorkell leiddur út og drepinn og varð hann ódrengilega við
sitt líflát. Engu lét Halldór ræna og fór heim við svo búið.
Vel lét Þorgerður yfir þessu verki og þótti minning sjá betri
en engi.

Þetta sumar var kyrrt að kalla og var þó hið fæsta með þeim
Bolla og Ólafssonum. Létu þeir bræður hið ólinlegsta við
Bolla en hann vægði í öllu fyrir þeim frændum, þess er hann
minnkaði sig í engu því að hann var hinn mesti kappsmaður.
Bolli hafði fjölmennt og hélt sig ríkmannlega því að eigi
skorti fé.

Steinþór Ólafsson bjó á Dönustöðum í Laxárdal. Hann átti
Þuríði Ásgeirsdóttur er átt hafði Þorkell kuggi. Þeirra son
hét Steinþór er kallaður var Gróslappi.