Hreið ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Í þetta mund voru þeir báðir konungar yfir landi, Magnús
konungur og Haraldur konungur, en þá höfðu sakar gerst ...
hirðmaður Magnúss konungs hafði vegið hirðmann Haralds
konungs og var lagður til sáttarfundur að konungar skyldu
sjálfir finnast og skipa málinu.

Og er Hreiðar heyrir þetta að Magnús konungur skal fara til
móts við Harald konung þá fer hann á fund Magnúss konungs og
mælti: "Sá hlutur er," segir hann, "er eg vildi þig biðja."

"Hver er sá?" sagði konungur.

Hreiðar mælti: "Að fara til sáttarfundar. Em eg ekki
víðförull en mér er mikil forvitni á að sjá tvo konunga senn
í einum stað."

Konungur svarar: "Satt segir þú að þú ert ekki víðförull en
þeygi mun eg leyfa þér þessa förina því að ekki er þér fellt
að ganga í greipur mönnum Haralds konungs. Og beri svo til að
þér verði að því ólið eða öðrum og em eg um það hræddur að þá
sæki þig heim reiðin er þú langar til en mér þætti best að
við bærist."

Hreiðar svarar: "Nú mæltir þú gott orð. Þá skal að vísu fara
ef eg veit þess vonir að eg reiðist."

Konungur segir: "Muntu fara ef eg leyfi eigi?"

Hreiðar svarar: "Eigi þá síður."

"Ætlar þú að þér muni þvílíkt við mig að eiga sem við Þórð
bróður þinn því að þar hefir þú jafnan þitt mál?"

Hreiðar segir: "Því öllu betra mun mér við yður að eiga sem
þú ert vitrari en hann."

Konungur sér nú að hann mun fara þó að hann banni eða hann
fari eigi í hans föruneyti og þykir eigi það best ef hann
kemur annarstaðar til föruneytis og þykir þá í reiðingum vera
hversu honum eirir ef hann vélir einn um og leyfir honum nú
heldur að fara með sér og er Hreiðari fenginn hestur til
reiðar. Og þegar er þeir voru á ferð komnir þá reið hann mjög
og ætlaði sér varla hóf um og þraut hestinn undir honum.

Og er konungur verður þess var mælti hann: "Nú gefur vel til.
Fylgið nú Hreiðari heim og fari hann eigi."

Hann segir: "Eigi heftir þetta ferðina mína þótt hesturinn sé
þrotinn. Kemur mér til lítils fráleikurinn ef eg fæ eigi
fylgt yður."

Fara þeir nú og lögðu margir fram hjá honum hesta sína og
þótti gaman að reyna fráleik hans svo gropasamlega sem hann
sjálfur tók á. En svo gafst að hann þreytti hvern hest er
frammi var lagður og lést eigi verður að koma til fundarins
ef hann gæti eigi fylgt þeim. Og fyrir þetta sátu nú margir
af sínum hestum.